| Gepost op maandag 29 november 2021 - 06:15 pm: | 
|
| Meester, Man en Slavin?  
een nieuw begin
vierde deel van “Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes”: Het Genootschap
(eerste hoofdstuk)
wat vooraf ging: naar het laatste hoofdstuk van de Kostschool
Slotceremonie
Het was direct na het afscheid van de Internetmeisjes en hun familie dat Moniek door Juffrouw V. gevraagd werd mee te komen.
Ze had even verward om zich heen gekeken. Waar was haar man gebleven?
Natuurlijk was hij er bij geweest toen zij haar certificaat gekregen had. Ook na afloop van de ceremonie had hij haar even kort omhelst. Haar nogmaals gezegd hoe trots hij op haar was. En dat hij van haar hield. Ze kon niet zeggen hoe blij ze was geweest met die paar woorden.
“Maar ga nou met je meisjes een rondje maken. Die willen je allemaal aan hun geliefde voorstellen en zo. Zij gaan zo weg, maar ik niet.”
Ze had hem een kus gegeven en gedaan wat hij voorstelde. En dat was echt leuk geweest. Maar nu werd ze meegenomen. Nou ja, vast naar hem toe, dat kon niet anders.
Juffrouw V. leidde haar naar de studeerkamer van de Directeur. Zonder te kloppen opende ze de deur en liet haar binnen. Zelf bleef ze buiten en sloot de deur achter zich.
Verbaasd zag Moniek dat de Directeur reeds op haar wachtte vanachter zijn bureau. In een flits zag ze haar Rapport daarop liggen. Maar haar ogen zochten haar man. Hij was er niet.
“Kom meisje, ga zitten. Je zoekt je man. Ik zie het. We gaan zo naar hem toe. Kom, ga zitten.”
Aarzelend gehoorzaamde ze.
“Ik wil graag eerst wat ‘unfinished business’ afwerken. Nee, schrik nou niet. Het gaat om dingen die ik heb laten liggen. Daar had ik zo mijn redenen voor. Maar nu is het moment om daar open over te zijn.”
Haar ogen gingen naar het rapport dat op het bureau lag. Ze had het zonet goed gezien: het was haar rapport.
Moniek
meisje van zijn dromen
“Meisje, Vrouw of Slavin?”
Onderzoek naar haar Mogelijkheden
Ze keek vragend naar de Directeur.
“Pak het maar,” antwoordde hij.
Gretig gaf ze gehoor aan zijn uitnodiging. Het was niet dik, was het eerste wat haar opviel. Ze opende het. Een blanco pagina. Chique, dacht ze nog even. Maar ook de volgende pagina was leeg. Ze bladerde verder. Het gold voor elke pagina in het rapport. Behalve de voorkant was waren alle pagina’s blanco.
Ze keek verbijsterd naar de Directeur.
“Er staat niets in.”
De Directeur knikte.
“Dus...?” vroeg hij.
“Er is geen rapport?” vroeg ze.
“Bijna goed.”
“Ik krijg mijn eigen rapport gewoon niet te zien,” concludeerde ze.
De Directeur schoot in de lach.
“Dat zou dan wel heel wreed zijn van mij. Moedwillig dat daar neerleggen om je in te wrijven dat je je eigen rapport niet mag inkijken, laat staan het lezen.”
Ze knikte aarzelend. Jazeker, zo wreed konden ze zijn. Maar aan de blik van de Directeur te zien klopte dat nu niet. Maar wat dan wel?
“Denk na.”
Ja dat deed ze al.
“Kijk wat er staat.”
Ze las het voor.
“Moniek, staat er heel groot.
En daarna ook vet maar wat kleiner: meisje van zijn dromen”
Ze keek hem aan.
“Dat klopt niet.”
De Directeur gebaarde ‘ga verder’.
“Dat ben ik niet.”
Ga door, gebaarde de Directeur opnieuw.
“Ik ben niet het meisje van zijn dromen. Hij houdt van mij en ik van hem.
Maar het meisje van zijn dromen ben ik niet.”
Ze dacht even na.
“Hij zei altijd tegen me: ‘Meisje, ik hou van je zoals je bent’.
Hij zei dat zčlfs toen ik zijn slavin wilde worden.
