| Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 12:59 am: | 
|
|
Een tedere dans van liefde, onderdanigheid, dominantie die samensmelt tot een puur beleven
Ze was de betoverende werkelijkheid van een jonge vrouw, vaak meer een speels meisje nog dan in balans zijnde vrouw, en ze wist mij telkens weer te prikkelen met haar magie.
Zo vaak had ik mij afgevraagd wat het toch was dat mij in haar aantrok, was het haar verlegen blik waarmee ze me soms aankeek, voor ze zich in het verste hoekje van de bank terugtrok. Was het de speelsheid waarmee ze soms haar eigen schuchterheid ver achter zich liet, in die momenten was ze meer vrouw dan ze zich bewust was. Een ware hartenbreekster zou ze kunnen worden wanneer die kant in haar zich meer zou gaan ontwikkelen.
Ik wist nooit goed wat ze nu in me losmaakte, het ene moment wilde ik haar op schoot trekken, mijn armen om haar heen slaan, zachtjes wiegend vertellen dat het allemaal wel goed zou komen. Het andere moment wilde ik haar geen kans geven haar schuchterheid te verbergen achter speelse plagerijtjes, dan wilde ik haar in de hoek laten staan tot ze als een klein meisje ongeduldig op haar benen zo staan te trippelen, en weer een ander moment wilde ik me koesteren in de warmte van haar lichaam.
Ze zat voor me op de grond, met grote ogen keek ze me aan. Er lagen ontelbare vragen te lezen in haar ogen. Ik genoot van de vele emoties die ik langs zag trekken, ik rekte me nog eens loom uit op het bed terwijl ik naar haar keek.
“Nouhou... kijk niet zo... daar kan ik niet tegen,” sprak ze met de stem van een klein meisje.
Ik glimlachte en zei dat ik er juist van genoot naar haar te kijken.
Niet begrijpend keek ze me aan, ze wilde weten wat er dan zo boeiend aan haar was om naar te kijken om vervolgens een monoloog te starten over alle minpuntjes die ze aan haar eigen lichaam kon ontdekken. Ik liet haar begaan, halverwege haar monoloog stopte ze, keek me opnieuw aan met die vragende blik waar een lichte onzekerheid te bespeuren was naast een bijna spottende twinkel die verraadde dat ze een spelletje aan het spelen was.
Ik zei niets, keek naar haar terwijl zij naar mij keek. Half en half een reactie van mij verwachtend, ik zag de lichte blos op haar wangen die zich openbaarde. Ik wist wat er volgen kon, ze kon zich wegdraaien in een poging mij niet meer toe te staan te kijken of ze kon min of meer een aanval inzetten door te proberen mij te verleiden. Natuurlijk kon ik de één of de andere reactie in haar versterken door wel te reageren maar ik genoot het meest van dit moment. Het moment waarin ik de verandering in haar zag, de emoties die haar bedachte richting al wisten te verraden nog voor ze dit zelf door had.
Haar lichaamstaal was een open boek, voor hen die in staat waren het te lezen.
Even vlamde er iets op in haar ogen, ze bewoog haar lichaam in een poging om op te staan, ik zei nog steeds niets en schudde langzaam mijn hoofd. Ik was me ervan bewust dat er bijna iets neerbuigends in mijn uitstraling zat, het effect was onmiskenbaar.
Als een lappenpop zakte ze terug op haar knieën, daarnet had ze nog ontspannen in kleermakershouding gezeten, nu trok ze één been onder haar billen en sloeg haar armen voor haar borsten. Ze draaide haar hoofd naar beneden, zo mooi was ze zo. Pogend haar kwetsbaarheid te verbergen, breekbaar bij het besef dat alle troeven die ze in had willen zetten ineens niet meer te vinden waren, laat staan in te zetten in een poging de sturing in het spel terug te halen. Al genoot ik er vaak van om haar te laten spelen, om haar het gevoel te geven dat ze kon sturen, dit keer wilde ik haar speelruimte beperken. Ik wilde iets anders in haar losmaken, al wist ik zelf nog niet concreet wat dat precies was. Het had zich als gevoel geopenbaard in me, zonder concrete visuele beelden, zonder duidelijke handvaten. Ik begaf me deels op onbekend terrein omdat zij onhoorbaar dit van me had gevraagd. Ik had gehoord, al was wat ze fluisterde zonder woorden uitgesproken.
Nog steeds zat ze met haar hoofd weggedraaid voor me op de grond, ze omklemde zichzelf met een stelligheid alsof ze niet van plan was los te laten. Ik stond op, mijn hakken tikten op de houten vloer terwijl ik naar haar toe liep. Zonder haar aan te raken draaide ik om haar heen, af en toe bleef ik stil staan en keek naar haar, alsof ze een beeld was dat ik probeerde te interpreteren. Iets dat niet eens zo heel ver afweek van wat ik deed, want ik was bezig een beeld in mij op te nemen. Ze zat nog steeds stil, het enige dat haar groeiende onzekerheid verraadde was haar ademhaling en een licht geschuifel van haar blote voeten over de vloer. Ik zag dat ze met één vinger zachtjes minuscuul kleine strelende bewegingen over haar bovenarm maakte, terwijl ze nog steeds met dezelfde stelligheid haar onderarm over haar borsten geklemd hield.
