| Gepost op zaterdag 27 augustus 2005 - 05:10 pm: | 
|
|
auteur: Harry
Ik zit in mijn kantoor. Buiten regent het, de lucht is donkergrijs. Mijn dagtaak zit er op. Ik wacht op een fax van een klant, die ik nog even wil doornemen en daarna kan ik naar huis.
Terwijl ik op mijn fax wacht, kijk ik door het raam naar buiten. De regendruppels tikken tegen het raam. Mijn gedachten beginnen af te dwalen…. Die bijzondere gebeurtenis.... Dat bijzondere, dat in mijn huidige leven niet meer voorkomt. Tik, tik, gaat de regen. Tegenwoordig heb je internet, met subs en Doms en alles wat je maar kunt bedenken.
Grimmig grijns ik bij de grap die in mijzelf maak: “Mijn enige ‘subs’ , zijn de sub-contractors in mijn projecten, die ik alleen in figuurlijke zin op de vingers mag tikken, als ze zich weer eens niet aan hun planning houden.”
Mijn gedachten dwalen verder af. Die bijzondere gebeurtenis van toen..... Vijftien jaren terug in de tijd, het is alsof het gisteren was....
Turbulente wentelende stundententijd ! Alles nieuw, alles spannend, alles anders. De colleges, de verenigingen, de optredens met de band, de heftige discussies op het studentenhuis. Het leven wervelend om me heen. Dit was een andere tijd. Zoveel te doen, zoveel te ontdekken!
En toch, dat ene waar ik nooit met iemand over praatte.... Een droom, die ik al had zolang ik mij kon herinneren, hoewel ik niet meer precies wist vanaf wanneer.
Op een dag las ik in een plaatselijk blad een piep kleine advertentie. Het was een SM-vereniging die een ontmoetingsavond organiseerde. Zou ik hier mijn droom vinden....? Ik trok de stoute schoenen aan en reed er heen. Het vermelde adres bleek een klein kroegje in een smal straatje te zijn. De ramen waren al beslagen van rook en levendigheid. Binnen werd ik vriendelijk verwelkomd door een nogal dikke dame van middelbare leeftijd, die in een opvallend leren pakje met veel kettingwerk was gehuld. Ik nam plaats aan een tafel waar meerdere mensen zaten. De meesten aan tafel schenen elkaar al goed te kennen en wijdden in brede vaktermen uit over naalden, tepelklemmen, haakjes en andere deskundigheden. Ik voelde mij niet op mijn gemak. Was dit nu mijn droom??? Een andere tafel diende blijkbaar als ‘uitstalling’, waarop trots de werktuigen werden getoond. Van sommige kon ik slechts de toepassing raden. Hoe langer ik naar de conversatie luisterde, hoe meer het mij duidelijk werd dat ik hier niet thuishoorde.
Teleurgesteld liep ik naar de bar om een pilsje te halen. Op een kruk zat een meisje met lange haren aan haar colaatje te drinken. Ze zat enigszins afgezonderd van de rest en scheen hier niet echt thuis te horen. Terwijl ik met de barman sprak, voelde ik onbewust dat ze mij in zich opnam. Ik betaalde en draaide mij naar haar toe. Een lief gezicht met twee mooie ogen keken mij aan. Die ogen hadden wat bijzonders, vond ik, een beetje dromerig maar tegelijkertijd eerlijk en lief.
Na wat oppervlakkig heen en weer vragen, bleek dat ook zij hier de eerste keer was.
“En, wat vind je van al die nieuwe indrukken die je hier hebt opgedaan,” vroeg ik, om het gesprek gaande te houden.
Ze haalde haar schouders op: “Och, ik wilde wel eens zien hoe zoiets gaat, maar ik hoef hier niet echt meer terug te komen.”
Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt. Zou zij misschien net als ik .......!
Dapper besloot ik het ijs te breken.
“Maar als je hierheen gekomen bent moet je toch op de een of andere manier interesse in SM hebben, of niet?”
