Is er iemand voor Izobel? Iemand die haar geeft wat ze nodig heeft? Zeker, dat ben ik!
1
Met de grond gelijk
Izobel 's flat, juni.
Izobel vraagt of ik zeker ben, écht zeker? Ik knik van ja terwijl ik haar recht aankijk. Haar ogen zijn blauw en haar huid is zo blank als sneeuw. Ze heeft een kleine, spitse neus en een grote mond met volle lippen. Izobel is al drie maanden het middelpunt van mijn bestaan.
Hoe vreemd is dat toch, dat iemand die je nog maar zo kort kent, alles laat veranderen. Dat zij de wereld mooi maakt, de moeite waard maakt. Dus natuurlijk ben ik zeker, als dit is wat zij wilt, zal ik het leren. En ik zal er goed in zijn.
Ik streel haar donkerblonde haren en kus haar mond. Als onze lippen zich van elkaar losmaken, neem ik haar gezicht tussen mijn handen. Ik heb grote handen en ertussen lijkt haar hoofd klein en frêle, maar zo is Izobel niet. Ze kan lief zijn, maar net zo goed spijkerhard.
“Hoe werkt het precies?” vraag ik.
“Gewoon”, antwoordt ze. “Ik ben van jou, volledig van jou. En ik heb je alles verteld, over hoe ik in elkaar zit. Over de dingen die ik nodig heb om me helemaal te kunnen geven. Je kunt niet geloven hoe gelukkig het mij maakt, dat jij bereid bent om dat voor mij te doen. Ik ken je misschien nog niet zo lang, Vic, maar het voelt alsof ik je al mijn hele leven ken.”
“Ja, zo voelt het voor mij ook”, zeg ik. “Niet te geloven… ik was eigenlijk op zoek naar een leuke vrouw om mijn leven mee te delen, maar kijk waar ik nu ben aanbeland. In het eenkamer appartement van een vieze kleine slet.”
Izobel haar lippen openen zich, haar ogen lichten op en ik hoor haar ademhaling versnellen. Zo snel raakt ze dus opgewonden als ik op de juiste knoppen druk. De juiste woorden uitspreek.
“Dat ben ik”, fluistert ze, ergens onder mijn oor. “Jouw vieze slet, maar ik ben allesbehalve klein, Vic. Jij bent gewoon groot, zelfs voor een basketbalspeler ben je groot.”
Dat is niet gelogen, denk ik. Ik speel bij een team uit de tweede klasse, ik wilde geen prof worden. Voor mij is basket een goed betaalde hobby. Ik doe het graag, net zoals ik graag met mijn motorfiets rijd of graag met Izobel samen ben. Dat laatste doe ik het liefst van al. En nu, hier in haar appartement, besluit ik om geen rol te spelen, maar de man te worden die zij nodig heeft. Want ik heb haar nodig. Ik kan me niet meer voorstellen hoe het zou zijn, zonder Izobel in mijn leven.
Ze houdt ervan om vernederd te worden door de man die haar liefheeft. Ze wil dat ik haar als een ordinaire snol behandel, meer nog, ze wil dat ik haar af en toe een paar tikken op haar billen geef. Dat is iets waar ze een enorme kick van krijgt. Wat Izobel vooral van me verlangt, is dat ik daarnaast ook sterk en dominant ben, zodat ze zich vol overgave aan mij kan geven.
“Ik blijf hier vannacht”, zeg ik terwijl ik naar de vuile borden op haar eettafel gebaar. “Ruim die rommel morgen maar op, nu wil ik je in je pyjama, klaar voor bed.”
Ik volg haar naar haar slaapkamer, waar ze zich langzaam voor me uitkleedt. Schoenen, kousen, shirt, beha en broek. Ze houdt haar slip aan terwijl ze haar pyjama uit de kast haalt. Ik kijk naar haar mooie benen en naar haar billen, de slip bedekt slechts de helft ervan. Izobel heeft brede heupen en een grote ronde kont. Ze is goed in vorm en als we gaan hardlopen raakt ze nooit achterop. Het is waar wat ze zegt, naast mij lijkt ze klein, maar ze is één vierenzeventig.
