waarin zij hem ontmoet en zij zich schikt naar zijn wil
Het was het jaar 1980.
Het was stil in de dancing. De dansvloer lag er donker en verlaten bij. Slechts de bar was enigszins verlicht. De muziek stond zacht. De diskjockey hield nog zijn mond. De weinigen die aanwezig waren zaten zwijgend aan de bar. Het was vroeg in de avond, een doordeweekse dag en het leven moest hier nog beginnen.
Het meisje zat aan een hoek van de bar. Ze had een glas, waarin zojuist nog rode wijn had gezeten, in haar hand. Ze keek dromerig met haar ogen half gesloten door het bolle glas naar de wereld daarachter. Het was een wazige, vormeloze wereld, waarin mensen schimmen werden.
En als een schim kwam hij haar wereld binnen.
Eerst klein en ver weg, toen steeds groter naarmate hij dichter naar haar toe kwam. Hij was een fors gebouwde man, met een vriendelijk uiterlijk, dat een sterke wil maskeerde. Maar nu was hij zonder gezicht voor haar.
Niet dat ze hem niet kende. Ze wist dat hij een innemende man was, bewonderd door vele vrouwen die naar zijn gunsten dongen. Ze wist ook dat, wanneer zijn keus op hen gevallen was, ze spoedig daarna niets anders werden dan zijn speelbal. Ze had vrouwen gekend, trots en zelfbewust, die dachten met hem te kunnen spelen, maar die al na enkele nachten veranderden in afhankelijke vrouwtjes. Enkele dagen stond hij hen toe om in zijn schaduw te leven tot hij ook daar genoeg van had en hij hen ondanks hun smeekbeden afdankte om ze vervolgens nooit meer aan te kijken. Ze had hen verafschuwd.
Maar dit was anders. Hij die zelf nooit de eerste stap zette kwam naar háár toe. Stond voor haar stil en keek haar aandachtig aan.
Hoewel ze wist dat ze nu moest opstaan en de dancing verlaten, of zich ten minste van hem moest afwenden, bleef ze hem door haar glas heen aankijken. Ondanks zijn nabijheid kreeg zijn gezicht geen scherpe contouren. Het was alsof een waas voor haar ogen verscheen, die haar hoofd deed suizen. Ze voelde dat hij haar observeerde, taxeerde, goed(?)keurde. Nog steeds sprak hij niet, maar ze wist dat ze verloren was als ze niets deed.
Toch ervoer ze het als een bevrijding toen hij haar arm zacht aanraakte en haar deed opstaan. Hij nam haar mee naar het duistere danszaaltje, dat nog donkerder leek toen ze erin opgenomen werd. De muziek was zacht en mysterieus, of was dat alleen haar beleving? Ze durfde hem niet aan te kijken en staarde naar zijn kruis. Ze wist niet wat hij van haar verwachtte en wachtte op zijn leiding, zijn leiding in de dans?
Terwijl ze stil stonden, zij tegenover hem, met gebogen hoofd, voelde ze nog steeds zijn blik en de stilte duurde voort. Toen hij eindelijk sprak keek ze verbaasd met grote ogen naar hem op. Het was niet zijn stem die haar in verwarring bracht, die was zacht en diep, maar de woorden die hij sprak.
“Geef mij je slipje.”
Haar ogen keken hem vertwijfeld aan, maar haar handen gleden al langs haar blouse en rok. Ze voelde haar handen afdalen tot ze op haar blote dijen terechtkwamen om daarna weer langs haar benen omhoog te kruipen en te stoppen bij het elastiek van haar slipje. En weer gingen haar handen onstuitbaar verder, nu om haar broekje naar beneden te trekken. De stof gleed langzaam over haar billen en ze kon een rilling niet onderdrukken toen deze bloot kwamen. Ze bukte en trok haar rechterbeen op zodat de stof haar been verliet. Daarna volgde de linker. Ze gaf hem het slipje, dat hij zonder enige nadruk aannam en nonchalant in zijn broekzak stopte.
Hij legde zijn armen rond haar schouders en drukte haar tegen zich aan. Ze begonnen te dansen. Terwijl ze door de ruimte dwaalden en de zachte stof langs haar billen streek, realiseerde ze zich dat ze nog steeds in de dancing waren. Het was alsof ze door duizend ogen werd gadegeslagen. Ze voelde zich klein en week worden en drukte zich stevig tegen hem aan.
