| Gepost op zondag 16 mei 2010 - 08:31 pm: | 
|
| In de werkplaats van Aljé 
De martelaren van Ephes - Hoofdstuk 2 / Jahoran wordt opgetuigd en ontmoet een weerspannige slavin
Selene was aangeslagen door de manier waarop Gharanase haar zojuist had behandeld. Alsof ze een van haar slavinnen was in plaats van een vrouw in loondienst! En dat in het bijzijn van Icheas. De folteraar van de derde dochter van de kalief bekleedde een hogere rang dan Selene. Hij was de enige man onder haar dienaren en ontving een veel hoger loon als de twee vrouwelijke dienaressen.
Ze begon de gevoelens van ongeloof en schaamte over wat haar was overkomen langzaam naar de achtergrond te verdringen. Selene richtte haar aandacht opnieuw op de slaaf die aan haar voeten geknield zat.
“Sta op, jij,” zei ze kregelig.
Jahoran richtte zich op. Zijn voetboeien maakten een rinkelend geluid en zijn spieren spanden zich. Toen hij rechtop stond, keek hij Selene gedurende één seconde recht in haar ogen.
“Bedankt, vrouwe,” zei hij.
Ze snoof en keek naar de zo goed als naakte Soemeriër die voor haar stond. Waarom had ze het gedaan, vroeg ze zichzelf af. Waarom had ze haar bevoorrechte positie geriskeerd? Die slaaf behoorde tot een volk dat door iedereen gehaat werd. Bovendien was hij een dief, een veroordeelde misdadiger. Nog geen twee uur geleden had ze zich zelf nog vragen gesteld bij het feit dat haar meesteres juist deze misdadiger genade had verleend.
“Bedank me niet, Soemeriër,” zei ze, met een nors gezicht, terwijl ze hem van zijn voetboeien verloste. Die had hij nu niet meer nodig, niemand ontsnapte uit de tuin van Gharanase.
“Zo, die zijn los,” bromde ze. “Loop achter me aan en zwijg!”
Opnieuw volgden ze het marmeren pad tussen de zuilen dat naar de tuin leidde. Ze sloegen rechts af en na enkele minuten stappen, kwamen ze bij de vier lage, witgepleisterde stenen huizen waarin Gharanase haar dienaren huisvestte. Daar zagen ze Esdra, die druk bezig was met het oppoetsen van de karos van Selene.
De slavin van het Zabra volk stond met haar rug naar hen toegekeerd en haar gladde bruine billen schommelden heen en weer terwijl ze de grote houten wielen schoon schraapte. Jahoran kon niet anders dan er naar kijken. Hij onderdrukte een zucht en hij staarde gefascineerd naar de mooie vrouw haar kont. De leren riemen waarmee men haar naakte lichaam had opgetuigd zaten strak rond haar schouders, rug en middel. De lustriem die aan de voorkant over haar clitoris zat gespannen, had zich diep tussen haar ronde billen genesteld en liep omhoog langs haar rug.
Een norse stem liet hem opschrikken. De stem van Selene.
“Waar sta jij naar te kijken, Soemeriër?”
“Euh… N… Niets, vrouwe,” zei hij stamelend.
Esdra hoorde hun stemmen. Ze draaide zich om en keek van de een naar de ander. Bij het zien van Selene, maakte ze een beleefde buiging.
Selene liet zich niet afleiden door de slavin, maar bleef Jahoran vorsend aankijken.
“Je bent blijkbaar niet alleen een dief, maar ook een leugenaar, Soemeriër.”
Selene wees naar de buidel die Jahoran voor zijn mannelijkheid had moeten binden. Esdra zag dit en keek er ook naar. De penis van de man was onmiskenbaar gegroeid.
“Ik kan er niets aan doen,” zei Jahoran. “Ik probeer het tegen te houden, maar het lukt me niet helemaal.”
“Nee, dat zie ik,” zei Selene nors, met een blik op de goed gevulde buidel tussen Jahorans benen.
“Misschien is hij al lang zonder zaadlozing, vrouwe Selene,” opperde Esdra.
Selene vroeg het hem recht op de man af.
“Is dat zo, Soemeriër? Ben je al lang zonder zaadlozing?”
Jahoran knikte.
“Al bijna een week, vrouwe.”
Selene neeg haar hoofd en dacht even na, maar Esdra was ongeduldig en vroeg:
“Ga je hem straffen, vrouwe Selene?”
