| Gepost op woensdag 26 november 2008 - 05:30 pm: | 
|
|
Mark ontmoet zijn Mevrouw voor het eerst, maar niet zoals hij hoopte.
Zit je je weer te vervelen op het werk?
Bijna meteen nadat hij ingelogd had, verscheen dit berichtje in een pop-up venster op zijn computer. Hij hoefde niet te raden van wie het berichtje was.
Ja, Mevrouw. Het is erg rustig vandaag.
Zijn antwoord was de waarheid, maar hij wist ook al dat ze daar geen genoegen mee zou nemen.
Je weet goed dat ik je verboden heb om te chatten op het werk, of niet soms?
Daar had je het al.
Ja Mevrouw, dat weet ik...
Dus je bent bewust ongehoorzaam?
Elk antwoord op die vraag was fout. Als hij 'nee' zei, was het liegen. Als hij 'ja' zei, was het ongehoorzaamheid. Dus hoe dan ook zat hij in de problemen.
Ja Mevrouw...maar ik was niet echt aan het chatten...
Een slap excuus.
Als je je messenger opstart, doe je dat om te chatten. Ik denk dat ik je maar weer eens moet straffen, jongetje!
Ja Mevrouw...
Heel goed.
Heb je vanavond iets te doen, of ben je beschikbaar?
Ik ben beschikbaar voor mijn straf, Mevrouw...
Nee, ik ga je vanavond niet straffen. Dat doe ik een andere keer.
Een trainingsopdracht dan, Mevrouw?
Nee...
Wat dan, Mevrouw?
Ik wil je vandaag testen, Mark. Ik wil zien hoeveel je me vertrouwt.
Wat had dat dan te betekenen? Zo had ze nog niet eerder met hem gechat.
Ik zal gehoorzamen als ik kan, Mevrouw.
Braaf!
Als je durft, wil ik je vandaag ontmoeten.
Mark voelde het bloed uit z'n gezicht wegtrekken! Snel keek hij op van zijn PC om te zien of zijn collega's iets in de gaten hadden. De meesten zaten gewoon aan hun computer te werken. Verderop was Ingrid aan het bellen met een klant. Niemand lette op hem.
Ben je er nog?
Ja Mevrouw. Ik schrok even! U wilt me vandaag ontmoeten???
Zeker, jongetje. Je doet nu al een tijdje keurig je opdrachten voor me. Je luistert meestal goed. Je stuurt ook hele aardige foto's mee met je opdrachten. Ik wil een stapje verder met je. Als je durft...
Ik wil u heel graag ontmoeten, Mevrouw. Ik weet niet goed of ik durf...maar ik wil het wel proberen.
Heel goed. Luister goed en onderbreek me niet. Je mag vragen stellen op het eind...
Met groeiende verbazing las hij hoe de ontmoeting vandaag zou verlopen, als hij tenminste instemde. Hij hoefde geen 'ja' te zeggen, dan zou er niets veranderen. Maar als hij wel 'ja' zei, zou hij eindelijk de kans hebben om zijn meesteres te ontmoeten. Voor de ontmoeting moest hij naar een hotel aan de rand van de stad gaan, langs de snelweg. Dat was maar een kwartiertje rijden vanaf z'n werk. Eenmaal aangekomen bij het hotel, moest hij zich melden bij de receptie en vragen of er een bericht voor hem was. Dat bericht zou verdere instructies bevatten. Hij werd verwacht direct na z'n werk.
Is dat allemaal begrepen, jongetje?
Ja, Mevrouw. Alles duidelijk.
Goed zo. Ben je zenuwachtig?
Ja Mevrouw, ontzettend!
Dat kan ik me voorstellen. Luister, je kan nu nog terug. Als je niet durft, moet je het nu zeggen. Als ik de zaak eenmaal geregeld heb en je komt niet, dan word ik boos. En je wilt je meesteres niet boos maken, toch?
Nee, Mevrouw...zeker niet.
Dus...kom je?
Hij slikte een keer moeilijk.
Ik zal er zijn, Mevrouw.
Goed zo. Ik zie je straks!
