| Gepost op zaterdag 08 mei 2021 - 04:47 pm: | 
|
|
Een verhaal over onvergetelijke beelden
“Durf jij je dromen te volgen?”
Ik was niet in gesprek met een therapeut en ook niet aan het solliciteren. De vraag werd gisterochtend aan mij gesteld door het labeltje aan het theezakje dat ik met een slaperig net-uit-bed-hoofd in een mok kokend water liet zakken.
Ik heb de achterliggende gedachte van die labeltjes nooit begrepen. In gezelschap met vrienden en kennissen ervaar ik altijd meer gespreksstof dan tijd en met boezemvrienden kan ik ook heel goed een tijdje stil zijn zonder dat het ongemakkelijk wordt. In het uitzonderlijke geval dat ik ergens terechtkom waar het gesprek stokt en een pijnlijke stilte valt, zit ik meestal geen thee te drinken en heb ik ook geen behoefte mijn antwoorden op persoonlijke vragen met de andere aanwezigen te delen.
Omdat ik ook nog eens een alleenstaande pensionado ben die maar één keer per dag, bij het ontbijt, een mok thee wegwerkt, besteed ik meestal maar kort aandacht aan de vragen op de labeltjes. Ze gaan ook regelmatig ongelezen in de afvalbak.
Maar gisterochtend was ik ineens terug bij één van de weinige dromen die ik niet gelijk bij wakker worden vergat. Niet omdat het een logisch en compleet verhaal was, maar omdat mijn hersens de beelden, geluiden, geuren en aanrakingen zo intens en levensecht presenteerden dat de combinatie ervan als het ware in mijn geheugen geëtst is.
Ik weet ook wel dat het labeltje een ander soort droom bedoelt dan de dromen die je in je slaap hebt, maar gedachten gaan nu eenmaal waar ze willen, ook overdag. Ze laten zich niet in een bepaalde richting dwingen. Zodra ik met mijn ontbijt plus thee op de bank zat, sloot ik mijn ogen en riep ik de beelden terug.
De bel gaat, dus ik sta op en loop naar de voordeur. Als ik die opentrek zie ik een jonge vrouw, hooguit half zou oud als ik, maar misschien ben ik in mijn droom wel een stuk jonger dan in werkelijkheid. Ik blijk haar goed te kennen, ook al lijkt ze niet op enige vrouw uit mijn wakkere leefwereld.
“Je sessie is pas over twee weken, Iris”, zeg ik streng.
Haar blik gaat van bezorgd naar angstig.
“Mag het ook vanavond? Wachten tot het zover is maakt me stikzenuwachtig. Als ik nog twee…”
“Dat wachten is onderdeel van het proces”, onderbreek ik haar, “het mag wel nu, maar dan komt er een uitdaging bij, zoals je weet”.
Ze knikt, ritst haar jas los, trekt de brede en stugge leren riem uit haar broek en overhandigt die aan mij.
Plotseling staan we in een keuken, die wel wat wegheeft van de keuken in mijn ouderlijk huis, vijftig jaar geleden. Iris is ineens volledig naakt. Als ik knik draait ze langzaam rond, zodat ik na frontaal zicht op haar mooie peervormige borsten ook zijaanzichten krijg en een blik op haar smalle ronde billen kan werpen. Als ze de 360 graden voltooid heeft, knik ik opnieuw. Ze komt vlak voor me staan en draait haar hoofd opzij. Ik breng mijn gezicht naar haar nek en terwijl ik mijn neus naar haar oor beweeg, snuif ik een lichte bloesemgeur op. Ik geef een lichte kus op haar wang. We herhalen dit aan de andere kant van haar gezicht.
Dan steekt ze haar armen in de lucht en ruik en kus ik haar oksels. Als ze haar armen weer laat zakken gaan haar handen gelijk naar haar borsten. Ze neemt haar ontluikende tepels tussen duimen en wijsvingers en trekt daaraan haar borsten omhoog. Ik ruik aan de onderkant van beide borsten en als ze die weer heeft laten zakken neem ik de tepels één voor één tussen mijn lippen en tip ze even aan met mijn tong.
Iris pakt een keukentrapje met maar drie treden en gaat op het hoogste plateau staan, haar voeten zo ver uit elkaar als het trapje toelaat. Ze trekt met haar vingers haar gladgeschoren schaamlippen uit elkaar en naar boven, zodat ik zicht krijg op van vocht glimmend helder roze met een klein clitorisknopje. Ik hoef me maar licht te buigen om de zilte geur op te snuiven en de bijbehorende smaak met mijn tong te proeven. Er schiet een siddering door haar lijf als mijn tong daarbij het gevoelige knopje raakt.
