| Gepost op maandag 25 november 2013 - 08:08 pm: | 
|
|
Hoe de stilte hun uit elkaar drijft.
Mijn eerste verhaal. Het is meer een belevenis dan een verhaal. Mijn eerste belevenis. Geschreven uit eigen ervaringen. Het is geen goed verhaal naar mijn zin. Weinig actie. Weinig beleving en eigenlijk maar een klein deel van wat ik voel. Helaas is de Nederlandse taal te beperkt om mijn gevoelens goed uit te kunnen drukken. Trouwens, iedere taal is daar te beperkt voor, want deze pijn is met geen woord te beschrijven. Ik post het hier, omdat ik het ergens kwijt moet. Dit zal nooit mijn beste stuk worden, maar dat hoeft ook niet. Toch zijn reacties welkom.
Ik heb straf van mijn Meester. Ik heb al heel lang straf. Zo lang dat ik eigenlijk niet eens meer weet wanneer het begonnen is. Ik weet nog wel waarom ik straf heb. Mijn Meester was boos op me. Ik stuurde hem per dag teveel berichten.Ik vond het zelf wel meevallen. Gemiddeld een "appje" of tien per dag. Misschien meer. Ik ben een echte "apper" Het liefste praat ik de hele dag via whatsapp. Lekker voordelig en bijna hetzelfde als een SMS.
Maar goed, hij was dus boos. Ik had hem teveel berichten gestuurd en daar had hij last van gehad op zijn werk.
Oeps.
Ik mocht hem geen berichten sturen voor een onbepaalde tijd. Ik protesteerde. Het was oneerlijk! Hij had me geen waarschuwing gegeven en verder reageerde hij te heftig op de situatie. Een van de dingen waar ik heel slecht in ben is stil zijn. Ik wordt er juist alleen maar opstandiger van. Ik wil iets van mijn Meester horen, het liefste iedere dag. Hoe het met hem gaat, wat hij doet, wat hij heeft gegeten. Voor mij is het allemaal noodzakelijk om te weten. Hij wilde dat ik stil was. Dus ik was stil. Voor even.
Twee dagen heb ik het vol gehouden. Hij zou me per mail laten weten wanneer ik weer met hem communiceren mocht. Zo vaak als ik kon checkte ik mijn mail in de prille hoop dat hij me zou vergeven. Het voelde zo eenzaam. Alsof mijn Meester het te druk voor me had. Eigenlijk had hij het dat volgens mij ook, maar mij deed het gewoon zeer. Voorheen zag ik hem iedere avond op skype en we spraken heel af en toe nog af in real. Nooit in zijn huis, wat ik op dit moment verschrikkelijk jammer vind.
In de avond brak ik. Ik had een slechte dag op het werk gehad, en verder ging alles mis. Ik moest hem eventjes spreken.
Ik: [Meester?] 21.20
Mr H: [Stil slavin] 21:23
Ik: [Ik kan niet zo lang stil zijn, dat weet U.] 21.30
Mr H: [Dan leer je dat maar.] 21.34
Ik: [Ik vind het flauw.] 21.40
Mr H: [Ik wil niks meer horen!] 21.45
Ik: [Ik ben anders nog niet uitgepraat.]21.57
Oh waarom stuurde ik dat nou? Meteen had ik spijt, hij begon alweer te typen.
Mr H: [Plus vijf dagen.] 21.58
Ik: [Op hoeveel dagen zit ik nu dan? Meester! Ik kan niet zo lang stil zijn! Geef me alstublieft een andere straf.] 22.01
Mr H: [Slavin stil!] 22.03
Zo ging het even verder. Ik hield even vol, had een slecht moment, stuurde wat, kreeg op mijn donder en was weer even stil. Toen kwam het moment dat hij niet meer reageerde. Hij las al mijn berichten maar zei niks. Ik raakte na een paar dagen in paniek. De ergste scenario's doemde in mijn hoofd op. Misschien lag hij in het ziekenhuis. Misschien had iemand van zijn familie zijn mobiel gevonden. Misschien was hij dood. Nee dat kon niet, dan kon hij zijn berichten niet lezen.
