| Gepost op donderdag 26 mei 2016 - 02:03 pm: | 
|
| Revanche  
Wie kaatst kan de bal verwachten
Pauline sluit de deur achter Ilonka's rug.
Het lijkt een gigantische dreun voor Ilonka, maar dat viel best mee.
Ze staan in een donkere kille hal met een trap naar boven.
Pauline doet haar sjaal af en zegt: "Ik hoopte al dat je mee zou gaan, niets is beter dan revanche".
Met een snelle beweging knoopt ze de sjaal om Ilonka's hoofd zodat ze geblinddoekt is.
Ilonka is wat eigenwijs en wil hem gelijk weer af doen.
Maar ze voelt direct een tik op haar hand van Pauline.
"Geen sprake van, naar boven jij!"
Op de tast loopt Ilonka richting de trap.
"Stop," zegt Pauline als ze er bijna is: "Op elke trede wil ik dat je even stopt".
"Ja Pauline," zegt Ilonka en ze gaat de eerste trede op.
Het is erg onwennig Ilonka is gewend de baas te zijn, maar nu zijn de rollen omgedraaid.
Pauline lacht en slaat op Ilonka's spijkerbroek.
"Ga nog maar een trede verder," zegt ze.
Ilonka loopt tree voor tree naar boven, op elke tree wacht ze en mag ze na een tik van Pauline verder.
Eenmaal boven moet ze blijven staan.
"Die spijkerbroek houdt veel te vele tegen," zegt Pauline: "Ik wil je blote billen wel eens zien".
Ilonka voelt ineens de zenuwen, ze is dit niet gewend, ze heeft zich nog nooit uitgekleed op bevel van iemand, al helemaal niet voor een vrouw.
Wat onwennig maakt ze haar spijkerbroek los.
"Schiet eens op, ik heb niet de hele dag de tijd," zegt Pauline.
Ilonka gaat verder en maakt langzaam de rits open en laat vervolgens haar broek langzaam van haar billen glijden.
“Trek maar uit,” zegt Pauline, “zo kan je niet verder lopen”
Ilonka ziet nog steeds niets, maar ze weet dat ze nog steeds bovenaan de trap staat.
“Maar dan val ik misschien we naar achter,” zegt Ilonka.
“Ik help je wel,” zegt Pauline en ze gaat achter Ilonka staan.
“Trek uit, nu meteen!”
Ilonka gehoorzaamd, ze vind het vreselijk hoe Pauline met haar omgaat.
'Laat die billenkoek maar beginnen, dat is minder erg dan dit,' denkt ze.
Als de broek uit is mag ze rechtdoor lopen en op de tast scharrelt Ilonka door een deurpost heen.
Ze hoort geschuif in de kamer van een stoel en vervolgens Paulines stem in haar oor.
“Je gaat er spijt van krijgen dat je mij billenkoek hebt gegeven,” fluistert ze.
De rillingen lopen over Ilonka's rug en ze hoort Pauline afstand nemen.
“Handen achter je hoofd,” beveelt Pauline.
Ilonka gehoorzaamd en blijft staan, het blijft stil, Pauline sluipt op sokken rond, ze kan dit zo goed dat Ilonka haar niet eens kan horen.
Vanuit het niets voelt ze ineens twee handen om haar heupen, die vervolgens vrijwel direct haar onderbroek tot op haar enkels trekken.
Ilonka vergeet even haar rol: “Wat doe je?” roept ze en zwaait haar armen van haar hoofd af.
“Terug in positie,” zegt Pauline.
Ilonka gehoorzaamd en voelt zich steeds ongemakkelijker in deze rol.
“Begin nu maar met je straf,” zegt ze, want ze is het helemaal zat.
“Wil je dat graag?” vraagt Pauline: “Smeek me maar.”
Ilonka zucht.
“Wil je me alsjeblieft billenkoek geven?” zegt ze.
“Vooruit dan maar, volg mijn stem,” zegt Pauline.