Voor hem hoefde ik niet te veranderen.”
De Directeur knikte instemmend.
“Maar wat ben ik dan wel?” vroeg ze aarzelend.
“Wat staat er nog meer?”
“Meisje, Vrouw of Slavin? ” las ze voor.
“Met een vraagteken, dus. Maar wat ben ik dan van die drie?” vroeg ze, “meisje, vrouw of slavin?”
“Wat vind je zelf?”
Ze dacht even na.
Aarzelend begon ze: “Ik ben zijn vrouw, de vrouw van mijn man. Zo voel ik me ook. En zo noem ik me ook altijd: zijn vrouw. En hij is: mijn man.
Toen ik ‘Haremslavin’ had gelezen wilde ik slavin worden. Zijn slavin. Maar dat was ik niet.
Hier op het Instituut was dat anders. Hier voelde ik me wel slavin. Heel erg slavin,” ze bloos bij de gedachte aan wat ze nu ging zeggen: “uw Slavin. Heel erg Uw Slavin.”
De Directeur glimlachte en knikte. Dat was zeker waar geweest.
“En op de Kostschool voelde ik me meisje, heel erg ‘een meisje’. Zelfs toen ik Klasse-Oudste werd bleef ik me zo voelen. Gewoon, een meisje. En eerlijk gezegd heb ik me nooit eerder zo eh vrij gevoeld.”
Ze keek bedroefd. Was het dan echt zo: miste ze het nu al, dat gevoel een kostschoolmeisje te zijn?
“En nu ben ik weer Vrouw. Gewoon, een vrouw.”
Ze moest lachen om zichzelf: “Een gewone vrouw...”
En tegen de Directeur: “Dus u mag het zeggen, wie ben ik nou echt?”
“Heb je het niet al zelf heel mooi geformuleerd?”
Moniek keek hem nogmaals verbaasd aan.
“Je bent het alle drie: vrouw, meisje en slavin. Maar nooit tegelijkertijd.”
“Kijk nou maar niet zo verbaast. Maar eerlijk is eerlijk: ons heeft het ook verbaast. En daarover bestaat dus wel een rapport, over die verbazing. Nou ja, meer een verslag van wat je hebt meegemaakt. De uitkomst van al je onderzoeken op het Instituut.
Maar ook dat rapport is verouderd. Je periode op de Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisjes heeft veel meer opgeleverd dan dat rapport. En de tijd dat je daar Klasse-Oudste was nog meer.
We zijn namelijk tot de conclusie gekomen dat je heel bijzonder bent.
We wisten al dat je vanuit het ‘gestrafte meisje’ slavin werd.
En dat het niet zo heel moeilijk was om jezelf ‘meisje’ te laten voelen.
Maar als Kostschoolmeisje ontdekte je je biseksualiteit.”
Natuurlijk kon Moniek haar blozen niet verbergen. Was het dan zo duidelijk geweest dat ook meisjes haar opwonden? Ja, dat ze zelfs verliefd op één van hen was geworden: Marjan.
Nou ja, ook andere kostschoolmeisjes was het al opgevallen, en de Directeur ontging natuurlijk niets. Net zoals Juffrouw V., nu ze er even over nadacht.
Maar dat hij haar biseksueel noemde? Dat voelde raar. Ook al was het waar.
“Eigenlijk hadden we dat al een beetje verwacht.”
Huh?
“Maar niet dat je daarnaast ook nog eens een switch bent.
Een switch ben je als je kunt wisselen van sub naar dom en omgekeerd. Switches heb je in twee maten is onze ervaring: het switchen binnen je relatie: nu eens ben je daarin de dom, dan weer de sub. De andere vorm is dat je voor de één een sub bent, en voor een ander een dom. Voor veel switch-vrouwen geldt dat ze naar vrouwen toe de dom zijn, en naar mannen de sub. Bij jou echter loopt dat allemaal door elkaar. Je kunt zelfs van het ene moment op het andere switchen, hebben we het gevoel. Zonder dat je daar over na hoeft te denken.
