| Gepost op donderdag 08 oktober 2009 - 09:31 am: | 
|
|
one night stand het begin van het einde..... of het einde van een begin?
Het volgende verhaal heb ik met Janneman geschreven. We zijn er een hele tijd mee bezig geweest. Ik zal maar niet zeggen hoe lang, maar soms moest er maandenlang op inspiratie voor het volgende stukje worden gewacht.
Maar het is af en we zijn er beiden tevreden over. En dus willen we het graag hier delen.
Janneman en ik kennen elkaar via de site al heel wat jaren.Onze achtergrond is totaal verschillend, onze belevings- en ervaringswereld is dat ook. En juist dat maakte het zo mooi om dit te doen.
Ooit begon het met dat eerste stukje van mij en mijn vraag aan hem of hij er iets bij wilde schrijven. We wisten geen van beiden waar het geen ging, hadden ook geen plan waar het heen móest gaan. Reageer steeds maar weer op wat de ander schrijft, dat was het enige plan.
Heel leuk om te doen. En als je bedenkt dat elk volgend stukje soms zoveel later is geschreven en dat in die tijd iemands omstandigheden nogal kunnen wijzigen en het zeker heel anders kan zijn hoe iemand zich voelt, dan is het aan de ene kant logisch dat het verhaal voor je gevoel heel anders kan beginnen dan het eindigt, maar tegelijk verbazingwekkend hoezeer het toch een samenhangend geheel is geworden.
Eigenlijk ben ik wel benieuwd wat jullie er van vinden. Schroom niet om dat te laten blijken.
Veel leesplezier!
Madelène
--------------------------------------------------------------------------------
Madelène
Ik zit hier te turen over de weilanden. Alleen in de verte zijn wat boerderijtjes te zien..
Heel af en toe komt er een voetganger voorbij die mijn rust verstoort. Voor de rest hoor je hier alleen de geluiden die hier thuishoren.
Een heerlijke plaats waar de vogels het hoogste lied zingen, schapen blaten en grazen en konijntjes nog vrolijk in de rondte hupsen.
De zon gaat onder, niet dat ik dat echt kan zien maar toch, de roodoranje zon verdwijnt achter de bomen waardoor de lucht de meest mooie kleuren heeft. Zelfs de schapen die ik zie zijn oranje roze.
Ik geniet en lig op deze warme avond hier op deze plaats tussen en op het hoge gras bij de mooiste weilanden die ik ooit gezien heb.
Een heel zacht windje streelt mijn weinig bedekte lichaam. Een mooie lange jurk draag ik, met een split tot boven aan mijn bovenbeen, die maar net mijn schaamstreek bedekken kan.
Ik rook nog een sigaret en overdenk de laatste dagen.
Ik denk aan mijn onvrede over mijn huwelijk, niet zozeer mijn huwelijk zelf maar des te meer de sex die we nog hebben of beter gezegd die we niet meer hebben.
Bijna niets meer hebben we samen.
Ik zit te denken over hoe het ooit is geweest. Hoe gepassioneerd wij waren. Ik denk zelf één van de meest gepasioneerde stellen die ik zelf ooit gekend heb.
Die tijd is voorbij, al heel lang voorbij.
Heel lang heb ik de onvrede die er was niet willen of mogen bekennen van mezelf. Maar de laatse weken is het ondraaglijk geweest. Tig maal heb ik geprobeerd om aandacht van mijn man los te peuren maar telkens zonder resultaat.
Na veel dagen nadenken heb ik dan toch eindelijk mijn plan getrokken en ben op het internet gaan zitten snuffelen.
Voor het allereerst sinds tijden was ik weer die sexbeluste vrouw die ik vroeger ook was.
Ik heb het voor elkaar gekregen drie afspraken te maken met drie verschillende mannen.
Alle drie heb ik ze ontmoet de afgelopen drie dagen en met alle drie heb ik de meest heerlijke sex gehad.
Ik heb toegegeven aan mijn behoeftes die ik al zolang gemist had.
Hieraan terugdenkend schieten de tranen in mijn ogen. Niet van verdriet of schaamte. Integendeel, het is juist een goevoel van blijdschap, vreugde en geiligheid.
Ik ben zo blij eindelijk toe te hebben gegeven dat dit juist was waar ik zo naar smachtte.