Hij had haar laatste bericht nog niet gelezen, of ze was al offline. Mark ging rechtop zitten en merkte nu pas dat het al tegen de lunch liep. Bijna de helft van zijn collega's was al naar de kantine. Hij nam een lange lunch en terwijl hij at, dacht hij na over de afgelopen drie maanden. Hij was verhuisd naar een nieuw huis, wat groter dan zijn oude huis. Het was een nieuw begin geweest.
Direct na de verhuizing had hij besloten dat het tijd werd om zijn zoektocht naar een strenge vrouw weer nieuw leven in te blazen. Hij wist al heel lang dat hij onderdanige gevoelens had, had ook wel eens wat met vriendinnen geëxperimenteerd, maar dat was nooit echt een succes geworden. De meeste vrouwen die hij kende, voelden zich niet prettig in zo'n duidelijk dominante rol. Daarom had hij een profiel aangemaakt op een SM-gerelateerde website. Het was niet de eerste keer, maar deze keer had hij het serieuzer gedaan, meer over zichzelf verteld, eerlijker geweest bij het invullen van het profiel.
Hij had een aantal reacties gekregen van vrouwen. De eerste noemde hem een worm, de tweede wilde direct cadeaus en geld ontvangen en weer een derde woonde te ver weg om een serieuze relatie te overwegen.
Opeens, op een donderdagmiddag, had hij een bericht gekregen op zijn messenger, van een vrouw die zich 'Chantal' noemde, zijn profiel gelezen had en interesse in hem had. Ze had hem gewoon toegesproken. Niet gescholden op hem, niks geëist ook. Ze was rustig, maar wel heel duidelijk in wat ze wilde. Ze wilde een gehoorzaam volwassen jongetje, waar ze naar hartenlust mee kon spelen, dat ze kon trainen, straffen en vernederen.
Het klikte en langzaam begonnen ze via chat en email te spelen. Ze gaf hem opdrachten die hij diende uit te voeren, waarvan hij foto's moest nemen en naar haar moest sturen. Hij deed het braaf, zoals ze verlangde. Later moest hij ook voor z'n webcam verschijnen. Hij moest zich uitkleden, met zichzelf spelen. Hij mocht niet klaarkomen. Dat was moeilijk geweest, maar tegelijkertijd ook heel spannend en opwindend. Later eiste ze van hem dat hij zijn schaamhaar schoor. Ook dat deed hij en sinds die dag was hij in zijn kruis zo kaal als een klein jochie. Als hij ongehoorzaam was, kreeg hij straf van haar. Zo moest hij bloot in de hoek staan, terwijl ze hem via de webcam in de gaten hield. Hij moest zichzelf voor de billen slaan. Natuurlijk voelde dat idioot, maar het werkte wel. Nog twee dagen lang voelde hij het bij het gaan zitten! En nu was het dan zover...de volgende stap. Een ontmoeting in het echt.
De rest van de middag kwam er van het werk niet veel terecht. Hij kon zich niet concentreren. De laatste klusjes raffelde hij snel af en klokslag vijf uur verliet hij het kantoor, stapte in zijn auto en reed naar het hotel. Het was een groot hotel naast de snelweg, dus hij verwachtte niet dat hij zou opvallen. Het was bekend dat hier wel meer mensen afspraken voor een geheim rendez-vous.
Met een knoop in z'n maag liep hij naar de receptie. Zou er een bericht voor hem zijn? Iets in hem hoopte van niet, dat er niets zou gebeuren. Maar het overgrote deel van zijn hersens verlangde er naar om zijn meesteres eindelijk te ontmoeten. Hij had slechts een foto van haar ontvangen, maar dat was van achter geweest, zonder hoofd. Ze was in elk geval redelijk slank, maar goed gevuld op de strategische plaatsen. Op de foto had ze een zakelijk outfit gedragen, een witte blouse en een strakke, grijze rok tot net boven de knie. Onder haar billen hield ze een zweepje vast. Een redelijk standaard pose, maar het zag er goed uit. Hij had een opmerking gemaakt over hoe haar kontje er uitzag (smakelijk, had hij gezegd), maar dat was hem niet in dank afgenomen. Een half uur in de hoek staan had hem dat gekost.