Het mooiste voorbeeld daarvoor is dat jij de perfecte Klasse-Oudste was. Dat is per definitie een dominante rol. Die dominantie stond voor alle meisjes vast, en voor hen vervulde je die rol met verve. Toch was je onder de meisjes vaak genoeg ook een sub. Werd je zelfs gekoesterd als subje. Sterker, ook het omgekeerde is denkbaar. Het zou ons zelfs niet verbazen als je zelfs voor mannen de dominante rol zou kunnen vervullen.”
Nu keek ze toch even benauwd. Dat was echt iets wat ze beslist niet zag zitten.
“Maar dat is pure speculatie. Wees maar niet bang. Bij ons in het Instituut lopen er geen slaven rond. De kans dat je met hen in aanraking zou komen is minimaal. Ik benoemde dat allen maar om je vermogen om te ‘switchen’ te roemen. Ik denk zelfs dat ik persoonlijk zou verbieden, het domineren van een man, mocht ik daar achter komen...”
De Directeurs lachte om zijn eigen grapje. Gelukkig.
“Wat voor ons ook belangrijk is, is je vermogen om te switchen tussen vrouw, meisje en slavin. Dat kun je, sterker, ook voor jouzelf is dat belangrijk. Daarvan zijn we overtuigd.
Het is iets waar je de komende jaren zekere nog aan kunt werken.
We denken zelfs dat dat jouw weg naar geluk en harmonie zal zijn.
Hoe tegenstrijdig dat laatste: ‘harmonie’ voor een switch, ook mag klinken.”
Moniek moest lachen. Ja, harmonie. Dat ontbrak er bij haar nog aan.
Dat hele gedoe om slavin van haar man te willen worden. Tsja.
“Goed. Er is nog meer dat ik je moet vertellen, maar niet nu.
Nu gaan we eerst je man opzoeken. En die heeft nog een verrassing voor je, kan je al wel verklappen.”
Moniek keek benauwd. Verrassing? Van haar man? Haar Anthony? Uit de mond van de Directeur klonk dat zacht gezegd verontrustend.
Hij lachte om haar reactie.
“Wees niet bang, het zal echt een verrassing voor je zijn. Een fijne. En ik ben er van overtuigd dat het je gelukkig zal maken.
Kom, sta op. Hij zit hier om de hoek, in de woonkamer, die ken je.”
En of ze die kende...
Haar man wachtte inderdaad op haar. Ze vlogen elkaar in de armen. Moniek maakte een klassiek rondje rond zijn hals met de voeten van de grond. Mijn God, ze realiseerde zich nu pas hoe ze hem gemist had.
Samen doken ze daarna op de bank. Ja, dezelfde waarop de Directeur haar versierd had en daarna genomen. Het kon haar niet schelen.
De Directeur gaf hen alle tijd. Serveerde koffie en koekjes en ging toen in de fauteuil tegenover hen zitten.
Toen ze uitgeknuffeld waren was het Moniek die het gesprek begon.
“Jij had een verrassing voor mij, zei de Directeur.”
“Jazeker, of ik dat heb.”
Hij pakte haar beide handen.
“Ik heb een aanbod gekregen van het Instituut om voor hen te gaan werken. Als organisatie adviseur. Ik mag mijn andere werk er bij doen, maar gezien de riante beloning die ze bieden zal dat niet nodig zijn.”
Dat was inderdaad goed nieuws. Haar man was altijd in een eeuwige strijd verwikkeld om nieuwe opdrachten te verkrijgen. Maar, bedacht ze, ze woonden ver van hier. Als ze verhuisden zou zij haar baan op moeten zeggen. En ze had het op de bibliotheek erg naar haar zin. Nieuwe banen lagen hier niet voor het oprapen. Bovendien waren de huizen hier peperduur.
Dat alles en nog meer geen razendsnel door haar heen.
“Ik zie je denken: moeten we dan verhuizen? Huizen hier zijn niet te betalen? En mijn eigen baan dan..”
Moniek knikte.
Anthony keek uitnodigend naar de Directeur.
“Ik heb dat reeds met je man besproken. Ja, buiten jou om. Maar hij bedong daarbij heel stellig dat uiteindelijk ook jij er akkoord mee moest gaan.
Je weet wellicht dat het Landgoed waar het Instituut op staat erg groot is. Nou ja misschien ook niet, want op het landgoed ben je nog nooit geweest. Verder dan de oprijlaan zijn jullie niet gekomen.
