| Gepost op maandag 09 mei 2011 - 12:38 pm: | 
|
|
over natte slipjes
Ze had zo’n hekel aan het woord slet.
Maar dat was ze volgens hem.
Vooral op de momenten dat ze het meest kwetsbaar was, kwam hij weer met dat verschrikkelijke woord.
Maar ze was het echt niet. In haar hele leven had ze maar twee keer een relatie gehad. De eerste had 4,5 jaar geduurd en deze relatie met hem duurde nu al ruim 8 jaar. Dan kon je haar toch geen … nou ja, niet zo noemen?
O, ze wist heel goed waarom hij haar zo noemde. Maar daar kon ze niks aan doen. Het was waarschijnlijk een ziekte, een deformatie of zo maar ze durfde er niet mee naar de dokter. Ze moest er niet aan denken. Alleen al uitleggen aan de assistente waarom je een afspraak wilde maken. Je schaamde je toch rot!
Ze had op internet gezocht maar ook daar vond ze de symptomen niet. Dus had ze het nu maar zelf een naam gegeven. Ze had last van het Whoesh-effect. De naam klonk niet echt wetenschappelijk maar een meer toepasselijke naam was er gewoon niet.
Zoals wel vaker hield ze in haar hoofd het gesprek dat ze met de dokter zou hebben als ze toch zou durven gaan:
“Nou dokter, het gaat om het volgende probleem,” zou ze stoer beginnen.
“Meerdere keren op een dag voel ik een soort Whoesh.”
Waarschijnlijk zou op dat moment de dokter haar verbaasd vragend aankijken en zou ze al de deur uit willen rennen. Maar in haar gedachte, waar ze veel stoerder was dan in het dagelijks leven, ging ze door.
“Kijk, er hoeft maar iets te gebeuren op een dag en dan komt het al. Dan eh… nou ja dan…”
Ook in haar gedachte kreeg ze het nu toch wel warm.
“Dan eh komt er allemaal eh nattigheid uit mijn eh… nou ja eh daar beneden. En dan bedoel ik dus niet urine maar eh… nou ja… dus nattigheid, een heleboel!”
De dokter zat haar nu wel heel geïnteresseerd aan te kijken.
“Het kan om het minste of geringste zijn hoor dokter. Laatst stond in gewoon in de bus. Ik merkte dat mijn veter los zat en zette even mijn voet op een stoel om te strikken. Roept de buschauffeur ineens met een strenge stem door de bus ‘Waar zijn wij mee bezig mevrouwtje?’ Whoesh, daar voelde ik het al lopen.
Of toen ik boodschappen aan het doen was, dokter, in de Appie en een meneer en ik wilden beiden het laatste pak koffiekoekjes. Het enige dat hij zei was ‘Ik had hem eerder vast dame’. Whoesh. En gelooft u mij maar, toen mocht hij het pak hebben hoor dokter. Want weet u, als dat Whoeshen gebeurt, is gelijk mijn hele slip nat. Nu had ik natuurlijk wel een schone slip in de tas zitten maar dan moet je ook nog een plek vinden om even te wisselen. En in de Appie mag je geen gebruik maken van het toilet. De stress die ik dan heb als ik door de winkelstraat loop in de angst dat iemand een donkere vlek op mijn broek ziet.”
De dokter zou vragen hoe vaak het voorkwam. Ze zou haar tasje voor hem open doen om hem de 5 schone slipjes te laten zien. En dan zou ze vertellen dat ze het daar niet de hele dag mee redt.
Natuurlijk zou ze dit gesprek nooit durven voeren. Hoe graag ze ook een oplossing wilde. Want lastig was het echt. Elke man die ze tegen kwam en maar een heel klein beetje streng sprak, veroorzaakte al grote problemen.