Na een tijdje kon ik zien dat hij me geblokkeerd had op whatsapp dus probeerde ik te SMSen. Daar reageerde hij ook niet op. Ik was weer even stil. Ik dacht dat het bij de straf hoorde, dat ik stil moest zijn. Ik hield het anderhalve week vol. Ik denk dat de hele gebeurtenis nu al een maand duurde in totaal.
Nog een anderhalve week zonder mijn Meester, zonder zijn strenge en lieve aandacht en vol eenzaamheid. Dat trok ik niet! Toen stuurde ik een lange mail waarin ik uitlegde dat ik de boodschap begrepen had en dat ik er schoon genoeg van had. Ik wilde aandacht! Ik wilde bemind worden door mijn Meester. Straf hoorde erbij, maar zo akelig genegeerd worden, daar hou ik niet van. Ik ben een echte knuffel-sub. Ik hou van mijn Meester en ik wil hem gelukkig maken. Het liefste lig ik de hele dag bij hem en ben ik de hele dag aan zijn zij.
Deze straf was groter voor me dan dat ik in eerste instantie dacht. Het was zwaarder. En iedere dag nam een stukje van mijn opgewekte vrolijkheid af. Ik kreeg ruzie met vriendinnen en familie en richtte me alleen nog maar op het "nu", ik klampte vast aan de dagelijkse dingen. Opstaan. Eten. Werken. Boodschappen doen. Koken. Eten. Slapen. Opstaan. Eten. Werken. Boodschappen doen. Koken. Eten. Slapen. Opstaan. Zo kwam ik iedere dag weer door. Ik ging gewoon door. De buitenwereld mocht niet merken dat er iets mis was dus ik maakte van de ruzietjes gebruik door zoveel mogelijk uit hun buurt te blijven.
Ik stuurde hem een aantal mails. Daar heb ik nooit een reactie op gehad.
Ondertussen weet ik meer van hem. Ik weet nu dat hij meerdere subjes op een vervelende manier in de steek heeft gelaten. Ik weet dat hij nog schulden heeft bij een aantal doms en ik weet dat hij over heel veel dingen heeft gelogen. En toch mis ik hem.
Dit is de laatste mail die ik hem heb gestuurd. Het was vandaag. De laatste mail die ik hem zal sturen. Tenzij hij toch nog reageert. Ik kan hem niet helemaal los laten. Maar nu ik al mijn gedachten op een rijtje heb gezet, kan ik wel verder naar mijn volgende Meester.
Hallo MrH,
Ik weet niet of U mijn mails nog leest. Ik stuur U deze mail toch, omdat ik me rot voel over het einde van O/ons contact.
Het is verschrikkelijk dat U nooit iets heeft laten weten. Ik ben er erg verdrietig om geweest en ik voel me in de steek gelaten.
Als U niet meer verder met me had gewild, vanwege wat voor reden dan ook, dan had ik liever gehad dat U het me gewoon verteld had. Zelfs nu, nu ik voor mezelf al een beetje afscheid van U genomen heb, weet ik nog steeds niet of ik nou kan zeggen dat ik nog een Meester heb of niet. Ik mis Uw strengheid zo. Ik mis U terwijl U een enorme klootzak bent. Ik hield zo van U en U brak alles. Mijn vertrouwen en een deel van mijn hart. 'Ben ik niet goed genoeg?' Was mijn eerste vraag die in me op kwam. 'Heb ik alles verkeerd gedaan?' 'Was alles anders gelopen als ik stil was geweest toen U het vroeg?' Ik wens U graag nog eens spreken. Op een normale en rustige manier. Gewoon.. nog even een soort afscheid. Ik wens duidelijkheid. Ben ik nog van U? Mag ik nog van U zijn? Waarom heeft U niks meer laten weten? Bent U boos op me? Teleurgesteld? Ik hoop dat U dit leest. Ik hoop dat U iets terug stuurt. Meester, mijn Meester. Het doet zo'n zeer. Alsof iedere hap adem pijnlijk door mijn lijf giert en eruit komt als een ellendig hoopje verdriet.
Ik zou zo graag willen dat U weer trots op me kan zijn. Ik wacht op U. Ieder moment van de week. Slaap lekker voor straks. Succes op het werk voor morgen. En als ik U nooit meer spreek, veel geluk voor in het verdere leven.
Groeten van eigenlijk niet meer Uw sub,
lynn
Dat was het. Ik hoop dat jullie het niet al te slecht vonden.
