| Gepost op zondag 03 januari 2010 - 12:17 am: | 
|
|
Hoofdstuk 4 van 'Uitzending naar het buitenland',
Waarin Claudia de touwtjes in handen neemt door ze uit handen te geven. Of andersom?
Toen de liftdeuren achter Theo Mantz dichtschoven zag Claudia nog even het beeld van vlak daarvoor: een keurig geklede en gekapte man van middelbare leeftijd, rechtop met zijn armen strak langs zijn lijf, maar met een zwartkanten meidenslipje met één van de dunne zijkantjes bungelend aan zijn wijsvinger. Zou hij op de kantoorverdieping zo weer uit de lift stappen en over de gang naar zijn kamer lopen? Zodat voor ingewijden duidelijk is dat de partner van een collega ‘getest’ wordt in het penthouse.
Het beeld vervaagde snel en werd vervangen door haar eigen spiegelbeeld in de licht getinte spiegels op de liftdeuren. En dat werkte ontnuchterend.
Ze voelde nog wel de tinteling in haar hele onderlichaam na het heftige klaarkomen vlak daarvoor, maar verder was de magie van het ‘gevecht’ met Theo doorbroken en ook die van het vrolijk huppelende hondje dat haar slipje apporteerde. Nu zag ze in de spiegel een naakte vrouw die op handen en knieën op de vloer zat, met een halsband om en daaraan drie meter leren riem. Ze vond het een bespottelijk beeld.
Ze kwam snel overeind. Maar daar werd het beeld niet minder bespottelijk door. Ze stapte snel opzij en ontvluchtte zo haar spiegelbeeld.
Allerlei verwarrende gedachten begonnen door haar hoofd te spoken. Wat was ze idioot geweest om hier aan te beginnen. Ze had nooit zonder overleg met Frank naar dit gesprek moeten gaan. Kijk nou eens, naakt in een enorm appartement met verder alleen nog een andere, volledig geklede jonge vrouw. Het was belachelijk en het sloeg helemaal nergens op.
Anderzijds, ze had wel even aan Carla en Theo laten zien dat er met haar niet te spotten viel. En haar aanwezigheid hier en het uitvoeren van de bizarre opdrachten mocht je toch eigenlijk ook als impliciete opdracht van Frank zien. Oké, hij had haar niet specifiek opgedragen hierheen te gaan, maar hij had wel duidelijk gemaakt dat hij met haar naar het buitenland wilde. En daar was deze ochtend toch het directe gevolg van, of niet soms.
Daar stond dan weer tegenover dat ze zich ook onttrokken had aan expliciete opdrachten van Frank. Maar……. dan had híj dus opdrachten gegeven die met elkaar in strijd waren, dat was niet haar fout.
Claudia bedacht dat ze dat laatste vanavond maar beter niet kon zeggen. Frank zou dat zondermeer, en ook wel terecht, zien als een poging hem week te maken met verzachtende omstandigheden. Hij zou haar er fijntjes op wijzen dat haar straf daardoor op haar eigen verzoek verdubbeld moest worden. En straf zou er zeker komen, wist ze en dat maakte haar nu al zenuwachtig.
En viel er werkelijk niet met haar te spotten? Ze had geroepen dat ze niet gebroken hoefde te worden en feitelijk had ze bedoeld, dat Carla en Theo haar niet zouden kunnen breken. Maar kijk nou hoe ze hier stond. En ze had zich net ook nog volledig opengelegd en zichzelf gevingerd voor de ogen van een man die bijna 25 jaar ouder was dan zij. Ze hadden haar dus wel degelijk gebroken en ze was nog maar net zo’n tweeënhalf uur in het pand.
Ze schrok op uit haar gedachten toen ze een vriendelijke zachte stem hoorde zeggen:
“Lieve Claudia, wil je alsjeblieft weer bij mij komen”.
Ze keek naar de andere kant van de living en zag dat Carla haar wenkte. In een heel vriendelijk gebaar, rustig, het commanderende was geheel verdwenen.
