| Gepost op dinsdag 09 februari 2010 - 10:00 pm: | 
|
| Van schaamte en fierheid  
Het Safarov fonds - Hoofdstuk VI / Vanja’s leven in Trasimero neemt een wending… een dubbele!
Vanja verscheen opnieuw in de woonkamer en haar ogen zochten naar Marec. Die had geen aandacht voor haar, want hij stond met zijn rug naar haar toe gekeerd. Hij was druk in gesprek met zijn gast, maar Mieke keek wel naar Vanja en hun blikken kruisten elkaar. De beeldschone brunette gedroeg zich erg onderdanig in de nabijheid van haar klant, de beroemde politicus. Vanja herkende hem meteen en vloekte in stilte. Shit, joh! Ocane had niet overdreven toen ze had gezegd dat het een belangrijke man was. Dit was een van de toppolitici van Europa… En zij stond hier voor hem te kijk. Poedelnaakt en met een onnozel plastieken carnavalsmaskertje voor haar gezicht. Een grijs bokfiguurtje met sik en horentjes. Het was waanzinnig absurd als je er over nadacht.
“Wie is dat?”, vroeg Jan Peter aan Marec. “Hoort ze bij jou, Marec?”
Vanja zag hoe de Meester zich naar haar omdraaide.
“Ja, het bokje hoort bij mij. Die stoute slet zal onze avond wat opluisteren.” Hij legde zijn hand met een joviaal gebaar op Jan Peters schouder. “Ze heeft zich daarnet ongehoorzaam gedragen, maar genoeg over haar. Kom, laten we aan tafel gaan. Ik heb honger als een wolf.”
“Ik dacht dat het een paard was, Marec,” opperde die.
“Een paard?”
“Honger als een paard,” zei Jan Peter. “De uitdrukking luidt: honger als een paard.”
Marec grijnsde en wierp een trage blik op Vanja.
“Nee,” repliceerde hij. “Paarden lusten geen bokjes, Jan Peter. Wolven wel, die zijn er dol op.”
Vanja ’s hart miste een slag toen ze hem die woorden hoorde zeggen. Eerst noemde hij haar een stoute slet en nu gaf hij haar alweer een compliment! Was hij dol op haar? Of had hij het misschien anders bedoeld? Speelde hij met haar? Ja, dat zou het wel zijn. Veel tijd om erover na te denken, had ze niet, want op dat ogenblik kwam Luigi Jacobo de eetkamer binnen. Hij droeg de zilveren schotel met het koude buffet, plaatste die in het midden van de tafel en lichtte het bolronde, blinkende deksel op. Er waren verse broodjes, kreeften, gevulde tomaten, grote moten zalm en tonijn, krabcocktails in uitgeholde sinaasappels, kaviaar en zalmkaviaar, tientallen soorten dressings en nog veel meer.
Maar Vanja had geen oog voor al dat lekkers, niemand eigenlijk. Dat kwam door de jongeman. Ook Luigi had nagenoeg al zijn kleren uitgetrokken en hij serveerde het eten gekleed in een strak zittende, smetteloos witte boxershort. Het nauwsluitende broekje liet weinig aan de verbeelding over.
“Allemachtig, Marec,” riep Jan Peter uit. “Wat heb jij nog allemaal voor ons in petto vanavond, kerel? Een heuse orgie zo te zien! Ik hoop dat je niet denkt dat ik daaraan ga meedoen, hoor je?”
“Absoluut niet. Luigi vervult dezelfde functie als mijn bokje,” antwoordde Marec geruststellend. “Het oog wil ook wat en geen feest zonder een goede voorstelling.”
De politicus knikte en gebaarde naar de bruine rug van Luigi Jacobo die het zilveren deksel wegbracht.
“Gelukkig maar! Het mag dan wel een mooie man zijn, maar ik houd het liever op dit schatje hier,” verklaarde hij terwijl hij zijn arm bezitterig rond Mieke ’s nek en schouders krulde.
Vanja zag hoe Mieke even opschrok, want ze had stiekem naar het kontje van de jonge gigolo staan gluren. Vanja wierp haar een samenzweerderige blik toe, want ze had er zelf ook naar gekeken. De strakke billen van die knaap boden een schitterende aanblik onder het soepele nylon van zijn boxershort, daar bestond geen twijfel over.
Maar Mieke had zich herpakt en ze vervloekte Vanja omdat die haar stiekeme blikken gezien had. De mooie contractante volgde Jan Peter en Marec toen die rond de tafel plaatsnamen. Ze ging naast Jan Peter zitten en zag een van de twee jongens binnenkomen. Hij hield een houten bankje in zijn handen, kwam op de tafel toegelopen en plaatste het naast Marecs stoel. Op het bankje legde hij een donkergroen kussen.
