| Gepost op vrijdag 22 april 2005 - 04:25 pm: | 
|
|
Eva’s Therapie
reintoch
Inleiding
Dit is het verhaal van Eva's Therapie.
Zoals het hier is opgenomen, begon het allemaal bij Eva's reactie op de therapie die mevrouw M. volgde bij therapeut P.: “mevrouw's P. Therapie”.
Wat er daarna gebeurde is hieronder te lezen.
Maar eigenlijk ligt de kiem van Eva's Therapie veel eerder.
Eigenlijk ontstond het allemaal toen Eva ging reageren op een Bod op haar door Hij. Dat is hier te lezen: "Eva en Hij's Bod".
En ja, je kunt natuurlijk alles laten beginnen met het moment dat ze zichzelf te koop aanbood via een veiling geleid door mijzelf: "Eva's Veiling".
In alle gevallen heb ik zeer van onze onstuimige Eva genoten.
En nu maar hopen dat therapeut De Man haar niet al te veel aan banden legt. Want wij houden best wel van dat onstuimige (hoezeer wij -meesters zijnde- ons daar tegen te weer moeten stellen.
reintoch
Slavin Eva
Niks geen therapie
Hardstikke goed, Marny, hoe je je mond niet laat snoeren door een duffe psycholoog.
Tjee, ik dacht dat ik moedig was, tenminste dat riep iedereen toen ik me tegen al dat gedoe van Hij en Reintoch en zo verzette.
Nou ja verzette, een grote mond had, en dat is natuurlijk niet helemaal hetzelfde.
Maar in ieder geval, wat jij durft, Marny, daar durf ik nog eens aan te denken.
Gewoon doen alsof je niks hoort als je op de bank van die psych ligt.
Vooral dat dan juist aan die fijne lekkere dingen denkt als sex en pijn (lekkere pijn, niet beledigende pijn). Natuurlijk ook dat je hem een Charlatan noemt. Groot gelijk, want dat is tie. Met z’n mooie praatjes ons vrouwen een complex bezorgen. Dat is toch niet te geloven. En dat wij van seks houden en mannen leuk vinden en aantrekkelijk zijn, dat wil dan nog niet zeggen dat we sletten zijn. Nog wel hoerige sletten zelfs. Nou, we laten ons niet beledigen. Ook al zijn we sub, toch!
En ik zou me ook zeker niet omdraaien. Laat hem toch lekker in z’n sop gaarkoken.
Hmmm, of juist wel.... Dat je lekker met je kontje draait of zo.
Oh jee, maar dan begint ie natuurlijk met dat sletten gepraat van hem.
Ehhh, t’is wel duidelijk dat ik dus niet in jou schoenen moet gaan staan, want ik zou ‘t subiet verknallen.
Eigenlijk heb ik daar dan wel een probleempje.
Want mijn Meesteres vind dus ook dat ik in therapie moet. Ze wordt een beetje moe van me, denk ik. Maar je bent Meesteres of je bent het niet toch?
Moet ze me toch gewoon straffen? Waarom dan therapie. Lekker makkelijk, je naar een therapeut sturen!
Maar ja, ik denk dat toch geen één therapeut mij wil, zeker na dit briefje, of niet dan?
Ik lees ook veeeel liever hoe het anderen vergaat. Jij dus! Dus gewoon volhouden, Marny, niet luisteren en je eigen gang gaan. En die therapeut P. ... gewoon een geil mannetje zoals je zelf al zei. En die hypnose van ‘m met dat Ego en Id of zo? Die man, die heeft zelf een Ego van Hier tot Tokyo. En z’n Id, hmm, heeft ie dat eigenlijk wel zelf? Ik betwijfel zelfs of ie wel een l.. ehh ....... ik geloof dat ik nu maar beter even kan dimmen.
liefs
Eva
ps wel lullig voor je dat je Meester je nou niet meer wil. Klaarkomen is toch lekker? Toch?
Marny
Eva, en dimmen?
Lieve Eva,
Weet je, het zou zo aardig zijn als alles met alles te maken had. Alsof er een intrigant bestond die de wereld draaiende hield. Al is het niet zo, we kunnen doen alsof en we willen doen alsof.