Hij stond bij de receptie. Het meisje achter de receptie keek hem verwachtingsvol aan. Hij was zo in gedachten geweest dat hij haar vraag niet gehoord had.
“Ehm...is er een bericht voor mij afgegeven?” vroeg hij.
“Hoe is uw naam?” vroeg het meisje.
Oh, daar had hij niet aan gedacht. Ze hadden alleen voornamen uitgewisseld. Hij moest het maar gokken, besloot hij.
“Mijn naam is Mark.”
“Gewoon Mark?”
“Ja...Mark.”
Blijkbaar was dat niet genoeg, want het meisje nam hem een beetje scherper op.
“En wie zou de afzender mogelijk zijn?” vroeg ze.
Het was duidelijk een controle vraag. Hij moest het maar weer met de voornaam proberen die hij kende.
“Chantal,” antwoordde hij.
Het meisje excuseerde zich en draaide zich om naar een stapeltje enveloppen dat een beetje aan de kant lag. Ze begon er snel doorheen te bladeren. De een na de ander werd omgebladerd totdat de bodem van de stapel bereikt was. Toen begon ze weer van voor af aan. Bij de derde envelop stopte ze nu. Hij zag een elegant handschrift en hij herkende zijn naam, maar voor de rest kon hij het zo snel niet lezen. Het meisje kwam nu naar hem toe met de envelop tegen haar lichaam gedrukt, zodat hij alleen de kale achterkant zag. Ze boog zich een beetje naar hem en toe en zei toen op gedempte toon:
“Ik heb hier een envelop van Mevrouw Chantal voor haar jongetje Mark. Zou dat 'm kunnen zijn?”
Mark voelde hoe hij rood werd tot in zijn nek! Daar had hij niet op gerekend.
“Oh ja, dat is haar koosnaampje voor me”, probeerde hij snel, maar hij besefte zelf heel goed hoe onwaarschijnlijk dat klonk.
Het meisje bleef echter volstrekt professioneel. Met een vriendelijk 'alstublieft, meneer' werd de envelop voor hem neergelegd. Hij bedankte snel en nam de envelop mee naar een hoekje van de lobby. Inderdaad stond er in keurige letters op de envelop: 'Van Mevrouw Chantal, voor haar jongetje Mark'. Hij kon het bijna niet geloven dat zijn meesteres dat gedurfd had!
Met licht bevende vingers opende hij de envelop. Er zat een klein briefje in met daarop het zelfde keurige handschrift.
Zenuwachtig begon hij het te lezen:
Hallo Mark,
Goed gedaan, jongetje. Tot zover ben ik trots op je. Als je nog verder wilt, ga dan terug naar de receptie en vraag de sleutel van kamer 309. In de kamer vind je nieuwe instructies. Ik hou je in de gaten.
Mevrouw Chantal
Met een ruk keek hij op en liet zijn ogen door de lobby dwalen. Ze hield hem in de gaten! Van waar dan? Hier en daar zaten mensen aan een tafeltje. Iemand achter een krant. Maar aan de schoenen en de broek te zien was dat een man in pak. Een vrouw stond bij de deur, maar zij was ouder dan de beschrijving van Mevrouw Chantal en ook iets molliger. Zou zij het zijn? Maar dat bleek al meteen niet het geval te zijn. Een man kwam op haar af met een bonnetje in zijn hand en samen verlieten ze de lobby. Hoe hij ook keek, hij kon haar niet vinden. Er stond hem dus maar een ding te doen als hij haar echt wilde ontmoeten: de sleutel ophalen. Ze had de moeite genomen om een kamer te reserveren, dus hij kon die moeite op z'n minst belonen door het spel verder mee te spelen.
Met een hoofd rood van de opwinding keerde hij terug naar de receptie en vroeg naar de sleutel van kamer 309. Zonder verdere verrassingen werd hem de sleutel overhandigd. Gelukkig bleef het personeel professioneel. Maar ze zouden ook wel het een en ander gewend zijn, dacht hij.
