Hoofdstuk 5 van 'Uitzending naar het buitenland', waarin het testen van Claudia wordt voortgezet en zij vernedering op vernedering incasseert.
Na het grappige intermezzo met het apporteren van haar slipje naar Theo en het daarop volgende onverwachte en bizarre, omgedraaide spel met Carla lag Claudia dan eindelijk weer in de houding die ze eigenlijk niet had mogen verlaten toen Theo vertrok: haar billen op de rand van de zitting van een fauteuil, haar rug tegen de leuning en haar benen wijd gespreid over de armleuningen. In gespannen afwachting van wat haar nog te wachten stond.
Plotseling realiseerde ze zich dat ze eigenlijk heel nodig moest plassen en het leek haar beter dat eerst even af te handelen.
Dus zei ze: “O, Carla, ik ga eerst nog even plassen, hoor, ik moet heel nodig. Waar is hier ook alweer het toilet.”
Ze haalde haar benen weer bij elkaar en begon overeind te komen. Maar toen kwam ze erachter dat Carla al weer helemaal in haar rol van dominante testafnemer zat.
“Voor jou is het mevrouw Mangert, Claudia, wanneer ga je dat nu eens onthouden. En dat ik je een kleine frivoliteit heb toegestaan met de heer Mantz wil niet zeggen dat je je nu alles kunt veroorloven. Ik bepaal wat je wel en niet doet. Dus ook of je wel of niet plast. En voorlopig plas je dus nog niet. Later misschien, als je je goed gedraagt. Vind je dat goed?”
Dat laatste werd uitgesproken met een intonatie die Claudia niet aanstond. Ze wist niet precies waarom. Misschien was het omdat het haar het idee gaf dat het respect weer ontbrak. Alsof Carla haar minachtte en met deze woorden uitlachte.
Claudia vond het dus eigenlijk helemaal niet goed, maar de situatie waarin ze terechtgekomen was, nee, waarin zij zichzelf geplaatst had, kende geen multiple choice. Er was maar één antwoord:
“Ja, mevrouw Mangert.”
“Dat duurde me veel te lang,” zei Carla, “het lijkt wel of je er met je gedachten niet bij bent.”
Terwijl ze dit zei sloeg ze Claudia een keer van links en een keer van rechts hard met een vlakke hand in haar gezicht, waarna ze net zolang op Claudia’s dijen sloeg tot die weer hoog opgetrokken over de stoelleuningen lagen. Vervolgens duwde ze tot ontzetting van Claudia, die deze beweging niet zag aankomen, met één vlakke hand op Claudia’s buik, terwijl ze exact op hetzelfde moment drie tot een punt bij elkaar gebrachte vingers van haar andere hand met volle kracht in Claudia’s open kut stootte. Alsof ze er een pijl in wierp.
“En laat ik niet merken dat je over mijn hand plast,” riep ze daarbij.
Claudia kon haar plas alleen maar binnenhouden, omdat ze in een snelle beweging, die veel meer een reflex was dan een bewuste actie, naar rechts draaide en zich oprolde in foetushouding. Terwijl zij dat deed, of beter gezegd, terwijl haar dat overkwam, realiseerde zij zich dat ze zo op wel heel veel punten de juiste houding had verlaten en dat Carla haar naar die houding zou terugslaan. Maar ze had wel bereikt dat Carla haar handen weer van haar afgetrokken had en ze had niet over Carla’s hand geplast. Gelukkig maar, want daar zou het niet bij gebleven zijn. Als ze de reflex had tegengewerkt en haar houding met wijd open gesperde en hoog opgetrokken benen geforceerd had weten vast te houden, zou haar plas zondermeer met zo’n kracht naar buiten zijn gekomen dat het recht in Carla’s gezicht was gespoten.
Maar Carla sloeg niet, ze begon hard te lachen. En eigenlijk vond Claudia dat erger dan slaag, want ze hoorde alweer een toon die haar niet aanstond. Het kwam op haar over alsof Carla dit niet meer deed omdat Claudia haar had opgedragen haar flink te vernederen, maar omdat ze dit leuk vond, hier echt van genoot. Was dit de echte Carla? Maar de Carla die zich net aan haar had onderworpen dan, was die niet echt? Of waren ze allebei echt? Of allebei onecht? Dat zou het pas echt freaky maken. Claudia besloot voorlopig niet uit haar eigen rol te stappen, maar wel alert te zijn op volgende signalen. Langzaam richtte ze zich weer op en nam opnieuw de houding aan die ze, als ze er een naam aan moest geven de ‘misbruik-me-maar’ houding zou noemen.