“Ach......” aarzelde ze glimlachend, en keek verlegen naar beneden. We raakten over onze studies en van alles aan de praat, tot ik besloot het over een andere boeg te gooien.
“Stel eens, puur hypothetisch natuurlijk”, sprak ik op studenteske wijze, “...stel er bevindt zich ergens een meisje, dat heel stout is en dit van haarzelf ook verdomd goed weet. Zou zij dan straf moeten krijgen?”
Ze glimlachte en begon te blozen.
“Ja, eigenlijk wel,” sprak ze.”
Ik voelde onwillekeurig een gevoel van opwinding in mij opkomen en vroeg: “maar zeg dan eens, hoe die straf er uit zou moeten zien?”
Haar ogen waren nog steeds enigszins naar beneden gericht.
“Nou ja, .... dat wil ik niet zo direct zeggen,...... maar, maar.... in ieder geval zo, dat ze het maar eens goed voelt,” sprak ze er kordaat achteraan.
Ik had nu geen keuze meer, ik moest mijn laatste zet doen: “Maar toch niet op de manier als hier, met al die merkwaardige werktuigen op tafel? Dan liever gewoon ouderwets klets klats op de blote billen, dat is veel gezonder, toch?”
Haar eerlijke ogen keken mij nu recht aan.
“Precies,” lachte ze, “dat zou ze nodig hebben, dat stoute hypothetische meisje!”
Mijn hart juichte, ik bedwong mij om niet een sprong in de lucht te maken.
Ik heb haar daarna twee maal uitgenomen naar een gezellig studentenkroegje in de stad.
We spraken nu heel open met elkaar. Ze vertelde dat ze heel lieve ouders had. Haar vader was echt het type van: ik ben niet boos kindje, maar wel verdrietig. Toch had ze als kind altijd al een opwindende nieuwsgierigheid gevoeld, hoe het zou zijn om strenge ouders te hebben, en wel eens flink op je billen te krijgen, als je stout was geweest.
“Ik ben een nogal chaotisch en verstrooid dier,” bekende ze.
“Dat is heel slecht voor mijn omgeving en vooral voor mijzelf. Soms ben achteraf ik zo boos op mijzelf, dat ik wel kan huilen.”
We besloten al spoedig dat ‘Het’ er van moest komen. Ze zei wel resoluut, dat ze van te voren wilde weten hoe het ging gebeuren, het waren uiteinderlijk haar billen. Ik vertelde haar duidelijk, welke straf ze had verdiend en dat ik de baas zou zijn vanaf het moment dat ze over mijn knieen zou liggen.
“Oei,” sprak ze blozend, toen ze haar straf vernam.
“Dat is wel echt, echt streng hoor....., maar ja, ...ik heb het eigenlijk wel hard nodig,” zuchtte ze er achteraan.
De vraag kwam nu natuurlijk op: waarheen? Op de studentenflat ging natuurlijk niet. Een hotel? Nee joh, net als in die ongezellige detectives op TV! In de auto? Ook niet ideaal als je je niet kunt bewegen. Uiteinderlijk kozen we voor de vrije natuur. We zouden daar stil plekje opzoeken en een dagtentje opzetten, ideaal toch! Ik had nog een oude bungalowtent, die ik een keer van een oom had gekregen. Hij was gelukkig niet al te groot en kon op de schouders gedragen worden.
Onze keuze viel op een natuurgebied, niet ver weg. We hadden een dag door de week gekozen, omdat het daar buiten het weekeinde heel rustig was. Het was een prachtige zonnige dag. Ik zette mijn oude studentenkar neer op de parkeerlaats en we namen rugzak en tent mee. We verlieten het normale wandelpad en liepen ongeveer een half uurtje de vrije natuur in. Naarmate wij het doel naderden, begon mijn hart sneller te kloppen. Zij zei niets, maar ik weet zeker dat ze hetzelfde voelde. We vonden een mooi groen grazig stukje met veel riet erom heen, dat ons ‘verstopte’. Het opzetten van die oude tent viel wat tegen, het duurde bijna een uur. Wij vermeden elkaars blikken en werkten ijverig door. Mijn hart bonkte nog meer en mijn oren suisden. Hoe zou zij zich voelen?