Claudia begon naar Carla toe te lopen. Nu in een rechte lijn, óók over de tapijten. Ze had de halsband willen afdoen, maar bedacht dat dit misschien toch niet verstandig was, ondanks de vriendelijke uitstraling die Carla nu toonde. Ze had haar al eerder snel van toon zien veranderen. Toen ze bij Carla aankwam, zag ze dat die rood betraande ogen had.
“Wat is er met jou aan de hand”, vroeg Claudia vriendelijk, terwijl ze een hand op Carla’s schouder legde. Carla omhelsde haar plotseling heel innig. Omdat Claudia op blote voeten liep en Carla op vrij hoge hakken, waren ze ongeveer even lang. Claudia voelde gelijke lichaamsdelen tegen elkaar komen. Ze merkte ook dat Carla zich bewust stijf tegen haar aan nestelde en tegelijkertijd zachtjes bleef bewegen. Haar borsten tegen die van Claudia en de arm die ze niet om Claudia’s nek geschoven had liet ze zachtjes over Claudia’s billen glijden. Ze duwde op die manier Claudia’s onderlichaam naar voren, zodat hun schaamstreken tegen elkaar kwamen. Alleen Carla’s kleding zat nog tussen hun lichamen. Carla kuste Claudia op haar wang en legde toen haar wang stevig tegen die van Claudia.
“Ik denk niet dat ik verder kan gaan met de tests”, fluisterde Carla. “Door wat net gebeurd is zijn onze rollen omgedraaid. Ook al ben jij nog naakt en ik gekleed, jij bent mij duidelijk de baas, je bent veel sterker dan ik en ik voel ook dat ik jou niet meer kan commanderen. Ik voel zelfs een sterke drang om jou te gehoorzamen. Het liefst zou ik nu ergens anders met je willen zijn in een kleine knusse kamer, ik naakt met de halsband om en jij gekleed. Ik aan jouw voeten op de grond liggend, jij met mijn riem in je hand. Dan draai ik op mijn rug en vinger mezelf voor jou zolang jij dat wilt. En ik denk dat ik pas echt rustig kan liggen als je mij met de riem over mijn billen geslagen hebt, met een veelvoud van de slagen die ik jou vanochtend gaf.
Ik gedraag me vaak als een bitch, maar dat is ook om al mijn onzekerheden te overschreeuwen. Ik heb niemand bij wie ik klein kan zijn en ik verlang daar zo heftig naar. Natuurlijk heb ik in het buitenland ook wel genoten van de seks, zoals ik vanmorgen zei, maar ik heb er ook zoveel angsten uitgestaan. Ik heb daar ook voor de ogen van mannen opengesperd liggen vingeren. Maar ik voelde mij dan zo vernederd, dat de tranen over mijn wangen liepen en het me grote moeite kostte om klaar te komen. Die mannen vonden mijn tranen prachtig en lachten me daarom uit. Dat maakte het nog vernederender. En omdat ik maar niet kon klaarkomen, duurden de vernederingen ook nog extra lang. Ik droom er nog vaak van.
Maar jij ligt daar ondanks je naaktheid en je opengesperde geslacht als een overwinnaar, een rots van kracht. Terwijl je hardop zegt dat je jezelf volledig overgeeft, neem je de regie in handen. Terwijl de anderen in de waan blijven dat zij de macht over jóu hebben, oefen jíj de macht uit. Zelfs het pijnigen van je borsten droeg jíj aan Theo op. In woorden smeekte je hem nederig, maar in combinatie met je indringende blik en met je hele uitstraling dwong je hem. Hij kon het niet weigeren. Al had hij, gedreven door zijn verstand ‘nee’ gezegd, dan nog zou hij achter je zijn gaan staan om mee te werken aan wat jij wilde: heel heftig klaarkomen.”
Carla stokte en liet Claudia los zonder haar ook maar een seconde aan te kijken. Ze zakte met gebogen hoofd door haar knieën en maakte zich zo klein mogelijk. Ze legde haar gezicht op Claudia’s voeten en pakte Claudia’s enkels stevig vast. Claudia voelde Carla’s tranen over haar voeten lopen. Zo zacht fluisterend dat Claudia het nog maar net kon verstaan ging Carla verder:
“Ik ken best veel mensen, maar ik heb geen echte vrienden en vriendinnen, mensen die ik echt volledig kan vertrouwen. Mensen die aardig voor me zijn, maar mij ook aanspreken op verkeerd gedrag. Die me daar misschien zelfs voor straffen, maar die altijd míjn welzijn en beter functioneren in de toekomst voor ogen hebben.
