deel 2 van ‘De Steentijd van Suzanne’; waarin ik voor het eerst in actie kom voor mijn nieuwe baas
Vanaf het moment dat ik hun huis uit liep, lieten Suus en Steen me geen moment meer los. Allerlei gedachten maalden structuurloos en steeds opnieuw door mijn hoofd. Ik kreeg ze maar niet geordend en ik kwam dus ook niet tot een gewogen oordeel over wat ik had meegemaakt. Een antwoord op de vraag of ik de ingeslagen weg wel verder moest bewandelen was helemaal nog ver uit beeld.
Het spel met de mooie jonge Suus, haar korte verzet en de daarop volgende onderdanigheid, waren bijzonder geil geweest. Als ik eraan terugdacht sprong mijn pik gelijk weer overeind. Terugdenken aan de houding en de acties van Steen wekte daarentegen eerder een gevoel van weerzin op en bracht mijn mannelijkheid met dezelfde snelheid weer tot rust. Maar die gebeurtenissen lagen achter me en na een rustige avond in het aangename gezelschap van een paar biertjes zouden ze mijn aandacht niet meer van andere zaken afhouden.
De situatie waarin Suusje zich bevond kon ik echter niet van me afzetten. Ze had me zelf gevraagd, zelfs gesmeekt de taak van strafmeester op me te nemen. Ze vond nu eenmaal dat ze zelf had gekozen voor haar leven als slavin (ik kan er echt geen ander woord voor bedenken) en dat ze de gevolgen van die keuze moest accepteren.
Maar moest dat eindeloos? Een mens mag toch ook proberen de nare gevolgen van verkeerde keuzes te beëindigen? Proberen vergissingen te herstellen. Natuurlijk was er dat contract, maar contracten kunnen opengebroken worden. Bovendien, was het contract wel op rechtsgeldige wijze tot stand gekomen? Wat was Suusjes geestelijke conditie geweest op het moment dat Steen het contract onder haar neus duwde? Wat hij had gezegd over uit de goot trekken deed vermoeden dat er toen geen sprake was van een evenwichtige machtsverhouding. En was de inhoud van het contract niet sowieso in strijd met bindende wetgeving?
Hij tikte we
Ik vind het dus geweldig als dat in een bdsm-setting gebeurt, maar ik heb ook heel bevredigende nachten beleefd met vrouwen die niets van touwen, zweepjes en klemmen moesten hebben. Waarmee ik op een andere manier dat ultieme niveau van geilheid kon bereiken.
Zo herinner ik me Lotte, die ik in het donker verhalen influisterde waarin ik haar in handen gaf van één of meer andere mannen. En Liesbeth, die weliswaar van langdurig knuffelen, kussen en strelen hield, maar daar niet echt van op gang kwam. Zij ging volledig los nadat ik midden in een spannende film de video uitzette en zei “rok omhoog, slip naar beneden, voorover op de grond, we gaan neuken, nu, hier.”
Steen daarentegen was alleen met zijn eigen genot bezig en blijkbaar werd dat opgewekt door het pijnigen van de ander en het creëren van striemen, blauwe plekken en opwellende bloeddruppeltjes. Of het slachtoffer in kwestie er ook nog enig genoegen aan beleefde was voor hem niet relevant.
In de loop van de zaterdag werd me duidelijk dat ik vooral geraakt was door de uitzichtloosheid van Suusjes situatie. Daar wilde ik een eind aan maken. Haar helpen aan die situatie te ontsnappen. Haar bevrijden van de mishandelingen en vernederingen. Haar zicht geven op een positieve zelfstandige toekomst.
Of had ik misschien meer egoïstische drijfveren? Wilde ik haar voor mezelf hebben? Met haar spelen op mijn manier, zonder de aanwezigheid van opdrachtgever, toeschouwer en irritant commentator Steen. Wilde ik haar mijn superioriteit ten opzichte van Steen bewijzen? Aantonen dat de manier waarop ik domineerde goed was en die van Steen fout? Of wilde ik bewijzen een vijftiger nog een jonge meid kon verleiden? Of was ik in die korte ogenblikken simpelweg verliefd op haar geworden?