Carla duwde opnieuw op haar buik en bracht ook haar drie vingers weer bij Claudia naar binnen, maar deed dat nu veel rustiger dan de eerste keer en op een manier die Claudia kon zien aankomen. Het was nog steeds niet helemaal zonder plasrisico, maar het was nu niet heel erg moeilijk voor Claudia om haar plas voorlopig nog voor zichzelf te houden.
Terwijl ze haar vingers in de vorm van een pijl heen en weer draaiend in en uit Claudia bleef schuiven, zei Carla: “Zo dat was echt leuk. Jammer dat ik je de straf die ik bedacht had voor te vroeg plassen nu niet kan geven, maar misschien krijg ik nog een kans.”
Toen kwam haar strenge en rustiger toon terug: “Daarnet heeft iemand mij uitgelegd, dat ik beter geen vage termen kan gebruiken, zoals ‘een veelvoud’, want dat kan je duur komen te staan. Ik voel dat nog steeds heel goed. Maar nu zit ík met het dilemma wat mijn opdrachtgeefster heeft bedoeld toen ze zei dat ik haar ‘strenger moest aanpakken’. Een beetje strenger? Veel strenger? En wat is dan ‘een beetje’ of ‘veel’?”
“Moet ik alleen opdrachten die toch al in de tests zitten zwaarder maken? Of moet ik ook nog nieuwe elementen toevoegen? Ik weet het niet. En jij gaat me ook niet helpen, want jij moet gewoon verder je brutale gore smoel dichthouden. Begrepen?”
Alweer geen meerkeuzevraag.
“Ja, mevrouw Mangert.”
En opnieuw was er die nare toon. En waarom deze woordkeus. ‘Je moet gewoon verder je mond houden’ was hier toch ook goed geweest? Wat voegde ‘brutale gore smoel’ nou toe?
Als Carla gewoon over ‘mond’ gesproken had en bij haar uitlatingen hiervoor een andere toon zou hebben gekozen, dan zou Claudia vastgesteld hebben dat haar aanpak goed werkte. Maar nu twijfelde ze sterk.
Ze had natuurlijk zelf ook bij een aantal dingen niet genoeg nagedacht. Ze had concreter moeten zijn, maar daar was nu niets meer aan te doen. Ze moest zich nu maar concentreren op het belangrijkste doel van dit moment: haar plas binnenhouden. Hoe primair kunnen je doelen ineens zijn als iemand op twee plaatsen op je volle blaas aan het duwen is.
Carla praatte door: “Ach, laat ik het allebei maar doen. Ik maak alles flink harder en strenger. Niet een beetje want ik wil geen twijfelgevallen. En ik voeg ook nog wat nieuwe dingen toe. Vooral vernederende situaties, want volgens mij ben je daarvoor gevoeliger dan voor pijn. Dan zal het wel goed zijn, denk ik.”
Het zweet brak Claudia uit. Ze kon er niets aan doen. Gelukkig haalde Carla haar handen nu van en uit haar lichaam.
De blijdschap was echter van korte duur, want Carla zei: “Ik moet eigenlijk ook erg nodig plassen. En ik wil het niet ophouden, want dat is een erg naar gevoel, vind je ook niet Claudia. Eens kijken wat ik daar aan kan doen, zonder je hier alleen achter te laten, want dat is natuurlijk niet vertrouwd.”
En ze lachte weer dat venijnige lachje. Ze keek in het rond en pakte een glazen vaas van de bar bij het keukenblok. Het was net een enorm cognacglas zonder voet. Ze zette de vaas op Claudia’s buik en gebood haar die goed met twee handen vast te houden. Daarna trok ze haar rokje omhoog, schoof Claudia’s benen zover mogelijk naar achteren op de stoelleuningen, en ze ging zelf met haar knieën op die stoelleuningen zitten, met haar handen op de rugleuning boven Claudia’s hoofd. Ze trok haar schaamlippen wat open en bracht haar geslacht boven de opening van de vaas en liet haar lichaam er toen op rusten. Daardoor oefende ze nog meer druk uit op Claudia’s blaas dan daarvoor met haar hand.