Zo begon hun verhouding, een verhouding met weinig woorden, maar voor hen beiden zo duidelijk als woorden nauwelijks kunnen zijn. Het was alsof haar koppige wil, haar immer zo zelfstandige geest, haar eigen initiatief van haar af vielen en door hem overgenomen werden. Vanaf nu was hij het die haar geest beheerste, het initiatief nam. Ze was het instrument van zijn wil geworden.
Ze dansten een eindeloze dans. De zaal werd steeds voller en ze ontmoette vele bekende en verbaasde gezichten. De tijd gleed verder en niets herinnerde aan wat er zojuist gebeurd was. Wel gleed zijn hand als bij toeval zo nu en dan over haar billen, alsof hij haar aan zijn macht wilde herinneren, en terwijl de koele stof langs haar bilnaad gleed leek het of alle mannen in de dancing juist dat zagen. Ze voelde dat iedereen wist dat ze naakt was, wist dat haar kutje open lag, wist dat de vochtige lipjes langs elkaar schuurden en voor iedereen toegankelijk waren. Ze voelde haar hele wezen zich verengen tot naakte billen en kut, haar kut die door hem naar willekeur getoond kon worden, weggegeven kon worden, bezeten kon worden. Ze voelde zich bevrijd en één met haar eigen geilheid.
Ze kon zich achteraf niet meer herinneren hoe lang ze gedanst hadden, hoeveel blikken ze langs en door haar lichaam gevoeld had.
Ze wist alleen nog dat hij haar op een moment weer zacht bij de arm had genomen, haar jas had gepakt en haar naar buiten had geleid.
Hij had een taxi gebeld, had iets tegen de chauffeur gemompeld en had haar op de achterbank geduwd.
Hij ging naast haar zitten en terwijl de auto langzaam optrok, legde hij zijn hand op haar dij. Vastbesloten en zonder aarzeling schoof hij zijn hand onder haar rok en ging nadrukkelijk naar boven; eerst langs haar rechter heup, over haar wollig poesje waar hij even bleef rusten om met zijn vingers door het haar heen te kroelen, een paar haartjes tussen duim en wijsvinger te nemen en er zachtjes aan te trekken. Hij vervolgde zijn weg en gleed via haar linker heup weer naar beneden, tot op de zitting van de bank, waar hij zich terug trok.
Terwijl hij haar onderzocht lagen haar armen slap naast haar lichaam en zakte haar hoofd naar achteren op de rugleuning van de taxi. Haar ogen staarden naar het dak. Haar mond zakte haast onmerkbaar open en slaakte een zucht toen zijn hand haar poesje bereikte. Nog een keer ging zijn koele hand haar boven, nu langs de binnenkant van haar dijen. Ze voelde dat ze deze, zonder er enige controle over te hebben, openspreidde. Zijn hand gleed verder naar boven en ging langzaam langs de binnenkant van haar rechter kutlipje naar haar nu geopend en vochtig kutje. Ze drukte het naar voren alsof ze zeggen wilde: neem het, het is van jou. Maar zijn hand ging onverbiddelijk verder: naar boven door de haartjes heen en weer naar beneden, voor de tweede keer langs haar grotje zonder het echt aan te raken. Weer verstijfden haar spieren, verkrampte haar gezicht en kreunde ze zachtjes. Ze verlangde er zo naar dat hij meer deed dan dat. Ze sloot haar ogen en de wereld om haar heen hield op te bestaan.
Zo reden ze enkele minuten door de stille straten tot hij haar weer in de wereld terughaalde en haar fluisterend beval haar borsten te ontbloten.
Ze opende haar ogen en keek recht in het achteruitkijkspiegeltje, waar de strakke ogen van de chauffeur haar aanstaarden. Ze knoopte zwijgend haar blouse los en, terwijl haar ogen op het spiegeltje gericht bleven, voelde ze het koude staal van een mes dat snel de bandjes van haar beha door sneed. Langzaam gleed de stof van haar borsten. Ze voelde een koude luchtstroom die haar tepels stijf deden worden. Ze huiverde licht, waarbij haar nu naakte borsten zachtjes op en neer dansten.
