| Gepost op zondag 17 mei 2020 - 11:02 am: | 
|
| Het collecte meisje  
Waar ze kwam om te collecteren of toch voor wat anders?
De deurbel ging.
“Zou u iets willen geven voor deze collecte,” vroeg het slanke meisje met een pittige uitstraling in een witte bloes en net iets te lang rokje.
Beetje ouderwets, net als haar schoenen en kousjes.
“Ja hoor,” was mijn antwoord.
“Mag ik ook even plassen want ik moet echt heel nodig.”
Ze keek me ook een beetje uitdagend en brutaal aan met een glinstering in je ogen.
“Kom maar even verder en loop maar even door.”
Ze sloeg haar ogen neer en liep een beetje bedeesd en gedwee mee. Was de uitdagende en brutale blik een masker of toch ook niet?
“Ga even zitten.”
“Maar ik moet zo nodig.”
Ze keek mee aan, sloeg haar ogen neer en ging zitten.
“Kijk eens nog een glas water, je zult ook wel dorst hebben met dit warme weer.”
“Dank u.”
“Ben je al lang onderweg?”
“De hele middag al.”
“Hoe gaat het met de collecte, zijn de mensen nog een beetje vrijgevig?”
“Ja meneer, ze geven best goed. Er zijn ook mensen die net doen alsof ze niet thuis zijn want dan zie ik de achter het raam of de deur iets bewegen.”
Ze begint wat te wiebelen op haar stoel.
“Hier heb je nog een glaasje water.”
Uuuh
“Drink maar lekker op meisje, je hebt het verdiend.”
Ze spreekt het niet tegen, wiebelt al wat meer en friemelt aan haar rok.
“Wil je ook een stukje chocolade?”
“Graag meneer.”
Nadat ik me weer heb omgedraaid zie ik dat ze haar rok aan de onderkant wat verlegd heeft, het is niet helemaal goed te zien omdat het aan de bovenkant nog over de welgevormde benen heen ligt.
We kletsen nog een tijdje door, over het weer, over dat ze best veel voor collectes loopt, waar ze eerst gewoond heeft en nu ook hier collectes loopt. Ik had haar nog niet eerder gezien.
Ze wiebelt nu ook met haar voeten, een beetje op haar tenen, heen en weer en van de ene bil naar de andere bil. Een beetje hoogrood kleurtje krijgt ze ook en ze houd haar adem soms even in.
Ik doe alsof ik het niet zie en geef haar nog een glaasje water.
Bedeesd neemt ze deze aan.
“Wil je nog een stukje chocolade?”
“Alstublieft meneer.”
Een kreuntje ontsnapt nog net niet uit haar lippen.
Ik blijf stoďcijns met haar in gesprek en doe net alsof ik nog steeds niets merk.
Ze kijkt me aan met een blik van ik hou het niet meer en kreunt nu echt hardop.
“Toe maar meisje, het mag,” zeg ik tegen haar.
Haar bips schuift ze wat verder naar voren en trekt haar rok aan de onderkant nog verder naar achteren.
Het wiebelen van haar voeten neemt toe.
Ze kijkt me nog een keer aan en ik knik tegen haar.
Ze pakt ze de voorkant van haar rok op en haar wit onderbroekje kleurt langzaam nat.
Nu houdt ze het echt niet meer, spreid haar benen en laat alles lopen.
Het loopt van de stoel af op de vloer.
Niet een beetje ook, ze moest blijkbaar erg nodig.
Ik pak twee handdoeken voor haar met een teiltje.
“Trek je natte spullen maar uit.”
Bedeesd staat ze op, pakt de handdoeken en teiltje van me aan en trekt vervolgens haar nat wit onderbroekje uit alsmede haar rok.
Haar witte bloes wil ze aanhouden, tenminste, ze kijkt vragend naar me.
“Trek ook maar uit,” zeg ik en dat doet ze gedwee.
Dweilen doe je op je handen en knieën.
Ze droogt eerst de stoel en daarna de vloer. Mooi uitzicht heb ik daarbij op haar welgevormde billen. Een paar keer moet het water in het teiltje verschoond worden.
Ze krijgt nog wit washandje van me en verschoont zich hiermee.
De rok is droog gebleven en ze trekt haar kleren weer aan.
“Volgende week loop ik een nieuwe collecte meneer,” zegt ze bedeesd.
Ik glimlach.
Misschien een goed moment om haar dan billenkoek te gaan geven...
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
als je geeft čn neemt heb je dubbel plezier 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?