sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » verhalen van Janneman » Discipline
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
Janneman

Oppasser

Beoordeling:

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 2

Gepost op zaterdag 27 oktober 2012 - 06:36 am:

Discipline Mf2

Prachtig

Deze schreef ik voor een fijne meid
met wie ik een prachtige tijd heb gehad.
Wat was was mooi.
Wat nog had kunnen zijn was zo veelbelovend.
Ik begrijp nog altijd niet wat er zo plotseling
zo verkeerd kon gaan....

Het is een natte, druilerige avond. Een beetje koud ook voor jou. Je hebt vast een hoop kleren aan.
Het is al vrij laat, al negen uur geweest. Je hebt denk ik je boodschapjes net gedaan, veel te laat, ligt nu chips te eten en in plaats van dat je je op je werk voorbereidt zit je met je telefoon in de hand jezelf af te vragen hoe je me nu weer zult laten weten dat je soms best een geil meisje bent. Hoewel.... soms?
Je schrikt misschien nu de bel gaat. Je verwacht niemand meer. Je gaat misschien met kloppend hart naar beneden. Een beetje verbaasd, een beetje ongerust misschien ook.
Als je open doet en mij ziet staan weet je wel een volle minuut niet wat je moet zeggen. Nogal opvallend is dat.
“Wat, hoe, hoe kan......” Dat klinkt ook al niet erg intelligent. Maar met enige fantasie kan ik je tepels zien verstijven en dat betekent natuurlijk dat je vast blij bent me te zien. Maar hier? Nu?
Je trekt de deur achter je naar je toe, buigt je wat naar me toe en geeft me een kus. Ik haal even mijn tong langs je tanden maar beheers me dan weer. Je mond windt me op, dat weet je, en ik wil niet teveel dingen doen die je weet.
“Hoe kom je hier zo....?”
“Ik kom orde op zaken stellen.”
Even blijft het stil. “Hoezo dan?”
“Ik kom zorgen dat je eindelijk eens op tijd naar bed gaat. Niet ligt te kletsen, niet ligt te Whatappen, ja zelfs niet jezelf streelt. Op tijd naar bed. Weet je eigenlijk nog wel wat dat betekent?”
Je barst los. “Natuurlijk weet ik dat. En daar hoef je echt niet op toe te zien hoor. Ik kan dat heel goed zelf. Bovendien ben jij het altijd die mij wakker houdt.”
“Is dat zo?” vraag ik zacht. Zo zacht dat je het nauwelijks hoort, maar het brengt de boodschap des te duidelijker over.
“Nou, best wel” klinkt het al wat meer timide.
“O? Nooit gevingerd, zoals gister bijvoorbeeld? Een beetje in je eentje met je kutje spelen? Dat mag best zo af en toe, hoor. Maar gister was je moe, en laat, en mopperde je nota bene dat het te laat werd. En ik wens je goede nacht en wat doe je? Je vingers gaan tussen je benen. Geil genot..... Nou, en daarom kom ik orde op zaken stellen. Je moet leren doen wat je van plan was. Wat goed voor je is. En dat kom ik je nu leren.”
Je ziet mijn koffertje. “Wat zit daar in?”
“Dingen die ik nodig heb. Je zult ze allemaal zien, wees maar niet bang.”
“Maar je kunt hier niet naar binnen!”
“Dat weet ik en dat respecteer ik. Pak je jas en je schoenen en laat je telefoon thuis. Je gaat met me mee.”
Het duurt zo lang dat ik je bijna achterna ga.
“Hoeveel tijd moet het kosten om een jas en schoenen aan te trekken.”
“Eeeehh, niet veel, maar ik heb me ook even snel gewassen en heb een schoon slipje aan gedaan.”
“Denk je dat ik vies van je ben?”
“Dat weet ik niet, maar ik vind het wel vies.”
Ik grijp je bij je arm, buig mijn hoofd naar je gezicht, en zeg: “Dat was de categorie eens maar nooit weer. Je doet wat ik zeg en precies wat ik zeg. Zeker als het zo simpel is. Zeg me eens: kun je een reden bedenken waarom ik je slipje van vandaag wil zien?”
“Nouuuuu.... Dat weet ik niet maar dan kun je wel precies zien of ik ook geil ben geweest en hoe erg.”