De mensen waaraan ik met tot nu toe hechtte bleken uiteindelijk altijd alleen maar uit te zijn op hun eigen genot. Ze straften me niet om mij te helpen te verbeteren, maar alleen omdat zij daar zelf geil van werden. Jij bent volgens mij anders en als je zo bent als resultaat van de training door Frank, dan is hij ook anders. Willen jullie alsjeblieft mijn vrienden worden? Nee, zo mag ik dat niet zeggen. Frank is een Meester, die kan ik niet vragen mijn vriend te worden. En jij staat ook op een veel hoger niveau dan ik. Laat ik het zo zeggen: Wil jij mijn trainer worden? Mag ik me aan jou onderwerpen? Wil jij me leren om mijn leven net zo goed in de hand te krijgen als jij en net zo sterk te worden als jij. Via jou leer ik dan waarschijnlijk ook van Frank. En via jou wil ik me daarom ook volledig onderwerpen aan Frank.”
Claudia wist niet wat haar overkwam. Het werd steeds gekker. Zij was zelf degene die strakke begeleiding nodig had om haar leven een beetje in de hand te houden en gelukkig kreeg ze die ook. Nu al bijna twee jaar. Hoe kon iemand dat niet zien en denken dat zij wel even een ander door de wereld zou helpen.
Maar toen schoot haar door het hoofd dat er ook veel waarheid zat in wat Carla zei over haar gedrag. En werkte Frank in wezen ook niet in haar opdracht. Tijdens time outs zei híj ook wel eens dat zij een enorm sterke en dominante vrouw was en hij haar sub. Om haar te plagen, dacht ze, en dan lachten ze er samen om, voordat hij weer in zijn rol van dominant kroop en zij in die van sub.
Het was natuurlijk wel zo, bedacht Claudia, dat zij dominantie in haar genen moest hebben. Haar vader en moeder, van wie ze gelukkig nooit meer iets hoorde, waren allebei enorm dominant geweest. Daardoor waren er vaak conflicten geweest, die de sfeer in huis voor een opgroeiend meisje heel onplezierig maakten. Bovendien hadden ze háár met hun dominantie altijd gekleineerd. Misschien was zij wel van nature dominant, maar had ze er als kind, onbewust natuurlijk, voor gekozen om zich onderdanig te gedragen, als een soort overlevingsstrategie. Misschien had ze op die manier haar aanleg tot domineren weggedrukt. Ze had weleens iets gelezen over dit soort tegenstrijdige keuzes die kinderen op jonge leeftijd al maakten.
Plotseling realiseerde ze zich dat haar leven met Frank tegenwoordig ook anders verliep dan vlak na het moment van haar ceremoniële onderwerping. Toen plande hij veel gedetailleerder voor haar dan nu. Hij had haar uitgebreid uitgehoord over haar werk, wat ze daar moeilijk vond en wat ze beter onder de knie wilde krijgen. In haar dagschema stond toen ook haar werkdag uitgesplitst. Activiteiten als ‘email wegwerken’ en ‘maandelijkse update verlofstaten’ stonden er expliciet in. En ook haar lunchpauze, waarvan ze begin en einde aan Frank moest SMS-en. Nu stond er alleen nog maar ‘werken’ in haar dagelijks schema en waren die SMS-jes komen te vervallen. Ook gebeurde het de laatste tijd dat ze als opdracht kreeg ‘bepalen wat we gaan eten, bijbehorende boodschappen doen en maaltijd bereiden’. En ook in het omgaan met geld en de invulling van haar tijd met vriendinnen zat tegenwoordig meer vrijheid dan in het begin.
