wat er gebeurt als een 'natuurlijke' dominant zijn fantasie de vrije loop laat.....
Ik zit in de auto naast mijn Lief. Geen idee waar we naar toe gaan, maar aan de blik in zijn ogen te zien, is het speeltijd. In gedachten ga ik eens na wat we de laatste weken hebben gedaan. Het waren rustige weken, wel veel sociale verplichtingen waardoor er weinig tijd overbleef voor onze eigen behoeften en wensen. Fantasieën te over, maar tijd om ze uit te voeren niet. Ik probeer door om me heen te kijken te bepalen welke richting we opgaan,maar helaas.. mijn richtinggevoel is zoals altijd waardeloos, en ik heb werkelijk geen idee. Zal ik vragen of… Eén blik opzij, en ik weet dat dat nutteloos zou zijn. Mijn Lief zit duidelijk in D-mode; ik zie het aan de dominante blik in zijn ogen, en merk het aan zijn hand die bezitterig op mijn knie ligt, en er af en toe een gemeen kneepje in geeft.
We rijden een zandpad op, en ik zie dat we in een bosrijke omgeving beland zijn. De auto rijdt nog ongeveer een kwartier het paadje in , en dan stoppen we.
Met een glimlach om zijn mond beveelt Hij me om uit te stappen, en in de wachtpositie te gaan staan. Ik stap uit, het zand van het zandpaadje kruipt onmiddellijk mijn open sandaaltjes in, mijn handen leg ik gespreid achter op mijn billen, benen iets gespreid, borsten naar voren. Ik hoor mijn Lief rond de auto lopen, ik hoor een portier open en weer dichtgaan, dan staat hij naast me. In mijn ooghoek zie ik dat hij een rugzak om heeft, hetgeen betekent dat hij speelgoed mee heeft genomen. Ik voel zijn blikken over mijn lijf dwalen, gevolgd door zijn handen. Eerst over mijn wangen, dan verder naar beneden, over mijn gespannen borsten, over mijn buik, en dan naar mijn meest vrouwelijke plekje, dat inmiddels ook door heeft dat er iets staat te gebeuren. Hij voelt onder mijn rokje, voelt hoe warm en vochtig ik ben en grijnst. Dan voel ik zijn hand in mijn rug, en hij duwt me voor zich uit.
“Lopen!” hoor ik hem zeggen.
Ik begin te lopen, wat niet meevalt met die hoge hakjes ploegend door het warme zand. Plotseling zie ik waar we zijn. Voor me zie ik een grote cirkel, met tribunes er omheen. Het openluchttheater..
Ik haal diep adem, en hoor typische bosgeluiden om me heen, het ruisen van de wind, getjilp van vogels , en hier en daar het geritsel van kleinere dieren die door de bladeren scharrelen.
“Haal maar diep adem, want je zult voor de middag om is, nog vaak naar adem happen denk ik”, hoor ik naast me zeggen.
Ik wordt door hem meegenomen naar het midden van de cirkel, daar waar normaal gesproken de uitvoeringen plaatsvinden.
Ik moet van mijn Lief mijn kleren uittrekken, en wijdbeens plat op de grond gaan liggen.
Hij kijkt van boven af op me neer, en ik zie dat hij geniet van de aanblik. Hij loopt naar de bovenste tribune, en ik zie dat hij van daaruit een foto van me maakt. Ik voel me bekeken, en naakter dan ooit. De wind strijkt langs mijn tepels, langs mijn buik en benen.
Als mijn Lief terug komt, mag ik opstaan en moet ik wijdbeens gaan staan. Hij maakt mijn enkels vast aan een spreidstok, die hij maakt van een grote boomtak die hij kennelijk boven bij de tribunes heeft gevonden. Dan moet ik mijn handen in mijn nek leggen, en zie mijn Lief zijn bullwhip uit zijn rugzak pakken. Ik merk opeens dat hij zijn camera niet bij zich heeft. Als ik hem vraag waar hij die gelaten heeft, wijst hij naar halverwege de stoeltjes. Daar staat de camera op een statief.