“Je weet het dus wel. Een prima reden ook, lijkt me. Hoe zag het kruisje eruit?”
“Daar heb ik niet naar gekeken hoor!”
“Ophalen dat ding en waag het niet die van gister mee te nemen want ik zal het weten!”
Je stommelt weer naar boven en komt even later met het broekje in je hand gefrommeld weer terug. Je kijkt me niet meer aan, zeker niet zo brutaal als net.
Ik neem natuurlijk alle tijd om het slipje op de stoep van je woning helemaal uit te vouwen. Ik buig zelfs wat naar het licht toe en uiteraard betekent dat dat ik bepaald niet met de rug naar de straat sta. Het is niet echt druk maar er komen toch mensen langs en sommigen zien beslist wat ik doe. Als je dan achter me weg probeert te duiken zet ik een stapje de andere kant op. Ergens zou het wel leuk zijn als er een bekende van je langs liep, maar misschien is dat ook nog wel te erg voor je. Ben je nog niet zo geil en gehoorzaam dat je dat van me zou verdragen. Tot die tijd is de spanning dat het zou kunnen gebeuren natuurlijk ook al heel wat.
Jammer genoeg kan ik met dit licht niet zien hoe rood je wordt, maar wel dat het slipje hard heeft moeten werken om je bovenkleding schoon te houden. Het bevat niets dan witte harde strepen.
Ik pak je kin maar weer eens. “Een heel geil meisje zie ik. Waarom mocht ik dat niet zien?”
Zoals gebruikelijk in dit soort situaties zwijg je. Ooit zal ik net zo lang wachten tot je praat maar dat vind ik nu bepaald zonde van de tijd.
“Vind je het soms vies?”
Een heel klein knikje.
“Kijk me aan.”
“Kijk me aan!”
Pas na vijf keer gaat je hoofd omhoog en probeer je te kijken.
Ik lik aan het bezoedelde kruisje. “Zie maar hoe vies IK het vind. Jij bent niet vies. Je mag ook geil zijn, natuurlijk mag dat. Maar je verstopt niks voor me. Is dat begrepen?”
Een heel klein knikje.
“Dat zal ik maar als een ‘ja’ beschouwen. Kom mee! Twee passen schuin achter me, zoals het een onderdanige, gehoorzame vrouw betaamt.”
En met flinke tred loop ik weg. Natuurlijk kun je me bijhouden, maar op de één of andere manier is snel lopen lastiger als je een subje bent. Daar hebben er meer last van hoor.
Het is niet ver lopen naar het simpele hotel waar ik een kamer heb gehuurd. Ik heb de sleutel al maar zorg wel dat je langs de balie moet waar de receptionist zich duidelijk zit af te vragen of hij het nou werkelijk goed heeft dat je misschien wel mijn slavin bent. Dat ben je niet, je bent mijn meisje, maar het verschil zou hij toch niet snappen. Misschien gaat hij zich zo wel aftrekken met dat kontje van jou in gedachten. Dat zou ik wel kunnen begrijpen want het is een fraai kontje en het steekt altijd nog net iets verder naar achteren als je geil bent.. Hmm, misschien moet ik je straks met alleen een handdoek om naar beneden sturen omdat de zeep zogenaamd op is en dat die er echt moet komen omdat ik erop sta je hier en nu te wassen. Hihi, dat lijkt me wel wat.....
Het is een simpele kamer maar wel comfortabel. Gelukkig kan er een raam open. Dan worden je tepeltjes wat harder....
Even overweeg ik je op de gang je broek en onderbroekje te laten uittrekken maar alweer krijg ik last van compassie. Ik moet toch wel uitkijken eigenlijk dat ik geen watje word. Maar we zijn veel te dicht bij je huis en ook al mag ik je dan graag plagen (wat ik dan plagen noem he) ik gun je toch ook je leven buiten het spel. Dat zou op te lossen zijn door 24/7 met je te gaan spelen maar dat is nou ook weer tamelijk rigoreus.
Dus open ik de deur en wijs je naar binnen. Voor me uit.
“Ga daar maar staan en doe je broek uit. Eerst je schoenen en sokken natuurlijk.”
