Ontstaan van het Instituut + voorstellen
waarin alle 'alle werknemers' en hun geschiedenis de revue passeren
Le Tableau de la Troupe
Voorwoord
Dit is één van de allereerste verhalen van Het Instituut die ik geschreven heb.
De karakters die ik hierin beschrijf worden vrijwel allen in één of meer van de volgende hoofdstukken gebruikt. De ene intensiever dan de ander. Het betekent echter ook dat naarmate ik ze gebruikte hun karakter zich verder ontwikkelde. Soms getrouw aan het eerste ontwerp, soms vroeg het verhaal om een andere aanscherping. Ik heb nooit geaarzeld om daar gehoor aan te geven. Het verhaal is immers waar het om gaat. Dat bepaalt wie iemand wordt. Niet dat wat ik in den beginne bedacht heb.
Dat maakt dat een aantal van de hier beschreven karakters wezenlijk in de loop der tijd veranderd zijn. Toch heb ze ze niet 'bijgeslepen'. Hier vormen ze -op dit moment- samen een afgerond verhaal.
Later, als het hele boek klaar zal zijn, iets wat naar ik verwacht nog wel enkele jaren op zich zal laten wachten op het moment waarop ik dit schrijf: januari 2005, zal ik alle karakters weer kritisch onder de loep nemen, en ze vormen naar wat ze uiteindelijk geworden zijn.
Maar vooreerst veel genoegen met dit 'verhaal' (dat dateert uit -schat ik- 1988).
Oh ja, Juffrouw V. is van 'later', van haar zul je hier geen beschrijving vinden.
Maar belangrijk voor Het Instituut is zij zeker.
toevoeging: dit verhaal zal niet worden opgenomen in het uit te geven boek.
maar zonde om het weg te gooien....
Paul
Nu vijftien jaar geleden werd het Instituut opgericht, het Instituut voor Discipline Onderzoek en Advies. Maar toen droeg het nog niet die indrukwekkende titel. Tuchtschool was de meer prozaïsche naam. Het was in feite allemaal begonnen met Louise.
Louise
Louise was een meisje met van die ondeugende ogen en kokette bewegingen, en een pruilmondje als ze niet kreeg wat ze wilde om van te zoenen. Ze had ook een geliefde, of had deze geliefde haar? In ieder geval was duidelijk dat hun verhouding weinig evenwichtig genoemd kon worden. Eigenlijk werd ze door hem nogal ruw en onverschillig behandeld. Eerst omdat hij haar in feite nauwelijks opmerkte, later om het pruillipje wat ze elke keer bij zijn afwijzingen trok. Niet alleen trok ze daarmee zijn aandacht, en begon hij van haar te houden, hij kon er zelfs niet genoeg van krijgen.
Op een keer wist ze weer eens van geen ophouden bij het trekken van zijn aandacht. Hij zat op de bank te lezen met haar naast hem. Door hem onbenullige vraagjes te stellen, door hem voortdurend te aaien, door zelfs zo nu en dan steels zijn kruis aan te raken, waren haar bedoelingen overduidelijk. Maar niet voor hem. Geïrriteerd dat hij voortdurend werd afgeleid bij het lezen, trok hij haar hand, die weer eens op zijn kruis was verdwaald, ruw weg. Daar hij met zijn rechter hand zijn boek vasthield en zij rechts van hem zat, had dat echter niet het effect dat hij haar hand wegduwde, maar trok hij deze over zich heen. Doordat zijn beweging voor haar volkomen onverwacht kwam, viel ze over zijn schoot.
Verrast keek hij naar haar billen die nu zo verleidelijk hoog over zijn knieën waren gedrapeerd. Het boek liet hij vallen en de klap die hij op haar billen gaf, lag voor de hand. Nog steeds lichtelijk ontstemd door haar gedrag was deze klap echter veel harder dan hij anders zou zijn geweest. En bleef het niet daarbij. Hij gaf haar nog een klap en nog een. In plaats dat zij echter schreeuwde van verontwaardiging door zijn slagen die in het geheel niet meer speels te noemen waren, bleef zij liggen en kreunde slechts. Daardoor aangemoedigd sloeg hij verder, zijn boosheid opzwepend en bespelend. Zijn slagen bleven vol kracht en kwamen in een rustig maar gestaag tempo neer. Pas toen hij merkte dat zijn hand moe en pijnlijk werd stopte hij. Toen pas merkte hij dat ze naast haar kreunen zachtjes was gaan huilen. Hij keek schuldig op haar neer en streek zachtjes over haar rok haar billen. Zonder nog te weten wat te moeten zeggen, hielp hij haar overeind.
Ze ging voor hem staan, haar handen op haar billen. En in plaats dat ze hem boos en verontwaardigt aankeek, keek ze schuw naar zijn kruis en trok haar pruilmondje. Haar heerlijke pruilmondje. Nog nooit had hij haar zo mooi zien pruilen. Ze was niet boos en verontwaardigd, maar vol van schuld. Ze pruilde uit aanvaarding van haar straf, straf die ze verdiend had door haar gedrag. Zijn maag draaide zich om en vol tederheid bracht hij zijn handen onder haar rok, tussen haar hete billen en slip, en haar handen. Hij drukte haar naar zich toe, zodat ze met haar benen schrijlings op zijn schoot kwam. Hij kuste haar nog steeds pruilende mondje, eerst teder maar al gauw heftiger en opwindender. Hij kuste haar pruilen weg en antwoordde met haar tong. Hun vrijen was woest en geil.
