| Gepost op donderdag 12 december 2013 - 12:01 am: | 
|
|
Bilateraal overleg met de nieuwe baas
opgedragen aan
een lief subje
omdat zij op plaatsingsdatum
een illustere leeftijdgrens passeert
Enjoy, my dear
Dinsdag
Nadat ze het overzicht heeft uitgeprint, sluit Nadine haar computer af. Alle andere computers zijn al uit en er is verder niemand meer op de afdeling. Ze slaat een nietje door de vers geprinte velletjes en loopt ermee naar de kamer van divisiemanager Joost. Die vroeg haar via afdelingshoofd Veronie of ze wilde overwerken om nog vandaag een omzetoverzicht voor hem te maken.
“En onze ouwe nieuwe baas vroeg dat op zijn eigen vriendelijke maar nogal dwingende wijze. Hij houdt geen rekening met ‘nee’ als antwoord”, had Veronie erbij gezegd zonder moeite te doen haar aversie jegens Joost te verbergen.
Nadine wist wel waar die aversie vandaan kwam, maar deelde haar niet, integendeel. Volgens de geruchten die over de afdeling zoemden doorzag Joost Veronie en accepteerde hij haar stijl niet. De vorige divisiemanager was een jonge carrièretijger die vooral bezig was zich in de kijker van de nog hogere echelons te spelen. Hij bemoeide zich nauwelijks met de medewerkers en liet alle contacten met de afdelingen via de afdelingshoofden lopen, wat Veronie de mogelijkheid bood te pronken met andermans veren of de schuld van een mindere prestatie af te schuiven. Toen hij twee maanden geleden zijn carrièrepad naar een ander bedrijf verlegde, ventileerde Veronie zonder gêne dat zij recht had op de vrijgekomen stoel.
De bovenbazen dachten daar kennelijk anders over, misschien hadden ze ontdekt dat er geruime tijd wat te rooskleurig gerapporteerd was, en benoemden een interim-manager van buiten het bedrijf om orde op zaken te stellen. Joost dus.
Hij was nu zes weken aan de slag en acteerde duidelijk anders dan zijn voorganger. Nadine schatte hem al tegen de 60, zo’n 15 tot 20 jaar ouder dan zij. Hij was niet bezig met hogerop komen, maar met het opstellen van verbeterplannen en het formuleren van heldere en realistische doelen. Daarbij vroeg hij de inbreng van alle medewerkers, in discussiebijeenkomsten waarin hij meer luisterde dan praatte. Maar áls hij aan het woord was, straalde hij zekerheid, ervaring en rust uit.
Ook in de dagelijkse omgang gedroeg hij zich anders. Als hij een rapport, plan of offerte goed vond was hij niet te beroerd om dat gewoon op de afdeling tegen de maker te komen zeggen. Daar stond tegenover dat hij er ook niet tegenop zag medewerkers die mindere prestaties leverden daar helder op aan te spreken. Dat deed hij dan weer niet midden op de afdeling, maar in zijn kamer, met de deur dicht. Het gerucht ging dat dit Veronie inmiddels al een paar keer was overkomen.
Het streelt Nadine dat Joost speciaal naar haar gevraagd heeft, ook al moet ze nu wat langer werken. Kennelijk heeft hij de afgelopen weken al opgemerkt dat ze op dit onderwerp best veel kennis in huis heeft, haar werk enthousiast en secuur uitvoert en er niet tegenop ziet eens iets extra’s te doen. Gelukkig heeft ze vandaag geen haast om naar huis te gaan, haar zoon en dochter zijn nog op hun sportclub. Die kan ze nu gelijk uit haar werk oppikken.
“Kom binnen”, zegt hij, als ze in de deuropening wacht nadat ze op de openstaande deur heeft geklopt, “doe de deur even achter je dicht. Ga maar vast zitten, ik tik even dit mailtje af.”
Dat ze de deur dicht moet doen maakt haar wat nerveus. In haar rapportage staat niets dat zo geheim is dat de deur dicht moet, bovendien is iedereen verder al naar huis. Aan de andere kant kan ze niets bedenken waarover Joost zo ontevreden zou kunnen zijn dat hij haar de mantel uit gaat vegen. Zijn blik en toon waren ook gewoon vriendelijk toen ze binnenkwam.
Hij tikt geconcentreerd en op behoorlijke snelheid. Nadine kijkt de kamer rond en het valt haar op dat er, naast het standaard meubilair, de standaard planten en een ingelijste poster die er ook bij de vorige baas al hing, eigenlijk geen versieringen zijn. Of het moet Joosts colbertje zijn dat netjes aan een hangertje aan de muur hangt. Dat heeft hij eigenlijk nooit aan. Ja, ’s ochtends als hij binnenkomt en als hij met de hogere bazen in overleg moet, klanten bezoekt of leveranciers ontvangt. Maar verder hangt het daar en zit hij met opgestroopte mouwen achter zijn bureau. Als hij geen afspraken meer heeft, gaat ook de das los en het bovenste knoopje van zijn overhemd open.
Het mailtje is af. Joost draait zijn stoel. Hij bladert door het overzicht dat ze voor hem gemaakt heeft, streept een paar cijfers aan, maar legt het al vrij snel achter zich op een lage kast. Nadine kan zich niet voorstellen dat hij alle cijfers en haar kanttekeningen daarbij zo snel kan doorgronden.
“Ziet er goed uit, Nadine.”
Hij draait zich weer naar haar om en kijkt haar ineens heel strak aan.
“Of zal ik ‘Leergierig Subje’ zeggen?”
Als hij haar plotseling in haar gezicht had geslagen was ze minder geschrokken. Hij laat haar een printje zien van een email van ene ‘Fantasm’ aan ‘Leergierig Subje’ en de reply daarop.
Fantasm is de schrijver van een sm-verhaal dat Nadine op internet las. Het verhaal had haar in haar hart geraakt, alsof het over haarzelf ging en ze had dit via een privé mail aan de schrijver laten weten. Die had haar bedankt voor haar complimenten, maar ook vervolgvragen gesteld, die zij weer had beantwoord, enzovoorts. Inmiddels mailden ze meerdere keren per dag met elkaar over de meest intieme onderwerpen. Ze gebruikten nog steeds de nicknames. Chatten of elkaar ontmoeten hadden ze tot nu toe geen van beiden voorgesteld.
In de mail die Joost haar voorhoudt, verwoordt ‘Fantasm’ hoe hij haar bij een denkbeeldige ontmoeting in een hotel onder de douche zal verwennen alvorens haar billen stevig onderhanden te nemen. Hij sluit af met de vraag hoe zij daarop zal reageren. Haar antwoord zou ze nooit vanaf kantoor verstuurd hebben als haar laptop thuis niet net de geest had gegeven.
“Ik ga voor je staan, met mijn rug naar je toe”, leest Joost voor. “Ik kniel neer en buig me voorover, tot mijn hoofd de grond raakt. Ik spreid mijn knieën zo wijd als ik kan, trek met mijn handen mijn rode, pijnlijke billen voor je open, zodat je ongehinderd zicht hebt op mijn natte spleet en mijn verlangende kontje. Dan zeg ik……”
“Stop alsjeblieft!”.
“…….. kom, neuk me ruw en diep met je harde lul.”