Je schrijft dat het misschien beter is als je even dimt, maar dat zou ik nou juist niet doen als ik jou was. Want weet je wat het leuke is aan therapie? Je ligt op de bank bij de lekkerste vent (of vrouw, wat je voorkeur ook mag zijn) die je kan bedenken, hij onderzoekt jouw psyche en tegelijkertijd onderzoek jij hem. Want hij mag nog zo gestudeerd hebben, hij blijft een man die ontvankelijk is voor het ondeugende karakter van een subje.
knuffie
Marny
PS: Psycholoog J. de Man heeft op het ogenblik geen cliënten. Misschien wil hij je als cliënt aannemen. Of slaat hij meteen op de vlucht voor jouw ondeugendheid?
Marny
Eva's therapie
Eva, ik weet niet of je überhaupt therapie nodig hebt, integendeel lijkt mij, maar ach, als je zo je Meesteres tevreden kan stellen...
Trouwens, het lijkt me zeer verfrissend te lezen hoe jij en een van die duffe psychologen op elkaar inspelen.
Mocht er toevallig eentje meelezen...
Janneman
psycho-analyse
Amice,
Uw analyse van al hetgeen waarmee patiënte M worstelt heeft mij werkelijk aangenaam getroffen. Zeer kundig uitgevoerd, waarde collega, uitermate bekwaam.
Wat mij echter waarlijk goed deed was dat u oog krijgt voor één van de meest in het oog springende aspecten van - als ik het zo mag noemen - het 'probleem M'. U spreekt nog voorzichtig van haar soepelheid maar genoeg andere termen waren wel bruikbaar geweest om aan te geven wat het is dat haar zo kwetsbaar maakt in haar omgeving. Ook al is kwetsbaarheid niet het eerste waar men aan denkt als men haar ziet, toch is dat het voornaamste waaraan gewerkt dient te worden. Het spijt mij dat zij gemeend heeft de behandeling bij mij te moeten afbreken want ik had bijzonder met haar te doen.
Dat u haar als therapeut hebt aangeraakt betekent slechts dat niets menselijks u vreemd is. Tegelijk wijst het feit dat u zich bewust bent dat u dat als therapeut niet zou moeten doen zonneklaar op uw gewetensvolle vakmanschap. Met uw welnemen zou ik u erop attent willen maken dat ik van mening ben dat juist een liefdevolle aanraking in het geval van patiënte M een heilvolle werking zal hebben.
Naar uw verdere aanpak ben ik bijzonder benieuwd. Ik ben er inmiddels zeker van dat mevrouw M bij u in goede handen is. Dat ik daar in eerdere uitlatingen openlijk aan getwijfeld heb verdriet mij inmiddels bijzonder. Mijn toen geuite kritiek was waarlijk onterecht. Ik bied u mijn welgemeende verontschuldigingen aan.
Met hartelijke collegiale groet,
drs.Jan de Man, psycholoog/psychotherapeut.
Slavin Eva
Inspelen op duffe psychologen
Hallo Marny en Anima,
nou ja, ook hallo meneer de Man (maar ik geloof eigenlijk niet dat u op mijn groeten zit te wachten).
Jullie hebben groot gelijk. Duffe psychologen hebben duffe praatjes en duffe gedachtes.
Maar allesbehalve duffe handjes.
Toch niet te geloven dat zo’n therapeut als P. aan z’n patiënte zit.
En dan nog mooie praatjes heeft ook.
Maar weet je wat ik nog het ergste vind?
Dat dat kliekje psychologen hem verdedigt. Nee, erger, hem fantastisch vindt?
Ik vind dat zo’n ongelofelijke nep.
Neem nou meneer de Man.
Het was toch wel helemaal duidelijk dat M. meneer helemaal in haar zak had zitten. Dat ie dan doorslaat omdat ie helemaal gek van M. is en meent een beetje de bruut uit te moeten hangen. Waar A. dan weer de dupe van is.
En nou dus P. te bewieroken. Van dat ie dus zo’n geweldige bekwame therapeut is. En dat meneer het dan heeft over ‘het probleem M.’. Dat geloof je toch niet: ‘probleem’ M. De enigen die een probleem hebben zijn de heren de Man en P. (en R. natuurlijk, maar die heeft geloof goed afgedaan in het wereldje). En dan noemt meneer de Man M. dus kwetsbaar. Mag ik even benadrukken dat het wel mooi de heer de Man was die begon met meppen. Kwetsbaar! Nou ja. En dan een collega aanmoedigen om haar aan te raken. Ja doei, moedig elkaar maar aan hoor om het met je patiënt te doen. Maar ja, dat durfde de meneer de Man dus zelf niet en dus moedigt ie maar een ander aan.