“Ja,” antwoordde die. “Als hij echt een week zonder zaadlozing is, kan hij er misschien niets aan doen dat zijn grote pik opzwelt, maar hij stond wel naar jou te staren. Dus stel ik voor dat we hem exact dezelfde straf geven als jij, Esdra.”
Esdra fronste haar wenkbrauwen.
“Je gaat hem ook optuigen en van een lustriem voorzien?”
Selene knikte bevestigend en ging er een halen. Ze gaf Jahoran het bevel om zijn lendendoek uit te trekken en zag dat hij zich een beetje schaamde omdat ze hem bekeken.
Zowel Esdra als zijzelf staarden immers aandachtig naar de lange bruine penis van de Soemeriër. Die hing bungelend naar voren, ergens halverwege tussen slap en hard, en omkranst door een weelderige bos zwart schaamhaar. Selene had al vaak martelaren naakt gezien hier in de tuin van haar meesteres - de mannen werden vaker opgetuigd dan de slavinnen - maar deze dief had een erg mooie pik. Ja, het was een prachtexemplaar, dacht ze. Maar al dat schaamhaar… Dat moest dringend bijgeknipt worden, want het oogde slordig.
Jahoran, die voelde zijn hartslag versnellen toen de vrouw een leren tailleriem rond zijn middel dicht gespte. Toen haar vingers zich rond zijn penis kromden, stokte zijn adem in zijn keel. Terwijl het andere, opgetuigde meisje glimlachend toekeek, schoof Selene de voorhuid van zijn penis naar achteren, tot voorbij de eikelrand. Onmiddellijk begon de penis van de slaaf overeind te komen.
Onder zijn enorm gevoelige en opzwellende eikel bevestigde ze de lustriem, een rijkelijk met olie ingewreven leren riempje dat een lus vormde. Selene sloot de lus onder de eikelrand en bevestigde het uiteinde ervan bovenaan aan de tailleriem. Daar zat een ijzeren ringetje speciaal voor dat doel, ter hoogte van zijn navel.
Ze zette een paar passen achteruit en bekeek het resultaat van de tuigage. Ook Esdra’s blik werd er naartoe getrokken. Die lustriemen voor mannen waren nog een pak vernederender dan die voor vrouwen, dacht ze. Door het gefriemel van vrouwe Selene stond de donkere penis van de Soemeriër nu op volle sterkte hard voor zijn buik.
“Hij is flink groot als hij stijf is,” zei ze tegen Selene. “Maar het is een mooie, vind ik.”
Die knikte.
“Daar ben ik het mee eens, Esdra. Maar ik heb daarnet mijn nek uitgestoken voor die ondankbare misdadiger. Ik was bijna in ongenade gevallen. Hij mag van geluk spreken dat ik hem alleen maar een lustriem omdoe! Als ik denk aan wat mijn vader deed met mannetjesslaven die hun lusten niet konden beheersen!”
Een razend nieuwsgierige Esdra vroeg meteen om haar alles te vertellen over wat de vader van Selene dan wel met zulke mannen deed. En wat ze bedoelde met ‘slaven die hun lusten niet konden beheersen’…
Selene moest lachen om haar nieuwsgierigheid en zei:
“Kom, ik vertel het je terwijl we de Soemeriër tot bij Aljé brengen. Ik ga zijn tatoeages niet uitstellen tot morgen, maar ze nu al laten aanbrengen.”
De afstand tussen de ingang naar Gharanase’s tuin tot aan haar privé vertrekken was groot, om die reden gebruikte men rijtuigjes om mensen en goederen te vervoeren vanuit het paleis van de kalief.
De gebouwen waarin haar dienaren en slaven woonden, lagen echter op een afstand die gemakkelijk te voet kon afgelegd worden. En de werkplaats van Aljé, een getalenteerde kunstenares en de naaister en tatoeëerder van Gharanase, lag op ongeveer tien minuutjes wandelen van de woning van Selene. Dat was tijd genoeg voor Selene om Esdra het opwindende verhaal van haar eigen seksuele ontwaken te vertellen.
“Voor mijn vader stierf, behoorde mijn familie tot de rijke burgerij van Roum,” vertelde Selene. “We hadden land, dieren en ook veel slaven. Op een dag, ik geloof dat ik een jaar of veertien moet geweest zijn, kwamen er klachten over een van onze mannetjesslaven. Hij had zich naakt en in toestand van opwinding aan een meisje getoond en haar gevraagd om hem aan te raken en te bevredigen. Dat alles zonder toestemming van mijn ouders of zonder eerst met het meisje gepraat te hebben.”