Nadine heeft haar hoofd in haar handen verborgen, van schaamte over de tekst en de tranen in haar ogen. Gelukkig gaat Joost niet verder met het vervolg waarin ze net zo expliciet had beschreven wat er dan volgens haar zou gebeuren.
In een eerste opwelling had ze willen ontkennen toen hij haar het printje voorhield. Ze verstuurde de mail vanaf een computer die centraal op haar afdeling staat. De medewerkers beantwoorden vanaf die plek onder een groepsaccount klantvragen die binnenkomen op het info@ mailadres van de divisie. Er is geen rooster voor, wie even tijd heeft kijkt of er vragen zijn en zorgt ervoor dat die correct afgehandeld worden. Dus hoe weet hij zo zeker dat het bewuste mailtje van haar afkomstig is, het kan toch ook van één van de andere vrouwelijke collega’s geweest zijn?
Maar al snel realiseert ze zich dat Joost natuurlijk opgemerkt heeft hoe ze schrok en van kleur verschoot bij het noemen van haar nickname. Ook de tranen zullen hem niet ontgaan zijn, dus zonder wat te zeggen heeft ze al schuld bekend.
“Oké, jij bent dus inderdaad Leergierig Subje”, zegt Joost, terwijl hij haar een doos tissues aanbiedt, waar ze dankbaar gebruik van maakt.
“Het was ook eigenlijk geen vraag. Ik wist dat jij op dat tijdstip achter die afdelingscomputer zat omdat ik toen net van de lunch terugkwam en langs je liep. Wil je er iets over zeggen? Stuur je vaker dit soort mailtjes vanaf kantoor?”
“Ja, nee, nou ja, nee, ik weet het eigenlijk niet”, stamelt ze, “ik wilde dat mailtje graag versturen en mijn laptop thuis was kapot en het is zo lastig hele verhalen te typen op m’n iPod. Ga je me nu ontslaan?”
“Ontslaan? Ben jij gek, geen denken aan, je bent een prima kracht en eigenlijk heb je ook niet veel verkeerd gedaan. In de mail- en internetgedragsregels staat dat beperkt privé gebruik toegestaan is, maar wat ‘beperkt’ betekent wordt nergens duidelijk. De jongens van Compliance hebben het mailtje met hun steekproefprogrammaatjes boven water gehaald. Ik heb tegen ze gezegd dat ik er niet achter kan komen wie het verstuurd heeft vanaf zo’n door iedereen op vrij willekeurige momenten gebruikt account. En bovendien heb ik ze er fijntjes op gewezen dat ze wel het surfgedrag van medewerkers moeten monitoren, maar niet de inhoud van hun privé mails mogen lezen. Die zullen er dus niet op terugkomen, denk ik.”
Zijn zakelijke benadering stelt Nadine een beetje gerust, ze haalt weer wat rustiger adem. Maar Joost is nog niet klaar.
“Nou ben ik ook maar een mens met zijn zwakheden, dus heb ik deze twee mailtjes van begin tot eind gelezen. Ik moet zeggen, je schrijft heldere taal, net als in je rapportages, maar verder voldoet het niet aan de bedrijfsnormen voor externe communicatie.”
Het laatste zegt hij met een brede glimlach.
“Maar goed, ik ga je dus niet ontslaan en ik ga je ook geen officiële waarschuwing geven, want als ik dat al zou willen, er is formeel geen reden voor. Maar doe me een lol, doe het niet nog een keer. De divisie krijgt toch al extra aandacht van boven en de Compliance boys gaan dat account waarschijnlijk extra in de gaten houden, nu ik ze op hun eigen overtreding het gewezen. Ik zal er tegenover anderen nooit iets over loslaten, daar kun je op vertrouwen, maar als de inhoud van dit soort mailtjes op een andere manier uitlekt en op de afdeling bekend wordt, kan het voor jou erg onplezierig worden en zelfs tot situaties leiden waarin ik geen andere mogelijkheid meer zie dan je over te plaatsen. Of erger. Ben ik duidelijk?”
“Ja, meneer.”
Ze is zo onder de indruk van de dwingende toon die plotseling in zijn stem zit dat ze vergeet hem gewoon Joost te noemen. Die pakt de print weer van zijn bureau en doet hem in de papierversnipperaar. Het irriterende geluid van het apparaat doorsnijdt kort de stilte die na zijn woorden viel.
“Het spijt me heel erg”, zegt Nadine, “ik had het niet moeten doen, en dat wist ik natuurlijk al op het moment dat ik het deed. Het zal echt nooit meer gebeuren.”
“Mooi! Afgesproken.”
Nadine wil opstaan, maar Joost gebaart haar te blijven zitten.
“Ik vind het wel leuk om te merken dat wij een interesse delen.”
Nadines wangen hadden bijna hun normale kleur terug, maar springen gelijk weer op rood.
“Hoe bedoel je?”, stamelt ze.
“Je schrijft dat je stilletjes, in je kern, een verlangen voelt om wat in dat verhaal beschreven wordt, zelf te ervaren. Ik heb het verhaal, na wat googelen op ‘Fantasm’, gevonden en gelezen. Ik vind het mooi en het komt heel dicht bij mijn wereld. Misschien kan ik iets voor je betekenen. Zullen we daar buiten het werk eens over praten?“
Nadine voelt haar keel dichtknijpen. Hij wil iets van haar wat zij misschien helemaal niet wil. En met die mail van ‘Leergierig Subje’ heeft hij een chantagemiddel. Hij heeft vast nog ergens een kopie en als ze niet op zijn avances ingaat, lekt die natuurlijk uit en wordt haar leven binnen het bedrijf onmogelijk.
Aan de andere kant, een paar jaar geleden, net na haar scheiding, heeft ze kort contact gehad met een man die haar liet kennismaken met sm. Het enthousiasme voor hem was snel voorbij, maar hij had haar wel nieuwsgierig gemaakt. Ze probeert die nieuwsgierigheid sindsdien te bevredigen met speurtochten over Internet, op momenten dat haar kinderen niet in de buurt zijn. Als Joost in die wereld dezelfde zekerheid, ervaring en rust uitstraalt als in zijn werk, dan kan hij haar misschien wel goede adviezen geven voor een veilige overstap van de virtuele wereld naar de echte.
“En als ik dat niet wil?”
“Dan niet, dat lijkt me duidelijk.”
“En dan lekt die mail uit en kan ik alsnog mijn biezen pakken.”
“Nee natuurlijk niet”, zegt Joost, nu geïrriteerd, “die mail is door de versnipperaar en daarmee was ons onderhoud als manager en medewerker achter de rug. Ik doe er verder niets mee en jij doet niet meer van die domme dingen. Nu ik jou over mijn liefde voor sm verteld heb, loop ik net zoveel risico dat jij dat gaat rondbazuinen en dan zou het voor mij weleens ‘biezen pakken’ kunnen worden.”
“Dat zou ik nooit doen”, zegt Nadine, te hard en met overslaande stem.
“En ik dus ook niet”, zegt Joost.
Zijn irritatie is weer weg.
“Het lijkt me gewoon fijn om een keer met je te praten, en wie weet wat meer dan dat, over een wereld waar wij beiden warme gevoelens voor koesteren. En zo’n samenzijn vindt plaats tussen Nadine en Joost, niet tussen medewerker en manager en ook niet hier op kantoor.”
Hij schrijft een adres op een geeltje en geeft het aan Nadine.