Ik snap dus ook nu pas waarom meneer de Man niet op jouw suggestie ingegaan is, Marny, dat ie misschien nog een plaatsje vrij had als therapeut zijnde. Ik denk dus niet dat het is wat jij denkt: dat ie op de vlucht slaat voor mijn ondeugendheid. Ik denk meer dat ie op de vlucht slaat voor zijn eigen, hoe noemen ze dat ook al weer: ego? Of is het juist super-ego? Dat ie dus bang is dat ie z’n libido niet in de hand kan houden. Of zou meneer meer van het voyeuristische type zijn en alleen maar wil kijken hoe een ander het doet?
Maar ik zit dus maar mooi met m’n eigen probleem. Want het is dus zo dat iedereen vindt dat ik therapie nodig heb. Nou ja, behalve jullie, Anima en Marny. Ehh, Marny vindt dus volgens mij dat ik wel in therapie moet, maar dan om andere redenen dan dat ik het nodig heb en eh een manlijke of vrouwelijke maakt mij dan echt niet uit. Hihi.
Maar behalve jullie dus, roept iedereen dat dus en eh, dus ook mijn eigen Meesteres. Die wil dus niet meer eh, nou ja, daarom dus therapie. En is er dus geen één therapeut die dat dan wil. Nou ja, kan dus. Of durft, daar wil ik van af wezen.
Dus daarmee wordt dus maar bewezen dat therapeuten niet alleen duf, maar ook laf zijn.
Maar ik kan ook best m’n eigen therapeut wezen. Toch?
Alleen hoe dan.....
Willen jullie helpen? Please, pretty pretty please?????
liefs,
Eva (slavin?)
Janneman
Therapie is zeer zeker nodig
Lieve Eva,
Hoewel wij elkaar nooit ontmoet hebben spreek ik je aan als 'lieve Eva' omdat ik ervan overtuigd ben dat jij ondanks al je rebelse gedrag eigenlijk het allerliefst gewoon een lief meisje zou willen zijn. Ik kom daar nog op terug.
Jazeker ben ik blij met de groeten die je mij - hoewel nochtans een beetje halfslachtig - hebt gedaan. Ik zat er niet op te wachten, inderdaad. Maar waar ik eigenlijk wel op zat te wachten was een berichtje van jou dat je graag eens op mijn bank zou plaatsnemen. Want in tegenstelling tot wat jij meent was de suggestie die patiënte M jou deed wel degelijk zeer heilzaam voor je en dus had ik je ook al eens uitgenodigd. Weliswaar in een aan iemand anders gericht bericht en eerlijk gezegd lijkt het mij niet dat jij de discipline bezit om alle ook voor jou leerzame berichten op deze site bij te houden zoals je dat eigenlijk zou moeten doen.
Het spijt mij, maar zoals je al zult hebben gemerkt ga ik hier enkele zeer duidelijke dingen over je zeggen. Dat doe ik niet om je te plagen of om je publiekelijk te vernederen, alhoewel ik betwijfel of jij daarvan in verlegenheid zou raken. Neen, het is voor je bestwil, om je duidelijk te maken dat er ook wel degelijk een 'probleem E' is, wat je zeker niet door zelftherapie zou kunnen oplossen. Waar de grote psychoanalytici als Freud en Jung daar al niet in slaagden, zal dat jou zeker niet lukken. Voor analyse is beschouwing vanuit een ander perspectief noodzakelijk en een mens heeft daar zelf nooit voldoende de afstand voor.
Ook je wenden tot de beide meisjes die je klaarblijkelijk herkent als gelijkgestemde zielen zal je niet kunnen helpen. Waar zij zelf worstelen met hun geaardheid en de gevolgen daarvan in hun dagelijks leven, hebben zij natuurlijk niet voldoende geestelijke ruimte om ook nog een ander behulpzaam te zijn, nog daargelaten dat zij zelf de weg die ze zullen moeten bewandelen nog niet hebben gevonden.
