Een lange weg die voetje voor voetje wordt afgelegd. Met dank aan Vloerkleed.
Ze had vrij vandaag. Eindelijk weer eens een dagje heerlijk voor zichzelf. Ze liep al weken te kijken naar die mooie schoenen die ze in de etalage had zien staan van de nieuwe schoenwinkel tegenover de ingang van het stadspark. Ze vond ze eigenlijk te duur, maar nu zag ze dat ze waren afgeprijsd en ze had besloten dat ze zichzelf hierop mocht trakteren. Bovendien zou zij niet de enige zijn die hier plezier van zou hebben, dus zouden ze het dubbel en dwars waard zijn. Dan kon er ook nog wel iets meer vanaf om het plaatje compleet te krijgen, dus had ze besloten er een heerlijk dagje winkelen van te maken.
Ze rekte zich uit en voelde hoe haar voeten tegen iets warms aan kwamen. Al snel was ze helemaal wakker en gaf een duw tegen de bult aan het voeteneinde van haar bed. De bult kwam in beweging en gleed van het bed af nog vóór ze haar voeten onder het dekbed uitgestoken had. Toen ze overeind kwam lag er een warm matje voor haar voeten uitgestrekt.
Hij voelde hoe haar voeten een weg zochten op zijn buik. Hij lag daar op de koude ondergrond, licht rillend omdat hij ruw uit zijn slaap was gewekt door een paar voeten die krachtig tegen zijn borst en keel werden gedrukt. Nu lag hij daar en zag dat heerlijke paar voeten zoekend op zijn buik. Plotseling haalde ze één been omhoog en stampte daarmee krachtig op zijn buik.
"Waar zijn mijn muiltjes?", vroeg ze.
Haastig pakte hij de muiltjes van zijn Mevrouw en zette die op zijn buik, ondertussen wetend dat hij die vergeten was om op zijn buik te zetten, als hij naast haar bed lag.
"Nu mats ik je doordat je bij het voeteneind mag slapen," ging ze verder "en verpruts je het voor jezelf om niet klaar te zijn als ik op wil staan. Voorlopig slaap je maar weer op de grond."
Vervolgens stapte ze in haar muiltjes en hij voelde hoe het gewicht op haar voeten groter en groter werd, totdat ze met haar volle gewicht op zijn buik stond. Ze strekte zich uit en stapte van hem af. Ze liep richting de badkamer en met een kort 'hier', sommeerde ze haar matje om al kruipend in haar richting te komen en voor de wc te gaan liggen, alwaar ze weer op hem stapte, zich omdraaide, haar slipje naar beneden trok en ging zitten. Hij hoorde een klein watervalletje, een teken dat ze zat te plassen. Het geluid wond hem op...
Ze zag het groeiende bobbeltje in zijn broek, maar schonk er verder geen aandacht aan. Toen ze klaar was, wilde ze zich afvegen en kwam tot de ontdekking dat het wc papier op was. Bedenkelijk keek ze naar de toiletrolhouder.
"Ben je zo geïnteresseerd in mijn plas?" vroeg ze.
"Dan mag je je even nuttig maken, het toiletpapier is namelijk op en het moet toch droog en schoon zijn, daar beneden." Vervolgens ging ze weer staan, draaide rechtsom en stapte op zijn borst. De hakjes van haar muiltjes prikten in zijn vlees. Ze zette nu haar ene voet naast zijn hoofd, haar andere voet aan de andere kant van zijn hoofd en hurkte tot vlak boven zijn mond. Haar vagina raakte bijna zijn lippen, hij kon de sterke geur van ochtendurine opsnuiven. En daar drupte al een druppel net onder zijn lippen. De druppel bleef liggen en veroorzaakte bij hem een licht irritante jeuk. Dit noodzaakte hem om de druppel met zijn tong weg te halen. Zodra hij dat gedaan had, proefde hij de bittere smaak van de urine op het puntje van zijn tong.
"Likken vod, helemaal schoon!" beval ze en dat deed hij meteen.
Met grote halen likte hij haar kut schoon. De bittere smaak van urine, die een paar seconden nog licht was, nam de overhand. Hij had nooit geweten dat er zoveel pies achter bleef bij een vrouw. Lange halen, snel thuis dacht hij.
Nadat hij zo een tijdje aan het likken was, vond hij het wel genoeg geweest. De bittere smaak, die weliswaar overheerste, werd niet erger, dus vond hij dat het wel klaar was. Maar aangezien zijn Mevrouw bepaalde wanneer iets klaar was en zij op dit moment nog prima zat, begon hij wat langzamer te likken. Dit moet toch een teken zijn voor haar dat het wel klaar was, dacht hij.
Gelukkig, ze was klaar want ze ging weer rechtop staan. Ze trok haar slipje weer aan, trok haar nachtjapon goed en vervolgde haar weg naar beneden.
In de keuken zette ze de waterkoker aan en deed de croissants in de oven. Ze riep haar matje om de krant te gaan halen. Intussen had ze de radio aan gezet en de gordijnen open geschoven. Het zag er niet echt lekker uit buiten. Ze hoopte dat het nog op zou gaan klaren, anders zouden haar plannen voor die middag nog wel eens in het water kunnen vallen. Matje kwam aangekropen met de krant en legde hem op de keukentafel. De thee was ondertussen klaar en de croissants ook. De geur van verse broodjes vulde nu de keuken. Ze ging aan tafel zitten en zei tegen matje dat hij ook maar iets voor zichzelf te drinken moest pakken en dan aan haar voeten moest komen liggen.