Louise’s opleiding
Zo begon de opleiding van Louise. Niet alleen merkte hij dat Louise het prettig vond om hem uit te dagen zodat hij haar zou straffen, hij merkte ook dat hij er zelf steeds meer plezier in kreeg haar te onderwerpen. Eerst waren het nog de ‘spelletjes’ die zij zelf aangaf, later werden het echter steeds meer zijn opdrachten waar ze op diende te reageren. Opdrachten die ze lang niet altijd dankbaar uitvoerde; de straf -na onvoldoende uitvoering daarvan- die ze lang niet altijd dankbaar ontving. Toch verzette ze zich niet. Het bleek hem, dat, ondanks de vergaande eisen die hij haar stelde, ondanks de onverbiddelijkheid van de regels die hij voor haar ontwierp, ondanks de onwil die ze vaak in eerste instantie toonde, dat ze altijd achteraf nog steeds zo heerlijk pruilde. Om onveranderlijk van een pruilend meisje te veranderen in een hete geile vrouw.
Niet alleen thuis voedde hij haar op, ook buitenhuis, in aanwezigheid van vrienden, gaf hij haar bevelen. Hij liet haar sexy kleden, korte rokjes en strakke bloesjes, of lange jurken die op onverwachte plaatsen openvielen. Vaak streek hij dan langs haar billen en tilde zo haar rokje op, of kneedde haar borsten: waar iedereen het kon zien. Hij verraste zijn vrienden ook met onverwachte opdrachten aan haar, zoals het vouwen van haar handen achter haar hoofd of achter haar rug, of het spreidden van haar knieën. Door zijn vrienden werd hij al snel hierom bewonderd. Helemaal toen hij op een avond weer langs haar korte rokje streek, om nu geen slipje te voorschijn te toveren, maar twee naakte billen, die bovendien nog overduidelijk rood waren opgezwollen door een ferm pak slaag.
Marianne: een eerste klant?
Het bleef echter niet bij bewondering alleen. Op een dag werd hij schuchter benaderd door één van hen. Niet alleen uitte deze zijn afgunst voor de overmacht die hij op Louise had, nee, hij zou willen dat zijn Marianne ook zo’n onderdanige rol zou willen aannemen. Hij wist zeker dat een dergelijke slavinnen rol ook Marianne zou passen. Zou hij hem, met zijn ervaring in het opvoedden van Louise, daarbij willen helpen?
Hij aarzelde lang met een positieve reactie op dat verzoek. Kon dat wel, en kon hij dat wel? Hij besloot dat eindelijk simpel aan Marianne zelf voor te leggen, zonder dat haar man daarvan wist. Tot zijn grote verbazing stemde ze, hoewel aarzelend en met voorbehoud, daarmee in!
Na lange gesprekken met beiden nam hij Marianne een week op in zijn huis. Hij was opvoeder geworden en daarmee directeur: Het Instituut was geboren.
Hoewel niemand het toen zo ervaren had, waren die eerste gesprekken met Marianne en haar man bepalend gebleken voor het Instituut. Integendeel, de gesprekken schoven geheel op de achtergrond toen de opvoeding van Marianne begon. Haar discipline bijbrengen, haar opdrachten geven en bovenal: haar straffen, vaak, streng en op vele -vaak onverwachte- manieren: dat was waar het allemaal voor Marianne en haar man om draaide. En na Marianne, Marleen en man, na Marleen Suzanne, na Suzanne Magda en vrouw. Het huis van de man werd voor hen Tuchtschool, en hij Directeur en Louise zijn assistente. Hoewel niemand dat dus zo voelde was het echter niet de tuchtiging op zich die de Tuchtschool zo bekend maakte, noch de opvoeding tot gehoorzaamheid. Het was het feit dat die tuchtigingen zo effectief waren, de opvoeding zo zonder uitzondering geslaagd. Dat kwam niet omdat de straffen hard en rechtvaardig waren, of de regels streng en absoluut, nee, dat was omdat ze zo naadloos aansloten op de meisjes zelf en degenen die zij dienden. Het waren de gesprekken vooraf, en later de vele tests daarna, die dat mogelijk maakten.
Een echte start
Na een twee jaar was het aanbod van meisjes die opgevoed moesten worden zo groot dat hij zijn baan opzegde en zich full-time ging richten op het onderwerpen van hen. Hij kon zich nu waarlijk directeur noemen, zeker toen hij al snel een paar meisjes uitkoos om zelf tot slavinnetje en daarmee werkneemster van het Instituut op te leiden. Het was in die jaren dat hij ontdekte waar de kracht van zijn Tuchtschool in school. Hij besloot zijn spelenderwijs ontstane methodiek te perfectioneren. Zo ontstond het diagnosticeren, zo ontstonden zijn plannen voor een waarlijk Instituut voor Discipline Onderzoek en Advies.
