| Gepost op zondag 27 februari 2022 - 02:43 pm: | 
|
|
wat doen we met dienstmeisjes die jokken? die krijgen...
“Kom jij eens hier,” zei Juliette streng tegen Dora direct na het vertrek van de Directeur.
Ze wees naar de grond voor haar.
Dora keek haar verbaasd aan maar gehoorzaamde meteen.
“Op je knietjes.”
Braaf knielde ze niet alleen voor Juliette neer maar stak ook gedwee haar handen in haar nek.
“Goed zo,” en daarna streng: “Nou?”
Maar Dora wist het echt niet. Ze had duidelijk in de ogen van Juliette iets heel verkeerds gedaan, waarschijnlijk in relatie met de Directeur. Maar wat? Ze had geen idee.
“Jij beweerde staalhard aan de Directeur dat ik nog maagd was.”
“Bent u dat dan niet Mevrouw?”
De vraag was goed, maar dat ‘u’ en ‘mevrouw’, daarover was ze heel tevreden.
Heerlijk even haar nieuwe status als verantwoordelijke van Dora uitproberen.
“Hoe durf je, Dora. Heb je dan niets begrepen?”
Juliettes verontwaardiging had nu echt effect op Dora. Hoe snel kon dat gaan. Ze voelde zich niet alleen een minderwaardig dienstmeisje, maar ook heel erg slecht.
Ze begon er zelf van te stotteren: “Het spijt me mme vrouw, ik bedoeldoel doelde niet dat.”
“Stil.”
“Ja mevrouw,” nu heel timide,
“Ik zal het even voor je uit spellen. Wat zei jij tegen de Directeur, nou?”
Dora probeerde te antwoorden, maar dat was Juliettes bedoeling niet.
“Stil jij,” zei ik. “Ik was geen maagd meer? Nou?”
Ja, nu durfde ze helemaal niet meer te antwoorden. Ze knikte daarom maar verslagen van ‘ja’.
“Juist ja. En dat had jijzelf geconstateerd, niet waar?”
Nog steeds die bijtende toon van Juliette, maar nu wist Dora precies waarop Juliette doelde. Ze kreeg een hoofd als vuur.
“Dat dacht ik al. Je hebt gewoon een potje staan liegen tegen de Directeur, hè meisje. Je hebt een beetje me zitten vingeren, en toen precies gezegd wat hij wilde horen. Dacht je dat ik dat niet wist? Dacht je dat ik zo onnozel was dat ik niet in de gaten zou hebben dat je zoiets helemaal niet kon weten. Of ik mezelf nooit beter zou hebben gevingerd en dieper dan dat dat.. gefriemel van jou.”
“Oeh, dat woord. Gefriemel. Ze had echt wel haar best gedaan. Niet alleen om het echt te laten lijken, maar ook om Juliette wat genot te schenken. Niet te veel natuurlijk, dan had de Directeur het geweten. Maar gefriemel, dat was niet ...”
Dora zuchtte. Het kwartje was gevallen. Ze was er in gestonken.
Maar Juliette had wel gelijk: ze had gelogen en alleen maar gezegd wat hij wilde horen.
Drie keer ademhalen. Zodat ze mooi en schuldbewust kon zeggen: “Het spijt me Mevrouw. Ik ben een slecht meisje mevrouw. Wilt u me straffen?”
En nog voor ze het laatste ‘mevrouw’ kon uitspreken onderbrak Juliette haar: “Over mijn knie, meisje. Je verdient een pak slaag. Billekoek voor jou.”
Dat hoefde ze niet twee keer te zeggen. Gehoorzaam kwam Dora overeind en drapeerde zich over de schoot van Juliette. Die was wat naar voren geschoven zodat ze over haar schoot schuin op de bank kon gaan liggen, om zodra ze lag haar billen aan Juliette te presenteren.
Die aarzelde niet en streek haar diensterrokje omhoog, en haar broekje naar beneden.
Zo, dan nu even diep ademhalen. Dit had ze nog nooit gedaan. Het was een impuls geweest die ze opgevolgd had. Maar nu... die mooie blote billen van Dora vlak voor haar. Want mooi waren ze. Ze streelde ze. Eigenlijk wilde ze heel andere dingen met Dora doen. Maar nu lag ze hier, over haar knieën.
“Alsjeblieft, straf me nu,” klonk het zachtjes naast haar.
Dora had gelijk. Zij had het beloofd. Dora had er om gevraagd. Maar toch...
Dora had er niet alleen gevraagd, de toon waarop vertelde haar dat ze het echt wilde.
Okay dan, gewoon doen dus.
De eerste klap. Stelde niks voor. Dora reageerde niet. Te zacht dus. De volgende gaf al een kleine beweging te zien bij Dora. Nog harder. Een kreuntje nu als beloning. Was het misschien toch te hard? Ze aarzelde om verder te gaan.
“Straf me nou, alsjeblieft. En hard. Please?” klonk het smekend.
‘Okay, dan zul je het krijgen,’ dacht Juliette verbeten ... tot haar eigen verbazing.
‘Ze had straf verdiend, dit kind over haar schoot.’
Dat was de manier dus. Pats. En auw. En pats en auw auw.
Haar hele billen moesten rood worden. Dat was haar opdracht. Geen één plek twee keer. Nog niet. Eerst moest alles rood. Dan nog wat roder...
Pfoe, dit was leuk. Spannend. En vermoeiend.
Ze stopte. Haar handen deden zeer. Pas nu voelde ze het. Ze streelde Dora’s billen. Warm. Heet? nee dat was overdreven. Gewoon, ze had haar een flink pak slaag gegeven. Meer niet. Precies zoals het moest zijn.
Wat bevestigd werd door een klein stemmetje op de bank.
“Dankjewel, Juliette.”
wie was nou al weer wie?
lijst met personages Kostschool: herzien - opent in nieuw tabblad
lijst met personages Genootschap - opent in nieuw tabblad
en waar speelde zich het allemaal af?
het Gebouw - opent in nieuw tabblad
© Paul Gérard
 verhalen maken dromen waar 
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
als je geeft èn neemt heb je dubbel plezier 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?