Esdra was een en al oor. Af en toe wierp ze een blik op Jahoran, die ook mee luisterde en zelf in toestand van opwinding vertoefde. De lustriem deed zijn werk en Esdra wist dat het een kwelling moest zijn voor die Soemeriër om voortdurend geprikkeld te worden na een zo lange periode van seksuele onthouding. Zijn stijve lul torende nog altijd omhoog en zwalpte heen en weer tussen de tailleriem van zijn tuigage en de leren lus die onder zijn eikelrand spande. Bij elke pas die de slaaf zette, werd de lustriem heel eventjes aangetrokken rond de bolle rozige top van zijn penis. Eigenlijk bood dat alles een ongemeen geile aanblik, dacht Esdra. Ze mocht dat denken, vond ze, aangezien zij beiden nu in hetzelfde schuitje zaten en hij ook menigmaal met geile ogen naar de lustriem over haar clitoris had gestaard.
Ondertussen vertelde Selene verder en Esdra spitste haar oren.
“Mijn vader liet de slaaf naar buiten brengen en de man moest zich naakt uitkleden waar iedereen bijstond. Eigenlijk mocht ik dat tafereel niet zien en er niets van weten,” zei Selene op een samenzweerderige toon. “Maar ik zag het toevallig allemaal gebeuren vanuit het raam van haar slaapkamer. Ik zag hoe de man zichzelf moest betasten en hoe zijn penis langer werd en overeind kwam. Daarna dwongen mijn vaders knechten de slaaf om zich af te trekken tot hij zijn zaad verschoot, daar op het binnenplein en terwijl iedereen toekeek. Eerst spoot het eruit en daarna hing het in een lange sliert aan zijn stuiptrekkende penis.”
“Een vreemde straf, maar je zult het wel opwindend gevonden hebben, om dat te zien,” merkte Esdra op. Ze begon zich zelf ook al wat opgewonden te voelen bij het horen van dat ontzettend geile verhaal.
“Wacht, dat was nog niet alles,” ging Selene verder. “Want mijn pa liet de man met gespreide armen en benen tussen twee palen vastbinden, met vier touwen zodat hij zich bijna niet kon bewegen.”
Esdra knikte en luisterde geboeid. Ze werd zich plotseling ook veel bewuster van de lustriem tussen haar schaamlippen en hoe die tijdens het bewegen over haar gevoelige clitoris wreef. Langzaam begon het eerste warme vocht uit haar kutje te druppelen. Ze kon de opwinding die ze voelde niet helemaal uit haar stem bannen toen ze vroeg:
“En dan, vrouwe Selene? Wat zag u dan?”
“Wat er dan gebeurde? Mijn vader liet de penis en ballen van die slaaf samen in een zak stoppen. Een leren zak die men in water had laten weken zodat hij door en door nat was. Die zak werd aangespannen tot hij verschrikkelijk strak rond de geslachtsdelen van die slaaf gekneld zat, maar door de warmte van de zon kromp het natte leer nóg meer. Toen zei mijn vader tegen het meisje dat de klacht had ingediend, dat wanneer zij vond dat de man genoeg gestraft was, ze hem van de folterzak mocht verlossen.”
“En deed ze dat?”, vroeg Esdra geďnteresseerd.
Selene glimlachte. Haar witte tanden staken fel af tegen de bruine huid van haar gezicht.
“Niet onmiddellijk, nee. Ze liet hem lang genoeg in de zon staan, tot hij begon te kreunen van de pijn in zijn leeggespoten zaadballen. Daarna zal ze medelijden met de sukkelaar hebben gekregen, want een klein uur later zag ik haar opnieuw bij de palen verschijnen. Ze legde haar hand op de leren zak tussen zijn benen en speelde er wat mee. Ik vond dat vreselijk opwindend om naar te kijken, dat beeld van dat slavinnetje die haar kleine bleke hand op die slaaf zijn samengebonden geslacht legde, is me altijd bijgebleven,” onderbrak Selene zichzelf. “Ik begon mezelf te strelen toen ik dat zag. Ik ontdekte hoe lekker dat aanvoelde. Al gauw glibberde mijn hele kutje van het geil dat er uit stroomde. Die dag beleefde ik voor het eerst een orgasme, Esdra. De sensatie ervan valt niet uit te drukken. Terwijl ik klaarkwam, stapte ik als het ware uit mijn lichaam, alle perken te buiten, de zaligheid in.”
Esdra sperde haar ogen open en beet op haar onderlip.
“En het meisje, vrouwe? Deed ze die gestrafte slaaf veel pijn?”