Ze draait zich om en ik werp een verlekkerde blik op haar borsten. Zonder de steun van haar beha zijn ze wat omlaag gezakt. Ze zijn niet groot, maar ook niet klein. Haar tepels zijn hard en priemen naar voor. Izobel is tweeëndertig, één jaar jonger dan ik. Ik vind haar een ongelofelijk aantrekkelijke vrouw, maar ongetwijfeld zal niet iedereen het daarmee eens zijn. Schoonheid is subjectief en zit in het oog van hij die kijkt. En Izobel wil geen complimentjes, zij wil liever dat je haar met de grond gelijk maakt.
“Je borsten…ze hangen een beetje”, zeg ik ernstig. “Dat was me nooit eerder opgevallen.”
“Dat kan”, antwoordt ze. “Vind je dat erg? Dat ze wat gaan hangen?”
“Er zijn ergere dingen dan jouw hangtieten”, reageer ik droog. “Je dikke billen in die veel te kleine slip bijvoorbeeld. Waar is dat nu voor nodig? Kan je er geen in jouw maat kopen?”
Izobel knippert met haar oogleden.
“Zeg dat nog eens”, fluistert ze.
“Wat?”
“Dat van die slip en mijn billen. Fuck, dat was geil!”
Ik herhaal mijn lompe opmerking over haar dikke billen in de slip. Een flagrante leugen – haar billen zijn verrukkelijk - en tegelijkertijd een schot in de roos. Er verschijnt een blos in haar hals en die verspreidt zich naar haar wangen. Haar opwinding wordt almaar meer fysiek zichtbaar.
“Ben je al nat?”
“Ja.”
“Jij, slet”, zeg ik hoofdschuddend. “Het is het enige waar je goed in bent. Als je de waarheid spreekt tenminste. Kom, bewijs het maar.”
“Wil jij voelen?”
“Nee, ik ben aan het kijken, dom meisje. Je kunt toch wel zelf eens over je natte spleet wrijven, zeker?”
Ze onderdrukt een grijns en haar rechterhand glijdt onder het elastiek van haar slip. Mijn ogen volgen haar hand en zie de zwarte schaduw van haar getrimde vachtje. Haar vingers wrijven over haar clit en schaamlippen. Wanneer ze haar hand uit haar slip terugtrekt, zie ik dat haar vingers glibberig zijn. Ze houdt de hand naar me op, niet goed wetend wat er mee te doen.
“Laat eens proeven”, zeg ik.
Ze reikt me haar hand en ik lik wat geil van haar vingers. Het smaakt warm, zoutig en ruikt naar seks. Ik krijg meteen zin in meer en wilde dat ik me nu al tussen haar benen kon nestelen, likkend aan haar natte spleet. Maar ik blijf kalm en smak hardop met mijn mond.
“Mmmh, lekker. Ik voel me hard worden. Jouw mond is wat ik nu nodig heb, maar doe een beetje rustig aan, hé! Je zult nog een hele avond voor me door het stof moeten kruipen voor er wordt klaargekomen. En dan heb ik het over jou, niet over mezelf.”
Izobel is zo iemand die met haar hele gezicht lacht. Zo glimlacht ze nu terwijl ik mijn broek openrits en mijn pik tevoorschijn haal. Twee tellen later voelt ze hem groot en hard worden in haar glibberige hand. We staan nu neus aan neus, allebei zwaar ademend van opwinding. Ze drukt zich even tegen me aan, haar blote borsten worden plat geperst tegen mijn lichaam.
“Ik doe niets liever”, fluistert ze me toe. Haar hoofd leunt tegen mijn borst. “Jij weet altijd precies wat ik graag wil horen. Je maakt me gelukkig, Vic.”
“Ja, dat zal wel.”
