sm & spanking verhalen & forum

Spanking Forum » Verhalen Forum » Meer top schrijvers met meer aanbevolen verhalen » verhalen van Stefanie » Ditte was haar laarzen thuis vergeten
« Vorig verhaal	Volgend verhaal »

Een verhaal van:
Stefanie

Bevlogen lid

Beoordeling:

Vind je dit verhaal erg goed
of juist niet
geef dan hier je waardering:

(Waardeer!)
Aantal waarderingen tot nu toe: 8

Gepost op zondag 11 maart 2007 - 01:28 am:

Ditte was haar laarzen thuis vergeten Fm2

setting: met (de dreiging van) toeschouwers/in gezelschap/het restaurant

Hoe een nietsvermoedende onderdanige jongeman eindelijk zijn ware liefde vindt

Hij zou er nooit iets aan vinden om als een hondje aan de lijn gehouden te worden door zijn meesteressen. Sterker nog, hij fantaseerde er amper over en was zich nog niet bewust van zijn ware aard. Hij was eerder een wat verlegen en preutse jongeman die niet zozeer met sex in al zijn vormen bezig was, stilzwijgen dat hij er ervaring mee zou hebben gehad. Maar op een dag in zijn leven, een rustige dag die hij eerder toevallig aan zee had doorgebracht, gebeurde er iets dat zijn rustige leventje helemaal overhoop zou gooien.

Ze was met haar strakke blik en onmiskenbare schoonheid eerder opvallend en heette met haar voornaam Ditte, dat is een naam die wel meer voorkomt in West-Vlaanderen, maar niet zozeer in Nederland. Hij had haar leren kennen in de streek van Kortrijk en had eerst gedacht dat ze een toeriste was, maar dat bleek niet te kloppen. Hij was op een late avond na een stevige wandeling door de duinen gestopt aan een gezellig boerencafé in de buurt, in één van de kleine dorpen in de polders. Er had een vrouw aan een tafeltje gezeten die hem geheimzinnig glimlachend had aangekeken. Ze was zeker niet lelijk en had mooie blonde haren. Hij zette zich aan de toog maar keerde zich regelmatig in haar richting. Dan merkte hij steeds opnieuw dat deze vrouw hem onbeschaamd in de gaten hield en hem zelfs een knipoog gaf. Het gaf hem een raar gevoel in zijn buik, nog nooit had hij dit meegemaakt. Zou die vrouw iets in hem zien ? Ze deed geen enkele poging om het te verbergen.
Hij liet er geen gras over groeien en vroeg haar voorzichtig of hij haar iets te drinken mocht aanbieden. Ze zei dat ze graag een bacardi cola wilde en hij trakteerde op een glas. Ze nodigde hem uit aan haar tafeltje en opgewekt nam hij een stoel. Zo ontspon zich een lang gesprek waaruit bleek…dat ze hem een knappe gast vond en op zijn beurt vond hij dat ze er heel goed uitzag. Zo zaten ze nog een dik uur tegenover elkaar, waarbij hij zichzelf langzaam maar zeker voelde smelten onder haar onderzoekende blikken. Ze keek soms diep in zijn ogen, en dan voelde hij het helemaal warm worden in zijn buik. Het leek wel alsof ze heel erg diep in hem keek, alsof ze alles al wist over hem. Een golf van emotie gierde door zijn maagstreek. En een tinteling in zijn broek kondigde de eerste verschijnselen van een erectie aan. Hij had zich nog nooit zo aanbeden en bekeken gevoeld. Het was een raar gevoel.
Met een mysterieuze blik in haar ogen had ze hem al toevertrouwd dat ze deze avond bij grote uitzondering geen laarzen droeg, wat normaal haar gewoonte was, zelfs tot in bed! Toen had hij al moeten weten waar deze avond heen ging, maar het was hem nog altijd niet beginnen dagen.
“Ik ben mijn laarzen thuis vergeten”, zei ze met indringende blik.
Hij had gewoon maar eens onzeker gelachen omdat hij dacht dat het een grapje was. En even later toegegeven dat hij laarzen heel knap vond staan bij zelfzekere vrouwen als zij, en dat hij het spijtig vond dat ze er op dat moment geen droeg omdat ze zo mogelijk nog zouden kunnen bijdragen tot haar uitmuntende schoonheid.
“Ik zal je straks thuis eens laten zien welke mooie laarzen ik heb”, zo had Ditte geantwoord.
Zijn hart maakte een sprongetje toen hij hoorde wat ze zei en op die manier wist hij dus zeker dat ze hem mee probeerde te krijgen naar haar verblijf.