Nu is mijn verhaal/belevenis er in ieder geval uit. Nu kan ik me gaan richten op het schrijven van betere verhalen. Een verhaal waarin ik meer met gevoel ga werken. En meer met details.
Helaas moest dit vreselijke verhaal er eerst uit voordat ik ergens anders aan kon denken. Ik beloof jullie, in de toekomst wordt het beter, mooier en interessanter.
|
|
    
leergierig
Productief lid
Inlognaam: tuan
Bericht Nummer: 35
Aangemeld: 05-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 25 november 2013 - 08:56 pm: |
|
Wees niet stil lynn |
Ik lees,
Ik lees, het verdriet.
Ik lees, het woord Meester.
Ik lees, en denk dit kan het niet zijn.
Ik lees, en denk na lange tijd moet ik weer schrijven.
Beste lynn gebruik het woord Meester niet.
Ik lees. niet de warmte.
Ik lees. niet de bescherming.
Ik lees. niet de zorg.
Ik lees. niet de verzachtende bestraffing,
waaruit je troost mag halen betalen en opnieuw je best doen.
Ik lees. geen leren.
Ik lees. geen les.
Ik lees. niets van dat alles wat een D/s zo mooi maakt.
Laat het los,
Pak je zelf op.
En kijk vooruit.
Als je achterom kijkt zien dan niets,
want het was ook niet iets wat ook maar enigszins lijkt op een D/s relatie.
Schrijven is een kunst, ik ben er niet mee gezegend.
Ik weet wel dat het oplucht, en dat het fijn is om te schrijven.
Dus schrijf, schrijf je zelf een fantasie.
Schrijf jezelf een toekomst,
Schrijf jezelf beter.
Succes het wordt vast een mooi verhaal..;-)
Leergierig
| |
Sub lynn,
Nieuw lid
Inlognaam: sublynn
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 11-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 25 november 2013 - 10:37 pm: |
|
Dankjewel |
Lieve Leergierig,
Dankjewel voor je reactie.
Het klopt wat je zegt, dat schrijven oplucht. Ik voel me stukken beter nu ik dit stuk gepost heb. Het voelde gewoon niet goed om iets anders eerst te posten voor ik dit had uitgewerkt. Nu kan ik weer vooruit kijken. Ik weet dat hij de woorden Meester en U niet verdient. Maar zo heeft het voor mij wel gevoeld, en daarom gebruikte ik die woorden. Ik besef nu dat hij de grootste eikel is die ik tegen had kunnen komen. Ik heb er van geleerd. Ik heb geleerd dat niet iedere Meester een ECHTE Meester is. Nu kan ik gaan schrijven over mijn fantasieën, dromen, toekomst... Ik vond je reactie zelf al heerlijk om te lezen. Je zegt dat je niet gezegend bent met het talent om te schrijven. Volgens mij ben je dat wel hoor! Zelfs je reactie is al een kunstwerk.
Groetjes, lynnepynn
|
Lord Donck of Ar
Bevlogen lid
Inlognaam: tharl
Bericht Nummer: 97
Aangemeld: 07-2006
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 26 november 2013 - 11:27 am: |
|
pijn |
subje lynn
zoals leergierig al heeft aangehaald is er niets in je schrijven dat zegt wat er geweest is vanuit de "meester" zijn zijde, geen warmte geen bescherming tegen jouw negatieve gevoelens geen uitleg betreffende de straf enz....
Neen dit is geen meester dit is een speler, iemand die alleen denkt aan zijn eigen ik en niet aan die van wie hij het vertrouwen heeft gekregen. Dit vertrouwen heeft hij beschaamd en verziekt en zo iemand mag zich geen meester noemen, zo iemand is een nul en verdiend in feite de straf die hij je gegeven heeft. Of misschien nog beter, even met de Bullwhip
over rug en billen zodat hij weet wat het betekend "pijn voelen".
Wees gerust je hebt niets fout gedaan, misschien teveel berichtjes gestuurd maar daar had hij gewoon eventjes de puntjes op de I moeten en kunnen zetten en je niet daardoor negeren.
Zoals jij het hebt beschreven moet jij je niet schuldig voelen, moet jij je niet schamen, moet jij je verdrietig voelen, Hij is het NIET waard!!!