Drie jaar later kocht hij de ogenschijnlijke bouwval die het Gebouw toen was, maar wat vooral veroorzaakt was door wilde plantengroei en aangegroeid mos. Nog weer twee jaar gingen voorbij voordat de eerste meisjes in gedweeë houding het Gebouw konden betreden. Zes jaar duurde het voordat het Gebouw zijn inrichting kreeg die het nu heeft.
in vaste dienst
Inmiddels telt het Instituut dertien meisjes die in vaste dienst zijn. Het zijn vanzelfsprekend alle zijn slavinnetjes. Ook Louise is daar nog steeds bij, hetzij niet meer in de belangrijke rol die ze nog bij de Tuchtschool vervulde. Die positie was ingenomen door Christina -die ik straks zal voorstellen- terwijl Louise veel meer weer de rol vervulde van privé slavinnetje van de Directeur.
Allen waren zij intern bij het Instituut. Ze kregen betaald, zeker -en met de ƒ40.000 schoon die zij ieder vrij konden besteden zonder dat daar uitgaven voor kleding, kost en inwoning daar tegenover stonden werden ze rijkelijk beloond- maar vaste werktijden kenden ze niet. Voor het verlaten van het Gebouw was altijd toestemming vereist, en waren ze in het Gebouw dan konden ze altijd opdrachten krijgen, op welk uur van de dag -en nacht- dan ook. Niet dat ze hard moesten werken, zeker niet, en de meesten ervoeren veel van de taken niet als werk. Het opvoeden van de meisjes die ze onder hun hoede kregen was ook hun lust en leven, met de nadruk op lust. Toch waren er ook vele meer saaie werkzaamheden te verrichten. Weliswaar werden ook de meisjes in opleiding wel ingeschakeld voor diverse huishoudelijke werkzaamheden, maar dat werd slechts gedaan indien het uitdrukkelijk binnen het onderzoek paste, of later, binnen het opgestelde disciplinaire plan. De hoofdmoot van het huishoudelijke werk diende dus verricht te worden door de meisjes in vaste dienst. Niet alleen aan het schoonmaken en koken moet dan gedacht worden, ook het secretariaatswerk, het filmen en fotograferen, het voorbereiden van de voorstellingen en het vele naai- en ontwerpwerk voor de gewenste nieuwe kledingstukken viel daaronder. Toch hoefde men gemiddeld slecht een uur of zes aan deze taken te besteden.
Maar we zullen ze zelf ieder even voor het voetlicht plaatsen.
Christina: Directiesecretaresse & Hoofd Opleiding
Het enige meisje dat hij ooit van één van zijn klanten had afgepikt. Als privé secretaresse van de Directeur van een fabriek van aluminium profielen was ze aangemeld bij het Instituut. De opzet van de aluminiumdirecteur was om haar om te vormen tot een secretaresse die hem in alles dienstbaar was. Op zich had hij goed gezien dat ze heel geschikt was om een man te dienen. Straffen die haar werden opgelegd verdroeg ze meer dan lijdzaam, ze leek er maar al te vaak zelfs om te vragen gestraft te worden. Alleen de opdrachten die hij haar gaf inspireerden niet daartoe. Het was eenvoudigweg haar eer te na om een type-opdracht te verprutsen of om hem onhandig een kop koffie in te schenken. Ook na een gesprek van directeur tot Directeur was hij niet bereid om Christina een zwaardere verantwoordelijkheid te geven.
Het voorstel van het Instituut om Christina’s opleiding af te kopen en haar bij het Instituut als directiesecretaresse aan te stellen werd niet in dank afgenomen. Toen de aluminiumdirecteur echter een ander meisje aangeboden kreeg voor wie het werken binnen het Instituut te omvattend werd, was hij echter snel akkoord, zeker toen van de transactie een echte slavenverkoop werd gemaakt.
Christina maakte zich snel als rechterhand van de Directeur onmisbaar. Zij functioneerde zelfs zo goed dat het bij tijden moeilijk was om een gelegenheid te vinden om haar te straffen. Het bleek dat ze niet alleen uitstekend het gehele administratieve pakket van de opleiding kon verzorgen, maar dat ze ook heel goed wist leiding te geven aan de meisjes die eenvoudige klusjes, zoals typewerk, voor moesten verrichten. Hij merkte haar glimmende ogen op een keer op toen zij het slecht en trage typewerk van één van de meisjes aan hem rapporteerde. Hij liet Christina aanwezig zijn bij de afstraffing van haar, en verzocht haar zelfs de billen van de typiste te ontbloten. Ze genoot daarvan zichtbaar en toen hij haar vroeg of ze graag ook zelf een meisje wilde straffen, straalde ze. Zo breidde hij haar functie van directiesecretaresse uit met die van hoofd van de opleiding.
