Gepost op zaterdag 10 december 2011 - 01:13 pm: |
|
|
Voorbereidingen voor kerst
De kersttijd was voor haar de mooiste tijd van het jaar. Kaarsjes als het donker werd, zoetsappige liedjes op de radio, cadeautjes onder de kerstboom en samen zijn met de familie. Voor haar bestond de ideale kerstdag uit op het gemakje ontbijten, in nieuwe feestkleren natuurlijk, dan koffie met een kerstkransje, muziek aan en gezellig spelletjes doen, samen koken voor het avondmaal en in de avond nog meer spelletjes. O ja en cadeautjes uitpakken natuurlijk. Altijd spannend of haar man blij zou zijn met de cadeaus die ze voor hem had gekocht. Maar zo ver was het nog niet. Kerst duurde nog een week of twee. Sinterklaas was het land gelukkig weer uit en vandaag gingen ze het huis versieren. En daarbij was natuurlijk het belangrijkst moment het optuigen van de boom! Van kinds af aan vond ze dat al helemaal geweldig. Ze had nu ook nog steeds de ballen en engeltjes die haar moeder vroeger in de boom had hangen. Geen ‘moderne’ boom van helemaal goud, paars of zilver maar lekker alles door elkaar. Geen ene bal of engel paste eigenlijk bij een ander. Het lichtsnoer was tegenwoordig wel wat moderner maar met gewoon witte lampjes. En natuurlijk werd het plaatje afgemaakt met het gehate engelenhaar. Vanmorgen voor ze naar haar werk ging had ze de cd met kerstmuziek al klaargelegd en had ze de doos van zolder gehaald waar alle spullen in zaten. Ook had ze een klein cadeautje op tafel gelegd voor haar man. Er zat een prachtige nieuwe kerstbal in waarop een afbeelding stond van een schitterend engeltje. Verder had ze alvast de emmer klaargezet waar de boom vanmiddag in moest en had ze een kleed bij de deur gelegd zodat de vloer niet te vies zou worden als haar man de boom mee naar binnen zou nemen. Zingend was ze in de auto naar haar werk gegaan. Na wat een hele lange dag had geleken, zat ze nu eindelijk weer in de auto naar huis. De dag was werkelijk verschrikkelijk gelopen op haar werk. Ze was van het ene probleem in het andere gelopen en opgelucht kon ze dan ook rond vijf uur eindelijk de deur achter zich dicht trekken. Om toch weer even in de goede stemming te komen zocht ze Sky Radio op om even lekker kerstliedjes mee te blèren. Wat was het ook al weer? 101 fm… 100.1? Omdat het handmatig niet lukte, liet ze de radio zelf zoeken. Toen hij uitgezocht was bleek echter nog steeds Sky niet bij de zenders te zitten dus zette ze geïrriteerd de cd van Caro maar weer aan. De stoplichten zaten ook niet echt mee dus deed ze al met al nog drie kwartier er over om thuis te komen. Dan maar hopen dat haar man al thuis was en had gekookt want dan konden ze tenminste op tijd aan de boom beginnen. Het huis was helaas nog donker. Snel parkeerde ze de auto, deed de lampen in de woonkamer aan en begon aan het eten. Gelukkig had ze voor vandaag iets wat snel klaar was dus met een 20 minuten was het eten bijna klaar. Op dat moment kwam het sms binnen van haar man: Lieve schat, sta nog in file, ben er over 20 minuten. Briesend drukte ze het sms’je weg. Twintig minuten? Dan was het vlees uitgedroogd en de groente kapot gekookt. Waarom was hij dan ook niet wat eerder vertrokken? Ze zette alles laag en dekte de tafel. Demonstratief ging ze alvast zitten. Na twintig minuten hoorde ze hoe haar man de deur opende. Ze liep naar de keuken, goot de groente af en zette het op tafel. Op het moment dat haar