Daar heb je nu geen moeite mee, dat weet ik wel. Sterker: je houdt geamuseerd mijn ogen in de gaten om te zien waar die allemaal heen dwalen. Hoewel, dwalen, je weet natuurlijk wel dat mannenogen altijd recht op het doel afgaan.
Ik slaag er ook niet in het te weerstaan. De vorm van je kutje in dat eenvoudige slipje is onweerstaanbaar. Vooruit, ook een triomfje voor jou. Geniet er nog maar van zo lang het kan.
“Goed. Ik zou er een lang verhaal van kunnen maken maar de boodschap is wel duidelijk denk ik. Discipline! Dus krijg je er eerst vijftig met de hand op je broekje. Over mijn knie. Dan nog eens vijftig met je broekje naar beneden. Daarna mag je even bijkomen, mag je zelfs even om een knuffel komen vragen, en dan wordt het serieus. Je kutje. Het flapjeszweepje.”
“Nee!!!!”
“Ja hoor, beslist. Nee, stil, wat je ook zegt, het zal gebeuren. Niet teveel, het is voor het eerst, maar je krijgt ze wel. En daarna nog weer honderd op je kont, om het af te leren. Dan kun je je kont weer verlangend naar me toe draaien, als een bloem in de richting van het zonlicht.
Maar ik ben de beroerdste niet. Je mag zelf kiezen of dat laatste met het plankje of met de plak gaat gebeuren.”
“Nee” klinkt het nu nog harder. “Dat wil ik niet, ik haat die stomme instrumenten van jou. Dat doet veel te veel pijn.”
Ik negeer het volkomen. “Eigenlijk doe ik je alleen maar een plezier. Vandaar vooral het zweepje. En niet zeuren, ik doe nog helemaal niks met klemmen en knijpers en echte zwepen, dus je hebt niks te klagen. Draai je eens om en buk je.”
Met enige aarzeling doe je dat. Ik schuif je broekje omlaag en onthul een gezwollen en bijzonder vochtig kutje.
“Als ik het niet dacht.” Het broekje gaat weer omhoog en voor je het weet lig je over mijn knie.
“Daar kan ik niks aan doen, dat ik nat ben.”
“Nee” grinnik ik “dat klopt. Dat heb jij niet in de hand.”
“Nee, ik bedoel dat het helemaal niets betekent. Je kunt niet zomaar in m’n kutje kijken en dan allerlei conclusies trekken. Dat slaat nergens op!”
“Er zijn twee mogelijkheden meis. Of je bent nu stil, of je mag het komende uur op dat vuile slipje kauwen en ik zal zorgen dat het kruisje precies op je tong ligt.”
“.......”
“Je wordt verdorie nog verstandig.”
En voordat je ook verder nog maar iets kunt zeggen regent de volledige serie van 50 slagen op je billen. Flink hard. Ik stel me zo voor dat de baliejongen op zijn knieën voor onze deur ligt, met zijn oor tegen de deur, en nu het tapijt bevuilt. En dan ziet hij nog niet eens dat prachtige rode kontje dat ik wel zie.
Maar niet goed genoeg, dus zoals ‘afgesproken’ verdwijnt je broekje richting je knieën. Niet verder natuurlijk.
En ook de tweede serie volgt in hoog tempo. Je billen gloeien, maar hoe meer ze gloeien hoe meer je kont omhoog komt en naar me toe draait. Je lijkt wel een loops teefje, op bezoek bij een viriele jonge reu.
Na de laatste klap blijft die kont verlangend hangen en gaat pas na een paar minuten langzaam naar beneden. Ik vind het nog altijd ongelofelijk hoe je dit soort tuchtigingen neemt en bijna eindeloos om meer vraagt. Het is haast een diep verlangen dat - eenmaal aangeboord - zichzelf blijft vermenigvuldigen. Geen klappen gaat nog bij jou, maar na één is het hek al van de dam.
Ik hoef niet eens te voelen. Ik kan zo wel zien hoe nat je bent.
Natuurlijk vraag je niet om een knuffel. Dat had ik ook niet verwacht, ook al ben je dol op knuffels. Maar nu ben je een bikkel, en een beetje van de wereld, en ergens ook nog wel verlegen met je gedrag. Dat laatste vind ik het schattigst. Het toont me het meest wie je bent. Een geil meisje, maar wel gesteld op normen en waarden. Losbandigheid is je vreemd. Ongeremde geilheid niet.