“Ik zou het fijn vinden als je daar zaterdag in de tweede helft van de middag naartoe kunt komen. Ik ben er dan ook, praten we daar verder.”
Nadine zit nog even na te denken over wat hij haar net gezegd heeft en over haar agenda voor het komende weekend. De kinderen zijn bij hun vader en verder heeft ze ook niets vast afgesproken, dus wat dat betreft zou ze op Joosts uitnodiging in kunnen gaan. Na een poosje doorbreekt ze de stilte.
“Heb je me de opdracht voor dat spoedrapport alleen maar gegeven om me buiten het zicht van de afdeling een reprimande over die mail te kunnen geven?”
“Nou zeg”, lacht hij, “als je dit al een reprimande vindt, hoop ik niet dat we nog eens echt een slecht nieuws gesprek moeten voeren. Maar buiten dat, ja, dat rapport had ook wel morgen gekund.”
“Dan kom ik zaterdag. Hoe laat?”
“Rond een uur of drie, lukt dat?”
“Ja hoor, geen probleem.”
“Heerlijk, ik kijk er nu al naar uit.”
Zaterdagmiddag
Nadine arriveert een kwartier te vroeg op het aangegeven adres. Ze heeft het vooraf even gegoogled en weet dus al dat het een mooie vrijstaande woning in een keurige jaren-30 wijk is. Verder heeft ze er niets over kunnen vinden. In het pand ernaast is een restaurant gevestigd, dus misschien heeft Joost zich in het nummer vergist. Het is in ieder geval niet zijn woonadres, want bij zijn aantreden heeft hij verteld dat hij in een dorpje buiten de stad woont.
Nadine besluit in haar auto te wachten tot het echt drie uur is. Ze kijkt om zich heen, luistert naar de radio en voelt twijfels opkomen. Privé omgaan met de baas van je baas, is dat nou slim? Als het klikt kan dat behoorlijke problemen opleveren. Als het niet klikt trouwens ook. En wat is hij van plan? Alleen praten? Hij had het ook over ‘en wie weet wat meer dan dat’. Wat bedoelt hij daarmee? Seks? Dat gaat haar veel te snel. Een sm-sessie? Staat ze soms voor een sm-club geparkeerd?
Als ze met haar overpeinzingen aangekomen is bij de vraag of ze niet beter gewoon weer naar huis kan rijden, ziet ze dat het inmiddels een paar minuten over drie is. Ze duwt alle verwarrende gedachten opzij, stapt uit en loopt naar de voordeur van het huis. ‘Wie A zegt moet ook niet bang zijn voor de rest van het alfabet’, zou haar vader gezegd hebben.
Ze belt aan en hoort al snel een zoemer. De deur springt uit het slot. Ze duwt de hem verder open en gaat naar binnen. Het is duidelijk geen woonhuis, maar meer een privé kliniek met het vele strakke wit en de heldere verlichting.
Verderop in de hal komt een jonge vrouw achter een kleine balie vandaan. Uit haar “Goedemiddag! Welkom! Hoe kan ik u van dienst zijn?” leidt Nadine af dat ze hier niet woont, maar waarschijnlijk bezig is haar studiebeurs aan te vullen. Ze draagt een keurige lichtgrijze rok, een hooggesloten wit overhemd en zwarte schoenen met een klein hakje. Meer een werktenue dan dagelijkse kleding voor een meid van haar leeftijd.
Nadine noemt haar naam en zegt dat ze een afspraak heeft met de heer Linderman. Het meisje pakt een tablet van de balie, tikt en veegt een paar keer terwijl ze met gefronste blik naar het scherm kijkt. Al snel verandert die blik weer in een vriendelijke glimlach.
“Dat klopt. U heeft een massage zonder limieten geboekt. U heeft al vooruit betaald ook, zie ik. Dan hoeven we hier niets meer te regelen. Ik zal u voorgaan naar de behandelruimte.”
Massage? Ze heeft helemaal geen massage geboekt. En al helemaal niet betaald. Ze zouden praten. Maar hij had ook gezegd: misschien nog wat meer.
En wat betekent ‘zonder limieten’? Dat er geen tijdsbeperking is? Of geen beperking in de lichaamsdelen die gemasseerd worden. Trouwens, is het de bedoeling dat Joost en zij beiden gemasseerd worden en ondertussen kunnen praten? Of wil Joost haar gaan masseren. Nou ja, er valt nog genoeg te verduidelijken voordat er daadwerkelijk gemasseerd kan worden.
Het meisje heeft de tablet weer op de balie gelegd en loopt de trap op naar de verdieping. Nadine gaat haar achterna en betreedt voorzichtig de kamer waarvan het meisje de deur voor haar openhoudt. Hier dezelfde steriele uitstraling als in de gangen. Op een linoleum vloer staan alleen een vrij smalle massagetafel, een linnenkast en een tafeltje met flessen massageolie. Verder zijn er enkele kledinghaken aan de muur, een wastafel en een deur, waarschijnlijk naar de aanpalende kamer.
“Joost komt er zo aan”, zegt het meisje, “kleedt u zich maar vast uit, dan maak ik de tafel in orde.”
“Uitkleden? Hier? Nu?”
“Ja, dan ligt u vast klaar als Joost komt.”
“En hoever ga ik met dat uitkleden?”
“Bij een massage zonder limieten gaan normaal gesproken alle kleren uit. Ik leg straks een laken over u heen, hoor, u hoeft hier niet bloot te liggen totdat Joost komt.”
Nadine voelt misselijkheid opkomen, alles in haar lichaam bereidt zich voor op vluchten. Maar ze ziet in haar hoofd ook het beeld van de kleine Nadine van zeven, die na het behalen van haar tweede zwemdiploma het plan had opgevat van de hoge duikplank te springen. Toen ze boven op de plank stond, werd ze ook misselijk en durfde ze niet meer. Maar de weg terug was afgesloten, er stond al een hele rij kinderen achter haar op de ladder naar boven. Haar vader sprak haar van beneden heel rustig moed in: ‘spring maar, lieverd, je zal zien dat het leuk is, en wat kan je nou gebeuren, ik ben er toch ook?’. Toen was ze gesprongen en het was een heerlijke sensatie geweest die ze daarna nog vaak herhaalde.
Ze besluit nu ook te springen. Ze heeft niets tegen een massage en wat kan er nou helemaal gebeuren? Ze is er toch zelf bij.
Ze kleedt zich uit met haar rug naar het meisje. Als ze als laatste haar beha en slip heeft uitgetrokken en opgehangen, draait ze zich om. Ze dwingt zichzelf dat te doen zonder haar borsten en kruis met een arm en een hand te bedekken. Ze schaamt zich niet voor haar lichaam en gaat ook weleens zonder al te veel schroom naar een vrouwenavond in de sauna, maar nu ze zonder kleren voor dit veel jongere en volledig geklede meisje staat, voelt ze zich erg naakt en kwetsbaar.
Het meisje verblikt of verbloost niet van wat ze ziet, Nadine is natuurlijk niet de eerste klant die ze op deze manier begeleidt. Ze heeft een badstof hoes om de massagetafel gedaan en helpt Nadine nu voorover op de tafel te gaan liggen. Ze legt Nadine’s armen langs haar lichaam en spreidt haar benen licht door de enkels vast te pakken en naar de zijkant van de tafel te bewegen. Dan legt ze een handdoekje over Nadines billen, waardoor intieme inkijk niet meer mogelijk is. Daarna volgt een laken dat alleen haar voeten en haar hoofd, dat op een speciale gezichtssteun rust, vrijlaat.