Ik loop naar haar achterkant. Ze buigt wat voorover en trekt haar billen van elkaar. Als ik me voorover buig blijk ik ineens op een bank te zitten in een ruimte die wel wat wegheeft van de lerarenkamer op mijn middelbare school. Iris ligt over één been. Mijn andere been heb ik over haar benen heen gezet om haar in bedwang te kunnen houden. Ik zit wat scheef op de bank, zodat haar benen buiten de bank steken, maar haar hoofd op een kussen op de bank rust. Met één arm houd ik haar bovenlijf op z’n plaats. De hand van de andere arm slaat in hoog tempo en met veel kracht op haar billen die al behoorlijk rood zijn. Ze worstelt zonder succes om aan mijn greep en de slagen te ontkomen, maar geeft geen kik, terwijl ik aan het gesnotter kan horen dat het haar moeite kost mijn behandeling te incasseren.
Zonder verdere overgang staan we ineens bij een tafel. Iris’ riem ligt op de grond. Iris zelf staat een klein stukje van de tafel af, haar armen rusten op het tafelblad, haar hoofd op haar armen. Haar bovenlijf is heftig in beweging door haar snelle en toch diepe ademhaling. Ik streel en kneed met één hand haar vrij hangende borsten. Mijn andere hand streelt haar rug en haar billen, waarop aan de donkerrode strepen duidelijk te zien is dat ik haar de riem al goed heb laten voelen. De hand glijdt zo nu en dan tussen haar billen naar beneden, waar mijn duim haar kontgaatje ingaat, terwijl wijs- en middelvinger aandacht geven aan haar klitje en kutje.
Op het moment dat ik haar clitoris steviger wil aanpakken om haar naar een verdiend orgasme te leiden, is ze verdwenen. Ik loop ineens op blote voeten in een korte sportbroek en een polo. Waar mijn schoenen, sokken, overhemd en spijkerbroek gebleven zijn is niet duidelijk, maar in mijn droom vind ik het niet vreemd. Ik ga op zoek naar Iris en vind haar in de keuken. Een heel andere keuken dan die waar we eerder waren. Ze houdt me een houten pot met pollepels voor. Ik kies er één en Iris gaat voorover staan. Ze pakt met haar handen haar onderbenen vast, net boven haar enkels. Ik laat de pollepel met kracht op haar billen landen, om en om links en rechts. Na elke klap wacht ik even tot de landingsplaats nog donkerder kleurt dan hij al was door de eerdere landingen van de riem. Ik stop als haar billen eruit zien alsof ik met twee grote dobbelstenen dubbel vijf gegooid heb.
“Het is achter de rug, je hebt weer een schone lei”, fluister ik in haar oor, “toon je dankbaarheid.”
Iris komt overeind en knielt voor me neer. Ze trekt de banden van mijn sportbroek en de daaronder aanwezige boxer naar zich toe en leidt deze kledingstukken voorzichtig langs mijn vooruitspringende harde lul en daarna snel door naar mijn enkels. Ze beweegt haar mond in de richting van mijn eikel en tuit haar lippen.
“Doe dat maar niet, Iris, want zodra je mijn ….”
Dan raken haar lippen mijn eikel.
Op dat moment schrok ik wakker in een overbekende slaapkamer en voelde dat ik mijn zaad tegen de lakens spoot. Een natte droom. Voor het eerst sinds mijn puberjaren.
Nu, bij het terugroepen van de beelden, weet ik het klaarkomen tegen te houden. Mijn thee is inmiddels koud geworden. Het stap voor stap herbeleven kostte veel meer tijd dan de paar seconden die de oorspronkelijke droom waarschijnlijk duurde. Terwijl ik mijn boterhammen eet en de afgekoelde thee toch maar opdrink, denk ik na over de vraag van het labeltje. Is de herbeleefde droom een droom die ik wil volgen? Wil ik actief op zoek gaan naar een jonge vrouw die met mij een vergelijkbaar spel wil spelen? Zou zo’n vrouw überhaupt bestaan?
Dan schiet het beeld van een oude bok en een groene blaadje door mijn hoofd. Dat trekt me uit mijn overpeinzingen naar de realiteit. Ik sta op en ga naar de douche. Terwijl het warme water over mijn lichaam stroomt, roep ik het beeld van haar lippen die mijn eikel naderen terug. Ik houd de ontlading nu niet tegen en laat het daarna optredende ontspannen gevoel lekker door mijn lijf trekken.
Sommigen zeggen dat dromen gebeurtenissen voorspellen. Dat geloof ik niet, maar als het in dit geval wel zo is, vind ik dat natuurlijk prima. Anderen zijn van mening dat dromen onderdrukte verlangens zijn die zich naar de oppervlakte dringen. Wie weet. Ik kan het niet meer aan Freud vragen. Ook kennen we allemaal het gezegde ‘dromen zijn bedrog’. Dat ligt volgens mij het meest voor de hand in dit geval, maar het is wel een naar, negatief woord voor zo’n droom.
Gelukkig vroeg het labeltje van het theezakje vandaag ‘Wat is jouw favoriete sprookje?’, waarmee ik het juiste, positiever klinkende woord bij mijn droom heb gevonden. Morgenochtend vraagt het labeltje waarschijnlijk ‘Geloof jij in toeval?’.
©Subadoration, 05-2021
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?