hoe een gewoon contackt de basis ia voor
Hoog en hard klinken de stemmen, je hoort ze de ruimte markeren... Iets verder het kinderbadje, en hier vlak bij, bijna onder de bomen de zandbak. Het stadsverkeer ver weg gonst zacht en monotoon als achtergrond. Het hoge harde licht gefilterd tussen de bomen. Warm, het is net uit te houden onder de bomen.
Ik heb Josje goed ingesmeerd en een pet op gegeven die ze steeds aftrekt. Vermoeid sta ik voor de zoveelste maal op om de pet weer vast te zetten. Gelijk pak ik een schepje van Josje af en geef hem terug aan een veel grotere, maar erg lief jongetje. Josje huilt, wat snel over is als ze haar eigen emmertje terug vindt. Ik ga weer zitten onder een boom op een bankje naast de tassen en het wagentje. Josje is er bijna te groot voor maar het scheelt zo veel tijd als ik kan rijden en dan hoef ik niet te tillen.
Ik kijk rond en verveel me. Schuin tegenover, aan de andere kant van de zandbak zitten nog meer moeders, die links op dat bankje heb ik nog nooit gezien. Blijkt de moeder van dat grote lieve joch. Regelmatig loopt ze er heen en speelt wat met hem. Als ze weer op de bank neer ploft zie ik dat ze mooie lange benen heeft en ik schrik. Zou ze geen? Toch nog eens op letten, nu gaat ze verzitten. Niets te zien. Zou ik het goed gezien hebben? En wat dan nog, mag ze.
Ik ben nieuwsgierig, zou ik het zelf ook durven? Ik weet het niet. Vast wel, best en gek idee eigenlijk, lekker met die warmte een beetje opwindend en kwetsbaar. Weer een brul uit de zandbak. Josje weer. Ze heeft weer ruzie. Josje pakt weer iets van die jongen af, nu bijt hij van zich af, hij houd vol en slaat er op. Wij, de beide moeders, moeten ingrijpen, we moeten nu wel kennis maken, leuk wel. De vrouw gaat op haar hurken naast haar zoon zitten en ook ik neem naast mijn dochter plaats. Automatisch kijk ik. Stom genoeg recht in haar kruis. En nuchter constateer ik: inderdaad geen slip. We sussen de ruzie en stellen ons gelijk aan elkaar voor. “Leonie,” zegt ze en dan ziet ze me kijken.
Ze lacht en drukt haar rok tussen haar benen naar beneden. Ik lach terug.
“Is ook zo warm,” zeg ik en zij knikt.
Even praten we wat, de kinderen spelen weer en wij gaan weer naar onze plek. Ik blijf regelmatig kijken en vaak kruizen onze blikken zich. Af en toe lacht ze naar me. Ze schort haar rok iets op, kijkt me aan en spreidt dan even haar benen. Ze lacht en in een flits zie ik nu pas dat ze geschoren is daar onder. Ik knik en lach terug.
Josje komt de bak uit en waggelt naar me toe. Ik veeg haar handen schoon snuit haar neus en vraag of ze ijs wil. Josje is blij verrast. Ze draait zich om en dribbelt nu weer naar de zandbak.
“Ijs!” zegt ze tegen de jongen.
Ik lach maak een ijs likkende beweging richting Leonie en zij knikt. Ik verlaat mijn plek, en loop richting het restaurant, ga snel even naar het toilet. Dan sluit ik mijn aan bij de rij voor het ijs. Ik bestel er vier, twee grootte en twee kleine hoorntjes. Ik loop eerst naar de kinderen en neem ze mee net buiten de zandbak, en geef ze hun ijsje. Ga naast ze op de rand van de bak zitten.
Leonie komt naar me toe. Ze lacht naar me, steekt haar hand uit om haar ijs aan te pakken.
“Lekker, bedankt,” zegt ze.
Ik knik.