Hij pakte ook een kop thee en nam deze mee naar zijn plekje aan haar voeten. De thee was nog te heet, dus zette hij die naast zich neer en ging languit op zijn rug. Ze plantte haar voeten zonder te kijken op zijn buik. Aan het wegzinken van haar hakken merkte ze dat ze niet op zijn borstkas stond. Nonchalant kruiste ze haar ene been over het andere, hiermee de druk op haar voet verhogend. Op de maat van de muziek die zachtjes aanstond tapte ze met haar voet, telkens haar gewicht op het puntje van de hak in zijn buik prikkend. Ze gaf hem een stuk van haar croissant. Door het liggend eten en de knapperige korst verslikte hij zich al bij de eerste hap. Geïrriteerd gaf ze hem por in zijn zij met de punt van haar muiltje. Ze was verdiept geweest in de krant en werd nu gestoord door een hoestend vloerkleed. Van schrik schoof het matje opzij en stootte zijn kop thee om. De puinhoop onder tafel was compleet.
Ze liet hem achter met de rommel en de opdracht dit op te ruimen en verdween naar boven. Toen hij boven kwam, stond ze al onder de douche. Hij ging voor de douche op de grond liggen, want dat was hij zo gewend. Links van zich zag hij het silhouet van haar welgevormde lichaam door het douchegordijn. Toen ze onder de douche vandaan stapte, stapte ze bovenop hem, met één voet op zijn gezicht, waarbij zijn neus werd ingetrapt en haar andere voet zette ze op zijn borst. Ze deed verder alsof hij er niet was, droogde zich af, stapte weer van hem af en liep richting de slaapkamer alwaar ze in de kast haar kleding uitzocht.
En toen ze ‘hier’, riep, kroop hij zo snel mogelijk naar haar toe en ging, zoals aangeleerd, weer op zijn rug liggen. Ze stapte op zijn buik en door haar gewicht en omdat ze op één been stond, zakte haar blote voet goed in zijn buik. Snel sloot ze haar andere voet bij, om hem nog niet te zwaar te belasten en zei: "Je gaat je ook douchen en aankleden. Vervolgens wacht je beneden op me. Zodra ik beneden ben gaan we op stap en het zal een zware en lange dag worden, want ik heb zin in shoppen. Even wat regels voor buiten, aangezien we dit voor het eerst samen gaan doen: je loopt altijd een meter achter me. Je gaat bij elk punt waart ik stil moet staan, voor me op de grond op je rug liggen, zodat ik kan staan waar ik hoor te staan en jij kunt liggen waar je hoort te liggen. En je geeft geen kik. Heb je dat begrepen?"
Hij knikte, terwijl het grote gewicht van zijn Mevrouw aardig op zijn buik drukte.
"Nu mag je mijn voetzolen kussen", zei ze en stak ondertussen haar linkervoet uit naar zijn gezicht, zodat hij er een kus onder kon geven. Vervolgens wisselde ze van voet en nadat ook haar rechtervoet een kus had ontvangen, stapte ze van hem af en ging verder met aankleden. Hij kroop naar de douche en deed zijn ding.
Nadat hij klaar was, kroop hij naar beneden en wachtte geknield op haar. Ze stapte van de trap en toen zij beneden aankwam, sommeerde zij hem om op handen en knieën te zitten, zodat ze haar pumps met 10 cm stilletto hak aan kon doen, die hij al netjes bij zich neer had gezet. Dat hij zo goed luisterde stemde haar tevreden en ze besloot daarom dat ze zonder op haar mat te stappen, naar buiten zou lopen. Ze stond op en liep richting de voordeur, deed deze open en knipte met haar vingers. Dit ten teken voor haar matje om op te staan en haar op een gepaste afstand van een meter te volgen.
Het was nog een beetje fris na de regenbuien van die nacht, maar als het zonnetje door zou breken zou het vast wel warmer worden hoopte ze. Ze had toch nog maar haar trenchcoat aangedaan, die kon altijd nog uit. Ze was niet al te warm gekleed met haar korte rokje, string en kousen met jarretelles. Een diep uitgesneden bloesje erboven maakte het plaatje compleet. Haar trouwe volger had zijn jeans en windjack aan.
In redelijk tempo stevenden ze op de bushalte af. Ze zag de bus in de verte al aankomen. De mensen in het bushokje kwamen ook al overeind. Ze wachtte rustig haar beurt af om in te stappen en keek matje indringend aan. Hij ging snel liggen en ze stapte via zijn buik de bus in. Zonder om te kijken of hij volgde liep ze door naar een plekje achterin de bus en ging zitten. Ze zag hem aankomen door het middenpad en zoeken naar een plaatsje achter haar. De mensen in de bus die het hadden zien gebeuren keken argwanend naar dit bijzondere stel, maar draaiden al snel hun hoofd weer weg.
Toen hij vlak bij haar was siste ze hem toe dat hij de volgende keer toch echt sneller moest zijn. Dit getreuzel zou ze niet nog een keer door de vingers zien.
"Ja Mevrouw," stamelde hij en sloeg zijn ogen neer, wetend dat hij tekort geschoten was.
Nog niet eerder had hij zich buiten door iemand laten overlopen, maar nu was het er dan toch van gekomen. Een grens was overschreden en hij voelde dat er meer zouden volgen. Inwendig was hij toch wel een beetje trots op zichzelf dat ze hem zo ver had weten te krijgen. Onder de juiste leiding was hij blijkbaar tot meer in staat dan hij van zichzelf gedacht had.
De bus stopte twee keer voordat ze de halte bereikten waar zij uit wilde stappen. Zodra zij in beweging kwam was hij alert. Hij wurmde zich zo snel mogelijk langs haar heen naar voren toen de deur open ging en hij ging weer languit op de stoep. In zijn haast om zo snel mogelijk klaar te liggen voor haar had hij het plasje over het hoofd gezien dat precies voor de deuropening van de bus lag. Hij merkte het pas toen het al te laat was en zijn Mevrouw al bovenop hem stond. Zijn broek raakte doorweekt ter hoogte van zijn billen.