Het meisje verlaat met een vriendelijk “ik wens u een heel fijne middag” de kamer en doet de deur achter zich dicht. Niet lang daarna komt Joost door de andere deur binnen, wat Nadine behoedt voor een herhaling van haar eerdere gepieker. Ze tilt haar hoofd op en ziet een heel andere Joost dan op het werk. Sportieve lichte broek, witte polo, sportschoenen, zijn haren wat losser.
“We zouden toch praten?”, zegt ze.
“Maar misschien ook wat meer en je wilt toch niet beweren dat je al je kleren hebt uitgetrokken, zelfs je beha en je slipje zie ik, om alleen maar met me te praten?”
Hij gaat ter hoogte van haar middel staan en trekt het laken omlaag tot waar het handdoekje begint.
“Praten doen we vanavond, in het restaurant hiernaast, bij een mooi diner, nu wil ik dat je stil bent en alleen praat als ik je wat vraag.”
Het klonk niet onvriendelijk, maar had dezelfde kracht als toen hij haar vroeg geen mailtjes met erotische teksten meer te versturen vanaf haar werk. Het had ook dezelfde uitwerking op haar, ze had bijna weer ‘ja meneer’ gezegd, maar beperkt zich tot een knikje met haar hoofd.
Joost pakt een fles massageolie van het tafeltje, laat wat op zijn handen lopen en begint dan bij haar schouders te masseren. Van daaruit gaat hij over haar hele rug, strelend, knedend, duwend met de muis van zijn hand en voorzichtig priemend met zijn vingertoppen. Vanaf de eerste aanraking ervaart Nadine nu ook fysiek zijn zekerheid, ervaring en rust. Maar ook bijzondere kracht. Enerzijds is zijn aanraking zacht, wat past bij kantoorhanden, maar anderzijds dwingen zijn handen ook, geven ze haar het gevoel dat ontsnappen niet meer mogelijk is. Als zij dat al zou willen. Verschillende gedachten schieten weer door haar hoofd. Dat hij waarschijnlijk al heel wat vrouwen zo onder zijn handen gehad heeft, maar ook dat het heel erg fijn is wat hij met haar doet en dat het veel te lang geleden is dat ze door een man zo is aangeraakt. Hij weet alle plekjes van haar rug precies met de juiste kracht te raken. Het wekt bij haar het verlangen op zijn handen ook op meer erogene plaatsen van haar lijf te voelen.
Na een poosje verlegt Joost zijn aandachtsgebied naar haar benen. Hij schuift het laken vanaf haar voeten naar boven, tot net onder het kleine handdoekje. Hij masseert één voor één haar benen. Niet alleen de achterkant. Hij buigt het onderbeen omhoog en laat dat tegen zijn borst rusten, tilt dan het bovenbeen iets op bij de knie en masseert met zijn andere hand de voorkant van haar bovenbeen. Vooral als hij de binnenkant van haar bovenbenen behandelt, komen zijn handen heel dicht bij haar schaamlippen, maar raken die steeds net niet. Dat maakt haar geil, veel geiler dan als hij haar schaamlippen wel gelijk zou toucheren. Eén keer probeert zij haar geslacht tegen zijn hand te duwen als die hand naar boven schuift, maar dan trekt hij die snel terug.
Als de benen ook voldoende aandacht hebben gehad, neemt hij op gelijksoortige wijze haar armen onderhanden. Aansluitend gaat hij rechts ter hoogte van haar bovenlichaam staan en draait haar linkerarm op haar rug. Als vanzelf komt haar linkerschouder los van de tafel. Met zijn vrije hand trekt hij haar aan haar schouder half op haar zij. Ze is even bang om van de tafel te vallen, maar voelt dan hoe ze stevig met haar rug tegen hem aanligt. Haar linkerborst is nu vrij van de tafel en krijgt intensieve aandacht van één gladde geoliede hand. Nadine begint te kreunen. Ze mag en zal ook niet praten, maar ze kan dit ook niet verwerken zonder geluid te produceren. Zijn afwisselend knijpen, strelen en draaien geeft haar een goddelijk gevoel. Zijn sterke greep op haar schouder en zijn lichaam tegen haar rug geven haar warmte en veiligheid. Even later krijgt haar andere borst eenzelfde behandeling.
“Zo, nu zijn we een heel eind op streek met de massage”, zegt Joost als hij Nadine weer plat voorover op de tafel heeft liggen. Hij pakt het grote laken van haar af. Het bedekte alleen nog het handdoekje over haar billen en hing aan twee kanten tot op de grond. Hij vouwt het op en legt het onder de tafel op de grond.
“Maar we gaan nu eerst iets anders doen.”
Terwijl hij weer overeind komt trekt hij een leren riem die aan de onderkant van de tafel vastzit over haar rug, net boven het handdoekje, en gespt hem onder de andere kant van de tafel vast. Een tweede riem komt over haar benen, vlak boven de knieën.
“Wat ga je doen?”, vraagt Nadine met een angstige trilling in haar stem.
“Dat zal ik je vertellen.”, zegt Joost, terwijl hij haar polsen en enkels ook aan de zijkanten van de tafel vastgespt.
“Als manager houd ik me aan de regels van het bedrijf bij het beoordelen van gedrag. Daarom nam ik genoegen met je toezegging geen gore mailtjes meer te versturen vanaf een werk pc. Maar als privépersoon had ik natuurlijk stevig de pest in. Ik probeer die tent van jullie weer op orde te krijgen en wat doe jij, je gaat gewoon dingen voor jezelf zitten regelen onder werktijd. En dan ook nog heel dubieuze zaken. Als Joost-privé wil ik je dus wél straffen en nu ik daar de kans voor krijg, ga ik dat doen ook. Zo intens dat je het voortaan wel uit je hoofd laat om zulke stommiteiten uit te halen.”
Hij rukt het kleine handdoekje van haar billen en begint haar te slaan. Nadine verlangde er naar dat hij haar daar zou aanraken, maar niet op deze manier. Hij slaat hard en zonder pauzes. Soms zelfs een tijdje met twee handen tegelijk op twee billen.
Nadine kan met haar hoofd schudden, ze kan haar bovenlichaam wat draaien en ook wat bewegen met haar polsen en enkels, maar haar billen kan ze op geen enkele manier aan zijn straffende handen onttrekken.
Ook al verzet ze zich er een poosje tegen, het duurt niet lang voordat ze vreemdsoortige kreten begint te slaken. Ook voelt ze tranen opkomen en even later door haar mascara en langs haar wangen lopen. Tot haar eigen verbazing ervaart ze toch ook iets dat lijkt op genot, door de pijn heen. Het is een soort dierlijke geilheid die ze nooit eerder voelde.
En dan stopt het even plotseling als het begon. Hij streelt, masseert en kneedt nu haar billen met olie uit een andere fles, wat een fantastische verkoelende sensatie door haar hele lichaam jaagt.
