Gepost op woensdag 12 april 2006 - 09:26 pm: |
|
| Mijn eerste spanking
waar een problematische blaas naar toe leiden kan
Ik heet Suzanne 22 jaar en woon samen met mijn vriendin Daphne die ik al vanaf mijn vijfde ken. Tot mijn zestiende had ik een blaasaandoening en had geen controle over mijn sluitspier, waardoor ik genoodzaakt was om luiers te dragen. Na een geslaagde operatie hoefde dat niet meer, maar al snel merkte ik er zo aan gewend te zijn geraakt dat ik niet helemaal zonder kon en zo nu en dan er toch een om doe. Na de operatie heb ik dat verzwegen tegenover Daphne met wie ik een intiemere relatie kreeg. We logeerde (tot we een flatje hadden gevonden) regelmatig bij elkaar en hadden, “als ouders weg waren” alle vrijheid. Zo ook die bewuste vrijdag. We zijn in de stad wat wezen eten en hadden het nodige gedronken, waardoor ik blij was om bij Daphne thuis te zijn om naar het toilet te racen. Mijn blaas is nog zwak en ik kan mijn plas niet lang ophouden. Met verbijstering en stijgende paniek merkte ik dat de deuren van het toilet en de badkamer op slot zaten en ik schoot radeloos naar Daphne die in de keuken stond en de paniek in mijn ogen negeerde. Hoe ik ook smeekte, ze reageerde niet, mijn blaas begaf het en huilend stond ik daar in mijn broek te plassen. Nu is Daphne behoorlijk dominant en neemt altijd, overal het initiatief. Op zich vind ik het wel prima en voel me eigenlijk wel veilig in een ondergeschikt rol. Ik was haar houding dus wel gewend, maar dit keer straalde haar ogen zoveel overheersing uit die ik nog niet eerder had gezien bij haar. “Sta je de grond nat te zeiken,” pak een dweil en ruim het op. Ik was verbijsterd, maar kon niets uitbrengen en deed wat ze vroeg. Ik moest me vervolgens uitkleden en douchen. Ineens bleek de badkamerdeur ontgrendeld, maar dat drong pas veel later tot me door. Toen ik de slaapkamer in kwam stond Daphne daar met een kort leren rokje en eens strakke blouse aan waar haar prachtige borsten goed in uit kwamen. Ze draagt dit wel vaker als ze me wil uitdagen en ik was dan ook overtuigd dat we een spannende avond in zouden gaan. Ik was dan ook het voorval snel vergeten, temeer Daphne het spannend vind als ze me ziet plassen, dus zocht ik er niet veel achter, eerder een aanloop, waardoor ik haar actie wel kon waarderen. De blik in haar ogen verraadde echter iets anders en al snel werd mij duidelijk dat ze nog meer in petto had. Met krachtige en overheersende stem gebood ze me over de leuning van een gereed staande stoel te hangen en met mijn handen de poten onder de zitting beet te pakken. Spanning maakte plaats voor angst. De overheersing die Daphne over mij heeft is zo groot dat ik, weliswaar aarzelend, haar gehoorzaamde. De rugleuning voelde onaangenaam tegen mijn buik en beklemmende angst overviel me. Ze trok mijn benen uit elkaar en zag dat ze een houten liniaal uit een bureaula haalden. Ik slikte maar blijf verstijfd in de positie waarin ik stond, nog voor ik haar kan smeken dit niet te doen had ik de eerste klets op mijn nog gave en tere billetjes te pakken. Een tweede en derde volgde, ik snapte er niets van en kon mijn tranen van pijn en angst niet meer bedwingen. Mijn verstand wist dat ik zo weg kon gaan, maar onbekende krachten weerhielden mij. Ik had even de tijd om Daphne smekend te vragen waarom ze dit deed. Het antwoord was zowel duidelijk als hard. KLETS en nog eens, het hield niet op en ik voelde alleen nog maar de gloed, pijn nam plaats voor spanning. Huilend en vernederd droeg ze me naar haar bed, toen werd me duidelijk waar ik dit aan te danken had. Ze pakte een luier uit haar nachtkastje die ik overduidelijk herkende. “Je pist nog steeds in luiers zonder dat ik het weet en dat vindt Daphne niet leuk”. Ze vouwde de luier open, hield die onder haar rokje en ik zag hoe ze de luier vulde. Er branden meer, veel meer dan alleen m'n billen toen ik dat zag. Even later deed ze me de natte luier om en voelde ik de striemen op mijn billen branden door haar warme maar scherpe vocht. Ik mocht haar wassen met mijn tong. Sindsdien is er veel veranderd en is mijn plek binnen onze relatie duidelijk. Suuze 20/11/2000
|
|
|