“Maar nee, ze deed hem geen pijn,” antwoordde Selene hoofdschuddend. “Ze bevrijdde zijn gepijnigde ballen uit de zak en aaide hem langzaam over zijn dikke penis. En geloof het of niet, enkele dagen later vormde ze een stelletje met die zogenaamde geilaard.”
Esdra moest lachen en Selene lachte met haar mee. Die laatste keek naar de naakte rug en billen van Jahoran, die voor hen uitliep en ook naar haar verhaal had geluisterd. De dienares keek enkele tellen naar de strak zittende tailleriem boven Jahorans heupen en sprak haar gedachte hardop uit:
“Hoe zou het met de schaamteloze lul van onze eigen geilaard gesteld zijn?”
Esdra ging naast de Soemeriër lopen en keek nieuwsgierig naar de plek waar de lustriem rond de penis van de man zat gedraaid.
“Die is zo hard als ijzer en wijst fier omhoog, vrouwe Selene,” zei ze op een plagerig toontje. “Vrouwe Aljé zal hem meteen in vol ornaat kunnen bewonderen.”
Selene knikte grijnzend. Esdra had gelijk, want voor hen zag ze al de contouren van Aljé’s werkplaats opdoemen. Dat was de plek waar de artistiek aangelegde dienares van Gharanase leefde en werkte.
Het witgepleisterde gebouwtje stond een beetje apart van de andere woningen en was goed onderhouden en kunstig beschilderd. De raamkozijnen waren onlangs nog geverfd, in tinten van aarde en groen. Aljé stond buiten naast de deur van haar werkplaats, waar ze af en toe een blik naar binnen wierp. Ze was een lange, pezige vrouw van een jaar of dertig. Ze droeg haar donkerrode haren in een staartje en liep gekleed in een lichte, nogal blote jurk die strak rond haar magere lichaam spande. De punten van haar kleine borsten prikten er doorheen en duwden de stof naar buiten. Selene keek naar het aantrekkelijke, wat benige gezicht van de kunstenares. Dat stond op onweer.
“Wat scheelt eraan, Aljé? Je ziet er niet gelukkig uit, meid?”
Aljé snoof luid. Haar ogen keken van Selene naar de twee opgetuigde slaven die haar vergezelden. Vooral de man trok haar aandacht. Hij had een erectie. Ja, zeg, die is goed voorzien, dacht ze bij zichzelf. Dan hief ze haar scherpe kin en ze gebaarde met haar hoofd in de richting van de deuropening.
“Ik heb een bijter, Selene. Een weerbarstig geval. Dat rotwijf schopte me in mijn buik en beet naar me!”
“Wat? Een van de slavinnen?”
Aljé knikte van ja.
“Een nieuwe. Zo een als die daar.” Ze wees met uitgestoken vinger naar Esdra. “Een nomade, een van die dakloze schooiers uit het Zabra gebergte.”
Esdra beet op haar tanden, maar zweeg wijselijk. De Zabra waren geen daklozen, ze leefden in grote ronde tenten. Maar zoals gezegd, Aljé was geen vrouw om tegen te spreken of om ruzie mee te zoeken.
“Wat heb je met haar gedaan?”, vroeg Selene.
“Ik heb haar een stuk hout tegen haar hoofd geknald. Ze is buiten bewustzijn. Daarna heb ik een meisje naar Icheas gezonden, want ik krijg dat wijf niet op mijn werktafel. Ze is nogal zwaar.”
Selene gebaarde naar Jahoran.
“Ik heb een Soemeriër bij me. Voor zijn tatoeage. Hij is sterk en kan die Zabra vrouw voor je optillen.”
Er verscheen een grijns rondom Aljé’s lippen.
“Bedoel je langpik daar? Die ziet er inderdaad behoorlijk sterk uit. En groot ook, haha! Heb je die Soemerische hond daarom zo appetijtelijk opgetuigd, Selene?”
Selene schudde haar hoofd.
“Nee,” zei ze. “Dat was omdat hij zijn geilheid niet kon beteugelen.”
“Soemeriër, groot geschapen én geil, dat is een gevaarlijke combinatie,” reageerde Aljé lachend. “Als hij zich niet leert beheersen, zal Gharanase hem extra wreed behandelen.”
“Ja, ik heb hem al gewaarschuwd.”
“Nou, veel haalt het niet uit zo te zien.”
Aljé lachte hardop en staarde van onder haar lange wimpers naar de erectie van de Soemerische slaaf. De harde penis van de mannetjesslaaf stond mooi rechtop en glansde van strakheid. Het lijkt wel een knuppel, dacht ze. Een gepolijste knuppel, zoals de hardhouten stokken die men soms gebruikte om er martelaren mee te penetreren.
