| Gepost op zaterdag 28 december 2019 - 01:56 pm: | 
|
|
is er dan toch nog liefde?
Ik wilde wraak. Wraak op mijn zus.
Omdat ik veel erger gestraft was dan zij. Omdat zij mocht toekijken en ik niet.
Omdat...
Omdat ik gewoon nog steeds jaloers was. Jaloers omdat zij een vriendje had en ik niet.
Een leuk vriendje.
Gelukkig maakte ze het me gemakkelijk.
Het was een paar dagen later.
Ik was heel vroeg naar bed gegaan, maar kon niet slapen. Of sliep ik al en werd wakker van iets? Geluid in de tuin. Mijn raam kijkt daarop uit. Vader heeft zo’n dievenlamp aangelegd, en die ging aan. Het was mijn zus die naar buiten sloop, haar fiets pakte en wegreed.
Ze was heel voorzichtig en had moeite om haar fiets van het slot te halen en door het poortje te manoeuvreren. Zo had ik tijd genoeg om mijn mobiel te pakken en een filmpje te maken. Ze stond er nog net op, goed zichtbaar terwijl ze het hek open deed en wegreed. Ik was zo slim om door te blijven filmen terwijl ik naar de overloop sloop. Daar hangt een klok. Als de timestamp nog niet genoeg was, was dit het sluitende bewijs.
Ik had haar in mijn macht.
Toch bleef ik op en wachtte op haar terugkomst twee uur later. Ik kon de blos op haar gezicht zien. Benieuwd of dat ook in het filmpje zichtbaar zou zijn. Want natuurlijk filmde ik haar opnieuw.
Toen kon gaan slapen.
De volgende dag was het zaterdag.
Mijn ouders gingen samen boodschappen doen. Mijn zus zat op haar kamer toen ze weggingen. Even later kwam ze naar beneden. Het was duidelijk waar ze naar toe wilde. Ik hield haar tegen en zij dat ik haar iets moest laten zien. Mijn filmpjes natuurlijk. Ze schrok.
“Ga je het tegen papa zeggen?” vroeg ze.
“Nee,” zei ik, “nog niet”.
“Wat wil je?” vroeg ze.
“Wil je straf van vader of van mij,” vroeg ik.
Ik zag haar bleek wegtrekken.
“Papa vermoordt me,” zei ze.
Dat was zwaar overdreven, maar ik hield me stil.
“Hij weet niet... En nu...”
“Hij weet niet dat jullie seks hebben en dan wel,” zei ik droog.
Ze knikte. Ik zag een drup langs haar wang lopen. Ach gut.
“Ik hou van hem.”
Ik geloofde haar.
Maar ze had nog een zetje nodig, vond ik.
“Dat zal niet helpen. Seks met hem is de limit. Vader vond hem toch al niks voor jou. Veel te oud en zo.”
Ze knikte. Dat had ik dus goed geraden.
“Je kan natuurlijk altijd weglopen.”
Ze keek me aan. Alle bloed was uit haar gezicht getrokken.
Ging ze huilen? Nee. Ze schudde haar hoofd van nee. Verdrietig dat wel. Och gut.
Ze keek me aan: “Je zei...”
Ik knikte: “hij of ik?”
Schor vroeg ze: “Over jouw knie?”
Ik knikte.
“Meer niet?”
“Op je blote billen. Alleen met mijn hand.”
“Nu?”
“Je wilt toch naar hem toe?”
Ze knikte.
“In de kamer.”
“Goed,” zei ze.
Dit ging veel te gemakkelijk.
Maar ze wilde erg graag naar haar vriendje. Jacob heette hij.
En misschien was het ook voor haar niet zo erg geweest, dat pak slaag van vader.
Maakt niet uit. Maar goed dat ik een verrassing voor haar had klaarliggen. Onder de rechte stoel die ik al klaar had gezet.
Ik ging er snel op zitten. Ze had geen aansporing nodig en ging braaf over mijn knie liggen. Mooi zo.
Rok omhoog. Hmm, tof slipje had ze aan. Sexy.
Eigenlijk bedekte het niks van wat ik ging slaan.
Natuurlijk trok ik het toch naar beneden. Straf is straf, toch?
“Beide handen op je rug en ellebogen vastpakken,” commandeerde ik.
Ze gehoorzaamde.
Ik haalde de rol zwachtelverband onder de stoel vandaan.
Begon haar linker pols en rechter arm te omwikkelen.
“Wat doe je,” vroeg ze angstig.
Toch bleef ze braaf liggen.
“Je denkt toch niet dat ik je kan tegenhouden als je gaat spartelen?
Jij bent echt veel sterker.”
“Ik zal echt niet spartelen. Beloofd. Alsjeblieft.”
Ze klonk echt smekend nu. Bleef nog steeds braaf liggen. Jemig, ik had me al lang op de grond laten vallen. Wegwezen, zou ik gedacht hebben. Zij niet.
Ergens vond ik het best wel schattig. Mijn veel oudere zus die zo braaf met haar billen bloot over mijn schoot lag ... braaf te wezen.
Of zou ze het niet zo erg vinden als ik dacht?
