Het Kasteel (2), Is de liefde voor en trouw aan Dave voldoende om dit vol te kunnen houden?
Jason had de banden en riemen losgemaakt en keek toe hoe Quirina moeizaam van het apparaat klom.
“Je ziet er mooi uit, fraaie striemen,” zei hij.
Quirina bekeek de achterkant van haar benen en haar billen en zag dat hij gelijk had, al kon zij het niet erg mooi vinden. Vurige rode striemen stonden fel afgetekend op haar verder smetteloze huid en ze had nu al blauwe plekken. Dat kon nog fraai worden over een paar dagen... Voorzichtig stapte ze op de grond, die weldadig koel aanvoelde onder haar tintelende pijnlijke voeten. Het was geen prettig vooruitzicht haar schoenen aan te moeten. Ze zaten dan ook stukken minder lekker dan anders.
Jason klikte de ketting aan haar halsband vast en trok haar mee de gang op. Quirina strompelde achter hem aan, vurig hopend dat ze niet al te ver zou hoeven lopen.
Ze gingen een paar gangen door en een lange trap op. Jason maakte een zware deur open en duwde Quirina voor zich uit. Ze stapte de drempel over en bleef toen zo abrupt staan, dat Jason met een bons tegen haar aanliep. Geërgerd gaf hij haar een zetje naar binnen. Ze stonden op een groot podium, voor een kleine, maar volle zaal mensen. Quirina vroeg zich af waar die zo ineens vandaan kwamen, tot ze een aantal van de mannen herkende die ze in de bar had gezien, waar ze de dag ervoor was geweest. Er werd geapplaudisseerd en gelachen. Aan de andere kant van het podium werd een vrouw huilend aan een ketting afgevoerd. Quirina trok haar wenkbrauwen op en vroeg zich af wat ze met haar hadden uitgespookt. Zou zij straks ook zo het toneel verlaten? Het antwoord kwam meteen al in haar op: écht niet! Nooit! Ze zag het gezicht van haar Meester voor zich en rechtte trots haar rug. Hij zou trots op haar kunnen zijn, ze zou hem laten zien hem waardig te zijn, wat ze ook zouden verzinnen om haar te breken!
Jason voerde haar naar het midden van het podium, waar ze recht in de schijnwerpers kwam te staan. Haar polsen werden op schouderhoogte vastgemaakt aan de boeien die vanuit het plafond hingen. Hij dwong haar voorover en duwde zonder enige waarschuwing ruw een plug in haar anus, waardoor Quirina bijna voorover viel. Ze herstelde haar evenwicht en kwam weer overeind, Jason een vuile blik toewerpend. Hij lachte vriendelijk terug.
“Bijna klaar sletje, even benen wijd.”
Gehoorzaam ging Quirina wijdbeens staan en keek argwanend naar wat Jason van een tafeltje pakte. Ze had geen idee wat het was; een langwerpig glad geval, met een snoertje eraan. Ze vermoedde dat het een soort vibrator was, maar had tegelijkertijd een voorgevoel dat het wel eens iets anders zou kunnen zijn. Met een grijns bracht Jason het ding bij haar in, waarna hij haar zei haar benen te sluiten. ‘Zeker bang dat het eruit dondert,’ dacht Quirina spottend.
“Oké,” riep Jason, de zaal inkijkend, “tijd voor een quizje.”
Verbaasd staarde Quirina hem aan. Wat nou weer?!
“Tien vragen voor dit subje, hoe schatten jullie haar in?”
Er werden stemkastjes tevoorschijn gehaald en de aanwezigen begonnen op knopjes te drukken.
“Weddenschapje, schat,” fluisterde Jason Quirina toe.
“Ze tikken in hoeveel vragen zij denken dat jij goed hebt.”
Quirina trok een gezicht. Wat een dom gedoe zeg. Jason keek haar aan, er gleed een glimlach over zijn gezicht, maar hij zei niets.
“Zijn we zo ver? Mooi.”
Hij wendde zich tot Quirina.
“Bij een fout word je bestraft, bij de eerste fout één keer, bij de tweede fout twee keer enzovoort. Succes.”
Hij liep naar de zijkant van het podium en kwam terug met een stapeltje papieren. Het werd stil in de zaal, er klonk nog slechts wat geschuifel en hier en daar wat gekuch.
“Eerste vraag: Wat is de hoofdstad van Burkina Faso?”
In de zaal hing een gespannen stilte. Quirina glimlachte. Die wist ze, juist omdat het zo’n maffe naam was.
“Ouagadougou,” sprak ze met heldere, zelfverzekerde stem.
