| Gepost op maandag 25 oktober 2010 - 02:36 pm: | 
|
|
waarbij ze wel een heel bijzondere start van haar vakantie had... maar? Ze zou niet anders willen...
Met veel plezier lees ik al enige tijd jullie verhalen.
Ikzelf schrijf nog niet zo lang, maar heb de stoute schoenen maar uit de kast getrokken om toch een verhaal te plaatsen.
Alle opbouwende kritiek en lees/schrijftips zijn welkom!
Het is in twee delen, mochten jullie het goed genoeg vinden, plaats ik het volgende deel ook ter jullie vermaak. 
Veel leesplezier!
Moe, maar voldaan sluit ik mijn pc af, ruim mijn bureau op, controleer nog één keer of de telefoon goed doorgeschakeld staat en sta met een zucht op uit mijn bureaustoel. God, wat was het een hete dag geweest en druk vooral. Nou is het op vrijdag altijd wel druk, maar nu was het toch wat extremer omdat ik ook nog het e.e.a. voor mijn vakantie graag afgerond wilde hebben. De hitte maakte het er niet aangenamer op vandaag, de deadlines zorgden voor veel stress en ik merkte dat ik alles behalve ontspannen het gebouw verlaat. Ik loop richting de deur, draai me om en kijk nog een laatste keer de kamer rond of ik alles zo drie weken achter kan laten. Ik knik naar tevredenheid, sluit de deur achter me en loop de gang af richting de lift. Als de liftdeuren op de begane grond open gaan en ik de geaircode grote centrale hal binnenstap, valt de koude lucht als een welkome deken op mijn verhitte huid van mijn decolleté. Ik loop met snelle pas langs de receptie, zeg met een glimlach:
“Tot over drie weken!”
Ik ga de grote draaideur door en begeef me in de hitte van de namiddagse zon van het centrum van de stad. Ik besluit nog een lekkere fles wijn te halen voor vanavond.
Ik leg mijn tassen alvast in de auto en vertrek lopend richting de slijterij. Ondertussen haal ik de klem uit mijn haar en laat mijn lange bruine krullen over mijn schouders vallen. Ik sluit mijn ogen en geniet van de zon op mijn gezicht. Ik voel dat mijn lijf zich begint te ontspannen. Ik doe de bovenste twee knoopjes van mijn blouse los en langzaam maar zeker begeef ik me in een zeepbel en hoor niets of niemand meer om me heen. Ik vervolg op de automatische piloot mijn weg.
“Hé, dame! Uitkijken waar je loopt hè?” hoor ik opeens.
En voel een hand die mijn onderarm en schouder stevig vast pakt en voorkomt dat ik tegen een zojuist geverfde deur oploop.
“Oeh, ja sorry, ik eh… stom van mij… ik…”
Het volgende moment kijk ik recht in de meest mooie ogen die ik ooit heb gezien. Donkerblauw, priemend, maar ook afstandelijk tegelijk. Hij lijkt niet toegankelijk, maar ik voel wel hoe jij dwars door me heen kijkt. Hij ziet er nogal verweerd uit. Versleten broek, wit shirt, smoezelig, bezweet en net een dag te lang niet geschoren.
En de schilder van de deur waar ik bijna tegen op liep.
“Eh ja sorry, stamel ik nog een keer, ik zag je niet, ik eh..“
“Ja, sorry’s daar heb ik er nog tien van op de plank liggen thuis dametje! Weet je wel hoe hard dit werken is in deze hitte? Ik had bijna alles over moeten doen door jouw onoplettendheid,” zegt hij op geïrriteerde toon.
Ik kan niet veel meer doen dan met open mond naar zijn gestalte kijken. Hij is afgrijselijk! Zo niet mijn type. Maar op de een of andere manier heeft hij iets, iets prikkelends.
“Wat sta je nou te staren, je staat in de weg!” zegt hij nogmaals en zet me behendig tegen de muur achter rechts van mij.
Ik laat me gedwee wegdrukken door zijn gespierde arm.
“Ja, tuurlijk, geen probleem, nogmaals excuus. Kan ik het goed maken?” stamel ik.