Terwijl de uren voorbijgingen en het café langzaam was leeggelopen, praatten ze met hun tweetjes verder over koetjes en kalfjes, maar deze vrouw was eerder bazig, ze babbelde heel druk en iets in haar houding verried een iets of wat agressieve natuur, ze wilde altijd gelijk hebben en liet niet af voordat hij haar verzekerd had: ‘ja, maar je hebt volkomen gelijk hoor’. Dan glimlachte ze triomfantelijk en ging vervolgens weer op zoek naar het volgende twistpunt waarop hij zou moeten toegeven.
Op een gegeven moment begon ze te ruziën over het feit dat hij groen ook best een mooie kleur vond, terwijl zij het meer had voor rood en blauw. En ja, ze praatte hem helemaal om, hij voelde zich uiteindelijk een idioot dat hij had durven zeggen dat hij groen mooier vond dan blauw. Het viel hem op dat hij dit soort gepreek en belerende lesjes normaal storend zou moeten vinden, maar zij pakte het met haar charmes, haar spottende lachje, haar betoverende ogen en haar zoete, engelachtige stemgeluid wel heel goed aan.
Hij vond het in dit geval wel ‘lekker’ dat een zelfzekere en knappe vrouw belang stelde in hem en dat ze hem zo stevig aanpakte. Eigenlijk pakte ze hem ook helemaal ‘in’. Ze was zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze maakte een grote indruk op hem. Met haar welsprekendheid en kennis zette ze hem voortdurend op zijn plaats, iedere keer als hij iets zei waar ze het niet volledig mee eens was, en ze maakte hem een beetje belachelijk om hem te kleineren, met haar snedige opmerkingen over hem naar de cafébazin achter de toog toe, die af en toe glimlachte als om haar bij te vallen.
Hij moest zijn hersenen goed inspannen, hij werd door haar steeds opnieuw in een positie gebracht waarin hij zich moest verontschuldigen, schamen of verantwoorden, omdat zijn opmerkingen en tegenargumenten één voor één van tafel geveegd werden. Met pijnlijke accuratesse wist zij iedere tekortkoming in zijn uitleg in detail bloot te leggen, het was uiteindelijk vernederend voor hem om steeds maar weer aan het kortste eind te trekken. Zijn erectie, die nochtans lang had aangehouden, was nu al een tijd verdwenen, hoewel hij nog pijn had aan zijn gezwollen ballen die net even te lang geklemd hadden gezeten in zijn nauwsluitende spijkerbroek.
Het was hem opgevallen dat de bazin van deze kroeg de ramen en gordijnen al had dichtgedaan, en de deur gesloten, en dat ze nog alleen in het café zaten. Deze vrouw moest hier wel een goede bekende zijn. De enige reden waarom hij bleef zitten was omdat het hem een speciaal gevoel in zijn buik gaf, het gevoel in deze vrouw een meerdere gevonden te hebben, zowel wat intelligentie en zelfzekerheid betreft, als qua intellectuele capaciteiten en schoonheid.
Het gesprek ging inmiddels verder over literatuur en filosofie, ze had een zeer uitgebreide kennis. En ondanks het feit dat hij zelf ook wel wat gestudeerd had, maakte hij in een discussie geen enkele kans tegen deze vrouw. Zijn brein smolt weg, hij geraakte in een gevoel van aanbidding voor deze adorabele en aan hem superieure dame waar hij alles voor zou willen doen om haar ter wille te zijn. Met open mond, het was haast of hij gewillig zat te wachten om iets te ontvangen, beluisterde hij alle wijsheden die ze naar voren bracht. En – zo moest hij toegeven met een licht schaamtegevoel – alleen al door het feit dat hij zich duidelijk de mindere voelde in dit gesprek, liet hij zich langzaam maar zeker helemaal inpalmen en overweldigen door haar geestelijke rijkdom, haar onovertroffen welsprekendheid en haar lichamelijke schatten die in zijn ogen zeker niet van mindere aard waren.

