| Gepost op maandag 29 juni 2009 - 10:44 am: | 
|
|
een les beheersing
Langzaam word ik wakker, ik hoor niets, ik zie niets en ik kan me nauwelijks bewegen.
Mijn lichaam voelt stijf en ik zou me willen bewegen, gewoon me even uitrekken. Elke centimeter die ik kan bewegen gebruik ik om enigszins uit mijn verstijfde houding te komen. Hij zal toch wel snel naar me toe komen?
Natuurlijk komt Hij zo, Hij laat me toch niet liggen!
Hij zorgt toch goed voor me!! Misschien is er iets met hem gebeurd en kan hij niet naar me toe komen… Nee doe gewoon, hij komt snel genoeg. Ik moet wel plassen. Niet aan denken gaat het vanzelf over ... hoop ik. Hoe laat zal het zijn, hoelang heb ik geslapen?
Ik denk een geluid te horen en ik hou zelfs mijn adem in om iets te herkennen, maar dan is het al weer verdwenen.
Mijn gedachten gaan terug naar wat er gebeurd is, hoe ik hier beland ben: mijn training!!
De training die ik had moeten zien aankomen!!! Hij wil dat ik wat meer geordend word in alles!!! Ik ben een vreselijke chaoot en ben dan van alles kwijt. Ik ren als een kip zonder kop rond en heb de meest domme ongelukjes. Hij heeft al zo vaak gezegd dat ik moet leren om niet zo ongeremd te reageren als ik weer een hele snelle reactie gaf op wat Hij zei. Ik reageer op alles wat er gebeurt en ook in ons samen zijn. Als Hij niet wil dat ik geluid maak doe ik het toch, als Hij niet wil dat ik klaar kom doe ik het toch, als Hij wil dat ik me niet beweeg doe ik het toch. Dit is niet omdat ik ongehoorzaam wil zijn, het lukt me gewoon niet.
Hij wil dat ik hem volg en dat lukt niet als ik geen controle heb over mezelf. Dat is de les die Hij me gaat leren.
Ik vind het inmiddels allemaal wel lang duren en hoor nog steeds niet. Ik kan Hem niet gaan roepen, maar als ik eens flink hoest… misschien trek ik dan zijn aandacht en weet hij dat ik wakker ben. Beter van niet, ik moet leren me in te houden, dus ook nu moet ik vertrouwen hebben en Hij is me heus niet vergeten.
Ik had echt niet door wat Hij me ging leren maar daar kwam ik snel genoeg achter. Als eerste kreeg ik te horen dat ik echt niets meer mocht zeggen.
Toen hij vroeg of ik het begreep zei ik natuurlijk: “ja Meester”.
Meteen foute boel: ik kreeg echt een enorme preek. In het kort kwam het erop neer dat de beginfase nu wel voorbij was en dat Hij meer verwachte van mij. Hij zei dat ik me nu maar eens moest gaan bewijzen en moet laten zien dat ik echt van Hem ben.
Toen vroeg Hij of ik misschien niet meer wilde, en zei ik al weer: “jawel Meester”.
En sloeg daarna direct mijn handen voor mijn mond.
Hij zei dat ik me moest gaan bewijzen en dat hij tot dusver te mild met me was geweest en dat ik op deze manier niets kon leren. Hij ging andere maatregelen nemen. Daarna liep Hij weg en ik bleef staan waar ik stond, enorme kriebels in mijn buik. Waarom houdt ik nu niet gewoon mijn mond, waarom verpest ik het nu weer? Nu is Hij boos en gelijk heeft Hij, ik kan ook niets gewoon goed doen.
Terwijl ik daar sta te malen hoor ik Hem al terug komen. Ik ga het goed doen nu, dat moet gewoon, ik moet me bewijzen!
Hij verteld me dat ik me moet uitkleden, helemaal, en ik krijg enkel- en polsboeien die ik om moet. Als ik daarmee klaar ben moet ik in de hoek op Hem wachten. Ik ken de routine en ga vlug aan de slag. Ik sta al snel voor Hem klaar. Gelukkig duurt het niet lang voor Hij komt.
Hij gaat achter me staan, doet me een blinddoek voor en zegt: “Zo, hoef je niet meer te reageren op wat je ziet.”