Ze merkte dat de chauffeur haar borsten met zijn ogen verslond. In zijn blik lag iets begerigs, iets dierlijks, maar tegelijkertijd voelde ze zijn afkeuring, voelde ze dat hij alle respect voor haar verloor, voelde ze dat zij voor hem tot handelswaar verworden was, tot een straathoer. Ze bloosde, maar aan haar houding veranderde ze niets. Ze voelde zijn blikken in haar tepels prikken. Toch kon ze haar ogen niet afwenden of ze beschaamd neerslaan. Ze voelde zich naakt en bekeken.
Zo reden ze door, zwijgend, als in een film met bevroren beelden. Pas toen ze een stoplicht naderden en de chauffeur zijn ogen even af moest wenden, werd de ban verbroken. Ze zuchtte, liet haar hoofd op haar borst zakken en was eindelijk in staat om haar ogen te sluiten. Ze voelde dat de man haar blouse over haar borsten heen sloeg en zorgvuldig de knoopjes sloot.
Ze waren in een buitenwijk beland en even later stopte de wagen bij een rij struiken. Er stond een hekje tussen en als je goed keek, zag je een rood dak boven de bomen uitsteken. Het moest een eenvoudig huisje zijn, niet groot, maar wel met een immense tuin. Of moest je bos zeggen? Want de tuin liep haast onmerkbaar over in het bos dat erachter lag. Het huis had geen directe buren en lag ver van de weg af.
Dat was zijn huis.
Hij liet haar uitstappen en na te hebben afgerekend met de nog steeds wat verdwaasd kijkende chauffeur, nam hij haar mee, het duistere paadje op naar de voordeur. Hij opende hem met zijn sleutel en liet haar binnen in de hal. Hij nam haar jas en hing die op de kapstok. Toen ze de kamer binnen wilde gaan hield hij haar tegen.
Zacht zei hij tegen haar: “Geef mij de rest.”
Ze keek met grote, verbijsterde ogen naar hem op, niet wetend wat te denken, niet wetend wat te doen.
“Je blouse,” zei hij.
En voor ze begrijpen kon waarom, voerden haar handen het bevel uit en knoopten ze langzaam, één voor één, haar knoopjes los. Ze trok het kledingstuk uit en overhandigde het hem zwijgend. Weer waren haar borsten bloot en weer verstijfden haar tepels door de koude lucht. Maar nu waren het zijn ogen die er in prikten, die er bezit van namen. Ze rilde en voelde zich gelukkig.
Lang mocht het niet duren.
Alweer sprak hij zacht: “Je schoenen.”
Ze zakte door haar knieën, zich bewust van haar blote billen, en ontdeed zich ervan.
Hij nam ze aan en zei meteen: “Je rok.”
Ze verstijfde. Had ze het niet geweten, of had ze het niet willen weten? Hij wilde haar naakt: in zijn huis kon hij haar niet anders accepteren dan naakt. Als ze zijn woning betrad moest ze alles afleggen: haar trots, haar geest, haar wil, haar kleren...
Ze was van hem.
Maar wilde ze dat? Terwijl haar geest met zijn ogen in debat ging, voerden haar handen zijn bevel uit. Ze gleden langs haar taille, zochten het knoopje en trokken de rits langzaam omlaag. Langzaam kroop de stof over haar billen en dijen naar beneden en viel op de grond.
Ze was naakt.
Ze bleef voor hem staan, bewegingloos, als een standbeeld.
Ze voelde zijn blikken over haar lichaam gaan en elk stukje ervan aftasten.
Ze voelde hoe hij haar keurde en ze liet het toe, kon niets anders dan het toe te laten. Ze was zijn eigendom, zijn slavin.
Het leek een eeuwigheid te duren dat ze daar zo naakt en bewegingloos voor hem stond. Zijn blik was bij haar voeten aangekomen en ze voelde hoe de ban doorbroken werd toen hij zich bukte en haar rok opnam die nog steeds in een cirkel rond haar voeten lag. Ze stapte er overheen en hij hing de rok naast haar andere kledingstukken. Toen pas leidde hij haar de kamer binnen.
Het was een warme kamer met bruine balken. Eén wand bestond uit baksteen met een open haard in het midden. De houtblokken die al gereed lagen stak hij aan. Rechts van de haard bevonden zich twee hoge ramen, ook bruin. De wand er tegenover, die nu niet in het licht lag, was bespannen met een dikke laag zwart velours. Voor het vuur stonden twee zwart leren fauteuils, één met en één zonder leuning en een kleed op de grond ertussen. Onder de ramen stond een brede corduroy bank zonder armleuning. Verder stond links van de haard tegen de muur een laag grenen tafeltje en een geluidsinstallatie, en in de hoek tegenover de bank een poef eveneens bekleed met zwart velours.
