Gepost op maandag 28 september 2009 - 11:17 am: |
|
|
opdrachten vergeten kan ernstige gevolgen hebben
Het was al laat, erg laat. Ze had een afspraak met haar meester om 18.00 uur en hij had er een hekel aan op haar te moeten wachten. Ze keek op het klokje in haar auto: 17.45. Ze ging het nooit halen. Zou ze even bellen? Dat was door de drukte van het verkeer niet mogelijk, dus ze moest de te verwachten straf dan maar accepteren. Die gedachte maakte, dat ze weer wat kriebels in haar onderbuik kreeg..... Ze was uiteindelijk 10 minuten te laat. De meester keek boos, maar zei weinig. Hij keek slechts op zijn horloge, en mompelde: “10 minuten, dat zijn 10 tikken met de cane”. Ze antwoordde: “Jawel meester, mijn excuses, meester.” Ze hadden afgesproken in een Grieks restaurantje, waar ze nog nooit eerder waren geweest. Het was er een beetje donker, met druivenranken langs de wanden, en Griekse godenbeelden ter versiering. Ze zaten aan een tafeltje bij het raam, met uitzicht over een winkelstraat. Het parkeerterrein was achter de zaak, dus had ze gelukkig snel haar auto kwijt gekund. Ze kregen een ouzo van de zaak en de kaart. “Ik neem aan, dat je verder al je opdrachten wel goed hebt uitgevoerd?” Ze verbleekte. Ze was gekleed als afgesproken, een korte rok en blouse, maar vergeten haar slipje uit te doen, zoals was opgedragen: In het bijzijn van haar meester mocht ze nooit een slip dragen.... “Nou?” Ze stotterde, een zweetdruppeltje verscheen op haar voorhoofd. “Eh, eh, eigenlijk ben ik iets vergeten, meester....” Ze stond op: “Ik zal het direct gaan corrigeren”, en wilde weglopen naar het toilet, om alsnog haar slip te verwijderen. “Ga zitten!” klonk het bars. Ze ging weer zitten. “Maar,” “Niets te maren, trek die slip hier maar uit, en laat deze maar goed zichtbaar om je enkels zitten.” Ze begon nu echt te zweten. “Maar, dan ziet iedereen het?” “Dat klopt, en dat is je verdiende straf.” Ze deed haar slipje naar beneden, rondkijkend of iemand het zag, en liet het om haar enkels zitten. Een paar mannen aan het tafeltje tegenover haar stoten elkaar aan, en grijnsden. Met een rood hoofd keek ze weer voor zich, en schaamde zich diep. De meester had weer een vreselijke straf voor haar bedacht..... “Dank u, meester,” zei ze zachtjes. Het ergste moest echter nog komen. Na het heerlijke eten, rekende de meester af, en stond op, reikte haar de hand, en zei: “Ga je mee, subje?” “Maar ik kan zo toch haast niet lopen?” sputterde ze nog, maar dat hielp niet. Ze schuifelde, zwaar gehinderd door het slipje om haar enkels, als een Japanse geisha achter haar meester aan, nu nagestaard door waarschijnlijk alle aanwezigen in de zaak. Die avond kreeg ze nog haar straf met de cane, maar die vond ze niets vergeleken bij de vernedering in het restaurant......
|
|
|