En ik kon me ook nog vreselijk vergissen natuurlijk. Ik wist niets over Steen en Suusje buiten wat ik gehoord en ervaren had in de korte tijd die ik met hen doorbracht. Had ik wel alle signalen opgepikt of alleen degene die aansloten bij mijn eerste indrukken van het stel? En had ik die indrukken wel goed geïnterpreteerd? Ik moest natuurlijk ook niet de padvinder worden die het oude vrouwtje met veel moeite tegen haar zin naar de overkant bracht.
Er gewoon op afgaan en Suus min of meer ontvoeren, was dus geen optie.
Alles overwegende kwam ik tot de conclusie dat ik haar in ieder geval een kans wilde bieden te ontsnappen. Of ze die wel of niet zou grijpen was dan aan haar. Even overwoog ik het inschakelen van officiële instanties en deskundigen, maar ik was bang dat die op basis van mijn verhaal óf niet in actie zouden komen, het ging immers om een meerderjarige vrouw, óf gelijk zo rigoureus dat Suusje er niet beter van zou worden. Ik moest het dus zelf doen en daarvoor een goed plan bedenken.
Ik voelde dat ik het beulswerk niet langer dan één of twee sessies zou volhouden. Als ik al aan Steens normen kon voldoen en hij mij niet na de eerste keer al de laan uitstuurde. Het plan moest dus snel klaar zijn en op korte termijn uitgevoerd worden. Op zondag was ik een groot deel van de dag bezig het te bedenken en uit te werken.
Ik bestelde via internet een laptop, een smartphone en een tablet. Verder een kleine televisie, een simpele geluidsinstallatie en een eenvoudige magnetron. Op Marktplaats vond ik een kleine koelkast en een elektrisch kooktoestel.
Verder keek in het reserveringssysteem van de verhuurtak van mijn bedrijf. Maandagochtend zou zo’n verhuiswagentje met handige laadklep om acht uur teruggebracht worden en hij was pas weer gereserveerd voor de woensdag. Ik eigende me het voertuig toe voor de maandag en de dinsdag.
Ik belde met mevrouw Wijnants, de dame die al jaren mijn huis schoonhoudt. Zij komt sowieso op maandag, maar ik wilde haar voorbereiden op een andere invulling van haar werkzaamheden dan normaal. Ook belde ik Vera, die op maandag eigenlijk vrij was, of ze me wilde komen helpen. Dat was geen probleem en Alice, die als kapster ook altijd vrij was op maandag, zou ook meedoen.
Tenslotte had ik telefonisch contact met een studievriendin die haar opleiding wel had afgerond. Ze runt een kleine advocatenpraktijk in Amsterdam en heeft de nodige cliënten die hun geld verdienen in de seksindustrie, zowel aan werkgevers- als werknemerszijde. Ze heeft dus de nodige ervaring met contracten rond dit aandachtsgebied.
In onze studententijd hadden we veel met elkaar gedeeld, waaronder zowel haar als mijn bed, maar de laatste jaren spraken we elkaar nog maar sporadisch. Dat had het onderling vertrouwen overigens niet geschaad. We wisten dat wat we elkaar vertelden nooit bij anderen terecht zou komen. Desondanks vroeg ik haar nu expliciet mij als klant te behandelen. Enigszins gepikeerd wees ze me terecht.
“Ook zonder formele klantrelatie zijn je geheimen veilig, Sander, dat weet je toch? Nu je dit gezegd hebt, moet ik je een rekening sturen, eigen schuld.”
We grinnikten beiden. Ze had het vermogen om ontluikende spanning te neutraliseren met milde humor..
Toen ik mijn verhaal gedaan had, zei ze dat ze zich niet kon voorstellen dat het contract tussen Steen en Suusje overeind zou blijven in een juridisch conflict.