Vol van blijdschap en voldoening zak ik weg in een diepe slaap.
Later die avond……
Ruw word ik wakker gemaakt. Ik heb amper notie van wie of wat er tegenover me staat.
Van mijn nog slaperige moment wordt al snel dankbaar misbruik gemaakt.
Een blinddoek wordt mij voorgedaan en mijn handen worden ruw vastgepakt en op mijn rug bij elkaar gebonden.
Ik geef een gil van schrik……………
---------------------------------------------------------------------
Nog nooit heb ik bij een internet-date zoiets lekkers ontmoet. Mooie vrouwen ja. Gewillige vrouwen ook. Maar zo mooi en zo gewillig, nee, nooit eerder. Ach, een wip is een wip natuurlijk en ik vermaak me altijd wel, maar deze had iets aparts. Hongerig was ze, gretig. Ze wist niet hoe gauw ze met mij een hotelkamer moest huren zodat ze kon beginnen. Ik hoefde haar verdorie niet eens uit te kleden. Op de drempel had ze haar jurk al uit en daaronder droeg ze niets. Grote sprongen, snel klaar.
En jongen, werkelijk alles deed ze en wilde ze. Ze kon pijpen als de beste, ze had geen enkel bezwaar tegen anaal, integendeel. Een wandelende natte droom, dat was ze. Enig minpuntje was dat ze nogal veel lawaai maakte en dat kun je niet hebben in een hotel. Ze kreunde en kermde boven het geluid van de tv uit en die stond toch vrij hard. Dus legde ik maar een hand op haar mond. Ja, je moet toch wat.
Het vreemde was dat ze geen enkele poging deed om onder die hand uit te komen. Het leek wel of het haar alleen maar geiler maakte. Haar tepels mogen wel pijn hebben gedaan, zo hard waren ze.
Maar ja, hoe lang kun je neuken? We hebben het de hele middag en een stuk van de avond volgehouden maar toen kon ik ook geen pap meer zeggen.
Nee, zei ze, ze wilde geen nieuwe afspraak. Dit was éénmalig geweest. Niets persoonlijks hoor, dit was gewoon een inhaaloefening geweest en toevallig was ik de gelukkige.
Ik kan me daar gruwelijk kwaad over maken. De discussie is vaak dat vrouwen lustobjecten zijn voor mannen maar er zijn beslist ook vrouwen die schaamteloos gebruik maken van een man en hem dan weer afdanken. Dit is er zo één. En verdomme, met haar tuttuttuttut-gedrag slaagde ze er in één keer in mijn hemelse middag weg te vegen en me kwaad te maken.
Dus, toen ze even ging plassen keek ik in haar tasje en noteerde haar adres.
En zo sta ik dus nu weer naar haar naakte lijf te kijken. O, wat een prachtige rondingen. Onweerstaanbaar.
Maar de trut houdt niet op met gillen. Dus komt er een doek bij, nu over haar mond.
Als ik haar benen spreid om nog eens goed naar al het moois te kijken verwacht ik wild getrap. Maar nee, ze werkt mee, gewillig mee. Vreemd.
Als ik van haar kutje proef beweegt ze zelfs in mijn ritme mee. Ze wordt niet gedwongen gelikt, nee, ze laat zich gretig likken. Jazeker, gretig, want haar sappen vloeien overvloedig.
Niks ervan, de bitch moet lijden. Lijden moet ze, voor wat ze me heeft aangedaan. Kreunen. Smeken om genade. Dus kom ik overeind, sleep haar van het bed en leg haar zo neer dat ze knielt naast het bed, met haar hele bovenlijf op het bed. Ik buig haar armen wat hoger zodat ze me niet hinderen.
Uit mijn tas pak ik een lederen slaginstrument. Geen idee hoe zo’n ding heet. Het is een handvat met een paar brede, maar ook lange leren flappen eraan. Een klein beetje buigzaam maar niet teveel. Dat leek me wel een leuk ding in de shop.
De tv gaat weer aan en als ik weer terugloop zie ik dat ze haar benen uit elkaar gezet heeft. Ik zou haar zo zelfs tussen de benen kunnen slaan, op haar kut! Dat heeft ze vast niet door, maar dat ga ik wel doen.