Ineens kreeg ze door dat Frank, zonder dat zij zich daarvan bewust geweest was, bezig was haar op te voeden tot zelfstandige vrouw. Wat haar vader en moeder haar hadden onthouden, kreeg ze nu van hem. Een warm gevoel doorstroomde haar, ze voelde zich steeds sterker worden. Hij zorgde nog veel beter voor haar dan ze zich tot een paar minuten geleden realiseerde. Wat een fantastische man.
Maar dan moest ze er nu nog harder tegenaan om te zorgen dat hij naar het buitenland kon. Ze gunde hem dat nu nóg veel meer. En Carla zou dat niet mogen verstoren door het er nu bij te laten zitten. Ze wilde alle tests die voor haar gepland waren vandaag doorlopen, zonder verzachtende omstandigheden. . Als Carla het niet meer kon, dan moest ze maar een vervanger of vervangster regelen.
Anderzijds voelde ze ook een zwak voor Carla, ze herkende heel veel van zichzelf in haar. Ze wilde ook niet dat Carla in de problemen zou komen door wat er die ochtend gebeurd was. En met een nieuwe begeleider zou misschien opnieuw een psychische krachtmeting ontstaan en daaraan had Claudia geen behoefte meer.
Bovendien speelde er in haar hoofd nog iets. Als ze in het buitenland seks met vrouwen moest hebben, of al in Nederland omdat Frank het van haar wilde, dan was Carla mogelijk de perfecte kandidaat om voorzichtig mee te oefenen. Carla was jong en zeker aantrekkelijk, ze keek tegen Claudia op en had zich zojuist aan haar onderworpen. Met Carla kon ze op haar eigen tempo een ontdekkingstocht naar haar lesbische kant beginnen. Tot vanochtend had ze gedacht dat die kant bij haar volstrekt afwezig was, maar als ze eerlijk was tegen zichzelf, dan moest ze toegeven dat Carla haar seksueel op z’n zachtst gezegd niet onberoerd liet. Door Carla’s verhalen over Arabisch misbruik, door de manier waarop ze Claudia naar haar huidige naaktheid gecommandeerd had en vooral door haar omhelzing van daarnet was een onbekend verlangen bij Claudia ontwaakt.
Claudia ging gemakkelijker staan door haar benen wat te spreiden. Ze voelde hoe Carla’s armen met haar enkels mee uit elkaar bewogen, omdat ze met haar handen Claudia’s enkels bleef omvatten. Carla kon haar gezicht nu niet meer op Claudia’s voeten laten rusten. Ze liet haar voorhoofd zachtjes in het tapijt zakken, maar bleef verder onbewogen in haar ‘zo klein mogelijk opgevouwen’ houding zitten.
Claudia begon tegen Carla te spreken. Ze paste daarbij een aanpak toe die Frank vooral in hun begintijd regelmatig op haar had toegepast. Strak en imponerend spreken, indringend oogcontact, ongelijkwaardige houding, en harde opmerkingen laten volgen door iets dat verzachtte. Hopelijk werkte het met Carla ook goed.
“Blijf zoveel mogelijk zitten zoals je nu zit. Doe alleen je hoofd achterover en kom net zover omhoog met je rug, dat je me recht in mijn ogen kunt kijken terwijl ik tegen je praat. Laat je blik geen moment van mijn ogen afdwalen. Ik wil duidelijk kunnen zien dat wat ik zeg goed tot je doordringt en dat je het begrijpt. Ik zal heel eerlijk tegen je zijn en dat komt misschien hard over, maar volgens mij bied ik je een keuze die voor jou aantrekkelijk is. Luister dus zonder me te onderbreken en zeg alleen iets als ik je iets vraag. Duidelijk?”
Carla die, terwijl Claudia tegen haar sprak gelijk iets omhoog gekomen was en haar ogen op die van Claudia had gericht, knikte zonder haar ogen van Claudia af te wenden.
“Allereerst wil ik van je weten hoeveel tijd wij hier samen hebben. Het is nu tegen twaalven. Hoe lang duurt het nog, voordat er ineens iemand uit de lift komt”, zei Claudia.
“Er komt pas weer iemand als ik een signaal geef”, zei Carla, en Theo komt uit zichzelf om vijf uur vanmiddag.