Ze fluisterde: “Kijk naar mijn spleet en waag het niet om je ogen dicht te doen, anders sla ik ze open en dwing ik je om al mijn pis op te drinken.”
Daar ga je weer, dacht Claudia. Wat voegde dat ‘openslaan’ en ‘pis drinken’ nou toe. Dat ze klappen zou krijgen als ze geen bevelen opvolgde begreep Claudia ook wel. En je kan een sub toch ook gewoon confronteren met een sanctie zonder die vooraf aan te kondigen. Dat was meer de stijl van Frank. De stijl van een echte Meester. Claudia bedacht zich dat ze nu vanuit de dominante positie begon te denken. Dus toch?
Ondertussen begon Carla op haar gemak te plassen, eerst een paar druppeltjes, maar al gauw een volle straal. Het was voor Claudia bijna ondraaglijk. Het kijken ging nog wel, dat deed haar niet zoveel, maar het geluid van vocht dat in glas druppelt en daarna het geluid van een volle straal die in ander vocht spuit, maakte dat ze haar eigen plas echt bijna niet meer binnen kon houden.
Toen ze uitgeplast was, zei Carla: “Hè, hè, dat lucht op zeg, dat kun jij je vast wel voorstellen. Ik heb alleen geen papiertje en ik ben ook onderweg ergens mijn slipje kwijtgeraakt. Nou, dan moet jij het maar schoonlikken.”
Ze kwam wat overeind en duwde haar geslacht in Claudia’s gezicht.
“Likken trut!”
Alweer. Claudia was er nu van overtuigd: dit was de echte Carla. Het zou dus nog veel erger worden. Nou, dat was dan maar zo, Carla zou erachter komen dat Claudia elke pijn en vernedering aankon. Zolang ze haar niet ging kelen of met messen bewerken zou ze zich volledig aan haar sadistische grillen overgeven, voor Frank en in de zekerheid dat Frank dit nooit van haar zou hebben geëist als hij ervan op de hoogte zou zijn geweest. Maar vriendschap met Carla, haar coachen, met haar het bed delen, dat zou die jongedame op haar, overigens heel aantrekkelijke platte buik kunnen schrijven.
Claudia nam zich voor bij alles wat nog kwam te proberen een positief detail te zien. In deze situatie vond ze het bijvoorbeeld positief dat Carla zich net als zijzelf volledig en secuur onthaarde. En zij besloot de handelingen die ze aan Carla’s lichaam zou moeten verrichten los te zien van de persoon Carla. Zo kon ze het toch aan haar nu nog korte lijstje ‘ervaringen met een vrouw’ toevoegen. Ze stelde zich voor dat haar beste vriendin zich beschikbaar had gesteld als proefkonijn voor Claudia’s zelfonderzoek naar haar lesbische trekjes. Ze begon in zichzelf het zinnetje ‘dit is het zachte kutje van Linda’ steeds weer te herhalen en begon te likken; ‘dit is het zachte kutje van Linda’, eerst heel voorzichtig; ‘dit is het zachte kutje van Linda’ en met tegenzin ‘dit is het zachte kutje van Linda’. Maar toen ze de urine, die smerig smaakte, weggelikt had en de geur en smaak van ‘Linda’s’ liefdessap de overhand kregen, raakte ze opgewonden en met het gewijzigde zinnetje ‘Linda’s geil is lekker’ begon ze steeds heftiger te likken: ‘Linda’s geil is lekker’, ‘Linda’s geil is lekker’, ‘Linda’s geil is lekker’, ‘Linda’s geil is lekker’.
Claudia merkte zelf haar toenemende opwinding ook en tot haar verbazing wijzigde de mantra in haar hoofd zonder dat ze daar bewust op stuurde in ‘op naar Linda’s klitje’, ‘op naar Linda’s klitje’, ‘op naar Linda’s klitje’, ‘op naar Linda’s klitje’.
Carla merkte het en voelde dat ze moest oppassen dat ze zich niet in geilheid liet meeslepen. De macht over de situatie zou haar dan makkelijk ontglippen. Ze stapte van de stoel af en liet Claudia zitten met de vaas tussen haar handen op haar onderbuik.
