Meester Bert
Verdwalen in de omweg
Tien minuten voordat hij thuiskomt ga ik voor de deur zitten, netjes in slavinnenpositie, op mijn knieën, de benen iets gespreid, handen gekruist op de rug en mijn borsten naar voren. Elke dag, voor zolang ik me kan herinneren, begroet ik mijn heer en meester op deze manier. Ook al is hij maar even weggeweest toch zal hij mij altijd voor de deur op mijn knieën vinden. Ik weet dat het niet hoeft maar ik weet ook dat hij dit niet zou willen missen. Hoe zijn dag ook is geweest, al zijn zorgen vallen van hem af als hij mij zo ziet zitten.
Toch is het vandaag anders, mijn gevoel zegt me dat vandaag een bijzondere dag gaat worden. Ik hoor de sleutel in het slot omdraaien en de deur zwaait voorzichtig open. Ik kijk strak naar de grond maar zie duidelijk een paar vreemde benen die in onbekende schoenen steken. Ik durf niet op te kijken maar mijn hart slaat drie keer sneller dan gewoonlijk. Er wordt een blinddoek voor mijn ogen gebonden en opgelucht haal ik adem. Natuurlijk hoef ik me geen zorgen te maken. Er is maar één manier om mijn huis binnen te komen en dat is met een sleutel. En die is alleen in het bezit van mijn meester en mij. Dus als een ‘vreemde’ de deur open doet heeft hij de sleutel van mijn meester gekregen. Ik krijg een aai over mijn wang en ik word omhoog getrokken. Hij leidt me de kamer binnen en legt me op het kleed bij de open haard neer. Zijn vingers beginnen op en neer mijn lichaam te trommelen en de haartjes op mijn armen staan recht overeind. Ik voel hem van me weg gaan en even later hoor ik hem in de keuken. Als hij terugkomt hoor ik hem een schaal naast me op de grond zetten. Ik schrik als ik kou voel op mijn rechterborst. Heel langzaam draait hij rondjes om mijn tepel met een ijsblokje. Dan voel ik de hitte van zijn mond en zachtjes likt hij rond mijn tepelhof. Ik geniet van zijn aanraking en even later verwelkom ik het ijsblokje weer.
“Oh ja,” kreun ik en een rilling gaat door mijn lijf.
Ik duw mijn borsten in zijn richting en vraag of hij door wil gaan. Ik hoor hem lachen, een vrolijke open lach en als ik de spuitbus hoor, lach ik met hem mee. Een dikke klodder slagroom vult mijn navel en tergend langzaam likt hij mijn buik weer schoon. Als hij zijn hoofd wil opheffen grijp ik zijn haren en druk zijn mond terug naar mijn buik.
“Slavin,” zegt hij streng.
Mijn hart slaat een paar slagen over als ik de sensuele stem van de vreemde meester hoor. Ik kreun van passie.
“Ja meester.” Mijn stem is heel zachtjes.
“Je bent ongehoorzaam, ga maar op je handen liggen.”
Mijn lichaam siddert bij het horen van die sexy stem.
“Ja meester.”
Ik til mijn lichaam een klein stukje op en leg mijn handen onder mijn billen.
“Als je nog een keer ongehoorzaam bent, krijg je niet wat je hebben wilt maar alleen wat je nodig hebt. Niet vergeten.”
Zijn stem klinkt een stuk strenger nu en ik kan alleen maar knikken. Hoe komt het toch dat ik telkens vergeet hoe meesters en meesteressen het graag willen hebben. De fouten die ik maak zijn niet groot, maar toch zijn het vreemde fouten. Alsof ik er op uit ben om fouten te maken en mijn straf te krijgen. Mijn straf … ? Als ik alleen al aan het woord straf denk lopen de rillingen over mijn lijf en verwachtingsvol beginnen mijn sappen te vloeien. En deze meester? Wie is hij? Is hij een meester die het nog moet leren? Is hij een ‘oude rot’ in het vak? Waarom is hij in mijn huis en waar is mijn eigen heer en meester? Die had toch ook allang thuis moeten zijn?
“Bied je aan,” hoor ik mijn meester zeggen en mijn hart maakt een sprongetje.
Hij is dus tóch thuis, waarom heb ik hem niet gehoord of anders nog, niet gevoeld? Ik duw mijn heupen naar voren en bied mezelf aan. Wie deze nieuwe meester ook is, mijn eigen meester is er ook en ik weet nu welk spel hij speelt. Ik vermoed dat hij in zijn eigen leunstoel naar mij zit te kijken en geniet. Gewoon geniet van mijn lichaam dat kronkelt onder de vingers van deze nieuwe meester. Ik spits mijn oren en denk nog een ander geluid te horen maar ik twijfel. Ik schud mijn hoofd en plotseling voel ik een kus op mijn lippen. Zijn lippen zijn de zachtste die ik in tijden heb geproefd en ik kom tot de heerlijke realisatie dat ik hetzelfde proef als wanneer ik meesteres Wilma kuste. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog en verbaasd proef ik nogmaals zijn lippen. Nee, het zijn niet de lippen van Wilma maar hoe komt het dan dat ik haar proef? Dan voel ik plotseling een paar zachte maar o zo bekende handen over mijn lichaam glijden.
“Wilma.”