“Mooi”, zei Claudia, “dat geeft ons precies de rust die we nu nodig hebben.”
Ze vervolgde:
“Ik ben hier gekomen in verband met de uitzending van Frank. Die periode in het buitenland gun ik hem heel erg en ik heb daar ook heel erg veel voor over. Ik heb vanochtend geleerd dat dit betekent dat ik de nodige seksueel getinte tests moet doorstaan. Dat vind ik zeker niet plezierig, maar ik wil dat nu wel zonder verdere onderbreking afhandelen. Als jij denkt dat je mij daarin niet meer kunt begeleiden, of dat je te soft zult gaan optreden of wat dan ook waardoor mijn tests niet goed zullen verlopen, dan wil ik dat je dat na mijn verdere verhaal eerlijk opbiecht en dat je ervoor zorgt dat iemand anders het van je overneemt. Als je toch doorgaat en ik merk dat het je niet lukt, dan zal ik je dat hoogst kwalijk nemen en van vriendschap en training kan dan uiteraard geen sprake zijn.
Als je het naar mijn mening goed doet de rest van de dag, dan neem ik je na afloop mee naar een restaurantje en dan zal ik daar, vanuit een positieve houding, verder met je praten over jouw verlangens en over mijn mogelijke rol daarin. Ik begrijp jouw gevoelens en verlangens namelijk heel goed, veel beter dan jij waarschijnlijk voor mogelijk houdt. Ik leg je misschien later nog wel eens uit hoe dat komt.
Verder merk ik dat je naast psychische, ook fysieke warmte zoekt. Ik weet niet of ik je die kan geven, want ik heb mezelf altijd gezien als 100% hetero. Maar ik ben wel bereid er over te praten en samen met jou te kijken of ik die weg durf in te slaan, want ik moet toegeven dat ik jouw hand op mijn billen prettig vond. Ook het zachtjes bewegen van jouw borsten tegen mijn borsten en jouw schaambeen tegen het mijne vond ik plezierig en opwindend.
Anderzijds denk ik dat jij wel degelijk in staat bent mij verder door de testen te loodsen. Ik heb vanochtend gezien hoe imponerend je kunt commanderen als je wilt. Ik wil ook graag verder door jou begeleid worden. Ik ken je nu, ik vind je aardig en vertrouw je en ik heb ook gewoon geen zin om weer iemand anders hier tegenover mij te krijgen.
Als je akkoord gaat met mijn voorstel, komt alles goed.”
Claudia stopte even en keek Carla nog indringender aan:
“Zal ik doorgaan?”
“Ik smeek het je”, zei Carla.
“Jij draagt de leiding over de rest van de dag aan mij over. Om aan te tonen dat je dat kunt, doe je dat in een soort ceremonie, waar ik je vooraf niets over vertel. Als je mijn opdrachten in die ceremonie goed uitvoert, dan heb ik voldoende vertrouwen. Zo niet, dan regel jij een vervanger. Ga je akkoord?”
Overdonderd zei Carla: ”Ja”.
“Ja, mevrouw van den Brom!”
“Ja, mevrouw van den Brom.”
Claudia ging door en merkte dat ze het commanderen weliswaar vreemd, maar toch ook wel fijn vond en dat het haar ook best goed afging.
“Dan starten we nu gelijk met de ceremonie waarin jij het commando aan mij overdraagt. Zeg me na, hardop, niet fluisterend, en met een overtuigende intonatie, zodat ik zeker weet dat je het meent:
“Ik, Carla Mangert’”.
“Ik, Carla Mangert.”
“zal de rest van deze dag”
"zal de rest van deze dag"
“zonder aarzeling”
“zonder aarzeling”
“alle opdrachten uitvoeren”
“alle opdrachten uitvoeren”
“die Claudia van den Brom mij geeft,”
“die Claudia van den Brom mij geeft,”
“niet meer en niet minder dan dat.”
“niet meer en niet minder dan dat.”