Ik begin niet te hard maar merk al snel dat ze het nauwelijks voelt. Dus gaat de slagkracht en het tempo omhoog. Nog verder omhoog. Nog verder.
Haar kont wordt mooi rood maar het lijkt wel of ze hem alleen maar verder achteruit steekt. Nou, ze kan het krijgen zoals ze het hebben wil……
----------------------------------------------------------------------
Ik blijf gillen en vraag me af wat dit te betekenen heeft.
Wat gebeurt hier? Wie is dit? Wat gaat hij met me doen?
De angst grijpt me vast en ik besef nu dat ik heel de tijd alles al bij elkaar gil maar hoe graag ik ook wil, ik kan niet stoppen.
Mijn mond wordt gesnoerd. Ik krijg een doek of iets dergelijks over mijn mond. Mijn oren tuteren nog van mijn eigen gegil.
Ik besef dat ik hier naakt lig en vrijwel weerloos lig te wachten op wat komen gaat.
Twee grote handen pakken mijn benen. Twee grote stevige warme handen.
Op een vreemde manier wil ik me helemaal niet meer verzetten.
Het besef van hoe ik hier lig en die twee heerlijke warme handen, het windt me op. God, ja het windt me op ik voel het borrelen aan de binnenkant.
Mijn angst maakt plaats voor nieuwsgierigheid en bovenal voor geiligheid.
Ik wil meer, o alstublieft geef me meer.
O ja...... ik krijg wat ik wil. Langzaam voel ik een hoofd tussen mijn benen plaats nemen. Rustig maar stevig voel ik een tong over mijn poes gaan.
Hij raakt precies de juiste plekjes.
Ik spreid mijn benen nog iets verder zodat hij meer ruimte krijgt om mijn clit nog iets meer te bewerken en met mijn heupen beweeg ik zodat de meest gevoelige plekjes geraakt worden.
Nog heel even en dan...ineens stopt het gevoel. Weg is het.
Weg is die heerlijke tong.
De twee grote handen pakken me beet en voor ik het door heb zit ik op mijn knieën bij het bed met mijn lijf uitgestrekt over het bed.
Ik hoor de voetstappen bij me vandaan gaan.
Nog denkend aan die geile tong en het beeld voor me halend hoe het er nu uit moet zien raak ik nog verder opgewonden en voel ik een dun straaltje vocht langs mijn lies lopen.
Ik zet m’n benen wat verder uit elkaar. Als hij terugkomt moet dit er onweerstaanbaar uitzien. Ik weet zeker dat elke man daar gebruik van zal maken.
Ik ben op van opwinding en zeker dat hij dat poesje wel een flinke beurt zal geven.
Auw, wat is dat? Nou ja dat “auw” valt eigenlijk best mee.
Meneer is dus in voor andere spelletjes. Nu, hij kan het krijgen zoals hij het hebben wil en ik gooi mijn kont de lucht in,
Ik daag hem uit om te laten zien wat hij in huis heeft want dat zou ik best wel eens willen weten.
Al snel voel ik de slagen op mijn kont harder worden. Ook volgen ze elkaar in steeds sneller tempo op.
Dus meneer houdt er van om dametjes een pak voor de billen te geven. Hihi.
Ik steek mijn kont nog verder omhoog. Zeker weten dat hij alles zal moeten gaan geven wat hij in huis heeft.
Nooit geweten dat dit zo opwindend was. Heel mijn lijf staat in vuur en vlam.
Ik zou nu toch eigenlijk moeten kijken hoe ik hem hier weg zou kunnen krijgen voor het echt uit de hand loopt. Maar nee, ik wil meer. Ik wil veel meer. Heel mijn lijf, mijn geest snakt hier naar.
Ik krijg ook meer. Hoewel het tempo hetzelfde blijft voel ik dat de klappen steeds harder worden. Auw nu begint het toch wel echt pijn te doen. Maar hij moet niet denken dat ik me gewonnen zal geven. O nee, ik zal me zeker niet gewonnen geven. Ik weet zeker dat ik dit spelletje winnen kan.
Ineens stopt het weer. Net nu ik het aankan stopt het.
Heeft hij nu niet in de gaten dat ik hier juist naar snak? Niet stoppen. Ga nu door....
Mijn gedachten worden niet gehoord. Opieuw loopt hij bij me vandaan.
Het wordt stil.
Een hele tijd hoor ik niets behalve de tv.