man de keuken in kwam, schudde ze de aardappels nog eens om zodat ze het even te druk had om hem een kus te geven. Bewust zei ze niks over de prachtige boom die hij schuin in de emmer had gezet toen ze aan tafel ging zitten. Voor hij iets kon zeggen vroeg ze op vlakke toon hoe zijn dag was geweest. Kalm vertelde hij over die collega die zijn hulp nodig had gehad en die klant die zo moeilijk deed. Ze reageerde alleen maar met korte ja’s en nee’s en at binnen een mum van tijd haar bord leeg. Op zijn vraag hoe haar dag was geweest zei ze “Waardeloos” en dat ze er verder niet over wilde praten. Zijn begrijpende blik wilde ze niet zien dus ruimde ze de tafel weer leeg. Met de koffie snauwde ze hem nog wat verder af omdat hij het water weer eens niet had bijgevuld in het Senseo apparaat en vervolgens staarde ze met een nors gezicht op haar mobiel naar Wordfeud zonder de letters te zien. Toen de spanning te hoog opliep vroeg ze nors: “Nou, zullen we die boom dan maar versieren?” Nog voor hij antwoord gaf stond ze van de bank op en liep naar de doos. “Zet jij de boom recht in de emmer? Dan zoek ik even mijn handschoenen.” Natuurlijk viel het haar op dat hij niks zei. Ze wist dat ze verkeerd bezig was maar kon nu gewoon niet ineens heel vrolijk gaan doen. Terwijl hij de emmer vulde en de boom er in zette, zocht ze in de kerstdoos naar haar handschoenen. Zoals te verwachten waren ze niet te vinden. Maar ze moesten in de doos zitten want ze gebruikte ze elk jaar. Gefrustreerd begon ze ballen en papieren kerststerren en het rode kleed uit de doos op tafel te gooien. “Is er iets schat?” vroeg haar man belangstellend. Niet zeker wetend of hij vroeg naar de oorzaak van haar slechte gedrag in het algemeen of naar de reden dat ze spullen op tafel gooide, besloot ze de veilige weg te nemen en te beginnen over de handschoenen. “Ik kan die verdomde handschoenen niet vinden. Ik weet zeker dat ik ze vorig jaar ook heb gebruikt. Heb jij ze soms ergens anders neergelegd of zo?” Op zijn vraag of ze niet een jaartje zonder kon doen werd ze nog bozer. “Je weet dat ik allergisch ben voor die naalden. Als je wilt dat ik de hele avond dikke rode vingers heb die zo jeuken dat ik er niet af kan blijven moet je vooral dit zeggen. Ik hoef maar zo’n takje aan te raken of de eerste rode bultjes verschijnen al. Mijn hele handen heb ik kapot gekrabd als kind omdat het zo jeukte. Hoe kan je nou zo’n lul zijn om dat voor te stellen? Denk nou toch eens na voor je iets zegt...” Ineens stond hij naast haar. Angstig realiseerde ze zich dat ze nu te ver was gegaan. Ze durfde niet verder te kijken dan het puntje van zijn schoenen. Natuurlijk kwam gelijk het berouw en ergens wist ze dondersgoed dat ze helemaal niet boos op hem was. Het was nu echter te laat om dat nog te zeggen. Hij pakte haar bij de schouders en draaide haar gezicht naar zich toe. Toen drukte hij haar tegen zich aan en gaf een dikke knuffel. “Het is ok, schatje, ik weet dat het je allemaal even te veel is. Volgens mij moet jij nu even je renspullen aan gaan strekken en een half uurtje gaan hardlopen. Daar knap je echt van op!” Hij draaide haar weer aan de schouders om, duwde haar richting deur en gaf een klein tikje op haar billen. “Ik zie je over een half uurtje wel weer.” Natuurlijk had hij gelijk gehad. Het half uurtje buiten had haar hele hoofd leeg gewaaid. De eerste tien minuten was ze veel te hard begonnen. Toen had