Daarna maakt hij mijn enkelboeien aan elkaar vast met een korte ketting en zegt dan: “en dat ongeremde gehaast door het huis is ook afgelopen. Nu kan je je er op concentreren dat ik geen woord van je wil horen! Als ik iets aan je vraag mag je knikken als je me begrijpt! Snap je dat?”
Ik knik ja. Dan neemt hij me aan de hand mee. Hij verteld dat hij toe is aan koffie en neemt me aan de hand mee naar de keuken.
Pff, hoe kan Hij nu aan koffie denken!! Ik hoor de geluiden en probeer te volgen wat er gebeurd wat best lastig is. Dan neemt hij me mee naar de kamer waar hij op zijn gemak zijn koffie drinkt en ik denk dat hij de krant leest aan het geluid te horen. Ik zit daar aan zijn voeten en besef me dan ook hoeveel geluid er is waar ik normaal niet op let. De krant ritselt en elke slok is duidelijk hoorbaar. Ik zit zo stil mogelijk en veel gedachten passeren mijn hoofd. Wat gaat er gebeuren, hoelang moet ik wachten, zal ik Hem trots kunnen maken of heb ik het al verpest?
Dan opeens staat Hij op en loopt weg. Ik hoor Hem boven maar heb echt geen idee wat Hij aan het doen is. Ik moet echt eens beter op mezelf letten, waarom heb ik mezelf niet in de hand, waarom kan ik niet gewoon rustig doen en beheerst. Hij heeft gelijk en dat weet ik allang en ik had best beter mijn best kunnen doen. Ik heb de training nodig en ik zal Hem om straf vragen want ik heb het verdient. Ohh nee, ik kan niet vragen om straf, maar als ik het wel kon zou ik het doen, nu mond dicht houden!!!
Ik probeer te luisteren of ik al wat hoor en ik ga voorzichtig verzitten mijn knieën doen zeer.
“Zo, begin je nu al weer met dat gewiebel?” hoor ik Hem ineens zeggen.
Ik schrik echt vreselijk, ik dacht dat Hij nog boven was, ik maak echt een klein sprongetje van schrik.
“Dus je dacht dat ik er niet was en dat dan zomaar kon doen wat jij wilde. Heb je het nu nog niet begrepen? Wat moet ik toch met jou?”
Ik wilde echt alleen maar even verzitten, mijn knieën deden zeer, en verder had ik toch geluisterd? Hij heeft geen idee hoe hard ik mijn best doe om nu mijn mond te houden. Ik wil zeggen dat het me spijt maar ik mag niks zeggen.
Hij pakt me bij de hand en neemt me mee naar boven. Wat is die trap doodeng zo geboeid en geblinddoekt en wetende dat hij nu boos op me is, maakt het naar boven gaan ook niet prettiger. Wat zal er komen, hoe boos is Hij nu op mij? Zijn stem klinkt “not amused” en dat is geen goed voorteken.
Boven aangekomen trekt hij mij over zijn schoot.
“Vandaag hoef je me niet te tellen, je hoeft me niet te bedanken. Vandaag houdt jij je mond. Ik wil ook geen gemekker horen, begrepen?”
Ik slik mijn ja in en knik voorzichtig.
Dan voel ik de eerste klap op mijn billen landen, Klets!
“We gaan duidelijke afspraken maken, jongedame.”
Klets
“Afspraken waar jij je aan gaat houden.”
Klets
“Of ik in je buurt ben of niet.”
Klets
“Je hebt nog zoveel te leren.”
Klets
“Zoals nu heb ik helemaal niets aan je.”
Klets
Tranen branden inmiddels in mijn ogen, niet zozeer van de zere billen maar temeer van de woorden. Ben ik nu echt zo nutteloos, ik probeer mijn best heus wel te doen en…
“Jij rent niet meer door dit huis, en om je daarbij te helpen draag jij hier binnen voortaan de enkelbanden met het kettinkje.”
Klets
“Geen uitzondering mogelijk.”
Klets
Hij zal toch niet altijd bedoelen, ook als er bezoek is?
“Hier in huis bepaal ik wanneer je geluid mag maken.”