En het was trouwens niet alleen een strenge stem die de Whoesh veroorzaakte. Ook ogen konden dit. Ogen die doordringend in de hare keken, een mengeling van boos en humor. Soms werkten zelfs schamper kijkende ogen…
Of het denken aan ogen die schamper keken… haar minachtend uitkledend…
Nee handig was het niet!
Ze moest nodig even een andere slip aandoen.
Ze had nog maar amper de oude slip in de wasmand gestopt of achter haar hoorde ze iemand binnen komen. Geschrokken veerde ze op en streek haar jurk recht. Ze had hem helemaal niet thuis horen komen.
Na een innige kus vroeg ze hoe het op zijn werk was geweest. Terwijl hij vertelde, liep ze richting de deur van de badkamer. In plaats van haar te volgen liep hij echter richting de wasmand. Met het schaamrood op haar wangen zag ze hoe hij langzaam het slipje uit de mand haalde dat ze er net in had gestopt. Terwijl hij haar indringend aankeek, voelde hij aan de stof. Whoesh.
Vervolgens greep hij opnieuw in de mand en vond nog zes andere slipjes die ze die dag had gedragen.
“Je bent druk bezig geweest,” zei hij zacht.
Whoesh.
Zo mogelijk werden haar wangen nog roder.
“Loop maar even naar het kamertje!”
Schuifelend liep ze door de gang. Ze voelde nattigheid.
Voor de stoel bleef ze wachten tot hij de gordijnen open had gedaan en was gaan zitten. Daarna legde ze zichzelf over zijn schoot.
Hij schoof de jurk omhoog en hield toen hoorbaar zijn adem in.
“Heb je nu al besloten helemaal geen slip meer aan te doen? Wil je vreemde mannen opgeilen of ben je gewoon een luie huisvrouw die niet te veel wil wassen?”
Stamelend probeerde ze hem uit te leggen dat ze net een nieuwe slip aan wilde trekken maar voor ze de zin af had, sloeg hij al met zijn vlakke hand op haar billen. Snel achter elkaar liet hij zijn hand neerkomen tot ze niet meer wilde uitleggen maar alleen nog kon snikken.
Whoesh.
Nu sloeg hij met tussenpauzes zodat ze tussen de slagen door het branden van haar billen voelde. Het leek een eeuwigheid te duren voor ze in de gaten kreeg wat hij nou eigenlijk wilde. Net toen ze besefte dat hij excuses wilde horen, begon hij weer snel achter elkaar door te slaan. Ze voelde nu geen branden meer. Ze kon niet alleen nog snikken. Ze gilde het uit. Smeekte hem te stoppen. Probeerde weg te draaien van die wrekende hand. Schreeuwde dat ze het nooit meer zou doen.
Whoesh.
En toen stopte hij.
Zijn hand wreef over haar beurse billen.
Het duurde een tijd voor ze haar ademhaling weer onder controle had.
Zelfs het ontspannen van haar billen deed pijn.
Ze wilde overeind komen maar werd weer terug geduwd.
Stom, ze moest nog bedanken.
Maar ook na haar gestamelde bedankt bleef hij haar op zijn schoot houden.
Zijn hand gleed weer over haar billen. Hij draaide rondjes over haar billen. Langzaam schoof zijn hand omlaag en verdween tussen haar benen.
“Wat voel ik hier nu? Lig jij mijn hele broek nat te maken? Wat ben je toch een geil meisje.”
Zijn vingers bewogen tussen haar lipjes.
“Dit vind je lekker hè? En je weet hoe dat komt. Zeg het maar tegen me. Laat de hele wereld het maar weten. Je bent een… toe maar, niet verlegen zijn. Wat ben je?”
“Een slet,” fluisterde ze opgewonden.
Whoesh.
|
|
    
Robin
Bevlogen lid
Inlognaam: robin44
Bericht Nummer: 41
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 mei 2011 - 01:13 pm: |
|
natte slipjes |
Hi,
Ben ik gelukkig niet de enige die daar last van heeft  . Heerlijk herkenbaar!