Nee, corrigeerde ik mezelf. Ze was gewoon braaf. En ... ja dat was het. Ze wist dat ik een kreng was. Ik zou haar er niet mee laten weglopen. Ik zou het haar nog moeilijker maken. Haar straf zou ze alleen maar erger maken.
Tenzij ze naar vader zou stappen. Of ik. En dat wilde ze niet.
Ze had gelijk. Ik bčn een kreng en ik wělde wraak.
Nog best lastig dat omzwachtelen. Eerlijk gezegd leek het nergens naar. Maar dat kon zij niet zien natuurlijk.
“Ellebogen stevig vasthouden,” zei ik streng
Ze deed het, die schat.
Echt, ik vond haar best wel lief. Zo gehoorzaam. Maar eh... nou ja ik ben een kreng.
“En blijven vasthouden. Anders begin ik opnieuw. Begrepen?”
“Mmmm,” zei ze
“Begrepen?!” bitste ik.
“Ja zusje, begrepen,” antwoordde ze zacht en gedwee.
Ach zo lieffff
“Straf me nou maar, zusje.”
Zei ze dat nou echt?
“Alsjeblieft...”
Ik was effe helemaal ehh
Wilde ze dan? Was ze dan?
Niet aan denken, besloot ik. Straffen! Nu!
En dat deed ik.
Ik begon met mijn rechter hand.
Pats pats pats.
Oeps, dat deed zeer.
Beetje rustiger aan.
Maar het bleef zeer doen. Nooit geweten dat zelf straffen ook pijn doet. Nou ja, het was net nog te doen.
Maar het deed mijn zus ook zeer. Ik zou me verbijten, zij niet. Elke keer dat ik haar sloeg klonk een zacht “auw”. Haar hoofd schokte zachtjes omhoog. Haar billen niet, die hield ze ontspannen. Ze ving mij slagen echter op met haar handen, knijpend in haar ellebogen. Dat ze dat kon. Dat ze dat wilde. Ik had echt een toffe zus. Ze wilde haar lief niet kwijt.
Ik stopte.
Ze bleef stil liggen, maar keek me schuin aan. Ik zag een traan over haar wangen lopen.
“Straf me nou maar,” zei ze nogmaals zacht.
Maar nu voegde ze er fluisterend aan toe: “Ik heb het verdiend. Ik had nooit stiekem weg mogen glippen. Midden in de nacht.”
“Waarom ging je dan?” kon ik niet laten om te vragen.
“Ik wilde zo graag. Jacob vond het helemaal geen goed idee dat ik zo laat kwam. Ik heb hem maar niet verteld waarom dat was. Dat stiekeme. Als papa me betrapt had? Ik ben blij dat jij het was. Toe, straf me nou maar, dan is het klaar.”
En dat deed ik.
Nu met beide handen. Ik hield me niet langer in. Negeerde mijn eigen pijn. Hoorde haar schreeuwen. Jeemig dit was ook cool. Een jongen zou ik nooit kunnen straffen, Of een man. Maar een meisje? Ook al was het mijn zus. Of juist omdat het mijn zus was?
Nee, gewoon, een meisje straffen dat over je knie lag, dat schreeuwde. Met billen die rood werden. Yes!
Toch moest ik stoppen. Niet omdat mijn zus het niet langer hield, maar ik. Mijn zus bleef echt heel braaf liggen. Schreeuwen, haar hoofd op en neer. Maar worstelen of zo, niet dus. Of was het omdat ik zelf haar te slap strafte?
Zou kunnen. Maar nu ik gestopt was, deden mijn handen verdomd veel pijn. En waren haar billen echt rood. Beetje gezwollen leek het wel. Ik streelde ze. Wist niet wat warmer was: haar billen of mijn handen.
“Dank je wel,” fluisterde ze.
Echt waar? Ik bleef strelen. Ze protesteerde niet. Liet het toe. Tot ik besluiteloos stopte.
“Maak je me los,” vroeg ze zacht.
Shit dat was waar ook. Haar armen zaten nog vast.
Maar toen ik de zwachtel los begon te maken, merkte ik dat dat helemaal niet waar was. Ik had haar helemaal niet vastgebonden. Die zwachtel stelde niets voor, ik kon hem zo wegschuiven, ze had zich gewoon los kunnen trekken. Als ze dat gewild had. Maar dat deed ze niet. Zelfs nu niet. Dus wikkelde ik de zwachtel braaf weer helemaal terug.
Pas toen die helemaal verwijderd was liet ze haar ellebogen los en ontspande. Liet haar armen zakken, haar handen op de vloer. Nog bleef ze liggen.
“Mag ik opstaan?” vroeg ze.
Stomverbaasd wist ik niet wat ik moest antwoorden.
“Alsjeblieft?”
“Natuurlijk,” zei ik schor. “Ga maar snel naar Jacob.”
Ze stond langzaam op, tikkeltje moeizaam zelfs. Boog zich toen weer naar mij voorover en drukte een kus op mijn voorhoofd.
“Dankjewel,” zei ze.
En ik geloofde haar.
naar het vervolg van “All in the Family”:
Rode billen worden...
 als je geeft čn neemt heb je dubbel plezier 
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?