Ze gniffelt. Tot ik haar beveel om te knielen en mijn pik in haar mond te nemen. Nog steeds in haar slip – de pyjama ligt in een hoopje op haar bed – laat ze zich aan mijn voeten neerzakken. Ze likt mijn gevoelige eikel en plaagt me met haar tong terwijl haar vingers mijn ballen en scrotum liefkozen, het voelt heerlijk en gaat minutenlang door.
“Hhhggg…” zucht ik hardop. Mijn vingers strelen haar haren en haar naakte hals. “Ooohhh…mmmh…”
Op een gegeven moment moet ik haar wat intomen. Voorzichtig beweeg ik haar hoofd naar achteren, zachtjes trekkend aan haar haren. Ze begrijpt het meteen en mijn harde pik glijdt uit haar mond. Hij glinstert van nattigheid, van haar speeksel en mijn voorvocht. Izobel grijpt ernaar en richt hem op haar gezicht, alsof mijn pik de loop van een pistool is en ze zich klaar maakt voor het genadeschot. Het is iets wat ze fantastisch vindt, als ik op haar klaarkom, op haar kleren, haar gezicht of op haar lichaam, het maakt niet uit. Als het maar op haar is.
“Ja, kom maar”, fluistert ze terwijl ze mijn glibberige pik plagend masseert. “God, ja!”
Ze sluit haar ogen. Mijn zaad sproeit in haar gezicht. Op haar voorhoofd, oogleden, neus en mond. Ze opent haar ogen en kijkt dankbaar naar me op, omdat ik dit voor haar wil doen. Want we stellen ons allebei kwetsbaar op, zowel degene die beveelt als degene die onderdanig is. We zijn met elkaar verbonden, de één kan niet zonder de ander.
Dan zie ik opeens hoe ze met haar tong over haar lippen gaat, likkend.
“Niet doen”, zeg ik hoofdschuddend. “Laat het op je gezicht zitten. Maak je nuttig, kom sta op en help me met uitkleden.”
Izobel richt zich op. Met haar haren in de war, haar gezicht vol sperma en een blos van opwinding op haar wangen. Ik hoef haar niet te vragen of ik goed bezig ben of niet, de uitdrukking in haar ogen zegt me meer dan genoeg. De almaar groter wordende vochtvlek in het kruis van haar slip liegt er ook niet om. De roze stof kleurt donker van haar geil.
Ze helpt me uit mijn kleren en wanneer ik haar erom vraag, trekt ze ook haar slip voor me uit. Ik geef haar een klinkende klap op haar kont. Het klinkt alsof ik in mijn handen klap. Ze kreunt zachtjes van genot en ik geef haar nog een klap. Izobel knippert met haar oogleden en kijkt me aan alsof ik haar zojuist een cadeautje heb gegeven, in plaats van twee klappen op haar blote kont. Zo blij als een kind. We nemen er onze tijd voor, maken er een heel spelletje van. Ik realiseer me dat ik dit leuk vind, ik hoef geen rol te spelen. Wat ik voel is écht. Het voelt niet vreemd of als van iemand anders. Wellicht is de man die Izobel nodig heeft ook een man waar ik van houd.
“Geef hier”, zeg ik, mijn hand uitstekend naar haar slip.
Ik rek het elastiek uit en toon haar de glibberige binnenkant van haar slip. Ze kijkt ernaar en kijkt dan naar mij. Is dat nu adoratie wat ik zie in die blauwe ogen van haar?
“Ik ben hier blijkbaar niet de enige die plezier heeft”, zeg ik. “Andere keren was je nooit zó nat. Je vindt het lekkerder om als de geile sloerie te worden behandeld, die je bent. En om af en toe een tik te krijgen en te doen wat je opgedragen wordt, is het niet?”
“Ja”, zegt ze glunderend. “Veel lekkerder.”
Ik glimlach en sla mijn armen om haar heen. Haar hoofd reikt tot aan mijn kin. Ze voelt warm aan, zo naakt in mijn armen. Mijn grote handen omvatten haar forse billen. Mijn grip is stevig, zoals wanneer ik een basketbal beetpak op training. Ik til Izobel de lucht in en we kussen elkaar terwijl ze haar benen om me heen slaat. Een golf van verlangen raast door mijn lendenen en mijn pik wordt opnieuw hard. We versmelten, we lijken wel een beeldhouwwerk van Rodin, uitgehouwen en allebei versmolten in pure onversneden lust.