Ik ging voor haar staan en ging op mijn hurken zitten, ik wist dat dit beeld haar mateloos zou prikkelen. Mij zo voor zich te zien, zwart glanzende pumps met een sierlijk hoge hak, lichte bronskleurende kousen met een brede kanten rand, een transparante string ingezet met kleine glinsterende steentjes. Een nauw aansluitend zwart kanten top die mijn borsten mooi lieten uitkomen. Haar ademhaling verraadde de groeiende opwinding in haar, ze hapte lichtjes naar adem en abrupt keek ze me aan. Ik zag de kleine gekleurde spikkeltjes in haar ogen, die als kleine gloeiende kooltjes het vuur in haar lieten zien. Soms even fel opvlammend, dan weer zacht gloeiend met een nimmer verdwijnende warmte.
Met een tedere beweging haalde ik een pluk uit haar gezicht, onhoorbaar zuchtte ze, alsof ze lange tijd gesmacht had naar deze aanraking. Even abrupt als zij mij daarnet had aangekeken was ik weer opgestaan en teruggelopen naar het bed. Ik ging op de rand van het bed zitten, sloeg mijn benen over elkaar en keek naar haar.
Ook deze houding had een gewenst effect, ze leek even verder in elkaar te krimpen, vermande zich, richtte haar lichaam wat meer op, haalde haar armen voor haar borsten weg en vroeg me: “Ga je me straffen?”
Ik zag het ondeugende kleine meisje in haar dat zowel behoefte had aan de straf als aan de geborgenheid en koestering die daarna kwam, ik las de onrust in haar lichaam. Een verlangen dat zich niet langer wilde laten wegstoppen maakte haar vrouwelijke uitstraling sterker. Ze was de ideale balans tussen de volwassen vrouw en het kleine meisje, de connectie was gemaakt. Nu was het aan mij om hen te bespelen, om beider verlangens te beantwoorden. Hen niet teleur te stellen…
*** wordt vervolgd ***
|
|
    
Adriyana
Nieuw lid
Inlognaam: adriyana
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 01:17 am: |
|
Wow! |
Wow ik vind het heel mooi beschreven, zeer zeker weten en dat is niet zomaar zonder een rede...
Hoe die mede sub beschreven wordt, vrouwlijk maar toch ook kindsheid in zich hebben, zo ben ik ook eenmaal.
Alleen dit subje heeft het geluk dat ze gedomineerd wordt, helaas is dat bij mij nog niet zover.
Maar wat er nog niet is kan komen.
Maar terug op het verhaal.
Ik vind het zeer mooi beschreven.
Groeten van deze beginnende onderdanige sub
| |
MisTique
Lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 16
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 01:24 am: |
|
Wat een ontzettend inspirerende woorden |
Hoi Adriyana,
Dat is nog eens een inspirerende reactie, dankjewel!
Ik ben zeker van plan het verhaal verder uit te werken, het wordt ook voor mij een verrassing om te ontdekken welke kant dit verhaal zich in gaat ontwikkelen. Het schrijven is daarin ook wel een beetje een ontdekkingstocht voor mijzelf, ik weet dat soms een vrouw mijn Dominantie triggert. Dit verhaal is geschreven vanuit een herinnering aan een vreselijk lieve vrouw die iets heel dieps in mij wakker maakte.
Liefs
MisTique
|
Sheila
Nieuw lid
Inlognaam: sheila
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 09:54 am: |
|
Ongeduldig meisje hier... |
Hoi MisTique,
Ik weet niet hoe je het doet, maar je doet het gewoon fantastisch!! Ik zit echt op het puntje van m'n stoel en ik voel zelf een groot verlangen naar méér... Ja, ik wil dolgraag het vervolg al lezen, ik voel me een ongeduldig meisje.
En net zoals Adriyana, heb ik ook het gevoel heel wat van het "sub'je" in mezelf te herkennen. Nu, zo'n "dom" zie ik eerlijk gezegd ook wel zitten :-P.
Je verhaal is ook echt wel lekker geschreven, met veel gevoel. Het is verbazingwekkend subtiel, daar hou ik eigenlijk best wel van. Subtiel, niet te snel, zo'n lekkere opbouw,... Ja. Heerlijk!
Dit ongeduldig meisje wacht op het vervolg!
Lieve groetjes,
Sheila.
|
denkertje
Lid
Inlognaam: denkertje
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 02-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 01:00 pm: |
|
Traantjes... |
Mystique, allereerst wil ik je bedanken voor de openheid en kwetsbaarheid waarmee jij je verhalen durft te schrijven. Dit verhaal en ook 'een sprong in de diepte' hebben mij bijzonder geraakt.
Pas sinds een paar maanden ben ik me bewust van dat meisje wat in me schuilt, terwijl ze toch steeds om aandacht riep. Maar verstaan deed ik haar eerder niet. Nu pas begrijp ik wat ik zocht in die dominante mannen. Mannen met goede bedoelingen en mannen met minder goede bedoelingen, mannen die mij echt wilden begrijpen en mannen die alleen hun eigen genot wilden bevredigen. Klein wilde ik me voelen, klein en zonder verantwoordelijkheid, vertrouwend op hem. Helaas bleek het keer op keer op een teleurstelling uit te lopen.