“We gaan nog één stapje verder. Behalve met mijn handen kan ik je billen namelijk ook met allerlei attributen bewerken. Een zweep, een houten paddle, een liniaal, mijn riem. Nou ja, te veel om op te noemen. Misschien komt het daar nog weleens van. Voor vanmiddag heb ik iets heel speciaals meegebracht.”
Hij gaat door de deur naar de andere ruimte, maar is snel weer terug. Hij knielt voor Nadines gezicht en houdt een bos wilgentenen voor haar ogen.
“Kijk, dit heb ik overgehouden aan een andere hobby van me, wilgen knotten. Ze hebben een paar weken in het water gelegen en nu zijn ze soepel, maar ook taai. Ze buigen makkelijk, maar breken niet.”
Wilgen knotten! Nu begrijpt ze waar de kracht in zijn handen vandaan komt. Ze herkent de geur die de wilgentenen verspreiden. Ze heeft een keer een workshop ‘kransen maken van wilgentenen’ gedaan. Ze herinnert zich dat iedere cursist wel een paar keer de controle over zo’n lange tak kwijt raakte en dat die dan tegen een medecursist in de directe nabijheid sloeg. Dat kon je goed voelen, ook al zwiepte de tak tegen je trui of je spijkerbroek. Hij zal die dingen toch niet echt op haar blote billen willen laten zwiepen? Ze krijgt gelijk antwoord op haar niet uitgesproken vraag.
“Ik ga je daarmee een paar keer slaan, maar ik bied je eerst een keus. Ik was van plan één wilgenteen vier keer op je billen te laten landen, je dan om te draaien, om ook vier keer een rode streep over je borsten te creëren.”
Nadine siddert. Ze twijfelt opnieuw of ze wel door moet gaan. Dit gaat toch wat verder dan van de hoge duikplank springen. Over haar borsten? Het lijkt haar verschrikkelijk. Trouwens, hij zal haar toch wel losmaken en laten gaan als ze zegt dat ze niet verder wil?
“Ik wil je borsten ook sparen, maar dan krijg je er acht extra op je billen, dus twaalf in totaal. Kies maar.”
Nadine worstelt met tegenstrijdige gedachten. Ze heeft verhalen gelezen waarin de sub niet kiest als haar Meester haar een keuze biedt, maar iets zegt in de trant van ‘ik wil graag dat u doet wat u wilt’. Maar in sommige van die verhalen krijgt de sub er dan van langs, omdat de Meester wil dat ze echt zelf een keus maakt. Anders zou hij haar die niet bieden. In andere verhalen vindt de Meester het juist een hele goede reactie van zijn sub. Ze heeft geen idee welke reactie Joost van haar verwacht of verlangt, dus wat moet ze zeggen? En voordat ze iets zegt: gaat het allemaal niet veel te snel? Kan ze hem echt wel vertrouwen? Is ze zo veilig als ze zich net tijdens het masseren voelde?
“En als ik voor een derde mogelijkheid kies, wat dan?”
“Ik bood je maar twee mogelijkheden. Wat is volgens jou de derde?”
“Dat ik stop. Wat doe je als ik zeg dat ik niet meer wil?”
Joost komt op zijn knieën voor haar zitten en legt zijn rechterhand op de linkerkant van zijn borst. Zijn gezicht is dicht bij het hare en zijn linkerhand streelt geruststellend door haar haren..
“Met mijn hand op mijn hart, als jij zegt dat je stopt, maak ik je los, mag je douchen en aankleden en kun je daarna alsnog kiezen of we gaan praten en vanavond hiernaast dineren of dat je lekker naar huis gaat. En als je naar huis gaat kun je later altijd nog beslissen of je een nieuw contact wilt of niet.”
Nadine wordt rustiger, van zijn woorden, maar ook van de heerlijke streling over haar hoofd. Op de één of andere manier ziet Joost kans haar het gevoel te geven dat hij vriend, meester en vader tegelijk is.
“Omdat je dat verhaal zo mooi vond, probeer ik je vandaag wat van de spanning daarvan te laten ervaren, maar onthoud dat er alleen dingen mogen gebeuren die we allebei willen.”
Nadine knikt. Er valt een stilte waarin ze elkaar recht in de ogen blijven kijken, Joost haar wangen streelt en een paar tranen uit haar ooghoeken veegt.
“Dan wil ik dat je alleen op mijn billen slaat, maar omdat ik zo zeur met twee wilgentenen tegelijk.”
Joost kijkt haar verbaasd, maar met twinkelende ogen aan.
“Je bent geil, zeg. Ik vind niet dat je zeurt, maar ik zal je wens met alle plezier vervullen.”
Nadine voelt zich trots op zichzelf. Dat ze dit heeft bedacht en dat ze het heeft durven zeggen. Maar ze ziet daardoor niet minder op tegen de gevolgen. Joost pakt twee wilgentenen, zwiept er een keer mee door de lucht, laat ze met zachte tikjes een paar keer op Nadines billen landen en slaat dan met kracht. Er volgt een schreeuw die volgens Nadine door het hele huis te horen moet zijn. Joost streelt haar billen met zijn vrije hand.
“Jij bepaalt het tempo”, zegt hij, ik streel tot jij aangeeft dat je de volgende klap wilt ontvangen.”
Dat kan dan nog wel een uur duren, denkt Nadine, het strelen is heerlijk. Aan de andere kant wil ze het ook wel graag achter de rug hebben, dus zet ze na een poosje het sein op groen. Nadine wil deze keer niet schreeuwen, maar kan zich toch niet helemaal stil houden. Ze verkrampt daardoor, maar het strelen brengt daar snel weer verbetering in.
“Schreeuw maar gewoon, meisje”, zegt Joost op geruststellende toon, “het is hier goed geïsoleerd en de meisjes beneden horen wel vaker wat. Als je probeert het binnen te houden verkramp je alleen maar.”
“Oké, nummer drie dan, alsjeblieft.”
Ze wordt op haar wenken bediend, schreeuwt zonder terughoudendheid en geniet van de ontspannende strelingen. Ze merkt dat ze vooral de eerste paar strelingen na het neerdalen van de wilgentenen erg fijn vindt. Als de streling wat langer duurt begint ze terug te verlangen naar dat gevoel van de eerste streling na de pijn. Dus niet zozeer naar de slag met de zwiepende takken, maar die is er wel voor nodig.
“Nummer vier, alsjeauauauauauhhhhhh”
Joost reageerde dit keer wel heel snel, zonder zachte tikjes als inleiding. Nadine snottert en tranen lopen over haar wangen, maar ook nu denkt ze weer aan haar vader: ‘dit is het gevolg van je eigen keuzes en bravoure, lieve dochter, dan kun je niet zomaar weglopen voor de consequenties’.
Bij de slagen die volgen varieert Joost met de tijd die hij laat verstrijken tussen haar signaal en het daadwerkelijk slaan. De ene keer krijgt ze tien of nog meer zachte tikjes vóór de echte slag, een andere keer maar twee. Haar schreeuw volgt elke keer wel direct op de slag en is alle keren hard en rauw.
Als Nadine aangeeft dat ze klaar is voor de laatste slag laat Joost na pakweg 15 voorbereidende tikjes op haar billen, de wilgentenen ineens vallen en duwt hij drie vingers van de vrijgekomen hand zonder aankondiging, resoluut en met kracht diep in haar kut. De genotschreeuw die dat veroorzaakt is heel anders dan de pijnschreeuwen bij het slaan, maar zeker zo hard. Tijdens de massage hoopte Nadine steeds dat hij haar daar zou aanraken, maar toen deed hij het niet. En nu hij het doet, komt het voor haar volkomen onverwacht.