Eerst had hij nog even getwijfeld of hij haar wel zo graag mocht. Ze had hem immers even dreigend aangekeken toen hij met klinken op haar gezondheid een beetje van zijn bier op tafel gemorst had en zelfs een handbeweging gemaakt alsof ze hem een klets in zijn gezicht wilde geven. Werd ze zelf dronken? De cafébazin had het gezien, en wachtte angstig op zijn reactie. Maar hij deed niets, wilde zachtjes protesteren, maar zij had hem intussen alweer overtroefd met woorden. Ze sprak gewoon over hetgeen hij wilde zeggen heen met de woorden:
“Jij lomperik, kijk eens hoe je gemorst hebt, gelukkig is het niet op mijn kleren, vooruit, ga een schotelvod vragen aan de bazin.”
Hij voelde zich heel klein worden en wist zich geen houding meer te geven, ging naar de toog en vroeg even vriendelijk om een vod. De bazin gaf hem wat hij vroeg en hij ging terug naar het tafeltje om het op te vegen. Maar zij morste toen vrijwillig nog wat extra druppels van haar drank op de grond, precies tussen haar benen.
“Oei, nu knoei ik zelf, wil je dat ook even opvegen?”
Hij ging op zijn knieën en zij gunde hem op die manier een blik tussen haar benen, maar ze droeg een wit slipje dus er was niet veel te zien. Toch was hij al behoorlijk opgewonden. Toen hij dan, met zijn blik nog steeds gericht op haar slipje, de gemorste drank op de grond wilde opvegen, voelde hij opeens een scheut ijskoude vloeistof over zijn rug lopen. Ze had opnieuw met haar drank geschud, ditmaal op zijn rug. En ze zei daarna op zeer luide toon, zodat ook de bazin en de jonge serveerster die een heel eindje verderop waren gaan staan, het goed konden horen:
“Pervert, je zit gewoon tussen mijn benen te staren, jij viezerik, wat denk je wel?”
De blikken van de drie vrouwen gingen nu samen in zijn richting. Nu voelde hij zich echt te kijk gezet, het schaamrood verspreidde zich tot achter zijn oren. Hoe was het toch mogelijk dat hij zo moest onderdoen voor deze vrouw die precies wist wat ze wilde en die alles schijnbaar al gepland had. Wat werd hij opgewonden van deze vrouw, die de zaken zo goed in de hand wist te houden en hem zo klein kon doen voelen als een kabouter, zo nietig als een worm.. Stamelend probeerde hij het nog af te liegen, om zich een houding te geven naar de twee vrouwen achter de tapkast.
“Welnee, U vergist zich stellig, ik heb niet echt gekeken, ik…”
“Bewijs ons dat je geen erectie hebt, trek je broek af tot op je enkels !!!”

Hij wist niet wat zeggen, hij zou dat toch niet gaan doen zeker? Toch niet op zo’n platvloerse manier? Maar de manier waarop ze het zinnetje ‘Bewijs ons dat…’ zo nadrukkelijk had uitgesproken en ook door het suggestieve dat er uitging van het woordje ‘ons’ dat zomaar opdook in dat bewuste zinnetje, deden hem in onmacht vallen. Zich wel bewust van de loerende, op zijn rits gerichte nieuwsgierige blikken van de bazin en het serveerstertje, waarvan hij betwijfelde of ze de volle leeftijd van achttien jaar al bereikt had, bracht hij zijn handen in de richting van zijn rits en broeksknoop. Zijn gedachten gingen als gek: wat denken ze wel niet van mij?
Op een of andere manier kon hij echter niet weerstaan aan dit opwindende en strelende trekje van de vrouwelijke nieuwsgierigheid. Want meer nog dan door zijn remmingen en schaamte werd hij in beslag genomen door de wellustige en dwingende blikken van zijn nieuwste verovering aan het tafeltje (of was hij zelf eerder de ‘buit’) die hem nogmaals gebood om zijn broek nu af te trekken. Aarzelend begon hij aan de knoop te prutsen totdat die openging, en trok toen ook zijn ritssluiting helemaal open. Nu liet hij langzaam zijn broek zakken en bemerkte tot zijn verontrusting dat hij, onder de goedkeurende blikken van de drie vrouwen, een lichte maar toch al zichtbare zwelling voelde opkomen in zijn onderbroek, een zwelling die door allen werd gadegeslagen.
“Kom nu terug op de stoel zitten”, gebood ze hem plots met een lieve, zachte stem.
Hij wilde zijn broek terug optrekken maar dat verbood ze hem meteen. Schuifelend met zijn broek tussen zijn benen nam hij opnieuw plaats aan tafel. Ze bestelde nog meer drank, de bazin stuurde het serveerstertje om evidente redenen naar huis en bracht de bestelling zelf. Terwijl ze de glazen neerzette op het tafeltje stak ze haar wijd openhangende blouse onder zijn neus, en hij zag duidelijk de ferme borsten en de tepels. Dat deed zijn erectie haast toenemen.