Hij kwam weer overeind en keek maar niet naar de mensen om hen heen. Hij hoorde wel het gegiechel van een stel tieners die bij het fietsenrek stonden naast de bushalte. Hij hield zijn blik op haar rug gevestigd en liep snel achter haar aan, richting geldautomaat. Geen rij gelukkig, dus maar weer gaan liggen toen ze wilde pinnen. Haar hakken drukten dit keer flink in zijn buik omdat ze nu toch iets langer stil stond. Hij spande zijn buikspieren flink aan om haar gewicht op te vangen. Pffffff, ze stapte weer van hem af en keek hem even kort aan.
"Goed zo, matje. Je gedraagt je zoals het hoort, ik hoop dat ik dat vanavond ook nog kan zeggen. Nu gaan we eerst maar ergens koffie drinken, dan bel ik Simone even. Is toch gezelliger samen winkelen dan alleen nietwaar?"
Maar ze was toch niet alleen, hij was toch bij haar? Nou ja, misschien wilde die Simone dan ook wel over hem heen lopen, dan had hij ook weer eens een ander onderaanzicht van een vrouw. Op gepaste afstand volgde hij haar naar het café annex lunchroom om de hoek. Hij voelde hoe zijn natte broek aan zijn billen plakte.
Aangekomen bij de deur van de lunchroom, stond ze stil. Keurig maar een tikkeltje geïrriteerd wachtte ze totdat hij voor het opstapje ging liggen. Toen hij lag, sprong ze op en kwam met haar volle gewicht op zijn buik terecht. Haar hakken zakten diep weg in de jas van hem. Nijdig keek ze hem aan en beet hem toe:
"Ik heb je al eerder gezegd dat ik een hekel aan wachten heb. Daarom ben ik nu op je gesprongen. Ik eis nu van je dat je vooruit kijkt en denkt."
Vervolgens deed ze de deur van de lunchroom open en stapte naar binnen. Met een beetje pijnlijke buik stond hij op, stapte ook naar binnen, ondertussen rond kijkend waar zij naar toe was gegaan. Tijdens het rondkijken viel zijn oog op een aantal mensen in de zaak, waaronder een aantal serveersters, die het tafereel buiten met hem kennelijk hadden gadegeslagen. Hij keek verder rond en zag haar aan een tafeltje zitten. Voor de rest was er geen tafel vrij, dus liep hij op haar af met een gezicht van 'waar moet ik nu zitten.' Ze vertelde hem dat hij in de wc zijn broek moest droogmaken en vervolgens aan haar voeten moest komen zitten, omdat er geen tafel vrij was. Ondertussen belde zij met Simone.
Nadat hij zijn broek had gedroogd, liep hij de trap omhoog naar de lunchroom. Aangekomen bij haar ging hij op de grond zitten. Ze sommeerde hem om op zijn rug voor het tafeltje te gaan liggen, zodat de serveerster op een gepaste wijze haar het drinken kon brengen. Tevens had ze zo een voetenbankje. Het geroezemoes in de zaak verstomde toen de andere aanwezigen het tafereel bij haar zagen. Een aantal dames zaten verlekkerd te kijken naar hen, terwijl ook een aantal, wat oudere dames en heren, hoofdschuddend hun afschuw toonden. Hij besloot ondertussen maar zijn ogen dicht te doen om de gasten verder niet aan te hoeven kijken.
"U had koffie en een broodje besteld?" hoorde hij een jonge vrouw tegen haar zeggen.
"Ja", zei ze, "zet het maar op het tafeltje." Hij voelde hoe de serveerster probeerde om de koffie en het broodje op het tafeltje te zetten, maar al snel kwam ze erachter dat de man vóór haar op de grond in de weg lag.
"Kunt u het even aanpakken?" vroeg ze aan haar.
"Ik kan er namelijk niet bij, er ligt iemand voor uw voeten".
"Nee", zei ze, "ga er maar op staan, daar ligt ie voor. Hij heeft namelijk straf."
"Oh, okee", giechelde het meisje.
En ze zette een voet op zijn buik en verplaatste haar gewicht zodat ze er met haar volle gewicht op stond. Hij opende zijn ogen toen hij hoorde dat ze op hem mocht staan. Hij keek omhoog en zag een klein, blond meisje van begin 20 op zich staan. Ze had gympen aan, waardoor haar gewicht van zo'n 55 kilo niet erg op zijn buik drukte. Ze zag er leuk uit. Daarna keek hij om zich heen. Van wat hij kon zien en op zijn kop, keken verschillende mensen zijn kant op. Hij kleurde rood toen hij in de gaten had dat een stel pubers wel heel erg geïnteresseerd was.
"Mag ik ook?" riep er een.
Al snel riep het hele groepje van vier dat ze graag wilden. Maar gelukkig schonk zijn Mevrouw daar geen aandacht aan. Ze glimlachte alleen en prees zich gelukkig met de aandacht die ze kreeg. Het gewicht op zijn buik werd weer minder en hij zag de serveerster nog net weglopen. Leuk gezicht zo, gezien van de grond, dacht hij.
Toen kwam er een andere serveerster bij haar aan tafel om een bakje water te brengen.
"Zet die maar bij zijn hoofd", zei ze tegen de serveerster.
Hij zag de serveerster, een stukje groter en zwaarder dan haar collega. Een beetje beteuterd zette ze het bakje water bij zijn hoofd en liep weer weg. Vermoedelijk teleurgesteld omdat zij niet op hem mocht staan.
