| Gepost op donderdag 21 mei 2020 - 10:58 am: | 
|
|
een strenge lerares en een ondeugende jongen
Hij moest nablijven van mevrouw. Hij had geklierd met een paar meisjes en zelfs met eentje 'gevochten'. Degene die hij leuk vond. Hij had er bij de haren gehad, op de grond gewerkt en was op haar borst gaan zitten zodat ze klem lag. Juf had hem met een strenge vinger en blik gewenkt en vervolgens bij zijn linker oor gepakt en meegenomen. Nu zat hij alleen in de klas.
Ze was even iets halen. Hij moest strafwerk schrijven. Vijftig regels dat hij geen meisjes bij de haren mocht pakken en niet mocht vechten.
De deur ging weer open, snel hij door met schrijven. Ze liep naar haar bureau waar ze wat spullen neerlegde. Er leek wel een liniaal bij te zitten. Daarna draaide ze zich om, liep naar hem toe en keek hem streng aan.
Ze zei niets. Ze tilde ze zijn kin op.
“Zo, het schiet nog niet op zie ik,” zei ze.
Hij mompelde iets.
“Wat zei je?”
“Niets mevrouw.”
“O, ik hoorde toch wel iets.”
“Ik moet zo nodig plassen mevrouw.”
“Daar wacht je nog maar even mee, je hebt je strafwerk nog niet af.”
“Houd je handen eens op,” zei ze streng en met donkere ogen.
Ze pakte de liniaal van haar bureau en sloeg hem venijnig een paar keer op z’n handen. Dat deed gemeen zeer maar hij gaf geen kik.
“Zo, en nu door schrijven, en netjes,” sprak ze.
Hij ging snel door met pennen. Ze zei een beetje streng dat hij stil moest zitten toen hij weer aan het wiebelen was.
Hij keek even op en sloeg snel z’n ogen weer neer en ging door met schrijven. Onder de lessenaar van mevrouw kon hij een wit broekje tussen haar benen zien. Een rode kleur kreeg hij ervan.
Het schrijven van de strafregels was klaar. Hij stak z’n hand op en keek heimelijk onder de lessenaar. Ze zag het gelukkig niet.
“Wat is er?”
“Mag ik u wat vragen mevrouw. Ik ben klaar en mag ik plassen mevrouw.”
“Breng maar hier en ga in de hoek staan.”
Ze negeerde zijn vraag en hij durfde niets te zeggen.
Het duurde even en hij hoorde achter zich een aantal keren het krassen van haar pen. Ze stond op en ging achter hem staan.
Ze ging achter hem staan en pakte zijn rechter oorlelletje. Het strafwerk hield ze voor zijn ogen. Er stonden tien rode strepen in. Daar waar hij niet netjes genoeg had geschreven.
“Draai je om en kijk me aan.”
Hij moest naar boven kijken, via de borsten van mevrouw. Zag hij nu harde tepels door de stof van haar blouse voordat hij snel verder naar boven keek. In de vileine donkere strenge ogen van mevrouw?
Haar vinger ging onder zijn kin en ze sprak: “Ga bij je tafeltje staan en leg je handen erop.”
Hij boog voorover en even later kwam de eerste tik op z’n billen, daarna de tweede en de derde totdat het er tien waren geweest. Hij verbeet zich, ze gleed met haar hand over z’n bips en hij kreunde slechts lichtjes... van opwinding.
“Je mag gaan zitten en het strafwerk gaan verbeteren”.
De tien regels moesten gecorrigeerd worden. Zijn billen gloeiden en niet alleen daarom zat hij te wiebelen in het schoolbankje.
Hij stak z’n vinger op. Ze vroeg wat er was.
“Ik ben klaar mevrouw en mag ik alstublieft plassen,” vroeg hij al wiebelend op zijn stoel. “Ik moet echt heel nodig”.
Ze bekeek eerst het verbeterde strafwerk, sprak daarna een beetje streng: “Wel netjes en niet sputteren op de rand.”