Hij nam de lift naar de derde verdieping en ging linksaf de gang in. De nummers liepen verder op...307...308...309, de laatste kamer aan de linkerzijde van de gang. Even stond hij besluiteloos voor de deur. Zou hij aankloppen of niet? Zou er binnen iemand op hem wachten? Hij klopte maar er kwam geen antwoord. Dat was misschien ook logisch, want in de kamer zouden alleen instructies op hem wachten, volgens het bericht aan de receptie. Hij besloot maar naar binnen te gaan. De deur opende moeiteloos, en de kamer was inderdaad leeg. Het was een tweepersoonskamer. Midden op het bed stond een kartonnen doos met daar bovenop opnieuw een envelop.
Mark sloot de deur achter zich en liep naar het bed toe. Eerst wilde hij de doos openen, maar hij bedacht zich op tijd. Wellicht was het beter om eerst de envelop te openen. Hij merkte dat zijn vingers nog steeds trilden bij het openen van de envelop. Er zat een briefje in met daarop hetzelfde handschrift.
Snel begon hij te lezen:
Hallo jongetje,
Als je dit bericht leest, heb je besloten om het spel verder mee te spelen. Daar ben ik blij om. Ik denk dat jij er ook blij om zult zijn. Je kan nog steeds terug. Maar als je wilt weten hoe het verder gaat, moet je de instructies in deze brief precies opvolgen.
Je gaat eerst een grondige douche nemen. Was elk plekje van je lichaam. Dus ook achter je oren, dat kontje van je en dat stoute piemeltje! Je mag niet met jezelf spelen.
Na de douche blijf je naakt en open je de doos voor verdere instructies.
Haast je een beetje, want je hebt niet veel tijd!
Mevrouw Chantal
Vechtend tegen de verleiding om de doos nu al te openen, besloot hij toch snel een douche te nemen. In de badkamer was alles aanwezig dat hij nodig had om zich te wassen, dus dat was geen probleem. Hij waste zich vliegensvlug maar wel grondig, zoals de instructies bevolen hadden. Hij kon het niet helpen dat hij stijf werd tijdens het wassen. De opwinding van dit onbekende spel begon toe te slaan. Wat zou er in de doos zitten? Wat zou hij verder moeten doen? Wanneer zou zijn meesteres ten tonele verschijnen? Op al die vragen zou hij alleen een antwoord krijgen als hij verder mee bleef spelen, daarvan was hij zeker.
Tien minuten nadat hij de badkamer betreden had, stapte hij naakt en opgewarmd van het hete water uit de douche. Het begon inmiddels een beetje donker te worden, dus hij sloot de gordijnen en opende toen pas de doos. In de doos lag opnieuw een envelop, op een zwarte fluwelen doek.
Hij opende de envelop en nam er opnieuw een briefje uit.
Zo jongetje, nu je schoon bent en helemaal bloot (als je geluisterd hebt tenminste), is het tijd om je aan te kleden voor je meesteres. Onder de doek vind je een aantal “kledingstukken” die je aan zult moeten trekken. Voordat je dat doet, doe je echter alle verlichting aan en laat je de gordijnen open. Je bent op de derde verdieping, dus niemand kan je zien. Of misschien toch?
Mark slikte. Zou hij gehoorzamen? En waarom moesten de gordijnen open als niemand hem kon zien? Hij snapte het niet, maar besloot dat nu hij zover gekomen was ook door moest zetten. Zijn meesteres wilde het, dus wie was hij om dat te negeren?
Hij legde het briefje op bed en opende de gordijnen zo wijd mogelijk. Vanwaar hij stond, had hij een uitzicht op het parkeerterrein. Hij realiseerde zich dat als mensen omhoog keken, ze hem wel zouden kunnen zien! Verder weg van het raam was dat echter niet meer mogelijk, omdat van daaruit alleen de snelweg zichtbaar was.
Hij snelde dus terug naar het bed en nam het briefje weer op.