Na nog een paar drankjes in zijn onderbroek besloot hij - een beetje aangeschoten - al snel mee te gaan naar Ditte thuis. Ze had daar wel flink op aangedrongen eigenlijk, door hem goed op te warmen in dat café. Ze was na het voorval met de drank veel dichter naast hem komen zitten, en hij had tussen haar benen mogen voelen en strelen terwijl zij eens een paar keer plagerig aan zijn lid had gevoeld en er zachtjes in had geknepen, door de stof van zijn onderbroek heen.
“Vind je dat lekker, jongen, hier zo in je ondergoed zitten naast mij?”
“O ja, Ditte, ik zie u graag.”
“Als jij een meisje was, dan zouden ze jou zeker een hoertje vinden. Wacht, ik zal het je bewijzen.”
Ze trok de elastiek van zijn slip heel ver uit, keek naar de inhoud, en liet dan plots los, wat een specifiek geluid maakte op zijn huid. Dit herhaalde ze enige malen. Het deed soms ook een beetje pijn als de elastiek zijn eikel raakte, zij het niet te fel natuurlijk. Hij kon enige zware zuchten van genot niet onderdrukken.

“Zie je nu wel wat voor een snol je bent, je kunt het niet ontkennen dat je het lekker vindt.”
Nog nooit had hij zich zo begeerd en zo bekeken gevoeld als vandaag. En nog nooit had hij in radeloosheid zo dikwijls uit schaamte naar de grond gekeken als deze nacht.
'Misschien ben ik nu zelf wel een slet,' zo dacht hij over zijn eigen gedrag.
Want het wond hem op om gewoon in zijn onderbroek naast deze dame te kunnen zitten, terwijl ze hem plaagde en vernederde, maar tegelijkertijd de kunst verstond om vreselijk hitsige gevoelens in hem op te wekken, gevoelens die voor hem nog zo nieuw waren als de dauw.
Van haar spel met de elastiek had hij dan vrijwel meteen een knoert van een stijve van gekregen. Maar meer nog dan van haar handtastelijkheid was het van haar warme en lieve stem die ze nu gebruikte, in tegenstelling tot de commando’s van daarstraks. En ze had ook haar warme hand op zijn buik gelegd en hem innig op de mond gekust. Toen ze het echt niet meer uithielden besloten ze dan om de rekening te betalen en buiten te gaan. Daar kuste ze hem nogmaals en nam zijn hand. Zo liepen ze samen de veldweg af, tussen de in rust gedompelde hoeves en smalle fruitboompjes door, terwijl een geil hunkerende, warme en vochtige zeebries hun huid streelde onderweg.
Bij haar thuis aangekomen, opende ze de deur met een grote sleutel, en ging binnen om het licht aan te doen. Hij volgde haar. Ze kwamen toen beiden in de living, bij haar smaakvolle meubels en haar knusse zetels, en op dat ogenblik begon ze zich uit te kleden. Het wekte zijn grootste verbazing dat ze daar zo snel aan toe was. Hij hield haar in de gaten, ze deed haar schoenen, haar jas, haar rok en haar bloes razendsnel helemaal uit, met vloeiende bewegingen. Ze hield alleen haar witte ondergoed nog aan en pakte nu een stevig paar laarzen uit de kast die ze begon aan te doen.
“Wat ben je aan het doen?”, zo vroeg hij onschuldig en geïnteresseerd tegelijk.
“Ik ga je mijn mooie zwarte laarzen een keer goed van dichtbij laten zien, zoals ik beloofd had. En als je verstandig bent, dan mag je er straks van meegenieten, ik weet een paar toffe gezelschapsspelen.”