In tegenstelling tot de hoofdpersoon vind ik het niet erg om zo genoemd te worden door mijn Mr. Het is zijn privilege me zo te noemen. Ik zie het als een compliment, maar de schroom om mezelf ook zo te noemen is er zeker wel. Een ander hoeft het niet eens te proberen, dan voel ik me diep beledigd.
Dank voor dit verhaal met naar ik verwacht voor velen een feest van herkenning.
robin
|
de schrijfster
Lid
Inlognaam: deschrijfster
Bericht Nummer: 12
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 mei 2011 - 03:33 pm: |
|
Foei |
Foei toch Robin, zo laat je je toch niet noemen? 
Heb jij trouwens al een oplossing voor het Whoesh-effect? Zijn er medicijnen voor?
|
joy
Bevlogen lid
Inlognaam: njoy
Bericht Nummer: 89
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 mei 2011 - 05:35 pm: |
|
Medicijnen? |
Oh wat een heerlijk verhaal weer! En ja, ook zoooooooo herkenbaar...
Medicijnen heb ik er niet voor, wel inlegkruisjes. Dozen vol verslijt ik 
Door mezelf te geven ben ik niets, en juist daardoor toch alles... 
| |
Robin
Bevlogen lid
Inlognaam: robin44
Bericht Nummer: 43
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 mei 2011 - 07:09 pm: |
|
natte slipjes remedie |
Medicijnen zijn nog niet uitgevonden hiervoor denk ik. Dus blijft er niets anders dan symptoombestrijding en een goed behandelplan. Misschien een personal coach aanstellen??????
Maar die zou er natuurlijk al moeten zijn als je aan deze stoornis lijdt ;)
Wat FOEI betreft, een compliment van je Mr mag je toch niet weigeren? Je bent tenslotte ZIJN slet en van niemand anders.
|
Paul Gérard
Nieuw lid
Bericht Nummer: 136
Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 mei 2011 - 07:33 pm: |
|
een merkwaardige vraag met een duidlijk antwoord |
Geachte mevrouw de schrijfster,
U vraagt of mevrouw Robin een oplossing heeft voor het Whoesh-effect? U vraagt zelfs of er er medicijnen voor zijn?
Kijk, dat mevrouw Robin daar geen antwoord op heeft, of mevrouw joy die daarna te hulp schiet, daar kan ik inkomen.
Maar u?
Terwijl toch zo duidelijk is dat u man ter zake kundig is. Heeft u hem de vraag dan niet gesteld?
Ach, u durfde niet....
Kan ik inkomen, gezien zijn reactie.
En daar vind ook het antwoord op uw vraag.
Uw probleem is simpelweg een kwestie van opvoeding. Goede opvoeding. Strenge opvoeding.
Niet dat uw probleem nou zo schrijnend is. Zoals mevrouw Robin reeds aangaf: het komt nogal regelmatig voor bij vrouwen. Vooral bij vrouwen en meisjes die weinig strikt zijn opgevoed, mag ik wel toevoegen.
Waar het bij dergelijke vrouwen en meisjes aan heeft ontbroken is duidelijkheid. Duidelijkheid wat kan, en niet kan; wat toelaatbaar is en wat verwerpelijk. Grenzen stellen kortom.
En als grenzen overschreden worden, het nemen van passende maatregelen.
Voor het geval ik nog niet duidelijk genoeg ben geweest, mevrouw schrijfster (en mevrouw Robin), mijn diagnose is dat u dringend behoefte heeft aan een flink pak slaag.
Het geeft voor vrouwen als u geen pas om te pas en te onpas rond te lopen met een nat broekje. En daar nog over te roemen ook. Ja, dames, ik doorzie uw intenties. U vindt u zelf heel wat.
Een pak slaag, over de knie met ontblote billen, is daarvoor het enige passende antwoord.