Ik zink weg in mijn eigen gedachten. Is hij er nog? Jawel, anders had ik de deur wel gehoord toch?
De stilte houdt aan.
Ik begin me nu toch wel weer zorgen te maken. Hij zou me hier toch niet zo achterlaten?
Ik voel me teleurgesteld want stiekem had ik wel gehoopt op meer avontuur.
Hé, hij kan me niet zo achterlaten? Stel dat iemand mij hier zo vindt? Wat moet ik die mensen dan vertellen?
Ik kan toch moeiljk vertellen dat iemand mijn huis binnensloop om met mij allerlei dingen uit te halen en dan ook nog bekennen dat het me wel vreselijk opwond en dat ik eens even lekker meegedaan heb?
Of stel dat niemand me vindt? Dat ik hier dagen zo moet blijven hangen over het bed?
Net nu ik het gevoel heb dat ik ga krijgen wat ik al die tijd zo gemist heb laat hij me hier achter! Nee, dat kan hij me toch niet aandoen.
Ik zak door mijn benen en ik voel tranen opkomen...... Ik voel woede opkomen en uit volle macht probeer ik weer op te krabbelen. Met mijn gezicht wrijf ik langs het bed in de hoop dat ik die blinddoek van mijn kop af krijg. Al wrijvend en schurend lukt het en ik krabbel nog wat verder op. Ik kijk de kamer rond en dan zie ik hem daar zitten op het bankje bij het raam.
Daar zit hij dan met een grijns van oor tot oor. Een bijna onheilspellende grijns. Ik ben boos en verschrikt: het is die man uit het hotel!
-------------------------------------------------------------------------
Het loeder. Het Loéder!! Wat is dit voor slet? Ik zal haar bang maken en straffen en een lesje leren en misschien nog aan me onderwerpen ook en wat gebeurt er? Ze wordt alleen maar geiler! Ze steekt haar kont achteruit als een loopse teef, klaar om gedekt te worden. Niet onder de indruk van slaag. Wat zeg ik? Niet onder de indruk? Ze lijkt het wel lekker te vinden! Er komt niets van mijn plannetjes terecht.
Ik heb er natuurlijk van gehoord en ook wel eens over gefantaseerd. Meesters en slavinnen. Ooooh, de natte droom van elke man. Een kutje aan je voeten dat doet wat je wil en dat je kunt misbruiken zoals het je uitkomt. Niet te geloven, dat moet de hemel zijn.
Zou zij er zo ééntje zijn? Zo ééntje die dat wel lekker vindt? Dat er eigenlijk om smeekt om gebruikt te worden? Maar hoe moet dat? Ja, ik zei het net wel heel flink maar ik ben niet onnozel. Het kan niet zo zijn dat het meisje maar moet doen wat er gezegd wordt en helemaal niets heeft in te brengen. Daar moeten afspraken zijn. Regels. Conventies. Toch? Dat moet wel.
Hoe langer ik erover nadenk hoe leuker het eigenlijk wordt. Ik kwam hier voor wraak maar het wordt misschien wel veel meer. Geen straffend einde maar een nieuw begin.
Ik begin eens na te denken over wat ik weet van spelletjes die ik in die verhalen over SM en in die foto’s en zo ben tegengekomen. Vastbinden. Slaan. Pijn doen. Vernederen. Speeltje zijn. Vaak moeten klaarkomen of helemaal niet mogen. Hmmm, mogelijkheden te over.
Ik heb in de auto wel wat touw en tape liggen bedenk ik. Er stonden bomen in de straat waar wel wat bruikbare takjes zijn af te snijden. Nou, daar moet ik toch eerst wel mee uit de voeten kunnen? Ik grinnik al wat bij de gedachte.
Ik zie dat ze haar blinddoek heeft afgekregen en me eerst verschrikt maar dan duidelijk herkennend aankijkt. Ik moet dat de kop indrukken voordat ze gaat dreigen.
In drie stappen ben ik bij haar. Ik buig me over haar heen tot mijn gezicht minder dan tien centimeter van het hare is verwijderd en zeg op mijn meest dreigende toon: “Verbeeld je maar niks, slet. Ik heb alles gefilmd en als je na vertoning van die beelden er nog iemand van kunt overtuigen dat je bent aangerand dan nomineer ik je voor een Oscar. Het geil droop duidelijk zichtbaar uit je kut.”