Ik kom moeizaam overeind, Josje blijft ontroostbaar.
“Je kan beter gaan,” zegt de leidster.
Ik knik en draai me om. Dan zie ik haar weer. Haar jongen speelt al in een hoek met auto’s. Ze laat me voorgaan bij de uitgang.
“Niet omkijken,” zegt ze zacht.
“Ze bedaart zo het snelst, echt het is niet erg.”
Ik slik en kijk kennelijk wat beteuterd.
“Ga mee, bij mij thuis is er koffie.”
Ik doe het, hoewel ik heel andere plannen had. Ik wilde wat werken.
Ze woont niet ver. Ze gaat me voor, laat me haar huis zien, en we nemen plaats in de tuin. Een mooie grote binnen tuin. Veel groter dan de onze, en veel vrijer dan je in een stad als deze zou verwachten.
Ze biedt me een stoel, in de schaduw van het huis, verdwijnt in het huis en komt even later terug met de koffie. Ze schenkt in en gaat tegenover me, half in de zon zitten.
Zou ze? Denk ik onmiddellijk. Ze zit daar mooi, ogen wat toe geknepen. Licht witgeel jurkje. En ik ga er stom genoeg op zitten letten.
De gebruikelijke vraag komt: “Wat ik doe?”
“Fotografe, afgestudeerd in Den Haag drie jaar geleden.. Heb het best druk, mijn moeder paste altijd op, ben dus blij met deze plek” ze knikt en neemt een slok koffie.
“En jij? Wat doe jij?”
“Schrijven, ben bezig met mijn derde boek.”
“Gaat wel, mijn vriend heeft een goede baan,” antwoordt ze op mijn geld gebaar.
Ik weet gelijk dat ook zij en vriend heeft.
“Is dat jouw toestel?” en wijst op mijn tas.
“Een van de drie” zeg ik. “Deze is digitaal. Nieuw, ik wilde hem proberen.”
Ik haal hem tevoorschijn en toon hem haar. Ze gaat weer zitten. Ik dreig een foto te maken.
Ze knikt.
“Doe maar,” fluistert ze en ik ervaar een aangename spanning in haar stem.
Ze gaat iets achterover zitten nu helemaal in de zon. Knijpt met haar ogen, ze recht haar rug veilig door de zoeker kijk ik naar haar, zie haar tepels verharden door de jurk heen en gelijk trekt ze haar rok iets omhoog.
ik zak wat in elkaar en achter over. Mijn camerastandpunt is nu lager. Weer zie ik geen slip. Ik schrik van mijn eigen opwinding: dat zoiets onbenulligs zo’n uitwerking op me heeft. Ze ziet me schrikken en lacht. Tilt haar rok wat balorig snel even tot haar navel omhoog.
Ik druk af, fotografeer en heb een beeldje van haar ontblote onderlijf. Verlegen lachend zitten we tegenover elkaar.
Tegelijk beginnen we te praten en gelijk houden we weer op. Weer lachen we.
Dan vraag ik haar: “Waarvoor doe je het?”
“De kick. Het blote gevoel en de angst gezien te worden,” zegt ze bijna verlegen.
“Voor wie doe je het?”
“Meestal voor me zelf of ik verzin iemand,” mompelt ze en ze bloost.
Ik moet lachen.
Dan ineens: “En nu, nu voor jou. Net uit gedaan toen ik koffie ging halen.”
Ik sta op van mijn stoel ga met mijn toestel recht voor haar op mijn hurken zitten verstop me achter het apparaat, en vraag haar te gaan staan met haar rug in de zon.
“Til je rok omhoog en spreid je benen een beetje.”
Ze doet het en ik maak zeker tien, vijftien beeldjes.
Ik zorg dat het licht langs haar billen en lippen strijkt. Kleine haartjes op haar billen en dijen lichten op in het zonlicht als stofdeeltjes in een lichtzuil.
