    
Zuna
Nieuw lid
Inlognaam: zuna
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 06-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 29 juni 2013 - 05:14 am: | 
|
Tips, advies |
Hey allemaal,
Ben nieuw hier, zeker ook in dit wereldje en ben op ontdekkingsreis, opzoek of ik hier thuis hoor.
Ik hoop een aantal mensen te kunnen vinden die berijd zijn mee te denken, zonder al te veel oordelen.
Ik wil, zoveel mogelijk verschillende perspectieven verzamelen over een aan tal dingen, zodat ik vlot maar wel overwogen ontwikkelingen kan doormaken.
Allereerst een klein beetje voor geschiedenis wat me hier brengt.
Ik heb een merendeel van mijn leven te maken gehad met mishandeling, ik vond partners die mij niet vrijwillig domineerde en ben verkracht.
Begrijpelijk, heb ik een afkeer tegen geweld ontwikkeld. Ironisch genoeg wilde ik met geweld, het geweld uit mijn relaties. Wat tot dusver faalde.
Ben nu samen met een lieve mooie jongen, een schatje en een doetje in zijn kern, maar zelfs met hem ontwikkelde er een gewelds spiraal, tegen beide onze wil in. Nu zijn we kort uit elkaar, ik ben op "vakantie" naar het buitenland. Heb al meerdere therapien gevolgt en heb ook een afspraak staan vrijwel direct als ik terug kom, tevens gaan wij rond de tafel zitten met huiselijk geweld. Vast beraden, deze hardnekkige patronen te willen veranderen, in een leefbare en gezonde vorm. Ik weiger kinderen, voordat ik een veilige omgeving kan garanderen, zelfs al duurt het tot mijn. Veertigste en ben ik miss te oud.Op dit punt weten wij niet of wij instaat zijn dit te doorbreken. Dat er iets ingrijpends moet veranderen mag wel duidelijk zijn, met of zonder hem. Maar dat ik graag met hem verder zou gaan is ook een understatement.
Na afstand genomen te hebben en veel gelezen, met betrekking tot dominantie en gedrag, werd ik geraakt als door de bliksem.
Voor het eerst in mijn leven, is dominantie, niet perdefenitie slecht! Het jarenlange ontkennen en afgestraft worden, maakt juist dat het ongecotroleerd geuit word en niet acceptabel grens overschrijdend. Ik verlang er nu hevig naar om een domme te worden. Niet zomaar, omdat ik dan de macht heb en met een zweep "mag"zwaaien. Nee, juist omdat ik ziels veel van hem en inmiddels ook van mezelf hou en zijn grenzen haarscherp te kunnen zien en te respecteren! Een gecontroleerde manier vinden, waarop ik mij kan en mag uiten, zonder dat het schade aanricht of dat ik explodeer, maar juist de band versterkt.
Tevens beangstigt dit verlangen me, heel erg. Ik een dominante vrouw? Kan dat wel? Mag dat wel en meteen voel ik de spanning van de drie mensen die het langst mijn leven gedomineerd hebben. Ik zal fouten maken, als onervaren domme. wat zijn daarvan de gevolgen dan? Als ik hem maar niet voor de rest van zijn leven verpest....
Ik heb het jarenlang afgehouden onder het mom, das spelen met vuur en wat als trauma's naar boven komen. Een gevaarlijk en grijs gebied.
Maar wat als ik eraan toe ben, om zo een deel van mijn verleden te verwerken. Kan dat uberhaupt?
Wat ik er ook gek aan vind, is dat ik niet bepaald aangetrokken voel hem te slaan met een zweep of slaan in algemeen.
toch is een fantasie die menu al dagen plaagt, zeker een dom, sup verhouding...:
wanneer ik terug thuis kom, hem spontaan een keer te bevelen, naast het bed te gaan zitten op de grond, vol overgave. GEEN TWIJFEL. Hem daar te laten zitten, wachtend in stilte. Totaal niet sexueel en gewoon met kleren aan. Maar na maanden ruzie met steeds meer oplopende spanning, voel ik me helemaal week en warm worden. Ik kan niet meer boos zijn. Ik wil hem aaien en verzorgen, me in zijn schoot werpen en vandaaruit ben ik zijn sub. ... Zucht.