Hij gebaarde haar in de fauteuil zonder leuning te gaan zitten en verliet de kamer. Ze liep schuchter naar de stoel en liet er zich voorzichtig in zakken. Ze rilde toen haar naakte huid het koele leer aanraakte. Ze voelde zich naakter dan ooit. Haar handen tastten haar lichaam af, haar zachte borsten die puntig naar voren wezen, haar buik, haar dijen die ze langzaam openspreidde. Haar lichaam voelde zacht en erotisch geladen.
Toen kwam hij de kamer weer binnen. Haar lichaam verstijfde en ze liet haar handen op haar dijen liggen. Vol angst keek ze naar hem op. Ze voelde zich schuldig.
Hij keek haar strak aan en draaide van haar weg. Hij liep zwijgend voor haar stoel op en neer. Tenslotte stopte hij en draaide zich weer naar haar toe. Hij keek haar lang en zwijgend aan. Toen hij de stilte verbrak klonk zijn stem zacht en gebiedend.
“Ik wil dat je een aantal dingen weet.
Een aantal afspraken.
Elke keer zul je naar mijn huis komen als ik je dat laat weten, of, wanneer ik dat mocht willen, naar elke andere plek die ik wens. Als je hier komt ben je naakt. Je kleedt je in de hal uit, net als nu, of ik er nu ben of niet.
Het moet je duidelijk zijn dat je hier slechts één functie hebt: mij behagen, mij dienen.
Ik wil niet alleen dat je mijn bevelen opvolgt - natuurlijk doe je dat. Maar veel belangrijker is dat je ook doet wat ik wil zonder dat ik het zeg, altijd.
Er zal voor jou slechts één gedachte zijn: ‘Wat verlangt hij van mij’. Zonder het te vragen: je mag niet raden, je moet weten, je moet één zijn met mijn wil.
Soms zal ik je aanwijzingen geven, vaak ook niet.
Maar altijd als je fouten maakt of ongehoorzaam bent, zal ik je straffen. Hoe je gestraft wordt zul je van te voren nooit weten, wanneer je gestraft wordt evenmin.”
Hij zweeg en het werd stil in de kamer. Ze wist dat ze weg moest gaan. Dadelijk zou hij het haar vragen, dan zou ze opstaan, haar kleren aantrekken en definitief vertrekken. Anders was ze verloren.
Ze zat daar in de stoel, naakt, en met haar benen nog steeds lichtjes gespreid. Ze keek naar hem op met een blik waarin meer te zien was dan angst, en zag zijn strakke blik. Alle kracht vloeide uit haar lichaam weg. Ze was niet meer in staat om te bewegen.
Toen hij tenslotte vroeg: “Wil je dat?” voelde het voor haar als een verlossing.
“Ik ben van jou,” fluisterde ze.
Hij draaide zich resoluut om en liep naar de haard. Hij rakelde het vuur op en verlegde enkele blokken, zodat het vuur met heldere rode vlammen naar boven kringelde. Het was een mooi vuur. Toen hij weer opstond en zich tot haar richtte was zijn strakke blik verdwenen en glimlachte hij haar toe.
“Als eerste moet je weten dat je je benen altijd licht gespreid houdt, zoals nu. Je moet altijd open voor mij zijn. Je lichaam is er immers slechts voor mij, voor mijn genot. Je kutje moet altijd gereed zijn om mij te ontvangen.”
Ze knikte zwijgend.
Hij beval haar op te staan en keek haar streng aan.
“En nooit zal het je zijn toegestaan jezelf te strelen, jezelf genot te geven zonder dat ik je dat bevolen heb. En zelfs dan zal ik het alleen toestaan omdat het mij een genoegen doet.”
Hij zweeg even.
“Tegen dat gebod heb je zojuist gezondigd. Dat ik je dat nog niet verteld had doet er niet toe: je wist dat je zondigde. Ik zal je straffen.”
Hij pakte haar bij haar middel en leidde haar naar de zijkant van de fauteuil met leuning. Hij deed een pas naar achter.
“Buig je over de leuning.”