Ik wens je een goede lieve en begrip volle Meester in de toekomst, één die niet te ver van jouw woonplaats woont zodat jullie elkaar vaak kunnen zien.
Groetjes en indien je het nodig hebt kan je Mij altijd bereiken via dit kanaal openlijk of via een privé berichtje.
Master Tharl
|
reintoch
Oppasser
Bericht Nummer: 419
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 26 november 2013 - 01:35 pm: |
|
reactie van de beheerder |
Lieve Lynn,
Je doet je zelf onrecht aan.
Onrecht omdat je jezelf verontschuldigt voor de kwaliteit van je verhaal. Aan hoe je het schrijft is helemaal niets mis mee. Je ontroert. Je schrijft prachtig wat er in de hoofdpersoon omgaat.
Het is een tragisch verhaal over een sub die in de steek gelaten wordt.
Over een dom die geen meester is.
Want een meester, of zo je wilt: echte dom, geeft om zijn sub. Haar welzijn is voor hem het allerbelangrijkste wat er is. Dat is het wezen van het 'dom-zijn', meester zijn.
Daarover gaat dit verhaal.
Alleen, zoals je zelf schrijft, het is geen verhaal, het is een noodkreet. En dat laatste, dat 'noodkreet' is een benaming van mij: zo lees ik het, en zo heb ik het ook genoemd op de indexlijst.
Dat betekent denk ik dat je ook dáár graag reacties op wilt. Een discussie over wilt starten.
Eigenlijk hoort het dat eerder bij discussierubriek thuis. Maar omdat het toch in de eerste plaats een mooi verhaal is, laat ik het graag hier staan.
En is het wat mij betreft, als beheerder, ook okay als mensen willen reageren op wat je meegemaakt hebt, in plaats van alleen op het verhaal dat het hebt geschreven. Tenzij dat voor jou anders ligt, natuurlijk
Tenslotte was voor jou het opschrijven ook van je afschrijven. Als dat een mooi verhaal oplevert is er niets mis mee.
Dan is het op deze site meer dan welkom.
 billekoek zijn hand op haar bil gedeelde pijn 
| |
fleur73
Nieuw lid
Inlognaam: fleur73
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 10-2013
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 26 november 2013 - 02:07 pm: |
|
wees trots |
Lieve lynn,
meisje, doe voorzichtig met jezelf. Ik zie dat je nog erg jong bent. Je hebt je helemaal gegeven aan een man die het niet waard was. Neem deze ervaring mee, en leer en groei ervan.
Laat niet over je heen lopen! Ook (juist!) een sub mag grenzen hebben. Mag voor zichzelf opkomen. Heeft rechten. Hoeft niet alles te slikken wat de Dom zegt.
Waarom wil je nog van hem zijn? Ik snap dat je je meester mist. Maar dit was geen meester. Dit was een egoïstische klootzak. Jij mist niet hem, jij mist het idee van het hebben van een meester.
Je bent nog jong. Er zullen meer meesters komen. Er zullen meer egoïstische klootzakken tussen zitten. Ik hoop dat je ze nu sneller zult herkennen.
Wees zuinig op jezelf en wees kritisch op aan wie je je geeft!
Sterkte
fleur
|
RaadsHeer
Bevlogen lid
Inlognaam: raadsheer
Bericht Nummer: 51
Aangemeld: 10-2009
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 26 november 2013 - 03:45 pm: |
|
Verlaten sub |
Beste Lynn,
Gelukkig krijg je veel reacties vol begrip en die zijn verdiend.
Ik kan je vertellen dat je niet de enige bent die deze ervaringen heeft. Ik ben dominant en investeer intensief en met passie in elk contact dat ik aanga. Van sommige mensen is het al spoedig duidelijk dat het contact oppervlakkig blijft. Bij anderen merk ik dat het snel en heftig diepgang krijgt en dat ik denk: "Bij deze persoon is het echt de moeite waard om heel veel tijd en aandacht te geven." Dat doe ik dan ook.
Ik heb behoorlijk vaak meegemaakt dat een intens contact opeens omslaat in absolute doodse stilte. Ook subs doen dat met dominanten.
