Gepost op zaterdag 19 september 2009 - 02:30 pm: |
|
|
Sandra durft eindelijk de eerste stap te zetten
Sandra wist het zeker. Maar verklaarde zichzelf ook een beetje voor gek. Want welke jonge vrouw met een hbo-opleiding, een goedbetaalde baan en een gezin zou deze stap zetten? En toch had ze het gedaan zonder twijfelen en zelfs zonder schuldgevoel naar haar partner toe. Na jaren een sluimerend verlangen en avonden van stiekem fantaseren, wilde ze de praktijk meemaken. Ze wuifde haar angsten aan de kant. Wat kon haar eigenlijk gebeuren? Als het een teleurstelling werd, was ze voorgoed genezen van haar behoefte. En ze was slim genoeg geweest om ervoor te zorgen dat ze traceerbaar was, mocht haar afspraak met deze dominante man gebaseerd blijken te zijn op verkeerde bedoelingen. Een back up had ze ook geregeld. Als ze na een paar uur geen smsje zou sturen naar haar beste vriendin, wist deze waar Sandra gezocht moest worden. Ze keek nog een keer in de spiegel en verwachtte misschien een hele andere persoon te zien. Maar ze keek in haar eigen vertrouwde gezicht. Ze liep naar beneden, pakte haar autosleutels en trok de voordeur achter zich dicht. Op weg naar de man die ze een aantal weken geleden via een forum had ontmoet en met wie ze daarna 2 keer koffie had gedronken. Ze had vertrouwd op haar intuïtie toen ze instemde met deze afspraak. Het goede gevoel was gebleven. Dat werd, terwijl ze in de auto zat, vermengd met haar angst voor het onbekende, haar onzekerheid, haar verlangens en daarbovenop het in haar onderbuik voelbare en zacht kloppende geile gevoel. Geen pijn Hij stond op de afgesproken plaats en wachtte op haar. Sandra parkeerde haar auto, en liep onzeker op hem af. Zijn doordringende ogen namen haar op en keurden blijkbaar goed wat hij zag. Zij had dan ook haar best gedaan er goed uit te zien. Samen wandelden ze een stukje tot ze bij zijn huis waren. Toen de huisdeur achter haar werd gesloten, wist ze niet goed meer hoe ze zich moest gedragen. Zijn hand op haar schouder en strelende vingers op haar wang stelden haar gelukkig wat meer gerust. Geen pijn, hadden ze afgesproken. Geen zwepen, geen klemmen. Volgens hem kon hij haar zonder dit alles ondergeschikt en dienstbaar aan hem kunnen maken. En dat was wat ze zo graag wilde ervaren. Onderdanig Later zou het anders worden wist hij. Zou hun band zich verdiepen en met de verdieping zouden er nieuwe elementen worden toegevoegd. Niet met pijn als doel, maar als straf. Om haar submissiviteit verder te ontwikkelen en uiteindelijk te vervolmaken. Hier had de jonge vrouw die nu bij hem was, nog geen idee van. Hij zou het voorzichtig introduceren en samen zouden ze steeds een stapje verder gaan. Dat was onvermijdelijk had hij zich tijdens hun koffiemomentjes gerealiseerd. Hij had het in haar ogen gezien en zich daarop voorgenomen haar onderdanigheid te koesteren. Een kostbare en delicate belofte, die bij hem in goede handen was.
|
|
|