Ik voel de vochtige hitte van haar geslacht tegen mijn buik aandrukken en ik ben er zeker van dat Izobel mijn pik kan voelen. Wat ik nu wil, is haar ruiken, haar proeven, haar suf neuken en deze keer terwijl ik diep in haar verankerd zit. Maar eerst ga ik haar nog wat plagen, allemaal onder het motto: ‘uitgesteld genot is dubbel genot’.
“Ik wil je, kleine slet”, sis ik haar toe. “Hier en nu. Je bent van mij! Ga je me geven waar ik recht op heb?”
“Ja…hhhggg…ja!” hijgt ze in mijn nek. “Doe met mij wat je wilt, Vic.”
Ik gooi haar op het bed en verslind haar naakte, uitgestrekte lijf met mijn ogen. Al gauw wil ik meer dan alleen maar kijken en gebruik ik alles wat ik heb, mijn vingers, mijn tong en mijn lippen. En meer. Af en toe geef ik haar een beheerste tik, met het plat van mijn hand en tussen haar wijd opengesperde benen, recht op haar gezwollen clitoris. Izobel kronkelt op het bed, hijgt als een marathonloper, haar handen klauwen in de lakens en haar rug kromt zich wanneer ze luid kreunend haar hoogtepunt bereikt. Het vocht dat ze uitscheidt maakt vlekken op het dekbed. Haar hele geslacht voelt nat en kleverig aan, de aanblik ervan is zo opwindend dat ik er duizelig van wordt.
“O god! Ooohhh…Vic, o man…” zucht ze. “Neuk me, Vic. Neuk me hard.”
Dat is precies wat ik doe. We klampen ons aan elkaar vast als drenkelingen aan een stuk wrakhout. Onze verhitte, zwetende lichamen versmelten terwijl we elkaar kussen en aanraken, terwijl ik diep in haar stoot.
De seks was altijd al goed met Izobel, maar nu lijkt het alsof we een nieuwe dimensie hebben betreden. Nu voelt het volmaakt.
Na afloop liggen we samen op haar bed, schouder aan schouder, turend naar het plafond. Ik moet even bekomen van de intensiteit van het moment dat we zojuist deelden. Voor Izobel zal het wel niet anders zijn, denk ik. De stilte duurt al enkele minuten. Het is een stilte die goed aanvoelt, die zo typisch is voor twee mensen die elkaar vertrouwen en zich fantastisch voelen als ze samen zijn.
Het is Izobel die als eerste praat. Ze rolt zich op haar zij, wacht tot ik hetzelfde doe en kijkt me dan aan met die grote blauwe ogen van haar.
“Mijn ouders weten het van ons”, zegt ze. “Mijn zus heeft haar mond voorbij gepraat. Ze willen je graag ontmoeten.”
Op mijn voorhoofd verschijnt een frons bij het zien van de uitdrukking op Izobels gezicht.
“Ik heb je wel eens over je zus horen praten, maar nooit over je ouders”, zeg ik. “En het vooruitzicht om ons aan elkaar voor te stellen lijkt je niet blij te maken.”
“Het zijn geen fijne mensen,” reageert Izobel. “Ik weet dat het niet mooi is om zoiets te zeggen, maar ik geloof dat ik een ontgoocheling voor hen ben, altijd geweest. Mijn zus is hun oogappel. Nora lijkt ook meer op hen, qua uiterlijk bedoel ik dan. Met mij ligt het anders. Ik was precies nooit goed genoeg. Dus ben ik bang dat ze jou ook gaan overtuigen van mijn eeuwige falen.”
“Hoezo? Welk falen?” Mijn gezicht drukt onbegrip uit. “Je hebt een eigen zaak, die het goed doet, toch? En je bent vlot met mensen, je klanten komen niet alleen omdat de koffie zo lekker is. Ze komen ook voor jou. Bij mij was dat zeker zo.”
