| Gepost op donderdag 07 januari 2010 - 05:31 pm: | 
|
|
Mevrouw traint haar jantje tot gewillige onderdanige en begeleid/motiveert hem met zijn studies.
Hij verdiende straf, hij was beter niet gekomen. Maar ja, hij beantwoorde haar roep als een zalm die de rivier op zwom.
Een natuurlijk oeroud instinct.
Zij hielp hem met zijn studies en hij had aan Haar durven twijfelen, op kop toe had hij ook nog eens staan dagdromen tijdens het studeren...
“Zo jantje, je weet best wel waarom je hier bent.”
“Ja, Mevrouw.”
“Dat is je geraden, je bent:
- 1 Afgedwaald tijdens je studies
- 2 Je hebt aan Mij getwijfeld.
Wat voor straf zou je verdienen als eerste keer?”
“Ik denk 20 slagen met een paddle op de blote kont, Mevrouw.”
“Ha, ha: dat zou ik ook zeggen in jouw plaats, maar goed, omdat het je eerste keer is. Doe je broek en schoenen maar al uit.”
Hij knoopte langzaam zijn veters los, bibberend van schrik en opwinding, hij stroopte zijn broek af en stapte eruit.
Nu ging het komen: hij kreeg zijn verdiende loon.
“Kom hier, kniel en leg je handen in je nek, Ik kijk graag op je neer.”
Hij naderde licht bevend op zijn Mevrouw, daar stond Ze blinkend in het licht dat uit het raam kwam. Met lange blote benen die onder Haar zwart kort rokje uit kwamen, met leren laarzen en verder nog een wit hemd dat door het invallende licht doorzichtig werd.
Het wond hem op, hij probeerde het te verbergen, maar zijn Mevrouw zag alles, wat kon hij verborgen houden voor Haar?
Hij knielde op de koude grond neer bij haar voeten en legde zijn handen in zijn nek, keek naar beneden en wachtte af.
“Ik denk dat je wel weet dat jij maar een klein jongetje bent dat dringend eens opnieuw moet worden opgevoed. Ik zal je wat manieren bijbrengen.”
Ze nam zijn kin in haar hand en dwong hem omhoog te kijken, recht in haar ogen. Ze las de angst erin. Ze had hem volkomen in haar macht.
Maar wat was het toch een lief jongetje, ze zou nog veel plezier met hem hebben...
“Kom over mijn knie jantje. Ik ga jouw billetjes eens lekker verwarmen.”
Ze schoof haar rokje omhoog, want ze had al lang gezien dat hij zijn erectie probeerde te verbergen. Haar blote benen zouden hem nog meer opwinden.
Hij legde zich voorzichtig ver over Haar benen, zodat zijn neus bijna de grond raakte.
Nu ja, je lag niet elke dag over de dijen van je Mevrouw. Hij voelde de zijdezachte perfectie van haar prachtige blote benen.
Iemand daar beneden beaamde dat volkomen.
Zijn liefde voor zijn Mevrouw welde op, hij kreeg het helemaal warm.
“Trek je onderbroekje maar zelf af, je denkt toch niet dat ik dat ga doen.”
“Ja, Mevrouw.”
Een beetje klungelig met een hand om het evenwicht te kunnen bewaren stroopte hij bevend zijn onderbroekje tot aan zijn knietjes.
Zijn geslacht prikte in Haar benen.
“Oh jantje, wat zit daar toch tegen mijn been te rijden. Heb jij last van een stijf stokje? Jongetje toch, straks zou je nog denken dat je het leuk vindt. Is dat trouwens alles wat je kan?”
Als antwoord groeide zijn geslacht nog en zijn opwinding ook, het was alsof er een knopje werd ingedrukt waar hij geen controle over had.
“Nou, zullen we maar beginnen?”
“Ja, Mevrouw.”
Ze nam naast haar een houten paddle uit haar uitgebreide verzameling van strafinstrumenten. Ze nam zijn handen stevig in greep achter zijn rug.
Ontsnappen was onmogelijk.