Hij kucht even, veegt de zweetparels met zijn shirt van zijn voorhoofd en kijkt me dan recht aan. Ik voel zijn ogen nogmaals priemen en sta als verstijft. Ik zet mijn nagels in de stenen van de muur achter me en voel mijn hart sneller kloppen. Hij glimlacht vergenoegd en zijn oogopslag verandert.
Met enige vastberadenheid zegt hij: “Je mag me vanavond op een etentje trakteren. Ik weet een goede tent hier drie straten verderop. Ik haal je om stipt zeven uur bij je huis op. Waar woon je?”
“Hoofdstraat 4, het is niet ver van hier,” antwoord ik meteen.
“Goed, dan sta je stipt op zeven uur buiten op me te wachten. Hier, mijn nummer.”
Hij geeft me zijn kaartje.
“En stel me niet teleur, trek iets moois aan.”
“Ja, ok, goed, eh, komt goed bedoel ik. Leuk, eh ik bedoel ik had toch niets beters te doen vanavond, dus eh, ja prima.”
“Mooi, nou ik zou maar opschieten als ik jou was. Je hebt nog één uur en vijftig minuten voor ik voor je deur sta.”
En onverstoorbaar vervolgt hij zijn schilderwerk.
Snel loop ik verbouwereerd met zijn kaartje in mijn hand terug de hoek om. Naar de slijterij hoef ik niet meer. Ik loop snel richting auto en stap in. Ik neem een hap lucht als ik de auto start en denk bij mezelf hoe verschrikkelijk idioot dit is.
Waar ben ik mee bezig, ik lijk wel gek. Ik ken die vent niet eens. Uit eten met een wildvreemde als een soort van blind date. Ik heb dat altijd zover van me af geschopt, ik geloof daar niet in. Daar komt nog bij dat ik me niet eens tot ‘m aangetrokken voel. Toch?
Opeens ben ik daar niet meer zo zeker van. Meteen krijg ik een onderbuikgevoel, voel ik mijn hart sneller gaan en mijn denken trager worden.
Onrustig rijd ik op huis aan. Meteen stap ik onder de douche en sluit mijn ogen denkend aan hem.
Wat is het toch wat hij met me doet? Wat hééft die man. Die ogen! Sjezus! Ze kijken dwars door me heen, ik voel me zo naakt bij hem, zo kwetsbaar…
O god, wat moet ik aan vanavond. Twijfelend sta ik voor mijn grote kledingkast in de slaapkamer. Ik trek diverse rokjes, bloesjes en jurkjes uit de kast, houdt ze voor mijn lijf voor de spiegel en de een na de andere outfit beland op mijn bed. Ik voel de spanning stijgen en ik word er niet vrolijker op. Ik word er zelfs onaangenaam gespannen van, onzeker van…
De eerste indruk is een daalder waard. Ach, wat zeik ik nou! De eerste indruk heeft hij vanmiddag al gehad!
Ik besluit voor een zwart simpel jurkje te gaan met laag decolleté en deels ontblote schouders. Ik doe mijn zwarte hold-ups aan, mijn pumps en zorg voor het maximale mooiste push up effect van mijn borsten.
Met een zucht begeef ik me naar de badkamer en besluit mijn haar los te laten hangen, doe wat lichte naturel make up op en een zoet geurtje.
Nog een laatste blik in de spiegel.
“Kom op, je kunt het! Het is maar een etentje, maak je niet druk, als het niet gezellig is, ga je weer naar huis, no big deal. Ontspan! Meis! Ontspan!” zeg ik vermanend tegen mezelf.
Ik sta buiten te wachten en om precies zeven uur zie ik koplampen de straat zachtjes binnen komen rijden. Mijn hartslag versnelt zich. De auto stopt voor aan de inrit en ik loop met het meest sexy loopje wat ik in huis heb de oprit verder af richting het portier wat hij voor me open houdt.
“Zozo, je hebt je aan de opdracht gehouden zie ik, heel goed. Stap maar in,” zegt hij op beheerste toon.