En nu pas, na al die jaren te hebben gezocht, mezelf en mijn verlangens verwensend, begin ik mezelf te begrijpen. Op de schoot van mijn laatste Dom kwam het besef. Het besef dat ik nog altijd die vader zoek die er nooit is geweest. Het verdriet en de pijn wat met dat besef gepaard ging, was gek genoeg bevrijdend. Misschien omdat er eindelijk ruimte voor mocht zijn en dat ik het niet langer wegduwde of ontkende.
Maar nog steeds verlang ik naar dat kleine meisje in mezelf en naar de troost van iemand die boven mij staat. Nee, ik wil me niet meer laten vernederen, pijnigen of laten kwetsen. Dat besef deed misschien nog wel het meeste pijn van alles. Dat ik dacht op die manier onvoorwaardelijke liefde te kunnen vinden. En ik besloot om het hele BDSM-gebeuren achter me te laten. Ik zou gewoon moeten accepteren dat die vader er nooit geweest is en er ook niet meer zal komen. Maar kan ik daarmee het meisje in mezelf de mond snoeren? Haar het bestaansrecht ontnemen?
De recente verhalen van Mistique hebben me opnieuw aan het denken gezet. En ik besef nu ook dat die zoektocht in mezelf nog niet ten einde is. Zijn er anderen die deze gevoelens en zoektocht herkennen? En hoe zijn jullie daar dan mee omgegaan?
Betraande groetjes van een denkertje
|
MisTique
Lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 17
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 01:13 pm: |
|
Wat een bijzonder compliment |
Hoi Sheila,
Dankjewel voor jouw enorm mooie compliment. Het voelt heel bijzonder om terug te krijgen van zowel jou als Adriyana dat jullie als sub je geraakt en aangesproken voelen door de subtiele moves in mijn verhaal. Zoals ik al schreef beleef ik in mijn gevoel een Domme kant, maar in de praktijk heb ik nooit iets met deze kant gedaan. Ik vond het al moeilijk genoeg om te accepteren dat er soms een vrouw die kant in mij weet te raken, dit verhaal voelt als een bevrijding, en als ik dan zulke complimenten terugkrijg... dat is echt een vreselijk mooi kadotje.
Liefs
MisTique
|
MisTique
Lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 18
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 01:37 pm: |
|
Het meisje in mij |
Lief denkertje,
Het liefst zou ik je tegen me aantrekken nu om je een warme knuffel te geven. Je openheid raakt me, ik kan de pijn voelen en zou je zo graag willen vertellen dat het vanaf hier alleen maar beter wordt. Je hebt de eerste stapjes gezet, je hebt de bewustwording ruimte geven, je hebt jezelf de ruimte gegeven om te ontdekken wat jou echt raakt, en bent daarmee van de soms standaard paadjes binnen bdsm afgestapt.
Natuurlijk is dat doodeng, en ik kan heel goed begrijpen dat je van tijd tot tijd het liefst hard wegrent. Zelfs ik kom die momenten nog in mijzelf tegen, ondanks dat ik 15 jaar met bdsm bezig ben, pas de laatste jaren ben ik in staat om het meisje in mij toe te laten. Om te luisteren naar haar behoeftes.
Het meisje in mij had wel een vader die er voor haar was, en toch sluimerden in mijn volwassen leven altijd de behoeftes om ook haar toe te kunnen laten in mijn leven. Al had ik geen idee hoe.
Ik was toen al zoveel verder dan ik van mezelf zag, ik wist dat het meisje deel uitmaakte van mij, net zoals de masochiste en de sub in mij twee opzichzelfstaande aspecten van mijn volledige persoontje zijn. (evenals de Domme in mij maar dat stukje kan ik veel moeilijker plaatsen)
De zoektocht bij mij naar het meisje in mij en het zoeken en vinden van een weg om haar ook toe te laten in mijn leven is een zoektocht geweest vol kuilen en gaten. Soms was het gat zo diep dat ik niet meer wist hoe er nog uit te klimmen.
De behoeftes van het meisje in mij werden door veel, heel veel, mannen en Dominanten niet begrepen. Ze heeft geen alwetende Dom nodig, ze heeft iemand nodig die haar ruimte geeft om te zijn wie ze is. Ze wil niet groeien of volwassen moeten worden, ze wil gewoon daar kunnen zijn waar ze is. Ondanks dat ik wel mijn masochistische kant als ook mijn subkant ging verkennen in mijn ontdekkingstocht binnen bdsm, liet ik het meisje daar ver buiten.
Er zijn een paar heftig emotionele momenten geweest na een spel waarin zij naar voren kwam, ik kan me die momenten bijna niet herinneren maar weet van de dominanten die dat hebben waargenomen dat zij hartverscheurend heeft zitten huilen, dat ze bijna niet te benaderen was om mee te praten. Het meisje in mij houdt veel van de pijn die ik in mijn leven ben tegengekomen vast, misschien dat ze daarom het zo moeilijk vind zichzelf te laten zien, ze voelt zich mega kwetsbaar.