“Dus mijn koffie is niet lekker?”
“Je koffie is heerlijk, en het gebak ook, dat moet wel als je een koffiehuis uitbaat, maar niet zo lekker als jij, sletje van me.”
Izobels glimlach verwarmt mijn hart. Ze kust me, lange tijd kussen we elkaar. Zodra onze monden zich opnieuw van elkaar losmaken, kijkt ze me strak aan en vraagt ze me of ik het zie zitten. Om haar ouders te ontmoeten. Begin volgende maand of zo. Ik zeg ja. Het is niet gemakkelijk om nee te zeggen tegen het verrukkelijke naakte wezentje dat naast me ligt. Nagenoeg onmogelijk, dat is het.
2
De ware
Residentie Feys-Quentin, juli
Wanneer we bij de ouders van Izobel aanbellen is het haar zus Nora die de deur opent. Nora lijkt in niets op haar zus, denk ik meteen, want ze is klein en fijn. Ze ziet eruit als een klassieke Barbiepop, inclusief het blonde klassieke kapsel. Ze is blij om haar zus te zien en bekijkt mij met grote, nieuwsgierige ogen.
“O, zijn jullie met een motorfiets gekomen?” vraagt ze, met een blik op onze motorhelmen.
“Ja, die van Vic”, zegt Izobel.
Nora houdt de deur open.
“Kom gerust binnen. Ik was hier om de sleutels van het appartement aan zee op te pikken, maar ik moet er vandoor. Ma en pa komen rond vier uur thuis. Ze zeiden dat jullie de logeerkamer kunnen nemen. Jouw oude kamer.”
We brengen onze bagage naar de logeerkamer en horen Nora vertrekken. De inrichting is stijlvol, maar een tikje oubollig. Ik werp een blik door het raam. Overal zijn er bomen, een prachtige omgeving met het vele groen.
“Ik heb zin om wat te gaan lopen”, zeg ik op mijn horloge kijkend. “We hebben nog zes uur voor je ouders hier zijn.”
Izobel ziet hoe ik een sportbroekje en damestopje uit mijn tas met kleren haal. Ik leg ze op het bed en kijk haar glimlachend aan. Het broekje is donkerblauw en klein. Het haltertopje is ook blauw, maar veel lichter van kleur.
“Voor jou”, zeg ik. “En jij geeft het tempo aan. Ik loop achter je, zodat ik je goed in de gaten kan houden. Ik stel het me al voor, wij samen in een verlaten bos, wie weet wat er onderweg nog allemaal gebeurt?”
Ze bloost. Ik vind het zo schattig als ze dat doet. Voor iemand met zo ’n blanke huid als Izobel is het bijna onmogelijk om te verbergen hoe ze zich voelt. Ze kleedt zich uit tot op haar ondergoed.
“Dat ook”, zeg ik. “Alles uit.”
Mijn ogen kijken naar haar borsten en buik, naar de rondingen van haar heupen en dijen. Naar het donkere toefje boven haar geslacht. Ik zou haar kunnen beetpakken en neuken, Izobel zou me laten begaan, maar ik kies ervoor om sterk te zijn. Dus kijk ik belangstellend toe hoe ze haar grote ronde kont in het sportbroekje wurmt. Hoe ze haar borsten in het topje schikt. Het is speciaal ontworpen voor hardlopers en geeft voldoende steun aan haar borsten.
“Ben je eindelijk klaar?”
Ze knikt en wacht braaf tot ik ook klaar ben. We trekken onze loopschoenen aan en na een paar minuten stretchen, lopen we samen over zachte bospaden. Izobel voorop en ik er achteraan, genietend van de aanblik van haar schommelende billen. De zon schijnt door het gebladerte boven onze hoofden. De frisgroene geur van het bos vult onze neusgaten. Ik schat dat we zowat zes kilometer hebben gelopen als ik haar het sein geef om te stoppen en wat uit te rusten.