Ze kreeg rechtstreeks een typiste, met wie ze een lesbische relatie ontwikkelde, onder zich, alsmede een opleidingsassistente die de vorderingen binnen de opleidingsplannen bij hield, en een diagnose-assistente, die de met name de diagnosecomputer bediende.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Christina zal functioneren als Hoofd Opleiding van de kostschool
Tess: Hoofd Huishouding
Tess was wel een eigen ontdekking geweest. Ze bediende in een café toen hij haar ontmoette. Ze had dat verwaande dat tegenwoordig maar al te vaak gemeengoed is geworden in de horecawereld. Zo bediende ze hem ook en liet merken dat hij dankbaar moest zijn dat zij zo goed was hem te dienen in plaats van andersom. Dat had ze beter niet moeten doen, of, als je het haar nu zou vragen, toch weer wel. Hij stapte, zonder haar nog een blik waardig te keuren, rechtstreeks naar de baas van het café die een goede vriend bleek te zijn.
Na enige tijd werd ze op het kantoor geroepen. De baas en onze Directeur zaten op haar te wachten. De baas zei haar afgemeten dat ze zijn beste klant ernstig ontriefd had. Aan haar de keus: ze was op staande voet ontslagen of ze verleende deze heer genoegdoening.
Ze bleef verslagen staan, alle bravoure was plotsklaps verdwenen en bovendien had ze de ze baan bitter nodig. Ze staarde zwijgend naar de vloer, niet bij machte een woord uit te brengen. Resoluut trok de ‘heer’ haar aan haar hand naar de grote fauteuil midden in het kantoor en gooide haar min of meer over de rugleuning. Het ging allemaal zo snel dat ze geen kans kreeg om tegen te stribbelen en voor ze het wist waren haar rok naar boven en haar slip naar beneden getrokken.
Toen pas uitte haar stem een kreet van verontwaardiging, maar die werd gesmoord in de eerste klap van zijn hand op haar bil, waarmee de kreet een schreeuw van pijn werd. Zijn slagen kwamen daarna zo snel en zo hard dat ook verdere uitingen van protest niet verder kwamen dan een gehuil van pijn. Opmerkelijk bleef dat ze ook na die eerste kreet ook niet meer echt probeerde te protesteren, zodat hij na de zesde klap zijn tempo vertraagde. Ze bleef stil liggen zonder zich verder te verzetten.
Toen hij haar billen rood en opgezwollen had geslagen, stopte hij. Ze bleef zachtjes nasnikkend liggen. Voorzichtig streelde hij haar billen en daalde in haar grotje af. Hij hoorde in haar gesnik van pijn en vernedering nu ook het gekreun van genot. Hij nam haar staand, nog steeds zonder een woord met haar te hebben gesproken.
Al met al werd ze toch ontslagen, maar nu om -na een opleiding van enkele weken- in dienst te worden genomen bij het Instituut. Dat verwaande snoetje bleef ze houden, alsmede het arrogante van haar houding. Niet helemaal onterecht echter, daar spoedig bleek dat ze uitstekend de gehele huishouding kon bestieren en effectief aan de meisjes kon leiding geven. Het spreekt dat de meisjes het niet echt konden waarderen wanneer ze hen op haar eigen arrogante wijze bevelen gaf en bovenal hen strafte, als het ook maar eventjes niet naar haar zin was. Het was echter vooral meesterlijk om te zien hoe zij daarin verslagen werd wanneer zij door de meisjes die onder haar stonden, werd uitgekleed, gegeseld, maar bovenal, vernederd. Met alle plezier, dat spreekt.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Tess geeft op de Kostschool onderricht in de huishoudkunde, oftewel schoonmaken en houdt regelmatig inspecties bij de meisjes, met name bij het naar bed gaan.
Dora: Kamermeisje, dienstmeisje en werkster
Je hebt van die meisjes, die hoe knap ze er ook uitzien en hoe mooi ze ook worden gekleed, toch altijd een sloofje blijven. Ze vragen er min of meer om om geknield over de vloer te gaan, om in het voorbijgaan omver geduwd te worden, om terwijl ze hard aan het werk zijn half ontkleed te worden, om je lusten op bot te vieren zonder aan haar zelf enige aandacht te besteden. Zo’n meisje was dus Dora.
Dora was uitgekozen, zorgvuldig en gepland. De Directeur was naar het grote confectieatelier van de provinciehoofdstad gegaan. Een week lang had hij de meisjes door geobserveerd: tijdens hun pauzes en bij het binnenkomen en uitgaan van de poort. Hij had via de directie ingang gekregen in het bedrijf. Hij had contact gelegd met de afdelingschefs en Personeelszaken. Heel subtiel had hij iedereen uitgehoord. Zijn profiel voor een naaistertje van het Instituut had hij gelegd op alle meisjes. Knap, jong en onafhankelijk natuurlijk, goed naaiend en naaiend, maar ook handig en zelfstandig. Dat was de eerste selectie. Zesentwintig meisjes bleven over. Door hun persoonlijk te observeren en te laten volgen was de keuze uiteindelijk niet moeilijk en succes gegarandeerd.
Eigenlijk was Dora heel gewoon. Haar vader was fabrieksarbeider, haar moeder inpakster en zelf zou ze ook niet veel verder zijn gekomen. Niet dat ze dom was, het kwam gewoon niet in haar op om hogerop te willen. Ze deed gewoon wat haar baas haar opdroeg. Ook al kneep hij in haar borsten en zat hij onder haar rokken en al vond ze hem helemaal niet aardig. Zo was het nu eenmaal voor meisjes zoals zij. En als ze later door haar man in een dronken bui geslagen zou worden, zou ze dat ook zonder een woord van protest hebben geaccepteerd.