Ze bracht haar hoofd naar de zitting en ondersteunde haar gezicht met beide handen. Haar buik rustte op het leer van de leuning zodat haar billen als twee ronde bollen naar boven staken.
Hij glimlachte toen hij zag hoe haar anus en kutlipjes tussen de strakke lijnen van haar billen afstaken. Hij deed een stap naar voren en streek zachtjes langs haar bilnaad. Zijn hand gleed weer naar boven en omvatte één voor één haar billen. Ze huiverde van genot, en voelde haar lipjes vochtig worden.
Hij zag het en streek met zijn wijsvinger langzaam door haar lipjes en beroerde zo voor het eerst haar kutje. Ze slaakte een kreet van genot en drukte haar gezicht dieper in de zitting zodat haar billen uitnodigend naar boven kwamen. Maar hij beantwoordde haar stille verzoek niet en trok zijn vinger terug, deed zelfs een stap opzij. Nog voelde ze de zachtheid van zijn handen, het allesoverheersende genot dat zijn handen, zijn vingers haar hadden verschaft.
Voordat dat gevoel haar kon verlaten, sloeg zijn vlakke hand op haar rechterbil. Ze schoot met haar hoofd naar voren, niet zozeer van pijn maar van schrik. Voor ze zich kon oprichten trof de hand haar linkerbil en wierp haar weer terug. Nu pas voelde ze de pijn, veroorzaakt door de harde slagen van zijn hand op haar tere huid.
Ze schreeuwde het uit: “Nee, nee, nee.”
Maar zijn hand kwam opnieuw meedogenloos neer. Hij sloeg haar krachtig, met de volle handpalm, midden op haar bil, daar waar de huid het zachtst is, en wisselde daarna beide billen systematisch af. Zijn slagen waren droog en kwamen in een rustig maar gestaag tempo op haar neer. Pats, pats, één, twee, pats, van haar linker naar haar rechter naar haar linker, en elke keer schreeuwde ze het uit. Was ze eerst vol verzet en opstand, al snel kwamen daar tranen bij en smeekte ze hem op te houden. Maar hij reageerde niet en sloeg onverstoorbaar verder.
Haar billen, die eerst zo blank waren geweest, kleurden van lichtroze via donkerrood naar haast purperrood. Toen stopte hij net zo onverwacht als hij begonnen was. Ze hield op met kreunen, maar haar tranen bleven stromen. De pijn trok langzaam weg en maakte plaats voor een intense tinteling in haar gloeiende billen.
Hij keek aandachtig naar zijn werk en nam het beeld van het gestrafte meisje met voldoening in zich op: de rode hoogopgediende billen, het naakte lichaam, het natte gezicht op de zitting. Hij draaide zich om, beval haar zich niet te verroeren, en verdween.
Daar lag ze: huilend, naakt, vernederd. Voor het eerst was ze gestraft, had een mannenhand haar billen keer op keer krachtig geslagen, had ze geschreeuwd van pijn, gesmeekt om genade. Gestraft door een man die ze amper kende, een man die ze onvoorwaardelijk had te gehoorzamen, die haar vernederde, die haar bezat, die haar zou gebruiken. Toch bleef ze liggen, haar billen hoog de lucht in, dieprood en tintelend, haar benen iets gespreid. Onbeweeglijk, precies zoals hij haar bevolen had. Haar tranenstroom stopte en ze voelde zich... gelukkig?
Haar zorgen waren verdwenen. Haar gedachten beperkte zich tot haar lichaam, tot haar buik en borsten, tot haar billen die roodgeslagen geofferd lagen, tot haar mond, haar kont, haar kut. Haar geest werd lichaam. De buitenwereld hield op te bestaan. Haar contacten, haar vrienden en vriendinnen verloren hun betekenis; haar kennis en kunde, haar baan: alles wat vroeger veel voor haar betekend had loste op in het niets. Ze wachtte op hem en was inderdaad... gelukkig.
Hij kwam.
Hij boog zich over haar heen en greep met zijn linkerhand haar rechterborst. Haar huid voelde zacht aan. Hij trok haar met zijn hand op haar borst omhoog. Ze leunde tegen hem aan en liet hem gewillig haar borsten kneden. In een vloeiende beweging stak hij een arm achter haar knieën en tilde haar op. Hij droeg haar naar het kleed voor het haardvuur en legde haar daarop neer. Hij stak zijn handen onder haar knieën en drukt ze naar voren.