Er ging een verbaasd gemompel door de zaal.
“Eh ja, dat is goed,” zei Jason verrast en keek haar even strak aan.
“Tweede vraag: Hoe heet de president van Mongolië?”
Quirina keek hem aan. Ja hallo, hoe moest zij dat weten, ze kwam niet zo vaak in Mongolië...
“Helaas,” zei Jason, “te laat. Bagabandi heet die man. Dat is één foutief beantwoorde vraag, dus één keer straf.”
Hij liep naar een kastje, draaide aan een knop en gaf daarna een klap op een andere knop. Ogenblikkelijk voelde Quirina een gemene pijnscheut en verkramping van binnen en begreep meteen wat Jason in haar lijf gestopt had. Ieder fout antwoord had een stroomstoot als straf! Ze haalde even diep adem en ging weer rechtop staan. De volgende vraag was een wiskundige opgave. Wiskunde was sowieso al niet Quirina’s sterkste kant en al helemaal niet in een situatie als deze. Ze zag Jason praten, maar hoorde eigenlijk niet eens wat hij zei. Dat leverde dus twee stroomstoten op. Dit was niet leuk, bedacht Quirina. Ze probeerde zich te concentreren op vraag vier.
“Hoe zeg je in het Italiaans dat je een paar zwarte leren laarzen wilt kopen?”
Há! Dat wist ze ook! Toevallig sprak Quirina vloeiend Italiaans, dus dit was geen enkel probleem. Jasons gezicht betrok ietwat toen hij haar het goede antwoord hoorde geven. Hij bladerde door het stapeltje dat hij in zijn handen had en legde een paar papieren onderop.
“Vraag vijf. Wat gebeurt er als je de volgende stoffen mengt?”
Quirina keek hem aan en terwijl Jason verder ging met zijn vraag, rekende ze even snel terug hoeveel jaar geleden het was geweest dat ze scheikunde had gehad op school. Veel! Te veel. Ook deze vraag moest ze passen, bedacht ze met pijn in haar buik. Met een sardonische grijns naar het publiek stelde Jason vast dat de vraag fout was beantwoord.
“Derde fout, dat is dan drie keer auw!”
Ook op de volgende vier vragen wist Quirina geen antwoord te geven. Na de zeven stroomstoten wist ze echt niet meer hoe ze het had. De tranen liepen over haar wangen en ze was niet meer bij machte te gaan staan. ‘Geef het toch op, laat toch gaan, dit is het niet waard,’ ging er door haar heen. En tegelijkertijd wierp een ander stemmetje tegen: ‘Dan was het voor niets wat je nu doorstaan hebt. En stel je Dave alsnog teleur. Kom op!’ De gedachte aan Dave deed de strijdlust in haar weer naar boven komen en met een kreun richtte ze zich weer op, driftig met haar bovenarm de tranen van haar gezicht wegvegend.
“Je gaat door?”
Ze knikte. Geroezemoes in de zaal.
“Laatste vraag dan...”
Tot Quirina’s grote opluchting kon ze die goed beantwoorden. De quiz was voorbij. Een computer berekende wie in de zaal het beste had benaderd welke vragen Quirina goed zou hebben en deze man werd uitgenodigd op het podium. Het was een enorm lange, brede man die handenwrijvend het podium op stapte.
“Zeg het maar,” zei Jason.
“Daar,” de man wees naar een schandblok, “en dan dat rad.”
Quirina werd losgemaakt en door de lange man bij haar arm gepakt. Hij duwde haar richting het schandblok en liet terloops zijn handen even over haar lichaam glijden. Quirina keek hem boos aan, maar zag toen de waarschuwende blik van Jason. Ze voelde haar voeten nog goed en ook haar billen, rug en benen deden knap zeer. Beter braaf zijn en geen andere straf meer riskeren. Ze legde braaf haar polsen en nek in de schandpaal, waarna deze dichtgeklapt werd. Vanuit haar ooghoeken zag ze zichzelf op een groot scherm geprojecteerd. De man achter haar was bezig zijn broek los te maken. In de zaal werd geklapt en er klonken aanmoedigingen voor hem. Ze zuchtte. Een moment later voelde ze hoe de plug uit haar anus werd gerukt, wat haar een kreet van verrassing en pijn ontlokte. De man drong haar vrijwel meteen van achteren binnen en stootte heftig in haar. Doordat haar billen eerder rood en bijna rauw geslagen waren, deed het extra veel pijn, maar Quirina klemde haar kaken op elkaar, vastbesloten geen kik te geven. Die lol gunde ze hem niet. Ze sloot haar ogen, dacht sterk aan Dave en concentreerde zich op dat beeld. Hij hielp haar hier doorheen. Toen de man klaar was en hijgend terugtrok, deed ze haar ogen pas weer open.