“Je moet me nog altijd wat vertellen.” Ik vind dat je nu wel genoeg hebt uitgehijgd.
Jij niet, want je zwijgt.
“Je weet wel wat ik bedoel. Die heel geheime fantasie van jou, zo vunzig dat je het mij niet eens durft te vertellen. Terwijl ik wel zeker weet dat het in mijn ogen niets zal voorstellen. Vertel het! Ik ben het zat, dat gevis.”
Geen antwoord natuurlijk. Op zulke momenten zwijg je. Soms als het te moeilijk wordt, meestal als je het even niet meer weet. Omdat je verlegen bent. Of omdat je het echt niet wilt zeggen. Nou ja, dat heb ook ik wel eens, maar ik heb een voordeeltje: ik ben de baas.
Maar waar ik normaal vaak met je mee ga, je niet wil pushen want het is allemaal nog wat precair, heb ik nu geen compassie.
Ik pak je hoofd in mijn handen en richt je gezicht naar mij. Ik kan je niet dwingen me aan te kijken, dat kan gewoon niet, maar ik kan wel duidelijk maken dat ik geen grapjes pik.
Dus zeg ik vlakbij je gezicht: “Ik kan je niet dwingen het te zeggen. Maar ik kan je wel zeggen dat je elke dag vanaf nu straf krijgt zo lang je het me niet zegt.”
Eigenlijk vermoed ik dat het meer is dan een spelletje om me te narren. Dat het wel belangrijk is. Niet eens zozeer de fantasie zelf als wel waarom je het niet kunt vertellen. Dat zit het diepst, dat weet ik gewoon. Buiten dat wil ik gewoon alles van je weten. Je mag geen geheimen voor me hebben. Want met een vrouw met geheimen kan ik niet spelen. Want dan kunnen er onverwachte dingen gebeuren. Dat kan anders ook wel, maar een mens moet zijn best doen om problemen die hij kan voorzien te voorkomen.
“Ik weet dat je tepels nog pijn doen van ons laatste spelletje. Dus heb ik klemmen voor je gekocht, die op blijven zo lang je bij me bent vandaag.”
Je probeert weg te kruipen maar weet eigenlijk wel beter dan dat echt te doen. Je trekt een grimas als ik de linker tepel versier. Je gevoeligste want die kom ik als rechtshandige het vaakste tegen. En aangezien ik je kleine maar standvastige tepeltjes maar moeilijk kan weerstaan knijp of trek ik toch wel zo’n beetje elke keer als ik langs kom. En aangezien ik rusteloze handen heb als je naast me ligt......
Verrassend genoeg lijkt de rechter nog pijnlijker, maar misschien komt dat omdat je verwacht dat het niks zal zijn en het dan toch wel tegenvalt eigenlijk.
“Zo meisje, je hebt het nu zelf in de hand.”
Een ietwat hautaine blik is mijn deel. Je gaat vanavond niet capituleren. Uhuh.
“Mooi, dan zal ik je nu vastbinden.”
“Dat kun je helemaal niet.”
O? Kun je toch alweer praten? Ik moet bijna lachen als ik zie dat je je ‘fout’ inziet. Maar ik kies ervoor net te doen of ik onnozel ben.
In het halfuur wat volgt probeer ik je op je buik vast te binden zodat je redelijk vast ligt, met je benen wijd genoeg. Er zijn een paar gloeiendegloeiendes nodig om het zo ver te krijgen maar uiteindelijk ben ik gepast tevreden. Dat je bijna constant hebt gegrijnsd en een enkele keer zelfs gegiecheld ga ik je niet aanrekenen want dan wordt het bloederig..... Je bent een mormel maar ik ben wel zuinig op je.
Ik voltooi het kunstwerk met een slaapmasker, zodat je niets meer ziet. Dat is altijd spannender.
Je mooie kontje is nog lekker rood. De billen knijpen strak tegen elkaar want je weet wat er komt. Je bent bijna panisch voor slaginstrumenten - en daar heb je ook wel reden toe - maar ik ga je er toch aan wennen dat ik ze wel gebruik. Zachtjes in het begin, langzaam aan harder waar mogelijk.
