op verzoek van Paul heb ik een verhaal gemaakt van mijn eerste -korte- bod op Eva indertijd
een verhaal van Lief&Streng
op verzoek van Paul heb ik een verhaal gemaakt van mijn eerste
-korte- bod op Eva indertijd
Eva komt binnen. Wat is ze toch mooi, zo in haar korte rokje. Ik sluit haar in mijn armen en omhels haar. Ze voelt en ruikt heerlijk. Dicht staat ze tegen me aan. Ik glijd met mijn handen langs haar rug. Ik streel haar billen. Voel de dunne stof van haar rokje.
Merk dat ze geen slipje aan heeft. Controleer dat nog even door terug te keren met mijn handen. Maar er voor wakend om iets te laten merken.
Waar ben je geweest, vraag ik.
De stad, zegt ze, beetje shoppen, maar eventjes.
Dan vindt je het vast niet erg als je met me mee gaat.
Opnieuw even de stad in.
Ze wil protesteren.
Ik weet wat leuks, onderbreek ik haar: je krijgt een cadeautje van me.
Iets moois.
Natuurlijk zou ze nu nog willen protesteren, maar kan dat nu niet meer.
Ze wil niet door de mand vallen.
Zo gaan we de stad in. Het is prachtig weer. Zonder jas lekker van de zon genieten. We lopen gearmd. Ik voel dat ze weifelt. Zeker als ik weer haar rug en billen streel.
Tegelijkertijd weet ik dat ze geniet. Van zichzelf moet genieten. Want ze houdt van mij.
Maar ze kent me. Ze weet dat ik gewend ben om spelletjes met haar te spelen. Onschuldige spelletjes met haar rokje. Met haar billen. Met mijn handen die dwalen waar ze eigenlijk niet horen te dwalen. Opwindend.
Maar nu? Nu ze voor me verborgen moet houden dat ze geen slipje aan heeft?
En dan, mijn handen zijn altijd erg brutaal. Als iemand dan haar slipje ziet? Anders is het: ... so what. Maar nu?
Oh wat ben ik gemeen. Want ik ga door. Speel met haar rokje, glijdend over haar billen.
Maar heel oppervlakkig. Ervoor zorgend dat èn niemand ziet wat ik weet, èn zij niet weet wat ik weet. Ik plaag.
En help de wind. Die even als terloops opsteekt. En meespeelt.
Dan komen we in het warenhuis. Haar cadeau. Ik stop bij de lingerie. Laat haar wat dingen zien en vraag haar mening. Ze durft niet te zeggen wat ze echt mooi en spannend vindt. Want stel je voor dat ik het koop. En zij het moet aantrekken?
Dan kom ik bij de kousen. Ik zoek een paar prachtige uit. Lycra, glimmend, satijn, zilver. Zonder broekje natuurlijk, maar met kousenband.
Natuurlijk zijn ze prachtig. Ze kan het niet ontkennen.
Ik zeg dat ze ze moet aantrekken. Ze protesteert. Vergeefs natuurlijk. Want waarom zou ze niet willen?
Ik ga voor haar staan. Achter haar is een grote spiegel. Ik overzie alles. Niemand kijkt haar kant op. Ik bewaak haar. Maar dat weet ze niet. Schuchter trekt ze de kousen aan, één voor één.
Natuurlijk wil ze ze niet te hoog optrekken. Maar ze moet. Nog kan ze de waarheid voor me verbergen. Ze lacht opgelucht, het is haar gelukt: ik bewonder haar benen zonder....
Dan zeg ik: toe, trek je rokje omhoog, laat me je verder bewonderen, niemand kijkt...
Toe, wat is er, waarom die traan.
Dan til ik zelf haar rokje omhoog. Een seconde maar.
Maar dat is genoeg.
Het spijt me, het spijt me, fluistert ze.
Maar ik luister niet.
Trek haar mee, naar huis.
Laat haar even wachten.
En kom dan met een onderbroek voor haar. Een grote onderbroek. Oncharmant, saai, lelijk, dik, gebreid en vooral groot, erg groot.
Ze moet hem aantrekken.
Het is geen gezicht.
Maar toch, toch... zelfs zo iets afgrijselijks staat haar nog mooi.
Ik laat haar voor de spiegel staan. Trek haar rokje uit en laat het liggen waar het valt.
Ze moet haar handen tegen de muur plaatsen, haar benen gespreid, haar kont naar achteren. Ze moet wachten op haar straf. Lang.
Ik laat haar alleen.
Als ik terugkom heb ik een lange cane in mijn handen.
Een traan drupt uit haar oog.
Toch is het niet om wat ik in mijn handen heb. Blijkt.
Want ze zakt ineen en knielt voor mijn voeten.
En smeekt. Smeekt om hard gestraft te worden. Heel hard. Zonder mededogen. Maar niet zo beschamend.
Zo weinig vrouw.
Haar woorden roeren me.
Ik zeg haar op te staan.
Te gaan liggen op de tafel. Op haar rug. Haar benen omhoog
Nog weet ze niet of ik haar begrepen heb.
Dan trek ik de onderbroek op haar knieën, waar die blijft hangen.
Ik laat haar wijd spreiden.
Dan gesel ik haar kut.
Ze weet dat ik haar begrepen heb.
Eindelijk krijgt ze wat ze verdient.
Nodig heeft.
Wil.
meer verhalen van Lief & Streng vind je hier: Lief & Streng
 als je geeft èn neemt heb je dubbel plezier 
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Kousenband
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?