Ze trok haar rokje weer recht, pakte een mobiel telefoontje, toetste een nummer, wachtte even op verbinding en zei toen: “Willen jullie de attributen even boven brengen alsjeblieft.”
Daarna legde ze haar telefoon weer weg. Ze pakte de vaas van Claudia’s buik, gebood haar de handen achter haar nek te vouwen en liep met de vaas naar de keuken. Ze goot hem daar leeg, spoelde hem om en zette hem weer op de bar.
Al deze handelingen gaven Claudia wat ruimte om na te denken. Wat gek eigenlijk dat toen ze geen tijd had om op basis van argumenten te kiezen, Linda in haar gedachten automatisch naar voren schoof als haar beste vriendin. Als je het op een rustig moment had gevraagd, had ze waarschijnlijk geantwoord dat het hele clubje waarmee ze regelmatig naar de bioscoop, een kroeg of restaurant en een keur aan kledingwinkels ging, haar volkomen gelijk was. Maar haar onderbewuste had dus Linda gekozen.
Ze liet het hele clubje in gedachten aan zich voorbij marcheren. Els, Carmen, Barbara, Linda, Nicolette, Miranda. Ze glimlachte in zichzelf bij de herinneringen aan allerlei idiote dingen die ze met elkaar uitgehaald hadden. Allemaal tussen de 25 en 28 jaar en je dan met elkaar als een groep 16-jarige giechelbekkies gedragen. Wat kon je vrolijker maken en meer ontspannen dan dat?
Ze ontdekte, de meiden één voor één analyserend, dat Linda er op de één of andere manier inderdaad uit sprong. Maar ze kon nog niet formuleren waarom precies. Haar onderbewuste had goed gekozen. Een tweede ontdekking was dat ook Miranda hoog scoorde toen ze langskwam in Claudia’s gedachten. Als Carla haar opnieuw tot likken van haar lippen en wat daaronder zit zou dwingen, zou Claudia proberen zichzelf af te leiden met een onderzoek naar de zachtheid van Miránda’s kutje, de smaak van háár geile sap en de locatie van háár klitje.
Carla kwam terug uit het keukentje. Ze had twee bierpullen, gevuld met water en flink wat ijsblokjes bij zich.
En met het inmiddels bijna gewone venijnige lachje zei ze: “Hier, pak aan. Als je blaas zo vol zit, heeft de rest van je lichaam waarschijnlijk gebrek aan vocht. Drink! Beide glazen moeten leeg.”
Claudia zag er tegenop ook nog water te moeten drinken, terwijl zij al zo nodig moest plassen, maar aan de andere kant, ze had inderdaad dorst. De eerste pul kostte haar dan ook niet heel veel moeite, ook omdat er flink wat ijsblokjes in achter bleven. Ze zette de eerste pul naast de stoel op een tafeltje en begon vol goede moed aan de tweede. Maar toen ging het moeizamer. Ze kwam met kleine slokjes, zo nu en dan kokhalzend, bijna tot de helft en ze moest moeite doen om het al gedronken water binnen te houden.
“Ik krijg echt niet meer naar binnen, mevrouw Mangert,” zei Claudia.
“Jij zou je brutale mond dichthouden,” zei Carla, terwijl haar vlakke hand opnieuw op Claudia’s gezicht landde.
Daarna pakte ze de pul uit Claudia’s handen, goot het resterende ijskoude water over haar hoofd en zette de pul met de resterende ijsblokjes naast de andere op het tafeltje.
“De pul moest leeg had ik gezegd, en als je ‘m dan niet leegdrinkt…………………..”
Op dat moment schoven de liftdeuren open en kwamen twee jonge jongens het appartement inlopen. Het was duidelijk een tweeling. Voor Claudia waren ze tenminste, op hun kleding na, volkomen identiek. De ene jongen torste een koffer, de andere een speciekuip.