De les die ik eruit geleerd heb is vooral trouw blijven aan je eigen positieve instelling. Erkennen dat het pijn doet, en dat een dergelijke behandeling boosheid en verdriet oproepen. En uiteindelijk is het goed om in je hart afscheid te nemen van zo iemand, zonder jezelf te verwijten of te denken dat je 'niet goed genoeg' zou zijn.
Iemand is zoals 'ie is... Jij bent wie je bent. Om een goede relatie tussen een dominant en een sub te krijgen is wederzijds respect nodig en wederzijdse interesse. Soms blijkt de band te knellen, soms is hij te wijd. Zolang jouw gedrag oprecht is en zolang je met respect de ander bejegent doe je eigenlijk niets verkeerd. Zelfs al gebeurt er iets heel naars.
Vertrouw op de toekomst zou ik zeggen... De pijn die je wordt aangedaan, daar kom je overheen als je jezelf de erkenning geeft die je verdient. Maar de pijn die je overkomt wanneer je jezelf geweld aan doet om der lieve vrede of om recht te breien wat scheef zit, die blijft je langer achtervolgen.
Sluit alle woorden van troost en steun in je hart en vervolg je weg. Er zijn hier genoeg mensen die jou een steuntje in de rug willen geven als je met een dilemma te kampen hebt. Je hoeft het alleen maar even te melden.
Wat je schrijven betreft. Ik sluit me helemaal aan bij de positieve opmerkingen van Reintoch.
Sterkte
Raadsheer
|
sub lynn
Nieuw lid
Inlognaam: sublynn
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 11-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 26 november 2013 - 06:28 pm: |
|
Toch nog even reageren op de reacties. |
Lieve Lord Donc of Ar, reintoch, fleur73 en Raadsheer,
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is fijn om jullie mening te horen over deze gebeurtenis.
Ik ben blij dat jullie zo'n lieve en steunende woorden hebben uitgesproken.
Nu, de dagen nadat ik deze, zoals door reintoch benoemde, noodkreet geschreven heb voel ik me stukken beter.
Ik heb me heel lang verdrietig gevoelt om de situatie en door jullie reacties voel ik me weer een stuk sterker en vrolijker.
Ik heb een tijdje geleden een geweldige "mentor" gevonden en nog een aantal andere mensen waarbij ik mijn gevoelens kwijt kan. Ik had mijn mentor lang niet gesproken en hij was trots op me dat ik eindelijk over het verdriet heen gestapt ben.
Dat had niet gekund zonder deze site, en natuurlijk jullie.
Dankjulliewel.
Ik waardeer het echt dat jullie reageren. Normaal ben ik een stille lezer, maar nu besef ik pas hoe goed die reacties je doen. Een stelletje schatten, dat zijn jullie!
Dit zal zeker niet het laatste verhaal zijn dat ik post.
Liefs van lynn.
Het doel van schrijven is voor mij je gedachten op een rij zetten en verder gaan.
| |
slavinlily
Nieuw lid
Inlognaam: slavinlily
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 05-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 26 november 2013 - 07:41 pm: |
|
Herkenbaar |
Lieve Lynn,
Ik snap zo hoe jij je voelt, ik las dit gisteren en er kwam zoveel boven, ik heb namelijk zoiets gelijks meegemaakt en ik snap al je gevoelens. Je bent er zelf nog niet overheen en je kan het niet afsluiten doordat je nooit met hem erover hebben kunnen praten. Hij heeft je gewoon moedwillig gedumpt maar het is verdomd moeilijk om iets dan af te sluiten. In gedachten ben je nog steeds met hem bezig en weet je niet hoe je zit. Bij mij was het zo dat ik ook niks meer hoorde van de 1 op de andere dag en bij mij was het ook zo dat ik zelf overlijdensadvertenties aan het checken was en je in gedachten er continue mee bezig was maar ik gaf hem dus na een half jaar stilte en opeens weer contact nog een kans en ik kwam weer al vrij snel hard op de aarde terug want weer gebeurde hetzelfde. Maar nu een tijd verder ben ik toch redelijk over hem heen maar niet helemaal je blijft toch denken.
Meis als je wil praten stuur gerust een berichtje want het is belangrijk als je mensen heb die je begrijpen en waar je het tegen kan zeggen, ik was blij dat ik inderdaad goeie vrienden had die me daardoor heen hebben gesleept!