Samen met Jason bond de lange man Quirina vast aan het kruis. Alle beschikbare banden en boeien werden gebruikt en stevig aangesnoerd. Jason knikte. "Goed zo.”
De lange man deed een stap achteruit en bewonderde het resultaat. Hij liep naar het tafeltje aan de zijkant van het podium en kwam terug met een handvol kaarsen.
“Draaien maar,” lachte hij naar Jason.
Deze pakte een hoek van het kruis en begon eraan te trekken. Langzaam en met gepiep kwam het kruis in beweging. Voor Quirina kon bedenken wat er gebeurde, hing ze ondersteboven en voelde ze het bloed naar haar hoofd stromen. De lange man pakte de kaarsen en hield ze schattend boven Quirina.
“Wat denk je, vier, vijf?”
“Hmm, zes moet gemakkelijk kunnen,” antwoordde Jason.
Hij nam het bundeltje over, spreidde Quirina’s lippen en plantte de kaarsen met wat wrikken en duwen in haar kutje. Hij gaf er een paar klopjes op, tot er nog slechts een centimeter of tien uit stak.
“Zie je, kan prima!”
De man knikte en schudde met een doos lucifers.
“Mag ik?”
“Tuurlijk!”
Hij haalde een lange lucifer uit de doos, streek hem af en stak alle kaarsen aan. Quirina voelde zich zwaar ongelukkig zo ondersteboven en was ook niet echt blij met al die brandende kaarsen in haar lijf. Al maakte ze zich daar niet eens zo druk om, het zware gevoel in haar hoofd vond ze vervelender. Ze hoopte maar dat dit niet al te lang zou duren. Na een minuutje pakte Jason de bos kaarsen beet en duwde ertegen, waardoor ze scheef kwamen te staan. Onmiddellijk begon het geheel te lekken en te druppen. Quirina voelde het hete kaarsvet op haar kutje vallen en slaakte een kreet. De mannen lachten en ook vanuit de zaal klonk gelach en geklap. De kaarsen werden weer rechtop gezet en na een poosje de andere kant op geduwd. Dit werd een paar keer zo herhaald, tot er een flinke laag kaarsvet op Quirina’s huid lag. De kaarsen werden uitgeblazen. Terwijl de lange man de kaarsen één voor één uit de nog altijd ondersteboven hangende vrouw viste, koos Jason een zweep uit de indrukwekkende verzameling die aan een rek langs de achterwand hing. Quirina had het gevoel of haar hoofd uit elkaar zou ploffen en wenste vurig rechtop gezet te worden.
“Je ziet een beetje rood,” zei Jason plagerig, “terugdraaien maar?”
Opgelucht en blij knikte Quirina. Pfff, gelukkig.
“Nee schatje, we zijn nog niet klaar, even wachten nog,” grijnsde Jason.
“Dat kaarsvet moet er nog af hè?”
Hij sloeg zachtjes met de zweep in zijn hand. Vanuit de zaal klonken aanmoedigingen en een steeds luider wordend ritmisch geklap. Jason keek even glimlachend naar het publiek en wendde zich toen weer tot Quirina. Zonder aankondiging haalde hij uit en liet de zweep met een flinke klets neerkomen op het gestolde kaarsvet. Quirina kon een kreet van pijn niet onderdrukken en kreunde bij iedere welgemikte slag tussen haar benen. Het duurde lang, maar uiteindelijk waren alle sporen van het kaarsvet eraf geslagen. Quirina snikte zachtjes. Haar complete lijf deed nu pijn. Eindelijk, eindelijk werd het rad teruggedraaid. Door het plotselinge terugstromen van haar bloed voelde ze zich duizelig worden en ze was blij dat ze nog vast zat. De riemen werden losgegespt. Jason greep haar bij een arm en zwaaide naar het publiek, dat enthousiast joelde, floot en applaudisseerde. De lange man stapte breed lachend het podium weer af, terwijl Jason Quirina naar een deur aan de zijkant leidde. Hij keek haar even kort aan.
“Dat was het. Goed gedaan. We hoeven voor jou dus nog niet te bellen.”
Quirina sloot even haar ogen en vroeg zich af of het dit wel waard was. Op dit moment even niet, besloot ze, misschien morgen, als alles minder pijn deed.
wordt vervolgd...
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?