Vanaf dat moment gaan tien vingers bezig met haar kontgaatje, haar klitje en haar kut. Ze voelt weer dezelfde combinatie van zachtheid en dwingende kracht die ze ook vanaf de eerste aanraking van haar schouders in de massage voelde. Ze weet dat dit gaat uitlopen op een orgasme, ook als ze zich ertegen zou verzetten, maar ze voelt geen enkele aandrang om dat te doen. Ze kreunt als ze voelt dat ze moet kreunen, ze roept onverstaanbare kreten als ze voelt dat ze die moet loslaten en ze komt vrij snel en zeer explosief, maar zonder ongelukken dankzij de riemen die haar nog steeds aan de tafel snoeren.
Nog voordat de rust weer echt in haar lijf is teruggekeerd heeft Joost haar losgemaakt. Ze laat zich door hem op haar rug draaien en opnieuw vastbinden. Drie vingers schuiven weer in haar kutje. Daar kromt hij ze en in die vorm haalt hij ze licht heen en weer, terwijl de duim van die hand haar klit opnieuw bewerkt. Het is nu gevoeliger dan vóór haar orgasme, maar daar houden zijn dwingende vingers geen rekening mee.
Zijn andere hand masseert ondertussen haar buik en schaamstreek, waar hij eerder niet bij kon.
Nadine weet niet of ze het gaat redden, een tweede orgasme zo kort op het eerste, maar ze laat hem begaan, want het gevoel dat hij haar bezorgt is fantastisch. Na enige tijd merkt ze dat de opbouw van een tweede orgasme toch begonnen is, onomkeerbaar. Als Joost plotseling met masseren stopt, een vibrator onder de tafel vandaan tovert en die de plaats van zijn duim op haar klit laat innemen, vindt er een enorme versnelling plaats. Hij begint nu met vijf vingers van één hand in haar kut te duwen en draait daarbij met zijn hand. Hij zal die grote sterke hand toch niet helemaal bij haar naar binnen willen duwen?
Dat lukt hem inderdaad niet, maar de duwdraaibeweging ondersteunt wel goed de activiteit van de vibrator. Totdat ze opnieuw komt, kreunend, trillend over haar hele lichaam en overdadig spuitend over zijn draaiende hand. Ze sluit haar ogen en voelt hoe hij zachtjes over haar wangen en door haar haren streelt. Heerlijk.
Hij maakt haar los.
“Kom maar voorzichtig overeind, Nadine, maar blijf nog even op de tafel zitten, je hebt zolang gelegen.”
Ze wentelt zich in zijn zorgzaamheid, komt overeind en als de lichte duizeling die dat oplevert weer gezakt is, laat ze zich van de tafel glijden.
“Kom, dan gaan we naar hiernaast, daar is het gezelliger ingericht.”
“Mag ik me niet eerst even aankleden?”
“Nee, dat mag je nog niet, ik wil je nog graag een poosje naakt bij me hebben en volgens mij wil je nog helemaal geen strakke broek om je billen voelen.”
Zijn vriendelijke dwingtoon is er weer. Als ze eerlijk is naar zichzelf, vindt ze die toon eigenlijk heel lekker, al had ze nu wel graag iets aangetrokken. Maar misschien heeft hij over die broek wel gelijk. Haar billen zijn nog erg gevoelig, ook zonder aanraken, en als ze ze zelf even beetpakt voelt ze pijnsteken door haar lijf schieten.
De aanpalende kamer blijkt een soort luxe hotelkamer. Geen raam, maar wel een groot bed, een bankstel met salontafel, een linnenkast met spiegeldeuren en een grote glazen wand met daarachter een douche voor meer personen, met een scala aan douchekoppen. Verder ziet ze twee deuren. Waarschijnlijk de deur van de kamer naar de overloop en de wc-deur.
Joost leidt haar naar de spiegeldeuren van de kast en zet haar ervoor met haar rug ernaartoe. Hij geeft haar een handspiegel.
“Bewonder je billen maar even. Ik vind dat je die behandeling heel dapper doorstaan hebt. Het was voor mij een fantastische belevenis.”
Nadine schrikt van de hoeveelheid elkaar kruisende rode strepen. Ze weet dat het er tweeëntwintig zijn, ze kan ook rekenen, maar als je het zo ziet lijken het er veel meer. Omdat Joost zes keer vanaf links sloeg en vijf keer vanaf rechts zijn de gevolgen eerlijk over haar hele achterwerk verdeeld. Op een paar kruispunten ziet ze een druppeltje opgedroogd bloed. Ze wil daar nu niets van zeggen, maar mocht er ooit een vervolg komen dan zal ze tegen Joost zeggen dat dat haar te ver gaat. Toch vervult de aanblik, gecombineerd met de prijzende woorden van Joost haar opnieuw met trots.
“Ga nu maar zitten, Nadine.”
Op één zitplaats van de bank ligt een handdoek en ze begrijpt dat dit haar plaats is. Dan is de stof van de bank beschermd tegen de massageolie waar haar lijf nog van glimt en een eventueel druppeltje bloed op haar billen dat nog niet is opgedroogd.
Joost is ondertussen naar een bedieningspaneel met verschillende schakelaars gelopen. Na wat handelingen is de kamer sfeervol verlicht en klinkt er een prettig achtergrondmuziekje.
Hij komt naast haar zitten, maar laat een klein beetje ruimte tussen hen open, wat Nadine nu wel even prettig vindt. Hij zit nog maar net als de deur opengaat en er twee meisjes binnenkomen met volle dienbladen. Het meisje dat ze eerder ontmoette en een ander, in exact dezelfde kleding. De meisjes beginnen op de salontafel een high tea uit te stallen, die luxer oogt dan in menig restaurant. Hun aanwezigheid zorgt er ook voor dat Nadine haar naaktheid ineens onprettig begint te vinden.
“Ik wil nu toch graag mijn kleren aantrekken Joost.”
“Misschien kunt u dat beter niet doen, mevrouw”, zegt het meisje dat ze nog niet eerder ontmoette, “dan trekt er nog veel massageolie in uw kleren en dat is zonde. U kunt beter straks eerst even lekker douchen. Zal ik een badjas voor mevrouw halen?”
Het gaat heel subtiel, maar het valt Nadine wel gelijk op. Eerst praat het meisje tegen haar en kijkt haar ook aan, maar de beslissing over wel of niet aankleden legt ze bij Joost en op dat moment kijkt ze ook hem aan. Het is duidelijk hoe de verhoudingen in dit huis liggen. Het geeft Nadine een bijzonder gevoel. Ze voelt zich niet echt vernederd, maar wel klein gemaakt, nog naakter dan ze al was. Vanuit haar normen- en waardenpakket vindt ze dat ze niet zo behandeld zou moeten worden, maar als ze eerlijk is geeft het haar ook een fijn, beetje geil gevoel, misschien door wat ze die middag al meemaakte.
Joost stemt toe, het meisje loopt naar de kast en haalt er een prachtige donkerrode badjas uit. Nadine loopt op haar toe om de jas aan te trekken en ziet uit een ooghoek dat het meisje dat zij al beneden ontmoette een blik op haar achterste werpt. Als ze in de warme jas terugloopt ziet ze ontzag in haar blik. Ze gaat er nog meer rechtop van lopen.