boots

Wat ben je aan het doen, zo vroeg hij onschuldig en geïnteresseerd…

Ze stond nu in volle glorie voor hem, met haar zwarte laarzen aan en verder niets dan haar witte slipje en behaatje. Weer keek ze zo diep in zijn ogen dat hij zich psychisch alvast helemaal uitgekleed voelde. Onder haar dwingende blikken voelde hij alweer die vreemde warmte in zijn buik opkomen, dezelfde rillingen en hetzelfde gevoel van machteloosheid dat hij ervoer toen ze hem in het café geboden had zijn broek af te trekken.
“Kleed je uit”, zo zei ze tegen hem.
“Ik mezelf uitkleden ? Euh, nu al, ik bedoel, euh, zouden we niet beter eerst…”
“Je kleedt je nu uit, en gaat rustig zitten hier op dit kussen naast mijn zetel.”
Hij zag het kussen, wilde er meteen op gaan zitten door de aandrang in haar stem.
“Nee, eerst helemaal uitkleden en dan pas zitten.”
Ze gaf hem een klets tegen zijn wang en op het moment dat hij verward en verbaasd naar zijn wang greep kreeg hij een trap tegen zijn achterste van haar zwarte laars.
Toen greep ze hem bij de haren en siste hem toe:
“Als ik u zeg dat ge u moet uitkleden, dan zég ik u dat ge u moet uitkleden, is dat nu goed verstaan?”
“Au!! Ja, aub, laat me los, au dat doet pijn.”
“Ga jij nu nog je kleren uitdoen of niet, vooruit, zeg hardop tegen mij dat jij je voor mij helemaal alles wil uitdoen.”
Ze tikte nu eens flink met haar vingers onder zijn ballen, niet overdreven hard, maar toch net hard genoeg zodat hij het wel voelde en direct gehoorzaamde. Hij voelde zich nu zo machteloos, niet meer in staat zelfs om zich fysiek te verdedigen tegen deze lenige, gespierde, sportieve, welgevormde en zelfzekere vrouw die vast nog heel wat andere kunstjes in petto had. Met de grootste moeite kreeg hij het gezegd:
“Ja, alsjeblieft, ik wil voor jou helemaal alles uitdoen!!!”
Ze liet nu zijn haar los en duwde hem voorover op zijn knieën. Weer voelde hij dat hij een trap kreeg tegen zijn achterste. En nog een en nog een. Hij moest nu vast al een paar blauwe plekken hebben. Waarom kon hij zich niet verdedigen, waarom werd hij zo week en zwak van binnen, dat hij niet durfde protesteren tegen deze gang van zaken? En het ergste van alles, zo vond hij, waarom vond hij het lekker dat zij hem zo behandelde, waarom voelde hij na de pijn van de trappen die ze hem toediende sneller dan hij verwachtte een lichte tinteling tussen zijn benen opkomen? Met een geslagen blik in de ogen begon hij zich uit te kleden. Eerst zijn schoenen en sokken, toen zijn hemd en zijn shirtje, het bovenlijf was al helemaal bloot. Aangekomen bij zijn broeksriem aarzelde hij weer even. Dit was al de tweede keer vanavond dat hij zich mocht ontkleden voor haar. Een dreigende blik van Ditte vertelde hem dat hij maar beter kon voortmaken. Daar ging zijn broek, en nu stond hij in zijn slipje.
“Wel, waar wacht je nog op?”
“Ik…ik zal het doen”.
“Ik zal het doen? Wie beslist er hier wat je gaat doen?”
“U beslist daarover”.
“Goed zo jongen, maar ik zal je iets tonen dat ik ga gebruiken als je nog langer wacht. Door je vertraging heb je nu al vijf slagen verdiend”.