In mijn rugzak had ik maar twee dingen: een klein klapstoeltje en nog iets anders .....
De tent stond nu. Het was volledig stil om ons heen, alleen de vogels en het ruizen van de wind was te horen. Ik sidderde van binnen, maar ik moest mij vermannen. Ik was immers de ‘baas’ en moest overwicht uitstralen!
Terwijl ik van binnen trilde als een rietje, nam ik gespeeld vastberaden haar hand en leidde haar de tent in.
“Zo,” sprak ik, terwijl ik met alle geweld mijn stem resoluut deed klinken.
“We zijn nu hier om te doen, wat je al zo lang hebt gewild en nodig hebt. Ik ga nu een minuut de tent uit en als ik terug kom verwacht ik dat je spijkerbroek uit is.”
Zonder haar reactie af te wachten liep ik quasi nonchalant naar buiten.
Ik hoorde hoe ze haar spijkerbroek van haar benen trok en met een zachte plof op de grond liet vallen. Bijna als in een onwerkelijke film ging ik de tent binnen. Daar stond ze. Haar sportschoenen en spijkerbroek lagen op een hoopje op de grond. Haar T-shirt hing als een soort kort minirokje half over haar slipje. Haar mooie blanke benen waren volledig bloot, op haar sokken na, die ze nog aan had. Er was nu geen weg meer terug ! Mijn hart ging als een losgeslagen wilde te keer!
Ik klapte mijn stoeltje uit, nam plaats en gebood haar naast mij te komen staan.
Ze liet zich gewillig over mijn schoot trekken. Ik pakte haar slipje bij het elastiek beet en trok het naar beneden. Ze hielp mee door iets omhoog te veren. Ik geleidde het langs haar zachte warme benen tot over haar enkels, waarna het als een nutteloos vodje op de vloer viel. Haar gewicht drukte vrouwelijk warm en zacht op mijn knieën.
Ik trilde nu niet meer, ik voelde mij rustig, vastberaden en sterk. Ik bracht mijn hand ver omhoog en liet hem twee maal achter elkaar met een luide klets op haar blanke billen neerkomen. Kletshard klonken ze. Een siddering ging door haar heen en ze kreunde kort en hevig. Mijn handafdruk stond nu in beide billen afgedrukt als een vlammende waarschuwing voor wat ging komen. Mijn hand zwaaide nu onverbiddelijk hoog op en neer en ik liet de kletsen in regelmatig tempo op haar billen neerkomen. Klets, klats, klets klats! Hoe fris en vers klonken die kletsen in de vrije natuur ! Klets, klats ! Haar billen werden nu meer egaal gekleurd. Ze kneep ze niet samen, maar hield ze los, voor mij een overweldigend symbool van vrijwillige overgave! Ze kreunde en kermde nu luider. Klets, klats, klets, klats. Haar billen dansten op mijn schoot. Haar blanke dijen, zacht vrouwelijk gespierd, golfden enigszins terwijl ze haar voeten onrustig op en neer bewoog.
Ik kletste steeds afwisselend op haar linker en rechter bil en in dezelfde cadans kronkelden haar heupen op mijn schoot in een licht wentelende beweging mee. Was dit van de pijn, of van onbewust genot, of misschien van beide? Soms spande ze haar rug kort aan, en maakte ze met haar hoofd een heftige beweging naar boven, die haar haren deden wapperen. Dan in afwisseling, ontspande ze haar rug weer volledig, en boog in volle berusting haar hoofd naar beneden, zodat haar gezicht en haren de vloer raakten. Ik smolt weg. Ik voelde een oneindige vertedering, voor dit meisje, dat zich zo volledig aan mij overgaf. Zoals haar billen gloeide, zo warm gloeide mijn hart van binnen ....