Vanja keek van het bankje naar haar Meester en zag dat hij haar recht aankeek. Ze voelde tintelingen in haar onderbuik en wist al wat hij zou gaan zeggen voor hij het zei.
“Hier komen, jij.”
Ze kwam naar hem toe en bleef voor het bankje staan.
“Op je knieën,” zei Marec kort. “Rug mooi recht en borst vooruit. Nee, die handen uit je schoot, laat ze langs je zijden hangen en ontspan je.”
Zwijgend deed Vanja alles wat hij haar opdroeg. Mieke en de gast van de Meester waren begonnen met eten, maar hijzelf nog niet. Hij wreef met de rug van zijn hand over haar tepels tot die zich in hun volle glorie oprichtten.
“Waarom doe je dat, Marec? Ze zijn toch veel te groot, die tepels,” zei Jan Peter met een geringschattende uitdrukking op zijn gezicht. “Ik vind dat niet mooi, zulke dikke spenen bij een vrouw… Ik heb liever van die kleine harde knopjes, zoals die van Mieke hier, hahaha!”
Terwijl hij dat zei, schoof hij een van de schouderbandjes van Mieke ’s jurk naar beneden, ver genoeg om haar linkerborst te ontbloten. De fijne, donkere tepel vormde een volmaakte knop. Iedereen keek ernaar. De borst zag er volkomen gaaf uit, zowel qua vorm als qua uitzicht. Een mooiere borst was ondenkbaar, dat wist Vanja wel zeker.
“Dat is de borst van een negentienjarig meisje, Jan Peter,” zei Marec hoofdschuddend. “Dat is mooi om naar te kijken als je ervan houdt, maar het is te perfect om echt leuk te zijn. Je kunt er niet zo fijn mee spelen, niet zoals met deze.”
“Hhhhh,” kreunde ze. Vanja trok haar buik in toen de Meester de tanden van zijn vork onder een van haar tepels plaatste en de lange, stokstijve tepel zachtjes naar omhoog duwde.
Ze strekte haar rug en stak haar borsten naar voren. Ze wilde hem toeschreeuwen dat ze het fantastisch vond wat hij zei en hoe hij haar vernederde terwijl hij haar prees. God, wat wilde ze hem! Zou hij voelen dat ze zich volledig aan hem wilde onderwerpen? Want dat was zo… Hij mocht met haar doen wat hij wilde, haar vragen wat hij wilde, ze zou het voor hem doen!
Marec prikte in het malse vlees van haar borsten – hij gebruikte nog steeds de scherpe tanden van zijn vork – en zei:
“Vertel eens aan mijn gast en zijn vriendinnetje waarom ik je daarnet een stoute slet noemde?”
Vanja slikte en dacht na. Ze wist waarom ze gestraft werd, maar nog niet hoe ze het zou formuleren.
“Ik heb uw bevel niet gehoorzaamd, Meester. Ik was zo geil dat ik sprak terwijl u mij gevraagd had om mijn mond te houden.”
Marec glimlachte knikkend. Vanuit zijn ooghoek zag hij hoe Luigi hun Champagneglazen tot aan de rand vulde.
“Inderdaad. Je bent een geile en ongehoorzame slet.”
“Ja, Meester.”
“Zeg het,” zei Marec. “Herhaal de woorden.”
“Ik ben een geile en ongehoorzame slet,” zei Vanja hardop. Ze hoorde Mieke grinniken en Jan Peter had een geamuseerde uitdrukking op zijn anders zo ernstige gezicht.
“Als jij het zegt,” mompelde Marec breed grijnzend. Hij wenkte Luigi en vroeg hem om Vanja een glas Champagne in te schenken.
“Drink op,” zei hij tegen haar. “Tot op de bodem en in één keer. Maar je masker niet afnemen! Vooruit, waar wacht je op?”
Vanja bracht het glas voorzichtig tot onder haar bokkenmaskertje en tot aan haar lippen, en ze sloeg het achterover. De bubbels prikkelden haar verhemelte, bruisten in haar keel en brandden in haar slokdarm. Ze trok een grimas.
“Wat is er? Lust je geen Champagne?”
“Jawel, Meester. Champagne is lekker… Het is alleen… Ik…”
“O, dus je vindt Champagne lekker?” Hij riep opnieuw Luigi en liet de jongeman nog een glas tot aan de rand vullen. Hij nam zijn eigen glas en hield het voor Vanja ’s gezicht.
“Geniet ervan, want het is je laatste glas. Zolang je nog aan het Safarov fonds toebehoort en bij mij bent, zul je geen druppel meer mogen aanraken. Op wat zullen we toasten?”
“Euh… Ik weet het niet, Meester… Op een goede gezondheid?”
Marec schudde zijn hoofd.