Dat Landgoed hoort dus bij het Instituut. Een paar jaar geleden is besloten aan de rand daarvan een riante villa te bouwen. Die was bedoeld voor mij en mijn slavinnen. Daar ben ik echter nooit ingetrokken. Ik dacht dat de Juffrouw en ik wat meer ruimte nodig hadden, maar dat...”
De Directeur merkte dat haar mond spontaan open viel van verbazing. Hij wist wat ze dacht: ‘Juffrouw V. en de Directeur samen. Hadden ze dan een...’
Hij moest er om grinniken. Ach, ze was soms ook zo lekker voorspelbaar.
Hij beantwoordde haar ongestelde vraag.
“Nee, dat hebben we niet. We delen veel. Maar we hebben niet, zoals men dat tegenwoordig noemt, een relatie. Ook toen niet. Maar we deelden op dat moment wel een slavin. Je kent haar: Sophie.”
Maar Sophie was lesbisch. Bij veel van de Kostschoolmeisjes twijfelde ze. Maar van haar wist ze het zeker.
De Directeur grinnikte. Ook dit liet hij gebeuren met voorbedachte rade. Het was een mooie aanleiding om nog iets wat tot nog toe onbesproken was geweest te benoemen.
“Sophie is inderdaad lesbisch. En hoe kan dat dan met mij en haar, vraag jij je af. Ik leg het uit: Je hebt hetero slavinnen, lesbische en bi slavinnen. Jij bent duidelijk het laatste: bi.”
Nog steeds moest Moniek blozen bij die gedachte.
“Bij normale relaties is dat dan relatief duidelijk. Hoewel er nog veel te veel in vakjes gedacht wordt. Van hetero kun je langzaam naar bi schuiven en zelfs daarna naar lesbisch. En weer terug.
Voor Sophie golden die eerste drie stappen. Als slavin natuurlijk. Van hetero naar bi naar lesbisch. Vandaar dat we dachten dat Juffrouw V. meer ruimte nodig zou hebben in het Instituut. Maar Sophie slaapt nu zelfs in haar bed. Als ze geen kostschoolmeisje is...
Als slavin komt daar nog wat extra bij wanneer een vrouw duidelijk hetero of lesbisch is. Ik neem weer Sophie als voorbeeld. Het staat Juffrouw V. vrij om Sophie op te dragen mij ook als meester te gehoorzamen. Zodat ik haar ook op seksueel gebied zou kunnen gebruiken, nou ja, misbruiken dus eigenlijk.”
Hij moest even lachen om zijn eigen woordspeling.
“Het is gewoon heerlijk om door haar bevredigd te worden, of haar klaar te maken. Vrijen met haar is echter uit den boze, dat geldt als te intiem. Haar neuken, met name van achteren, zou nog wel kunnen... Mocht ik dat willen. Wat ik niet doe, tenzij dat goed voor haar is. Wat dan weer bepaald wordt voor Juffrouw V.”
Hij richtte zich even tot Monieks echtgenoot.
“Je ziet, binnen het Instituut zijn de mogelijkheden onbeperkt. En je maakt binnenkort deel uit van het Instituut, dus...”
Wat dat voor hem zou betekenen liet hij veelbetekenend in het midden. Toch kon Monieks echtgenoot niet ontkennen dat de gedachte ehhh aantrekkelijk was.
Maar zij merkte dat niet op. Voor haar maakte met name die laatste woorden van de Directeur: ‘je maakt binnenkort deel uit van het Instituut’ heel veel los. Haar man werd dus niet zo maar een medewerker. Hij hoorde bij het Instituut. Dus zagen ze in hem dan toch een Meester? Of iets wat daar op leek? Want op het Instituut zelf waren alleen dominante mannen welkom. Dat wist ze zeker. Toch?
“Goed, terug naar de nieuwbouwvilla op het landgoed. Die wordt op dit moment slechts sporadisch voor gasten gebruikt. Daar mogen jullie zonder kosten in wonen. Voor die gasten zoeken we dan een andere oplossing.”
Haar man vulde aan: “Ik heb het huis gezien. Heb een rondleiding gekregen. Je zult het fantastisch vinden. Het is misschien zelfs wat tč groot...”