Met de gordijnen open, kleed je je aan volgens de instructies. Neem alles uit de doos.
Mark vond verschillende dingen onder de fluwelen doek. Twee paar boeien, haken om de boeien aan elkaar vast te maken en een blinddoek. De haken waren van het type dat hij zelf weer zou kunnen openen.
Hij las verder:
Kleed je als volgt aan:
Doe de polsboeien om je polsen.
Doe de enkelboeien om je enkels.
Kniel op het bed en maak je enkels aan elkaar vast met de haak.
Doe de blinddoek voor.
Maak je polsen achter je rug vast met de tweede haak.
Doe dit snel, jochie! Als je klaar bent, wacht dan op mij. Ik zal er spoedig zijn, dus wees geduldig.
Wil je nu toch terugkrabbelen? Dat kan. Sluit dan de gordijnen, kleed je maar aan en ga weg. Stuur me dan bij je thuiskomst een lange email met je excuses. Dan zal ik overwegen om je misschien niet te straffen voor alle moeite die je me dan vergeefs gekost hebt!
Je Meesteres Chantal
Dus hij moest naakt, geboeid en geknield op haar wachten? Dat was toch iets heftiger dan hij verwacht had. Hij had gehoopt dat ze misschien eerst eens zouden praten. Maar Mevrouw Chantal had dus duidelijk anders beslist. Moest hij verder gehoorzamen? Was het niet veiliger om nu te stoppen en niet verder te gaan voordat hij haar een keer gewoon gesproken had? Maar aan de andere kant, zij had dit alles geregeld. Ze was altijd eerlijk tegen hem geweest. En in geval van nood, kon hij altijd de haken losmaken. Hij was niet echt machteloos geboeid. En hij moest eerlijkheidshalve ook toegeven dat dit spel hem intrigeerde. Wie was ze? Hij besloot te gehoorzamen en verder mee te spelen.
De pols- en enkelboeien waren snel aangebracht. Ze waren van een goede kwaliteit en zaten best comfortabel, zonder te knellen. Daarna klom hij op het bed en klikte hij de haak dicht die zijn enkelboeien met elkaar verbond. Zijn enkels zaten vast. Hierna deed hij de blinddoek voor. Ook die was van goede kwaliteit en sloot zijn ogen geheel af. Hij kon echt niets meer zien en dat was een enge ervaring. Na een korte aarzeling bevestigde hij echter toch de polsboeien op z'n rug aan elkaar middels de laatste haak. Dat was even puzzelen geweest, maar het was wel gelukt. Daar zat hij nu: naakt, geboeid en geblinddoekt, te wachten op een onbekende vrouw die hem zo zou aantreffen.
De tijd verstreek. Mark luisterde aandachtig naar de geluiden van het hotel. Hij hoorde de liften op en neer gaan in de verte. Iemand spoelde een toilet door. Er klonken voetstappen over het plafond. Hoeveel was er voorbij gegaan? Vijf minuten? Tien? Hij wist het niet. Hij veerde op bij het geluid van een lift die stopte op de derde verdieping. Het elegante “ping” geluid klonk helder op de gang. Voetstappen verlieten de lift maar werden gedempt door het dikke tapijt op de gang.
Kwamen ze dichterbij? Ja, dat wel. Maar ze stopten niet voor de deur van kamer 309. Ergens dichtbij werd een kamerdeur geopend en weer gesloten. Daarna was het weer relatief stil. Mark begon zich af te vragen of zijn Mevrouw nog wel zou komen. Zijn benen begonnen een beetje stijf te worden van het op zijn knieën zitten. Natuurlijk zou ze komen, zei hij tegen zichzelf. Ze had immers een kamer gereserveerd. Ze had die doos neergezet voor hem. En ze had gezegd dat ze hem in de gaten hield. Daar moest hij allemaal op vertrouwen.