Als de meisjes alles op tafel hebben gezet, verlaten ze de kamer. Nadine en Joost drinken thee en eten heerlijke sandwiches en scones. In stilte. Als Nadine genoeg gegeten en gedronken heeft kruipt ze in een opwelling tegen Joost aan, trekt haar benen op de bank en legt haar hoofd op zijn schouder.
“Het liep heel anders dan ik verwachtte en het was niet allemaal even makkelijk voor me, maar het totaal vond ik heel fijn, Joost. Dank je wel.”
“Ik ben blij dat je dat zegt. Dat je dat kunt en ook durft te zeggen. Maar het lijkt wel alsof je denkt dat ik klaar ben met je. Er staat daar een heerlijk bed en het laatje van het nachtkastje zit vol met condooms.”
“Nee, Joost, echt niet. Ik ga hooguit op dat bed liggen om wat te slapen, zodat ik weer bij de tijd ben als we vanavond uit eten gaan en dan toch hopelijk ook echt gaan praten.”
“Dus niet even lekker knuffelen en iets anders in je lichaam voelen dan mijn vingers?”
Nadine schudt haar hoofd. Joost trekt haar nog dichter tegen zich aan en kust haar op haar haren.
“Goed, meisje, je mag zo een poosje rustig gaan slapen. Maar ik blijf wel bij je, hier op de bank. Mijn krantje lezen en zo nu en dan naar de schone slaapster kijken.”
Hij pakt een tablet dat naast de bank op de grond blijkt te liggen.
“Maar voor je gaat slapen moet ik je nog even iets laten zien. Of beter: ik moet je nog iets opbiechten.”
Hij tikt wat op het scherm en laat Nadine er dan naar kijken. Ze ziet een mailbox met een hele trits mailtjes van Leergierig Subje. Ze schiet als door een wesp gestoken overeind, uit zijn armen. Ze kijkt wat beter en ziet dan dat het de mailbox van Fantasm is. Ze kijkt hem woest aan.
“Heb je nou met die techneuten op kantoor zijn mailbox gehackt?”, briest ze.
Joost schiet in de lach.
“Nee, meisje, hoe kom je daar nou bij?”
En dan valt bij Nadine het kwartje. Ze weet zich even geen raad, maar herpakt zich snel. Ze loopt naar het bed, draait zich weer naar hem om en maakt langzaam de ceintuur van de badjas los. Ze laat de jas van zich afglijden, duwt haar schouders naar achteren om haar borstpartij zo gunstig mogelijk aan hem te presenteren en ondersteunt haar borsten licht met haar handen. Met haar duimen zorgt ze ervoor dat haar tepels weer helemaal hard worden.
Dan draait ze zich om, klimt op haar knieën op het bed en pakt een kussen dat ze voor zich neerlegt. Ze buigt zich voorover tot haar hoofd in het kussen ligt, zet haar knieën in een aantal bewegingen wijd uit elkaar en brengt haar handen naar achteren. Ze trekt haar billen uit elkaar en siddert even van de pijnscheut die dat veroorzaakt.
“Geniet van wat je ziet. Haal je pik uit je broek, geef hem de ruimte om te zwellen. Streel hem tot maximale grootte en hardheid. Neuk me dan hard. Neuk me dan diep. Neuk me dan lang. In mijn natte spleet en in mijn verlangende kontgaatje. Nu! Alsjeblieft.”
© SubAdoration
12 december 2013
|
|
    
Josee
Nieuw lid
Inlognaam: josee
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 10-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 12 december 2013 - 11:31 am: |
|
Bilateraal overleg met de nieuwe baas |
SubAdoration,
Je hebt hier een heel mooi en goed opgebouwd verhaal neer geschreven. Ik (vele lezers met mij) geno(o)t(en) met volle teugen over het onderwerp. Je details zijn onbeschrijfelijk mooi. De opbouw van je verhaal is uitstekend ook het einde is zeer goed. Ik hoop alvast dat er een even spannende diner volgt met allerlei mooie beschrijvingen wat er nog allemaal te gebeuren valt.
Het verhaal bied zoveel mogelijkheden dat er zeker nog een vervolg zou moeten volgen op kantoor, het restaurant en bij één of beiden thuis. Zulke relatie moet nog verder uitgediept worden beid personages willen het en kunnen het. Ook het contact met de 2meisjes bied veel mogelijkheden.
De lezers en beliegers kijken nu al reikhalzend uit naar het vervolg.
Josee
|
Enjoy73
Nieuw lid
Inlognaam: enjoy73
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 01-2013
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 13 december 2013 - 12:24 am: |
|
Bilateraal overleg met de nieuwe baas |
Lieve SubAdoration,
Ik heb veelal mijn woordje klaar en moet ik (zeker als sub) moeite
doen om mezelf stil te houden. Dit keer is de stilte mij de baas.
Zodanig mooi geschreven, het doet verlangen naar "meer".
Bedankt
Xx Enjoy
|
SubAdoration
Bevlogen lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 63
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 13 december 2013 - 10:38 am: |
|
Gevleid |
Dank, lieve dames, voor jullie lovende woorden. Ik voel mij gevleid. En aangespoord om een ander idee dat ook al lang door mijn hoofd waart nu eindelijk eens verder uit te werken.
SubAdoration
|
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Inlognaam: lezer
Bericht Nummer: 45
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 30 maart 2020 - 10:08 pm: |
|
een verhaal dat speelt met verwachtingen |
Op zijn uitnodiging heb ik dit verhaal van SubAdoration ‘uit de oude doos’ gelezen.
Natuurlijk: het is een mooi verhaal.
Maar wil ik het dit keer eens niet over hebben: wat ik nou zo mooi vind.
De recensies hierboven vertellen daarover al genoeg...
Nee, ik wil het hebben over wat me verwonderde in dit verhaal. Want dat deed het ...
Verwonderen in de zin dat een verhaal al lezend verwachtingen bij je oproept.
Verwachtingen waaraan in dit verhaal bij mij heel vaak niet voldaan werd. Niet dat het ergernis opwekte, of teleurstelling, integendeel.
Maar je hebt als sm verhalen lezer natuurlijk wel het nodige ervaren om te denken te weten welke kant het op gaat. En dat gebeurt dan niet ... of toch weer wel. Maar over dat laatste later, als slotopmerking.
Dat begint al met een bespreking die Nadine na werktijd met Joost heeft. Alles zegt in dit gedeelte: die Joost, haar baas, die wil wat van haar. Kan haast niet anders dan dat dat sm gerelateerd is.
Maar dan slaat dat om in een chantage situatie ... denk je.
Maar nee, ze hoeft zich helemaal geen zorgen te maken. Geen chantage dus...
Even kabbelt het gesprek dan door. Waarop ineens de focus weer verschuift.
Hij confronteert opnieuw, onze Joost.
Om daarna weer terug te vallen op ... een gewoon ‘praten we daar verder’, op de komende ontmoeting die hij voorstelt.
Ah denk ik dan, dat wordt een fijn gesprek tussen de dom en de sub, ook leuk...
Tsja een spoiler alert hoef ik hier niet meer te geven ... maar gepraat wordt er vooreerst niet.