Hij loopt voor de auto langs naar de bestuurderskant en voor het eerst valt me op wat voor een lekkere kont hij eigenlijk heeft. Ik voel mijn wangen rood worden en weet me bijna geen houding te geven als hij naast me instapt. Oh, wat ruikt hij lekker. Hij heeft zich nog steeds niet geschoren, zie ik. Maar dat boeit me weinig. Eigenlijk vind ik het best wel lekker zo. Hij heeft een spijkerbroek aan met een zwart overhemd, waarvan de bovenste knoopjes casual open staan. Ik zie wat borsthaar omhoog krullen.
“Waar kijk je naar meisje, bevalt het je?” plaagt hij lacherig.
Ik kijk verschrikt uit mijn gedachten naar hem op en sla meteen mijn ogen weer neer.
Ik kan die ogen niet aankijken. Hoe moet ik in godsnaam deze avond doorkomen?
“Zo, wij gaan, nee, vooral jij gaat een leuke avond hebben, maar daarvoor is het wel nodig wat spelregels vast te stellen. Ben je daar klaar voor denk je? Vertrouw je me?”
“Eh, spelregels,” stamel ik, “hoezo spelregels?”
“Das regel één: je stelt geen vragen.”
“Eh, ok...” zeg ik verbouwereerd.
“Goedzo, meisje, je leert snel. Spelregel twee is: je gaat sliploos dineren. Dus geef mij je broekje maar nu.”
Ik voel een scherpe steek en mijn gespannenheid zet zich meteen om in een ultieme felheid.
“WAT? bijt ik hem toe. Dat meen je niet! Wat zullen we nou krijgen! Zeg! Ben jij wel goed wijs? Ik ken je niet eens. Denk je dat ik zo’n naïef meisje ben, dat ik maar meteen met mijn benen wijd ga straks? Dacht het niet! Ik…”
Mijn relaas wordt het zwijgen opgelegd door zijn wijs- en middelvinger op mijn lippen.
“Ssssht…. meisje… rustig… Vertrouw je me?” vraagt hij op beheerste, maar lieve toon en kijkt me aan.
“Nee, ja, weet ik niet. Ik… weet je… het is zo dat…”
“Ssssht… meisje… simpele vraag, simpel antwoord. Ik zei eerder al: jij gaat een leuke avond hebben vanavond.”
Nu kijkt hij me diep in mijn ogen, haalt zijn wijs- en middelvinger van mijn lippen, pakt mijn kin vast en brengt mijn lippen naar de zijne. Hij kust me zacht en teder. Drukt voorzichtig zijn tong naar binnen en laat me proeven dat hij het meent. En vraagt dan nog een keer.
“Meisje, vertrouw je me?”
Ik voel mijn knieën knikken, hoewel ik zit. Mijn hart slaat over, mijn ademhaling stopt en zijn kus voelt als een warme deken om mijn schouders.
Ik voel hoe mijn boosheid zakt en antwoord zacht: “Ja, ik vertrouw je.”
“Goed, meisje,” fluistert hij zacht in mijn oor, “geef je broekje aan mij.”
Ik krul mijn jurkje wat op, druk mijn heupen omhoog en laat in één vloeiende beweging mijn string over mijn benen en enkels glijden. Ik zucht diep en leg het in zijn rechterhand.
“Dank je, sletje, want dat ben je nu vanavond voor mij. Een geil sletje wat doet wat ik zeg en niet omdat ik het vraag, maar omdat je het zelf van binnen voelt en zo graag wilt.”
Ik kijk hem met vragende ogen aan, mijn felheid zakt met sprongen. Mijn wangen zijn rood van de opwinding, mijn denken is uitgeschakeld en ik voel hoe de controle uit me getrokken wordt.
Hoe weet hij in godsnaam wat mijn diepste verlangen is? Hoe kan hij nou weten dat dit is wat ik lekker vind? Dat dit is waar ik soms zo naar hunker? Ow, wat wil ik dit graag. Iemand die me leest, iemand die me begrijpt, iemand die precies weet wat ik nodig heb en voor me zorgt, me mijn denken ontneemt.