Ze keek hem met grote ogen aan. Wat was er allemaal tijdens haar opname in het Instituut en daarna de Kostschool gebeurd?
En dat ‘je zult het fantastisch vinden’. Samen dus... Ze was bang geweest dat ze uit elkaar zouden moeten gaan wonen. Of zo. Niet langer samen. Ze wist dat hij niet haar Meester kon zijn, toch? En nu wilde de Directeur duidelijk wčl dat ze bij elkaar bleven.
“Maar er is nog meer,” ging de Directeur verder, haar verwarring negerend. “Het Instituut heeft ook jou iets aan te bieden. Je weet dat Juffrouw V. onze bibliothecaresse is. Nu, zij wil daarmee stoppen. Wij willen je graag haar baan aanbieden. Je weet van onze interessante en bijzonder collectie...”
Ja, en of ze dat wist. Marjan had daar in geuren en kleuren over verteld. Die toestand met de meiden en Juliette in de bibliotheek. En daarna in het Kostbaarheden kamertje. Daarna had ze brutaalweg aan juffrouw V. gevraagd of ze ook mocht kijken. Die had geglimlacht en haar zelf de meest bijzondere boeken laten zien.
Maar ze kon zich niet voorstellen dat juffrouw V.’s baan als bibliothecaresse een volledige baan zou zijn. Zelfs geen parttime nu ze er over nadacht. En een baan waar ze niets te doen had? Ook al was het binnen het Instituut? Wat natuurlijk op zich wčl weer aantrekkelijk was...
De Directeur liet haar in haar gedachtenstroom. Laat ze maar even nadenken. Laat ze maar twijfelen. Hij zou er eerst een schepje bovenop doen.
“Je kunt natuurlijk altijd een andere baan er bij houden. We kunnen zelfs helpen met zoeken hier in de buurt.”
Ja, dat had ze wel verwacht. Het was een optie. Ze zou wel heel veel in het Instituut zijn. Moest ze dan dat er maar voorover hebben?
“Maar eigenlijk is de bedoeling van het Instituut dat die baan méér dan fulltime zou moeten worden. Je zult dus leiding moeten gaan geven aan één of meer medewerkers.”
Huh?
“Ik kan er nu nog niet veel over zeggen, maar het gaat om een internationale collectievorming van erotische literatuur met een speerpunt richting bdsm. Een collectie die niet alleen inhoudelijk internationaal van karakter zal zijn, maar internationaal beschikbaar gemaakt moet worden. Met dependances in meerdere landen.”
“Maar eh het Instituut eh”
“Het Instituut is niet internationaal, wil je zeggen. Dat klopt. Maar de opzet is verreikender dan het Instituut. Overigens: dat geldt ook voor de nieuwe functie van je echtgenoot. Maar zoals gezegd, daarover kan ik nog niet uitweiden. Dat kan pas na vandaag.”
“Maar ik weet al wat meer,” gaf haar man toe, “voldoende om er vertrouwen in te hebben. En zeker voldoende om te weten dat je het heerlijk zult vinden.”
Spontaan vloog ze haar man weer om de hals en bedolf hem onder de kusjes.
“Dankuwel,” zei ze tegen de Directeur toen ze uitgekust was.
“En ik dan,” vroeg hij spottend.
“U moet mij bevelen, dat weet u best wel. Of straffen.”
De Directeur grinnikte. Hij hield van brutale slavinnen. En meisjes. Of vrouwen.
“Kom het is tijd voor de lunch.”
wie was nou al weer wie?
lijst met personages Kostschool: herzien - opent in nieuw tabblad
lijst met personages Genootschap - opent in nieuw tabblad
en waar speelde zich het allemaal af?
het Gebouw - opent in nieuw tabblad
© Paul Gérard
 verhalen maken dromen waar 
|
|
    
Paul Gérard
Oppasser
Bericht Nummer: 384
Aangemeld: 04-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 30 november 2021 - 09:41 pm: |
|
toelichting Het Genootschap |
Ik denk dat dit verhaal - en met name de ondertitel -enige toelichting wel kan gebruiken.
Het ‘boek’ “Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisje” bestaat uit vier delen.
Het eerst deel is “Instituut voor Discipline Onderzoek en Advies”.