Liefs lily
|
MisTique
Beginnend lid
Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 27 november 2013 - 12:01 am: |
|
Een virtuele knuffel |
Lieve Lynn,
Je verhaal raakt, niemand zou die pijn mee moeten maken. Wat mij denk ik nog het meest raakt is dat je zelfs in je afscheidsmail nog bereid bent te veranderen, te worden wie jij denkt dat hij in jou had willen zien. Wanneer je om iemand geeft kun je daar ver in gaan, heel ver weet ik uit eigen ervaring. Het eindresultaat is vrijwel altijd hetzelfde...je raakt jezelf kwijt en geloof me, het is een verdomd moeilijke strijd om dan jezelf weer terug te vinden.
Ik wens jou toe dat er een moment komt dat je in gaat zien dat veel van wat jij aan gevoelens aan hem had gekoppeld een projectie zijn van wat je graag had gewild. Er is met deze projectie gespeeld, er is met jou en met jouw gevoelens gespeeld. Mannen zoals hij zijn bedreven in het aanleren van gedrag waarmee ze anderen in die positie kunnen krijgen die zij willen, en zodra je je niet confirmeert naar wat er van je wordt verwacht wordt je 'gestraft'. Wat feitelijk geen straf is maar een manipulatie truuk want was is het resultaat? Dat je de straf accepteert en beter je best gaat doen je aan te passen naar wat er van je wordt verwacht, te worden wie die ander wil dat je bent.
Persoonlijk ben ik van mening, en ik wil hiermee niemand voor zijn hoofd stoten, dat worden wat een ander wil dat je wordt niets te maken heeft met affectie, met geven om of houden van. Het moment dat we iemand willen veranderen raken we de persoon waar we in eerste instantie op vielen kwijt, dat werkt andersom ook zo.
Misschien is het wel een winst dat hij je zomaar ineens heeft losgelaten, wie weet hoe ver je bereid was geweest te gaan om de connectie die jij meende dat er tussen jullie was te behouden. Nu heb je een kans om te rouwen om je verlies, om je verdriet en je boosheid er te laten zijn, om weer te mogen zijn wie je bent.
Daarin gun ik je mooie dingen, wees jezelf, durf jezelf te zijn. Leer om sterker en meer weerbaar te worden zodat je in de toekomst dit soort schijnvertoningen op tijd kunt doorzien (en nee ik beweer niet dat je iets fout gedaan hebt, hij heeft geweten waar jouw zwakkere plek was en daar misbruik van gemaakt).
Ik vind het heel dapper dat je bent gaan schrijven hier, en ik ben oprecht blij dat er voor de verandering eens veelvuldig en inhoudelijk gereageerd is...
Liefs
MisTique
|
Meester N
Lid
Inlognaam: meester_n
Bericht Nummer: 13
Aangemeld: 09-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 27 november 2013 - 12:09 pm: |
|
Dank je |
Bedankt voor je verhaal, lynn,
Bedankt en veel sterkte met het verwerken. Ik hoop dat je er snel weer bovenop komt. Nu eerst tijd voor jezelf en als dan straks die knappe Vent voorbij komt huppelen, kun je er weer helemaal tegenaan.
Groet,
N
|
lynnepynn
Nieuw lid
Inlognaam: sublynn
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 11-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 27 november 2013 - 03:57 pm: |
|
Dank jullie wel voor de reacties. |
Lieve slavinlily, MisTique en Meester N,
Bedankt voor jullie lieve reacties op mijn verhaal/belevenis/noodkreet.
Keep calm and write a story.
Groetjes, sublynn aka lynnepynn.
Het doel van schrijven is voor mij je gedachten op een rij zetten en verder gaan.
| |
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 74
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 29 november 2013 - 07:34 pm: |
|
Erg mooi |
Ja, beste Lynn, ik vond je verhaal erg. En mooi.
Je stijl is heerlijk poëtisch en je doet jezelf onrecht aan als je denkt dat je niet goed zou schrijven. Of zijn.
Hopelijk mogen wij hier nog veel van je lezen!