En helpt dat niet, dan adviseer ik u dringend om een intensieve therapie te gaan volgen. Wellicht dat u zich de therapie van mevrouw Marnie ten voorbeeld voorbeeld wilt stellen (een voormalig cliënte van mij):
therapie van mevrouw Marnie (afzonderlijke golven)
Maar geloof mij, dames: direct en onvoorwaardelijk een flink pak slaag accepteren is de beste remedie.
En dáár heeft u geen medicijnen voor nodig....
 verhalen maken dromen waar 
| |
RaadsHeer
Lid
Inlognaam: raadsheer
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 10-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 mei 2011 - 08:45 pm: |
|
whoesh |
Beste schrijfster,
Och was het leven maar zo eenvoudig.. een pilletje, of een stapel krantenpapier in je slip, of permanent rode billen, of een strenge en gedegen opvoeding.
Ik vrees dat voor het syndroom dat je beschrijft - want een syndroom mag het genoemd worden omdat het ongecontroleerd optreedt ook waar het niet gewenst is, alsof ontstproten aan het symphatisch zenuwstelsel - geen eenvoudige remedie bestaat.
Er zal vast veel onderzoek naar gedaan moeten worden, maar tot die tijd is het behelpen, en het mag echt een handicap worden genoemd. Iets om mee te leren leven. Iets dat onlosmaakbaar bij degene hoort die er onder gebukt gaat. Of het nou een horrelvoet is, zwakke knieën, een scheefstaande baarmoeder, een loopoor of wat dan ook, een mens moet het er maar het beste van maken in het leven.
Een raad wil ik geven, want dat is mijn stiel. Neem aandelen in bedrijven die fijnwasmiddelen en onderbroekjes fabriceren en hoop dat er een ontstuitbare epidemie van het whoesh effect zal losbarsten.
Want de slipjes en de wasmiddelen zullen een in veel hoger tempo verbruikt gaan worden.
Een tweede goede raad. Naast reserve slipjes is een busje talkpoeder evenzeer van nut, want permanente nattigheid vergroot het risico van een schrijnende huid, temeer daar - de reactie van Paul Gérard in aanmerking nemend - de huid rondom het zitvlak en edele delen bij de slachtoffers van van het whoesh effect bijzonder gevoelig en dikwijls zwaar belast zal zijn.
Ik heb intens genoten van het heerlijke verhaal...
RaadsHeer
|
subjackt
Bevlogen lid
Inlognaam: subjackt
Bericht Nummer: 57
Aangemeld: 07-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 09 mei 2011 - 10:22 pm: |
|
diagnose |
Dit is een heel leuk verhaal, schrijfster. Goed thema. Mooi en humoristisch uitgelegd hoe het werkt. Van woef naar whoesh, je verbetert met sprongen :-)
Je maakt wel één fout, je vraagt om een medicijn. Ik zeg je, de aandoening waaraan je lijdt, is chronisch. De klachten zullen altijd blijven terugkomen.
Helaas, je bent niet te genezen. Maar misschien ben je wel goed te behandelen...
|
leergierig
Actief lid
Inlognaam: tuan
Bericht Nummer: 24
Aangemeld: 05-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 10 mei 2011 - 02:18 am: |
|
Nattigheid |
Geachte schrijvers en lezers,
Ik sluit me aan bij de Heren maar heb wel een iets andere kijk op het geheel.
Whoesh, een ziekte? een aandoening? een symptoom? of simpel weg gehoorzaamheid!
De definitie van slavin is; iemand die bezit is van iemand anders en zelf niets mag beslissen.
Een andere is; iemand die niet zonder iemand of iets kan.
Zou het zo maar kunnen zijn dat de meisjes in kwestie enkel gehoor geven aan de lokroep van een Meester!
Een enkele blik een woord een gebaar en Whoesh, beschikbaar toegankelijk haast onderworpen aan een niet te weerstane behoefte om gedomineerd te worden.