Izobels huid is vochtig van haar zweet. Haar broekje en top ook. Haar tepels vormen twee harde punten onder de stof. Ze ademt zwaar en haar buik maakt golvende bewegingen. Van inspanning deze keer, niet van opwinding, maar het maakt niet uit. Haar buik is mooi en ik kijk er graag naar. Ik voel een onweerstaanbare drang om haar daar aan te raken.
Ze glimlacht naar me. Izobel weet dat ik kijk en ze laat me kijken. Als ik lager kijk, naar de plek waar haar geslacht zich aftekent in haar strakke sportbroekje, ontgaat die verlekkerde blik haar ook geenszins. De stof is tussen haar dijen omhoog gekropen en laat weinig aan de verbeelding over. Het is bijna alsof ze naakt voor me staat.
“Komen hier wel eens mensen?” vraag ik. “Of is het meer een soort privé bos?”
“Nee, dit is gewoon openbaar”, antwoordt ze. “In het weekend zijn er soms wandelaars of fietsers.”
“Het is zaterdag. En jij ziet er nogal sletterig uit.”
Ik zie hoe ze langzaam knikt. Ze kijkt me strak aan. Twee seconden later hapt ze geschrokken naar adem wanneer ik dichterbij kom en volkomen onverwachts mijn hand tussen haar benen laat glijden. Ik voel aan haar broekje en duw de stof in haar spleet. De warmte ervan dringt door tot op mijn huid.
“Laat ze maar kijken”, zeg ik. “Het is niets om je voor te schamen. Stijve tepels, een strakke spleet in een nat broekje, wat maakt het uit? Je bent toch van mij. En ik vind het niet erg om wat met mijn slet te pronken. Integendeel.”
Izobels mond is half geopend. Haar wangen gloeien en ik zie de hunkering in haar ogen. Ik beweeg de hand die tussen haar dijen zit van links naar rechts. Openen die benen, dát zegt mijn gebaar. Ze reageert onmiddellijk door haar benen een beetje uit elkaar te spreiden. Ik hoor hoe ze een kreun onderdrukt, een kreun van opwinding, want ik geef haar een zachte tik, precies op haar clit.
“Oh!” kreunt ze gelukzalig. “Mmmh…”
Er volgen nog meer tikken, de ene al wat harder dan de andere. Izobel gaat met haar rug tegen een boom staan, spreidt haar benen en steekt haar geslacht naar voren. Ze slaakt nog meer verrukte kreetjes terwijl ik haar langzaam naar een hoogtepunt help. Ik gebruik drie vingers, soms vier, en geef haar ervan langs tot ze luid hijgend klaarkomt.
Izobels genot werkt aanstekelijk. Mijn pik is zo hard als ijzer tegen de tijd dat ik met haar klaar ben. Met één hand op haar borst houd ik haar tegen de stam van de boom aangedrukt. Met de andere hand haal ik mijn pik uit mijn trainingsbroek. Ze kijkt omlaag en ziet mijn erectie. Haar hand gaat er als vanzelf naartoe, maar ik duw haar hand weg.
“Ik doe het zelf”, zeg ik. “Jij mag kijken, niet aankomen.”
Het duurt niet lang. Binnen enkele tellen belandt mijn zaad op haar buik en op haar broekje. Ik wrijf het nog wat uit over de donkerblauwe stof en zeg haar dat ze het moet laten zitten. We zijn allebei buiten adem. Onze ogen laten elkaar niet los. Dit is zo intens, denk ik bij mezelf, zo anders dan ‘gewone’ intimiteit, het is seksueel en dierlijk. Het versterkt alles wat ik voor haar voel. Ik geloof niet dat ik me ooit aan iemand op zo een kwetsbare manier heb getoond. Ze lijkt mijn gedachten te raden, want haar gezichtsuitdrukking verandert van genietend naar onrustig.
“We moeten terug, Vic”, fluistert ze. Ze houdt haar hoofd omlaag, bekijkt zichzelf en fronst. “Stel dat mijn ouders vroeger thuis komen. Ik mag er niet aan denken dat ze mij zo zien.”
