Apotheose - deel II
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 2 delen)
Met het toenemen van de slagen wordt je kont roder en roder. Je ondergaat het voorbeeldig, al begin je nu wat weg te draaien. Ietsje harder dus maar. Ik moet tenslotte laten zien dat ik dat zie. Ik moet je tonen dat de strafmaat niet vaststaat. Nee hoor, wij doen niet aan 75 slagen of zo. Je krijgt er zoveel als je nodig hebt. Maar niet meer dan je kunt verdragen. En soms is het meer dan het bij tellen zou zijn geweest, soms is het minder.
Terwijl ik je billen in een opzwepende cadans teister beraad ik me op de volgende stap. Een plankje? De haarborstel?
Nee, tijd voor een intermezzo.
Even plotseling als ik begon stop ik. Daar schrik je altijd nog meer van dan van het begin. O, denk je dan. Wat komt er nu?
Niets. Er komt niets. Ik maak je zelfs los.
“Op je knieën!”
Gehoorzaam doe je wat ik zeg. Je billen moeten wel pijn doen, zeker in deze andere houding maar je laat het niet zien.
Ik loop naar je nachtkastje en pak twee voorwerpen. Je vibrator en de dildo met voet.
Uit de kast komt nog een zijden sjaaltje. Dat bind ik je voor je ogen.
“Let op, ik zeg het maar één keer. Die blinddoek hou je op. Ik geef je zo je vibrator en die zet je op je clit. En met je kut, denk erom met je KUT, niet met je handen, zoek je de dildo die ik achter je zet. Daar mag je op rijden. Ik ben in een goede bui. Alleen: ik ga het niet overdrijven. Je mag niet komen. Je doet zo goed mogelijk je best om te komen maar als je er bijna bent stop je. Om even later weer te beginnen. Vragen?”
Je zwijgt. En heerlijk, je wordt rood.
“Mooi. Beginnen maar.”
Wat ik je niet vertel is dat ik de dildo schuin achter je zet. Dat gaat wel even duren voordat je die hebt.
Het is een bijzonder amusant gezicht. Jij, met de vibrator op je kut, je kont omhoog en tasten naar dat ding. Liederlijker kan het niet zijn. Een teef die zich aanbiedt kan er niet geiler uitzien.
Als ik de eerste keer schater krimp je in elkaar en word je vuurrood. Je vervloekt me ongetwijfeld. Wenst me een vreselijk einde. Haat me.
Maar die kut van je spreekt als gebruikelijk een andere taal. Net zo rood als jouw hoofd. Gezwollen. Pulserend haast. En een vochtigheidsgraad die in de regenwouden niet zou misstaan.
O, wat is dit een geweldig mooi gezicht. Je draait met je heupen en brengt overal je kut naar de grond. En weer niet. Weer mis. Ik heb wel eens bavianenvrouwtjes zichzelf zien aanbieden, maar dat waren nonnetjes vergeleken met jou nu.
Langzaam maar zeker nader je de dildo. Jammer natuurlijk. Ik overweeg nog om het ding nog een eindje verder te zetten maar doe dat toch maar niet. Je doet tenslotte je best.
Als je poesje het ding raakt maak je een sprong van schrik, maar voelt dan nog eens, heel voorzichtig. En het is dat ik het zelf gehoord heb anders zou ik het niet geloven: met een wellustige kreun laat je je erop zakken.
Mijn god, je begint het ding te neuken alsof je al jaren droog staat. Dat gaat niet lang duren in dit tempo.
Dat snap je zelf ook want het tempo gaat omlaag. Je beheerst je wat. Pakt jezelf bij de hand.
“Je mag gerust wat meer je best doen met die vibrator hoor.”