Ik zou haar willen kussen zo mooi. Leonie strijkt even, achteloos met een paar vingers tussen haar schaamlippen. Ze laten een vochtig spoor na op haar venusheuvel.
“Draai je om,” commandeer ik.
Ze draait. Ik wil haar fotograferen, en nog liever aanraken. Ik ga vlak achter haar staan, sla een hand om haar heen, en voel haar buik, laat mijn hand voorzichtig zakken.
Ze drukt zich tegen me aan, strekt haar hoofd achterover en biedt me haar mond.
We zoenen, mijn hand voelt haar gladde venusheuvel. En de bovenkant van haar schaamlippen, net daar waar de aanzet van haar clitoris ertussenuit begint te komen.
Ze ademt hoorbaar door haar neus en smaakt alsof het zo moest zijn.
Ik laat haar los, leg mijn camera weg ze heeft zich omgedraaid, en biedt me haar nu volle mond. Haar ogen glanzen geil.
Ik houd haar bij de schouders op een afstand. Ze wil me zoenen. Ik knoop rustig haar hesje los, en druk die over haar schouders naar beneden.
ze staat voor me met haar armen op de rug nog vast in de mouwen. Haar borsten bloot, mond half open, ogen die me zien en verlangen. We zoenen en ik voel haar kutje.
Ze drijft.
Ik maan mijzelf tot kalmte, neem weer afstand, raak even een tepel aan, deze verhardt zich snel. Ik knijp er in, speel er mee, draai hem tussen mijn vingers rond, steeds iets harder en pijnlijker. Ze kreunt, ik laat haar los.
Ze is geil. Ik bevrijd haar uit haar hesje en neem weer afstand.
“Vinger je voor me,” zeg ik en neem mijn toestel weer op.
Als in trans doet ze wat ik vraag. Ze begint, houd met haar rechterhand haar rok omhoog en vingert zich met links.
Zou ze links zijn? vraag ik me af en fotografeer. Ze drukt haar bekken naar voren en kijkt naar haar eigen handelen.
“Kijk me aan,” beveel ik.
Ze kijkt recht in de lens, prachtig geil bijt ze op haar onderlip. Ik blijf afdrukken.
Soms een close up van haar hoofd soms van haar handen soms een totaal.
Ik werk. En ik geniet.
“Niet komen,” bijt ik haar van achter mijn camera toe, als ik zie dat ze steeds sneller en heftiger haar clitoris beroert.
Ik wil haar zo lang mogelijk geil zien. Kijken hoe ver ik haar kan drijven. Ik blijf afdrukken, tot ik zie dat ze bijna niet meer kan. Ik leg even mijn camera weg en sla behoorlijk hard op een borst en daarna op haar vingers ze kijkt me ineens geil verdrietig aan.
“Stoppen, zei ik toch.”
Ze knikt en heeft vochtige bijna betraande ogen.
Haar kutje staat open en pulseert. Ze ademt hoorbaar.
“Laat me, asjeblieft, laat me,” smeekt ze me.
“Oké,” zeg ik, “maar rustig aan. Ik wil lang van je genieten.”
Ze vingert weer, trager nu. Ik speel met haar borsten, knijp en draai pijnlijk aan haar tepels, ze houdt haar adem in.
Ze geniet van de pijn, ze verzet zich geen moment. Geiler en geiler draait ze met haar bekken rond haar handen.
Haar clitoris, als middel punt van het heelal.
Ze vertraagt als ik haar streng aankijk en harder knijp. Ze kijkt me vragend, smekend aan.
Ik laat haar nu gaan. Dan vraagt ze letterlijk of ze mag, ik knik en draai extra stevig aan een tepel.
Ze kreunt, stelt haar orgasme nog enkele seconde uit en explodeert dan.
Wat een heftig mooi orgasme.
Ze schokt, kreunt, haar gezicht vertrekt de ogen draaien ik laat haar borsten los en ondersteun haar, anders was ze gevallen.