Hij snelde naar het toilet en liet zijn broek zakken tot op zijn enkels. Wat hij niet zag dat de ze achter hem aangelopen was en stond te kijken. Van opwinding was zijn piemeltje een beetje stijf geworden en daardoor ging er toch wat op en over de rand. O dacht hij, als mevrouw dit maar niet ziet.
Ze deed een stap naar voren en gaf hem een paar tikken voor zijn blote billen.
“Je mag het schoonmaken, hier heb je een doek,” sprak ze.
Hij bukte zich, met zíjn broek nog op de enkels, om de bril en de grond te kuisen.
Een vinger in z’n bilnaad, van helemaal beneden bij zijn zakje naar boven gevolgd door een pets met haar hand.
“Als het schoon is mag je gaan staan,” zei ze.
Ze tilde met een rietje zijn inmiddels stijve piemel nog iets verder naar boven. Met haar hand pakte ze zijn velletje en liet deze naar achteren glijden.
“Als je gaat plassen zorg er dan voor dat je velletje niet in de weg zit.”
Vervolgens schoof ze het velletje weer terug over zijn stijve eikel.
Hing daar nu een druppel en een draadje aan?
Snel trok hij zijn broek weer op en maakte de riem vast.
“Je mag gaan,” sprak ze en hij ging.
Een glimlach was te zien op haar gezicht.
|
|
    
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Inlognaam: lezer
Bericht Nummer: 61
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 26 mei 2020 - 01:37 pm: |
|
kleine jongen |
Lief verhaal, Habana.
Duidelijk dat je iets hebt met 'nodig moeten' en 'niet mogen'.
Zoals ik dat nu opschrijf klinkt het ook heel symbolisch...
Is dat het ook voor jou (niet beantwoorden als het te persoonlijk is, hoor).
Ik schrijf boven deze reactie: 'kleine jongen'.
Want dat is het voor mij.
Maar hoe oud?
Je probeert je een beeld te vormen bij het lezen en dat is niet gemakkelijk.
Het ene moment denk ik een jaar of acht, op een ander eerder een jaar of twaalf.
Waarom dat belangrijk is?
Verhalen van die leeftijd zijn heel zeldzaam op deze site.
Dat betekent dat je gaat zoeken: wat lees ik, wat is het beeld daarbij.
Op die leeftijd maakt het veel verschil wat voor seksuele gevoelens er bij het jongetje een rol spelen.
Ik merk bij het lezen dat het jongetje steeds ouder wordt...
Voor mij.
En hoe ik de reactie van de lerares moet plaatsen.
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
Habana
Beginnend lid
Inlognaam: habana
Bericht Nummer: 7
Aangemeld: 05-2020
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 28 mei 2020 - 09:28 am: |
|
Fase en reflectie |
Dag Lees en Beleef,
Leuk dat je een echte inhoudelijke reactie geeft.
Mijn bedoeling is dit verhaal te schrijven vanuit het perspectief vanuit de ontluikende seksualiteit van de jongen. De exacte leeftijd is denk ik niet zo belangrijke, wel levensfase waarin hij zit. Twaalf jaar zou inderdaad goed kunnen en dat zegt inderdaad ook wezenlijk iets anders over de interactie met de schooljuf. Dat is wel wat mijn bedoeling is.
De ondertitel in het verhalen overzicht, 'een strenge lerares en een kleine jongen' duid dit niet goed.Daarom kan ik me goed voorstellen dat al lezende de jongen steeds ouder wordt.
Waar kom jij gevoelsmatig uit?
Ik heb gevraagd of deze aangepast kan worden omdat ik dat niet zelf kan. Tenminste als nieuweling op deze site heb ik dat nog niet ontdekt.
In het schrijven van verhaaltjes ben vrij onervaren. Schrijven vanuit een bepaalde innerlijkheid maakt denk ik dat het verhaal mooier, beter, authentieker, e.d. is. Tenminste dat denk ik.
Wat is jouw ervaring daarbij?
Interessant hoe je een aantal kenmerken eruit probeert te halen. Je bent op het goed pad :-)
Haal je er nog meer uit? Je mag ook reageren middels een pb.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?