“Mensen realiseren zich meestal niet dat contractuele afspraken automatisch nietig zijn, als ze in strijd zijn met de wet”, doceerde ze.
In haar verdere uitleg had ze het over mogelijk conflicteren met het recht op zelfbeschikking en een vorm van mensenhandel, maar om helemaal zeker te zijn zou ze natuurlijk het contract moeten bestuderen. We babbelden nog even door, spraken af dat we elkaar nu toch echt weer een keer in levenden lijve gingen ontmoeten en beëindigden het gesprek.
Binnen vijf minuten daarna ontving ik een nota in mijn inbox. Voor een ‘intakegesprek nieuwe cliënt’. Eindbedrag nul euro. Belangrijker was dat ze in de begeleidende mail aangaf bereid te zijn ‘mijn relatie’ pro deo te adviseren rond juridische en andere consequenties van het beëindigen van een specifiek contract. En ook dat zij kon zorgen voor veilige opvang van Suusje op een geheime locatie. Ik hoopte dat dat niet nodig zou zijn.
Door de warme steun van genoemde dames voelde ik me ineens sterker staan in het plan dat ik bedacht had, al kende het nog de nodige momenten waarop het mis kon gaan. Eén daarvan was dat Steen me na de zondagavondsessie zou ‘ontslaan’. Dat kon ik voorkomen door Suus zo hard te slaan als Steen verlangde of nog iets harder. Ik wist dat die aanpak me veel moeite zou kosten en het betekende voor Suus een heel zware avond. Ik bleef piekeren of er geen andere mogelijkheid was, maar zelfs in de auto op weg naar huize Steen had ik die nog niet kunnen bedenken. Dus besloot ik definitief om voluit te gaan. Ik vroeg Suusje in gedachten alvast om vergeving.
Bij aankomst bleek dat Steen sinds vrijdag nog een paar verrassingen had geregeld. Na aanbellen werd de deur niet door Suusje geopend, maar door Steen zelf, met een afstandsbediening.
“Welkom Sander, kom maar naar de huiskamer”, hoorde ik hem roepen.
Binnen zag ik dat hij op een tablet dat hoog op zijn rolstoel gemonteerd was, kon zien wie er voor de deur stond. Nadat hij met een pennetje in zijn mond ergens op die tablet tikte zag je op het schermpje de voordeur weer dichtgaan.
“Makkelijk als je een paar handige vriendjes hebt”, zei hij enthousiast, het pennetje als een sigaret aan zijn lippen gekleefd, “maar dit is nog veel interessanter.”
Hij tikte weer ergens op de tablet en op de grote televisie aan de muur verdween het beeld dat aanstond toen ik binnenkwam. Er kwamen vier kleinere beelden voor in de plaats, met in de hoek de code Cam1 tot en met Cam4. De beelden waren echter bijna zwart. Totdat Steen weer ergens anders tikte en je op alle vier de schermpjes het licht langzaam sterker zag worden. De camera’s bleken in de vier hoeken van de strafruimte te hangen en ik zag dat Suusje daar al wachtte op mijn komst. Ze was naakt en stond bij de massagetafel met haar bovenlichaam voorovergebogen rustend op de tafel. Haar voeten stonden ver uit elkaar ze hield haar billen gespreid met haar handen.
“Kijk eens hoe mooi”, kraaide Steen van plezier.
Hij bedoelde niet Suus, maar het feit dat hij alle camera’s kon laten draaien en inzoomen. De camera die op Suusjes billen gericht stond kroop dichterbij en met nog een handeling van Steen vulde dit camerabeeld het hele televisiescherm. Suusjes gleuf en haar kontgaatje waren levensgroot in beeld, in HD-kwaliteit.
Daarmee kwam er nog geen eind aan de verrassingen. Het systeem bleek ook nog over een intercomfunctie te beschikken.
“Zeg Suus, kun je me goed verstaan?”
“Ja, meester Steen”, klonk het uit de luidsprekers van de televisie.