“Dat beloof ik plechtig”
“Dat beloof ik plechtig”
Claudia realiseerde zich hoe vreemd dit schouwspel moest zijn. Maar er was niemand die het zag, gelukkig. Zij stond daar naakt met nog steeds die idiote hondenhalsband om met drie meter leren riem eraan. Voor haar zat een jonge vrouw geknield in een modieus en zo te zien duur mantelpakje, met haar hoofd naar Claudia opgeheven en haar ogen dankbaar en zonder ophouden op die van Claudia gericht. Maar in haar blikveld moest ze toch ook continu Claudia’s schaamlippen, clitoris en kutopening zien, om nog maar te zwijgen van haar volle, maar ook wat gehavende borsten.
Claudia vervolgde:
“Mijn enige, maar uiterst belangrijke opdracht vanmiddag is”
“Mijn enige, maar uiterst belangrijke opdracht vanmiddag is”
“Claudia van den Brom te begeleiden”
“Claudia van den Brom te begeleiden”
“bij alle tests”
“bij alle tests”
“die voor haar gepland staan,”
“die voor haar gepland staan,”
“en die voor haar geluk”
“en die voor haar geluk”
“van zeer groot belang zijn.”
“van zeer groot belang zijn.”
“Ik zal mij dominant, overheersend en vernederend gedragen”
“Ik zal mij dominant, overheersend en vernederend gedragen”
“en ik zal Claudia van den Brom op geen enkel moment”
“en ik zal Claudia van den Brom op geen enkel moment”
“minder hard aanpakken"
"minder hard aanpakken"
“dan ik andere kandidaten ooit heb aangepakt.”
“dan ik andere kandidaten ooit heb aangepakt.”
“Waar mogelijk zal ik haar”
“Waar mogelijk zal ik haar”
“zelfs strenger aanpakken en heftiger pijn bezorgen”
“zelfs strenger aanpakken en heftiger pijn bezorgen”
“en dieper vernederen dan de testen voorschrijven.”
“en dieper vernederen dan de testen voorschrijven.”
© Subadoration, 01-2010
voor het vervolg van dit verhaal: gebruik onderstaande link
|
|
    
Subadoration
Beginnend lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 8
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 03 januari 2010 - 12:45 am: |
|
Toelichting en excuus |
Beste allemaal,
Een paar jaar geleden plaatste ik de eerste drie hoofdstukken van dit verhaal op de site. Toen wendde mijn leven en was er geen mogelijkheid het verhaal af te schrijven. De website gleed uit mijn gedachten tot korte tijd geleden.
Enigszins tot mijn verbazing, maar zeker ook tot mijn genoegen, zag ik dat mijn verhalen opgenomen zijn in de lijst met Aanbevolen 'klassieke' SM-verhalen. Daardoor voel ik de plicht, maar gelukkig ook de inspiratie om nu verder te gaan.
Hierbij dus hoofdstuk 4. Om te begrijpen waarover het gaat is (her)lezen van hoofdstuk 1, 2 en 3 waarschijnlijk wel nodig. Mijn excuses daarvoor en voor de veel te lange vertraging. Ik heb mij voorgenomen het verhaal nu binnen afzienbare tijd af te ronden.
Een vriendelijke groet van Subadoration.
|
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 341
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 03 januari 2010 - 10:56 am: |
|
Hier vind je Onverwacht Intermezzo |
Hier links naar de overige hoofdstukken van Onverwacht Intermezzo:
Hier staan alle verhalen - vrij onderaan de lijst:
de betreffende rubriek
hoofdstuk 1
hoofdstuk 2
hoofdstuk 3
billen...stil wachtend...over mijn schoot... 
| |
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 422
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 januari 2010 - 02:39 pm: |
|
Epos |
Ik dacht dat ik alle fraais op de site wel ongeveer kende, maar klaarblijkelijk had ik er nog één (of eigenlijk drie) gemist. Geen idee wat ik in de zomer van 2006 aan het doen was, maar opletten maakte daar in elk geval geen deel van uit, zo blijkt.
Fraai verhaal, fraai verteld. Genoeg fantasie om de fantasie te prikkelen.
