Gepost op zondag 07 november 2010 - 06:27 pm: |
|
|
hoe bedaar je een heet gebakerd meisje?
Met een harde knal hoor ik de deur dicht slaan, een tas onder de kapstok landen en stampende voeten op de trap. Niet onder de indruk maar wel snel onderschep ik haar halverwege de trap, grijp haar in haar nekvel en trek haar mee de kamer in. “Wat is hier aan de hand!” vraag ik. “Het is niet eerlijk!” briest ze en haar ogen spuwen vuur, “we hadden een toets voor Nederlands en het was niet moeilijk en ik had alles goed en één ding wist ik niet en toen keek ik bij Tanja en nu krijg ik een drie terwijl ik alles wist en vorige week deed Sophie hetzelfde en die kreeg alleen maar een waarschuwing en nu moet ik een extra opdracht maken anders heb ik een onvoldoende op mijn rapport.” Onvoldoendes worden niet zonder meer geaccepteerd in dit huis. Met een rood hoofd en druk gebarend gaat ze door over het onrecht dat haar is aangedaan. “Kalm. Bedaar,” zeg ik, maar ik zie dat de rust niet van binnenuit gaat komen. Oh, wat hou ik toch van dit vuur. Stevig neem ik haar bij haar pols en trek haar naar de bank en over mijn knie. Vol vuur en woede heeft ze niet helemaal in de gaten wat er gebeurt. Eenmaal over mij knie hou ik haar stevig op haar plek. Het dringt nu, geloof ik, een beetje tot haar door in welke positie ze is beland, want haar woede begint zich nu op mij te richten. Vlot en zonder omhaal trek ik haar rok omhoog en haar slip omlaag en begin te slaan. Mijn tikken komen hard en snel in het ritme van haar woede. Langzaam voel ik haar tot rust komen, eindelijk kalmeert ze. Ik hou op met slaan en trek haar overeind, naast me. “Zo” zeg ik, “nu kan ik weer met je praten, en nu ga je me langzaam en rustig uitleggen waarom je met een knal binnen komt, hoe het komt dat je een drie gekregen hebt en waarom je denkt dat straf krijgen voor spieken onrechtvaardig is.”
|
|
|