Claudia verschoot van kleur. Ze had geen idee wat haar nu te wachten zou staan. Maar dat was niet het meest benauwende. Het was al vreemd geweest om haar naakte lichaam aan Theo aan te bieden, maar dat was een volwassen man met een zeer dominante uitstraling. Dit leken nog pubers en Claudia voelde het als extra vernederend om voor hun ogen zo uitgespreid te liggen. Toch durfde ze geen vin te verroeren en ze liet de verbaasde en ook een beetje begerige blikken van de jongens over zich heenkomen. Ze hoopte vurig dat ze niet gedwongen zou worden bevelen van de jochies op te volgen, of erger nog, dat ze door hen geneukt zou worden. Hoewel ze aan de andere kant toch ook wel nieuwsgierig was of de piemels van een identieke tweeling ook helemaal gelijk waren in vorm en grootte.
Carla zag haar schrik en zei: “Wees maar niet bang, ze zijn al 18. Nog niet zo lang trouwens.”
En tegen de jongens:
“Willen jullie de spullen even hiernaartoe komen brengen?”
Ze deden het en toen ze vlak bij haar stonden zag Claudia dat ze met uitpuilende ogen naar haar opengesperde geslacht keken. Tegelijkertijd kregen ze er van opwinding hoogrode wangen van en een duidelijke bobbel in hun ruim vallende broeken, wat eigenlijk wel weer een koddig gezicht was. Claudia verroerde zich nog steeds niet en liet hen kijken. Ze zou al haar tests doorstaan. Wel sloeg ze haar eigen ogen neer van schaamte en vernedering.
“Hebben jullie nog nooit een naakte vrouw gezien, Koen en André?” vroeg Carla.
“Ehhh, nee, ehhh, ja, ehhh, niet van zo dichtbij, mevrouw Mangert,” zei degene die later Koen bleek te zijn.
“Jullie mogen haar wel even met je handen aanraken en kijken hoe dat voelt. Ze blijft in deze houding zitten, want dat heb ik haar opgedragen.”
Het bleek dat hun ogen nog net iets verder konden uitpuilen. Ze aarzelden kort. Carla gaf hen een aanmoedigend duwtje, waardoor ze op hun knieën vlak voor Claudia kwamen te zitten, pakte hun handen en legde die op Claudia’s borsten.
“Streel maar, voel maar hoe stevig ze zijn, en toch soepel, knijp er maar beetje in, ook apart in de tepels. En kijk hoe haar lichaam reageert als je de tepels ook een slagje draait terwijl je knijpt.”
Ze deden het en Claudia voelde dat ze nu echt niet meer in charge was. Ze voelde zich heel klein en vernederd en hoopte dat het snel voorbij zou zijn, maar voorvoelde dat dit niet het geval was.
Carla leidde één hand van elk van beide jongens naar Claudia’s geslacht.
“Voel maar hoe warm en vochtig het daar is. Kennelijk vindt ze het fijn dat jullie haar borsten masseren. Ga daar maar lekker mee door met je andere hand.”
De jongens streelden heel voorzichtig en hun onervarenheid werd duidelijk uit hun onhandigheid. Toch vonden hun vingers Claudia’s warme vochtige opening, wat haar niet echt verbaasde, want veel verder opengesperd zou ze er toch niet bij kunnen liggen. Al gauw voelde ze vier vingers naar binnen glijden om daarbinnen op nader onderzoek uit te gaan.
Ondertussen had Carla een ballgag uit de koffer gepakt. Carla hield de bal voor Claudia’s gezicht. Gedwee opende die haar mond, waarna Carla de bal tussen Claudia’s tanden plaatste en het riempje strak achter haar hoofd vastgespte.
“Zo, de voor het volgende onderdeel noodzakelijke geluidsdemping is geregeld.”
Claudia rilde, maar wist niet of het van de opmerking kwam, of dat het een wat vertraagde reactie was op het koude water dat over haar heen gegoten was.
Koen en André keken gebiologeerd naar Carla’s handelingen, maar lieten ondertussen hun vingers doorgaan met hun ontdekkingsreis in Claudia’s kut. Ze hadden al ontdekt dat Claudia’s lichaam heftig reageerde als ze hun acties coördineerden en haar kut opentrokken.
Carla ging achter de jongens staan en legde uit waar de clitoris zit en hoe je die met je duim kunt masseren zonder je vingers uit de kut te halen. Claudia wilde niet reageren op de aanrakingen van haar clitoris door zulke jonge jongens, maar de manier waarop haar klit gemangeld werd tussen twee duimen deed haar automatisch zwaarder ademen en ze slaakte een aantal diepe zuchten.