Genietend zie ik je gehoorzamen, mij ondertussen vervloekend. In eerste instantie word je altijd wat zenuwachtig van dat getril maar als het eenmaal aanslaat kom je of in een ommezien, of je moet alle zeilen bijzetten om dat te voorkomen. En bij zeilen bijzetten hoort niet dat je het ding nog iets intiemer aandrukt tegen je clit. Als ik mijn best doe kan ik me voorstellen dat je knopje probeert weg te komen. Maar dat lukt niet want dat trilding komt er steeds achteraan.
Ik zie je zweten en vechten. Aanzetten en weer afremmen. Het vuur laait op en wordt dan weer geblust. En steeds maar gaan jouw billen op en neer, ben je in die cadans die je naar een orgasme zal leiden, dat weet je net zo goed als ik.
Je mond gaat open hoor ik, je ademhaling verzwaart. Het is nog geen kreunen maar dat zal niet lang meer duren. Ik ken de stadia wel die je altijd voorbij komt.
Op en neer. Zwoegen. De vibrator strak in de handen tegen je kut gedrukt. Hard. Kreunen nu, hijgen, kreten van extase.
“Je beheerst je toch wel schatje?”
Je kunt me inmiddels wel vermoorden. Ik weet het zeker. Maar gooi nog wat olie op het vuur. Ik sta op en begin je te strelen. Eerst je haren, dan je rug en zelfs je billen. En je gaat maar, pompend, uitputtend.
Ik begin me net af te vragen of je als een lemming op de rand afrent als je het uitschreeuwt: “Mag ik stoppen? Alsjeblieft? Even!!!!!”
Natuurlijk moet ik daar eerst over nadenken.
“Marc. Toe! Genade! Ik hou het niet meer!!!!”
“Vooruit maar. Stop maar even.”
Je weet wel beter dan je om te laten vallen, dus zak je maar met je kruis naar de grond. De niet geringe dildo zit nu helemaal in je. Met nog nakrampende spieren moet dat een allesbehalve ontspannende ervaring zijn. Maar er is een verzachtende omstandigheid: de vibrator is even van je clitje.
“Niet in slaap vallen. Vooruit maar weer. Doe je best!”
Kreunend zet je de machinerie weer in beweging. Binnen de kortste keren ben je weer in je ritme.
Maar ik verhoog de inzet. Ik zet op elke tepel een extra strakke knijper. Bij elke knijper hou je even in. Onwillekeurig. Ik zal het niet bestraffen. Maar daarna kromt je rug zich verder dan ooit. Je zweet ook harder.
“Laat dat ding op je kut. Stop maar even met de dildo.”
Het brengt je niet veel verlichting zie ik. Je trilt van nauwelijks te beheersen extase.
Voorzichtig kus ik je lippen.
“Ik zou je over de knie moeten nemen, want je vindt dit veel te lekker. Vooruit maar slet, ik weet dat je geniet. Verder maar weer.”
Even kijk je me aan, maar met een blinddoek zie je me niet natuurlijk. Maar ik zie je ogen wel. Ze verzengen de sjaal, ze branden in mijn ogen.
O wat een heerlijke vrouw ben je toch. Wat een passie, wat een kracht.
En daar ga je alweer, je heupen in die oeroude beweging. Tijd voor wat nieuws.
Ik heb vandaag een zweep gekocht. Zo'n strokenzweep. Niet zo'n zacht ding, maar ook niet gemeen. Het leek me toch verstandiger dan de rijzweep die je nog verwacht nu. Ik wil je huid niet stukslaan.
Je hoort me niet de slaapkamer verlaten. Ik kijk nog even maar niets wijst er op dat je weet dat je alleen bent. Ik hoop maar dat je doorgaat en tegelijk jezelf niet over de rand duwt.
Maar het gaat goed. Als ik met de zweep in mijn hand terugkom is de zuigerbeweging nog onverkort gaande.
Ik twijfel even. Eerst de zweep laten voelen of direct een slag? Ik kies voor voelen. Trek hem langzaam van onder naar boven over je rug.
Je stopt echt even, probeert te voelen wat dat is. Dat lukt snel en je gaat weer.