“Mooi spul, hè”, zei Steen, nu tegen mij. “Hoef ik niet steeds verplaatst te worden, kan ik het veel beter zien en heb jij geen last van mijn aanwezigheid daar.”
Dat laatste was ik niet met hem eens. Ik zag niet zo veel verschil tussen een bemoeial die ter plekke live commentaar geeft en eentje die dat op afstand via een microfoon doet.
“Je hebt zeker ook wel camera’s in het toilet en in de badkamer laten installeren?”, zei ik, bang voor een ‘ja’, dat mijn plan gelijk in duigen zou laten vallen.
“Nee hoor, dit is genoeg. Als ik Suus naakt wil zien, zeg ik gewoon dat ze haar kleren moet uittrekken en als ik haar wil zien plassen kan ze dat ook hier doen. Houdt ze er maar een bakje onder.”
Mijn plan was nog heel.
“Sander is hier bij me, Suus. Hoe sprak je hem vrijdag ook alweer aan?”
“Met meneer Lugtenburg, meester Steen.”
“En hoe ga je dat in het vervolg doen?”
“Met meester Sander, meester Steen.”
“Heel goed, Suusje. Wil je al beginnen?”
“Wat ik wil is niet belangrijk, meester Steen. U bepaalt wanneer ik mijn straf krijg, niet ik.”
“Heel goed, meisje, zo is het maar net. Heb je onthouden wat Sander straks met je gaat doen?”
“Ja, meester Steen.”
“Zeg het maar, Suus, op dicteersnelheid voor Sander.”
En toen kwam Suusje accuraat met een verbazingwekkend gedetailleerde lijst. Ik werd er letterlijk misselijk van terwijl ik opschreef wat zij heel rustig dicteerde.
- “Tien keer binnendringen in mijn kontje tot ballen en billen elkaar raken, in zo min mogelijk stoten en met zo min mogelijk even terugtrekken; gelijk weer zo snel mogelijk helemaal uit me gaan;
- Honderd keer met de vlakke hand op mijn billen, zonder rustpauze, ongeveer een klap per seconde, houding te bepalen door meester Sander;
- Veertig slagen met de leren flap op mijn bovenbenen, twintig op elk been, tien voor en tien achter, in spreidstand, per locatie afhandelen, tempo te bepalen door meester Sander;
- Twintig slagen met de leren flap op mijn billen, tempo en houding te bepalen door meester Sander;
- Veertig slagen met de blote hand op mijn tieten, twintig aan elke kant, om en om, ongeveer één klap per seconde, daarbij moeten beide tepels minimaal vijf keer geraakt worden, houding: staand, handen in de nek, ellebogen zo ver mogelijk naar achteren;
- Twintig klappen in mijn gezicht met de vlakke hand, tien links, tien rechts, één klap per vijf seconden, houding: staand, benen gespreid, armen op de rug, handen houden elleboog van andere arm vast;
- Twintig slagen over mijn tieten met de zweep die meester Sander vrijdag ook gebruikte, zelfde houding als vorige punt, tempo bepalen door meester Sander;
- Vijfentwintig slagen met de dunste cane op billen en achterkant bovenbenen, zo eerlijk mogelijk verdeeld over gebied tot aan de knieholte, houding en tempo bepalen door meester Sander.
- Vijftig slagen met nieuw instrument dat ik nog niet gezien heb, vijfentwintig op voorzijde lichaam, vijfentwintig op achterzijde, zo eerlijk mogelijk verdeeld over gebied tussen schouders en knieën, tempo en houding bepalen door meester Sander.
De strafonderdelen worden in deze volgorde uitgevoerd. Voor alle slagen geldt: met volle kracht, tussen twee strafonderdelen mag water gedronken worden, pauze inclusief drinken maximaal één minuut.
Ik keek Steen verbijsterd aan.