“Dat is saai,” bromde hij. “Laten we toasten om geile ongehoorzame sletten! Ja, zeg het maar. Ik wil het je nog eens horen zeggen. Met luide stem en dan in één keer naar binnen.”
Vanja hief haar glas.
“Op geile en ongehoorzame sletten!” Haar stem trilde een beetje, maar ze bracht het glas tot onder haar masker en dronk het tot op de bodem leeg.
“Dus je kunt ook gehoorzaam zijn, dat is fijn om weten,” zei Marec op een mild spottende toon. “Je mag je omdraaien. Ga op handen en knieën op het bankje zitten, zoals een viervoeter. Als een echte bok.”
Terwijl Vanja de gevraagde houding aannam, voelde ze de Champagne al naar haar hoofd stijgen. Haar slapen klopten en haar ademhaling werd moeizamer. Ze schatte de hoogte van het bankje in verhouding tot die van de tafel en vermoedde dat haar billen net boven de tafel zouden uitsteken. Mieke en de gast zouden er nu naar aan het kijken zijn, daar twijfelde Vanja niet aan. Haar vermoeden werd bevestigd door de uitroep van de politicus.
“Hah! Dat is een forse bilpartij! En flink gestriemd ook, Marec. Met wat hebben ze haar geslagen? Een zweep?”
“Onder andere,” antwoordde Marec kalm. “Zwepen, rietjes, stokken…, Ocane gebruikt van alles om die meiden mee te straffen.”
Hij zweeg enkele tellen, aaide over Vanja ’s dijbeen en beroerde haar heup, maar die strelingen duurden niet lang. Al gauw gaf hij Vanja een venijnige tik op haar rechterbil. Er klonk een petsend geluid en dat geluid bezorgde haar rillingen van genot. Ze hunkerde zo naar de aandacht van die man, of hij haar nu liefkoosde of sloeg, het maakte haar niet uit. Als hij haar maar aanraakte!
Marec sprak haar streng toe en zei dingen om haar te vernederen. Hij schold en beledigde haar in het bijzijn van zijn gast, dat was het spel dat hij met haar aan het spelen was. Vanja voelde dat aan en het wond haar verschrikkelijk op. Haar klit tintelde en zwol op, haar sappen begonnen te stromen en haar schaamlippen werden groter, gevoeliger ook. En nat, kletsnat.
“Verberg je misschien een schat tussen die malse billen van je, slet? Druk je ze daarom zo tegen elkaar aan? Of is het omdat je al aan het druppelen bent? Is het dat wat je voor ons probeert te verhullen? Jouw geilheid?”
Shit, dacht Vanja. Hij heeft het gezien of geroken. Of allebei! Haar hoofd werd steeds zwaarder en roder in de voorover gebogen houding waarin ze op het bankje zat. Fuck, wat nu? Ze nam een besluit.
“Ik… euh… Ja, Meester,” bekende ze stamelend. “Vergeef me, Meester. Ik doe het niet met opzet. Echt niet!”
Tot haar verbazing reageerde Marec niet boos op haar bekentenis, maar hij schoot in de lach. Zijn vingertoppen streelden de zachte huid van haar benen, tussen knieën en billen en ze rilde van genot. Opnieuw.
“Spreid ze uit elkaar,” beval hij. “Laat ons eens zien wat er zoal glinstert tussen jouw benen.”
Vanja veranderde de stand van haar handen en knieën om gevolg te geven aan het bevel van de Meester. Haar dijen weken uit elkaar en achter haar rug hoorde ze Mieke en Jan Peter lachen en plagerige opmerkingen maken over haar natte, lekkende kutje.
“Ja, zeg! Wat een wellustig ding! Zo vernederd worden en er nog van genieten ook,” zei Jan Peter op een ongelovige toon. “Ik weet dat het bestaat, zulke mensen, maar toch vind ik het vreemd.”
Marec schudde zijn hoofd.
“Ik niet. Ik vind het helemaal niet vreemd,” reageerde hij terwijl hij zijn wijsvinger gebruikte om er Vanja ’s clitoris mee aan te raken. Hij zag hoe ze haar buik introk en hoe ze de spieren van haar benen en dijen spande. Haar zachte kreunen ontlokte hem een glimlachje.
“Sommige vrouwen en mannen zijn zo, Jan Peter. Gelukkig maar!”
“Ja…, dat zal wel zeker? Nou, ieder zijn smaak, zullen we maar zeggen,” zei Jan Peter, die geboeid toekeek hoe Marec een van zijn vingers in de glinsterende kut van de vrouw liet verdwijnen.
Dat ging moeiteloos en die meid leek het fijn te vinden ook, want elke keer dat Marec zijn vinger uit haar glibberige spleetje terugtrok, begonnen haar benen en billen te trillen van de verwachtingsvolle spanning, hunkerend naar een volgende penetratie. En ze maakte geluidjes ook, geluidjes die zonder meer opwindend waren en ook op Mieke effect hadden.