De uitdaging was bij Dora niet zozeer om haar te onderwerpen, maar om haar te leren zich daartegen te verzetten. Door haar voorzichtig te prikkelen, door haar veel aandacht te schenken en door haar vooral te laten zien dat ze andere meisjes ook naar háár pijpen kon laten dansen, kwam ze los, zo nu en dan. Vooral toen hij haar de vurige en vlotte Vatjana liet straffen, Vatjana die altijd weer nieuwe dingen bedacht en midden in het leven stond. Vatjana, van wie juist zij haar meeste opdrachten kreeg en die daarmee automatisch haar meesteres was geworden. Eerst waren haar bewegingen nog wat onzeker toen zij Vatjana uitkleedde. Maar toen haar handen de Vatjana’s billen sloegen ontdekte ze een nog onbekende agressie in zichzelf. De opdracht om Vatjana een hele dag te overheersen -Vatjana was in plaats van een ontwerp te maken, met het meisje in kwestie gaan vrijen- gaf haar pas werkelijk het gevoel dat ze iemand was. Dora’s bevelen voor Vatjana waren weinig subtiel: was mijn handen, ga daar staan, kniel voor mij, schik mijn rok recht, til jouw rok op, maar juist daardoor en doordat zij het was die ze uitsprak, des te vernederender. Vatjana zwoer dan ook wraak, wat in haar positie niet een erg dure eed was.
Dora bleef een simpel meisje, die simpelweg deed wat je haar opdroeg. Maar uitdagen kon je haar nu ook. Om haar daarna te straffen gaf pas een lekker gevoel.
Alleen moest Tess, die haar bazin was, regelmatig worden kortgehouden, anders zou ook zij Dora al te zeer misbruiken.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Dora houdt op de Kostschool toezicht op de meisjes als zij in de eetzaal, woonkamer en slaapzaal vertoeven.
En ik heb haar 'omgevormd' tot Gecertificeerd Dienstmeisje in dienst van ... Juffrouw V.
Het kan raar lopen, nietwaar...
Vatjana: Couturier
Vatjana had misschien wil de meeste fantasie van alle meisjes in het Instituut. Van niets wist ze de meest prachtige dingen te maken. Ze was door de Directeur in Hongarije ontdekt. Daar werkte ze voor zichzelf als kleermaakster. Alleen, aan stoffen ontbrak het haar meestal. Toch verdwenen haar klanten altijd met iets moois.
De Directeur was één van die klanten. Hij verzocht Vatjana een sexy avondjurk voor Louise te maken. Om Vatjana de maat van Louise te laten opnemen, liet hij Louise uitkleden, om haar na het maatnemen naar het hotel te laten terugkeren in slechts haar regenjas en schoenen. Ook Vatjana kleedde hij uit en na haar op haar naaitafel te hebben genaaid, liet hij haar naakt de avondjurk naaien. Uit de kleren van Louise en Vatjana ontstond zo een japon die zowel zeer gekleed, als ontkleed was: genaaid om haar daarin te naaien. Het spreekt voor zich dat hij ook Vatjana mee naar zijn hotel nam, en daarna naar het Instituut, met slechts haar jas en schoenen aan.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Vatjana geeft het vak mode op de Kostschool, waar het één van de hoofdvakken is.
Melissa: Arts
Melissa was van alle meisjes van het Instituut de hoogste in opleiding. Ze had onder hen echter weinig in te brengen. Zeker, ze werd om haar medische kwaliteiten gerespecteerd, maar de meisjes lukte het zo te spelen, dat, wanneer ze door haar onderzocht werden en ze hen vertelde hoe het er voor stond, ze haar altijd het gevoel gaven dat ze haar een gunst verleenden om hen te mogen onderzoeken en adviseren (hoewel haar advies wel degelijk meestal een bevel inhield).
Hij had haar gevonden toen ze twee jaar daarvoor was afgestudeerd als huisarts. Ze had echter geen baan kunnen vinden en om zelf een praktijk te beginnen was ze wel helemaal te verlegen. Toch was ze goed in haar vak en hield ze ervan om mensen te helpen en te verzorgen. Zich verder specialiseren wilde ze daarom niet.
Toen hij haar dan ook, na haar aan zich gebonden te hebben en haar door zachte dwang en straf in hun samen zijn -kortstondig- te bevrijden van haar verlegenheid en het geile ongeremde in haar los te maken, vroeg om de zorg voor zijn meisjes, ook die in opleiding, op zich te willen nemen, had ze gretig ingestemd. Nu onderzocht ze alle meisjes met vaste regelmatig en was vaak aanwezig om tijdens een afstraffing of proef hun lichamelijke grenzen te bepalen. Niet dat dat op zich nodig was. Degene die leiding gaf aan de geseling, hetzij de Directeur, hetzij Christina, hetzij Tess, was zonder uitzondering in staat zelf te bepalen wanneer een grens overschreden werd. Maar om telkens van de verlegen en ondergeschikte Melissa te moeten horen dat je nog veel meer slaag kon verdragen, was onverdraaglijk. En daarmee onbetaalbaar.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Melissa neemt gezondheid en de exacte vakken voor haar rekening.