“Die gaat alles filmen, kan je later zien hoe goed je je Lief gediend hebt”, zegt hij met een lachje.
Ik haal nogmaals diep adem, en hoop maar dat ik het er goed van af breng. Lief loopt ongeveer 5 meter van me af, ik kijk in zijn ogen, zie zijn opwinding en besluit ter plekke om dit trots voor hem te ondergaan. Mijn kin gaat omhoog, uitdagend kijk ik hem aan, en ik zie zijn arm bewegen. De eerste slag hoor ik voor ik hem voel, en als de zweep met snelheid om mijn lijf heenslaat, voel ik de eerste adrenaline door me heen jagen. Lief loopt rondjes om me heen, uithalend met de zweep. Af en toe slaat hij vlak achter me of naast me, en hoor ik alleen de knal.. het zet me op het verkeerde been, maakt me onzeker, en schrikachtig. Mijn Lief geniet van mijn wegduiken, van mijn instinctieve ontwijken, van mijn angst en liefde voor het spel dat we spelen.
Na ongeveer een kwartiertje spelen is mijn buik gestriemd, mijn dijen op sommige plekken blauw, mijn wangen nat van mijn tranen. Mijn tepels zijn echter stijf van opwinding, mijn benen vochtig aan de binnenkant. Lief komt naar me toe, wrijft de tranen weg en omhelst me stevig en kort. Hij kijkt in mijn ogen, en ziet mijn bereidheid alles te doen wat hij maar van me zou verlangen vandaag. De spreidstok mag los, na een intense vingercontrole van mijn kutje, maar klaarkomen wordt me nog niet toegestaan. Als mijn benen los zijn, moet ik hem volgen naar boven, naar de rand van het bos. Halverwege neemt hij de camera mee, en zet hem bij de bosrand op statief in de richting waarheen we lopen. Bij een dikke boom blijft hij stilstaan. Uit zijn rugzak pakt hij dikke, lange touwen en een mondgag. Mijn benen worden wijd gebonden rond de boomstam. Mijn armen omhoog en opgehesen over een paar takken, zodat ik totaal gestrekt en open vast sta tegen de boom. Achterlangs duwt hij de mondgag mijn mond in, en bindt hem vast achter mijn hoofd.
Zijn handen strelen mijn rug en billen. Ik wil mijn billen naar achteren duwen, me aanbieden.. maar dat kan dus niet door mijn beperkte bewegingsruimte. Dan wordt het stil achter me. Geen enkel geluid, geen aanraking, helemaal niets meer. Eerst blijf ik gewoon rustig staan, dan begint het in mijn hoofd te malen.. wat als er nu iemand aankomt, en ik hier alleen sta? Ik wordt onrustig, merk nu ook dat ik opeens heel nodig moet plassen..
Ik probeer rond te kijken, maar veel ruimte om mijn hoofd te draaien heb ik niet, ik sta te strak tegen de boom gebonden om mijn gezicht helemaal rond te kunnen draaien. Dan opeens weet ik zeker dat ik schuin naast me een geluid hoor.
En vlak daarna links ook. Shit, zouden er dan toch mensen in de buurt zijn? En waar is mijn Lief?? Hij houdt me wel in de gaten, toch? Weer een geluid, nu een paar meter dichterbij. Kippenvel ondanks de warmte overal op mijn lijf.
Dan een hand tussen mijn benen.
Mijn Lief die zachtjes in mijn oor fluistert: “Je dacht toch niet echt dat ik zo’n mooi speeltje alleen zou laten? Twijfel je aan je eigen Lief? Da’s niet zo mooi, meisje..“
Ik probeer duidelijk te maken dat ik bang was, me alleen had gevoeld. Maar ik kan niet praten door de mondgag.
Kwijlen kan echter wel, en dat wordt zeker bevorderd door mijn spreekpogingen. Het speeksel loopt langs mijn kin mijn nek in. Ik voel me vies en schuldig. Ik had natuurlijk moeten weten dat Lief me niet alleen zou laten.