Jan Peter zag de wangen van zijn escort meisje donker kleuren en de mooie brunette schuifelde zenuwachtig heen en weer op haar stoel. Haar ene borst hing nog altijd bloot uit haar jurkje en hij keek er naar. Het is bijna tijd voor het dessert, dacht de politicus geamuseerd. Voor het dessert en voor het toetje na de koffie.
Marec gaf Luigi de opdracht om de tafel af te ruimen, maar hij had nog andere plannen voor de jonge Italiaan. Hij riep hem bij zich.
“Luigi?”
“Ja, Meester?”
“Je hebt staan gluren, is het niet?”
Luigi aarzelde even. Dit was niet afgesproken, dacht hij. Maar de zwelling vooraan in zijn boxershort was ook niet afgesproken. Ach, nu was het toch te laat, hij kon al net zo goed eerlijk zijn tegen de Meester. Dus hij knikte met zijn hoofd en er verscheen een schuldige uitdrukking in zijn zwarte ogen.
“Euh… Ja, Meester. Ik raakte opgewonden. Ik hoop dat u me dat niet kwalijk neemt?”
Marec tuitte zijn lippen.
“Nee,” zei hij. “Maar je weet wat er van jou verwacht wordt, Luigi. Of je pik nu stijf is of niet, dat maakt geen verschil wat jouw opdracht betreft.”
“Ja, Meester, dat begrijp ik,” antwoordde Luigi die zijn witte boxershort omlaag schoof, zich voorover boog en het kledingstuk uittrok. Zijn harde pik wiebelde op en neer terwijl hij zich terug oprichtte.
Vanja keek er naar. Dat was niet moeilijk, want de naakte jongeman had een stap opzij gezet. Hij was vlak voor haar gezicht komen staan. Zijn lange, bruine penis bevond zich ter hoogte van haar neus en ze kon hem ruiken ook. Ze rook sporen van zeep, maar ook van de typische muskusachtige geur van een opgewonden man. Die geur drong door tot in haar neusgaten en maakte dat er nog meer vocht opwelde vanuit haar binnenste. Maar dat de Meester haar gevoelige klit voortdurend plaagde door er met zijn vingertoppen over te wrijven, had daar nog veel meer mee te maken.
Marec schraapte zijn keel, aaide haar over haar wang en zei:
“Je mag dat bokkenmasker afzetten.”
Vanja trok aan het carnavalmasker en het elastiekje gaf meteen mee. Ze slaakte een zucht van verlichting. Eindelijk kon ze dat klamme plastic rotdingetje van haar gezicht doen! Haar vreugde werd getemperd door Marecs spottende stem.
“Hoe vind je het uitzicht, sletje?”
“Hé? Euh… Ik… Ik…,” stamelde Vanja, die schrok van die vraag en er niet meteen een antwoord op wist te bedenken.
“Heeft Luigi een mooie pik? Vooruit, geef antwoord op mijn vraag,” zei Marec gebiedend.
“J… Ja, Meester,” antwoordde Vanja stamelend. “Een hele mooie, maar niet zo mooi als die van u, Meester.”
Achter haar hoorde ze iemand lachen.
“Dat is goed geantwoord, meisje,” riep Jan Peter vrolijk.
Marec gniffelde en knikte instemmend.
“Ja, mijn geile sletje verdient een beloning,” zei hij, zachtjes over Vanja ’s binnenste schaamlipjes wrijvend. Die waren opgezwollen, puilden naar voren en boden een wondermooie aanblik. De gedachte dat hij nog nooit in zijn leven zo een prachtig iets had gezien, kwam bij Marec op. Maar de opwinding die hij voelde, had niet zozeer te maken met de glinsterende opening van deze vrouw… Nee, zijn opwinding had alles te maken met het feit dat hij haar graag mocht en dat hij haar aantrekkelijk vond. Dat de waarheid was, dat hij op die bijzondere vrouw viel. Op het moment dat hij zich dat realiseerde, nam Marec zijn definitieve beslissing. Hij wilde deze vrouw als zijn sub. Punt.
“Wat voor beloning had je in gedachten, Marec?”, vroeg Jan Peter, Marecs gedachten onderbrekend. De stem van de politicus klonk vrolijk van de vele Champagne en van de groeiende erotische spanning in de eetkamer.
“Dit geile sletje is helemaal verhit,” reageerde Marec grijnzend en hij vulde zijn glas tot aan de rand met Champagne. “Ik zal haar een beetje verkoeling schenken als beloning.”