Mélisande: Assistent Opleiding & Stripteasedanseres
Mélisande had de Directeur ontdekt terwijl ze aan het werk was. En als één van de weinigen had ze haar werk kunnen behouden. Ze was stripteasedanseres in een nachtclub en ze had hem met haar act waarlijk betoverd. Ze wist haar kleding steeds zo geil en langzaam uit te trekken in volledige harmonie met de muziek dat het leek alsof ze zei: hier, deze bloes, deze b.h., dit slipje, ik trek het uit voor jou, om dat ik jou begeer, wil dat jij mij neemt, jij mij bezit. Of dat waarlijk zo was heeft ze hem nooit willen vertellen. Feit is dat hij haar na haar dans naar zijn tafeltje liet komen, om haar na sluitingstijd mee te nemen, te nemen en in bezit te nemen.
Ze had veel ervaring in het rosse wereldje, ervaring die het Instituut uitstekend van pas kwam. Naast haar cursussen in de striptease en andere dansen, assisteerde ze Christina al snel bij het complete opleidingsprogramma. Zij was het die de opleidingskaarten bij hield.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Mélisande is lerares Frans.
Maartje: Assistente Diagnostiek & Regisseuse
Maartje was een toneelspeelster in hart en nieren. Het ene moment was ze de hooghartige dame, het andere het eenvoudige fabrieksmeisje. Maar de Directeur ontdekte dat de rol die ze het allerliefst speelde, die van onderdanig haremslavinnetje was. Maar toen had hij haar al langer in zijn bed gevangen. Je kon merken dat ze er van genoot om te spelen, in bed en daarbuiten. Het maakte dat je haar ook nooit echt kon onderwerpen, want ze speelde immers maar een rol?
Naast haar acteren vond ze het heerlijk om ingewikkelde situaties naar haar hand te stellen. Haar talent om te regisseren was onmiskenbaar aanwezig. Het Instituut benutte dat talent niet alleen in de shows, die zij in het theatertje gaven en de pornofilms, die zij zo nu en dan produceerde, ook diverse opvoedingssituaties werden door haar geregisseerd, zodat het voor het slachtoffer in kwestie de grens tussen werkelijkheid en spel ongrijpbaar werd. Ook als assistente bij de diagnosecomputer wist zij een sfeer op te roepen waarin de geteste meisjes volledig in de ban raakten van de beelden waar zij in ondergedompeld werden.
Christina was haar directe chef. En hoewel die niet verlegen was om argumenten om haar ondergeschikten te kunnen straffen, was het alsof Maartje steeds weer de dans leek te kunnen ontspringen. Alleen de Directeur prikte daar doorheen. Aan hem onderwierp ze zich volkomen en was immer bereid haar falen toe te geven, zodat hij haar kon straffen. Of speelde zij ook dan het onderworpen slavinnetje?
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Maartje is op de Kostschool Klasse-Oudste.
Chen’t-ian: Typiste, Administratrice & Duivelskunstenares
Chen’t-ian was het enige meisje binnen het Instituut dat de Directeur echt gezocht had. Hongkong en Bangkok had hij tevergeefs bezocht, voordat hij in Singapore vond wat hij wilde: een duivelskunstenares in het minnespel. Al eerder had hij de verrukkingen van Chinese hoertjes genoten. Hoe zij met hun smalle vinger en spitse tong een man gek konden maken, was onovertroffen en daarmee voor het Instituut onontbeerlijk. Natuurlijk zou de kunst van het liefdesspel door de meestal toch Europese meisjes nooit geëvenaard kunnen worden, het te benaderen was een verplichting die voor alle meisjes zou moeten gelden. Daarom zocht hij niet alleen een meisje dat in het minnespel volmaakt geschoold was en onderworpen van aard was, maar ook een meisje die als lerares zeer bekwaam diende te zijn.
Na vele malen geaarzeld te hebben, stond zijn keus onmiddellijk vast toen hij Chen’t-ian ontmoette, een tenger meisje met grote, donkere ogen, die je nooit loslieten ook al waren haar vingers nog zo druk met je bezig. Het waren ogen vol blijdschap en verrukking, maar ook vol deemoed. Als ze je zo aankeek wist je dat ze er van genoot je te dienen. Daar hij met zijn besliste optreden ook op haar een onvergetelijke indruk had gemaakt, was de koop snel gesloten. Koop, want ze was als jong meisje reeds door haar ouders aan het bordeel waar ze werkte, verkocht.
Toen bleek dat ze ook administratieve interesse had, liet het Instituut haar een administratieve opleiding volgen. Sindsdien deed ze ook de externe en financiële administratie van het Instituut en verzorgde ze het merendeel van het typewerk. Ze kwam daarmee direct onder de hoede van Christina, die, nadat ze met het rotan haar een afstraffing had mogen geven, volledig aan haar verslingerd raakte. In het vervolg werd Chen’t-ian’s werk met meer dan de gewone aandacht door Christina gevolgd.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Chen’t-ian assisteert Christina als de school-secretaresse.