“Hij kostte me een jaar van mijn leven,” zei Selene. “Gharanase wilde hem laten dood geselen. Ze houdt niet van Soemeriërs en haar vader ook niet. Ik heb haar om een gunst gevraagd, maar ze nam het niet zo goed op.”
Esdra keek verwonderd op toen ze dit hoorde, want ze wist niet dat vrouwe Selene haar nek had uitgestoken voor die Soemeriër. Ook Aljé fronste van verbazing over de woorden van haar vriendin en vertrouwelinge.
“Je hebt onze meesteres om een gunst gevraagd? Voor een Soemerische misdadiger? Een vijand van Roum?”
“Ja.”
“Bij Marduk! Zoiets zou ik zelfs niet durven, Selene. Ben je gek geworden of zo? Soemerische slaven worden in heel het kalifaat als onrein en waardeloos beschouwd! De kalief stuurt die naar de galeien of naar de groeven. Zelfs beesten worden beter behandeld dan zij.”
Selene haalde haar schouders op.
“Ik deed het in een opwelling.”
“Je hebt geluk gehad,” merkte Aljé op. “Maar die misdadiger nog meer.”
Selene beaamde dit.
“Maak je eens nuttig, Soemeriër,” zei ze tegen Jahoran. “Vooruit! Ga naar binnen en leg dat opstandige Zabra wicht op Aljé’s werktafel voor ze bijkomt en zich nog dieper in de problemen werkt.”
Jahoran betrad de werkplaats van Aljé en verbaasde zich erover hoe helder verlicht de ruimte was. Dat kwam door de manier waarop het dak was ontworpen, met vallicht. Hierdoor kwamen de kleurrijk beschilderde muren goed tot hun recht.
Onder het raam zag Jahoran een kleine oven met een fornuis. Tegen de aangrenzende muur hingen penselen en verfkwasten te drogen. De andere muren waren bezaaid met haken waar werktuigen aan hingen of met houten rekken en planken vol schalen en kruikjes, waarin verfstoffen, poeders, oliën en balsems bewaard werden.
Centraal in de ruimte stond een twee meter lange, hoge werkbank in massief hout. In het dikke blad van de tafel zaten zes zware ijzeren ringen, vier aan de hoeken en twee opzij, aan de zijranden en ongeveer in het midden van de bank.
Daar achter die tafel en liggend op de grond, zag Jahoran de voeten van de bewusteloze vrouw waarover Aljé met Selene had gesproken.
“Waar wacht je op, Soemeriër,” hoorde hij Selene zeggen. Zij had in de deuropening postgevat en staarde ook naar de bewusteloze slavin op de grond.
“Vooruit! Doe wat ik je gevraagd heb!”
Zwijgend liep Jahoran om de houten werkbank heen. Hij keek neer op de vrouw en stelde vast dat ze nagenoeg naakt was en dat ze een weelderige bos zwarte krullen en erg grote borsten had. Ze lag op haar rug en droeg een lendendoek van half transparant linnen die fel rond haar schaamlippen en venusheuvel spande, maar de rest van haar mooie mollige lichaam volledig bloot liet.
Om niet opnieuw te worden toegesnauwd, liet Jahoran zich op zijn hurken zakken. Vanuit die gehurkte positie schoof hij zijn linkerarm onder de harige oksels van de vrouw. Zijn rechterhand verdween onder haar bruine vlezige dijen, de rest van de arm volgde en hij begon haar langzaam op te tillen.
Hij ving het gewicht op met zijn benen en heupen om zijn rug te ontlasten, maar zo zwaar was de vrouw nu ook weer niet. Hij moest alleen zien dat hij haar lichaam hoog genoeg tilde, hij wilde liever niet dat een van haar slaphangende armen verstrikt zou raken in de straftuigage rond zijn heen en weer zwaaiende penis.
“Nee maar! Hij heeft die onhandelbare slavin van de grond getild gekregen,” riep Aljé opgewekt. “Zeg dat hij haar op de werkbank legt, Selene. Op haar rug!”
Selene richtte zich tot Jahoran, gaf hem het bevel om te doen wat Aljé zei en even later legde die de slavin ruggelings op het zware blad van de houten werktafel.
