Co-productie RO2, Ropes en robin beschrijven samen vanuit ieders eigen perspectief hoe een eerste sessie eruit ziet
Hoofdstuk 1 Kennismaking
Zoals ik je heb opgedragen sta je precies op tijd voor de deur van mijn huis. Het zwakke licht van een muurlamp valt op jou en een klein gedeelte van de tuin. Je rilt omdat je te schaars gekleed bent voor deze tijd van het jaar. Eindelijk na veel e-mails en msn-en op dinsdagmiddag is het dan zo ver... onze eerste afspraak. Je hebt naast een aankomsttijd en kledinginstructies geen verdere opdrachten gekregen. Je weet niet goed, wat je verder moet doen en je aarzelt. Het huis is donker en de rolluiken zijn gesloten. Dan zie je dat de voordeur op een kier staat...
Ik duw de deur voorzichtig open. Het zwakke schijnsel van de kaarsen in de gang valt op mijn voeten. Ik stap over de drempel. Dit voelt als een grens die ik passeer, ik betreed jouw domein. Zachtjes valt de deur achter mij in het slot. Ik kijk om me heen, zie in de schemer aan het einde van de gang een deur half openstaan, ook hier zwakke verlichting. Ik ruik de geur van wierook, niet te scherp maar wel prikkelend. Ergens in het huis klinkt muziek, niet te definiëren, maar aangenaam klinkend.
Ik loop een paar stappen de gang in en roep zachtjes “hallo”.
Geen antwoord, maar had ik dat dan verwacht? Na de kou van daarnet voel ik hoe nu de warmte via mijn hals omhoog kruipt naar mijn wangen. En toch rillen, maar dat is nu van spanning. Ik loop in de richting van de openstaande deur, mijn jas ondertussen losmakend. Opeens sta je achter me en voel ik je hand op mijn schouder....
Met mijn andere hand pak ik je bij je nek en duw je naar de grond. Je valt op je knieën en met één wang op de vloer houd ik je in deze positie vast. Ruw verlos ik je van je jas en geniet van de aanblik, zoals je daar geknield ligt met je naakte billen omhoog. In onze laatste mail had ik je opgedragen, met slechts een jas en hoge leren laarzen aan naar mij toe te komen.
“Kom maar met een taxi,” had ik er aan toegevoegd.
Meer als een advies, dan een opdracht.
“In het huis van je meester wordt gekropen, slavin”... fluister ik tegen je en duw je gezicht nog iets steviger op het parket.
Ik streel je billen en laat mijn vinger tussen je schaamlippen en over je anus glijden.
Mijn hart bonkt in mijn keel, maar niet alleen van schrik. Snel zeg ik:"Ja meester".
Ik heb mijn handen plat op de grond naast mijn gezicht en probeer je aan te kijken. Je blijft echter net buiten mijn gezichtsveld. Je stem klinkt zacht maar zeer dwingend. Ik hou nu al van de warme klank die erin doorklinkt, ook al is wat je zegt hard en geen tegenspraak duldend.
Als ik je handen op mijn naakte lichaam voel kan ik een zucht niet onderdrukken. Zo lang gewacht op fysiek contact, mijn hele lijf gespannen. Ik duw mijn billen nog verder omhoog, mijn borsten raken de grond. Je vinger op mijn sterretje mmmmmm......... Je kent mijn gevoelige plekken, mijn lichaam is je vertrouwd in woorden en een enkel beeld. Nu aan jou dit te gaan verkennen. Mijn grenzen vinden, eindeloos op zoek om ze te verleggen als ze naderen.
Met een ruk aan mijn haar trek je me overeind op mijn knieën, mijn gezicht blijft van je afgewend, je mond vlak naast mijn oor. Je zegt me mijn handen achter in mijn nek te leggen, ellebogen naar achteren en zo te blijven zitten.
Ik ga naast je op mijn hurken zitten. Met één hand trek ik aan je haren, je hoofd naar achter. Mijn andere hand raakt zachtjes je gezicht aan. Streel je lippen en steek drie vingers in je mond.... warm en nat.
“Zuig op mijn vingers!”
Ik voel je borsten, je buik, je benen, je kutje... warm en nat. Dit is onze eerste ontmoeting, maar je lichaam voelt vertrouwd. Het is net of ik elk plekje al ken. Ik zeg je je ogen te sluiten en zo te blijven zitten. Ik doe je een blinddoek voor en de halsband, die ik ook klaar heb gelegd, doe ik bij je om. Zwijgend kijk ik naar je. Naar je blanke huid, slechts verlicht door de kaarsen in de kamer.