Haar kutje opende zich.
Hij deed een pas naar achter, keek op haar neer. Haar knieën zweefden boven haar buik, haar hielen boven haar rode billen. Het vuur spiegelde rood in haar natte, geile kutje. Naakt tekenden haar kutlipjes zich af als de poorten van haar geopende grot.
Met een ruk opende hij zijn rits en pakte zijn reeds stijf geworden lid. Hij zonk op haar neer en stootte in één keer diep in haar kut. Ze schreeuwde het uit. Met zijn penis diep in haar lag hij stil. Ze sloot haar ogen en kreunde zachtjes. Langzaam begon hij weer te bewegen, diep en voorzichtig, maar allengs sneller en omvattender. Hij keek naar haar en zag hoe elke stoot van hem haar hoofd deed omslaan. Haar ogen waren gesloten, haar mond half open. Hij nam haar hard en wild en met een diepe stoot tot aan haar baarmoeder kwam hij klaar.
De stilte die volgde was even volkomen als weldadig. Langzaam zakte ze weg in een droom van warmte en gelukzaligheid, en zelfs zijn terugtrekken veranderde dat niet.
Toen hij terugkeerde vond hij haar nog in dezelfde houding alleen nu met haar benen gestrekt. Hij trok haar half omhoog en gaf haar de beker chocolademelk die hij meegenomen had. Steunend op haar elleboog dronk ze hem gulzig leeg.
Hij keek zwijgend op haar neer. Hij zag haar ronde zachte borsten, haar gladde buik en haar roze kutje, nog nat van geil en sperma dat via haar spleetje op de grond sijpelde. Hij liet haar opstaan en nam haar mee naar een bidet waar ze zich kon wassen. Ze bevond zich in een zijkamertje, rechts van de zwarte wand, dat zij door de duisternis niet opgemerkt had. Er stond, naast het bidet, een grote massief eiken tafel met een klein krukje ervoor. Hij liet haar op het krukje stappen, draaide haar om en dwong haar met haar blote billen op de rand te gaan zitten. Ze rilde toen haar rood gezwollen huid de harde koude tafelrand raakte.
Hij nam een pas afstand om naar het resultaat te kijken. Ze zat daar met haar frêle, naakte lijf, haar handen naast zich op de tafel steunend, wachtend op zijn oordeel.
“Je bent mooi,” zei hij en ze bloosde lief.
Hij lachte.
“Je bent mooi om onderworpen te worden, om bezeten te worden, gegeseld te worden.”
Ook om die woorden moest ze blozen.
“Later. Maar nu ik wil je kutje onderzoeken.”
Hij drukte haar achterover, haar ellebogen zochten steun op de tafel. Hij pakte haar onder haar knieën en drukte ze enigszins uit elkaar tegen haar buik aan. Haar kutje opende zich wederom. Hij haalde onder de tafel een riem te voorschijn. Hij bevestigde deze om haar linker bovenbeen, vlak boven haar knieholte. Aan het zachte leer was een koord bevestigd dat hij door een ring haalde die zich in de tafel bevond. Hij trok het koord strak zodat haar dij naast het lichaam lag en maakte het koord vast. Hij herhaalde de handeling bij haar rechter dij.
Het resultaat was verbluffend. Haar kutje was volledig geopend en haar lipjes tekenden zich scherp in de lucht af. Haar billen vielen gedeeltelijk over de tafelrand heen: strak gespannen en nog steeds dieprood door zijn handen. Ze nodigden uit tot geseling en hij moest zich bedwingen haar niet hard te slaan. Hij streek slechts lichtjes over de rode huid, waar de warmte nog vanaf straalde. Ze wilde haar benen opheffen en haar kutje sluiten, maar ze merkte dat dat niet ging. De koorden hadden haar uit elkaar getrokken en machteloos moest ze alles toelaten.
Hij trok een strakke lijn met zijn wijsvinger over de volle lengte van haar spleetje: beginnend bij haar kontje, door en gedeeltelijk in haar grotje, over haar kittelaar naar haar venusheuvel. Toen trok hij zich terug.
Hoe lang hij haar daar liet liggen kon ze niet zeggen, maar het leek een eeuwigheid. Nog nooit was ze zo vernederd: daar lag ze op een tafel, geofferd, naakt, met haar kut zo ver mogelijk geopend en volkomen onbeschermd, niet bij machte daar iets aan te veranderen. Iedereen die haar zou zien, zou haar onmiddellijk en zonder plichtplegingen kunnen verkrachten, en zij, zij zou alles moeten toelaten.