Verkoeling? Wat voor verkoeling, dacht Vanja. Ze vroeg zich in stilte af wat hij daarmee bedoelde, want vanuit haar positie kon ze niet zien wat Marec uitvoerde. Het enige wat zij kon zien, was de erectie van Luigi. De voorhuid was van zijn eikel geschoven toen de penis van Luigi zich in zijn volle glorie had opgericht en de jongeman stond nu zo dicht voor haar gezicht, dat zijn strakgespannen eikel af en toe het puntje van haar neus raakte.
“Geef hem eens een likje, zondebok,” zei Marec. “Gebruik het puntje van je tong en proef eens van wat Luigi jou zo genereus aanbiedt.”
Vanja stak haar tong uit en gehoorzaam likte ze aan de eikel van de jongen. Ze hoorde hem zachtjes zuchten en zijn stijve penis bewoog alsof hij een elektrische schok had gekregen. Ze was al vergeten wat de Meester over die verkoeling had gezegd, tot ze zomaar opeens iets ijskoud en nat tussen haar billen door voelde lopen. Iets wat vloeibaar was en langs haar bilspleet voorbij haar sterretje tot tussen haar schaamlippen liep. Het kietelde en prikkelde haar op die gevoelige plekjes. Ze bewoog in een reflex naar voren en stootte haar neus aan de penis van Luigi, maar de jongeman leek dat helemaal niet erg te vinden.
“Hhhhh,” kreunde ze geschrokken toen er nog meer van de koude prikkelende vloeistof tussen haar bilspleet liep.
Jan Peter klapte in zijn handen.
“Hahaha! Prachtig, Marec. Ik geloof dat ze het fijn vindt, dat geile wijfje van je!”
“Natuurlijk vindt ze het lekker! Champagne is altijd lekker,” zei Marec opgewekt. “In welke opening je die godendrank ook giet!”
Vanja kreeg de tijd niet om hierover na te denken, want Luigi had zijn erectie in zijn rechterhand genomen en wreef het topje van zijn penis heen en weer langsheen haar lippen. Ze likte die en proefde de zilte smaak van de eerste druppeltjes voorvocht die uit zijn natglimmende eikel opwelden.
Haar hart bonkte in haar keel omdat ze op twee fronten belaagd werd. Achter haar was de Meester, die haar ook streelde met zijn heerlijke vingers. Oh! Hij wist precies waar haar meest gevoelige plekje te vinden was en wanneer hij moest ophouden. De schurk! De fantastische, afschuwelijk gemene, haar orgastisch lekker vingerende schurk!
“Mondje open,” hoorde ze hem zeggen. “Kom, gun Luigi zijn pleziertje, dan gunnen wij jou het jouwe.”
Ze opende haar lippen en nam de stijve pik van Luigi in haar mond. Ze ontving hem op haar tong en likte hem waar ze wist dat hij het gevoeligst was, bij het strakgespannen toompje onderaan de eikel. Maar ze gebruikte haar tong ook als een soort van hefboom om er Luigi ’s pik mee omhoog te duwen, tegen haar verhemelte aan.
“Oh! Ah,” kreunde de jongen hardop. Die vrouw maakt me gek, dacht hij, terwijl ze zijn kloppende eikel plette tussen haar tong en verhemelte. Shit! Hij mocht niet in haar mond komen, had de Meester gezegd. Hij mocht helemaal niet klaarkomen, zo ver mocht ‘zijn pleziertje’ niet reiken! Daar was de Meester zeer duidelijk over geweest.
“Ik houd het niet! Nee, ik…,” zei hij plots. “Sorry, Meester… Ze… ze is v… veel te goed!”
Marec zag hoe Luigi zijn glanzende pik uit Vanja ’s mond liet glijden en er naar greep. Hij kwam bijna onmiddellijk klaar en begon te spuiten. Hij ving het kleverige goedje op in zijn handen terwijl iedereen hem ongelovig aanstaarde.
Marec staarde hem aan omdat hij wist dat dit niet zo was afgesproken, en de gast en de vrouwen ongetwijfeld omdat hij een opwindende aanblik bood met zijn stuiptrekkende pik. Met een beschaamde uitdrukking op zijn gezicht raapte hij zijn boxershort van de vloer en hij verdween uit de eetkamer.
Jan Peter was ondertussen zo opgewonden dat hij zich met Mieke wilde terugtrekken in zijn eigen appartement. Hij wilde afscheid nemen van zijn gastheer, maar zag dat Marec zijn volledige aandacht op Vanja was gericht.
Hij zag hoe de vrouw opnieuw van positie veranderde. Ze stond op van het bankje waarop ze gehurkt had gezeten en richtte zich op. Jan Peter keek naar het lijnrechte, pikzwarte toefje boven haar natte venusheuvel en kut.