“Begin maar te tellen jantje!”
De paddle zwiepte door de lucht:
“Een!” pets! “twee!”, perste hij eruit, pats, “drie,” pets! “vier,” pats! “vijf,” pets!
Hij had niet gedacht dat Ze zo hard kon slaan, zijn billen gloeiden al als een verwarmd barbecue rooster. Elke keer dat hij telde was het luider.
Ze was duidelijk niet van plan hem te sparen.
“Nee, nee, stop!! Ik zal het nooit meer doen!!”
Maar het hout suisde voort op zijn billen en liet mooie vierkante afdrukken na, scherp afgelijnd en donkerrood.
“Negentien,” pets! “20,” pats!
De slagen zinderden na op zijn billen en Zij genoot ervan met volle teugen. Een klein vlekje op haar wit klein lieftallig slipje getuigde daarvan.
Maar dat kon hij natuurlijk niet zien.
“Nou, was dat nu zo moeilijk? Wat zeggen we dan?”
“Nee Mevrouw, Dank U Mevrouw.”
“Ga jij maar even in de hoek staan met je onderbroekje op je enkels en je handjes op je verwarmde billetjes. Ik wil je niet horen, is dat begrepen?”
“Ja, Mevrouw.”
Hij kroop van Haar warme schoot en huppelde met zijn onderbroekje dat hij naar beneden zijn enkels trok naar de hoek, zijn geslacht dat nog altijd stijf was
huppelde ook op en neer.
“Haha, jantje toch, ik kom straks terug, maar blijf braaf staan!”
Hij legde zijn handen op zijn gloeiende billen, hij voelde dat hij gestraft was.
Hij stond daar braaf in de koude witte hoek te wachten.
Ze zag hem daar wat verder staan. Ze had haar in een stoel een kamer verder gezet, uit zijn gezichtsveld. Uiteindelijk was hij toch een braaf jongetje, zo volgzaam of beter gezegd: gehoorzaam. Ze schuurde haar dijen bijna onbewust tegeneen. Mevrouw werd ook wat opgewonden, straks als hij weg was, zou Ze dat wel verlossen. Ze kon er niet aan doen, maar Ze was ontroerd als je hem daar zo braaf zag staan. Ze was er trots op.
Haar eigendom..
Wat stond hij daar toch mooi
in het invallende licht
weerkaatsend op
die mooie rooie billetjes van hem...
|
|
    
jan
Nieuw lid
Inlognaam: jan123
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 11-2009
Beoordeling: 
Stemmen: 3 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 07 januari 2010 - 05:37 pm: |
|
Over mijzelf en het verhaal |
Het is mijn eerste verhaal, dus wees mild.
Ik had dit al een tijdje op computer staan en wou het weg doen, maar heb tenslotte besloten
om het aan de "internet" gemeenschap te schenken.
Ik heb het een tijdje geleden in opdracht van een zekere Mevrouw geschreven...
(en helaas, het heeft nooit echt plaatsgevonden)
(net gevonden dat er nogal veel jannen hier zijn, voor alle begrip, ik ben wel degelijk
de jan van 20 jaar uit Brabant - of zie profiel)
Veel plezier!  
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 424
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 januari 2010 - 12:14 pm: |
|
Fijn |
Nou Jan, het is duidelijk dat je van het spel weet te genieten. Een spel met veel affectie tussen Haar en hem. Een beetje straf, een beetje plagen, een beetje vernederen, het maakt het allemaal tot een zeer aangenaam tijdverdrijf.
Fijn dat je het hebt gedeeld.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
subjackt
Bevlogen lid
Inlognaam: subjackt
Bericht Nummer: 38
Aangemeld: 07-2008
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 16 januari 2010 - 10:27 pm: |
|
Fijn verhaal |
Jan, ik vind het een fijn verhaal. Twee mensen die hun spel spelen en verkikkerd zijn op elkaar. Er zit liefde in de relatie, omdat die liefde in jouw woorden zit.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
»
Mevrouw 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?