een bod op Eva
Zo ìs Eva. Ze is stout geweest, maar ze verbergt dat slecht. Ze laat juist merken dat ze stout geweest is. Ze kàn niet anders. Zo is Eva. Ze gaat, zo simpel is het, over de knie. Jurkje omhoog. Haar billen weer exclusief voor mij. En dan moet ze vertellen. Vertellen wat ze vandaag heeft gedaan. Vanaf het moment dat ze haar jurkje aantrok. Voor de spiegel ging staan en plotseling besloot om haar slipje uit te trekken. Over hoe ze de deur uitging en naar het centrum fietste. Het zadel voelde de eerste minuten vreemd koud aan, aan haar blote kontje. Ze moet vertellen over hoe diep ze durfde te buigen toen ze haar fiets met het kettingslot aan de lantaarnpaal vastzette. Ze moet vertellen over de wandeling door het dorp, het bezoek aan V&D, de Hema en het winkelcentrum. Ze moet ook details geven. Ik vraag ernaar: Wie keken er naar je? Wie zag dat je geen slipje aanhad? Ben je opzettelijk nòg een keer met de roltrap heen en weer geweest? Zodat ze je konden zien? Samen maken we in gedachten de hele wandeling nòg een keer. Met één verschil. Nu krijg je op cruciale momenten (zeg maar: bekentenissen) één of soms een korte serie petsen op je billen. De wandeling virtueel nog eens over gedaan, maar intenser nu. Je billen beginnen ervan te gloeien. Weet jij nog of je wel de waarheid verteld? Misschien verzin je er wel dingen bij. Zo sturen we elkaar. Je hebt voor een deel jouw lot in eigen handen. Of, nee: jij legt voor een deel je eigen lot in mijn handen. Gaandeweg kan je gebeurtenissen verzinnen. Dingen die niet gebeurd zijn op jouw uitdagende wandeling verzin je er bij, of je laat dingen die wel gebeurd zijn juist weg. Zo bepaal je je eigen lot. Het aantal slagen en de heftigheid ervan zijn voor een deel door jou zelf te sturen. Aan het eind van het verhaal buig je natuurlijk nog één keer, om jouw fiets te bevrijden van haar kettingslot. Een laatste serie flinke petsen op je billen? Misschien moet de straf daarna pas komen. Eerst even geboeid alleen in een kamer. Daarna met de handen gebonden omhoog. Ik, met een zweepje met zo'n leren flapje aan het end. Of nog wat stevigers? Maar in ieder geval, uiteindelijk, een kusje op je rooie billetjes, Peter.
|
|