Wat zou ik graag mijn lul onder je neus houden en je willen zien happen naar dat vlees, verlangend om erop te zuigen. En het smakelijke hapje dan telkens net buiten je bereik trekken. En als je dan teleurgesteld terugzakt je opnieuw het aas voorhouden. Je mag er misschien wel even met het puntje van je tong aan likken maar verder niet. In je mond mag hij niet. Want dat vind je misschien nog wel lekkerder dan ik zelf en dus mag het niet op een discipline-avond. Maar het beeld van jouw geblinddoekte gezicht dat naar me hapt maakt me ongelofelijk stijf.
Wat je natuurlijk niet kunt weten is dat ik me heb voorgenomen met dat flapje je clitje niet vaker dan twee keer te raken. Ergens in het midden en helemaal aan het eind. Ik ga het je ook niet vertellen. Vader Cats wist het al: een mensch lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Dit heeft me er overigens altijd van overtuigd dat vader Cats een SMer was ook al kon hij die naam dan niet gebruiken omdat de brave markies de Sade nog niet eens geboren was, laat staan ondeugend, toen vader Cats zich al liet geselen. Had Cats echter de eer gekregen die hem toekomt dan waren wij nu geen Sado-Masochisten, maar Cats-Masochisten. Het bekt alleen niet echt lekker vind ik.
Je hoort me in mijn koffertje rommelen. Het zweepje zit er veel te krom ingeklemd maar ontvouwt zich verrassend genoeg toch als een penis in een vrouwenhand. Een frivole vergelijking, ik geef het toe, maar wel beeldend vind ik.
Als ik gebogen over je heen ga staan, mijn voeten aan beide zijden van je middel knijp je je billen nog meer samen. Je verwacht kracht maar ik beoog slechts precisie. Van opzij zie ik zoiets niet goed genoeg.
Nog altijd zeg je niets. De dreiging met het slipje maakt je mak al weet je ongetwijfeld donders goed dat een verzoek om genade altijd mag worden ingediend. Het wordt niet altijd gehonoreerd, zeker niet, maar in de behandeling van het verzoek kan ook al troost komen te zitten. Vind ik althans.
Je kunt je benen niet bij elkaar krijgen maar probeert het uit alle macht, zeker als je voelt dat ik het flapje op de te raken plek leg. Ik zie het besef nu voluit in je ogen doorkomen: hij gaat het echt doen!
Maar praten? Ho maar. Koppig maar ook moedig.
De eerste tik is echt zachtjes, maar vinnig en dus lijkt hij harder. Je maakt een enorme sprong en slaakt een gil. Hmm, dit wordt nog amusant. Voor mij dan. Jouw billen kunnen zoveel hebben dat ik altijd veel minder reactie krijg dan ik wel zou wensen. Ik had me veel eerder op dat kutje moeten richten besef ik nu, maar ik ben altijd gezwicht voor je tegenwerpingen. Jaja, ik weet het: dan ben je een meester van niks, maar dat geeft niet want ik wil zoals ik zei ook helemaal geen meester zijn voor jou. Je opvoeder, je knuffelbeer voor mijn part, maar voor mij zal jouw welzijn altijd boven mijn genot gaan. Dat is niet altijd en met iedereen zo, maar jij maakt dat in me los.
Een duiveltje fluistert me vaak in dat ik me moet hoeden voor het manipulatievermogen van de vrouw in het algemeen en van de geile vrouw in het bijzonder. En daar heeft dat duiveltje gelijk in. Natuurlijk manipuleer je me. Al was het maar met knipperende open, mooie slipjes en wijd gespreide benen. Om maar wat te noemen. Natuurlijk heb je gemiddeld maar drie seconden nodig om me zo ver te krijgen dat ik je neem. Ruw neem, zoals je het het lekkerst vindt. Zoals ik nu ook graag zou doen trouwens als de plicht niet zou roepen. Maar ik hou graag de illusie in stand dat ik op de essentiële punten wel kan zien wat echt is en wat niet.
Voor het geval u als lezer dacht dat ik wel een slimme jongen ben is dat beeld nu ongetwijfeld aan splinters.......