Maar nou moet me één ding van het hart. Je hebt al heel wat woorden nodig om te beschrijven wat eigenlijk de voorbereiding ofwel de inleiding is. Ik vraag eigenlijk nooit om een vervolg, want dat is iets van de schrijver en nieuwe dingen verzinnen is veel leuker, maar je gaat ons toch wel vergasten op de avonturen van het meiske in die grote zandbak?
Je schrijft aan het eind van deel één dat het voor veel mannen een droom is, die Oriënt met al zijn spannende gebruiken. Welnu, breng die voor ons eens tot leven. Ik verheug me erop.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Subadoration
Beginnend lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 9
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 04 januari 2010 - 08:31 pm: |
|
Krijgt Claudia een zandbak? |
Hallo Janneman (en anderen natuurlijk),
Het leuke van deze verhalen componeren is voor mij het fantaseren over de gebeurtenissen. Dat kan op elk moment van de dag en overal, want de hersens die je ervoor nodig hebt zijn gelukkig altijd onder handbereik.
Wat ik dan fantaseer zie ik in beelden voor me en die probeer ik later achter de laptop zo in woorden te vatten dat het beeld uit mijn hoofd ook bij anderen (hopelijk) helder voor de geest komt. Gezien jouw complimenten (waarvoor heel veel dank; geeft zekerheid en stimulans om door te gaan) lijkt dat te lukken. Dat kost mij elke keer meer woorden dan ik van plan was. En meer zweetdruppeltjes. En meer tijd, want vóór publiceren vergt het herlezen en bijslijpen, herherlezen, herherherlezen etc. (daarom dus ook een paar jaar stilte). Ik heb dat inmiddels geaccepteerd als mijn stijl.
Wat ik in mijn fantasieën merk is dat ze al rijpend een eigen leven krijgen. Er gebeuren plotseling dingen die ik eerder ook niet had voorzien. Dus of Claudia echt naar 'die zandbak' gaat is nog niet 100% zeker. Er zijn op dit moment ontwikkelingen, rond Claudia, maar denk ook aan een situatie als in Dubai, die in dat licht bezien behoorlijk riskant zijn. Ik moet het zelf ook nog even afwachten. Overigens, als ze gaat komt ze waarschijnlijk ook niet in zandbakken terecht, maar in oases. De kringen waarin ze komt te verkeren voorzien zich meestal wel van alle goede dingen die het leven te bieden heeft.
Je zult dus nog even geduld moeten hebben, maar ik beloof je: dit keer geen jaren! En wat ons ook positief gestemd kan houden is dat ik me bij Claudia veel kan voorstellen, maar niet dat ze vervormt tot een degelijke huismoeder in een Vinex-wijk die de kinderen naar school brengt en eens per week, als die kinderen naar de zondagsschool zijn, haar man een half uurtje de ruimte geeft in de missionarishouding (hoe lekker dat ook kan zijn).
Vriendelijke groet van Subadoration.
|
Liefje
Nieuw lid
Inlognaam: liefje
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 05 januari 2010 - 10:06 am: |
|
Prachtig! |
Lieve Subadoration,
Bedankt voor je prachtige vervolg. In tegenstelling tot Janneman had ik de eerste drie delen wel al gelezen en kon ik mij nog goed herinneren.
'Onverwacht intermezzo' is niet alleen onverwacht omdat het zo lang op zich heeft laten wachten, maar zeker ook door de wending die het verhaal neemt. Heel leuk en heel nieuwsgierig makend naar deel vier en de verdere ontwikkeling van hoofdpersoon Claudia.
De mix van straf, troost en genot die je beschrijft, spreken mij erg aan. En ook jouw stijl van schrijven vind ik prettig. Het leest als een trein, meid. Met andere woorden: vol ongeduld wacht ik op deel vier en de verrassingen die dat in petto heeft.
Veel liefs en complimenten,
Liefje
|
Liefje
Nieuw lid
Inlognaam: liefje
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 05 januari 2010 - 09:19 pm: |
|
Foutjes |
Met blozende wangen las ik in een prive-bericht van Subadoration dat ik mij vergist had in zijn geslacht. Ik ging zo op in hoofdpersoon Claudia en kon mij zo goed in haar verplaatsen, dat het geen moment in mij is opgekomen dat de schrijver wel eens een vrouw zou kunnen zijn. Ik hoop niet dat ik hem heb beledigd, maar dat hij mijn vergissing juist als compliment ervaart. Want hij heeft de gedachten, gevoelens en daden van Claudia zo goed beschreven dat hij mij op het verkeerde been heeft gezet.