Ik nodig je dan ook van harte uit om naar mijn praktijk te komen. Het adres is Oedipuslaan 44. Je kunt het niet missen, in de tuin staat een beeld van een volwassen man die door zijn moeder gezoogd wordt. Ik heb aanstaande woensdag om 16:00 uur ruimte voor je in mijn agenda gemaakt. Ik heb daarna geen consulten meer, dus kan ik alle tijd voor je vrij maken. Het zou verstandig zijn als je luchtige en gemakkelijk zittende kleding zou dragen.
Er is niet bijzonder veel studie noch een al te scherpe opmerkingsgave voor nodig om in jouw uitingen op dit forum een klassiek geval van OTD (Obsessive Teasing Disorder) te herkennen. Dit beeld werd voor het eerst beschreven in 1964 door dr.Randolph T.Smythe Spanker. Hij is minder bekend maar ik ben een fervent bewonderaar van zijn boeiende werk.
In de jaren dat hij leerkracht was op een strenge meisjes-kostschool in de bossen bij Cane (aan de zuidzijde van Detention Lake in Zuid-Engeland, waar hij overigens een oudere collega was van de hier al eerder genoemde heer Cane (Citizen Cane)) viel het hem op dat corporal punishment bij sommige van de pupillen niet tot het gewenste effect leidde. Waar het uiteraard de bedoeling was de meisjes te corrigeren en opmerkzaam te maken op hun misstappen met het oogmerk die in de toekomst te voorkomen, leek het hem wel of sommige meisjes juist ondeugender werden en steeds aanstuurden op straf. Steeds meer soms zelfs. Ook zijn collega's kenden dat fenomeen wel, maar maakten zich er niet erg druk om; ze sloegen dan eenvoudig wat harder en vaker, zodat voldoende pijn de meisjes in elk geval enige tijd op afstand wist te houden.
Toen dr. Smythe Spanker echter gegevens bij ging houden en er uiteindelijk zelfs een volledig wetenschappelijk onderzoek aan wijdde viel hem al snel op dat deze meisjes niet alleen erg ondeugend waren en dus vaak straf kregen maar er ook door gestimuleerd raakten. In eerste instantie was dat moeilijk waar te nemen geweest omdat het op deze kostschool gebruikelijk was de meisjes met hun onderbroekje nog aan de correctie te laten ondergaan. Maar dr. Smythe Spanker zag in zijn observaties een versnelde ademhaling bij zijn pupillen, alsmede een toevloed van bloed in het gelaat.
Hij vroeg en kreeg dan ook toestemming om de meisjes bij het ontvangen van hun slagen hun broekje te laten uittrekken. Toen bleek hem al snel dat de meisjes zonder uitzondering een hevige vaginale uitscheiding lieten zien, gepaard gaande met een hoogrode kleur van hun geslachtsorganen. Waar hij zich eerst beperkte tot visuele waarneming ging dr. Smythe Spanker er al spoedig toe over ook manueel de gevolgen te beoordelen. Tot zijn aanvankelijke schrik was soms een enkele aanraking al voldoende een meisje tot orgasme te brengen.
In zijn latere werk kwam deze eminente geleerde tot de conclusie dat deze meisjes niet alleen meenden veel correctie nodig te hebben, maar ook hunkerden naar liefde, een aanraking, een arm om hen heen en ja, vaak ook naar meer intieme contacten met de oplegger van hun straf. Waar dit beeld vrijwel altijd wordt aangetroffen is het naar zijn mening echter niet beslist noodzakelijk het door het meisje gevraagde ook altijd te geven. Dat moet van geval tot geval worden beoordeeld en daarvoor is het beslist noodzakelijk dat de patiënte zich wendt tot een gekwalificeerde psycho-therapeut. Hij is in staat de juiste behandeling voor te schrijven en zal ook niet schromen die uit te voeren.
Dit was even een uitweiding, lieve Eva. Jij zou je eigenlijk niet met de theorie erachter bezig moeten houden, jij hebt al genoeg aan de mallemolen in je hoofd. Maar omdat je wat vragen leek te hebben over de behandelwijze ten aanzien van de dames M en A, meende ik toch er wat over te moeten zeggen. Overigens ben ik er vrij zeker van dat al je gesputter slechts bewijst in welke mate jij lijdt aan OTD en welke behoefte je dus wel niet moet voelen aan een goede behandeling. Je Meesteres zal het zonder twijfel met mij eens zijn en ik vertrouw er dan ook op dat zij je woensdag zal sturen mocht je zelf nog niet aan je gevoelens willen toegeven.