In de relatie met mijn man voelt het meisje zich veilig genoeg om zichzelf af en toe te laten zien, ze geniet ervan om hem uit te dagen, om ondeugend te zijn. Ze heeft niet de behoefte om gestraft te worden maar ze wil gewoon zich onbevangen kunnen uiten. Dit laatste kan ik wel rijmen met vroeger, mijn ouders hielden me ongelooflijk kort, ik durfde niets, er mocht vrijwel niets. Dat is geen verwijt naar hen toe want ik weet dat zij vanuit hun gevoel het goed wilden doen, maar ik bleef daarin een extreem verlegen en in zichzelf gekeerd meisje dat niemand toeliet in haar droomwereld, ik had mijn eigen wereld gecreeerd en liet daarin niemand toe.
De eerste keren dat ik op sm verhalen kwam was op een moment dat ik volledig in balans was met mijn masochistische en sub kant, en toch raakte ik telkens emotioneel en verward wanneer ik hier was. Wanneer ik hier de verhalen en reacties las, het was alsof deze plek aansloot op mijn eigen wereldje en ik kon in beginsel de confrontatie daarin met mezelf nog niet aan. Ik ben wat keren hier wezen kijken om vervolgens weer te vluchten in de andere wereld (bdsm), die vertrouwd en veilig aanvoelde maar waar ik toch altijd iets miste.
Ik denk dat het meisje hier de meeste herkenning tegenkomt, een herkenning die ze niet tegenkomt in het bdsm wereldje. Het is ontstellend lastig dat goed onder woorden te brengen.
De laatste jaren heb ik steeds meer inzicht gekregen in welke behoeftes er leven in het meisje in mij, er zijn geen standaard meisjes en dus werkt niet iedere aanpak voor ieder meisje. Wat voor mij het meest complex was om te begrijpen was dat ik wel behoefte heb om meisje te zijn, wel behoefte heb aan die stabiele en volwassen persoon naast me, maar het hele aspect straf daarin botst. Pas in de relatie met mijn man ben ik dat meer en meer gaan accepteren en ben ik gaan zoeken naar een invulling waarin het meisje gewoon meisje mag zijn, en waarin ze niet wordt geconfronteerd met belevingen die niet bij haar passen, die voor haar niet goed voelen.
Om die inzichten in jezelf te krijgen is het in de eerste plaats belangrijk dat je naar jezelf toe eerlijk bent, laat alles wat anderen menen, vinden, denken etc los en kijk alleen maar naar de gevoelens die in het meisje leven. Welke behoeftes zijn er het meest sterk in haar, en vooral...koester het meisje in jezelf. Durf haar in je armen te nemen, durf haar te troosten, laat haar toe in jouw bestaan. Dan wordt de stap om haar ook toe te laten in het delen/relatie hebben met anderen kleiner.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt.
Liefs
MisTique
|
Adriyana
Nieuw lid
Inlognaam: adriyana
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 02:34 pm: |
|
Zo herkenbaar |
Lieve MisTique,
Ik vind dat je super kan inleven in denkertje, in de manier hoe zij zich voelt en aan de dingen die je tegen haar zei, heb ik zelf ook wat aan.
Door het kleine meisje die in me zit, weet ik nu zeker dat de BDSM wereldje, goed voor mij zal zijn, want daarin zou het zeker geaccepteerd worden, dat ik als 30 jarige toch wel kinds kan gedragen en me onzeker voel als de sub in jouw verhaal.
Als denkertje weet ik hoe het is, om te groeien zonder vader, want me eigen vader heeft mij zelfs meerdere malen verlaten en onbewust heb ik voor iedere relatie niet alleen he vriendje gezocht, maar ook de vervanger voor me vader.
Maar omdat menig man mij blijkbaar toch niet aankonden, te hangerig vonden of te onzeker dan ze zelf dachten, rende ze meestal bij mij vandaan. Ze konden die taak blijkbaar niet aan bij mij.
Daarom ben ik verder gaan denken en had besloten om mezelf te verdiepen in de bdsm, met de zekerheid dat ik iemand zal vinden die mij wel aan kan en niet van me weg rent als het te zwaar wordt en die iemand zal dan mijn Meester zijn.
En denkertje, BDSM gaat niet alleen over het vernederen en de pijn zoals jij het zei. De meeste Meesters en Meesteressen hier willen juist hun sub helpen opgroeien en vinden het juist fijn als jij jezelf kan zijn en het kleine meisje in je durft te tonen aan hun.
In mijn slechte ervaringen met "vriendjes" denk ik eerder dat hun je pijnigen en kwetsen als ze merken dat een volwassene vrouw ook een kind kan zijn en dat zou een Meester of Meesteres nooit doen.
Groeten van deze beginnende onderdanige sub
| |
Sheila
Nieuw lid
Inlognaam: sheila
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 05:14 pm: |
|
Interessant is het wel... |
Hoi Denkertje, Mis Tique, Adriyana,...(?)