Zij had ondertussen Simone te pakken gekregen. Ze zou er met een kwartiertje kunnen zijn, dus dronk ze op haar gemak haar koffie en knabbelde aan haar koffiebroodje. Ze ging zo zitten dat ze makkelijk haar voeten op hem kon zetten en keek terloops om zich heen. Quasi nonchalant verzette ze haar voet en sloeg haar benen over elkaar. Maar ze had wel degelijk gekeken op welk plekje ze haar hak zette. Door het gewicht van beide benen drukte haar stiletto net onder zijn broekriem stevig in zijn onderbuik. Al wiebelend met haar voet varieerde ze de druk die ze met haar hak uitoefende. Een blik omlaag in zijn gezicht leerde haar dat hij het wel degelijk voelde maar er blijkbaar van genoot. Ze besloot van been te wisselen en drukte nog eens even door voordat ze haar andere voet neerzette op zijn buik. Een gedempt ‘oef’ was het resultaat.
Daar kwam Simone binnengelopen. Ze keek rond, op zoek naar haar vriendin Marion en al gauw kreeg ze haar in de gaten. Ze liep enthousiast op haar vriendin af, benieuwd naar de verrassing waarover Marion niet meer had verteld dan dat het een bijzondere was. Toen ze bij het tafeltje kwam waar Marion aan zat zag ze hem liggen onder de voeten van haar vriendin. Haar mond zakte open van verbazing en waar ze normaal aan een stuk door praatte als ze iemand begroette, bleef ze nu even sprakeloos. Marion keek met een triomfantelijke blik naar haar vriendin.
"Nou, heb ik iets teveel gezegd of niet?"
Toen barstte Simone los in een spervuur van vragen over waar en hoe en waarom en vooral of zij dat dan ook een keertje zou mogen proberen. Hij luisterde aandachtig naar de waterval van vragen en antwoorden en bij haar laatste vraag voelde hij een lichte opwinding ontstaan. Het idee vandaag door twee mooie gevulde vrouwen te worden gebruikt maakte hem helemaal blij. Marion was redelijk aan de maat met haar 80 kilo, maar Simone deed daar zeker niet voor onder, was ook nog eens een stuk langer dan haar vriendin. De schaamte van het bekeken worden door de andere bezoekers van de lunchroom verdween helemaal naar de achtergrond bij deze gedachte.
Al snel werd hij weer bij de les gehaald door het gewicht van Simone dat in mooie rode lakschoenen met een naaldhak zich op een klein oppervlak op zijn borst bevond. Snel stapte ze weer van hem af, hem onderzoekend aankijkend. Marion stond nu ook op en via zijn buik liep ze samen met haar vriendin al kletsend de lunchroom uit. Hij had nog niet eens tijd gehad iets te drinken, maar stond snel op en liep achter de beide vrouwen aan.
Terwijl de dames richting metro liepen om naar de andere zijde van het centrum te gaan, haastte hij zich om hen bij te houden. Ze liepen de trap af en hij volgde op een afstand van een meter. Hij hoorde hen praten over allerlei dingen. Vage geluiden als pret, leuke schoenen en in winkel zus en zo hoorde hij voorbij komen. Bij het perron, één meter voor de lijn hielden ze halt. Ze keek op het scherm en zag dat het nog twee minuten duurde totdat de metro eraan kwam. Hij bleef niet staan, maar legde zich vlak voor de lijn neer. Zij stapte op zijn buik en zei tegen Simone dat ze erbij kon staan. Glimlachend stapte Simone op zijn borst. Een gelukmakend gevoel maakte zich van hem meester. Hij lag daar onder het drukkende gewicht van twee zware prachtvrouwen. De hakken van de dames priemden in zijn lichaam. Het was lastig ademhalen, maar dat deerde hem niet. Hij keek wederom om zich heen en zag dat er meerdere personen, meest vrouwen, zich rond hen hadden verzameld. Terwijl de dames deden of dit de gewoonste zaak van de wereld was, keek hij naar het scherm. Nog minder dan één minuut, stond erop.
En toen voelde hij de wind van de aanstormende metro, en of het toeval was of niet, de deuren van de metro stopten voor zijn lichaam. De deuren gingen open en de dames stapten van hem af. Want zoals het hoort in het openbaar vervoer, stappen eerst de mensen uit, voordat er wordt ingestapt. Maar hij kon niet op tijd weglopen, dus voelde hij verschillende mensen van hem gebruik maken. Verschillende soorten gewicht maakten gebruik van hem. Af en toe werd er ook op zijn hoofd gestapt, zodat hij snel zijn hoofd wegdraaide om te voorkomen dat er een hak in zijn oog werd geprikt.
Toen iedereen was uitgestapt, liet zij iedereen voor die voor de deur aan het dringen was. Daarbij niet lettend op wat erop hem zou stappen. Nadat Simone als één na laatste was ingestapt, stapte zij ook in en toen ging de zoemer ten teken dat de deuren dicht gingen. Snel sprong hij op en stapte nog net voor het dicht gaan van de deuren naar binnen.
Eenmaal binnen zocht hij de dames weer op. Al vrij snel had hij ze gevonden. Ongeduldig stonden zij te wachten. Hij legde zich weer neder en de dames stapten weer bovenop hem. Vijf haltes bleven ze staan, meeverend met het bochtenwerk van de metro. Toen stapten ze van hem af en liepen richting de deur.
Daar aangekomen lag hij er eerder dan dat zij bij de deur aankwamen, waardoor ze dit keer niet zo hoefden te wachten op hem. Weer stapten ze op hem en al snel kwam de metro tot stilstand en ging de deuren open. Zonder om te kijken stapten de dames van hem af en vervolgden hun weg. Omdat er verder niemand uitstapte, kon hij snel opstaan en zich weer op één meter afstand van hun vervoegen. Hij had wat last van zijn hoofd door de diverse schoenen die op zijn hoofd hadden gestaan. Maar toen hij weer in de buitenlucht kwam, ging het weer wat beter.
Ondertussen waren de dames aangekomen bij de schoenenwinkel en liepen naar binnen. En toen kon het grote passen en proberen beginnen.