Ze is uitgenodigd voor een bezoek aan een massage salon, met als masseur -hoe verrassend- onze Joost.
Ik schrijf dat nu wat spottend, maar ik was echt verrast. Ik verwachtte hoogstens een passieve rol voor hem, en eerlijk gezegd eerder een massage als voorbereiding op dat gesprek dan dat de massage zelf al de sm kant op ging.
Weer werd mijn verwachting dus wederom niet vervult. Maar zodra je daar overheen bent: wat er gebeurde overtuigde zeker weer wel...
Dan wordt hij dus toch eindelijk de dom waarvan je dacht dat hij zou zijn...
... en wordt het dan toch eindelijk toch nog lekker soft (dat: ‘praten we daar verder’, weet je nog).
Waarop dan tot slot toch bewaarheid wordt wat je al bij dat eerste gesprek tussen Joost en Nadine, of beter gezegd confrontatie tussen beide, al vermoedde....
... maar daarna weer geheel vergeten bent omdat je het zó duidelijk bij het verkeerde eind had...
... is hij het dus toch!
Kortom: een verhaal waarin je steeds zo misleid wordt dat de logische plot toch nog onverwacht komt. En uiteindelijk zelfs de rollen worden omgedraaid. Ook dat.
En dat alles is ook zeker een compliment waard.
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
SubAdoration
Bevlogen lid
Inlognaam: subadoration
Bericht Nummer: 120
Aangemeld: 06-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 05 april 2020 - 05:37 pm: |
|
Een gouden kans |
Dag Lees en Beleef,
Wat leuk dat je opnieuw één van mijn verhalen hebt ‘gelezen’. Sorry dat ik vertraagd reageer, maar ik moest eerst een moment vinden om mijn eigen bedenksels rustig terug te lezen. Het zat niet meer voldoende in detail in mijn hoofd om jouw opmerkingen over het wekken van verwachtingen en daar dan vervolgens niet aan te voldoen, te begrijpen.
Ik zet hierboven het woord gelezen tussen aanhalingstekens, omdat je met jouw recensie naar mijn idee opnieuw laat zien dat je de verhalen niet afstandelijk leest, maar erin kruipt en de gebeurtenissen dan tot je neemt alsof ze op dat moment voor jouw ogen plaatsvinden. Alsof je het gesprek tussen Joost en Nadine van achter de plantenbak afluistert, alsof je hen in de massagekamer vanuit die linnenkast bespiedt. Of misschien wel alsof je zelf met Joost in gesprek bent en zelf op die massagetafel ligt. Heel bijzonder en dat bedoel ik 100% positief. Een compliment krijgen van iemand die zo intens ‘leesbeleeft’, geeft me een heel plezierig gevoel.
Hoewel ik het leuk vind als het me lukt een verrassende wending te creëren of lezers op het verkeerde been te zetten, gebeurt dat hier niet met opzet, als ik het me na teruglezen goed herinner. Joost houdt ervan om met een sub te spelen, niet alleen in het lijfelijke contact, maar ook op andere punten. Een sub ergens onverwacht mee confronteren, of in een grenssituatie plaatsen om te kijken of ze die grens zal verleggen of juist zal terugdeinzen.
Hij zit nu in de voor hem fantastische situatie dat hij al heel veel van haar weet door hun e-mailconversaties, terwijl zij (denkt dat ze) helemaal niets van hem weet. Zo kan hij haar in situaties brengen waarvan hij weet dat ze er over fantaseert of ernaar verlangt, maar die haar ook nog heel spannend lijken.
Hij had hun gesprek natuurlijk ook kunnen beginnen met “ik ben Fantasm”, maar dan had hij dit voor hem mooie spel, eerst met haar emoties en later met haar lichaam, niet kunnen spelen. Is dat misbruik maken van de situatie? Misschien, maar welke dom zou zo’n gouden kans aan zich voorbij laten gaan?
Nadine neemt hem dat ook niet kwalijk. Zodra ze doorheeft wie hij is, geeft ze zich aan hem over op de manier die ze in haar laatste mail aan hem beschreef en eist ze min of meer dat hij die overgave op indringende wijze en met volle kracht zal accepteren.
Ik ga nu stil zitten hopen dat je mijn andere tips ook nog eens gaat beleven.
|
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Inlognaam: lezer
Bericht Nummer: 48
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 07 april 2020 - 03:47 pm: |
|
een lezer is ook een speurder |
Wat een wonderlijk en mooi compliment SubAdoration.
"Alsof je het gesprek tussen Joost en Nadine van achter de plantenbak afluistert, alsof je ..."
Natuurlijk zat ik achter die plantenbak. Dat is toch wat een lezer doet. Dat is ook wat de spanning van een verhaal met je doet. En op smverhalen.nl: wat de opwinding met je doet.
Je wordt bij de baas geroepen, na werktijd. En dan is alles al net niet wat je zou verwachten. Je bent tenslotte maar gewoon een medewerker en hij de baas. Je weet dat het een sm verhaal is, dus wat doet die baas. Wat zijn zijn plannen met jou, Nadine. Je holt als lezer daarom voortdurend op Nadine vooruit. Beter, spiedend van achter die plantenbak. Waar zit de sm, waar zit straf, waar zit opwinding, je weet niet wat, wel dàt.
Eindelijk... “Of zal ik ‘Leergierig Subje’ zeggen?”
en direct daarna: "Hij laat haar een printje zien van een email ..."
Dat was de haak, en ze hapt gelukkig, maar haalt hij de lijn al in?
Nee, hij vernedert haar met haar eigen woorden... mooi mooi
nu dan inhalen die lijn
Zo dus ongeveer lees ik. En ik denk niet dat ik daar nu zo alleen in staan. Misschien in het verwoorden wellicht.
Ik moet nu zelfs even aan die arme Artie denken die Manon wil straffen omdat ze opgewonden wordt van het straffen van haar vriendin (in "De onverwachte gevolgen van mee-eten").
Zo wil ik dat niet. Het verhaal blijft de baas, jij dus in dit geval, SubAdoration.
Als jij schrijft wat ik wil beleven is dat natuurlijk mooi.
Maar het is net zo mooi als je mij elke keer weer laat verrassen.
En omdat je dat voor mij zo vaak deed in dit verhaal vond ik het leuk om daarover een review te schrijven.
Is weer eens wat anders.
En ik lees nu net terug dat ik hetzelfde ook al eerder opschreef. Maar nu dus anders verwoord.
Dat is dus ook het leuke van een reactie op reactie... dat maakte die van jou, SubAdoration, weer bij mij te weeg.
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Inlognaam: lezer
Bericht Nummer: 50
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 09 april 2020 - 03:40 pm: |
|
persoonlijke noot |
Je vroeg aan het eind van je reactie op mij of ik je andere leestips ter harte wilde nemen.
Dat wil ik zeker.
Ik vind het leuk dat mijn observatie'tjes en gedachtenspinsels gewaardeerd worden.
Maar ik wil ook de hoop uitspreken dat jij weer actief wordt op smverhalen.
Je verhalen en de discussies die daar uit voert vloeiden vond ik echt heel bijzonder.
Te meer daar er maar erg weinig verhalen producerende schrijvers over zijn.
En wat is een 'reviewer' zonder nieuwe verhalen.
Verborgen pareltjes vinden is leuk, maar verse zijn nog veel leuker...
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?