Ik lees hier dat sommigen onder jullie geen vader hebben gehad, en dat dat misschien wel een link kan zijn naar de verlangens binnen BDSM,... Ergens denk ik soms ook wel dat de wortels deels in de kindertijd gegroeid zijn. Ik had een vader, maar hij was een wreed en ziekelijk man. Mijn moeder kon door de situatie nooit mijn mama zijn, en onze relatie is vooral oppervlakkig. Als de één de ander kan helpen, dan wordt dat ook gedaan, maar mama-dochter-band, nee, die is er nooit geweest.
En het klinkt misschien wat raar. En laat me duidelijk zijn: ik wil echt géén mannen discrimineren, of door het slijk halen of bepaald gedrag veralgemenen, maar ik kan persoonlijk enkel bevriend zijn met een man. Maar méér kan ik gewoon niet met een man hebben. Ik zou best wel willen, maar het kan niet. Ik kan begrijpen dat mensen die hun vader gemist hebben als kind, nu een soort "nieuwe papa-figuur" (in een dom/in een partner) zoeken, die hen wellicht liefde maar ook straf kan geven. Wel, ondanks mijn ouders er allebei waren, maar niet echt als een "papa" en "mama",... zoek ik enkel naar een soort "nieuwe mama-figuur" (in een dom/partner). Ik denk dat mijn vader, gewoon net te extreem was om geen blijvende sporen in mijn psyche achter te laten...
Mijn zoektocht is nog maar net begonnen. En ja, ik zoek ook de troost op van een "meerdere", ik zoek ook de liefde van een "meerdere", ik zoek ook... het gezaghebbende in een "meerdere". Maar jammer genoeg kan ik mij enkel maar indenken hoe ik mij aan een vrouwelijke dominante zou kunnen overgeven. Het is een een blokkade in mijn hoofd. Een mannelijke dominant, het is voor mij ondenkbaar. Maar nogmaals, dat ligt totaal niet aan de mannelijke leden van deze site of van dit forum!
Lieve groetjes,
The little girl inside of me...
Sheila.
|
denkertje
Lid
Inlognaam: denkertje
Bericht Nummer: 14
Aangemeld: 02-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 10:12 pm: |
|
overdenkingen... |
Mystique, nog een keer bedankt voor je betrokken en wederom erg open reactie. Ik herken veel van wat je schrijft. Het meisje, dat niet zoekt om gestraft te worden, maar gewoon klein en ondeugend wil zijn en vooral dat ook mág zijn. Dat het gedrag van het kleine meisje, die zich voorzichtig en kwetsbaar toont niet afgestraft wordt, maar juist gewaardeerd wordt en het meisje zelf geliefkoosd en geknuffeld.
Maar ik vraag me daarop dan wel weer af wat dat eigenlijk met BDSM te maken heeft. Via BDSM ben ik bij dat meisje gekomen, ja. Maar nu dat meisje er eenmaal is, wil ik niet dat haar pijn gedaan wordt, dat ze vernederd wordt en al helemaal niet seksueel gebruikt. (Ik praat over het kleine meisje in de 3e persoon, maar het gaat natuurlijk gewoon over mezelf, alleen voel ik me de ene keer meer een klein meisje dan de andere keer, dus even voor het onderscheid.)
Terwijl ik daar voorheen toch ook wel echt van kon genieten, maar nu moet ik er niet meer aan denken. Omdat ik nu die gevoelens gelinkt heb aan het missen van een vader, denk ik. En een vader (of ouderfiguur) vernedert je niet, slaat je niet, gebruikt je niet als lustobject. Een vader koestert zijn kleine meisje, knuffelt haar als ze gevallen is en beschermt haar. Seks en een ouderfiguur dat kan voor mij echt niet samengaan.
Die weg met kuilen en gaten, ja, dat herken ik ook. Inmiddels vraag ik me af of dat steeds al met dat kleine meisje te maken heeft gehad. Het meisje wat ik toen nog niet herkende en toeliet. Want er zijn momenten geweest dat ik intens kon genieten van pijn, vernedering, seks in alle heftigheid. Maar er zijn ook momenten geweest, dat ik op de meest onverwachte momenten helemaal dichtklapte en ik volledig in mezelf gekeerd raakte, onbereikbaar voor degene aan wie ik me net daarvoor nog totaal overgaf. De reden daarvan kan ik nog steeds niet helemaal doorgronden. Was het omdat diep van binnen dat meisje niet gestraft wilde worden, maar geliefkoosd? Of was het een manier om aan te geven dat het me teveel werd? Was het schuldgevoel, dat door de straf alleen maar verergerd werd? Ik weet het echt niet...
Inmiddels ben ik al een keer of vijf opnieuw begonnen aan deze reactie, en kan nog steeds niet helemaal onder woorden brengen wat ik bedoel. Ik ga er eerst nog maar even verder over nadenken.
Mystique, nogmaals bedankt voor je lieve woorden
liefs van denkertje
|
MisTique
Lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 19
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 11:40 pm: |
|
Mooi dat jij je eigen weg aan het vinden bent |
Lieve Adriyana,
Fijn dat jij (ook) iets hebt kunnen halen uit wat ik heb geschreven.
