| Gepost op maandag 05 maart 2012 - 11:06 am: | 
|
|
hoe ongehoorzaamheid bestraft wordt....
Hoe lang ligt ze hier nu al?
Alle benul van tijd kwijt…
Naakt, op de pols- en enkelboeien na..
De kamer is schemerig, het moet dus al enkele uren zijn..
Hij zal haar toch niet vergeten zijn???
Haar mond voelt droog aan, haar hoofd warm, haar dijspieren trillen van de ingehouden zenuwen..
Ze weet heel goed waarom ze hier ligt.
De dag was zo goed begonnen.
Meester had haar ge-sms’t, de afspraak kon gewoon doorgaan. Blij was ze geweest, haar hart was sneller gaan kloppen, haar ogen straalden.. Ze had er zo naar uitgezien..
Eerst zouden ze gaan koffiedrinken, daarna naar de middagfilm, en dan lekker samen eten.. en dan ’s avonds …
Ze had gevraagd of ze nog iets speciaals aan moest trekken, of doen.
Hij had zachtjes gelachen, en haar gezegd dat ze moest zorgen schoon en geschoren te zijn, en verder mooie vrouwelijke kleding aan te trekken, dan zou Hij dik tevreden zijn.
Ze had het geen overdreven eisenpakket gevonden, en had zich helemaal voorbereid. Mooie lingerie, leuk jurkje, en zelfs kousen met jarretels, hoewel ze de pest had aan die dingen, maar ja, ’t was toch een bijzondere gelegenheid ..
Meester had haar van huis opgehaald, zij een beetje nerveus en lacherig, Hij glimlachend om haar zenuwen. Hij had een muziekje opgezet in de auto, en zij had samen met Hem meegezongen op de diverse nummers die ze allebei kenden.
Ze kwamen na een half uurtje aan bij de lunchroom, waar ze koffie zouden drinken.
Eenmaal gezeten aan het tafeltje, keek Meester haar strak aan, en vroeg haar of ze nog iets te melden had over de afgelopen week. Ze had de vraag wat ontweken, wilde de gezellige stemming nog iets langer vasthouden, want ze wist..
Als Hij hoorde wat er die week gebeurd was, zou het wel eens een heel pijnlijk avondje voor haar kunnen worden….
Naarmate ze meer met haar antwoorden begon te draaien, begon Meester strakker te kijken.
Na ongeveer 5 minuten keek Hij op Zijn horloge, en zei Hij: “Ik denk dat we onze plannen maar een beetje moeten aanpassen, lieverd. Drink je koffie maar snel op, dan gaan we.”
Ze had naar de tafel gekeken, niet in staat Hem aan te kijken, of te vragen waar ze naar toe gingen.
Snel dronk ze haar kopje leeg, en daarna liep ze met Hem mee terug naar de auto.
Tijdens het rijden klonk er nu een diepe stilte. Een groter contrast met een half uur geleden kon er niet mogelijk zijn. Ze schoof wat heen en weer op haar stoel, friemelde wat met haar handen en keek af en toe schuin uit haar ooghoeken naar het gezicht van haar Meester. Het stond strak, de ogen neutraal voor zich uitkijkend.
Opeens hoort ze Hem zeggen dat ze maar beter gewoon stil kan blijven zitten, omdat Hij anders wel een manier weet waardoor ze wel stil MOET zitten. Ze schiet verschrikt overeind, en dwingt zichzelf tot stilzitten. Haar handen klemt ze om de rand van de stoel, zodat het gefriemel ook afgelopen is. Hij reageert niet.
Het koude zweet breekt haar uit. Geen reactie is zo mogelijk nog erger dan een heftige reactie. Dan weet ze tenminste waar ze aan toe is. Shit, waarom had ze afgelopen week nou niet iets meer zelfbeheersing gehad? Nu zat ze met de ellende…
Eindelijk, na wat wel een eeuwigheid lijkt, stopt de auto voor een groot gebouw.
Meester stapt uit, en loopt om de auto heen om het portier voor haar open te maken.