“Ja, halfnaakt en met mijn sperma op je broekje”, zeg ik laconiek. “Van een verpletterende eerste indruk gesproken.”
Izobel kan er om lachen, maar ze lacht een beetje zuur. Het moment is voorbij. De zenuwen beginnen haar parten te spelen. We lopen terug, naast elkaar deze keer. Zonder veel te zeggen. Dat is niet nodig, ook als het stil is tussen ons voelt het fijn. Ik verheug me op een lauwe douche zo meteen, samen met Izobel.
Iets later, onder de douche, maken we ons spelletje af. Omdat Izobel zich wat opgejaagd voelt, neuken we snel en efficiënt. Zij komt, ik kom, en klaar. Maar het voelt heerlijk, zoals altijd. En na afloop denk ik wat ik zo vaak denk. Dat ik deze vrouw moet koesteren en haar nooit mag laten gaan. Nooit.
Zodra mijnheer Feys me ziet, kan de man zijn verbazing niet verbergen. Hij is duidelijk onder de indruk, bijna alsof hij niet kan geloven dat zijn dochter iemand als ik aan de haak heeft geslagen. Ik vind het van weinig respect voor Izobel getuigen.
“Ik ben Paul”, zegt hij en hij gebaart naar zijn vrouw, “en dit is Marie-France. Wij zijn de ouders van Izobel.”
“Vic”, stel ik mezelf voor terwijl ik Paul mijn reusachtige hand aanreik. Izobels moeder geef ik een zoen op haar wang. Ze ruikt naar eau de cologne en lijkt op een oudere versie van Nora. Ook Marie-France ‘s gezicht drukt verbazing uit. Ik zie het haar bijna denken: Izobel met zo een grote, knappe vent? Hoe kan dat?
“Heeft Nora jullie binnengelaten?” vraagt ze.
Izobel knikt.
“Ja, ik heb Vic de omgeving laten zien. We zijn gaan hardlopen, in het bos.”
“Een goed idee van Vic”, reageert Marie-France. “Je zou dat vaker moeten doen, lieverd. Sporten, bedoel ik. Je vader en ik, wij maken ons zorgen over je ongezonde levensstijl. Werken in een café, weinig sporten, roken… daar word je echt niet gelukkig van.”
Paul staat naast zijn vrouw. Zijn lichaamstaal is duidelijk, hij is het volmondig eens met Marie-France, die haar aanval gewoon voortzet.
“Je bent niet zoals Nora”, zegt ze tegen Izobel. “Die hoeft er niets voor te doen om slank te blijven. Ze lijkt meer op papa en mezelf wat dat betreft. Voor jou is dat anders. Ik weet nog hoe je daar vroeger als tiener mee worstelde. En waarom solliciteer je niet eens bij de firma waar Nora werkt? Je hebt er de diploma’s voor.”
Ik hoor hoe Izobel een gelaten zucht slaakt. Ze heeft dit ongetwijfeld allemaal al duizend keer gehoord, maar ik hoor het voor het eerst en het bevalt me geenszins.
“Ik wil u niet tegenspreken, Marie-France”, zeg ik, “maar dat café waar u over praat is een winstgevend koffiehuis dat ze helemaal zelf heeft opgestart en Izobel is in topvorm. Ze is sterk en haar conditie is prima.”
“Sterk is ze zeker”, reageert Izobels vader knikkend. “Ze is een stevige meid… altijd geweest.”
“Met stevig bedoelt u groot, toch?” zeg ik vragend, maar de boze ondertoon in mijn stem is onmiskenbaar. Ik toren boven hem uit met mijn twee meter hoge gestalte terwijl ik mijn schouders breed maak en mijn boomlange armen onrustig heen en weer bewegen.
“Eh… ja… ja, natuurlijk”, stottert Paul Feys, een tikkeltje geschrokken naar me opkijkend. “Groot, ja… dat bedoel ik, maar… eh… het is bijna vijf uur. Misschien kunnen we een aperitiefje nemen?”