Hij moet die emotie in mijn ogen gezien hebben, want glimlachend start hij de auto, legt een hand op mijn bovenbeen, knijpt er even zachtjes waarmee hij me mee gerust lijkt te willen stellen en rijdt richting restaurant.
Binnen zitten we aan een mooi plaatsje bij het raam in het hoekje van het restaurant bij de open haard niet ver rechts van ons. Hij besteld een fles wijn en we proosten op de avond die komen gaat. Ik voel me ontspannen en geniet.
“Goed spelregel drie,” komt hij opeens out of the blue mee.
Ik voel meteen weer een knoop in mijn maag. Maar tegelijkertijd voelt het als een aangename spanning.
“Op mijn teken ga je naar het toilet, en je gaat je daar vijf minuten vingeren, maar je mag niet klaar komen. Daarna kom je bij ons tafeltje terug en ga je verder met dineren.”
Met open mond staar ik hem aan.
“Ja maar, sjezus!” fluister ik, “wat is dit, waarom doe je dit, we zouden lekker eten… we..”
Hij kijkt beheerst en zegt: “Wat was regel nummer één, sletje?” en zegt dit zonder een spier te verrekken.
Blozend sla ik mijn ogen neer en kijk daarna naar hem op: “Eh… Geen vragen stellen?”
“Heel goed sletje. Je hebt er zojuist al drie gesteld, dus dat ga je bezuren vanavond,” en hij neem een slok wijn zonder zijn ogen van me af te wenden.
Ik voel me geïrriteerd en nijdig worden.
“Bezuren? Hoezo bezuren? Waar heb je het over?”
Hij kijkt me aan zonder iets te zeggen. Een moment van stilte, maar ik snap de hint.
Geen vragen, vooral geen vragen stellen maar ondergaan. Shit! Is dit nu wat ik wilde? Onnozel wicht! Je verlangens, je gevoelens, dit is het dan. Dit is wat je wilde en nu gaan tegenspartelen. Geef jezelf… laat je gaan. Stel je niet aan. Geniet!
Het hoofdgerecht word geserveerd en net als ik wil beginnen zegt hij: “Zo sletje, het is tijd! Ga maar.”
Ik kijk hem aan en leg mijn bestek neer. De spanning trekt door mijn lijf. Ik loop richting toiletten en voel hoe hij me na kijkt. Zenuwachtig trek ik mijn jurkje wat naar beneden, bang dat de overige gasten het onderste stukje van mijn billen net zouden kunnen zien. Op het toilet controleer ik zorgvuldig of ik wel alleen ben. Yep! Totally alone!
Ik neem het achterste toilet en leun met één voet op de bril van het toilet. Ik ga met mijn hand onder mijn jurkje en streel mijn lipjes. Oh! Wat ben ik nat! Ik schrik eigenlijk een beetje van mezelf. Ik ken mezelf zo niet! Meteen glijden twee van mijn vingers mijn kutje binnen en ik sluit mijn ogen. Ik kreun zachtjes als ik mijn vingers sneller en sneller beweeg en in één vloeiende beweging van mijn clitje naar mijn kutje ga. Ik geniet, de spanning is enorm en dat komt snel tot een ontlading. Ik kom vrijwel meteen klaar en leun met een hand tegen de wand voor me. Mijn bovenlijf schokt, mijn rug gekromd en mijn ademhaling versneld zich. Kreunend kom ik klaar. En sluit mijn ogen eventjes en leg mijn hoofd tegen de wand achter mij. Even laat ik alles van mij afglijden en geniet nog even lekker na.
Plots hoor ik het toilet naast mij doorspoelen. Terug in de realiteit geslingerd haal ik verschrikt mijn vingers uit mijn kutje, mijn hart klopt weer in mijn keel en ik blijf als verstijfd staan luisteren naar de geluiden naast mij. De persoon opent de deur, wast haar handen en verlaat de toiletruimte vrij snel. Ik zucht diep van opluchting. De spanning is weg. Ik begeef me vlug naar de wasbakken en kijk in de spiegel. Oh wat was dit lekker. Als ik mijn handen afspoel onder de koude kraan, even wat water drink en met gesloten ogen op de rand van de wasbak leun om bij te komen, realiseer ik me opeens, ik mocht niet klaar komen! Ow shit!