Marion stevende direct op het rek met schoenen af waar ze het bewuste paar eerder die week op had zien staan. Tot haar grote opluchting stonden ze er nog, en ook nog de goede maat! Mooie zwartglanzende slangenleren pumps met open teen, plateauzool van bijna drie cm en stilettohakken van dertien cm waarvan de laatste tien cm glanzend staal waren. Een bandje om de enkel zorgde ervoor dat de schoen niet kon slippen tijdens het lopen. Ze had de schoenen in haar hand genomen en streelde het mooie leer. Stralend liet ze Simone de schoenen zien en liep verrukt naar het bankje om ze te gaan passen.
Hij was al die tijd bij het bankje blijven staan in afwachting van wanneer ze hem nodig zou hebben. Toen ze aan kwam lopen met de schoenen begon zijn hart sneller te kloppen. Direct ging hij languit. Dit waren de schoenen waar hij naar verlangde, torenhoog, priemende hakken. Ze zette haar voeten op zijn borstkas en deed haar schoenen uit, nu de nieuwe aan. Het gepruts met het riempje kostte wat moeite. Hij zag haar gebogen hoofd nu dichtbij terwijl ze het goede gaatje probeerde te vinden. Even kruisten hun blikken elkaar. Ze zag zijn glimmende ogen, de lach op zijn gezicht. Ze wist dat ze hem met deze schoenen volledig aan zich zou kunnen onderwerpen.
"Mooi hè," fuisterde ze.
"Ik zal ze meteen maar even uitproberen, vind je ook niet? Dat heb je wel verdiend."
Het tweede riempje zat nu ook vast en ze hees zichzelf overeind. Ze zette de eerste stappen ermee gewoon op de winkelvloer, maar toen draaide ze zich om naar haar matje en plantte haar linkervoet op zijn buik. Ze keek hem hierbij uitdagend aan. Even rustte al haar gewicht op één schoen die nu een aardig eind weg leek te zinken in zijn buik, maar vlug sloot ze haar andere voet bij. Langzaam liet ze haar gewicht op haar beide hakken terecht komen en wisselde vervolgens links en rechts af. Een darmmassage laten we maar zeggen.
Na even heen en weer gewiebeld te hebben stapte ze weer van hem af en keek waar Simone was. Die had in eerste instantie in hetzelfde rek staan neuzen als waar Marion haar schoenen uit had gehaald. Ze had ook iets leuks gevonden. Toen Simone zich omdraaide zag ze hoe haar vriendin hun gezelschap behandelde. Onbewust hield ze haar adem in toen ze zag hoe de stalen hakken zich in zijn buik boorden. Hij gaf ogenschijnlijk geen krimp, maar toen ze beter oplette zag ze hoe hij zijn handen samenkneep.
Ze keek naar de schoenen die ze in haar handen had, minstens zo hoog als wat er nu op zijn buik stond. Zilverkleurig met veel smalle bandjes, hier en daar een glittertje en hakken van staal.
"Wil je ook passen?" zei Marion en gebaarde naar het bankje waar hij nog steeds voor lag.
"Natuurlijk!" zei Simone en kwam al aangelopen.
Terwijl zij nog steeds bij hem in de buurt stond en één voet op zijn hoofd zette, stapte Simone op zijn buik en draaide zich om, om vervolgens te gaan zitten en haar schoenen aan te doen. Inmiddels was er ook een verkoopster gearriveerd die tevreden vaststelde dat de dames wellicht hadden gevonden wat ze zochten. Bevestigend werd er geknikt door de dames.
"Nu nog even uitproberen", zei Simone.
De verkoopster vroeg waarom ze gebruik maakten van een man om hun schoenen uit te proberen.
"Omdat hij het heel fijn vindt om onder mijn gewicht te dienen, en omdat ik het zeer prettig vind om op mijn slaaf te staan", antwoordde Marion alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Ondertussen was Simone bezig om haar schoenen aan te trekken. Bij het sluiten van het riempje priemde ze haar hakken in zijn zij. Daarop reageerde hij met een lichte kreun, iets dat de verkoopster opviel.
"Kan hij nu veel hebben?" vroeg ze.
Marion en Simone keken elkaar aan.
"Zullen we een demo geven?" vroeg Marion aan Simone.
En zonder antwoord te geven stond Simone op en begon op zijn buik te paraderen. Ze bekeek de schoenen in de spiegel. Uit het niets stapte Marion via zijn hoofd op zijn borst en paradeerde ook op zijn borst. De dames keken elkaar aan.
"Zullen we springen?" vroeg Marion aan Simone.
"Kan dat wel?" fluisterde Simone terug.
"Tuurlijk", zei Marion en ze begon kleine hupjes te maken.
Simone ging in het tempo mee, en op zo'n manier dat wanneer Marion op zijn borst terecht kwam, zij op dat moment in de lucht was. De verkoopster zag hoe het hem verging. Ze zag dat zijn borstkas aardig werd ingedrukt en dat op het andere moment zijn buik zowat werd platgetrapt. De dames leken er plezier in te hebben. En hij, ja hij lag daaronder te puffen en te kreunen.
Tot grote opluchting van hem en een aantal klanten stapten de dames van hem af en begaven zich naar de kassa. Hij stond op en licht gebogen liep hij achter hen aan. Aangekomen bij de kassa, stapten de dames iets achteruit om hem de gelegenheid te geven om voor de kassa te gaan liggen. Hierna namen de dames weer plaats op hem, de hakken priemend in zijn lijf. Na het betalen stapten ze weer van hem af en liepen naar buiten, richting het park. Hij volgde op korte afstand.