Mooi om te lezen dat jij het gevoel hebt dat je binnen bdsm kunt vinden en beleven wat ook aansluit op de gevoelens van het meisje in jou, zelfs al maakt hetzelfde je als sub onzeker. (dat is iets waar ik in een later bericht straks op terugkom)
Je schrijft terecht dat bdsm niet alleen gaat over vernederen en pijn, er lijkt soms een vast beeld van bdsm te bestaan terwijl bdsm je gewoon talloze belevingingen en opties biedt om persoonlijke behoeftes te beleven op een manier die voor jezelf goed voelt. Dat laatste wordt nog wel eens vergeten met name door beginnende nog zoekende subs, het is dan gemakkelijk om te verdwalen in alles dat de Dominanten waarmee je contact hebt aandragen, en dat kan zelfs ertoe leiden dat na jaren iemand op een punt komt waarop zij (of hij) zich afvraagt of ze nog wel haar persoonlijke behoeftes en verlangens volgt.
Nogmaals ik vind het heel mooi om in jouw bericht te lezen dat jij jouw eigen weg hierin weet te vinden. Ik wens je toe dat het een bijzondere weg wordt vol mooie en bijzondere belevingen.
Liefs
MisTique
|
MisTique
Lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 20
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 maart 2010 - 11:46 pm: |
|
Voel wat je voelt |
Hoi Sheila,
Allereerst wil ik heel graag dit tegen je zeggen....waarom zou jij jezelf moeten verontschuldigen naar mannen omdat je weet dat je niet iets intiems met een man delen wilt? Het is jouw gevoel, jouw beleving. Het is altijd goed je eigen gevoel te volgen, en als jij weet dat het voor jou goed voelt om met mannen uitsluitend vriendschappen op te bouwen, en met vrouwen de diepte op te zoeken, dan is dat jouw keuze die een ander alleen maar kan respecteren.
Je schrijft dat het een blokkade is in je hoofd, een mannelijke dominant. Althans ik begrijp uit jouw bericht dat de gedachte aan je overgeven aan een mannelijke dominant je blokkade is (mocht ik het verkeerd interpreteren laat me dat alsjeblieft vooral weten). Je bent als mens de regisseur in je eigen leven, waarom zou je worstelen met een blokkade als deze?
Als het voor jou ondenkbaar is dan is dat een helder feit, dan ben ik geneigd om te zeggen...laat die blokkade los en richt je op dat wat je wel weet.
Ik hoop dat er een moment in jouw leven komt waarin jij je kunt en durft open te stellen aan een vrouwelijke dominant, en dat ervaart als thuiskomen.
Liefs
MisTique
|
MisTique
Actief lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 21
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 maart 2010 - 12:05 am: |
|
Overdenkingen maar dan van mijn kant |
Hoi denkertje,
Waar het meisje naar verlangt is niet specifiek bdsm gerelateerd, het is alleen binnen de bdsm een meer bekend gegeven. Ongetwijfeld zijn er mensen die dit binnen hun relatie beleven zonder zich ooit te realiseren dat anderen het bdsm zouden kunnen noemen. In feite is dat ook niet waar het om draait denk ik.
De weg met kuilen en gaten was denk ik niet een weg die alleen maar door het meisje werd bewandeld, ook de andere delen in jou zullen die weg met haar mee bewandeld hebben.
Ik denk dat we als mens vele aspecten in ons kunnen dragen, en ieder aspect kan eigen specifieke behoeftes en verlangens hebben, als ook eigen unieke karaktereigenschappen.
Om het te verduidelijken zal ik dit vanuit mijn persoonlijke stukje omschrijven.
Ik ben een masochiste, maar ook een onderdanige, en ik ben ook een meisje, en een partner, een moeder, een dochter etc
Je kunt dit zien als rollen die je in het leven op je neemt, maar je kunt het ook zien als aspecten binnen de veelzijdigheid van je persoonlijkheid.
Zelf zie ik het als dit laatste, want mijn masochistische kant is geen rol die ik op me neem. Ik heb nu eenmaal die behoeftes, net als de behoeftes van de andere aspecten.
In het begin van mijn ontdekkingstocht, zowel op seksueel gebied als bdsm, vond ik dit mega verwarrend. Want het ene moment kon ik van pijn genieten, het andere moment raakte ik volledig in paniek en in de stress van diezelfde pijn waar ik een ander moment wel van kon genieten. Het ene moment voelde het goed om te kruipen voor mijn Dominant, het andere moment verzette alles in mij zich daartegen.
Gaandeweg ben ik die aspecten in mij (de masochiste, de onderdanige, het meisje, de Domme, de minnares/verleidster) gaan herkennen, en ook hun verschil in behoeftes en verschil in gedrag gaan herkennen.
Er zijn echt ontelbaar veel momenten geweest dat ik in een spel ineens compleet dichtsloeg. Ik kon niet meer communiceren, ik kon de Dom die ik daarvoor volledig vertrouwde en aan wie ik me overgaf, niet meer toelaten.
Soms tijdens een spel vind er een verschuiving plaats binnen de aspecten. Ik ga het spel bijvoorbeeld in als masochiste, en ineens halverwege duikt de sub op. Zij kan nog niet een klein percentage van de pijn verwerken waar de masochiste bij wijze van spreke haar schouders bij ophaalt omdat het haar amper raakt. Of in een spel waarin ik enorm zelfverzekerd ben, het initiatief neem, kan ineens het kleine meisje opduiken.