Izobel kiest voor een glas Champagne, ik voor een spiced rum met cola en limoen. De rest van de avond met haar ouders verloopt zonder verdere beledigingen aan Izobels adres, ook het diner. Ik heb het gevoel dat Izobel zich mentaal aan me vastklampt. Als een drenkeling aan een reddingsboei, maar op een lieve, aanhankelijke manier. Ze is nooit ver uit mijn buurt. En elke keer dat ze naar me kijkt, met die grote blauwe ogen van haar, wil ik haar beetpakken en haar de kleren van het lijf rukken. Iets wat ik me voorneem ook daadwerkelijk te doen. Nog even geduld.
Tijdens het vrijen, diezelfde nacht voel ik me waarlijk bemind. De seks is fantastisch, het voorspel nog beter. Zonder veel woorden laat Izobel me voelen hoe dankbaar ze is dat ik haar vader van weerwoord diende toen hij haar ‘stevig’ noemde. Blijkbaar laat de man geen kans onbenut om Izobel te wijzen op het feit dat zij de enige in hun familie is, die wat zwaarder gebouwd is. Alsof vrouwelijke rondingen een schande zijn! Ze is volmaakt zoals ze is, denk ik bij mezelf terwijl ze voor me uitgestrekt ligt. Bovenop het dekbed van haar oude tienerkamer ligt ze, met haar benen lichtjes gespreid, haar vochtige spleet uitnodigend aan me tonend.
Een paar druppeltjes olie uit het flesje, op mijn wijs- en middelvinger, en dan op haar zwellende clitoris. Ik wrijf en ik plaag. Ik kietel en knijp, tot ze kronkelend van genot met haar heupen beweegt, zwaar ademend met op en neer golvende buik. Extase. Mijn pik is zo hard dat het bijna pijn doet, zo opgewonden word ik van haar geile gekonkel.
“Je bent schaamteloos”, zeg ik op een quasi verwijtend toontje, “een snol, dat ben je… je moest jezelf eens zien, het is de moeite, echt waar!”
“Ja”, fluistert ze, nog steeds zwaar ademend. “Ik ben een snol, maar ik ben jouw snol. Ik… ben… van… jou… hhhggg… hhhggg!”
Op dat moment komt ze klaar. Ik zie het aan de manier waarop haar lichaam zich rekt, aan de blos op haar wangen en in haar hals, en natuurlijk aan de hijgende, kreunende geluidjes die uit haar keel opwellen. Onmiddellijk duw ik drie vingers in haar opening naar binnen. Het kost me geen enkele moeite, ze glijden erin alsof het niets is. Ik vinger haar met mijn duim en penetreer haar met drie andere vingers. Haar hand klauwt naar mijn penis tot ze die te pakken krijgt.
“Neuk me”, zegt ze smekend. “Steek hem erin en neuk me, toe… ik verdien het om heel hard geneukt te worden. Omdat ik zo een schaamteloze snol ben, omdat ik zo nat ben, omdat ik van jou ben om te neuken. Waar en wanneer jij maar wilt.”
Ik trek mijn vingers terug en veeg ze af aan haar buik. Ik kijk haar recht in de ogen wanneer ik in haar naar binnen glijd. Het voelt alsof mijn pik haar helemaal vult, overal voel ik de wanden van haar vagina er tegenaan drukken. Ik begin te stoten, ik drijf het tempo op terwijl zij zich aan me vastklampt. Hoe harder ik mijn pik in haar naar binnen ram, hoe luider ze kreunt. Ze ademt nu met horten en stoten. Het bed davert, mijn hart davert, de hele wereld davert en stopt met draaien. Er is alleen nog Izobel, en ik die haar krachtig neuk tot ik met uit haar terugtrek, mijn zaad over haar buik en borsten heen sproei en we allebei van uitputting moeten stoppen.
Zoals ik al eerder zei, de seks is fantastisch. Het is meer dan seks deze keer, het is het moment waarop we allebei beseffen dat er niets beter is dan dit. Dat dit de spreekwoordelijke ‘ware’ is, zij is de ware voor mij en ik ben de ware voor haar.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?