Leonie: Kokkin
Leonie was gezegend met een heerlijke kont. Dat wist ze maar al te goed. Voor iedereen liep ze lekker met haar kontje te draaien en haar heupen te wiegen. Tot ze ook zo lonkte naar de Directeur. Toen ze niet echter niet op zìjn avances inging was het snel afgelopen met haar gedraai. Over zijn knie kon ze slechts spartelen met haar benen. Maar het stevige pak slaag dat hij haar gaf vond ze lekker en deed haar nauwelijks pijn. Dat ze er geil van werd was maar al te duidelijk en werd door hem vakkundig benut. Later liet hij haar door een regen van slagen kennismaken met zweep, karwats, plak en cane, in die volgorde, achter elkaar. Pijn deed het haar zeker, maar zelfs de wreedste instrumenten van het Instituut konden haar billen niet schaden.
Dat ze goed kon koken was al snel gebleken. Vanzelfsprekend trok ze vanaf die tijd bij de Strafschool om voor de Directeur, Mary Beth en de meisjes in opleiding de maaltijden te verzorgen. Maar het meest aantrekkelijk bleven toch haar billen. Geen van de meisjes had zulk een stevig achterwerk waarop de zweep eindeloos zijn werk kon doen. Een zweep die ze maar al te vaak voelde wanneer Tess, waar ze rechtstreeks verantwoording aan schuldig was, vond dat ze niet hard genoeg werkte. Met haar billen ontbloot moest ze dan voor het aanrecht staand doorwerken terwijl Tess haar geselde.
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Leonie geeft ook kookles op de Kostschool.
Chantal: Serveerster
Hoewel Tess en Chantal beide in een restaurant bediend hadden, hadden ze weinig met elkaar gemeen. Ze was een frêle meisje, dat heel breekbaar oogde. Dat viel echter mee, want haar smalle billen verdroegen de harde slagen van de cane uitstekend. Maar haar karakter strookte aardig met haar figuur, ze was heel gehoorzaam op een wat verlegen manier. Mannen vonden het altijd heerlijk om haar te onderdrukken, maar wisten daarna niet meer wat ze met haar aan moesten: je kon zo’n teer wezentje toch niet gaan neuken.
Nadat ze door de Directeur op een feestje was opgemerkt, werd het al snel duidelijk dat je je van die breekbaarheid weinig moest aantrekken. Wreed tegen haar optreden maakte verhoogde de wreedheid, en daar zij zich er zonder meer in schikte en er zelfs van kon genieten: eindelijk ongeremde aandacht en liefde, verhoogde het slechts de lust.
Als serveerster kon je dan ook heerlijk misbruik van haar maken. Ze stond rechtstreeks onder Tess, die zij vreesde en die haar misbruikte. Voor vele meisjes in opleiding vormde ze het grote voorbeeld hoe zij hun meester moesten (be)dienen.
Mary-Lou: Fotograaf & Cineaste
Ook Mary-Lou kwam uit het buitenland. Haar geboorteland was echter de States, waar ze als volbloed negerin in de Bronx jaren geleefd had. Gefotografeerd had ze daar ook. Maar waar ze vooral haar kost mee verdiende was het vage terrein tussen legaal en illegaal. De Directeur vond haar toen ze in een bordeel foto’s maakte van en voor de gasten. Daar ze zelf ook op het menu stond, vond iedereen dat best, vooral daar haar foto’s vooral geil van aard waren en de manlijke gezichten daarop in het algemeen niet herkenbaar waren. Dat de foto’s geil waren vond ook de Directeur. En daar hij niet alleen van mening was dat dat voor de foto’s gold, maar ook voor haar stevige billen en grote borsten, nam hij haar mee naar het Instituut.
Daar vormde ze niet alleen door haar grote postuur -ze was veruit de langste van alle meisjes- een buitenbeentje, maar ook door haar karakter. Ze liet zich weliswaar bevelen door de Directeur, en ook zijn straffen nam ze zwijgend in ontvangst, maar echt onderwerpen liet ze zich niet. Niet dat ze niet gehoorzaam was, integendeel, maar je merkte niet of ze leed, er onverschillig onder was, of er uiteindelijk van genoot, als ze onderworpen werd. Waarschijnlijk onderging ze het omdat de baan op het Instituut haar al te veel beval en nam ze de straf op de koop toe. Maar in bed was ze onovertroffen. Zodat niet alleen de Directeur haar toch regelmatig opzocht...
Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes:
Mary-Lou geeft de gym op zolder
Louise: Scholiere
Louise is al uitvoerig het voetlicht gepasseerd. Over haar huidige staat kunnen we daarom kort zijn. Nog steeds was zij één van de lievelingetjes van de Directeur. Nu hielp ze vooral Chantal en Dora met hun werkzaamheden, en stond ook Mélisande vaak bij in het onderricht van de meisjes. Ze was echter geen verantwoording schuldig aan Tess of Christina, wat met name Tess een doorn in het oog was.
Verder was ze door haar nog steeds heel jonge uiterlijk, het schoolmeisje bij uitstek. Ze was klein van stuk, had heel kleine borstjes en een poppengezichtje. Vaak kreeg zij jonge meisjeskleren aan, of een ouderwets schooluniform, en een paardenstaart. Dat zij regelmatig in het klaslokaal met de cane kreeg, waar ze de meisjes in opleiding tot voorbeeld diende, zal duidelijk zijn.