De dames keuvelden wat terwijl ze de toegangspoort van het park naderden. Genoten hadden ze van de show die ze hadden opgevoerd in de schoenenzaak. Vooral Simone had het geweldig gevonden om gebruik te maken van deze man. Nu wist ze zeker dat ze ook zoiets wilde. Aangekomen bij de toegangspoort liepen ze rechtsaf het park in, om aan het einde van dit paadje uit te komen bij een grasveld. Daar wachtten ze totdat hun slaafje bij hen gekomen was. Ze sommeerden hem om op het gras te gaan liggen, op zijn rug. Toen hij lag, hoorde hij snelle voetstappen op het grint.
"Hey", werd er geroepen door een vrouwenstem. Hij keek om zich heen, kijkend wie dit tegen wie gezegd had. Hij zag twee agentes zijn kant opkomen. De twee struise vrouwen in uniform stapten rechtstreeks op hem af. Hij was zich van geen kwaad bewust en had geen idee waarom ze juist op hem afgestevend kwamen, niet wetende dat hij achter een bord lag met de tekst 'verboden het gras te betreden'.
Marion en Simone hielden zich bewust op de achtergrond om te kijken waar dit op uit zou gaan draaien. De beide agentes legden niet direct het verband dat hij bij hen hoorde en dat lieten ze dus maar even zo. Dat je niet op het gras mocht hadden ze niet geweten, maar zien hoe hun slaafje zich hier nu uit zou gaan redden was een leuke wending van de gang van zaken.
Een van de agentes stapte op het gras en ging naast hem staan.
"Heeft u me niet gehoord?" vroeg ze op barse toon.
"Het is niet toegestaan zich op het gras te bevinden en u ligt hier alsof het de gewoonste zaak van de wereld is."
Zich nu bewust van het feit dat ze het toch echt op hem gemunt had stamelde hij verbouwereerd dat hij haar wel gehoord had, maar dacht dat ze iemand anders zocht. De agente lachte schamper en riep haar collega erbij.
"Moet je kijken," zei ze "deze lapzwans denkt dat ie zomaar ergens languit kan gaan liggen en dan nog de onschuld zelve spelen ook!"
De andere agente ging aan de andere kant van hem staan en keek smalend op hem neer. Ze waren zich beiden niet erg bewust van de twee nieuwsgierige vriendinnen die zich langs de rand van het pad op een afstandje ophielden en het tafereel gade sloegen. Pas toen de tweede agente weer opkeek, kreeg ze de dames in het oog.
"Kent u deze man?" vroeg ze en porde ondertussen met een stevige werkschoen niet zachtzinnig in zijn zij.
Zijn gezicht vertrok, maar hij hield zich stil, niet wetend wat de gevolgen zouden kunnen zijn als hij zich zou laten horen.
"Euhhhhh...... kennen we hem?" vroeg Marion quasi onschuldig aan haar vriendin.
Ze gaf een dikke knipoog naar de agentes. De eerste had zich nu ook omgedraaid en Marion had haar herkend als een van de vrouwen die ze op de trampling-party had gesproken waar ze de maand ervoor naar toe was geweest. Ze had toen niet geweten wat haar beroep was, maar ze hadden samen een aantal mannen onder handen - nou eigenlijk meer voeten - genomen. Ze siste Simone toe dat ze dit wel even zou regelen en dat ze gewoon even niets moest vragen.
"Nee, ik geloof niet dat we hem kennen, maar misschien als ik hem van dichterbij bekijk dat ik mijn geheugen wat op kan frissen." antwoordde ze.
Ze kwam al aangelopen nog vóórdat ze uitgesproken was. Hij keek ondertussen van de ene naar de andere agente en zag nu ook zijn Mevrouw op zich toe lopen. Oei, als dat maar goed zou gaan. Hij voelde ondertussen de kou en vochtigheid van het gras optrekken en zijn broek werd weer nat. Het kwam niet in hem op om overeind te komen en hij bleef dus tegen de vrouwen opkijken. Een lichte schop in zijn andere zij veroorzaakte een pijnscheut en een kreun ontsnapte hem.
Marion die intussen naast de haar bekende agente was gaan staan bukte zich nu een beetje over hem heen. Ze zette één voet op zijn buik en leunde voorover op haar gebogen been. Hij voelde hoe haar schoen steeds dieper in zijn buik wegzonk. Een zweem van een lach trok over zijn gezicht en even sloot hij zijn ogen om te genieten van het gevoel haar op zich te hebben. Ze kwam weer overeind en haalde haar voet van zijn buik.
"Bij nader inzien geloof ik toch wel dat ik hem ken", zei ze "maar hij stelt niet zo veel voor hoor. Laat over zich lopen, echt een watje."
"Dan denk ik dat we hem maar eens moeten leren hoe we met watjes omgaan." zei de agente naast haar en plantte direct haar maat 44 op zijn borst.
Ze liet nu haar volle gewicht op de voet op zijn borst rusten en plaatste haar andere voet op zijn hoofd. De profielzolen van haar werkschoenen voelde hij in zich drukken. Zijn dunne jas hield niet echt veel tegen. Ze zei haar collega zijn buik even te testen op de aanwezigheid van een sixpack en ook zij plantte een voet op zijn lijf, vol in zijn buik. Haar tweede voet kwam op zijn bovenbeen terecht. Ze wiebelde een beetje en hij moest alle zeilen bij zetten om haar gewicht op te vangen. Hij voelde de spieren in zijn dijbeen rollen onder haar schoenzool die heen en weer bewoog terwijl ze haar balans probeerde te behouden.
Kreunend en naar adem happend keek hij naar zijn Mevrouw die dit schouwspel met een glimlach op haar gezicht en een schittering in haar ogen van dichtbij bekeek. Ze zei tegen de agentes dat ze nog wel een manier wist om hem te laten voelen hoe je met watjes omgaat en ze vroeg of ze mocht testen hoe dit watje op andere schoenen zou reageren. Beide agentes stapten van hem af en ze wenkte Simone dat ze moest komen. Die kwam snel aangetrippeld op haar rode lakschoenen.