Klets
“Je mag zelf proberen om je aan die afspraak te houden, lukt dit niet zijn er hulpmiddelen genoeg.”
Klets
“Maar dat wil je vast niet.”
Klets
“En we evalueren de afspraken regelmatig.”
Klets
“Wanneer en hoe dat hoor je vanzelf.”
Klets
Het gaat nu echt zeer doen en ik probeer met mijn adem de klappen op te vangen.
“Heb je het begrepen allemaal?”
Klets
Ik knik ja.
“En ga je nu dan ook bewijzen dat je iets goed kan doen?”
Klets
Weer knik ik ja en inmiddels rolt de eerste traan de blinddoek in.
“Dan mag jij het nu bewijzen, nog tien slagen, geen zachte als nu.”
Klets
“Steeds als je klaar bent voor de volgende mag je knikken, en als je ze alle tien gehad heb mag je netjes bedanken, met geluid.”
Klets
“Ben je er klaar voor?”
Ohh het doet echt zeer, nu al, dit gaat me nooit lukken... pfff en dan knik ik.
Klets.. dit is echt harder. Hij had gelijk. Ik knik
Klets.. een tss ontsnapt mijn lippen, kom op je kan het. Ik knik
Klets.. ohh tien is echt veel, dat red ik nooit zonder geluid. Ik knik
Klets.. ik kan mijn tranen niet meer houden, auwww gil ik in mijn hoofd. Ik knik
Klets.. auwwww mijn ademhaling ik niet meer echt stil, maar ik kan er niks aan doen. Ik knik
Klets.. pffff.. doorgaan sneller ben je er eerder vanaf! Ik knik.
Klets.. tsss .. hoever ben ik eigenlijk 7 toch, of heb ik het nu mis.. Ik knik.
Klets.. oeffff dan is dit 8.. doorgaan, je kan het. Ik knik.
Klets.. hmmm 9 of was het toch acht? Ik knik
Klets.. pffff dit is zwaar, 9 of tien.. ik weet t niet meer. Ik knik.
Klets..
“Ohh je wilt meer jongedame?”
Oefff, ik schud mijn hoofd en slik de pijn nog eens goed weg... Dan bedank ik Hem.
“Goed gedaan meisje,” zegt Hij
Een goed gevoel vult me. Ik ben trots dat ik het gehaald heb, ik had het niet gedacht.
Dan neemt Hij me mee en legt me op het bed. Mijn polsen en enkels maakt Hij vast en ik kan geen kant op. Hij controleert me direct en constateert dat ik het natuurlijk weer niet droog heb kunnen houden.
“Oh, oh meisje toch, wat ben je toch eigenlijk een sletje.”
Hij speelt met me, hij kent mijn plekjes al te goed.
Hij stimuleert ze zo dat ik al snel naar een hoogtepunt ga. Ik probeer stil te zijn maar ik kan het niet tegenhouden om toch zachtjes te kreunen. En als ik dan bijna klaarkom stopt Hij.
“Nee dame, beheersing, controle, dus geen orgasme voor jou!” en Hij knijpt venijnig in mijn tepel.
Daarna herhaalt Hij dit alles. Hoe vaak ik op het hoogtepunt geweest ben, kan ik me niet meer herinneren. Ik weet alleen dat ik niet klaargekomen ben.
Hij heeft me uiteindelijk een kus gegeven op mijn voorhoofd en Hij zei dat Hij trots op me was. Zo wilde Hij het zien.
“Rust maar wat uit,” zei Hij en toen ging Hij weg.
Ik hoop nu toch echt dat Hij hier snel is.
Of zal Hij hier misschien toch al zijn, net als eerst?
Ik probeer mijn lijf te ontspannen en leg me met een glimlach neer.
Ik geef me over aan wat Hij wil, dan is het goed!
Dit is mijn eerste verhaal dat ik hier plaats. Ik heb al eerder wel wat geschreven maar nog nooit iets geplaatst. Zijn er tips of ideeën dan hoor ik die graag.
Bedankt alvast, arwen
dit verhaal is door mij bewerkt (maar in feite maar heel weinig) en verplaatst naar eerst de ‘etalage’ en nu dus een aanbevolen rubriek
reintoch
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?