Groetjes,
Malach
|
lynnepynn
Beginnend lid
Inlognaam: sublynn
Bericht Nummer: 8
Aangemeld: 11-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op donderdag 12 december 2013 - 11:08 pm: |
|
Een late reactie. |
Lieve Malach en anderen,
Als eerste, alsnog bedankt voor de reactie Malach. Ik ben blij dat je het verhaal erg en mooi vond.
Met een warm gevoel lees ik jullie reacties terug. Ik kan het vaak niet laten om even een traan weg te pinken als ik mijn verhaal nog eens herlees. Ik wil zo graag verder. Maar het lukt me niet. Ik heb Meester Henry nog één keer gesproken. Het enige wat hij tegen me kon zeggen waren lelijke woorden. Waaronder "flikker op" en "je hebt je kans gehad". Nu voel ik me daar nog steeds rot over. Ik hield van hem. Hij betekende veel voor me. Bij hem kon ik mijn gevoel kwijt. En hij wist wat ik wilde. Of wist hij dat niet? Was het gewoon mijn waas van valse liefde die voor mijn ogen hing? Wat zag ik in hem? Tja, dat is een goede vraag. Ik zag in die man een Meester. Later is er uit gekomen dat hij dat niet is. Zelfs nu ik alles opgeschreven heb en alles heb overdacht kan ik niet verder. Ik wil geen nieuwe Meester meer. Niet voordat ik klaar ben met leren en een baan heb. En misschien zelfs daarna niet. Ik weet het niet meer. Ik mis hem. Maar toch ook weer niet. Misschien mis ik mijn aller eerste Meester wel het meest. Ik weet het niet meer. Alles loopt door elkaar. Waarom voelt dit zoveel heftiger dan het einde van een normale relatie? Waarom blijf ik hier over na denken? Men zegt dat liefdesverdriet na twee maanden is verwerkt. Maar er is nooit een duidelijk einde geweest. Misschien dat laatste gesprek. Begin ik nu dan pas met verwerken? Ik weet het niet meer.
Misschien moet ik meer schrijven. Misschien ook juist niet. Het zit allemaal vast. Help.
Een betraande kus van lynn
Het doel van schrijven is voor mij je gedachten op een rij zetten en verder gaan.
| |
fleur73
Beginnend lid
Inlognaam: fleur73
Bericht Nummer: 8
Aangemeld: 10-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 17 december 2013 - 06:28 pm: |
|
och jee |
Lees dit nu pas.... ik weet niet zo goed wat ik tegen je kan zeggen behalve alles herhalen wat al is gezegd.
Ik kan wel zeggen vergeet hem, hij is het niet waard, maar kennelijk zegt jouw gevoel nog steeds iets anders.
Hoe gaat het nu met je? Is er iemand in je omgeving met wie je hierover kunt praten? Durf je iemand in vertrouwen te nemen? Lijkt mij belangrijk om dat te doen...
Sterkte
fleur.
|
sanny
Lid
Inlognaam: sannyke
Bericht Nummer: 15
Aangemeld: 12-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 27 juli 2014 - 06:37 pm: |
|
een Meester |
Een Meester weet dat de hoogste straf dat Hij geven kan negeren is.
Maar negeren is niet vergeten, het is niet gek maken omdat het even niet uitkomt.
Een Meester straft niet omdat Hij het even beu is of geen zin heeft .
Een Meester straft om te leren en om te sturen niet om je pijn te doen.
Ik heb het niet over even je gek maken niet weten wat er gaat gebeuren en daarna Zijn stem horen
die zegt wat je fout deed en je daar dan straf voor geeft.
Ik heb het niet over pijn doen als een spanking die je billen en kontje borsten en tepels laat gloeien.
Dit is pijn doen op een manier dat een Meester NOOIT zal doen ,Hij stuurt, Hij leert je dingen, Hij straft en
dan neemt Hij je in Zijn armen waar je in weg zinkt en sluit alles af zodat Hij weet dat je veilig bent.
En dat lief subje sis is het verschil tussen een Dom die zegt dat Hij een Meester is en een Meester die de tittel
krijgt omdat Hij het gewoon is.
Jij verdiend meer vergeet niet je natuur laat je uitdagen laat je spelen je grenzen opzoeken dat is iets wat we gewoon doen gewoon zijn en wees er trots op .
lieve groetjes
sannyke
|
lynnepynn
Lid
Inlognaam: sublynn
Bericht Nummer: 14
Aangemeld: 11-2013
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 19 juli 2017 - 11:22 pm: |
|
Lieve allen, bedankt |
Lieve allen,
Bedankt voor de reacties in een tijd waarop ik het nodig had. Adviezen, troostende woorden.