“Denk er aan, geen geluid,” fluister ik in je oor.
Ik pak je stevig bij je tepels en trek zo hard ik kan. Je draait je hoofd weg en ik hoor je kreunen. Ik laat je even op adem komen om vervolgens nog een keer stevig te trekken. De grimassen op je gezicht bevallen me.
Aan de andere kant van de kamer in het half duister staat een grote tafel. Ik stop een leren strengenzweep in je mond en zeg je naar de tafel te kruipen...
“Langzaam!”
Het omdoen van de halsband voelt als een moment van overgave. Nu ben ik van jou, niets meer, niets minder.
Ik ga op handen en knieën met de zweep tussen mijn tanden geklemd langzaam in de richting van de tafel. Op de tast mijn weg zoekend, proberen in de goede richting te blijven. Dan stoot ik met mijn hoofd tegen de tafelpoot. Ik ben er. Ik ga weer overeind op mijn knieën en leg mijn handen in mijn nek. Probeer te slikken met de zweep in mijn mond, maar dat gaat moeizaam. Ik hoor je voetstappen zachtjes achter mij. Het geluid van naderend onheil of juist geruststellend dat je er bent voor mij........of ben ik er voor jou?
Je neemt de zweep uit mijn mond en ik ontspan mijn kaken die ik strakker geklemd had dan nodig, bang om hem te verliezen. Mijn tanden staan in het handvat. Ik voel hoe mijn borstkas op en neer gaat van mijn iets versnelde ademhaling, wachtend op je woorden, je aanraking......
Hoofdstuk 2. Voorspel
Ik steek mijn hand tussen je nek en de halsband en beneem je hierdoor je adem. Je spert je mond wijd open om nog enigszins lucht binnen te krijgen. Langzaam laat ik weer los en luister hoe je met gierende teugen weer verse lucht binnenhaalt.
Je krijgt leren boeien om je polsen en enkels en een hondenriem aan je halsband. De blinddoek gaat af. Door het plaatsen van een grote kandelaar met kaarsen op de tafel heb ik een beter zicht op je. Geen enkele uitdrukking van je gezicht en je ogen wil ik missen.
Ik laat je zodanig knielen, dat ik je boeien achter één van de zware tafelpoten aan elkaar kan bevestigen. De halsband maak ik met de riem vast aan de poot. Je weet goed, dat je je knieën altijd ver uit elkaar moet houden, zodat ik vrij toegang heb tot je kutje. Daarom kan ik ook nu makkelijk even mijn vingers bij je naar binnen laten glijden. Je adem versnelt als ik even je klitje streel. Je borsten deinen op en neer.
Ik zie hoe je ogen mij volgen als ik de zweep, die ik op de grond heb gelegd, weer oppak. En hoe je je ogen sluit en je hoofd afwendt als ik met een ritmisch achtjes draaiende zweep, afwisselend je linker en dan weer je rechter borst raak....
“Kijk me aan!”
Even voel ik lichte paniek als ik het gevoel krijg te stikken. Maar al snel zakt dat weer weg en ik besef hoe ik aan je overgeleverd ben. Ik geniet opnieuw van je aanraking.
Je zweepslagen incasseer ik met ingehouden adem, concentreer me op mezelf. Je haalt me bij de les als je stem de relatieve stilte verbreekt en me zegt je aan te kijken. Ik kijk naar je op en zie je gezicht nu voor het eerst pas goed. Ik zie de gretigheid in je ogen, je verlangen, je vastberadenheid, maar tegelijkertijd onpeilbaar donker. Ik voel een soort ontzag in mij groeien, wil dit allemaal voor jou. Ik zie een lach om je mond spelen, zie dat je moeite hebt om je gevoelens te verbergen. Ik moet me bewijzen aan jou, maar jij net zo goed aan mij. Onze blikken in elkaar verankerd....
De pijn raakt op de achtergrond terwijl ik me op jou focus. De cadans van de zweep wordt vertrouwd totdat....
Ik stop met slaan. Je borsten zijn rood en vurig en contrasteren met de rest van je blanke huid, die ik zorgvuldig heb vermeden. Eén voor één neem ik even je tepels in mijn mond. Bij de laatste tepel, geef ik toe aan mijn aard en bijt er in. Onmiddellijk reageer je kreunend, zoals ik verwachtte.