“Ik geef toe, het is iets meer dan gemiddeld, maar ik heb twee weken in het ziekenhuis gelegen, dus het gaat over een lange periode. Nu ik het lijstje weer hoor valt me trouwens op dat haar schaamlippen en kut niet in het verhaal voorkomen. Jammer, maar het zij zo. Het teerste deel van haar lijf blijft dus gespaard.”
Mijn ervaring is dat de meeste vrouwen de binnenkant van hun dijen nog gevoeliger vinden en daar zouden de leren flap en het onbekende instrument vast wel een paar striemen achterlaten.
“Voordat ik begin nog een paar vragen”, zei ik, “heeft ze haar kontje voorbereid of moet ik dat doen?”
“Hoe bedoel je?”
“Met olie, een glijmiddel of vaseline. Of nog iets anders.”
“Nee natuurlijk niet, het is straf, niet om van te genieten.”
Ik zuchtte.
“Wat is dat nieuw instrument waar Suus het over had?”
“O, dat hebben de jongens die de camera’s hebben geïnstalleerd meegebracht. Het ligt in de la van dat kastje daar.”
Hij wees me de richting en ik vond op de aangegeven plek een lus van soepel elektriciteitssnoer aan een houten handvat. Naar mijn idee één van de gemeenste zweepjes die er zijn. Je hoeft niet eens erg hard te slaan om direct een felrode lus op de huid van het slachtoffer te zien verschijnen. Twee kruisende lussen betekent meestal ook het beschadigen van de huid op de kruispunten.
“Ze zal er niet uitzien na afloop”, dacht ik hardop, maar ook hier verschilde ik weer van mening met Steen.
“Ze zal er juist prachtig uitzien”, zei hij, “en de komende dagen zal ze het nog steeds voelen als ze zich beweegt. Dat helpt haar onderdanig te blijven.”
“Wat is haar stopwoord, sneed ik een ander voor mij belangrijk onderwerp aan.”
“Dat heeft ze niet. Zij bepaalt niet of de straf stopt, dat doe ik. Ik volg alles hier op de voet en als ik zie dat het te ver gaat, vraag ik je wel om te stoppen. Vergeet niet dat ik haar veel beter ken dan jij. Ik heb haar getraind en al vele malen stevig onderhanden genomen. Ik ken haar grenzen.”
Ik kon het haast niet geloven. In gedachten zei ik een keer of vier tegen mezelf dat ik bij mijn besluit moest blijven en vol moest houden. De drang om onmiddellijk te vertrekken, zakte daardoor weer wat weg.
“Nog één vraag”, zei ik.
“Mijn god, Sander, wanneer ga je nou eindelijk aan de slag?”
“Beloon je haar ook weleens voor iets wat ze heel goed gedaan heeft?”, zei ik, zijn opmerking negerend.
“Zeker! Als ik haar wil belonen dan neuk ik haar aansluitend aan een strafsessie. Zij mag dan de houding kiezen, en ik zorg er ook voor dat ze minimaal twee keer klaarkomt. Maar ik bepaal hoe, dus meestal laat ik haar twee keer masturberen en kijk ik rustig toe.”
Hij lachte een onaangenaam lachje.
“Denk je niet dat ze met ziekenhuisbezoek en alle extra zorg voor jou hier thuis inmiddels een beloning verdiend heeft?”
“Je mag haar aan het eind best neuken en klaar laten komen. Is voor jou ook lekker, toch?”
“Mooi, dan voeg ik dat toe. En omdat je mijn vragen zat bent, wordt dit een mededeling. De klappen in haar gezicht doe ik anders dan in het lijstje staat. Je merkt wel hoe en wanneer.”
Ik had het net bedacht. Het was niet wezenlijk van belang, maar ik wilde tenminste op één punt tegen hem ingaan.
“Geen probleem”, zei hij, “had je het gevraagd, had ik het heus wel goedgevonden.”
Hij leek een beetje uit het veld geslagen.
©Subadoration, oktober 2016
voor het vervolg van dit verhaal: gebruik onderstaande link
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?