Aljé kwam naar voren en trok aan de armen van de slavin tot die naast haar hoofd kwamen te liggen. Vervolgens bond ze haar polsen met twee koorden vast aan de ijzeren ringen op de hoeken van het massieve werkblad. Tot slot spreidde ze de benen van de bewusteloze vrouw uit elkaar, zo wijd als de werkbank dat toeliet. Opnieuw bracht ze twee koorden aan, maar nu rond de enkels van de vrouw. Aljé bevestigde die aan de ijzeren ringen die aan het voeteinde zaten en sprak haar gedachte hardop uit:
“Hah! Ik ben benieuwd of die wilde Zabra kat nog zoveel pit heeft nu ze weerloos is.”
Iedereen keek nu naar het uitgestrekte lichaam van de slavin. Jahoran was de enige man in de werkplaats. Hij had zich al lang niet meer kunnen verlichten, zelfs masturbatie was onmogelijk geweest in de kleine kooi waarin men hem geboeid had opgesloten en naar Ephes had vervoerd. De aanblik van deze wijdbeens uitgestalde voluptueuze vrouw maakte dat zijn penis opnieuw harder en langer begon te worden. De gladde, met olie ingewreven lustriem spande zich langzaam aan onder zijn eikelrand en zond felle genotprikkels naar zijn liezen en teelballen.
“Bij Marduk!”
De uitroep van Aljé verstoorde zijn geile gedachten. Even vreesde hij dat ze haar God aanriep omwille van zijn omhoog verende erectie, maar ze keek niet naar hem. Ze keek naar de jonge vrouw van het Zabra nomadenvolk op haar werkbank.
“Moet je die memmen zien! Het lijken wel twee kalebassen, Selene,” riep ze op een spottende toon. “Door die tepels van haar gaan drie ringetjes. Misschien wel vier.”
Selene knikte. Esdra sloeg haar blik neer, zij voelde medelijden voor die arme vrouw van haar eigen volk. En Jahoran, die voelde zijn pijnlijk gezwollen penis kloppen van verlangen om eindelijk zijn zaad te kunnen lozen.
Zijn donkere ogen keken naar de brede gewelfde heupen van de slavin op de tafel. Naar haar zachte mollige buik en de grote borsten waar Aljé zo gemeen de spot mee dreef. Ten prooi aan de zwaartekracht waren die naar opzij gezakt. De tepels waren inderdaad uitzonderlijk dik en leken wel spenen, dacht Jahoran. Ze bevonden zich middenin twee grote roze tepelhoven en priemden trots naar voren.
De warrige bos krullen van de vrouw lagen als een waaier uitgespreid rond haar bebloede hoofd, want er kleefde gestold bloed in de wonde boven van haar linkerslaap. Op die plek had Aljé haar een stevige klap verkocht. Dat moest wel, dacht hij, als ze zo lang buiten westen bleef.
“Wat doen we nu, Selene? Wil je graag dat ik die Soemeriër van jou van zijn tatoeage voorzie? Of stellen we het toch uit tot morgen?”
Selene schudde haar hoofd.
“Nee, geen uitstel. Ik heb liever dat je het nu meteen doet, maar wat gebeurt er dan met dat bijtgrage wijfje op je werktafel?”
“Die blijft daar liggen tot Icheas hier is. Dat hij die schoppende en bijtende Zabra meid maar onder handen neemt. Hij is daar veel bedrevener in dan ik.”
Selene legde haar hand op Jahorans schouder en gaf hem een zetje in de richting van het fornuis bij het raam.
“Waar wil je hem hebben, Aljé? Kort bij het vuur?”
“Ja, daar is het licht het beste,” antwoordde die, en met een lange naald begon ze de verf in Jahorans hals aan te brengen. De kleine stipjes namen langzaam de vorm aan van letters. De ene na de andere letter tatoeëerde ze in zijn huid en uiteindelijk zou er ‘Jahoran Soem Ephes mart’ te lezen staan in en rond de hals van de Soemerische dief. Meer bepaald zijn naam, zijn afkomst en zijn rang in het paleis van de kalief van Roum. De laagste, want de martelaren van Ephes waren de minste in rang onder al de slaven van de kalief en zijn vele echtgenotes, zonen en dochters.
Maar het aanbrengen van de letters ging erg langzaam. Na een uur of twee zond Selene Esdra naar haar woning om het rijtuig op te halen. Straks zou Icheas het misschien nodig hebben, zo zei ze.
De bewusteloze vrouw die op de werktafel lag uitgestrekt, had nog steeds geen teken van leven gegeven, maar aan het bewegen van haar borstkas, konden ze zien dat ze leefde. Aljé werkte in stilte door en Selene kwam tot rust.