ze even een dip gehad waarbij ze bijna op straat stond te huilen omdat ze het allemaal niet kon. Daarna was ze langzamer begonnen en uiteindelijk waren alle gedachtes weg en kon ze vrijuit rennen. Ze besloot nog even tien minuutjes langer te blijven rennen omdat ze merkte dat ze toch wel wat zenuwachtig was om hem nu weer onder ogen te komen. Ze was tenslotte niet erg lief voor hem geweest. Aan de andere kant had hij beter dan zij begrepen wat er met haar aan de hand was. Hij had haar weggestuurd zodat ze daarna opnieuw konden beginnen. Misschien zouden ze na het douchen toch nog samen gezellig de boom kunnen optuigen. Ze kreeg alweer visioenen van kerstliedjes en warme chocolademelk. Ze zette een tandje extra bij en kwam zo 5 minuten later bezweet thuis aan. Met een glimlach op haar gezicht opende ze de woonkamer. De doos stond nog op de grond, de spullen en het niet uitgepakte cadeautje lagen nog op tafel, de dennengeur hing in de lucht maar de kerstboom was verdwenen. Ook haar man zat niet zoals verwacht in de woonkamer. Ze werd geroepen. Haar man stond haar boven aan de trap op te wachten. Hij kuste haar op haar voorhoofd en tilde haar op en nam haar in zijn grote armen. Al kussend droeg hij haar naar de slaapkamer. Ze streelde door zijn haar en drukte zich nog wat dichter tegen hem aan. Naast het bed zette hij haar neer en nam haar gezicht in zijn handen. Ze keek hem diep in de ogen. Op dit moment leken zijn ogen bijna zwart. Zijn haar zat wat door de war en hij rook sterk naar dennennaalden. Ze maakte haar lippen nog eens nat en wilde hem weer kussen. Zijn handen hielden haar echter nog even tegen. “We zullen het toch nog even moeten hebben over wat er is gebeurd hè? “ Gedwee knikte ze ja. “Maar trek nu eerst maar eens heel langzaam die bezweette kleding voor me uit en ga dan lekker op bed liggen.” Met een lichte blos op haar wangen, trok ze zo spannend mogelijk haar jack en t-shirt uit. Daarna gleed ze met haar handen over haar nog wat natte zij naar beneden naar de broekrand en duwde die omlaag. Daarbij zorgde ze er voor haar slip niet mee omlaag te trekken. Ze wilde dit zo uitdagend mogelijk voor hem doen. Dat had hij wel verdiend. Haar sokken deed ze snel uit, dat kon ze toch nooit sexy. Daarna maakte ze de sportbeha aan de achterkant open en liet de bandjes van haar schouders glijden. Met haar heupen draaiend deed ze vervolgens met haar duimen haar slip tergend langzaam omlaag. Al die tijd probeerde ze hem ondeugend in zijn ogen te blijven kijken. Ze wist het niet zeker maar ze dacht te zien dat zijn ademhaling wat versnelde. Haar striptease liet hem niet helemaal onberoerd. “Wat ben je toch een lekker ding! Ga nu die natte kleding maar even in de wasmand doen, dan zal ik ondertussen het bed voor je openslaan.” Toen ze terug kwam in de kamer zag ze hem net het dekbed aan haar kant van het bed terugslaan. Ze wilde een sexy handkus naar hem werpen maar haar arm bleef halverwege steken in het gebaar... Haar hele bed lag vol met takken van de kerstboom. Van haar kussen tot het voeteneind zag ze zijtakken van de boom die vanavond nog in de kamer had gestaan. Takken met misschien wel miljoenen naalden. Haar man was met een glimlach om zijn mond aan de andere kant van het bed gaan zitten en klopte op de takken. “Kom maar eens lekker op je rug liggen schat. We zullen het eens langdurig hebben over jouw onbeschaamde gedrag van vanavond!”
|
|
|