“Zien jullie hoe goed dat werkt,” zei Carla tegen de jongens. “Zo bereid je een vrouwenlichaam voor op een stevige neukpartij. Willen jullie je pik soms ook even daar naar binnen steken? Of in haar mond? Als ik zo naar jullie broeken kijk, zijn jullie daar helemaal klaar voor.”
Claudia rilde opnieuw, maar de jongens trokken hun vingers geschrokken terug, stonden op en André zei dat hun vader hun dat voorlopig verboden had. Op dat moment viel bij Claudia het kwartje en zag ze in de gezichten van de jongens de gelijkenis met Theo.
Carla zei dat ze het begreep en dat ze ook op andere manieren van Claudia konden genieten, terwijl ze Carla een handje hielpen.
“Om te beginnen zijn de glazen daar naast Claudia nog steeds niet leeg,” zei ze.
Ze gaf beide jongens een bierpul in handen. De langzaam smeltende ijsblokjes lagen er nog in. Ze gaf Koen de opdracht de blokjes uit zijn glas één voor één in Claudia’s kut te duwen, zo diep als hij kon. En André moest de ijsblokjes uit de andere pul in haar kontje stoppen. En al waren de beide heren wat onwennig in hun handelen, ze deden het met overgave.
Claudia rilde nu onophoudelijk en dat werd er niet beter op toen de jongens op Carla’s aanwijzing het resterende ijskoude smeltwater uit de pullen voorzichtig over haar beide tepels goten.
De sensatie van ijs in haar onderlichaam was nieuw voor Claudia en misschien had ze het niet eens erg vervelend gevonden als ze een lege blaas had gehad, maar nu zorgde het alleen maar voor nog meer moeite om haar plas binnen te houden. Hoe houd je je plasopening dicht, terwijl er smeltwater uit de twee andere openingen in diezelfde omgeving sijpelt?
“Oké,” zei Carla, “we gaan verder. Kom uit je luie stoel en kom bij me. Ga met je rug naar me toe staan. Doe je armen op je rug. Pak met je handen je onderarmen vast.”
Carla draaide Claudia’s halsband een slag, zodat de riem over haar rug kwam te hangen. Ze sloeg de riem een flink aantal malen om Claudia’s elkaar vasthoudende onderarmen en maakte het laatste stuk van de riem weer aan de halsband vast. Claudia’s armen zaten zo goed op haar rug gebonden.
Carla pakte achter Claudia’s rug iets uit de koffer die de jongens hadden meegebracht. Het leek op een afstandbediening voor de tv. Toen ze op één van de knoppen duwde hoorde Claudia boven haar hoofd een geluid en toen ze naar boven keek zag ze dat, op ruime afstand van elkaar, twee kabels uit het plafond langzaam naar beneden kwamen. Die kabels eindigden in iets wat ze eerder gezien had op een film, maar zelf nog nooit ervaren had: boeien die om de hele voet en enkel sluiten, zodat iemand daaraan veilig ondersteboven opgehangen kan worden.
Toen de boeien de grond geraakt hadden, bevestigde Carla die zorgvuldig en strak om Claudia’s voeten en enkels, waarna ze de kabels weer in beweging zette in omgekeerde richting. Koen en André gingen op aanwijzing van Carla elk aan één kant naast Claudia staan en tilden haar in hun armen, zodat zij niet omver getrokken werd op het moment dat de kabels strak kwamen te staan. De kabels vervolgden hun weg naar het twee verdiepingen hoge plafond en Claudia kwam langzaamaan ondersteboven te hangen, met haar benen wijd gespreid. Carla liet de kabels stoppen toen Claudia’s hoofd zo’n 50 cm boven de vloer was.
“Even kijken of ik in de koffer nog iets heb om dit wat heftiger en pijnlijker voor je te maken,” zei Carla.
Ze rommelde wat in de koffer en liep naar Claudia terug met wat spullen in haar handen. Claudia kon vanuit haar bijzondere positie niet zien wat, maar dat voelde ze snel genoeg.
© Subadoration, 01-2010
voor het vervolg van dit verhaal: gebruik onderstaande link
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Carla heerst! 
. 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?