Ik maak je los van de tafelpoot en geef je de opdracht om je met je bovenlichaam op de tafel te gaan liggen. Je polsen maak ik achter je rug aan elkaar vast . Zoals het hoort sta je met je benen wijd, maar ik duw ze nog verder uit elkaar. In het flakkerende kaarslicht kijk ik naar je voorover gebogen lichaam.
Mijn vingers glijden tussen je billen, tot ze het gaatje hebben gevonden, waarnaar ze opzoek zijn. Krachtig duw ik drie vingers bij je naar binnen tot ze niet verder kunnen. Je houdt je sluitspier te strak gespannen naar mijn zin.
“Ontspan je!”
Langzaam voel ik de druk afnemen. Snel trek ik me weer terug en doe daarna wat glijmiddel in je kontje. Je bent klaar en vrij toegankelijk voor je meester en ik laat mijn hand tot aan mijn pols in je onderlichaam verdwijnen. Ik trek je aan je halsband naar achter, terwijl mijn hand je in je achterste neukt....
Na lang geknield gezeten te hebben sta ik moeizaam op. De tafel is koel tegen mijn gloeiende borsten. Open en bloot lig ik nu voor je, wachtend op je handen die komen gaan. Je weet wat ik lekker vind, maar is dat ook waar jij voor zal gaan? De onzekerheid en de spanning, de lichte aanraking van je vingers laten een lichte huivering door me heen gaan. Je verrast me met het krachtig binnengaan van mijn kontje. Ik was er ondanks alles toch niet op voorbereid en dat merk je. Ik doe mijn best je tegemoet te komen, maar dan ben je weer weg.
Aaaaaaaaaah koud op mijn sterretje en erin. Dan dring je binnen en ik voel me zo ontzettend geil, kan aan niets anders meer denken en voelen dan jouw hand die me neukt. Ik laat me overspoelen door dit gevoel, kan bijna niet op mijn benen staan. Jij beneemt me bijna de adem weer.
Ik probeer stil te blijven, maar dat is onmogelijk. Je bijt me toe dat ik geen geluid mag maken en ik de gevolgen dan maar moet ondervinden als ik niet stil kan zijn. Het dringt amper tot me door, maar een vaag besef dat er iets mis is begint te dagen als je mijn halsband loslaat en ik voorover gestrekt liggend jouw meedogenloze hand uit mij voel glijden.
Ik draai je ruw om en druk je achterover op de tafel. Mijn hand duw ik nu hard en diep in je mond. Ik hoor en voel je kokhalzen en zie een straaltje speeksel uit je mond lopen.
“Als je zo nodig geluid moet maken, moet je ook de gevolgen dragen”, fluister ik in je oor.
Met mijn hand, die op twee plaatsen je lichaam is binnengegaan sla ik je een paar keer hard in je gezicht.
Ik sta tussen je benen over je heen gebogen. Mijn stijve geslacht voel ik kloppen. Even overweeg ik je hier en nu keihard te nemen, maar je hebt straf verdiend. Ik maak de boeien aan je polsen los van elkaar, grijp je riem en ik leid je als een hond naar de trap. Ik zeg je voor mij uit naar boven te kruipen. Dit was pas het voorspel...
Hoofdstuk 3 Naar boven
Ik voel me vernederd en verdrietig. Moet nog steeds kokhalzen, maar probeer het niet te laten merken. Hoewel je elke beweging van mijn lichaam volgt en dit dus onmogelijk kan missen. Ik weet dat ik gefaald heb, je teleurgesteld heb. Ik bid in stilte dat je me een kans geeft dit goed te maken.
Ik kruip voor je uit naar de trap, neem de eerste paar treden nog vrij makkelijk, maar dan verlies ik de begane grond onder mijn voeten en gaat het moeizamer. Een paar keer glijd ik bijna uit op de smalle treden. Met het eind van de riem sla je op mijn billen als het niet snel genoeg naar je zin gaat. Eenmaal boven zie ik een aantal deuren, maar ook een trap naar de volgende etage. Niet wetend wat er van me verwacht wordt blijf ik vertwijfeld op handen en knieën staan en wacht op jouw commando. Ik voel me vies, kwijl in mijn gezicht en de smaak van mezelf nog steeds in mijn mond.