Heel natuurlijk en begrijpelijk.
Is het namelijk niet zo dat wij onze subjes opleiden gehoorzaam te zijn aan ons?
Whoesh zegt niets meer of minder dan; "ja, Meester Uw dienares staat tot Uw beschikking."
Is dat ontoelaatbaar gedrag?
Nee, het is de reactie van iemand die niets zelf mag beslissen en niet zonder de Dominantie en begeleiding van een Meester kan.
Het lijkt mij dan ook in deze dat de Whoesh als symptoom niet bestreden behoeft te worden, eerder gewaardeerd.
Maar dat de intenties bestreden moeten worden en de Whoesh van de dames begeleid met strakke hand tja daar kan ik helemaal in mee.
En wat is nu het betere woord voor dame ....??
Het lijkt Mij dat schrijfster hier een leuk verhaal heeft neer gezet, en onbedoeld maar wel zeer welkom een vermakelijk onderwerp.
Groet,
Leergierig.
"Meester leer en help mij vroeg ze, en dat is wat ze kreeg."
| |
Robin
Bevlogen lid
Inlognaam: robin44
Bericht Nummer: 44
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 10 mei 2011 - 10:12 am: |
|
remedie: een pak slaag |
Mijn beste Paul,
Dat ik onopgevoed ben wil ik niet zeggen. Het is eerder een kwestie van een bijna onbedwingbaar verlangen. De gedachte aan een pak slaag...Whoesh.......
robin
|
de schrijfster
Lid
Inlognaam: deschrijfster
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 10 mei 2011 - 10:57 am: |
|
Stop! |
Fijn om te weten dat de dame in mijn verhaal niet de enige is maar...
De heren hier moeten echt eens stoppen met hun reacties hoor...
Ze houdt geen slipjes meer over
|
rebellady
Nieuw lid
Inlognaam: rebellady
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 10-2010
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 10 mei 2011 - 11:59 am: |
|
is het besmettelijk? |
ik had er wel licht last van, maar na alle reacties moet ik zeggen dat ik me aan kan sluiten, kunnen we niet gezamenlijk groot inkopen ergens? of misschien is het toch nodig dat er priveles of workshops ontwikkeld worden? of zit hier meer achter?
|
Mastermind
Lid
Inlognaam: mastermind
Bericht Nummer: 11
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 30 mei 2011 - 02:50 pm: |
|
Het whoesh effect |
Het probleem doet me denken aan de voortijdige zweetlozing, maar die is te behandelen met een busje AXE.
Het AXE effect.
Gelukkig is er nog geen remedie tegen het WHOESH effect.
bedwing je schaamte en draag jurkjes en rokjes zonder slipje.
Want wat is er nou lekkerder dan een kletsnat kutje van een schaamteloos subje?
zonder WHOESH effect schieten de aandelen KY gel skyhigh
|
Cerberes
Beginnend lid
Inlognaam: cerberes
Bericht Nummer: 9
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 31 mei 2011 - 02:43 pm: |
|
Bijzonder leuk |
Heel leuk Schrijfster!
En persoonlijk vind ik het een stuk prettiger dan het Axe-effect.
Woesh, ik ga het onthouden!
Cerberes
|
denkertje
Lid
Inlognaam: denkertje
Bericht Nummer: 16
Aangemeld: 02-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 19 augustus 2011 - 12:02 am: |
|
Nog meer symptomen! |
Wat een ontzettend leuk verhaal!!! En zo herkenbaar ook
Ik had het net nog op mijn werk, zo'n strenge, doordringend kijkende collega, en whoesh! En niet alleen whoesh, er begint ook van alles te kriebelen en te borrelen van binnen! En ik word er zo onrustig van ook! Bijzonder vervelend allemaal .
Dankjewel voor dit leuke verhaal schrijfster!!
Groetjes,
denkertje
|
|
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?