“Maar….wat…..hoe….waarom doe je dit?”
Ze weet er verdorie nog een traan uit te persen ook.
“Ik hou er niet van om afgedankt te worden. Meegenomen worden voor een wip en je kunt weer gaan. En kom me niet met de kutsmoes aan dat ik vereerd zou moeten zijn dat je mij koos want daar gaat het niet om. Ik ben geen fucking dildo, of wel soms?”
Daar heeft ze geen antwoord op.
“Ik zat even met een probleem want je vond het alleen maar lekker wat ik deed. Maar dat heb ik opgelost. Ik ga even de kamer uit, maar ben niet ver. Als ik je hoor gillen ga ik je echt pijn doen, begrepen?”
Een knipperen met de ogen is het antwoord.
Ik verdoe geen tijd met een paar keer heen en weer lopen en het opengooien van de deur om haar te tonen dat ik er echt wel ben. Dat soort spelletjes zijn zinloos. Je moet gewoon opschieten, dan ben je al terug voor ze hebben bedacht welk kattekwaad ze zullen gaan uithalen.
Ze ligt er dan ook nog net zo. Maar spert wel haar ogen open als ze mijn spullen ziet.
“Zoals je ziet heb ik hier touw, tie-rips en tape. De tie-rips bewaar ik voor als je echt vervelend wordt. Ik zeg je dat die dingen niet lekker zitten als ze strak worden aangetrokken. De tape is voor je mond. Zolang je niet gaat brullen gebruik ik die ook niet. Het touw ga ik wel gebruiken. Maar ik maak je handen eerst los. Denk je dat dat kan zonder dat je gekke dingen gaat doen?”
Opnieuw knipperen de ogen.
Ik maak haar los en zet haar overeind.
“Kleed je nu eerst maar eens helemaal uit.”
Ze lijkt zich verdorie nog wel te schamen ook. Ze had nauwelijks meer wat aan, zeker niet op de plekken die kleren doorgaans in elk geval bedekken, maar toch lijken die handelingen die ze voor mijn ogen moet verrichten haar nog te raken.
“Dan gaan we nu eerst plassen. Nee, niet zeuren, je moet wel.”
Uiteraard ga ik mee en kniel vlak voor haar. Ik trek haar benen uit elkaar en ga rustig zitten wachten. Zoals verwacht duurt dat wel even, maar dan komt ook een mooi stroompje los. Altijd al eens willen zien. Ergo: het eerste punt is gescoord.
“Dan nu die kut scheren, want het lijkt wel schuurpapier.”
Ook dat doet ze gewillig. Voor zover ik nog twijfelde aan haar instelling kan ik dat nu toch wel overboord zetten.
Ik volg haar handelingen nauwgezet en wijs hier en daar nog wat vergeten plekjes aan. Haar toch altijd al prachtige kutje wordt nu weer glorieus. Even streel ik haar en laat mijn middelvinger naar binnen glijden. Een moeras is er de sahara bij.
“Even zien. Niets vergeten? Mooi, meekomen!”
En ik begin aan een poging tot vastbinden op een manier die voor haar geen ruimte laat en voor mij alle leuke plekjes bereikbaar laat. Haar onderarmen over haar rug, haar knieën opgetrokken maar niet te hoog, haar benen iets uit elkaar. Op haar zij te leggen, maar ook op knieën en voorhoofd te zetten, de kont dan omhoog. Ik ben er geruime tijd mee bezig, moet ook vaak overnieuw beginnen. Maar uiteindelijk ben ik tevreden. En tot mijn verbazing heeft ze alles geduldig ondergaan.
Ik peil nog eens even en ze is nog altijd vochtig. Tjonge.
OK. Dan de takjes. Ik heb wat berkentakken van verschillende dikte afgesneden die ik nu van bladeren en uitsteeksel ontdoe. Voor straks is er ook nog een bamboe-stok die ik in de tuin van de buren zag. De bloemen die het ding moest ondersteunen liggen nu plat op de grond maar bloemen die hun eigen broek niet kunnen ophouden vind ik toch al waardeloos, dus wat zou het. Ik heb het ding wel even afgewassen natuurlijk.