Van waar ze zat, had ze een goed zicht op de Soemeriër voor wie ze al haar privileges op het spel had gezet. Hij leed pijn onder de vele naaldprikken en ze zag dat zijn kaakspieren zich voortdurend spanden en weer ontspanden.
Af en toe zag ze hem ook gluren naar de Zabra slavin op de werkbank. Selene richtte haar blik op de tuigage die ze rond zijn penis had laten aanbrengen toen ze daarnet zo boos op hem was geweest.
Misschien had ze wat overdreven in haar woede, dacht ze. Zo een lustriem was een van de meest vernederende manieren waarop men mannelijke slaven kon optuigen. Er waren een handvol foltertechnieken die nog erger waren, vooral omdat die ook pijnlijk en gruwelijk waren en omdat ze dienden om een man zijn wil te breken. De lustriem was anders, dacht Selene, want die diende om een man te kwellen door zijn lustcentrum te prikkelen zonder hem ooit de verlichting te schenken waar zijn lichaam naar verlangde.
Opeens stond ze op. Ze wandelde tot bij haar vriendin, maar haar ogen keken naar de lange bruine penis van de Soemeriër. Die bungelde half stijf naar opzij. Door de lustriem rond zijn eikel, kon de penis van de man niet naar omlaag zakken en ze kon de ballen van de man helemaal zien. Die hingen daar tussen zijn gespierde dijen, tussen een dichte vacht van gitzwart krullerig schaamhaar.
“Hoe lang nog, Aljé?”
“O, niet lang,” antwoordde die. “Ik ben bijna klaar.”
Selene slaakte een stille zucht en kwam heel dicht bij de Soemeriër staan.
“Ik ga die wildgroei rond zijn grote penis wat kortwieken,” zei ze. “Het is geen gezicht zo. Waar ligt het scheergerief?”
Aljé knikte kort met haar hoofd naar links.
“Daar op die plank,” zei ze. “Aan je linkerkant. In dat zwarte kruikje zit een balsem die het scheren vergemakkelijkt.”
Toen Selene alles bij elkaar gezocht had, begon ze de tuigage met de lustriem los te maken. Ze grijnsde naar Aljé toen ze zag welk effect haar aanrakingen hadden. De half stijve penis van de Soemeriër roerde zich. Met kleine schokkerige beweginkjes begon het gevoelige ding zich op te richten. Het duurde niet lang voor de penis opnieuw op volle sterkte naar omhoog paalde, de dikke bolronde top ontbloot.
Selene schoof een stoel tot bij Jahoran. Ze ging op de stoel zitten en gebruikte eerst een klein schaartje om het schaamhaar van de slaaf kort te knippen. Ondertussen werkte Aljé boven haar hoofd verder aan de tatoeage in zijn nek. Toen ze het kort geknipte vachtje met de balsem van Aljé inwreef, moest Selene de overeind staande penis van de man opzij duwen om overal goed aan te kunnen. Af en toe raakte haar pols zijn erectie. Die voelde gloeiend heet aan en Selene realiseerde zich dat ze genoegen schepte in haar plagerijen. Telkens als haar glibberige vingers zich rond de harde schacht sloten, zag ze de dooraderde penis van de Soemeriër lichtjes trillen van genot. Zijn ballen waren al naar omhoog gekropen, hoog in zijn fel samengetrokken balzak.
Boven haar hoofd hoorde ze Aljé’s stem.
“Ga je die Soemerische boef helemaal kaalscheren rond zijn grote lul?”
“Nee, niet helemaal,” antwoordde Selene. “Ik laat een mooi kort vachtje staan.”
“Allemachtig, meid! Die knaap staat op barsten,” zei Aljé, die klaar was met de halstatoeage van Jahoran. Ze staarde met grote ogen naar de dik opgezwollen, natglimmende eikel van de Soemeriër.
“Ja, hij druppelt al,” reageerde Selene. Ze grinnikte, want ze had het voorvocht dat uit het spuitgaatje van de slaaf opwelde ook al gezien. “Ik ga hem nog wat kwellen. Tot vanavond. Hij mag zich pas ontladen nadat hij mij voldoende genot geschonken heeft.”
Aljé fronste.
“Wat? Ga je hem voor jezelf gebruiken? Een martelaar?”
“Ja.”
“Maar waarom in Marduksnaam? Er is geen man in het paleis van de kalief, die zich niet met plezier zou uitsloven om ons ter wille te zijn. En jij gaat een van de martelaren gebruiken voor je plezier?”