Juffrouw V.
Is en blijft een mysterie
een bijzondere directrice
een annecdote
Dat betrof een cliënt met een klein bedrijf. Het telde vijftien personeelsleden of daaromtrent, en hij was enig aandeelhouder en directielid. Hij was in het bezit van een bijzonder aardige secretaresse. Welke door ons Instituut enige jaren geleden reeds was opgeleid. Deze heer kreeg toen ineens compleet andere visioenen. Hij wenste haar als directrice, zodat hij zichzelf op de achtergrond kon terug trekken. Het was zijn bedoeling dat nu zij over alle werknemers ‘de baas kon spelen’, ze uit kon voeteren, afblaffen, vernederen et cetera. Ik hoop altijd maar dat ze daarin wat maat heeft weten te houden, zodat zijn opzet niet ten koste ging van de werknemers. Want zijn uiteindelijke bedoeling beoogde niet de vernedering van zijn personeel, maar was gericht op wat de gevolgen voor haar, de directrice, zouden zijn.
Elke keer wanneer zij personeelsleden opriep om hen aanwijzingen te geven, te corrigeren of terecht te wijzen, iedere keer wanneer zij haar autoritaire rol als directrice uitspeelde, was hij aanwezig achter een one-way screen. En waren zijn employé’s dan nog maar net afgedropen, dan verscheen hij ten tonele. Zij diende dan onmiddellijk de door hem voorgeschreven houding van eerbied jegens hem aan te nemen. Haar slip stroopte zij naar beneden, haar rok tilde zij omhoog, en met haar benen licht gespreid en haar hoofd genegen, wachtte ze tot hij had plaats genomen. Waarop ze onveranderlijk naast hem diende te gaan staan om zich voorover over zijn knie te leggen. Haar billen werden vervolgens door hem zorgvuldig bloot gelegd. Pas dan kon ze beginnen aan de rapportage. Rapportage van de directie aan de raad van commissarissen. Want daar was zijn bezoek op gericht.
En ik kan u zeggen dat het op die rapportage meestal niet al te vriendelijk toeging. Directrice of niet, of juist daarom, zij werd nimmer gespaard en kreeg het immer zwaar te verduren. In het algemeen bood haar rapportage genoeg aanleiding om haar houding te laten wijzigen in één waar hij haar doeltreffender kon straffen, straffen voor het feit dat zij, zijn slavin, zich zo aanmatigend had kunnen gedragen jegens zìjn personeel.
Dan werd ze gedwongen zich geheel uit te kleden. Opdat ze zich naakt voorover kon buigen, om, met haar benen nu wijd gespreid, de klappen van zijn zweep in ontvangst te nemen. En terwijl zij bij iedere slag van de zweep haar schreeuwen niet kon bedwingen, diende zij toch door te gaan met haar rapportage. En mocht hij haar door haar schreeuwen niet goed kunnen verstaan, of werden haar woorden door de vernedering en de pijn onsamenhangend, dan verlangde hij haar opnieuw te beginnen. Zonder evenwel zijn slagenregen op haar billen te doen stoppen, of in kracht te doen verminderen. Hij eiste een accuraat en gedetailleerd rapport, hij eiste een exacte beschrijving wie ze bij zich had geroepen, waarvoor, wat ze hen had gezegd en hoe, wat hun verweer was geweest en hoe ze daar korte metten mee had gemaakt. Want dat hij juist het uitoefenen van haar gezag gebruikte om haar zelf weer te kunnen vernederen was maar al te duidelijk.
Zo werd het steeds een rapportage gelardeerd met haar schreeuwen van pijn en vernedering. Een rapportage die meestal er mee eindigde in dat zij snikkend op het tapijt stortte. Waar hij haar zonder aarzelen en bruut van achteren nam, genietend van de kreten van pijn, die zijn stoten tegen haar donkerrode opgezwollen billen veroorzaakten. Kreten van pijn, die zich echter onveranderlijk wijzigden in kreten van lust en genot. Waarop hij haar omdraaide om nu op een veel tederder manier met haar de liefde te bedrijven.
U vraagt zich af hoe ik dat kan weten. Wel, zoals u weet heb ik haar zelf opgeleid, en heb zelfs het rapportage ritueel voor hen opgesteld. Met plezier moet ik zeggen. Niet alleen hebben we in dat opzicht haar goed afgeleverd, dat was ten slotte van ons te verwachten, ook als beroepsopleiding hebben we kwaliteitswerk geleverd. Het blijkt dat het bedrijf, sinds zij de scepter er over zwaaide, uitstekende resultaten boekt, beter zelfs dan tijdens haar voorganger, haar heer en meester.
Nee, ik moet zeggen dat de visioenen van deze heer van uitmuntende kwaliteit waren. Zij leidde op uitmuntende wijze zijn bedrijf, en diende daarvoor als beloning zijn slagen en zijn geslacht te ontvangen. Aan welke laatste taak zij zich overigens ook uitstekend weidde. Waarover ik kan meepraten.
© Paul Gérard
 verhalen maken dromen waar 
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?