Honderdzestig
Het nette meisje is terug van een dagje stadten, wacht haar Meester haar nu wel of niet op?
Honderdzestig! De meester keek op haar neer met groot genoegen. Ze zag er zo lekker vrouwelijk uit. Haar molligheid, haar zachte haar, haar stem. Het vervulde hem allemaal met warmte. En al die warmte legde hij in de intensiteit waarmee hij haar bejegende. Het kostte hem veel inspanning om altijd koel en afstandelijk te zijn want graag zou hij haar hartstochtelijk beminnen. Maar nee, dat zou haar niet het grote genot geven dat ze verdiende. Met iedere vezel in haar lijf drukte ze haar afhankelijkheid van hem uit. Hij was haar Leermeester, van hem had ze leiding nodig, hij moest haar discipline bijbrengen. Hij was niet weinig verbaasd dat ze niet gilde, zelfs niet haar spieren spande. Alleen de verbeten uitdrukking op haar gezicht verried de martelende pijn in haar tepels. Hij plukte een paar keer aan de zachtroze knopjes, pakte ze wat steviger beet en draaide ze weer venijnig om. Ze kon niet helemaal stil blijven staan maar er kwam geen geluid over haar lippen. Hij had haar de hele dag al geplaagd met zijn geheimzinnige komen en gaan; eerst het binnenvallen toen haar moeder op visite was. Het achterlaten van zijn koffer had haar erg in verwarring gebracht wist hij. De geheimzinnige briefjes! Hij genoot van het spel. Daar stond ze! Ze had zich mooi gemaakt met dat leuke jurkje en die sexy gehakte schoentjes. Hij liet haar los en sloop naar de kamer. Haalde het briefje van de telefoon. Het briefje dat hij in zijn koffer had gelegd voegde hij erbij. Op stille voeten betrad hij weer haar slaapkamer en schoof de la van het nachtkastje open. Daar lag het derde briefje in een envelop. Allemaal onbenullige opdrachtjes om haar te plagen. Samen met het briefje op het bed verkreukelde hij ze allemaal tot een prop, vlak naast haar oor. Hij zag de pareltjes zweet in het kuiltje van haar hals. De meester greep zijn subje bij de wangen en wrong haar mond open. Met een snelle ruwe beweging duwde hij de prop papier erin. “Dus jij dacht mijn opdrachten te mogen negeren, hè,” snauwde hij in haar oor terwijl hij haar ruw tegen zich aantrok en haar in een knellende greep hield. “HHHHNGGGG!” “Hou je ongehoorzame mond!” Hij sleepte haar door de slaapkamer als een lappenpop. “Wat verbeeld jij je wel te zijn?” Snauwend en grauwend smeet hij haar op het bed. Met ruwe bewegingen bond hij haar enkels bijeen en borgde het touw aan de bedbodem. Hij rukte haar heen en weer tot ze recht lag, snoerde haar polsen samen en rekte haar lichaam op door aan haar onderarmen te trekken. “HHHNNGGGG!” “HHHNNNNGGGG!” De touwen striemden haar enkels en polsen. Nog nooit had haar Meester zo ruw met haar gedaan. Nog nooit had hij zo boos geklonken. De bittere smaak van het papier vulde haar mond, haar tong werd droog en ze moest kokhalzen. Oh wat had ze een spijt dat ze niet eerder al die briefjes had gelezen toen ze thuis kwam. “Lig stil en kerm niet zo!” Heel even voelde de Meester een vlaag van echte boosheid. Heel even was hij jaloers geweest dat zij met haar moeder en vriendin plezier had gemaakt in plaats van met hem. Zo snel als de gedachte opkwam ebde hij weer weg. Ze was hier! Ze zag er zo mooi en meisjesachtig uit. Ze was voor hem beschikbaar. Ze gaf zich over. Herinnerde zich al haar stille beloften aan Hem. Ze droeg haar uitgerekte lijf op om Hem te verwelkomen. Zover als de touwen het toestonden duwde zij haar dijen uiteen. Ze trok haar rug hol. Ze wist dat haar borsten mooi omhoog staken in deze houding en dat Hij daar zo van hield. Ze wilde zeggen: “Neem mij Meester!” maar het klonk als “HHHHNNNGGHHNG” Met welgevallen keek hij naar haar overgave. Haar heerlijke lichaam leek wel te smeken om wat komen ging. Hij haalde de klemmen tevoorschijn en bond de touwtjes eraan vast. “Ik ga je mooie lichaam pijn doen!” fluisterde hij in haar oor. “Hier voel maar!” Er ging een schok door haar lijf toen hij de eerste klem op haar venusheuvel legde. Hij streelde even over de zachte welving en zag hoe ze haar dijen verder uiteen perste. Hij spreidde haar knieën verder door ze aan de rand van het bed te binden. Haar enkels deden nu echt pijn van de spanning die de touwen veroorzaakten. Ze was intens nerveus. Als hij zei dat hij haar pijn ging doen werd ze altijd bang! Een misselijk gevoel verknoopte haar maag. Maar het maakt haar tegelijk zo opgewonden! Ze vreesde en verlangde heftig naar de eerste klap, naar die eerste pijnscheut, en de tweede en de roes die daarop volgde. Maar in plaats van haar nu al pijn te doen streelde hij haar. Hij wakkerde haar verlangen aan tot ze dacht dat ze gek werd. Genietend van haar kronkelende lijf stak de Meester zijn hand onder haar beha. Hij trok het textiel naar onderen zodat haar flinke borsten omhoog geduwd werden. Zou hij haar nu al in de klemmen zetten? Nee natuurlijk niet! Hij plaagde haar borsten met de klemmen maar legde ze er tenslotte gewoon op. Boven het bed was een haak. Hij klom op de stoel en reeg de touwtjes van de klemmen er door heen. Natuurlijk maakte hij duidelijke geluiden zodat zij hoorde wat hij deed. Hij sprong van de stoel en schoof die terug naar de hoek. Op zijn knieën naast het bed fluisterde zachtjes in haar oor: “Honderdzestig!” Met de grootst mogelijke tederheid streelde hij haar lichaam waarbij hij hardop tot honderdzestig telde. Daarna bevestigde hij de klemmen op haar borsten en haar schaamlippen. Hij haalde de prop uit haar mond en trok haar hoofd omhoog aan haren. De touwtjes van de klemmen spande hij strak aan en liet haar die tussen haar tanden klemmen. Weer fluisterde hij: “Honderdzestig!” Ze werd helemaal week van binnen. “Honderdzestig,” dacht ze en voelde tranen van wanhoop. Ze hoorde hem zijn riem afdoen! “Als er een touwtje slap hangt begin ik opnieuw!”
|