Geforceerd streng zij ik: “Zo sta maar op, stoute meid. Daar ligt mijn rugzak, je zult daarin vinden wat je nodig hebt.”
Ze liep in twee stappen naar de rugzak, terwijl haar mooie ronde rode billen enigszins wiegden in de beweging. Ze kleurden zich in contrast af tegen haar blanke bovenbenen. Ik smolt verder weg, bij de aanblik. In de rugzak lag nog maar een ding: een schoolliniaaltje. Het was een licht lineaaltje van hout, zoals je dat overal kon kopen.
Ze reikte mij het liniaaltje met een vuurrood gezict aan, zonder mij direct aan te kijken en ik trok haar weer over mijn schoot. Een paar seconden streelde ik haar billen zachtjes met het harde hout. Even rilde ze. Zag ik heel even kippevel over haar dijen heen gaan, of was het maar verbeelding ?
Ik hief het liniaaltje nu hoog op en liet het in een blits snelle beweging neerdalen.
“Auuuu...” kermde ze nu luid.
Het geluid van de klets klonk nu heel anders als voorheen. Het leek een enigszins op het scherpe geluid van zo'n klappertjespistool waar je als kind zo prachtig luid mee kon knallen.
Ik begon nu in een gestaag ritme te petsen. Ik plaatste het lineaaltje steeds zo, dat beide billen gelijk werden geraakt. Pets, pets, pets, pets, pets, pets, knalde het liniaaltje. Haar hoofd en benen maakten nu wilde bewegingen op en neer. Haar gehuil was nu duidelijk te horen en tussendoor hoorde ik haar snikken. Pets, pets, pets, pets, pets, pets ! Het liniaaltje ging ongestoord in vast ritme door. Pets, pets, pets, pets.......
Ik kan niet meer zeggen, hoe lang het heeft geduurd. Het was een eeuwigheid en tegelijkertijd een seconde. Ik voelde mij in een vreemde doch gelukkige extase. Toen ik het liniaaltje neerlegde, streelde ik een moment vertederd haar zachte koele dijen en gloeiende billen. Ze waren nu donkerrood als rijpe tomaatjes. Zacht snikte ze na.
Met een brok in mijn keel, stelde ik haar voor, even naast elkaar te gaan zitten buiten de tent. Ze ging naast mij zitten op de zachte koele grond. We keken beiden recht voor ons uit de natuur in. Ik legde troostend mijn arm om haar heen. Wij keken zo een half uur voor ons uit zonder een woord te zeggen, haar wang zachtjes tegen de mijne aan. Een wolk stak helder wit af tegen de blauwe hemel en bracht een aangename schaduw over het veld. De wind ruiste door het riet, in de verte streek reiger neer. Met mijn arm om haar schouders, voelde ik haar ademhaling steeds rustiger worden en ik zelf had een gevoel dat alles van mij af gevallen was. Bevrijding, mijn droom! Ik draaide mijn gezicht naar haar toe en zij naar mij. Ze keek mij glimlachend aan met die mooie dromerige ogen. Ik besefte dat het onafwendbare mij had overvallen. Ik was verliefd....
Rrrrt, zegt mijn faxapparaat. Mijn fax is zojuist binnengekomen. Nog even doornemen en dan kan ik naar huis.
Ik kijk nog even bedachtzaam door het raam naar de regen. Ik heb nog twee maanden een vurige liefde met haar gehad. Daarna ben ik afgestudeerd en naar het buitenland verhuisd voor mijn werk. We hebben daarna nog een tijdje met elkaar geschreven, maar ik heb haar nooit meer terug gezien.
“Misschien moet ik dit verhaal gewoon eens van mij af schrijven,” zeg ik tegen mijzelf, terwijl ik mij van het raam afwend.
“Gewoon als laatste afscheid van dat heel bijzondere meisje, mijn droom....”
Ik doe mijn PC uit, raap mijn spullen bij elkaar en trek de deur achter mij dicht.
|
|
|
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?