“Op de tafel,” zei Marec tegen de spiernaakte vrouw en hij schoof zijn bord en glas opzij om plaats te maken. “Ik wil je hier voor me, schrijlings op die tafel en met je benen wijd.”
Vanja gehoorzaamde zijn bevel zonder dralen. Ze nam plaats op de tafel, precies op die plek waar Marecs bord had gestaan en spreidde haar benen voor hem.
“Dat kan nog beter. Verder open dan dat, sletje. Komaan, zo wijd als je kunt!”
Vanja spreidde haar benen nog verder uit elkaar, zo ver dat de spieren en pezen in haar liezen zich spanden. Ze trok haar buik in, stak haar borsten vooruit en wachtte geduldig op wat er nog moest komen.
Jan Peter staarde langs Vanja ’s rug naar Marec en zei dat hij er vandoor ging. De twee mannen gaven elkaar een hand en namen afscheid. Samen met Mieke verdween ook de beroemde politicus uit Marecs eetkamer.
“Luigi?”
“Ja, Meester?”
“Jij mag ook gaan, jongen. O, maak je geen zorgen over de vergoeding… Die blijft dezelfde, ik neem het gewoon wat eerder van je over dan afgesproken.”
“Ja, Meester.”
Luigi Jacobo maakte een beleefde buiging en begon naar buiten te lopen. Vanja keek naar hem en ze zag hoe hij nog een laatste blik op haar naakte lichaam wierp. Hij leek opgelucht dat de Meester hem had weggezonden en Vanja deelde die opluchting, want ze had het gevoel dat die jongeman verder niet veel goeds met haar van plan was geweest.
Marec wachtte tot Luigi het vertrek had verlaten. Pas toen Vanja en hij helemaal alleen waren, sprak hij haar opnieuw aan.
“Hoe vond je het?”
Ze fronste en trok een onbegrijpend gezicht.
“Hoe vond ik wat, Meester?”
“Houd je niet van den domme, Herpoels,” reageerde hij berispend terwijl hij een doormidden gesneden citroen van de tafel nam en er mee over Vanja ’s stijve tepels wreef.
Ze kreunde zachtjes, maar bewoog zich niet. Het sap van de citroen veroorzaakte een verschrikkelijk branderig gevoel in haar tepels, want die waren nog gekneusd en gekloofd door de klemmetjes die Ocane er overdag op had laten aanbrengen.
“Je weet goed genoeg wat ik bedoelde,” sprak Marec. Hij drukte de citroen nu tussen Vanja ’s benen, recht tegen haar naar buiten puilende schaamlippen aan. Ook die waren nog erg gevoelig door de mishandelingen van de voorbije dag. “Hoe vond je het om vernederd te worden in het bijzijn van Jan Peter en de anderen? Ik zou graag van je horen wat er door je heen ging. Alles wat je dacht en wat je voelde… Vertel me alles.”
Vanja dacht even na terwijl ze het branderige gevoel tussen haar benen probeerde te negeren. De Meester wreef de citroen plagerig op en neer, over de hele lengte van haar kutje.
“Wel, Herpoels? Ik luister…”
“Ik voelde vooral opwinding, Meester.”
“Opwinding?”
Ze knikte.
“Vanaf wanneer voelde je die opwinding?”
“Van toen ik u tegen uw gast hoorde zeggen dat ik bij u hoorde, Meester,” antwoordde Vanja. “En de manier waarop u dat zei.”
“Is dat zo?” Marec wreef over zijn gladgeschoren kin. “Leg me dat eens uit.”
“U gaf me het gevoel dat u me als waardevol beschouwde, Meester. Dat u mij naar voren schoof als een attractie waar u trots op was. Op dat ogenblik verloor ik het grootste deel van de schaamte die ik voelde.”
“Schaamte? Waarom schaamte, Herpoels?”
“Voor mijn lichaam, Meester. In vergelijking met Mieke of Annelies zie ik er niet uit. Hun lichamen zijn strak en stevig omdat ze zoveel jonger zijn. Ik half zo oud als zij en getekend door de geboorte van Margot en door mijn verleden.”
Marec keek boos.
“Als je mijn sub wilt worden, mag je nooit meer zo praten, hoor je me? Niemand trekt mijn goede smaak in twijfel. Dus als ik zeg dat ik je aantrekkelijk vindt, dan is dat een feit dat je zonder meer dient te aanvaarden.”
Vanja schrok van die uitbarsting. Maar had ze dat goed begrepen? Had hij echt gezegd: ‘Als je mijn sub wilt worden’ en dat hij haar ‘aantrekkelijk vond’. Nee toch? Vanja geloofde haar eigen oren niet.
“Vergeef mij, Meester,” zei ze op een nederige toon. “Ik wist niet dat u zo over mij dacht… U weet toch hoe graag ik van u zou willen zijn, maar ik dacht… Ik bedoel… U zei toch dat u mij nooit voor uzelf zou willen hebben?”