Overigens zag ik dat ik mij ook heb vergist in het getal van het volgende hoofdstuk waar ik zo naar uit kijk. Dat moet natuurlijk deel vijf zijn. Ik moet nadat ik klaar was met lezen van 'Onverwacht intermezzo' niet helemaal meer in de werkelijkheid hebben vertoefd.
Met welgemeende excuses, Liefje
|
Subadoration
Beginnend lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 05 januari 2010 - 11:02 pm: |
|
Beledigd? |
Maar lieve lieve Liefje,
Hoe kan een man die in zijn profiel 'dominant' heeft staan beledigd zijn als een vrouw met 'sub' in haar profiel aangeeft dat zij opging in de vrouwelijke hoofdpersoon van zijn verhaal en zich zo goed in haar kon verplaatsen. Bestaat er een mooier compliment? Misschien wel, namelijk dat zij alleen al door het lezen van zijn verhaal 'niet meer helemaal in de werkelijkheid vertoefde'.
Je reageert bovendien heel mooi als sub: je geeft een dominant warme complimenten en maakt je dan toch nog zorgen over zijn gevoelens. Je zult hem met een kleine vergissing toch niet gekwetst hebben? Heel, heel mooi. Geeft me een warm gevoel over jou.
Tot slot: met de zinsnede 'dat het geen moment in mij is opgekomen dat de schrijver wel eens een vrouw zou kunnen zijn' bega je volgens mij opnieuw een foutje. Dat mij overigens absoluut niet kwetst, maar wel een glimlach op mijn gezicht tovert.
Groeten van Subadoration,
niet gekwetst, niet beledigd, wel een glimlach en warme gevoelens voor Liefje
|
Liefje
Nieuw lid
Inlognaam: liefje
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 05 januari 2010 - 11:56 pm: |
|
(G)een |
Beste Subadoration,
Mijn laatste foutje had ik ook al gezien, maar daar ik inmiddels weer geland ben, moet dat toch echt een tikfout geweest zijn. Hoewel.....
Liefs, Liefje
|
F.A.W. Malach
Actief lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 23
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 17 mei 2010 - 09:06 pm: |
|
Claudia gaat naar de 'zandbak' |
Hallo SubAdoration,
Omdat men het hierboven enkele keren over die 'zandbak' had, bedacht ik me net dat ik nog niet geschreven had hoe goed ik die hele opzet vond. Hoe uitgekiend om er een streng Islamitisch land bij te betrekken, waar vrouwen vaak als een soort van eigendom (bezit) worden beschouwd van hun man. In zo een omgeving kan je je fantasie de vrije loop laten gaan. Schitterend idee toch? Of ze gaat? Daar twijfel ik niet aan. De hele opzet is ons lekker maken voor 'de uitzending'. En dat lukt!
Over 'onverwacht intermezzo' zelf ook niets dan lof. Persoonlijk vond ik dit deel nog beter dan het vorige, omdat er behalve spannende scènes en mooie sfeerschetsen ook een pak meer 'gevoel' in zat. De personages leven, ze zijn zo echt dat je ze gewoon zo voor je ziet praten en bewegen. Geniaal vond ik bijvoorbeeld dat gedeelte waar Claudia reflecteert en haar inzichten over Frank en zijn manier van doen krijgt. Hoe hij haar in feite 'helpt' door haar te sturen, te straffen en lief te hebben. Die hele gedachtengang was ontroerend mooi en tegelijkertijd ook heel geil.
Carla is ook aandoenlijk in de manier waarop ze zich gedraagt en zich aan Claudia overgeeft. Het zal interessant zijn om de relatie tussen die twee vrouwen te zien groeien, bloeien en gloeien. (grijns)
Prachtig. Alweer 
Groetjes,
Malach
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Onverwacht Intermezzo 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?