Ze komt en blijft komen. Half hangend tegen mijn schouders schokt haar lijf, tot ze langzaam tot zichzelf komt en stil staat.
Haar handen beroeren nog steeds, nu heel zacht, haar geslacht. Ik dwing haar te gaan zitten. Leonie kijkt wat apathisch voor zich uit.
Dan kijkt ze me aan en lacht verlegen. Ik lach terug en ga tegenover haar zitten.
“Je bent goed,” zegt ze: “Ik ben onder de indruk.”
Ik knik, sta op en schenk nog een keer koffie in. Met nog steeds ontblote borstjes drinkt ze haar koffie.
“Ben jij, eh… Ook daar?” vraagt ze en maakt een vaag gebaar richting haar eigen kruis.
“Ja.”
“Zien,” dringt ze aan.
Ineens ben ik me bewust van mijn eigen geslacht.
Ik voel hoe nat en heet ik ben.
Ik aarzel, ze kijkt me verwachtingsvol aan. Iets te onverschillig haal ik mijn schouders op en ga staan, schop mijn schoenen uit, trek de riem uit mijn spijkerbroek, open mijn broek, laat hem zakken en trek hem gelijk met mijn slipje uit.
Even sta ik daar en kijkt ze recht tegen mijn venusheuvel aan, dan plof ik weer in de stoel. Benen iets wijd. We kijken elkaar aan.
Ze lacht, staat op, hurkt voor mijn stoel, kijkt me weer aan. Ik knik.
Ze gaat op de knieën tussen mijn benen zitten en zoent mijn vulva. Ik spreid mijn benen, zak iets onderuit, geef haar zo beter toegang tot mijn toch wel opgewonden kruis.
Ik voel haar tong bij me binnendringen, ze zoekt mijn clitoris, ik huiver. Deze aanraking is me bijna te veel, te direct.
Gelukkig draait ze er omheen en dringt met haar tong dieper bij me binnen. Weer likt ze mijn clit. Ik kijk over mijn buik in haar ogen als ze opkijkt.
Ik pak haar blonde pruik met beide handen stevig, bruut beet en druk haar hoofd in mijn kruis. Besef gelijk dat ik eerder mijn eigen verlegenheid maskeer dan dat ik bruut wil zijn.
Ze likt me, gebruikt haar hele mond, zuigt, likt, bijt zelfs zacht, ze wroet en ik help haar door mijn bekken tegen haar ritme in te bewegen.
Zo rijd ik mijzelf bijna op haar mond klaar.
Vlak voor ik kom trek ik haar hoofd van me weg, kijk haar aan, zie haar volle mond, haar uitgelopen lippenstift, haar natte ogen.
Ruw druk ik haar weer in mijn kruis en beweeg mezelf naar een hoogte punt. Een zalig geil hoogtepunt, sinds lang niet beleeft. Ik pers mijn dijen tegen elkaar en schok met mijn bekken. Haar hoofd dreigt klem te geraken.
Ik duw haar van me weg. Ze valt op de grond. Ik blijf met mijn handen in mijn kruis nog zitten. Voel hoe mijn vulva nog pulseert.
Dan sta ik langzaam op. Ze kijkt me hulpeloos van af de grond aan. Ik trek haar overeind en zoen haar vluchtig op de mond. Veeg dan haar wangen droog. Draai me zonder iets te zeggen om, pak mijn kleren en loop naar het toilet. Als ik terug kom zit ze nog steeds half ontkleed op haar stoel en staart voor zich uit.
Ik pak mijn spullen bij elkaar, kus haar op het voorhoofd, mompel iets van bedankt en ben weg.
Bij het ophalen van Josje zie ik haar niet. Wel een man, behoorlijk ouder, die haar zoon ophaalt. Josje heeft niet lang gehuild, zeggen ze. Toch voel ik me schuldig.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?