“Naar boven,” zeg ik tegen je.
Met moeite kruip je de volgende trap op. Een zwak licht valt van boven op je bezwete lichaam. Met een duim in je anus en vier vingers in je kut, help ik je de laatste meters omhoog.
We zijn in een schemerige kamer aangekomen. De ruimte is gevuld met de geur van wierook en een deken van krachtige en pulserende muziekklanken. In het midden van de kamer staan twee palen van de vloer tot aan het hoge plafond.
Ik voer je mee tot tussen de twee palen. De boeien aan je enkels maak ik beneden met touwen vast aan de palen en je polsen boven je hoofd, zodat je gestrekt voor me staat. Je tepels voorzie ik van stalen tepelklemmen met een ring, die ik stevig aanschroef. Je vertrekt je gezicht van de pijn.
“Steek je tong uit!”
Om je tong breng ik een tongklem aan, die ik ook weer stevig vastschroef, zodat hij niet los kan schieten. Tranen druppelen van je wangen op je borsten.
Aan de ringen van de tepelklemmen maak ik touwen vast die ik bij elkaar bind aan een derde touw dat doorloopt over een katrol aan een balk. Aan het touw hang ik een gewicht. Je tepels krijgen het zwaar te verduren en worden ver uitgerekt.
“Dat komt er nu van,” zeg ik tegen je.
“Geen geluid, is..... geen geluid. Ik wil absolute gehoorzaamheid van je. Bij elke overtreding zal je straf zal steeds heftiger worden.”
Ondertussen speel ik met de bullwhip. Ik leg hem weg en pak een cane van de tafel, waar een keur van zwepen en andere attributen klaar ligt. Met kracht laat ik hem op je borsten neerkomen.
Je kreunt en maakt keelgeluiden. Door hem bij elke slag een beetje te draaien verschijnen er steeds andere motieven op je huid. Dan is je kut aan de beurt. Een zoevend geluid, gevolgd door gekreun. Je begint over je hele lichaam te trillen en ik zie je ogen wegdraaien. Zo is het genoeg, ik wil niet dat je flauw valt.
Ik verwijder alle klemmen en geef je de tijd om bij te komen. Mijn handen strelen je pijnlijke plekken. Aan het trekken van je spieren en de grimassen op je gezicht merk ik dat ook dat pijn doet. Ik sla mijn armen om je heen en blijf zo even staan.
Nog een trap dus. Ik hijs me naar boven, mijn knieën al aardig beurs van het kruipen en klimmen. De stalen profielen op de traptreden laten streepjes in mijn knieën achter. Als ik op de plaats gekomen ben waar je me hebben wilt is het een verademing weer te mogen staan. De sfeer hierboven is geheimzinnig, bijna sinister, maar veel tijd om me daar druk om te maken krijg ik niet. Je bent kortaf en maakt korte metten met elk moment van onoplettendheid van mij. Ik moet bezuren wat ik beneden tekort schoot. Ik had me het begin van onze eerste ontmoeting anders voorgesteld, maar het is niet anders.
Vanuit mijn ooghoek zie ik door mijn tranen heen wat je in je handen hebt. Een heftig begin kan niet heftiger opgevolgd worden dan daarmee lijkt me. Dan leg je de bullwhip echter weer neer. Het alternatief is niet minder erg.
Ik doe al alle moeite om de pijn te verdragen en nu komen je slagen er overheen. Stil blijven, al zou ik willen is gewoon onmogelijk. Mijn borsten staan in brand, hete striemen en strepen. Ik laat het gaan, verlies bijna grip op mezelf, maar dan ben jij er. Je aanraking doet zeer, maar ik verlang naar troost. Voel me veilig in je armen. Neem gretig dit moment in me op, niet wetend hoe lang dit duren zal.
Langzaam keer ik weer terug naar de werkelijkheid en realiseer me mijn positie, voel de pijn waar jij me geraakt hebt. Bereid me in stilte voor op het vervolg. Dit was straf, maar wat zal een gewone beproeving voor mij in gaan houden? Een blik opzij zegt me dat er heeeeel veel mogelijk is en ik eigenlijk op alles voorbereid moet zijn, maar het zal niet genoeg zijn. Maar ik wil het, ik wil het voor jou. Wil dat je trots op me kunt zijn.
gebruik onderstaande link om naar deel II te gaan
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?