Ze zei niets, vroeg niets, maar stapte direct via zijn bovenbeen waar gedurende een paar seconden haar volle gewicht op haar hak in zijn dij prikte door naar zijn buik. Met twee voeten naast elkaar stond ze, haar gewicht afwisselend van het ene op het andere been brengend. Marion stapte op zijn borst en zette nu haar tweede voet op zijn keel, zachtjes de druk opvoerend. Ze zag hem rood aanlopen en hoorde kreunende geluiden die bijna gorgelend werden toen ze de druk nog verder opvoerde. Even keek ze in het gezicht van de eerste agente en zag een goedkeurende blik, maar ook een gretige verlangende blik. Snel keek ze weer naar haar slaafje die zich in het vochtige gras dit moest laten welgevallen. Ze verplaatste haar voet van zijn keel nu naar de bovenarm en boorde haar hak langzaam in zijn biceps.
Hij haalde al hoestend diep adem en voelde direct het volle gewicht van Simone in zijn buik zakken omdat hij zijn buikspieren niet aangespannen kon houden.
"Voor het overtreden van de wet, moet hij gestraft worden", zei de ene agente.
"En dat kan op twee manieren. Eén is een boete betalen, twee is een krachtproef", ging ze verder.
"Hij gaat voor twee", zei Marion snel.
"Hoelang ligt hij hier nu al?" vroeg de ene agente aan Marion.
"Minuut of tien", antwoordde Marion.
"Mooi, dan krijgt hij gedurende tien minuten een krachtproef", besloot ze.
Vervolgens legde ze uit hoe de krachtproef eruit zou zien. Ze zou haar collega op haar rug nemen en dan bovenop hem gaan staan. Als de dames zin hadden, konden ze meedoen. Dat hadden ze wel. Simone zou Marion op haar rug nemen, want ze was nu eenmaal langer. De agente vroeg hoeveel ze samen wogen.
"Zo'n 160 kilo samen", antwoordde Simone.
"Oei, dan gaat hij het zwaar krijgen, want wij wegen zo'n 190 kilo samen", zei de kleinste van de twee agentes.
Marion bekeek ze eens. Goed gespierd, groot ook, vermoedelijk zo'n 1,90 m allebei. Ze bedacht dat dit voor haar slaafje een fantastische krachtproef zou worden, waar hij alleen maar sterker uit zou komen. En mocht hij het toch niet overleven, dan was hij simpel niet sterk genoeg en had ze verder ook niks meer aan hem.
Hij zag dat de dames zich gereed maakten. Met afgrijzen had hij aangehoord hoe ervoor hem bepaald werd dat hij de krachtproef moest ondergaan. Het liefst had hij de boete betaald, maar ja, hij had ook geen geld bij zich. Stiekem had hij dan gehoopt dat zijn Mevrouw het wel voor hem zou betalen. Nu lag hij hier, overgeleverd aan de grillen van twee overijverige politieagentes, die er ook nog plezier in hadden hem te trampelen. Hij hoopte alleen dat hij 350 kilo op zijn arme lichaam zou overleven.
Hem werd verteld zijn armen en benen te spreiden. Daarna zag hij de ene agente op de rug van de andere springen. Ze was sterk, zag hij. En toen hij zijn hoofd de andere kant op draaide zag hij Marion een poging doen om op de rug van Simone te springen. Maar omdat de kleine Marion niet op de rug van Simone kon springen vanwege de lengte van Simone, stapte Marion op de borst van haar slaafje, zette zichzelf af en sprong zodoende alsnog op rug van Simone. Dat haar hakken een diepe put achterlieten op haar slaaf, maakte haar niet uit. De lol was er niet minder om. En zo waren de dames gereed voor de krachtproef.
Toen werd hem de krachtproef uitgelegd. Als eerste zouden de twee dames met het vrachtje op de rug op zijn handen gaan staan. Dit betekende dat hij de binnenkant van zijn handen omhoog moest houden. Nadat er op zijn handen was gestaan, zouden ze over zijn armen naar zijn borst lopen, waarna Simone op hem zou stappen en door zou lopen naar zijn buik. Vervolgens zou de agente op zijn borst gaan staan, waarna de krachtproef verder zou gaan. De krachtproef zou afgelopen zijn, wanneer de agentes het goed vonden of de tien minuten voorbij waren. De vier dames hoorden vervolgens een zucht van het kleine slaafje beneden hen, gereed liggend om het te ondergaan.
"Klaar?" klonk het en alle vier keken ze hem aan.
Hij knikte en haalde een keer diep adem. In zijn ogen stond de wanhoop te lezen, want hij zag het eigenlijk helemaal niet zitten dat hij dit tot een goed einde zou kunnen brengen. Zijn armen en benen waren gespreid, de handpalmen naar boven gericht. Hij had de neiging zijn ogen te sluiten, maar bij nader inzien zag hij toch liever wat er aan zat te komen zodat hij zich beter kon voorbereiden.
Er hadden zich ondertussen wat omstanders verzameld die het tafereel belangstellend gadesloegen. Af en toe wat geroep om de dames aan te moedigen of juist afkeurende geluiden omdat men vond dat je dit eigenlijk niet kon maken. Hij voelde zich er alleen maar nog ellendiger door alhoewel er toch iets van opwinding door zijn lijf leek te gaan. Zou de kick van het voelen van het gewicht en de voeten op zijn lichaam hem er doorheen gaan slepen of zou zijn lijf het af laten weten?