Zij sloot haar ogen.
Een lange rij mannen verscheen. Ze waren groot en fors. Ze zag dat ze hun spieren spanden. Ze waren naakt. In hun kruis ontsprong een geweldige roede. Ze stonden in een lange rij voor haar en ze kon hun grimmige gezichten maar net onderscheiden. Penis na penis tekende zich af. De eerste man stapte naar voren. Hij stootte recht in haar weerloze kut. Hij beukte in haar lichaam. Hij loosde zijn zaad en maakte plaats voor de volgende. Eén voor één drongen ze in haar door. Verscheurden haar. Spoten haar vol. Zonder haar aan te kijken, zonder haar een blik waardig te keuren. Zo werd ze door duizend mannen verkracht...
Toen ze haar ogen weer opende stond hij voor haar en glimlachte. Wat hij bij zich had kon ze niet zien. Hij hielp haar weer op haar ellebogen, zodat ze op haar spleetje neerkeek en kon gadeslaan wat hij daar uitvoerde. Ze schrok hevig toen ze zag wat dat was en kon nog juist een luid “Nee!” onderdrukken.
Ze kreunde zacht toen het koude schuim haar venusheuvel en haar kutlipjes beroerde en huiverde toen hij nauwgezet met een scheermes al haar haartjes verwijderde. Kaler en kaler werd ze terwijl ze lijdzaam moest toekijken.
Voorzichtig veegde hij met een sponsje de laatste restjes schuim weg. Blank en onbeschermd gingen haar lipjes over in de naakte roze huid van haar kutje en daarboven in het wit van haar kale heuveltje.
Hij deed een stap terug en keek bewonderend naar zijn werk: zo wilde hij haar hebben.
“Nu pas ben je echt naakt, en zo naakt wil ik dat je blijft. Je bent daar zelf verantwoordelijk voor. Iedere keer dat ik je controleer en ik daar enig haartje, hoe kort dan ook, aantref, of liever gezegd voel, zal ik je streng, zeer streng straffen.”
Hij boog zich voorover en zoende haar op haar mond, zodat ze machteloos achterover zakte en zijn tong vol genot in zich opnam. Met moeite nam hij afscheid van haar mond, maakte haar dijen los, tilde haar in zijn armen, droeg haar naar een kamer met een immens bed en vlijde haar daarop neer. Hij trok zijn kleren uit, legde zich naast haar neer en trok haar naar zich toe.
Zacht en heet waren hun kussen, teder en extatisch hun bewegingen.
Na een eindeloos durend genot sloot zij haar ogen en viel in een diepe slaap. Stil stond hij op en liet haar alleen.
Het was bijna ochtend en de zon verlichtte de kamer reeds bleekjes toen hij, aangekleed, in de kamer terugkeerde. Hij maakte haar zachtjes wakker. Verward keek ze naar hem op en ze herinnerde zich alles.
“Het is bijna ochtend en er begint weer een nieuwe dag. Een nieuwe dag die voor jou anders zal zijn dan alle voorgaande.
Je hebt je aan mij onderworpen.
Je bent van mij.
Ook al werk je op je kantoor, ook al loop je eenzaam door de straten, ook al doe je je boodschappen, ben je in je eigen huis, maak je je eten, lees je een boek, luister je naar je muziek. Je bent van mij.
Als een ander je kust, zal ik je tong beroeren.
Als een ander je neukt, zal ik je kutje openen.
Als anderen met je vrijen, zal ik het zijn die je lichaam bemint.
Je zult nog niet weten hoe je leven er vanaf nu zal uitzien. Ik zal je zo bij de hand nemen en je naar de hal leiden. Ik zal je je kleren weer geven, zelfs je slipje en je helpen je aan te kleden zodat je mijn huis kunt verlaten. Maar eerst zal ik mijn merkteken op je lichaam achterlaten, zodat je de komende tijd mijn hand nog zult blijven voelen.”
Met grote ogen keek ze hem aan.
“Sta nu op.”