Ik kreun het uit en haal mijn handen onder mijn billen vandaan om naar haar te voelen. Als ik haar vast heb trekt ze mijn blinddoek af en ik kus haar hartstochtelijk. Ik kruip helemaal weg in haar armen en voel me heerlijk.
“Waar kom jij ineens vandaan,” vraag ik lachend en dan bekijk ik de man die me zojuist verwend heeft.
“Marny, mag ik je voorstellen, dit is Bert, mijn vriend.”
Ik bekijk hem nu goed en ik kijk in het gezicht van adonis. Hij is de verwerkelijking van een hunk, een spetter, een knappe jongeman. We staan op en geven elkaar een hand.
“Dag Marny, aangenaam kennis met je te maken,” zegt hij met een zachte sexy stem.
Ik sla mijn armen om hem heen en heet hem hartelijk welkom. Ik geef hem een zoen en draai me dan snel om naar Wilma en kruip weer in haar armen. Ik vraag haar wat ze komt doen en hoelang ze blijft en vergeet helemaal dat mijn meester in zijn stoel op mij zit te wachten. Ik hoor hem zacht kuchen en ik schrik. Ik kijk hem verschrikt aan en ren naar hem toe. Ik buig diep voorover en verontschuldig me duizendmaal dat ik vergeten ben mijn meester te begroeten en klim dan op zijn schoot.
“Dit wist je hè?” vraag ik hem met pretlichtjes in mijn ogen. “Ik vind je gemeen, mij niet vertellen dat Wilma weer terug in het land is, foei.”
Ik krijg een heftige tongzoen van hem en een tikje op mijn billen.
“Ga maar lekker bijpraten,” zegt hij en duwt me in de richting van Wilma.
“Praten? Spelen toch zeker? Hij heeft me net helemaal nat en heet gemaakt dus daar zullen ze me ook weer vanaf moeten helpen.”
Ik lach voluit en ga met Wilma op de bank zitten, ik kruip dicht tegen haar aan en vraag honderduit. Ze is naar Nederland terug gekomen om te trouwen. Nog niet eerder is bij mij een bom zo hard ingeslagen. Trouwen, mijn meesteres? Met deze hunk? Ik kijk hem streng aan en vraag of hij wel zeker weet of hij goed genoeg is voor mijn meisje. Hij lacht en zegt te denken van wel.
“Bewijs het maar.”
Ik trek Bert mee de speelkamer in en leg hem de bedoeling van de ‘zuilen van Hercules’ uit.
“Hij, die tussen de zuilen gaat staan, doet dat vrijwillig. Er is niemand die je hiertoe mag dwingen. Je gaat alleen tussen deze zuilen staan als je van iemand houd.”
Ik kijk hem doordringend aan om me ervan te vergewissen dat hij het begrijpt.
Hij pakt mijn gezicht tussen zijn beide grote knuisten en heel liefdevol zegt hij: “Ik wil mijn ziel en zaligheid voor jouw meisje geven.” Hij knikt naar de zuilen. “Maar dit is niet wat ze wil.”
Ik frons mijn wenkbrauwen en dan dringt het plots tot me door wat hij bedoelt.
‘Hmm,” mompel ik. “Wat dacht je van voor wat, hoort wat?”
Hij begrijpt me meteen en als Wilma, gevolgd door mijn meester de speelkamer inlopen, begint hij aan een snelle striptease. Hij pakt de stroken leer en slaat ze om zijn polsen.
“Meesteres, ik wil graag tonen dat ik van je hou en dat ik je waardig ben.”
Wilma staart hem hevig verbaasd aan en vraagt: “Je weet wat de zuilen inhouden?”
Hij knikt langzaam en ik lees in zijn ogen de liefde die hij voor mijn vroegere meesteres voelt. Ze ontdoet zich van haar kleren en pakt de leeuwentemmers zweep. Met een paar slagen in de lucht oefent ze in de ruimte. Mijn meester gaat in de leunstoel in de hoek van de kamer zitten en ik krul me tegen zijn benen aan. Als de eerste klap op de billen van Bert terechtkomt krimp ik ineen maar hij beweegt geen spier. Onbewogen laat hij de slagen op zijn lichaam neerkomen. Het enige wat beweegt zijn zijn ogen die liefdevol zijn aanstaande vrouw volgen. Wilma slaat uit alle macht maar voelt met elke slag dat er iets niet goed is. Hoe meer ze slaat, hoe duidelijker ze haar toekomst ziet. Totaal uitgeput laat ze de zweep vallen en knielt voor Bert neer. Ze slaat haar armen om zijn benen en barst in een vreselijke huilbui uit.
Bert laat de stroken leer los, knielt naast haar neer en neemt haar in zijn armen. Hij streelt haar gezicht en kust de tranen weg.
Als eindelijk het snikken afneemt heft ze haar hoofd op en met gebroken stem zegt ze zachtjes: “Dit is niet goed, zo hoort het niet.”
Hij lacht en geeft haar een hartstochtelijke kus. “Je hebt gelijk, dit is ook niet goed.”
Wilma schud haar hoofd, recht haar schouders en staat op.
Ze gaat tussen de ‘zuilen van Hercules’ staan en zegt: “Zó hoort het, zó is het goed.”
Ze slaat de stroken leer om haar polsen en we horen haar fluisteren: “meester Bert, ik wil mij onderwerpen aan jouw wil.”
https://www.marny.nl
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Meester Bert
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?