Zo, klaar voor de start…
--------------------------------------------------------------------------------
Met een beschaamd gevoel heb ik mijn kleren voor hem uitgetrokken. Ik heb me geschoren, ja ook de puntjes waar hij me op wees, zodat ik die niet zou vergeten.
“Vergeten”. Alsof ik het zelf niet gezien zou hebben zo wees hij naar die plekjes. Ze waren bijna niet eens waarneembaar.
En dan nog te bedenken dat hij me opdroeg te plassen, Ja hij droeg het me op! Verwachte dat het er zo maar uit zou vallen of zo.
Vreemd genoeg heb ik het allemaal gedaan zoals hij zei.
Al vastgebonden in een onmogelijke en vooral onbeweeglijke positie schiet door me heen wat zich zojuist afgespeeld heeft in de badkamer.
Hij droeg me dingen op en wees me op mijn “foutjes”. Alsof ik een klein kind ben, pfff!!!.
Pas nu komt er protest in me op. Protest tegen de manier waarop hij me net behandelde.
En ik besef ook dat ik me behalve beschaamd ook ongelooflijk geil gevoeld heb.
Nog steeds ben ik opgewonden zowel van geiligheid als van schaamte en zelfs van wat milde woede.
Ik heb nog geen half uur geleden bedacht dat het me wel wat leek en nu begin ik weer te twijfelen.
Alles bij elkaar genomen is dit avontuur eng. Doodeng zelfs. Maar ondanks dat windt het me allemaal vreselijk op. Als ik denk aan de spulletjes die hij bij elkaar gezocht heeft kan ik niet laten mezelf af te vragen wat hij daarmee van plan is.
Mijn fantasie gaat mezelf te boven, maar aan de andere kant wil ik het eigenlijk ook niet weten.
Ik wil het niet weten omdat één: ik het over me heen wil laten komen zoals het komen zal en twee: ik veel te bang ben dat ik zo hevig zal gaan protesteren dat dit ineens afgelopen zal zijn.
Hoewel ik het zelfs aan mezelf liever niet toe wil geven windt dit alles me meer op dan wat dan ook. Geen man in mijn leven heeft mij ooit eerder deze hevige opwinding laten voelen.
Dus ik ben aardig in conflict met mezelf. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet. Mijn verstand zegt dat ik me moet verzetten maar mijn gevoel zet me dat dit is wat ik wil.
Ik besluit voor mezelf alles te ondergaan en het te beleven zoals het komt. Genot, pijn, geiligheid, emoties, alles moet maar komen zoals het zal komen.
Ik ben geil maar ook doodsbang, vooral voor mezelf, want ik besef als geen ander dat ik dingen van mezelf zal leren kennen die ik nog niet eerder gezien of ervaren heb.
Ik probeer te beseffen wat er allemaal gaande is. Ik voel de touwen strak om mijn armen en de rest van mijn lichaam zitten. Ik voel me veilig maar ik kan mijn veilige gevoel aan mezelf niet verklaren.
Want aan de andere kant voel ik me kwetsbaar en beschaamd en ben ik angstig. Maar het voelt ook allemaal zo goed, zo naturlijk.
Al tijden heb ik gefantaseerd over dit soort situaties maar nu het werkelijkheid is voelt het zo vreemd.
Ik kijk op en zie zijn gezicht. Hij heeft de wervelstorm in mijn hoofd gezien en ik zie een tevreden en tegelijkertijd voorzichtige glimlach.
Hij heeft een warme, omhelzende blik in zijn ogen en tegelijkertijd blijven ze streng.
Veelbelovend vinden onze ogen elkaar alsof we elkaar stilzwijgend beloven deze ontdekkingstocht samen te doorlopen.
Ik ben bereid mezelf te geven. Ik vind het wel eng maar toch ben ik zeker bereid dat te doen.
Hij zegt nog niets maar zijn blik is geruststellend en tevens vol van verwachting.
En even is het stil......
Dan: “Nu even wat dingen duidelijk stellen. Ik ga je vertellen wat ik van je verwacht. Jij doet wat ik zeg, punt uit.”
Ik probeer wat terug te zeggen. Mijn lippen bewegen maar mijn stem blijft uit.
Ik blijf naar hem kijken en omdat er toch niets fatsoenlijks uit mijn mond komt wacht ik wat hij verder te vertellen heeft.