“Kom!” zegt Hij.
Met knikkende knieën loopt ze mee, Meester’s hand om haar middel, Zijn vingers diep in haar vel.
Ze weet dat ze Hem heeft teleurgesteld, en daardoor voelt ze zichzelf kleiner dan klein worden.
Zonder tegenstand loopt ze met Hem mee. Ze is ook zo stom geweest!
Eenmaal binnen wordt ze door Meester direct naar de speelkamer getrokken. Het valt nog niet mee om Hem bij te houden op haar hoge hakjes, maar ze geeft geen kik.
Hij duwt haar in de knielhouding, en blijft groot en dreigend voor haar staan.
“NU! Vertel!” hoort ze Hem zeggen.
Hakkelend begint ze haar verhaal.
Ze begint bij maandag, toen alles nog goed was, en ze zo blij was met de herinnering aan het samenzijn met Meester, en toen kwam dinsdag.. de dag waarop de gemeente besloten had om bij haar in de straat 5 stratenmakers aan ’t werk te zetten.. en ze kon niet anders.. ze moest er wel naar kijken.. die stoere mannenlijven bij haar voor het huis.. en toen kon ze zich niet bedwingen en is er zeker zes keer langsgelopen, zodat het wel op MOEST vallen, en er opmerkingen werden geplaatst die haar opwonden en vochtig maakten..
Toen kwam de woensdag.. waarop ze zich zoo geschaamd had voor haar gedrag, dat ze Meester niet durfde te bellen en maar amper aan Hem had durven denken..
Donderdag was ze naar de markt gegaan, en daar had ze op de boodschappen afgepingeld, niet omdat ze weinig geld had, maar puur omdat ze die knul achter de kraam zo leuk vond.. ze had geflirt en gelonkt, en de knul was er op ingegaan, ze had gebukt en hem zo naar haar borsten laten gluren, en ervan genoten.. en toen ze thuis was, was de spanning zo hoog in haar opgelopen dat ze zichzelf heerlijk had bevredigd.. hoewel ze wist dat Meester dat niet hebben wilde…
Toen kwam vrijdag.. de dag dat ze Meester altijd belde om te zeggen hoe ze zich voelde, maar ze had het telefoontje uitgesteld en uitgesteld.. en toen had Meester gebeld, en toen hij vroeg waarom ze Hem niet gebeld had, had ze gelogen, gezegd dat ze te druk was geweest om te bellen, de tijd had vergeten.. en toen had Meester de afspraak van vandaag bevestigd..
Meester stond voor haar, en zijn gezicht werd strakker en strakker naarmate Hij haar biecht aanhoorde.
Ze hoort Hem diep zuchten.
“Ik dacht dat wij afspraken gemaakt hadden”, hoort ze dan.
“Ja , Meester, fluistert ze zacht.
“Dus, jij hebt je lekker laten bekijken deze week, Meester expres ontweken, jezelf bevredigd en daarna nog gelogen tegen Meester ook!”
Als ze dit hoort, trekt de schaamte als een hete vloedgolf over haar heen.
“Ja, Meester”, klinkt het nauwelijks nog verstaanbaar.
“En jij denkt dat Meester nog wil zien wat je iedereen laat zien?”
Hierop heeft ze geen antwoord, tranen schieten in haar ogen, ze wil alleen nog maar wegzakken in de grond. Meester kijkt naar een plek achter haar op de muur. Ze ziet dat Hij nadenkt. Wat zou Hij doen? Misschien zwepen? Misschien ouderwets pak billenkoek? Bij de gedachte alleen al wordt ze vochtig, en haar tepels trekken stijf.. ondanks het feit dat ze zich zo diep schaamt over haar acties.
Meester loopt naar de muur, waar Hij een deur opent die zij nog niet eerder opgemerkt heeft; waarschijnlijk omdat hij behangen is met hetzelfde behang als de muur. Verbaast kijkt ze Hem aan.