Vanzelfsprekend zullen we dan nader ingaan op de problematiek. Dat hoeft niet hier en nu.
Wees op tijd.
Met vriendelijke groet,
drs. Jan de Man, psycholoog/psychotherapeut
Rein
brutaliteit over een beroepsgroep
Aan: mevrouw Eva
CC: de heer De Man
Beste mevrouw Eva,
U laat u zeer negatief uit over de beroepsgroep van psychologen; tegenover mijn collega speelt u nogal “op de Man”. Dit duidt op een zeer brutaal en ondeugend karakter. Mijn collega De Man heeft dit juist getypeerd: een flinke OTD! Zijn diagnose op afstand heeft een hoge kwaliteit! Ik denk dat u zijn uitnodiging voor een sessie moet aanvaarden.
Terzijde: ik heb dr. Spanker, waarnaar mijn collega verwijst, zelf mogen ontmoeten tijdens een seminar; later is hij professor geworden.
Even een voetnoot over uw opmerking, dat “R. heeft afgedaan in het wereldje”: dit zegt meer over u dan over mij. Indien mijn geachte collega De Man dat nodig vindt, zal ik hem assisteren. Dat zal uw stelling ontkrachten: het fraaie plaatje onder uw inlognaam zal tot leven komen.
Geachte collega De Man: een cliënte aanspreken met “lieve” kan de onterechte indruk van onzekerheid wekken.
Succes beide,
Hoogachtend,
R.
Slavin Eva
Eva’s Therapie?
Lieve Marny, Anima, en andere meiden.
Bedankt voor jullie fantastische adviezen.
Maar, jemig, waar blijven jullie nou? Net nou ik jullie zo nodig heb, zijn jullie stil.
Want daar zit ik dus maar mooi mee, met m’n grote mond dus.
Heb ik zo hard lopen tetteren dat ie toch niet durft, krijg je dit.
Volgende woensdag verwacht ie me. Meneer de Man.
En ik moet dan wat makkelijks aantrekken. Maar wat?
Nou, dat is denk ik het minste van al mijn problemen.
Begint al met dat ie me een lief meisje vind, ondanks mijn rebels gedrag. Meneer De Man dus. Natuurlijk ben ik rebels, dat krijg toch van al die psychologen en meesters. En Meesteressen, sorry Meesteres Mistress, ik bedoel u natuurlijk niet. Of zit ik nu te slijmen?
En natuurlijk ben ik ook lief, of wil ik dat graag wezen. Welk meisje wil dat niet? Maar het ergste is dat ik het dan dus ook niet kan ontkennen. Dus heeft ie me in zijn macht heeft, nu al. Niet te geloven.
En dan de sneren die jullie tussendoor even krijgen. Dat jullie zouden worstelen met jullie eigen geaardheid en ... de gevolgen daarvan in jullie huiselijk leven. Waarom protesteren jullie niet? Zeg dat het niet waar is. Alsjeblieft???!
Marny, je hebt zelf gezegd dat therapie er alleen is om een beetje lol te hebben, nergens anders om (nou ja, in iets andere woorden). Dus vertel nou niet dat jij het ook nodig hebt of zo.
En dat jullie me daarom niet zouden kunnen helpen. Dat is echt niet waar, toch? De “geestelijke ruimte” zouden jullie niet hebben. Nou vraag ik je, jullie hebben zoooo ontzettend veel ruimte. Dus ook wel vast een beetje voor mij. Toch? Maar waarom reageren jullie dan niet....
En dan dat hele enge verhaal over die Smythe. Alleen die naam al, daar krijg ik de rillingen van. En zijn OTD, zijn Obsessieve Teasing Disorder. Wanneer heet plagen ineens zoiets ingewikkelds? Gewoon omdat mannen daar niet tegen kunnen, denk je niet?