“Ik weet wat ik gezegd heb. Ga verder met je verhaal,” zei Marec gebiedend. “Dus je verloor je schaamtegevoelens. Wat kwam er dan voor in de plaats?”
“Een soort van fierheid, Meester. Over mijn naaktheid. Over wie ik ben. Omdat u mij had gekozen om u deze avond te dienen, maar ook omdat u me het gevoel geeft dat u mij leuk vindt, mij de moeite waard vindt. En dat u mij niet als waardeloos en nutteloos beschouwt, zoals mevrouw Ocane en Annelies.”
“Leg me geen woorden in de mond, Herpoels,” zei Marec streng. “Maar je legt het goed uit en ik hoor het je graag vertellen, dus ga vooral verder.”
“Wat wilt u nog weten, Meester?”
Marec drukte de citroen opnieuw tegen Vanja ’s tepels. Harder dit keer. Hij zag haar gezicht vertrekken van de pijn. De rimpeltjes boven haar lange neus vormden een schattige aanblik. Die citroen moest vreselijk prikken, dacht hij.
“Vertel me over de pijn,” zei hij vragend. “Wat voel je als ik je pijn doe? Zoals nu bijvoorbeeld?”
Vanja hapte naar adem toen hij zijn hand omlaag liet zakken en zijn aandacht op haar meest gevoelige plekje richtte. Haar grote, erg gevoelige klit voelde gloeiend heet aan. Alsof hij in brand stond.
“Dan vraag ik me af waarom u mij straft, Meester. Meestal weet ik waarom en dan ben ik gelukkig dat u de moeite wilt nemen om mij op mijn fouten te wijzen.”
Marec glimlachte haar toe.
“Je weet waarom ik je mooie tepels en je lipjes in vuur en vlam zet?”
“Natuurlijk, Meester.” Vanja slaakte een half onderdrukte zucht van opluchting. Godzijdank! De bijtende pijn hield op. Weg citroen.
“Vertel op, meid. Ik ben een en al oor.”
“Omdat ik over uw mannelijkheid praatte in het bijzijn van uw gast,” legde Vanja uit. “Dat was verkeerd van me. Die man hoefde niet te weten dat u mij al eens eerder had gebruikt.”
“Je wist dat?” Marecs stem had een verbaasde klank. “En toch zei je het? Waarom?”
Vanja sloeg haar ogen neer.
“Omdat ik het zo graag wilde zeggen, Meester. Ik vind u een enorm aantrekkelijke man. Op alle gebied. Ik zou er alles voor over hebben om helemaal van u alleen te mogen zijn. Alles! Dus nam ik er mijn onontkoombare straf met plezier bij. Om u dat te laten weten, Meester.”
“Je blijft me verbazen, Herpoels.”
Marec vond het grappig om te zien hoe onzeker ze keek na die uitlating. Hij boog zich langs Vanja heen en viste een paar ijsblokjes uit de Champagne emmer. Vervolgens wreef hij er heel zachtjes mee over haar gloeiende tepels. Over haar bloedstollend mooie tepels. Fuck, wat waren die mooi! Hij raakte flink opgewonden bij het zien van die harde, opgerichte speentjes van tepels. Maar ook Vanja ’s stille kreunen en de manier waarop er kippenvel op haar borsten verscheen, wondden hem ongelofelijk op. Marec voelde zijn pik groeien in zijn broek en het kostte hem een bijna bovenmenselijke inspanning om zijn stem nonchalant te laten klinken.
“Dat voelt lekker, zeker?”
Vanja knikte heftig van ja.
“Oh zeker! O, Meester! Dat voelt heerlijk aan, echt heerlijk! Dank u, Meester!”
“Je natte spleet heeft het ook warm, hé?”
Ze knikte en fluisterde hees:
“Ja, Meester. Verschrikkelijk warm.”
Een ijsblokje tussen Marecs vingers streelde langsheen haar clitoris en zocht zich dan een weg omlaag, tussen haar schaamlippen. De Meester gebruikte het ijs om er haar binnenste lipjes mee te strelen. Die puilden alweer trots naar buiten, rozig, opgezwollen en kleverig van haar sappen. Vanja rilde nu van pure extase en kreunde steeds luider.
“Mmmh… Oh! Ooooh! O, Meester!”
Marec legde zijn handen op de binnenkant van haar knieën en drukte, zodat ze zich helemaal voor hem opende.
“Zo is het wel genoeg, geile slet,” zei hij opeens. “Houd even op met dat hitsige gekonkel, want ik moet je nog een laatste vraag stellen voor ik mijn definitieve beslissing neem.”