Terwijl Hij de deur openhoudt, en zijn gezicht afgewend houdt zegt Hij: “ Uitkleden!”
Ze wil snel opstaan, maar krijgt meteen te horen dat ze zich maar uit moet kleden in de pose waarin ze zit. Ze worstelt om in deze ongemakkelijke positie haar kleren uit te doen, vooral het gordeltje en de kousen leveren nogal problemen op. Als ze hulpzoekend naar Meester opkijkt, kijkt Hij koud terug.
“Je had afgelopen week toch ook Meester’s hulp niet nodig, wel? Jij kan toch alles wel alleen? Nou, dan DOE je het ook maar alleen!”
Snikkend trekt ze haar laatste kledingstukken uit. Als ze helemaal naakt op de grond zit, hoort ze Meester rondlopen in de kamer. Zonder ook maar bij haar in de buurt te komen, gooit hij haar enkel- en polsboeien toe.
“Om doen!”
Ook dit gaat niet probleemloos, maar uiteindelijk zitten ze toch vast genoeg om Meester een tevreden knikje te ontlokken.
“Opstaan!”
Ze staat op, en kijkt vragend naar Hem op.
“Komen!”
Stilletjes loopt ze naar Hem toe. Hij pakt haar bij haar pols, en trekt haar naar het verborgen kamertje. Er ligt een matras op de grond, en er zitten ringen en kettingen aan de muren. Naast het matras steken pinnen uit de grond met grote ringen.
Angstig kijkt ze om zich heen. De kamer is vrij klein. Naast de matras staat een kleine emmer, en aan een muur is een soort van wasbakje bevestigd.. Er zitten geen ramen in de kamer, er brandt alleen een klein lampje. Meester weet toch.. NEE!! Alles in haar begint te schreeuwen en te beven.. Hij zal toch niet..
Meester kijkt haar aan.
“Wil jij mijn subje zijn?” vraagt Hij haar.
Ze knikt heftig van ‘ja’ met haar hoofd.
“Wil jij ECHT naar me luisteren als ik je iets opdraag, en erop vertrouwen dat ik nooit iets van je zal verlangen dat niet voor jouw eigen welzijn is? Waarom denk je dat Meester dit gedrag van jou aan banden probeert te leggen? Omdat Meester jouw lichaam wil beschermen en koesteren, en daar hoort het uitdagen van andere mannen om ernaar te kijken niet bij!”
Ze huilt nu onbedaarlijk.
Meester pakt haar bij haar kin, en tilt haar hoofd omhoog.
“Ik weet”, zegt Hij, “dat je een hekel hebt aan kleine ruimtes. Maar eerlijk is eerlijk, jij wist ook dat Meester er een hekel aan heeft als ZIJN meisje met haar lichaam loopt te showen. Dus.. ik verwacht van jou dat je vrijwillig deze kamer ingaat, tot Meester besluit dat je er uit mag. Vertrouw je Meester?”
Er volgt een stilte. Ze rilt en bibbert onbeheerst.
Dan zet ze een stap richting de kamer, en nog een, en nog een.. tot ze met haar voeten voor het matras staat.
Meester kijkt haar na, trots in Zijn ogen en een vage glimlach om Zijn mond.
Zo dapper, dat subje van Hem.. en zo mooi..
Hij trekt Zijn gezicht weer snel in de plooi als Hij merkt dat ze zich omdraait.
Ze stapt achterwaarts op het matras, en gaat zitten in de knielhouding zoals Hij haar dat geleerd heeft.
Ze kijkt Hem aan met waterige oogjes, buigt zich voorover en strekt haar armen recht voor zich uit, boven haar hoofd.
Meester werpt nog 1 laatste blik op haar, maakt een foto in Zijn hoofd, en sluit de deur.
Eenmaal uit de kamer, loopt Hij naar Zijn studeerkamer en kijkt op de klok.
“Oké”, mompelt Hij in zichzelf, “nog vier uurtjes werken, en dan is ‘t genoeg! Lekker samen met subje spelen…”
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?