Mijn eerste vijf slagen zijn mild. Een baby zou ze nog niet opmerken. Maar jij bent zo gespannen dat het wel lijkt of ik je met en ijzeren staaf sla. Je rug kromt zich als reactie, telkens weer.
Maar dan is de tijd van compassie voorbij. Ik begin je rug te bewerken, steeds harder.
“Doorgaan slet, wie zei dat je kon stoppen? Deze zijn voor de buurman!”
In dit stadium van de behandeling maakt alles je geil. Zelfs het woord 'slet', dat je normaal verafschuwt. Ik noemde je vanavond al eerder zo, maar nu treft het doel. Je voelt je aangemerkt als een wezen dat alleen met haar kut denkt. Wat soms ook zo is trouwens. Maar toch: dieper kun je niet beledigd worden. En juist dát je dat moet tolereren maakt je geil als boter. Dat is voor jou ultieme onderwerping. Je feministische zusters zouden je voor gek verklaren maar jij hen voor onnozelen. De schandpaal, je zou er wel in willen wonen.
De slagen regenen nu, in hoog tempo. Ik zou je natuurlijk eindeloos op en neer kunnen laten gaan met je passie maar je doet zo je best en je bent zo aan het eind van je Latijn. Ja, moe, maar ook balancerend op die rand, verlangend erover te gaan.
Dus sneller, harder, steeds sneller, steeds harder. Ik tel ze mee, het zijn er veel. Ik ben trots op je.
“Alsjeblieft, mag ik alsjeblieft koooooomen, alsjeblieft?”
De rand van de uitputting, maar ook de rand van de opperste extase.
“Kom van die dildo af, zet die trilplaat uit en ga op je rug liggen, met je benen wijd en opgetrokken.”
Dat is voor jou de allervernederendste houding. Je weet al wat er komt. Je orgasme wordt je van jezelf afgenomen. Je zult worden klaargemaakt als ware het een soort aalmoes. Je ligt op je rug, biedt je kut aan en ik ben dan maar genegen je met een paar bewegingen aan je gerief te helpen. Jij moet zo nodig. Vooruit dan maar.
Ik heb het eerder gedaan, je hebt je met alle macht verzet en je hebt het verloren.
Want als ik in deze staat je clit tussen mijn vingers neem (natuurlijk ga ik niet bij je binnen, ik mocht eens vieze vingers krijgen) dan duurt het niet lang. Even knijpen, even rollen, eventjes maar wrijven. En dan ga je.
Ik vind het zo mooi, om jou te zien klaarkomen. Het lijkt wel of je dan pas volledig mens bent, volledig tot ontwikkeling komt. Dat dit het is waarvoor je leeft, waarvoor je gemaakt bent. Het is zo totaal, zo allesomvattend. Het neemt je helemaal.
Je rug kromt zich en je heupen beginnen te schokken. Sidderingen gaan door je heen. Je kippenvel is huizenhoog. En je kreunt met een diep “Aaaaaaaaaaaah”. Telkens en telkens weer. Het gaat zo lang door, zo ontzettend lang door. Het perst je uit, totaal uit. Maar ik zie ook je gezicht. Het lijkt wel te gloeien. Van genot.
Ik pak de nog trillende vibrator van je af en besef dat ik een foutje gemaakt heb. De knijpers van je tepels halen nádat je je ontlading hebt gehad is niet mijn stijl. O, na genot kan nog wel straf komen. Maar na het ultieme, alles afsluitende genot waarvan ik net getuige was is het een wreedheid. En voor vandaag was het genoeg. Voor vandaag had er nog slechts knuffelen moeten zijn. Nasoezen. Nagenieten.
Dus pak ik de beide knijpers in één keer en wrijf direct daarop heftig je tepels. Je kreunt en kijkt me aan. En geeft me een knipoog.
Je hebt me vergeven.
Je bent zo'n schat.
Misschien mag je me wel verwennen. Wie weet.
Tenslotte heb je het meeste werk zelf gedaan.
© maart 2008, Janneman
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