Selene knikte opnieuw van ja. Ze aaide heel eventjes over de eikel van de Soemeriër, op dat plekje waar hij zijn geile vocht uitscheidde. De spieren in zijn platte buik spanden zich en zijn erectie maakte een plotse opwippende beweging. Ze glimlachte erom. Zijn kleverige voorvocht voelde warm en nat aan op het topje van haar vinger.
“Wil je graag meedoen, Aljé? Lekker met zijn drieën?”
“Met die Soemerische hond? Nooit,” antwoordde die. “Zie maar dat je niet in de problemen geraakt door dat uitschot, Selene!”
Selene haalde haar schouders op.
“Ach nee,” zei ze, met een zucht. “De meesteres heeft hem aan mij toegewezen en gezegd dat ik hem aan de ketting moest houden. Vanaf morgen mag hij Esdra en de andere uit mijn lot gezelschap houden.”
Aljé wilde iets antwoorden, maar op dat ogenblik verscheen Icheas in de deuropening. Zijn zware gestalte wierp een lange schaduw in de zonnige werkplaats. Hij was in het gezelschap van Esdra, die achter hem stond.
Selene zag dat hij het meisje van haar tuigage had bevrijd, want ze droeg een ragfijn en erg mooi uitziend lendendoekje. De groene zijde vormde een smal driehoekje en spande als een tweede huid over haar venusheuvel en geslacht. Drie blinkende gouden ringen hielden de fijne stof op haar plaats. Twee ringen zaten aan weerzijden van Esdra’s brede heupen en een derde zat ter hoogte van de kuiltjes boven haar billen. Dat kon alleen maar betekenen dat ze straks naar het paleis van de kalief zou worden gezonden. Hier in de tuin mochten de slaven nooit zijde dragen, dacht Selene. Alleen leer of linnen.
De stem van Icheas onderbrak haar volgende gedachte.
“Ik zie dat jullie druk bezig zijn, dames,” zei die stem. Icheas richtte geamuseerde blik op Jahorans erectie en grijnsde breed.
“Er werd mij nochtans verteld dat Aljé mijn hulp nodig had?”
|
|
    
SubAdoration
Actief lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 27
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 16 mei 2010 - 10:49 pm: |
|
Opwindend |
Dag Malach,
Ik word op mijn wenken bediend. 
Een boeiend vervolg. Ik heb ook dit deel in één adem uitgelezen. Eigenlijk zijn Fm-verhalen niet mijn ding, maar door de beeldende manier waarop je beschrijft wat Jahoran overkomt en door het ten tonele voeren van Esdra vind ik het ook voor mij als MFf-lezer en -schrijver aantrekkelijk. Vooral de manier waarop je het aanbrengen van de lustriem bij Jahoran en de reacties die dat bij hem oproept beschrijft, vind ik opwindend. Misschien moet ik me ook eens zo door mijn partner laten domineren.
Ik sta op de uitkijk voor hoofdstuk 3 (volgende week zondag?)
Groeten, SubAdoration
|
F.A.W. Malach
Actief lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 22
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 17 mei 2010 - 08:51 pm: |
|
Bedankt  |
Hoi,
Blij dat je het vervolg ook leuk vond, SubAdoration! Esdra treedt meer op de voorgrond in het vierde hoofdstuk, het volgende is gewijd aan Icheas en dat andere slavinnetje van het Zabra volk. Zo zal ik blijven proberen om wat af te wisselen tussen Mf, Fm, Ff en Mm. Dan is er van alles wat, haha!
Je voorlaatste zin, daar wil ik echt effe op reageren. (grijns) Schrap dat woordje 'misschien' en ga ervoor. Mijn liefste - en tevens mijn waanzinnig lekker subje - vond het heerlijk van de rollen om te keren en mij eens een keertje te blinddoeken en knevelen, en zó op te geilen tot ik er bijna gek van werd.
Foltering door lust noem ik dat... Want als Top wil je je eigen plezier zo lang mogelijk rekken en sterk en ongenaakbaar zijn, en aan de andere kant is daar dat gewillige slavinnetje, dat jou volledig vertrouwt, en dat je zelf ook zo vertrouwt dat je je eigen genot blindelings aan haar overlevert. Een onwaarschijnlijk fijne manier om controle te hebben door af en toe de teugels n's uit handen te geven en je dominante gevoelens eventjes los te laten.
Goh, het is héérlijk om over SM te schrijven, toch? Bijna zo lekker als eraan te doen...(lacht)
Groetjes en tot schrijfs,
Malach
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
In de werkplaats van Aljé 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?