Ze haalde een ouderwets rietje uit de kast en zwiepte er een paar keer mee door de lucht. Zijn adem stokte heel even. Zou ze hem nu echt een pak slaag gaan geven omdat hij gewoon niet snel genoeg zijn kleren had uitgedaan?
“Draai je om en ga over de rugleuning van de zetel liggen. Trek dan je slip af tot op je enkels”.
Hij gehoorzaamde nu onmiddellijk.
Zwiep! PETS
Zwiep! PETS
Zwiep! PETS
Zwiep! PETS
Zwiep! PETS
Hij kreeg er de tranen van in zijn ogen. Gelukkig hield ze op bij vijf. Wat had deze vreemde vrouw toch gedaan met hem? Had ze hem behekst of gehypnotiseerd? En waarom vond hij het ergens lekker om zo behandeld te worden door een vrouw als zij? Het was daarover dat hij zich nog het hardste schaamde. Stel dat iemand het te weten zou komen, een collega van het werk of zo, wat voor een figuur zou hij slaan. Zo lag hij in tweestrijd met zichzelf over zijn eigen aard en wezen.
Zwiep! PETS
“Die laatste was omdat je me niet bedankt hebt voor de andere vijf educatieve tikken.”
“Het spijt me, ik zal eraan denken in het vervolg”
“Ik zal eraan denken wie?”
“Ik zal eraan denken, meesteres.”
“Goed zo, maar omdat je dat vergeten was te zeggen de eerste keer, zal ik een originele straf voor je moeten bedenken. Doe je onderbroek maar helemaal uit, en zet ze op je hoofd.”
“Op mijn hoofd, meesteres?”
“Je bent toch niet doof, ja, op je hoofd, en kijk eens in die wandspiegel hier. Wat voel je nu?”

Hij deed zijn slip langzaam uit, voelde zich zo naakt als maar ging, maar wist niet meer waar hij kijken moest van schaamte. Vol tegenstrijdige emoties en met een rode kop stond hij daar. Dit alles wat toch volledig in strijd met zijn man-zijn? Maar deze vrouw behandelde hem als een mietje, als een stuk speelgoed waarmee ze haar perverse verlangens kon botvieren als geen ander. Wat een vernederend beeld in de spiegel met die onderbroek, met een lang en ernstig gezicht keek hij bedremmeld naar de grond. Ditte kreeg een glimlach op haar gezicht, ze lachte hem uit!! Hij stond daar nu helemaal naakt, met een onderbroek op zijn hoofd. O, wat een beschamende positie. Waarom liet hij zich toch zo doen door deze vrouw? En ze vroeg hem om uit te leggen wat hij voelde? Hij voelde tranen wellen.
“Ik voel me vernederd en in de maling genomen, ik schaam me gewoon rot.”
“Ocharme lieve jongen toch”, zo zei ze nu opeens met een overdreven lieve stem terwijl ze eens over zijn bol aaide, zachtjes nu, heel lief.
De warmte van haar stem overspoelde hem nu met een heerlijk gevoel. Haar gezicht stond zo lief, ze was totaal anders dan daarnet.
“Kom, ik zal dit rietje meenemen en we gaan iets leukers doen dan dit, we zullen een beetje televisie gaan kijken, dat is veel minder pijnlijk als je precies doet wat ik zeg natuurlijk.”