Hij praat verder en doet net alsof hij niet ziet dat ik iets in wilde brengen.
“Ik verwacht dat je meewerkt. Geluid maken vind ik best maar aan gillen heb ik een hekel dus dat doen we niet! Dat onnozele gegil van net is je vergeven, maar als het nog eens voorkomt zal dat zijn gevolgen hebben.
Tegenwerken ben ik ook niet op gesteld. Je kijkt me alleen aan als ik er om vraag. Als je iets wilt vragen steek je je vinger op net als dat je dat vroeger op school geleerd hebt. Verder mag je me Meneer, Meester en U noemen. Jou zal ik noemen zoals het mij uitkomt. Hou je je niet aan mijn eisen dan zal ik je straffen. Ik zal streng maar rechtvaardig zijn. Ik zal jou vragen hoe het met je gaat en met je duim kun je me aangeven hoe je gesteldheid is. Gaat het goed dan gaat die duim omhoog, gaat het slecht met je dan gaat hij omlaag. Alles er tussen in mag ook. Is hij helemaal omlaag dan weet ik dat jouw grens bereikt is en zal ik je rust gunnen voor zolang jij die nodig hebt. Maak je hier misbruik van dan kom je er vanzelf achter. Is dit allemaal duidelijk dametje?”
Ik probeer alles op te slaan wat hij me zegt en snel knik ik ja, omdat ik niet weet of hij me toestaat om te praten. Dus besluit ik maar mijn mond te houden.
Nog steeds vind ik het eng maar zijn duidelijkheid stelt me gerust. De regels die hij mij oplegt zijn goed te doen voor zover ik het nu kan overzien. Het geeft me wat houvast en de zekerheid dat hij net zoveel met mij bezig is of zelfs meer met mij dan met zichzelf.
“Wat denk je? Ben je er klaar voor?”
En zachtjes zeg ik dat ik er klaar voor ben. Het punt van overgaan op echte actie is aangebroken.
------------------------------------------------------------------------------------
gebruik onderstaande link om naar deel II te gaan
sorry voor mijn taalfouten in ieder bericht
maar ik blijf dyslectie`s of hoe schrjf je dat ook alweer.............? pffffff
|
|
    
meisje20
Nieuw lid
Inlognaam: meisje20
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 03-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 08 oktober 2009 - 10:55 am: |
|
Prachtig verhaal! |
Als je zo'n verhaal leest, mogen jullie wel nog meer samen werken  .
Ik heb echt van het verhaal genoten! Bedankt!
Die tweestrijdigheid op bepaalde momenten is zo herkenbaar en ik die al zo hou van vernedering, kon het me helemaal voorstellen hoe ze geil werd van zijn woorden...
Ik vond het eveneens mooi om te lezen hoe hij haar ook wou beschermen en liefkozen...
Je zou echt willen de hoofdpersonage zijn in dit verhaal!
Groetjes,
moesje
|
Tharl
Beginnend lid
Inlognaam: mastertharl
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 07-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 09 oktober 2009 - 11:38 am: |
|
Liefde |
Dit is één van de Mooiste Liefdesverhalen die Ik hier heb gelezen de afgelopen jaren.
Ja hier is het Liefde met een grote L;
|
leergierig
Lid
Inlognaam: tuan
Bericht Nummer: 12
Aangemeld: 05-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 09 oktober 2009 - 05:41 pm: |
|
Met respect. |
De samen werking tussen Dom en sub mooier kan het niet, alles kan dan aanbod komen.
Toch mede door je verzoek madelène, wil Ik een kanttekening plaatsen.
Hoort het verhaal eigenlijk niet in het lab. thuis?
Niet dat Ik storende dingen gezien heb maar meer je verontschuldiging van diselectie,
Ook Ik ben niet geheel vrij van spelling, taal, en vorm fouten maar in het lab. kan je nog altijd veranderingen aanbrengen.
Ik heb er nog een reden voor; de samen stelling van het verhaal.
Doordat het door twee personen is geschreven en over een lange termijn brengt automatisch mee dat er verschillende stijlen ontstaan.
Als het verhaal dan in het lab. wordt geplaatst en je vraagt om de mening van de L/lezers dan kan je die later ook verwerken.
Daarna kan je verzoeken of het verhaal wordt geplaatst bij de verhalen.