“Ik mocht niet klaar komen,” mompel ik zacht in mezelf.
“Dat klopt, sletje, dat mocht je niet. Was die opdracht nou zo moeilijk?” zegt een beheerste, geïrriteerde stem achter mij.
Ik kijk verschrikt op in de spiegel en kijk hem recht in de ogen.
Ik draai me met een ruk om en begin te stamelen: “Wat.. ? Jij? Hier? Hoe? Wat? Hè? Dit kan niet waar zijn.”
“En of het waar is, sletje. Hoewel je dat al meer dan waardig bent, blijkt wel. Meteen klaar komen als je je clit aanraakt. Was het luisteren nou zo moeilijk?”
“Waarom volg je mij naar het damestoilet? Heb je wel fatsoen?” bijt ik hem toe.
Die opmerking negeert hij volledig.
“Regel één!! 3 + 2 maakt 5. Je gaat het bezuren,” zegt hij op dwingende toon.
En ik sla mijn ogen neer. Ik zou inderdaad geen vragen stellen en ik had er nu al sinds die regel, vijf gesteld. Ik geneer me lichtelijk. Veel tijd om daarover na te denken heb ik echter niet, want hij stapt resoluut op me af.
“Je moet maar es leren wat beloftes maken inhoud! En wat regels naleven betekend en wat het je gaat kosten als je het verdomd, slet dat je bent! Ik ben lief geweest, ik wilde geduldig met je zijn, maar helaas. Je verprutst het!”
“Handen op!”
“Wat? Wat ga je doen dan?”
“Plus 2! maakt 7! Gaat lekker zo. HÁN-DEN OP zeg ik!”
Met bevende handen draai ik mijn handpalmen naar boven. Ik voel dat hij er iets in legt.
“Inbrengen! Dan verwacht ik je terug aan tafel, want je eten wordt koud,” en verlaat resoluut het toilet, terwijl hij me er achter laat.
Hij heeft een trilei in mijn handen gelegd. Even blijf ik in verbijstering nog staan. Oh, waar ben ik aan begonnen. Ik draai me om en kijk moeizaam naar mijn eigen spiegelbeeld. Tja, niet klagen maar dragen wordt het vanavond waarschijnlijk en ik heb het zelf gewild…
Ik neem weer plaats tegenover hem en begin te eten. Vrijwel meteen voel ik het trileitje in me vibreren. Hij heeft ‘m aan gezet. Op afstand regelbaar. Hoe verrassend. Ik heb moeite me te concentreren en stil te blijven zitten. Oh, wat voelt dit geil. Ik kijk af en toe schuchter om me heen en heb het idee dat het halve restaurant weet wat ik in me heb zitten.
“Hier ben ik sletje, focus je op mij, jij gaat zoals beloofd een fijne avond hebben. Is het lekker sletje?"
Hij klinkt tot mijn opluchting weer alleraardigst en we kletsen en lachen veel en dineren nog even door.
“De rekening graag, en jij blijft zitten!”
Hij betaald en gaat naast me staan.
“Sta op.”
Weer die dwingende toon, ik heb moeite met de omschakeling merk ik. Ik weet me niet zo goed een houding te geven in wat hij verwacht in hoe ik me op moet stellen. Ik ga staan en kijk hem aan.
Hij pakt mijn arm stevig vast en marcheert met mij door het restaurant in de richting van de garderobe en de bar, richting uitgang. Hij loopt snel, hij heeft langere benen dan mij en ik kan het tempo amper bij houden en struikel zowat over mijn eigen voeten op deze hakken.
“Au, je doet me pijn, laat me los,” jammer ik nog.
Hij negeert me en antwoord met een nog snellere pas. Links en rechts kijken etende gasten ons na en het barpersoneel wenst ons een fijne voortzetting van de avond.