Daar begon het allemaal mee. Als vrij snel raakte het verstrengeld met verhalen over de Kostschool. Immers, het is ‘Het Instituut’ dat voor een paar weken per jaar wordt ‘omgebouwd’ tot ‘Kostschool’.
Ik heb echter besloten om het uiteindelijke boek de titel van “Kostschool voor Moeilijk Opvoedbare Meisje” te geven. Gewoon, omdat die titel niet alleen aantrekkelijker is, maar het merendeel van de verhalen zich daar ook afspelen.
Op de achtergrond speelt echter een nog weer groter geheel een rol: het mysterieuze “Genootschap (van Eigenaren)”.
Al in het eerste deel, het hoofdstuk “Instituut en Genootschap”, het vierde hoofdstuk van “Het Instituut”, wordt het geďntroduceerd.
Dit hoofdstuk vormt de inleiding voor het vierde deel: “Het Genootschap”. Het gaat minimaal 6 hoofdstukken beslaan.
Met name in het volgende hoofdstuk wordt pas echt verteld wat het inhoud, dat Genootschap.
Ik hoop dat dit verhaal je er alvast nieuwsgierig naar maakt.
Voor mij vormt bovenstaand hoofdstuk echter in eerste instantie de hereniging van Moniek met haar echtgenoot. En natuurlijk nu pas de echte verklaring over dat rapport over haar ... “Meisje, Vrouw of Slavin?”.
En het benadrukt dat de Kostschooltijd nu toch echt voorbij is...
verhalen maken dromen waar
| |
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 107
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 13 december 2021 - 03:22 pm: |
|
hoe Moniek blijft boeien |
Dan is daar (eindelijk?) het eerder aangekondigde begin van het laatste deel van Pauls omvangrijke roman (je maakt het best wel complex hoor, Paul).
Het is mooi om te lezen hoe Monieks Rapport, je weet nog wel, dat wat zijzelf niet mocht lezen, hier weer terugkomt.
(misschien dat Reintoch hier een link kan plaatsen daar naar toe?)
Maar te lezen krijgen we het niet....
Maar wel een twist in de persoon die Moniek is.
En ik moet zeggen, ik had mijn twijfels en sommige lezers zullen het wellicht wat gezocht vinden, maar het kan. Tijdens het lezen had ik in ieder geval het gevoel van ‘okay, zo zit zij dus in elkaar’. Overtuigend dus. Maar het blijft een intrigerend personage. Ik zou haar graag eens willen ontmoeten. Onmogelijk natuurlijk, en niet alleen omdat het een romanpersonage is....
Mooi ook dat we hier weer kennismaken met haar man. In het eerste hoofdstuk intrigeerde hij me al, daarna was het slechts een schim die soms even voorbij kwam.
Nu snap je waarom zij zo van hem houdt...
Maar hoe het nu verder met die twee moet? Je laat ons toch niet weer (lang) in onwetendheid achter, Paul?
Maar of we nu veel meer te weten zijn gekomen over het Genootschap? Alleen dat het iets groots is. Maar ja, het is pas het ‘eerste deel’...
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
SmFan
Productief lid
Bericht Nummer: 34
Aangemeld: 12-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 15 december 2021 - 05:22 pm: |
|
wordt het nog wat, met die twee? |
Je weet het weer mooi te zeggen, Lees en Beleef.
Het is een bizar stel.
Heb het nog effe nagelezen: het was toch echt de bedoeling dat meneer een Meester zou worden...
Paul geeft het een mooie twist.
Ze blijven bijelkaar ...
en in dat Genootschap?
Je maakt het nog spannend Paul.
Maar ik verwacht toch echt nog wel wat sm ... en bij voorkeur tussen hen
SPANKING ... lekker om te lezen - leuk om te doen ... SM
| |
Lief & Streng
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 84
Aangemeld: 05-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 17 december 2021 - 07:55 pm: |
|
sprookjes bestaan niet |
Sprookjes bestaan niet. Maar wel in de wereld van Paul Gérard.
Eindjes aan elkaar knopen was altijd al zijn sport.
Maar nu dat sprookje van die banen en dat grote huis...
Paul, ik EIS dat je zegt waar dat Instituut van je verdorie ligt.