Ik vermoed dat niet velen van jullie dit nog zullen lezen, maar reeds deze weg probeer ik alsnog te laten weten dat ik overweeg aangifte te doen van de praktijken van deze man.
Toen ik dit verhaal schreef was ik veertien jaar oud. Het is nu vier jaar later en ik loop nog steeds met het litteken van dit trauma rond. Het litteken in mijn psyche. Ik kijk om me heen als ik op de markt sta. Ik kijk eerst om de hoek voor ik de supermarkt paden doorkruis. Ik kijk altijd achterom als ik een grijze auto zie rijden, waar hij in zou kunnen zitten.
Hij wist dat ik zo jong was en ik durfde geen nee te zeggen toen ik hem in het echt ontmoette. Later bleek dit een moment te zijn dat in mijn nachtmerries terug zou komen en, op het moment dat hij mij vast zou pakken, ik vaak gillend wakker zou worden. Letterlijk gillend.
Ik ben een aantal keer bij de psycholoog geweest. Een heel groot aantal. EMDR-therapie hebben geholpen voor de nachtmerries en de onrust op straat. Maar over gaat het niet helemaal. De emoties die opkomen bij de herinneringen zijn gewoon minder sterk.
Mag ik jullie bedanken voor het adviseren van een meisje van 14, dat doodongelukkig en eenzaam was.
Lieve groeten,
Lynn
|
MLA
Nieuw lid
Inlognaam: myladyaphrodite
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 06-2017
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 19 juli 2017 - 11:40 pm: |
|
Wat men al niet als titel neemt.... |
Een ware Meester was hij niet. Onverantwoordelijk gedrag van een volwassen man die zijn taak en verantwoording NIET erg nauw nam zelfs nog erger. Schade aan de psyche is moeilijk herstelbaar. Ik zeg deel je ervaring want ongeacht jou leeftijd je bent NIET de enige vrouw /meisje die dit overkomen is.
Ga leven en leer een "vanilla" relatie aan te gaan met allerlei mensen, zoek uit waarom je verlangde naar een man die jou als eigendom zag en laat bdsm tot die tijd los. Je bent nog zo jong. Heel veel liefde en sterkte toegewenst.
~MLA~
|
reintoch
Oppasser
Bericht Nummer: 426
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 17 januari 2018 - 06:44 pm: |
|
ongepaste reactie |
Beste Jester,
Ik vind je reactie behoorlijk ongepast.
Vrij letterlijk zelfs: het past niet in de mooie stroom berichten hierboven.
Daarnaast, toen dit verhaal geschreven was, was de schrijfster 14. Dat is dus ruim 4 jaar geleden.
En niemand die toen kon vermoeden dat ze toen zo jong is.
Bovendien: dit is een Verhalen Forum.
Het lijkt me niet goed dat op deze plek de discussie over het wel of niet begeleiden wordt voortgezet.
En bedankt lynnepynn, ook als het al weer een half jaar geleden dat je ons bedankte
billekoek zijn hand op haar bil gedeelde pijn
| |
reintoch
Oppasser
Bericht Nummer: 427
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 17 januari 2018 - 10:15 pm: |
|
ik sluit de discussie |
Ik dacht eerlijk gezegd dat ik duidelijk genoeg was:
een discussie over dit thema is hier (als onderdeel van een verhaal) niet gewenst.
En al helemaal niet over het hoofd van Lynnepynn heen.
Ik sluit direct na het plaatsen van dit bericht als Beheerder van deze site de discussie.
aanvulling (en wijziging) op het oorspronkelijke bericht
Dat is echter een tijdelijke maatregel.
Want alleen de berichtenstroom van Jester zijn ongewenst.
Binnenkort verwijder ik ook de bijdragen vanaf het bedankje van Lynnepyn.
Die van Jester heb ik inmiddels al verwijderd.
Alleen al gezien zijn persoonlijke berichten naar mij toe heeft hij een ban gekregen.
billekoek zijn hand op haar bil gedeelde pijn
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