Probleem is, hij weigert iets van mij aan te nemen. Hij vind het moeilijk en eng. Helaas, heb ik hem in mijn on ervarenheid verkeerd benaderd, wat zijn twijfel niet meer dan reeel maakt. Ik wil hem verleiden, tot hij zich wil overgeven en kan vertrouwen. Verantwoordelijkheid nemen van mijn kant, zie ik als een vereiste. Op dit punt weet ik echter niet hoe ik dat goed kan samen laten vloeien met mij o zo sterke drang hem te domineren, waarin een twijfel van hem een trigger is tot rood licht voor mij. Geduld en lief zijn voor mezelf, kunnen helpen, maar echt goed licht me dat nu niet. En dit is, ALS hij uberhaupt, een sub wil/kan zijn. Ik ervaar hem als een switch, met angst voor overgave. Hij heeft zijn twijfels. Maar meestal ken ik hem beter dan hij zelf en duurt het een paar maanden voor hij er zelf achter komt;). Maar ook dat maakt me onzeker en bang, als ik hier maanden op moet wachten, zit het alweer verkeerd en met pijn in mijn hart kan ik hem dan beter laten gaan, das gezonder voor ons bijden.
Bedankt voor het lezen, het was fijn om het hier kwijt te kunnen.
Zuna
|
MisTique
Beginnend lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 01 juli 2013 - 01:25 am: |
|
Dapper van je |
Hoi Zuna,
Allereerst mijn complimenten voor jouw moed om zo open en eerlijk te schrijven over waar je vandaan komt, en wat je nu in jezelf aan het ontdekken bent.
Ik herken een klein stukje uit jouw schrijven, maar dan vanaf een andere kant. Ook ik heb een groot deel van mijn leven te maken gehad met mishandeling, onvrijwillig gedomineerd worden en ben meer dan eens verkracht. Alsof dat alles niet complex genoeg was kon ik op een bepaald moment niet meer om onderdanige gevoelens in mijzelf heen, en ben ik de lange weg van verwerken en mezelf leren (en durven) zijn opgegaan.
Ik kan me zo goed indenken dat het je beangstigd om dominant te zijn terwijl jij zelf als geen ander de schade kent van negatieve dominantie. Ik noem het bewust zo, want binnen veiligheid en vertrouwen de ander toe staan om te mogen domineren is iets compleet anders dan dominantie binnen het aspect van mishandelen.
Je schrijft dat zijn twijfels voor een deel iets in de weg staan, kan het zijn dat zijn twijfels een voortvloeisel zijn uit iets dat hij (aan)voelt? Mijn ervaring binnen D's is dat wisselwerking een heel krachtig iets is, er zijn momenten dat ik mij niet kan overgeven aan mijn partner omdat ik aanvoel dat hij in dat moment mij niet domineert omdat dat aansluit op zijn gevoel, maar hij het doet vanuit het willen geven aan mij wat ik nodig heb. Dat klinkt verwarrend, dat realiseer ik me terdege maar ik wilde het toch graag met je delen.
Hoe verwarrend het voor jou misschien ook is, ik denk dat het goed is dat twijfel bij hem rood licht is voor jou. Misschien kun je hem helpen om samen in gesprekken erachter te komen wat hij van jou nodig heeft in zijn momenten van twijfel? Je kunt wel alles proberen eenzijdig vanaf jouw kant als Domme in te vullen maar dan bestaat er een reële kans dat je de plank misslaat. Mijn ervaring is dat open en eerlijk communiceren (hoe moeilijk soms ook) daarin meer brengen kan.
Je schrijft dat jij hem meestal beter kent dan hij zichzelf kent, kan dat bij hem zijn twijfels versterken? Is het misschien een idee dat jij hem helpt in het meer inzicht krijgen in zichzelf? Zodat hij op zijn beurt jou inzicht kan geven.
Zomaar wat gedachtenspinsels van mijn kant bij het lezen van jouw woorden.
Sterkte ermee.
Liefs
MisTique
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?