“Toch grappig, het effect dat totale stilte, een paar touwtjes en een paar lukraak gegooide steentjes kunnen hebben op mijn subje“, hoor ik mijn Lief mompelen.
Ik begin te rillen van opwinding en van gespannen afwachting.
Dan hoor ik hem iets afstand nemen, en ik voel de eerste slagen op mijn billen neerkomen. Ik weet niet waar hij mee slaat, maar dit doet echt zeer!! Ik kronkel tegen de boom aan, in een poging de slagen te ontwijken, maar het enige dat ik daarmee bereik, is dat mijn borsten en buik gemeen schuren tegen de ruwe bast van de boom. Slag na slag wordt uitgedeeld, en mijn billen en rug beginnen te gloeien. Langzaam begin ik te genieten van iedere slag, mijn ademhaling verdiept. Na ongeveer weer een kwartier, maar kan ook een half uur zijn ( ik heb inmiddels geen benul meer van tijd) vindt mijn Lief het kennelijk genoeg. Hij streelt over mijn pijnlijk gloeiende billen, en aait en vingert mijn kutje, dat nu wel heel gewillig geworden is.
De touwen gaan even los, de mondgag af, en ik ben blij dat ik even mijn handen kan masseren en bewegen, zodat de bloedsomloop weer op gang komt. Dan moet ik met mijn rug tegen de boom gaan staan, want mijn Lief heeft nog iets leuks bedacht. Ik ga heel braaf staan, mijn handen en benen worden met touw gebonden en aan de achterkant van de boomstam wordt het touw vastgeknoopt. Mijn Lief komt aanlopen met een bosje takken met blaadjes eraan. Als hij dichterbij komt, zie ik dat er kleine dorentjes vastzitten aan de takjes. Heel voorzichtig streelt hij met het bosje langs mijn borsten en buik. Onwillekeurig hou ik mijn adem in.
“Blijven ademen subje!”, hoor ik hem zeggen.
Ik trek mijn buik in, als hij er met de takjes langs gaat.
“Dat is alleen maar goed, goed voor de buikspiertjes”, zegt hij grinnikend terwijl hij de handeling een paar keer herhaalt. Ik voel kleine krasjes op mijn huid, niet echt pijnlijk, maar wel onaangenaam.
Dan haalt Lief opeens zijn arm naar achteren, en terwijl hij me strak in mijn ogen kijkt, slaat hij hard met het bosje op mijn buik. Ik stoot een kreet uit, en verstrak in de touwen. Dan zo’n slag op mijn borsten, dan op mijn dijen. Mijn Lief heeft er duidelijk plezier in. Ik begin langzaam weg te zweven in mijn hoofd. Mijn ogen kijken wazig in de zijne. Hij ziet precies wat er bij mij gebeurt, en dat vind ik prettig. Ik zie zijn genot in het slaan, in het domineren.. in het onderwerpen van zijn subje.
Uiteindelijk reageert mijn lijf niet meer voldoende, ik onderga, ik geniet, maar ik schok niet meer ten gevolge van de slagen. Tot mijn schrik voel ik vocht langs mijn benen lopen, de plas die al zolang opgehouden werd, liet zich niet langer binnenhouden. Mijn Lief stopt met slaan. Even kijkt hij geamuseerd toe.
Dan hoor ik hem zeggen:“Kleine viespeuk, je weet best dat wildplassen verboden is”.
Ik voel me klein, en vernederd en opgelaten. En ook verschrikkelijk geil.
Daarna maakt mijn Lief me los, en ik vraag of ik alstublieft even een pauze mag, of ik even ergens mag zitten.
Verheugd kijkt hij me aan, knuffelt me lief, en zegt: ”Tuurlijk schatje, dat mag hoor..“
Hij leidt me naar de stoeltjes van de tribune, en wijst daar een stoeltje aan. Ik zet mijn billen in het stoeltje, en voel meteen een brandende prikkel in mijn billen en op mijn lipjes. Ik wil opspringen, maar wordt tegengehouden door de arm van mijn lief om mijn schouders.