Daar stapten Simone en de agente met hun vrachtje op de rug op zijn beide handen. Hij was blij dat het geregend had de nacht ervoor, de ondergrond gaf nu enigszins mee. Toch voelde hij de pijnlijke druk van 190 en 160 kilo op het kleine oppervlak van zijn handen behoorlijk, maar het ging. Daarna de wiebelige stappen via zijn armen naar zijn borst. Behoedzaam zetten de dames hun voeten op het arme slaafje, stabiliteit zoekend en ondertussen zijn spieren en botten voelen rollen onder hun schoenzolen. Een harde kreun ontsnapte hem toen zijn bovenarmen het te verduren kregen. Wat was hij blij toen de eerste doorstapte naar zijn borst en zijn arm met een verlamd gevoel verliet. Hij zou nog geen veertje kunnen tillen hierna dacht hij. De agentes waren zwaarder, maar zij hadden geen scherpe hakken die in zijn lijf priemden. Simone en Marion daarentegen mochten dan lichter zijn, maar de druk van de puntige hakken bezorgden hem minstens zoveel ongemak. Nu het tweede paar dames op zijn romp, zij stapten door naar zijn buik. Het ademhalen kostte hem moeite, temeer daar hij tegelijkertijd ook zijn buikspieren probeerde aan te spannen. De druk op zijn borst van 190 kilo was zwaar, maar zolang ze maar niet te veel wiebelden kon hij het nog houden. Simone en Marion daarentegen stonden niet stil op zijn buik die ook een stuk wiebeliger was dan zijn borstkas. De hakken prikten onophoudelijk in zijn buik en een paar maal kwamen ze gevaarlijk dicht bij zijn edele delen. Hij probeerde hen allemaal in de gaten te houden maar kon zich niet zodanig concentreren dat hij het gewicht ook daadwerkelijk op kon vangen. In een reflex trok hij zijn benen op en kreunde en gromde om zijn pogingen het vol te houden kracht bij te zetten. Zijn ademhaling was nu snel geworden, hij begon rood aan te lopen, zijn pijnlijke handen tot vuisten geknepen.
"Benen strekken!" siste een van de agentes, maar het drong nauwelijks tot hem door.
"Hoor je niet wat ik zeg? Benen strekken en snel een beetje, anders verdubbelen we je tijd."
Hij strekte voorzichtig zijn benen, nog steeds proberend zijn buikspieren de venijnige hakken te laten opvangen. Een van de agentes knikte nu naar Simone ten teken dat ze door moest lopen naar zijn rechterbeen. Wiebelend, met een rood hoofd en met haar vriendin nog steeds op haar rug stapte ze voorzichtig op zijn been. Ze zocht een stevig stukje dijbeen en toen ze dacht haar balans te hebben gevonden verplaatste ze hun gewicht naar zijn been. Er rustte nu 160 kilo op één voet, gehuld in pump met naaldhak en dit priemde genadeloos in het been van Marion's slaafje. Een hartgrondig ‘aaaaaaaaarrrrrrgh’ tot gevolg. Heel snel sloot ze haar tweede voet bij, maar het mocht al niet meer baten. Toen ze de dijbeenspieren weg voelde rollen onder haar schoenzool stapte ze snel van hem af om te voorkomen dat ze met zijn tweetjes op het gras zouden belanden.
Nu stond alleen de agente met haar collega op de rug nog op hem en ook zij liep nu door naar zijn linkerbeen, na eerst even goed in zijn buik te hebben gestapt. Hij hoestte en proestte en kon het maar net hebben. Zijn vuisten sloegen op de grond van inspanning en zijn gezicht vertrok van pijn, ogen dichtgeknepen en een kleur waar een tomaat jaloers op zou zijn. Het gewicht van 190 kilo verdeelde zich weer over twee voeten en er werd eventjes op zijn dijbeen gewiebeld. Nu stapte ook de agente van hem af.
Het vrachtje dat beiden op hun rug hadden stond inmiddels ook weer op eigen benen. Ze keken elkaar aan, lachend maar toch een beetje ontdaan over wat ze hem hadden aangedaan.
"En", vroeg Marion de agentes, "heeft hij de proef goed genoeg doorstaan?"
"Tja......." zei ze en wreef ondertussen nadenkend over haar kin (zou ze stoppels hebben?), "zijn tijd zit er nog niet op, maar ik denk niet dat er meer in zit en het gras wordt er toch niet minder plat van. Laat hem maar overeind komen, misschien kun je er thuis nog iets uitpersen, maar ik vind het wel best zo."
Marion slaakte ongemerkt een zucht omdat ze hem toch graag nog wel een poosje wilde gebruiken en als hij nu helemaal aan gort getrapt werd zou ze het even zonder hem moeten stellen en dat was dan weer wat minder. Ze duwde met haar schoen tegen hem aan om hem in beweging te krijgen. Maar hij had amper gehoord wat er gezegd werd, hoorde slechts wat geroezemoes in de verte en voelde de ergste pijn een beetje wegebben uit zijn geteisterde lijf. Het bleef nu diffuus aanwezig en hij kwam weer bij zijn positieven. Het porren van Marion's schoen deed hem opkijken naar haar. Hij zag haar lachende gezicht boven zich en glimlachte zwakjes terug. Ze zei hem zijn luie reet van het gras af te halen, anders kreeg hij alsnog een bekeuring.
Traag en kreunend probeerde hij overeind te komen. Zijn buikspieren wilden niet en hij rolde eerst op zijn buik om dan op handen en knieën te gaan en vervolgens op te staan. Er klonk een klein applausje uit het publiek dat zich verzameld had, anderen keken meewarig naar de man die nat en vertrapt uit het gras kwam gelopen. Hij hield zijn blik op de grond gericht en wachtte tot Marion en Simone aanstalten maakten om weg te gaan.
De beide dames namen afscheid van de agentes en bedankten hen voor de coulance die ze getoond hadden bij deze overtreding. Ze liepen zonder te kijken langs hem heen en hij volgde ze, op één meter afstand zoals hem aan het begin van deze dag was opgedragen. Op weg naar huis, een vage afdruk van plat gras van een gespreid liggend persoon achterlatend in het gazon.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?