Ze installeerde zich in haar favoriete zetel en nodigde hem uit om plaats te nemen op het kussentje naast haar voeten. Wat voelde hij zich weer klein ten opzichte van deze vrouw, die nu ook een heel stuk hoger zat dan hem. Hij moest echt omhoog kijken om haar te kunnen aankijken, en kreeg als hij voor zich uit keek alleen haar laarzen te zien. Intussen had ze de televisie opgezet om haar favoriete programma niet te missen.
“Zo, en terwijl ik televisie kijk, mag jij mijn laarzen likken. Maar doe het wel goed, hè manneke, ik wil ze zien blinken als nooit tevoren.”
“Likken maar”.
Aarzelend ging hij voor haar zetel op de knieën en begon hij over haar rechterlaars te likken, eerst een beetje, toen wat meer, en op een gegeven moment kreeg hij de smaak goed te pakken. Hij likte haar laarzen totdat ze helemaal blonken, zijn mond werd kurkdroog van al het speeksel dat hij achterliet op haar schoeisel. Af en toe kreeg hij een paar lichte tikken van het rotje dat ze steeds in de buurt hield, vooral als hij veel te routineus te werk ging en niet voldoende variatie aanbracht in zijn likspelletje. Ze wilde immers dat hij er geluiden bij maakte en geile gezichten trok. Soms controleerde ze ook of hij wel echt likte. Ze wilde hem echt wel veranderen in een professioneel hoertje, zo leek het. En hij voelde zich zo week, zo geil en sletterig, dat elke gedachte aan verzet begon te wijken. Zijn tong werd langzamerhand ruw van al dat laarzen poetsen, het leek wel een leren lap en het was niet meer aangenaam. Ze merkte het schijnbaar.
“Heb je een droge mond, lieveling? Wacht, ik zal je even helpen.”
Ze boog met haar gezicht even over de wreef van haar laars en loste zelf een flinke vracht speeksel op haar nog ongepoetste linkerlaars. Ze wilde hem aanmoedigen om dat op te likken. Hij aarzelde.
Zwiep! PETS
“Au, stop, alsjeblieft meesteres”.
“Zie je nu wel dat je moet doen wat ik zeg? Oplikken is de boodschap.”

Hij likte nu verder, totdat er op haar linkerlaars eveneens geen enkel stofje meer te bespeuren was. En totdat er in zijn gevoel, in zijn ziel, in zijn geest geen enkel bezwaar meer overbleef om op deze manier een uitzonderlijke vrouw ter wille te zijn. Hij had na een tijd niet veel aansporing meer nodig, ze bespeelde hem zoals een kind een fluitje bespeelt. En terwijl hij verder likte voelde hij elk verzet uit zijn leden verdwijnen, hij had het intussen bijna ten volle aanvaard dat hij dit zelf lekker vond en dat de opwinding steeds sterker werd naarmate hij zijn morele bezwaren opzij zette en zijn geestelijke weerstand tegen deze behandeling liet varen.
Wat wilde hij ook anders? Deze geniale, superlenige en sportieve vrouw had zulk een geestkracht dat hij haar gewoon niet kon weerstaan, zelfs niet voor de vorm. O wat een fijn gevoel was dat, wat een lekkere warmte verspreidde zich door zijn lichaam, alleen al bij de gedachte hoe zielsgraag hij deze vrouw wilde toebehoren, als slaaf, als sexspeelgoed, als dienaar, als verlengstuk van haar verlangen. Wat een heerlijk gevoel van overgave, nooit meer hoeven te denken in haar bijzijn, zich kunnen laten gaan, zich helemaal overgeven en vertrouwen op haar superioriteit, haar inzicht, haar uiteindelijke goedheid en begrip.
Tot voor kort zou hij zichzelf maar een mietje gevonden hebben als hij zulke gedachten had durven doordenken tot hun uiterste consequenties, maar nu besefte hij dat hij feitelijk niets anders meer wilde dan geborgen te zijn in de nabijheid van zijn strenge maar rechtvaardige meesteres, die zijn behoeften zo goed begreep.
Hij verlustigde zich zodanig in zijn eigen onderdanige gevoelens, dat hij er een erectie van kreeg.
Zo was de cirkel weer rond.

Verteller
Bevlogen lid
Inlognaam: Verteller_53

Bericht Nummer: 85
Aangemeld: 09-2005

Beoordeling:
Stemmen: 2 (Waardeer!)

Gepost op zondag 11 maart 2007 - 04:12 pm:
stoute schoenen

Hoi Stefanie

Ik zie dat je weer de stoute schoenen hebt aangetrokken en ons met een mooi geschreven verhaal hebt verwend. Ik wed dat het bedenken van dit verhaal jou net zoveel plezier heeft bezorgd als je lezers.

groeten

Verteller

sjaak
Nieuw lid
Inlognaam: Jackfarlain63

Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 05-2006