Ik richt me in eerste instantie op twintig klapjes en zie dan wel hoe de vlag er bij hangt. Dus ga ik beheerst tot de tien. Ik spreid ze zorgvuldig en let goed op je lichaamstaal. Hoe verkrampt je bent, hoe je reageert. Je getormenteerde geluiden negeer ik.
Ik zie een dun laagje transpiratievocht op je lijf verschijnen. Je vindt het overduidelijk echt vreselijk maar ik ben trots dat je het voor me doorstaat. Want dat is het dat je doet.
Ik kijk nog eens goed om je kleine clitje te lokaliseren. Het is een piepklein dingtje, nog eens extra verborgen als je lipjes zwellen. Maar ik ben padvinder geweest en weet clitjes zonder kompas nog te vinden, ja zelfs in het pikkedonker en onder een laagje wat-dan-ook. De oude Baden Powell was dol op jongetjes, maar in de moderne padvinderij worden heel andere wegen gevonden.
Het clitje is klein, wat het verleidelijk maakt ietsje harder te slaan om toch vooral door te dringen, maar het is ook zeer gevoelig, wat weer tegen dat plan pleit. Dus wordt het een gewoon, maar welgemikt tikje, met precies het randje met de meeste schwung op je knopje.
Auw, die is raak! Je huivert en flink ook. Je lijkt wel te beven van angst maar ik vraag het me af want hoe erg je het ook vindt: ik weet zeker dat het je geiler maakt dan wat ook. Ja, het doet pijn, maar het afzien en de vernedering en de ellende....je kickt erop. Je hebt wel eens gezegd dat je een speeltje van me wilt zijn, en dat ben je ook, maar eigenlijk speel ik veel te weinig spelletjes die jij niet zo leuk vindt of waarbij ik zelfs de enige ben die het leuk vindt. Subs vergissen zich daar wel eens in. Die denken dat speelgoed zijn synoniem is aan genot maar als de Dom of Domme werkelijk gaat doen wat hij of zij wil dan kan het maar zo zijn dat genot nog maar een piepklein onderdeeltje vormt.
Als ik zie dat je je weer wat herpakt volgen nog tien tikjes, verspreid over je kutje. Wel wat harder en het wordt dus ook flink wat roder daar. Je lipjes trillen van de spanning en ik ga dus ook niet te ver doordrukken. Alleen die ene laatste nog.......
Met mijn vingers zo wijd mogelijk gespreid leg ik je knopje bloot.
Je maakt een geluidje dat heel goed ‘alsjeblieeeeeft’ zou kunnen zijn, maar ik hoor het niet goed. Verzoeken moeten luid en duidelijk zijn. Dat is één van de eerste dingen waaraan ik met een zwijgzaam tiepje als jij ben gaan werken.
Dus is het ook geen verzoek.
Ik wacht zo lang mogelijk om het tikje zo onverwacht mogelijk te laten zijn.
Pets!
‘Aaauuuuwwwww!!!!’ En waarachtig een snik.
Maar je vermant je opnieuw en dat is voor mij het bewijs dat ik goed zit. Ik ben er niet op uit je echt te kwellen. Hooguit een beetje. Ik wil eigenlijk het liefst dat er altijd iets van lust onder zit, of verlangen of wat ook. Boosheid, voor mijn part: ik ZAL het doorstaan!
Ik wacht een minuutje en vraag dan: “En, heeft mevrouw al een keuze kunnen maken?”
Geen antwoord. Trots, te diep weg, beetje boos, het kan van alles zijn. Maar vanavond kan het me niet schelen.
“Uitstekend. Dan mag ik u namens het huis de plak aanbieden. De favoriet van het huis vanwege de iets doorzwiepende werking, wat het extra spannend maakt. Honderd, naar ik meen onthouden te hebben. U ligt al klaar zie ik, dan kunnen we beginnen.”
Je had beter het plankje kunnen kiezen. Het klinkt erger maar mits er niet mee gerost wordt is het beter te doen dan de plak. Maar een oud spreekwoord zegt al: niet gekozen is altijd mis.
En dus ga ik in een flink tempo elk plekje van je billen langs. Een heerlijke cadans ontvouwt zich. Als vanzelf. Ik zie je je verbijten maar je geeft geen kik. Hoewel? Hoor ik dat goed? Een kreuntje? Dat ik dat nog mag meemaken!