Het geeft je ook de tijd om bepaalde zaken beter te stijlen en aan te vullen zodat het verhaal nog dieper en mooier wordt.
voorbeeld;
De Man heb je ontmoet via internet en je hebt je rendes-vous in het hotel!.(Hij heeft je adres wel uit je tasje maar toch.)
Plotseling lig je op het grote bed in je eigen huis, dit terwijl de Man niet op de hoogte is dat je niet meer samen leeft met je echtgenoot.
Dit maakt van de Dom wel een erg zekere persoon die zeer goed is voorbereid, meer dan dat Hij in het verhaal uitstraalt.
Of Ik van het verhaal heb genoten? ja zeker.
Spannend, leuke lijnen en de gedachten wisselingen heerlijk.
Het spel is mooi.
Of Ik liefde zie? Ik zie een vrouw die zich helemaal overgeeft aan haar eigen lusten, en een Man die zich zelf verliest in een prachtige vrouw die al zijn dromen waar kan maken.
Dat het liefde word is zeker wand W/wie kan dit weerstaan?
Ik kan het echt niet beter en door mijn reactie stel Ik me voor de toekomst kwetsbaar op wand ook Ik schrijf graag maar bezit de kunde niet.
Ga dus vooral door en help ook anderen om tot mooie verhalen te komen.
Met gemeende groet,
Leergierig.
"Meester leer en help mij vroeg ze, en dat is wat ze kreeg."
| |
madelène
Lid
Inlognaam: madelène
Bericht Nummer: 16
Aangemeld: 11-2008
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 09 oktober 2009 - 06:32 pm: |
|
bedankt |
allereerst heel erg bedankt voor jullie reactie`s
Het is echt heel fijn om te zien dat het verhaal zo goed
ontvangen is.
@ leergierig
graag wil antwoorden op een aantal dingen.
allereerst wil ik zeggen dat
" sorry voor mijn taalfouten in ieder bericht
maar ik blijf dyslectie`s of hoe schrjf je dat ook alweer.............? pffffff"
mijn onderschrift is.
ik heb dit zo ingesteld voor de zekerheid
omdat ik dat dan niet telkens hoef te herhalen als ik reageer op iemands verhaal of bericht.
ik kijk zo goed als ik kan mijn eigen teksten na maar toch sluipen er vaak foutjes in.
wel word het steeds beter ik ben er voortaan redelijk handig in geworden.
echter als ik zelf een verhaal plaats kijk ik dit nog wel goed door en laat ik dit wel nakijken door nog iemand voor ik het echt plaats.
een eerder verhaal plaatste ik wel in het verhalen lab.
verder ben ik van mening dat het niet in het verhalen lab hoeft omdat het verhaal aan de huisregels voldoet..en omdat het geschreven is met janneman denk ik niet dat ik daar aan hoef te twijfelen.
verder begrijp ik jou vraagtekens heel goed wat betreft het stukje waar de man mij op komt zoeken.
ik zelf heb hier ook een paar keer bij stil gestaan toen ik het zelf na las.
hij kon als je puur naar de verhaal lijn kijkt niet weten dat mijn relatie over was.
echter dat hoeft in mijn ogen ook niet.
want ik zal jou punt nog wat sterker maken...hij kon , als je alleen na het verhaal kijkt, niet eens weten of ik wel alleen thuis was.
dat hij dat wist blijkt uit de rest wat er gebeurd en hoe hij dat wist dat mag de lezer lekker zelf bedenken....zo blijft er ook nog ruimte over om een verhaal ook een stukje van de lezer te maken...niet alles hoeft c.q moet gezegt of geschreven zijn...
dan even een algemene opmerking voor iedereen wat betreft "de liefde"
ik vind het erg fijn dat deze voor iedereen (tot nu toe) voelbaar/zichtbaar lijkt te zijn.
dat is ons dan toch mooi gelukt.
ik persoonlijk ervaar dat nog wel als het grootste compliment.
en tja of we dit nog eens doen....
het was bedoeld als eenmalig...
kijken wat het brengen zou...
het is erg goed bevallen maar of het in de toekomst nog eens zal gebeuren?
groetjes madelène
sorry voor mijn taalfouten in ieder bericht
maar ik blijf dyslectie`s of hoe schrjf je dat ook alweer.............? pffffff
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?