Ik heb de tekeningen gezien.
En beweer nou niet dat het allemaal een ‘spookje’ is.
dat pikken we niet, subs en doms gelijk....
enne kom maar op met dat Genootschap. We willen mééér
 als je geeft čn neemt heb je dubbel plezier 
| |
SmFan
Productief lid
Bericht Nummer: 37
Aangemeld: 12-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 17 december 2021 - 09:14 pm: |
|
een antwoord op je ‘eis’ |
niet dat ik het niet met je eens ben
Lief & Streng
Maar eh... horen wie dat zegt.
Mijn reactie staat bij jouw eigen verhaal.
"Ik wil niet meer"
Kan het zijn, trouwens, dat die titel op jezelf slaat?
Want dat verhaal is duidelijk nog niet af...
we willen meer
we willen allemaal mééér.
SPANKING ... lekker om te lezen - leuk om te doen ... SM
| |
Artie
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 51
Aangemeld: 10-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 20 december 2021 - 12:27 pm: |
|
Bezint eer gij begint |
Lief & Streng,
Ik weet niet of je er blij van wordt als Paul verteld waar dat gebouw c.q. landgoed ligt. Je wilt er dan waarschijnlijk heen. Dan ontmoet je daar de Directeur. In het gesprek met hem zal hij je, na dat gesprek, waarschijnlijk onder brengen in de groep “moeilijk opvoedbare meiden”.
Daar horen “krengen” zoals jij vindt, dat je bent toch thuis? Dan krijgt je waarschijnlijk eenzelfde soort contract voorgelegd als Moniek. En als je dan dat contract nog tekent ook…
En dan het verhaal van de Advocaat aan Moniek. Wil je dat eigenlijk wel?
Pas maar op als je eenmaal in de flow zit van opwinding en verbazing over wat je daar aantreft, en gegeven de dominantie van de Directeur, is het niet eens zo vreemd, dat je dat contract nog tekent ook.
En dan …..
NB Het is ook nog mogelijk dat een van de vaders die in jouw verhalen voorkomen je daar brengt…
|
Lief & Streng
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 86
Aangemeld: 05-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 04 januari 2022 - 11:01 pm: |
|
ben ik een kreng? |
Lieve Artie ehh
sorry, niet zo heel lieve Artie.
Je hebt helemaal gelijk.
Als ik me gedraag als een kreng, als ik me voel als een kreng, en als mezelf zie als een kreng,
en mezelf zo noem...
dan ben ik dus gewoon lief.
Dus !
Bovendien, dat vergeet ik nog te melden:
ik zie er ook niet uit als een Kreng.
Dat neemt niet weg dat alle keuzes die je noemt, Artie, beslist aantrekkelijk zijn.
opgenomen worden in het Instituut ... wie wil dat niet
zo’n Directeur ... als was in mijn handen
ja vaders ... daar ben ik ook dol op ... als het maar niet mijn eigen is, ik ben niet voor niets zo geworden, een doetje, een lieverd dat was hij
... en ter jouwer informatie, dat is hij nog steeds, mocht hij nog leven 
en die Advocaat ...
.... was er niet een verhaal dat één van de meisjes de vloer met hem aanveegt? Nou, als zij dat kan...
Nou jij weer
als je geeft čn neemt heb je dubbel plezier
| |
Artie
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 53
Aangemeld: 10-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 18 januari 2022 - 06:10 pm: |
|
Als was in je handen? |
Lief,
Ik heb, dacht ik, nooit geschreven dat ik jou een kreng vind. Ook niet dat je er zo uit ziet. Alleen dat ik vermoed dat je er uitziet als een ondeugd. Een meid die graag plaagt, uitdaagt en de grenzen opzoekt. Met af en toe een genietend lachje op haar gezicht en het risico van straf voor lief neemt. Een kreng is erger. Die zijn gemeen.
Maar als jij graag opgenomen wilt worden in het instituut, is daar wel een oplossing voor. Daar is dan wel de medewerking van Paul voor nodig. Ik neem niet aan dat Paul op jouw eis wil ingaan, nl bekend maken waar dat instituut is.