Ik geloof er trouwens niks van, dat hele verhaal. Als je als meisje je voorover moeten bukken bij zo’n lekkere man (ik heb ook wat met die oudere strenge heren, net zoals jij Marny, alleen moet het wel netjes blijven hoor - vanuit hun kant dan), dan wordt je toch gewoon lekker geil van? En als je broekje dan nog uitgetrokken wordt, ga je toch meteen lekker soppen. Ja toch.
Dat wil niet zeggen dat ik tegen een goed pak slaag ben. Kan heel goed zijn om allemaal moeilijke zaken even recht te zetten. Voor mij helpt het reuze goed, en ik weet dat mijn Meesteres daar dan reuze schik in heeft, dus vind ik het allang goed. Maar om nou te zeggen dat die meisjes van die kostschool niet zonder kunnen. Dat slaat gewoon nergens op.
Trouwens, die meneer Cane die meneer De Man noemt, die was er toch zelf ook heel erg op tegen? Die zei toch ook zoiets als dat wanneer meisjes zo naar straf verlangen ze dat dan willen omdat ze aandacht krijgen van hun leraar en zich dan mogen vooroverbuigen waar ze dan heel opgewonden van worden en dat dan niet goed is.
Oh ja, meneer De Man gaat nog verder zelfs. Dat als je die meisjes dan vingert, dat ze dan spontaan klaar komen. Nou ja, vind je het gek? Bewijst alleen maar dat die meneer Smythe een echte Smiecht is. Of lekker kan vingeren. Oehhh.
En het dan ook nog zo brengen dat ze dus slaag nodig hebben als ze volwassen zijn. Dat je in plaats dat je dan lief tegen zo’n meisje bent, dat ze je dan eerst moet straffen en dan pas beslissen of ze recht hebben op dat beetje liefde. Erger, dat je dan een therapeut, nog erger een psycho-therapeut -lees meneer De Man himself- nodig hebt om te bepalen of je dat als meisje ook krijgt. Nou jaaaah.
Dus meiden, moet ik nu echt bij zo’n halve zool op de bank gaan liggen? En denken jullie echt dat ik dan een beetje lol kan hebben?
Ik schreef al in het begin, ik kan echt niet meer terug, met goed fatsoen.
Want anders ligt mijn image echt aan flarden.
Maar ja, hoe moet ik dat dan aanpakken, aanstaande woensdag, wat moet ik zeggen, wat moet ik doen? En allerbelangrijkste: wat trek ik aan?
Want ik heb al wel van jullie geleerd dat dat reuze belangrijk is bij een therapie.
Anima vertelt me heel duidelijk in haar verhaal hoe het niet moet. Geen nette broek en stijlvolle blouse, haren opgestoken. Dan heb je als vrouw geen enkel wapen meer, dat blijkt. Een sexy jurk met jarretels en zo leek me wel wat, maar dat raadde Marny dus af. Dat bouwvakkersrokje van haar, vond ik dus ook een heel tof idee. Natuurlijk werkt dat, leer mij mannen kennen (en vrouwen trouwens net zo goed hoor, tenminste als ze ook op vrouwen vallen en je niet als concurrente zien). Maar ja, als ik dat doe, dan heb ik het gevoel dat ik je na-aap, en ik wel nou net zo graag origineel zijn. En laten zien dat ik het ook kan: therapeutje bespelen.
Dus nou had ik zelf gedacht: ik heb dus een kort schots plooirokje, niet super kort zo dat ie provoceert en zo, maar zeg maar sexy kort. T’is niet een rokje van een schooluniform, maar het zou best wel kunnen zijn. En als ik dan mijn lange zwarte laarzen daaronder doe? En een net zedig wit bloesje met maar één knoopje los. Heb nog even gedacht dat ik dan zo’n engelse schooldas om moet doen, om helemaal het onschuldig schoolmeisje uit te hangen, maar ik heb het gevoel dat dat wat te is. Maar kan ik beter wel een blazer er bij aantrekken, of gewoon zo gaan?
Dus meiden, please, please help me.
Voor ik komende woensdag tegenover meneer De Man helemaal voor aap sta.
En sta te schutteren, zodat er niets meer van mij over blijft.
doei,
Eva
dit ‘verhaal’ is opgedeeld in 4 delen
klik op onderstaande link voor het volgende deel
 voor mijn Meesteres 
|
|
|
om mee te beginnen
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Eva's Therapie 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?