Nu zeg ik niet dat dit bij jou ook zo zal zijn, maar ik wilde je toch dit stukje inzicht in mijn (complexe) persoontje geven omdat je er misschien iets aan kunt hebben.
Soms kan een moment van ineens en abrupt terugtrekken in een spel ook een mechanisme zijn dat ontstaat vanuit de behoefte jezelf te beschermen. Soms kan het simpelweg zijn omdat je even teveel prikkels hebt gehad en niets meer kunt verwerken. Er kunnen echt legio oorzaken zijn die daarin invloed uitoefenen, het is prettig wanneer je het voor jezelf helder kunt krijgen maar misschien zullen er altijd wel momenten zijn/blijven waarin het nooit duidelijk wordt waarom je zo hebt gereageerd.
Zelf probeer ik die momenten gewoon te accepteren zoals ze zijn, ze zijn er. Niets meer en niets minder, dat ze er zijn betekent niet dat ik altijd moet graven en zoeken naar de aanleiding of oorzaak.Dat doe ik alleen wanneer ik het gevoel heb dat ik het zelf nodig heb om er inzicht in te krijgen.
Ik weet dat de berichten veel bij je op zijn kop zetten, ik hoop niet dat deze laatste reactie van mij voor nog meer verwarring heeft gezorgd en mocht dat wel zo zijn....dan hoop ik dat die verwarring alleen maar een voorbode was van een opnieuw inrichten, wat leidt tot nieuwe en andere inzichten in jezelf.
Liefs
MisTique
|
Sheila
Beginnend lid
Inlognaam: sheila
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 maart 2010 - 01:12 am: |
|
Verontschuldigen en de blokkade... |
Hey MisTique,
Mij verontschuldigen voor de mannen... Ik wil niet dat mannen zich beledigd voelen of gekwetst en ik heb zelf al mannen gekend die zich wel degelijk zo voelden toen ik hen zei dat ik voor de vrouwen was en enkel een vriendschappelijk contact mogelijk was. Vandaar... Ik heb ook moeilijke ervaringen met mannen gehad en verontschuldig mij nu nog vaak ten opzichte van een man, zelfs al is het een vriend, een docent, een buurman,... ook al heb ik (achteraf bekeken) niets miszegt of misdaan. Stom eigenlijk.
En de blokkade heeft inderdaad te maken met een mannelijke dominant vs. een vrouwelijke dominante. Je hebt het wel goed begrepen hoor MisTique,... Ik voel dat ik me niet kàn overgeven aan een mannelijke dom. Ik heb een aardig aanzoek gekregen. Een soort initiatie spanking, gewoon eens proeven van spanking, kort samengevat. (Ik voel zo'n verlangen). Maar de persoon die me dit aanzoek doet is een man. Ik vertrouw hem wel. Maar toch zit daar zo'n blokkade. Ik had me ook eens laten vertellen dat een "sub", nood heeft aan de pijn, de vernedering, het genot,... En dat het eigenlijk los staat van het feit of de "dom" een man of vrouw is. Bij mij is dat echter niet zo.
Verdorie... Ik ben zo... BIZAR!
Ja, ik moet mijn weg zoeken, en kiezen welke kant ik op ga... Als ik er mezelf maar goed bij voel. Daar zal ik nog wat moeten aan werken. Ik laat me te gemakkelijk leiden/lijden.
Bedankt MisTique voor je reactie. Je hebt gelijk. Nu regisseer IK mijn leven...
Lieve groetjes.
Slaap zacht...
Sheila.
'PIJN' is 'FIJN' met een 'P'
| |
MisTique
Actief lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 22
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 maart 2010 - 01:26 am: |
|
Nee je bent mooi zoals je bent |
Hoi Sheila,
Nu kan ik het niet laten toch nog even te reageren...jij schrijft Verdorie....ik ben zo BIZAR!
Ik vind je niet bizar, ik vind je hartverwarmend en ontroerend eerlijk. Ik vind je dapper dat je ondanks wat er (aan onzin) aan je verkondigd is je toch blijft vertrouwen op je eigen gevoel en blijft zoeken naar de weg die voor jou goed voelt. Ik vind je mooi zoals je bent.
Dat wilde ik je toch nog even meegeven.
Liefs
MisTique
|
Grey Spanker
Nieuw lid
Inlognaam: greyspanker
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 03-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 maart 2010 - 02:45 am: |
|
Zoals je bent is Goed! |
Beste Sheila,
Dan nu toch een reactie van een man en dominant.
Je schrijft dat het bizar is zoals jij bent.
Je kijkt al een tijd naar waarin jij je goed voelt. Dat is het waar het om gaat, JIJ moet je er goed in voelen. Geen ander kan dat voor je bepalen. De dominant die je verteld dat hij/zij het wel beter weet, kan dat niet weten! Jij mag voelen en weten wat goed voor je is, laat je dat door niemand af nemen, en zeker niet door een man die zijn eigen stuk in wil vullen over jou grenzen heen. Jij bent goed zoals je bent!