Wat misschien wel kan, is dat er een meid onder de naam Manon wordt opgenomen in het instituut. Degene met wie jij je vereenzelvigd, toch? Jij verandert weliswaar regelmatig van identiteit: Lief en Steng, Manon, Lief, Streng. Maar Manon komt toch het meeste voor?
Dan kan Paul, als hij dat wil, verder in zijn verhaal vertellen wat er met Manon gebeurt. Dan zit je er in zekere zin toch in. Dan is het aan Paul te bepalen welke versie hij kiest.
Of de Directeur is als was in Manons handen, of Manon tekent het contract met alle gevolgen van
dien…
NB Ik kan mij geen verhaal van Paul herinneren waarin een van meisjes de vloer aanveegt met de advocaat. En als dat gebeurd zou zijn is dat meisje zeker gestraft. Er legio mogelijkheden in de verhalen van Paul hoe dat meisje gestraft zou kunnen zijn…
Nou jij weer
|
Lief & Streng
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 87
Aangemeld: 05-2003
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 18 januari 2022 - 07:17 pm: |
|
to be a kreng or not to be, that's voor u een vraag, voor mij... |
Heb je me nooit uitgemaakt voor kreng, Artie? Dan mijn welgemeende oprechte excuses, maar toch, maar toch... las ik...
"Artie schreef::Daar horen “krengen” zoals jij...
En ikzelf ... daar ik het schreef, ben ik het, toch -zeg jij, oeps? Maar gelukkige ben ik dat niet alleen.
Ach ik ben zo veel. Daar heb je wel weer gelijk in, Artie.
Maar helaas, van jou geen opmerkingen dat ik mezelf dus best wel lief vind. Laat staan dat ik het ben...
Wat dus toch zo is.
Artie schreef::Lief en Steng, Manon, Lief, Streng. Maar Manon komt toch het meeste voor?
Je vergeet Wendy, ajjj.
Misschien ben ik juist wel heel erg haar, en vlucht ik om Manon te mogen worden...
Iets anders:
leuk om jou er op attent te mogen maken:
ze (ik hou nog even geheim wie 'ze' is) veegt de vloer aan met de Advocaat, maar uiteindelijk...
en wel daarom...
Lees maar:
Van sletje naar slavin
en de ondertitel, ook mooi:
van hoertje naar huisvrouw...
Prachtig verhaal met alle ingrediënten van het Instituut, maar er niet in opgenomen, blijkbaar.
En wie op de site droomt er niet van naar Het Instituut te mogen, meesters en slavinnen gelijk..
Jij niet dan?
Van Paul mogen we vast. Die is niet zo streng als jij, Artie.
als je geeft čn neemt heb je dubbel plezier
| |
Artie
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 55
Aangemeld: 10-2011
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 23 januari 2022 - 05:42 pm: |
|
To be or not to be “lief”? |
Lief,
Welgemeende excuses aanvaard. En van mij geen opmerking dat jij jezelf lief vindt? Klopt ja, maar het staat wel hierboven en boven de vorige mail. Heb je daar overeen gelezen? Dat is toch beter als met de toevoeging: vind je zelf o.i.d.? Ook kan een ondeugd, zoals ik denk dat jij eruitziet, best lief zijn.
En ik ben Wendy niet vergeten? Maar Wendy is de grote zus van Manon. Manon kan toch niet zichzelf en haar zus zijn? Lies, als pleegzus van Manon heb ik ook niet meegenomen, om dezelfde reden. In dat verhaal zit trouwens ook een vader die Manon streng straft.
Je moet, denk ik wat voorzichtiger zijn met het aannemen van veel andere identiteiten. Je zou kunnen vergeten wie je zelf bent.
Het verhaal “van sletje naar slavin” was mij niet bekend. Ik heb niet alle verhalen van Pauls omvangrijke oeuvre gelezen. Inmiddels deze wel. En Marcha wordt ook, zoals ik al vermoedde, heel streng gestraft.
En tot slot, wil ik met je naar dat Instituut? Kan toch niet. Het is toch voor moeilijk opvoedbare meisjes, en een meisje, dat ben ik echt niet. Het zou hoogstens kunnen dat ik je daar breng, als een van de vele vaders die jouw verhalen voorkomen. Maar daar moet je voorzichtig mee zijn. Je vindt mij toch heel streng….
Artie
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
zitten?