Mark was zo druk bezig geweest met z'n gedachten, dat hij schrok toen er opeens een sleutel in het slot van zijn kamerdeur gestoken werd. Met een schok ging hij rechtop zitten. Zijn Mevrouw was bij hem! Hij hoorde de deur sluiten en daarna zachte voetstappen op het tapijt. Hij hoorde het ruisen van een jas, die uitgetrokken werd en aan de kapstok werd gehangen. Hij zei niets en zij had ook nog niets gezegd. De voetstappen kwamen dichterbij en stopten precies voor hem. Hij slikte, maar hij merkte dat hij ondanks de zenuwen langzaam een erectie begon te krijgen. Nog steeds gebeurde er niets, hoewel hij de ademhaling van de persoon voor hem kon horen en ook het parfum kon ruiken.
Plotseling voelde hij een hand die zich zacht om zijn groeiende penis sloot.
“Zo, ik zie dat mijn jongetje blij is dat ik er ben,” zei een zachte stem.
Mark rilde onder de zachte streling, de tedere aanraking van haar hand. Hij voelde ook hoe zijn penis zwol tot zijn volle omvang. Hij hoorde hoe zijn eigen ademhaling versnelde en voelde de spanning in al zijn spieren toenemen. Weg was het denken aan zijn ongemakkelijke houding en zijn stijve benen.
“Nou, zeg je niks?” klonk de stem, nog steeds zacht maar wel eisend.
“Dag Mevrouw,” bracht hij uit.
Zijn stem klonk zacht en hees. De zachte streling ging door, genoeg om hem volledig stijf te houden, maar zeker niet genoeg stimulans om hem ook maar in de buurt van een orgasme te brengen. Hij schraapte zijn keel en probeerde het nogmaals.
“Dag Mevrouw...ik ben blij dat u er bent.”
Hij hoorde een zachte, vriendelijk klinkende lach.
“Ja jongetje, dat had ik ook al gezien. Maar ga jij eerst maar eens fatsoenlijk knielen. Niet met je billen op je hakken. Rechtop.”
Haar stem was nog steeds zacht, een fluistering bijna, maar toch ging er een grote dwang van uit. Met moeite wist hij zich op te richten, tot hij rechtop knielde. Hij kon zich wel voorstellen hoe hij eruit moest zijn. Zijn enkels bij elkaar gebonden, zijn polsen op zijn rug, geblinddoekt en met zijn erectie naar voren wijzend. Hij begon zich af te vragen wanneer ze de blinddoek zou verwijderen. Hij begon nu echt nieuwsgierig te worden naar haar uiterlijk. Maar hij hield wijselijk zijn mond.
Blijkbaar zat hij nu keurig, want haar handen begonnen over zijn borst te strelen. Hij voelde hoe ze dichter bij hem ging staan. Plots pakte ze hem bij beide tepels en kneep er zacht in. Niet zo hard dat het echt pijn deed, maar hij voelde het goed! Ze rolde zijn tepels op en neer tussen haar vingers en dat deed soms wel gemeen zeer. Zijn kreunen scheen haar wel te bevallen.
“Gevoelige tepels, Mark? Dat mag ik wel in een jongetje.”
Om haar woorden kracht bij te zetten, kneep ze een keer flink in zijn tepels. Hij kreunde luid van de pijn.
“Dat voel je wel, toch?”
“Auw...ja Mevrouw, dat voel ik zeker!”
Haar greep op zijn tepels verzwakte, maar ze liet niet los. Hij voelde hoe ze zich naar hem toe boog. Met haar mond vlak bij zijn oor, begon ze te fluisteren. Hij kreeg er kippenvel van.
“Luister goed, Mark. Ik ben trots op je. Je hebt laten zien dat je kan gehoorzamen. Je hebt bewezen dat je serieus bent. Dat moest ik zeker weten, voordat ik je kan laten zien wie ik ben. Ik ben niet op zoek naar iemand die maar eens wil spelen, die dit alleen maar ziet als een spannend spelletje. Dat is het wel, maar het is voor mij ook meer dan dat. Ik denk voor jou ook?”
Bij die laatste woorden gleed een van haar handen weer naar beneden om met zijn nog steeds keiharde erectie te spelen. Hij huiverde en hij voelde hoe hij in de ban raakte van deze mysterieuze vrouw.