“Fijne voortzetting,” mompel ik, “het is maar wat je fijn noemt, potver.”
Eenmaal buiten strompel ik achter hem aan, hij heeft een stevige greep, is meer dan een kop groter dan ik, heeft sterke armen en brede schouders. Hij kan me makkelijk aan, veel keuze heb ik niet. Ik besluit maar niet te veel meer te denken en het over me heen te laten komen.
“Stap in!” zegt hij bits.
Onflateus plof ik op de bijrijderstoel neer en hoor het portier achter me dicht slaan. Hij stapt bruut in, start de motor en gaat rijden.
“Waar gaan we heen?” vraag ik nog.
“Plus 1! maakt 8! Hou je mond! Regel drie: je spreekt pas als ik het zeg, begrepen?”
Ik tuur voor me uit het raam, verrek geen spier en zeg maar niets meer.
“Begrepen?” klinkt het weer, maar het klinkt nu harder, rauwer, gemener, nóg dwingender dan daarvoor. Ik schrik uit mijn gedachten op.
“J… Ja,” zeg ik zacht.
“Wat ja! Met twee woorden spreken sletje, regel nummer vier!”
“Ja Nick,” zeg ik onzeker.
“En kijk me in de ogen, als je met twee woorden spreekt, slet! Ja wat?”
Ik kijk naar hem, zucht een keer diep en zeg dan wat er verwacht wordt op de manier zoals het verwacht wordt. Hij knikt tevreden.
“Goedzo.”
Dan, stilte, doodse stilte. Minuten, voor mijn gevoel uren, gaan voorbij, als ik uit het raam staar en amper kan blijven zitten met een soppend kutje van dat trilei. Ik weet niet meer of dit nu was wat ik wilde. Allerlei gedachten gaan door mijn hoofd, maar tegelijkertijd voel ik me opgewonden en geil.
Ik zit hier in een auto, met een wildvreemde vent, in the middle of nowhere, bevelen op te volgen als de eerste de beste pick up girl annex slettebak, die kennelijk te weinig gevoel voor eigenwaarde heeft en met iedere vent een gezellige avond kan hebben, zolang er maar gesekst gaat worden.
Trut! Waarom moet je nou ook altijd met je kut denken? God! Wat voel ik me klein! Waar ben ik in godsnaam mee bezig. Waar heb ik mijn verstand. Ik heb vakantie! Ik ben moe, ik heb een lange werkdag gehad, ik wil naar huis op mijn eigen bank, met een wijntje onderuitgezakt genieten en relaxen. Is dit nu een begin van een fijne vakantie? Wat nou als dit fout afloopt en hij me in een of andere greppel flikkert? Me de strot af gaat snijden? Ik lijk wel niet wijs!
Ik zak in zelfmedelijden weg en tel de regendruppels op het zijraam en zie niet meer waar we rijden of welke kant we opgaan. Ik heb het idee dat ik maar beter kan berusten in het feit dat ik dit zelf heb gewild en het nu dus ook maar moet ondergaan en tot een goed einde moet brengen.
Ik heb immers gezegd dat ik hem vertrouwde en denkend aan de zoen eerder die avond… hmmm…krijg ik weer datzelfde onderbuikgevoel.
Wat windt die man me op! Enorm!
Ik kijk opzij en bestudeer zijn silhouet in het donker van auto. Het geringe licht van de straatlantaarns die we passeren verlichten de cabine in de auto zo nu en dan nét genoeg om een glimp van zijn kaaklijn op te kunnen vangen.
Is dat nu een man die me gaat laten genieten maar ook pijn gaat doen? Over mijn grenzen zal gaan? Nee, mijn grenzen zal gaan verleggen? Misschien ook wel psychopaat is? Het slechtste met me voor heeft?
Eigenlijk denk ik dat niet, mijn gevoel zegt van niet, in ieder geval.
Omdat ik besloten heb mijn gevoel te gaan volgen vanavond, tel ik weer de regendruppels op het raam. Schakel mijn denken uit. Althans dat probeer ik.
En wacht op wat komen gaat.
|
|
|
om mee te beginnen
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?