“Nou niet ondankbaar zijn, schatje,“ hoor ik hem zeggen, “Jij wou zitten, en ik heb speciaal voor jou dit stoeltje geprepareerd. Dan is het wel de bedoeling dat je er ook van geniet. Gewoon ontspannen, dan krijg je lekker een blikje drinken, en mag je zelfs even een sigaretje roken.”
Hij pakt een blikje drinken uit zijn rugzak, maakt het voor me open, en geeft het aan me. Helaas ben ik een trage drinker en eter, dus voordat ik dit blikje leeg heb, zal ik minstens een kwartier op dat stoeltje moeten blijven zitten. De brandnetels, want ik ben ervan overtuigd dat ik die voel, prikken steeds gemener bij iedere beweging die ik maak, dus ik probeer zo stil mogelijk te zitten. Helaas trekt zo’n flesje prik allerlei vliegend ongedierte aan, waar ik zonder er bij na te denken naar sla, wat een nare nieuwe branderige pijn in mijn billen veroorzaakt. Want mijn hele lijf beweegt dan mee. Tijdens het drinken, praten Lief en ik over van alles en nog wat, koetjes en kalfjes.. en ondertussen speelt hij met mijn borsten en tepels. Dit veroorzaakt krampjes in mijn kutje. Hierdoor begin ik te draaien met mijn kontje, wat dan weer een pijnlijk vertrokken gezichtje oplevert. Mijn Lief vindt dit alles heel vermakelijk. Na een tijdje gezeten te hebben, is het blikje leeg. Ik mag opstaan. Mijn Lief verzamelt alle gebruikte spullen, terwijl ik in de wachtpositie sta. Ik wil krabben aan mijn billen, maar na dit 1 keer gedaan te hebben wil ik dit wel graag laten. Het verergert de pijn met een meervoud van honderd..
Als alle spullen weer in de rugzak zitten, inclusief mijn kleren die ik gehoopt had terug te krijgen, moet ik voor hem uit lopen een zijpaadje in, waar we nog niet eerder geweest zijn. Het lopen valt me tegen. Mijn kutje brandt en schrijnt daar waar het geraakt is door de brandnetels, en mijn buik zit onder de schrammen, mijn benen ook trouwens. Mijn lijf gloeit en ik heb het warm, en ben wazig en moe. Aan het eind van het pad komen we bij een grote waterplas.
Ik kijk mijn Lief vragend aan, en hij kijkt van mij naar de natuurplas.
“Tja, zegt hij, “een vies meisje dat zomaar staat te plassen, en dat met haar kontje in de brandnetels heeft gezeten, moet wel afkoelen en schoon gemaakt worden voor ze weer in de auto mag,hč?”
Hij wijst naar de waterkant, en ik loop erheen. Voorzichtig steek ik een teen in het water, dat voor de tijd van het jaar best koud is nog. Smekend kijk ik Lief aan. Zijn ogen zeggen genoeg, hier ontkom ik niet aan.
Ik loop voorzichtig het water in, en hoor Lief zeggen.. “Onder water , NU!!”
Ik laat me zakken, en hijg naar adem. God, wat is dit koud!
Ik begin te zwemmen, in de hoop mijn lijf op die manier op temperatuur te houden, en merk dat het koude water een kalmerende werking heeft op mijn gemartelde buik, benen, borsten en kontje.
Als ik er na een tijdje uitmag op het teken van mijn Lief, staat hij aan de kant te wachten met een handdoek, en droogt me af. Mijn kontje en kutje worden drooggedept, liefdevol zoals hij zijn kan. Naast de waterplas ligt een deken, waar hij me op mijn rug neerlegt.
”Zo”, zegt hij, “en nu tijd om je te laten zien hoe blij jouw Lief met je is..“
Het was een heerlijke middag .. en avond..
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?