“Ja, Mevrouw...ik ben heel serieus. Ik zoek al lang naar een dame die mij als haar jongetje wil aannemen.”
“Dat wil ik wel, Mark. Maar dan op mijn eigen voorwaarden. Ik zal je trainen zoals ik dat wil. Dat zal soms best zwaar zijn voor je, maar ik beloof je dat je je niet zult vervelen.”
“Ja Mevrouw, dat geloof ik best.”
Haar handen lieten hem opeens met rust. Haar stem veranderde weer van toon. Er was een harde ondertoon die hem waarschuwde haar niet tegen te spreken.
“Goed dan. Luister goed en houd je mond. Vanavond zal je me niet zien. De blinddoek blijft zitten totdat ik de kamer verlaten heb. Morgenavond zal je me wel zien, dat beloof ik je. Duidelijk?”
“Ja, Mevrouw,” zei hij. Wat kon hij anders antwoorden?
“Ik zie dat je stoute piemeltje nog steeds hard is. Maar hoe hard hij ook is, je komt er vandaag niet meer aan, behalve om te wassen en te plassen. Duidelijk?”
“Ja, Mevrouw”
“Naast je op het bed staat een nieuwe doos. In die doos vind je iets dat je morgenavond nodig zult hebben, voordat je me ontmoet. Ik verwacht dat je dat morgenavond bij je hebt, op de wijze zoals in de doos beschreven. Zo niet, dan gaat het niet door. Wat dat laatste betreft ben ik zeer serieus, jochie! Je gaat vanaf nu op de ingeslagen weg verder, of het is afgelopen. Duidelijk?”
“Ja, Mevrouw,” was opnieuw zijn antwoord.
Met een vluchtige kus op de wang en een snel 'goed zo' was ze vertrokken. Nog wat beduusd zat hij nog steeds rechtop geknield op het bed, in de houding die ze bevolen had. Dat was helemaal anders gelopen dan hij gedacht had. Natuurlijk was vandaag een test geweest. Maar blijkbaar was er morgen nog een test!
Met wat moeite wist hij de haak die zijn polsboeien bij elkaar hield weer los te maken. Daarna deed hij snel de blinddoek af. Zijn enkels vormden geen probleem meer, nu hij weer kon zien. Er was geen spoor van haar aanwezigheid achtergebleven, enkel een vage geur van parfum en een kleine doos naast hem op het bed. Nog steeds naakt en met de boeien om, opende hij de doos. Weer een envelop met daaronder een zwarte, fluwelen doek.
Hij opende de envelop, nam het briefje er uit en begon te lezen:
Beste Mark,
Je hebt vandaag goed je best gedaan, anders had je deze doos niet in je bezit gekregen. Je hebt me blijkbaar tevreden gesteld. Misschien dat je nu teleurgesteld bent omdat je nog steeds niet weet wie ik ben of hoe ik eruit zie. Ik verzeker je dat je snel zult begrijpen waarom dat is. Ik verzeker je ook dat je mij morgenavond mag zien.
Morgenavond neem ik ook mijn beslissing of ik je als mijn jongetje wil aannemen. Je bent op de goede weg, maar je hebt nog een belangrijke test van je gehoorzaamheid te ondergaan. In de doos vind je een vibrerende butt plug. Ik heb de bijbehorende afstandsbediening in mijn bezit. Morgen na je werk, ga je naar café 'De Waag'. Je zorgt dat deze butt plug dan keurig diep in je kontje zit, waar hij thuishoort. Degene die morgen je kontje laat trillen, is je Meesteres. Je doet de butt plug dus in voor je het café binnenkomt! Hoe je dat regelt, moet je zelf weten.
Als je morgenavond slaagt voor de test, zal je mijn 'jongetje' zijn. Persoonlijk hoop ik dat je dat wordt, want ik kan nauwelijks wachten om je over mijn knie te leggen en je datgene te geven wat je zo verlangt en wat je verdient.
Mevrouw Chantal
Mark zuchtte, zowel van teleurstelling als van opluchting.
Hij was er bijna, maar nog niet helemaal...
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?