Groet, GreySpanker
|
Tharl
Beginnend lid
Inlognaam: mastertharl
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 07-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 maart 2010 - 11:05 am: |
|
Bizar?? |
Lieve meid, in O/ons wereldje is bijna niets bizar en zeker geen personen. Jij bent niet bizar omdat je bent zoals je bent, integendeel, Ik ga volledig akkoord met MissTique, jij bent mooi en ontroerend.Ik ga ook volledig akkoord met Greyspanker als ie zegt dat je moet blijven zoals je bent.
Wat ik zelf wil bijvoegen is dat als jij je bizar voelt, W/wij van het Bdsm wereldje,Sm wereldje, Spankingwereldje,en andere niet conventionele levenswijze samen één groot circus zijn met allemaal bizare mensen.
Zou wat zijn één grote tent waar W/wij A/allemaal zouden optreden als bizare mensen.
het Geloof in jezelf is het belangrijkste en het vertrouwen in jezelf.
Hou het zo en als je voelt dat er wat binnen in je wat veranderd dan nog is er tijd genoeg om op onderzoek uit te gaan.
Beleef nu waar je het meeste aan hebt, waar jij je goed bij voelt en waar je je meeste voldoening van hebt.
Groetjes
LDofAhr
|
F.A.W. Malach
Lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 14
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 21 maart 2010 - 10:12 am: |
|
Ziel |
Hallo MisTique,
Fijn dat je ook op deze website opnieuw actief bent en er jouw prachtige verhalen post. Je hebt een poëtische schrijfstijl en - dat geloof ik toch - een al even poëtische ziel. Je verhalen zijn niet alleen erg mooi, maar ook bijzonder prikkelend. Ze verruimen de geest van hen die ze lezen en een mooier compliment kan ik niet bedenken.
Het valt me op dat je ook steeds mensen weet te raken en dat doe je dan op de meest positieve manier die er bestaat. Ook mij hielp je een hele tijd geleden met mezelf te aanvaarden zoals ik ben. Onder andere door jouw fantastische website vol verhalen, ervaringen en tips.
Mede daardoor durfde ik voor mijn gevoelens en verlangens uitkomen, ook naar mijn liefste toe. Zij vond de wereld in mijn hoofd - en de wereld die jij als vrouw zo goed beschrijft - ook een heerlijke plek om toeven. Alleen al daarom beschouw ik jou als mijn grote voorbeeld.
Liefs en tot schrijfs,
Malach
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 433
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 21 maart 2010 - 10:56 am: |
|
Sites |
Beste allemaal,
In sommige discussies moet je je niet willen mengen. Die zijn prachtig zoals ze zijn.
Maar wat Malach hier even aanstipt kan ik van harte ondersteunen. Bij Mistique's profiel vind je een link naar een site van haar. https://mistique.mistique-secrets.com
Die is zonder meer het bezoeken waard. Bijzonderder is echter nog dat via deze site een aantal andere sites te bereiken zijn, allemaal van de hand van Mistique. Het meest vermeldenswaard is daarbij nog wel dat die sites niet alleen informatief en onderhoudend zijn, maar dat Mistique daar dezelfde sfeer weet te scheppen als ze in haar bijdragen op onze site uitstraalt. Anders gezegd: ze weet waarover ze het heeft en ze is warm en empatisch naar haar lezers.
Ik vond en vind het echt bijzondere sites.
Als u zich eens verveelt ga er dan eens heen. Maar beter nog is niet te wachten tot u zich verveelt.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
MisTique
Actief lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 23
Aangemeld: 02-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 21 maart 2010 - 02:27 pm: |
|
Dankjewel voor jullie mooie compliment |
Beste Malach en Beste Janneman,
Dat zijn nog eens mooie berichten om te lezen op een zondagmiddag :-)
Janneman dankje voor zoveel vleiende en lovende woorden, ik word er bijna verlegen van, bijna hé want ik ben ook blij dat wat ik aan creativiteit en warmte op het internet plaats ook daadwerkelijk door mensen gezien wordt. En om dan even in de spotlights gezet te worden zoals jij doet is prettig omdat het mijn site(s) ook voor anderen bereikbaar maakt. Ik ben zelf nu eenmaal niet goed in reclame maken voor mijn eigen sites grin
Malach, wat ontzettend mooi om te lezen dat jij voor je gevoelens en verlangens durfde uit te komen en dat je dit hebt kunnen, maar vooral durven, delen met je liefste. Dat mijn site je daarin heeft kunnen helpen voelt zie ik als een enorm compliment.
Liefs
MisTique
|
denkertje
Lid
Inlognaam: denkertje
Bericht Nummer: 15
Aangemeld: 02-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 18 augustus 2011 - 11:11 am: |
|
Anderhalf jaar later... |
Hallo lieve MisTique,
Anderhalf jaar later... die vast voor een ieder niet stilzwijgend voorbij is gegaan. En nu ben ik plotseling weer hier beland, heb je verhaal nog een keer gelezen en opnieuw weet je me ermee te raken. In de laatste regel staat een belofte en nu ben ik benieuwd: gaat die nog vervuld worden? 
Liefs en thanx again,
denkertje
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?