Vanja voelde zich verstijven. Van waar die ommekeer, dacht ze angstig. Had ze iets verkeerds gedaan? Of had die toon van hem met zijn vraag te maken misschien? Ja, dat zou het wel zijn… Hoopte ze.
“Die beledigingen,” begon Marec. “Ik die jou een geile slet noem… Of als ik je verneder door met je natte schaamlippen te spotten? Of je dingen te laten zeggen zoals daarstraks tijdens het diner… Wat deed dat met je?”
Vanja voelde een huivering door haar heengaan. Alleen al bij de gedachte aan die momenten van daarnet. Haar hart bonsde luid.
“Ik werd er nat van, Meester,” zei ze en ze voelde haar wangen gloeien toen ze dat zei.
Marec stak zijn hand uit, leunde iets naar voren en tilde Vanja ’s kin op. Zijn ogen peilden haar gedachten.
“Wil je van mij zijn, Vanja Herpoels?”
Vanja keek hem sprakeloos aan, helemaal in de ban van de gevoelens die haar overspoelden. Dit was te mooi om waar te zijn!
“Er is niets wat ik liever wil, Meester,” antwoordde ze.
Marec knikte tevreden.
“Dan neem ik je met me mee terug naar België,” verklaarde hij rustig. “Dat komt goed uit, want je kon hier toch geen week langer blijven. Je dochter heeft je nodig.”
Ongelovig staarde ze hem aan. Ze voelde een steek door haar hart.
“Hoezo? Is er iets mis met Margot, Meester? Is ze ziek?”
“Nee, ze moet naar school, dwaze meid. In september, weet je wel? Het eerste leerjaar? Ze zal haar moeder nodig hebben.”
Vanja keek hem onbegrijpend aan.
“Maar hoe… Ik… Ik ben hier nog maar zestien dagen, ik heb mijn schuld aan het fonds nog bijlange niet terugbetaald, Meester.”
In de stilte die volgde, nam Marec haar uitgebreid op. Zijn ogen schitterden suggestief en keken van haar gezicht naar haar borsten en dan weer terug naar haar gezicht.
“Je bent schuldenvrij, Vanja Herpoels,” zei hij koeltjes. “Je bent nu mijn persoonlijk bezit. Mijn slavin, en ik bedoel dat in de letterlijke zin van het woord. Door je akkoord te verklaren om van mij te zijn, heb je mij verantwoordelijk gemaakt voor jouw leven. Vanaf nu zal ik erop toezien dat het jou en je dochter aan niets ontbreekt. Zowel op het materiële vlak als op het fysieke en emotionele, zal ik voor jullie zorgen. Ik zal je liefhebben en straffen, maar vooral liefhebben en genot schenken. Maar pas op, want de regels waar jij je aan moet houden zullen streng zijn. Alles wat ook maar in het minst verslavend is – zelfs cafeïne of tabak – is strikt verboden. Ik tolereer geen enkele uitzondering op dat gebied, zelfs geen kopje koffie! Niet met jouw verleden.”
Opnieuw was Vanja sprakeloos. Haar mond viel zowat open. Letterlijk. Hij wilde voor haar zorgen! En voor Margot! Ze zou haar meisje terugzien… september was al over een week! Ze werd overvallen door een enorm gevoel van vreugde, maar probeerde haar opwinding toch een beetje te temperen toen ze stilletjes vroeg:
“Voor hoelang dacht u dat te doen, Meester?”
“Ik begrijp je vraag niet,” zei Marec fronsend.
“Sorry, Meester. Ik vroeg me alleen maar af voor hoelang u mij euh… wilde houden?”
“Voor hoe lang? Voorgoed, natuurlijk! Wat dacht je?”
Vanja zoog haar adem in en haar ogen vlogen wijd open. Dat was iets waar ze nooit bij stilgestaan had. Had ze dat wel goed begrepen? Had die fantastische man met zijn heerlijke handen, mooie pik en strenge ogen haar nu zojuist gezegd, dat hij haar voor altijd wilde houden? Zij, de zondebok van Trasimeno?
“Je zit te dromen,” zei Marec, haar gedachten onderbrekend. “Waar denkt een geil sletje aan als ze met haar benen wijd open voor haar Meester te kijk zit?”
“Aan uw mooie pik, Meester,” flapte Vanja er uit. “Aan hoe graag ik die nog eens zou zien. Ik heb hem nog altijd niet mogen aanraken, Meester. Ik hunker ernaar om u te bedanken voor uw gulheid en uw liefde.”
Marecs bijna zwarte ogen, die hij nooit voor iemand neersloeg, richtten zich op het glinsterende kutje van zijn nieuwe sub.
“Ja, ik geloof je, Herpoels,” zei hij stoïcijns. “En ik denk dat ik je aanbod maar eens ga aannemen.”
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Van schaamte en fierheid 
! 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?