En ze stond op, de ogen neergeslagen, de handen kuis voor haar kale kutje. Hij leidde haar naar het voeteneind van het bed, met haar gezicht er naar toe. Hij beval haar rechtop met haar knieën op de rand van het bed te gaan zitten, haar benen licht gespreid. Ze gehoorzaamde onmiddellijk, maar had moeite om haar evenwicht te bewaren. Hij glimlachte om het mooie volgzame beeld dat ze zo vormde. Vervolgens drukte hij haar voorover. Haar billen staken zo hoog de lucht in, strak gespannen, de kutlipjes iets geopend. Haar armen en hoofd op het bed, haar gezicht opzij gedraaid, haar borsten hingen vrij en alleen haar tepels raakten het dekbed. Ze lag daar als een verleidelijke, maar zondige maagd. Zachtjes beroerde hij haar lipjes en stak toen plotseling zijn wijsvinger diep in haar kutje. Ze gaf een schreeuw van schrik. En voelde genot: het had haar geen pijn gedaan, ze was reeds geil en nat.
Hij trok zijn vinger terug en gespte zijn riem los. Hij trok hem uit zijn broek, nam de gesp in zijn rechter hand en liet het zachte leer strelend door zijn vingers glijden. Hij rechtte zijn rug en suizend sloeg het leer op haar billen. Ondanks de soepelheid en zachtheid van het tuchtigingswapen tekende zich een rode baan af op de weer blanke billen.
Ze drukte haar gezicht in het bed en probeerde niet te schreeuwen, niet te huilen, niet te smeken. Alleen een zacht gekreun kon ze niet onderdrukken. Ze wist dat ze hem toebehoorde, dat ze het verdiende, dat het moest.
Weer hief hij zijn arm, en weer raakte het leer haar billen en weer kreunde ze. Slag na slag daalden op haar neer en langzaam tekenden de rode strepen zich op haar huid af. Strepen die hij nauwgezet op haar billen tekende, baan na baan, van boven naar onder. Nadat het gehele vlak met rood gevuld was, begon hij van voor af aan. Even nauwgezet, even hard, even meedogenloos.
Steeds dieper drukte ze haar gezicht in het bed. Nu kon ze haar tranen niet langer tegenhouden. Traag stroomden ze over haar wangen en drupten op de deken. Hij had even de neiging zich in te houden, maar beheerste zich. Hoezeer ze hem ook ontroerde: hij sloeg door met dezelfde trage, harde slagen.
Spoedig kon ze ook haar smeken niet meer onderdrukken en huilend vroeg ze hem te stoppen. Ze zou gehoorzaam zijn, alles doen wat hij haar opdroeg. Alsof het nog nodig was dat te beloven. Maar hij week niet van zijn plan af en stopte pas toen haar billen purper en pijnlijk opgezwollen waren.
Hij wiste het zweet van zijn voorhoofd. Hij opende zijn broek, stak zijn gezwollen penis in haar en neukte haar staande. Hij greep haar vast bij haar heupen. Elke keer dat hij in haar stootte en haar billen raakte gilde ze het uit. Alleen haar kut en haar billen werden beroerd, en terwijl ze schreeuwde grepen haar handen in het dekbed om zich vast te houden, en drukte ze haar gezicht diep in het bed. Ondanks de pijn en ruwheid werd ze overmand door het genotzalige gevoel bezeten te worden door de man wiens eigendom ze was geworden.
Toen hij klaar kwam en al zijn zaad in haar had geloosd, trok hij zich uit haar terug en hielp haar overeind. Ze kon nauwelijks op haar benen staan. De wereld tolde om haar heen, haar ogen waren omfloerst, haar billen brandden, haar lichaam zweette en uit haar kut sijpelde zijn sperma.
Toch gaf hij haar geen rust, of gelegenheid zich te wassen, maar nam haar bij de hand zoals hij reeds gezegd had te zullen doen. Trillend liet ze zich aankleden, naar buiten leiden en stapte in de taxi die hij besteld had, letterlijk en figuurlijk nog vol van hem. Hij gaf de chauffeur haar adres en ze reed weg van hem voor ze het echt beseffen kon.
Op de achterbank van de taxi, nu zonder nieuwsgierige chauffeur, voelde ze zich weggestuurd. Haar behaloze borsten, haar brandende kont, haar natte kut en daardoor al snel natte slipje bevestigden wie ze was geworden: zijn eigendom.
 verhalen maken dromen waar 
|
om mee te beginnen
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Ik ben van jou 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?