Iets harder dan, want die muziek wil ik meer horen. Harder maar veel langzamer nu. Ik wil dat elke klap verwacht wordt en die verwachting rek ik zoveel mogelijk. Komt ie? Nee, nog niet! Nu dan? Nee, nog niet. En dan plotsklaps de klap. Venijnig. Doordringend.
En ik merk dat dat nog mooier werkt dan veel en snel en hard. Natuurlijk, als je even doordenkt. Ook dit is het lijden dat men vreest. Heerlijk.
En dus vermaak ik me nog wel een uur met de plak en jouw billen. Na verloop van tijd ga je sidderen en als je je even beweegt zie ik dat je met je tepels wel glas zou kunnen snijden. Heel even voel ik aan je kutje en je schokt onmiddellijk. Zit je zo dicht tegen de climax aan of zijn het nog de naweeën van het zweepje?
“Hoeveel waren dat er meisje?”
Je zwijgt.
“Hmm, dat vat ik op als dat je het niet weet. Dat is eigenlijk reden om opnieuw te beginnen, dat weet je toch he?”
Opnieuw zwijgen. Geen gesmeek om dat niet te doen. Ik denk dat je er echt meer wilt. Veel meer. Maar ik wil eigenlijk ook nog met je vrijen. Je nemen moet ik eigenlijk zeggen, maar ik heb tot nu toe nog niks kunnen vinden dat je niet minstens net zo lekker vindt als ik.
Terwijl ik een beetje uitrust van al mijn inspanningen om jou een beetje te laten genieten en jij mogelijk toch wel een beetje voor pampus ligt van de pijn en het afzien maar tegelijk de zinderende geilheid probeer ik tot een keuze te komen voor een afronding. Wat zal ik nou toch doen? Mezelf helemaal wegcijferen en je dwingen voor me te masturberen?. Dan heeft alles om jou gedraaid en ik weet ook zeker dat je niet veel tijd nodig zult hebben. Als ik je nu alleen liet zou je maar naar je kutje hoeven te wijzen om in golven van genot op te gaan. Maar je beweert altijd dat je dat niet kunt als iemand kijkt en dat je je teveel zou schamen. Dat zou het leuk maken natuurlijk, heel leuk zelfs. Ik zou je wel willen zien werken. Aan de ene kant geremd, aan de andere kant zo enorm verlangend naar de ontlading. Geilheid versus (valse) schaamte. Ik weet eigenlijk wel welke van de twee het dan gaat winnen.
Ik kan natuurlijk ook simpelweg mijn broek laten zakken, mijn eikel op die van geil overlopende kut van je zetten en je nemen zoals een biker zou doen met het meegebrachte neukertje, tijdens een korte pauze in de rit, gewoon omdat hij er zin in heeft. Je vastgebonden laten en gewoon in je gaan rammen. Tot ik klaarkom en jij hopelijk niet. Of hopelijk... vast niet, want ik zal niet meer dan een paar seconden nodig hebben. Maar dat zal me niet boeien want je hebt je doel weer even gediend. Je mag nog verder meerijden. O, mijn maat wil ook even. Ja, toe maar joh, tuurlijk, daar is ze voor!
Of zal ik je juist tergend langzaam neuken? Je treiterend naar het randje brengen maar zeker niet erover? Voelen hoe je je kut naar me toedrukt. Verlangend, smekend zelfs. Toe dan, neem me, zegt die kut van je. Kwijlend, trillend. Ontredderd zelfs. Waarom stoot ik niet door? Je hebt het nodig. Je MOET nu toch echt klaarkomen anders barst je uit elkaar.
En het je dan telkens maar net niet geven..... Ook verleidelijk hoor!
Het leven is vol moeilijke keuzes. Ik denk nog even, kijkend naar die rode billen en dat uitnodigende, soppende kutje. Ik hoef me niet te vervelen tijdens de afwegingen....
Maar hopelijk kom ik niet op nog meer ideeën. Het moet ook weer niet té ingewikkeld worden. Lastig voor jou wel natuurlijk.
Trouwens, het zou ook nog wel kunnen zijn dat je NOG meer op je kont moet. Die is er nog niet zie ik. Die kreunt niet na, die draait nog altijd naar me toe.
Je bent me er één.

© Janneman

oktober 2012

Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.