Ilonka loopt in de richting van de stem, het is erg onhandig lopen met je onderbroek op je enkels, maar het gaat.
Ze voelt ineens Paulines hand die de hare pakt.
“Zet je handen maar op deze tafel,” zegt ze.
Ilonka gehoorzaamd en merkt dat ze door deze houding iets gebukt staat.
'Klassiekertje,' denkt ze.
Pauline loopt om het tafeltje heen, Ilonka kan het goed horen.
“Lekker kontje,” zegt Pauline cynisch, dat is exact wat Ilonka tegen haar zei toen de rollen vanmiddag waren omgedraaid.
Vrijwel direct daarna volgt de eerste flinke klap op Ilonka's billen, gevolgd door een kleine kreet van schrik.
Dat was het dan, de eerste klap, nu weer Ilonka hoe zoiets voelt.
“Ik ga hier van genieten,” zegt Pauline en er volgen meer klappen.
Ze start best stevig, maar stiekem voelt die hand wel lekker op Ilonka's kont, het valt haar niets tegen.
Na vijf minuutjes stoppen de klappen.
“Doe je blinddoek maar af,” zegt Pauline.
Ilonka doet hem af, het licht is naar aan haar ogen, maar al snel is ze weer gewend aan het licht.
Pauline zit op een krukje.
“Kom maar over mijn knie,” zegt ze en klopt op haar bovenbeen.
Ze draagt een korte rok, dus Ilonka ligt op de blote benen van Pauline, dat voelt vreemd en ook weer ongemakkelijk.
Al helemaal nu haar billen omhoog liggen op Paulines schoot.
Al snel is ze dat weer vergeten wanneer Pauline de bostel neer laat komen die ze stiekem al had gepakt.
Na 20 slagen is de lol volledig verdwenen en is al het lekkere ineens weg.
Pauline gaat echt volle bak en gaat maar door.
Na een minuut ligt Ilonka te wiebelen op Paulines schoot en probeert elke slag op te vangen.
Pauline gaat echter nog steeds door, totdat Ilonka echt hard begint te kreunen.
Dan stopt ze ineens, Ilonka's billen voelen heel erg warm en pijnlijk.
“Sta maar eens op en bekijk het resultaat maar eens in de spiegel.”
Ilonka staat op en loopt naar de spiegel in de hoek van de kamer.
Als ze zich omdraait schrikt ze zich een hoedje, haar billen zijn vuurrood gespankt, aan de spikkels ziet ze dat dat waarschijnlijk wel blauwe plekken gaan worden.
“Niet gek hč,” zegt Pauline spottend.
Ilonka knikt en wrijft over haar billen.
“Wie zegt dat je er over mocht wrijven?” zegt Pauline: “Heb je je lesje nog niet geleerd?”
Ilonka kijkt naar de grond, ze had niet gedacht dat ze zo onderdanig kon zijn.
Ze voelt dat ze geen nee kan zeggen tegen Pauline en dat ze haar volledig in haar macht heeft.
“Kom hier, armen en benen uit elkaar en tegen de muur,” beveelt Pauline.
Ilonka gehoorzaamd en ziet Pauline de kamer uit lopen.
Niet veel later komt ze terug met een stevige paddle.
“Tijd voor zwaar geschut,” zegt ze.
Ilonka's stem begint te bibberen
“Alsjeblieft, ik kan het niet meer aan” zegt ze.
“Nog 20" zegt Pauline, “bij protest komen er elke keer vijf bij.”
Ilonka houdt wijselijk haar mond, met Pauline valt echt niet te spotten heeft ze al gemerkt.
Met een flinke klap komt de paddle op haar blote billen terecht, “Auw” klinkt het hard door de kamer.
Pauline zegt niets en al snel volgt de volgende klap en de volgende en zo gaat het door tot de tien.
“Je bent op de helft, nog even doorbijten,” zegt Pauline.
Ilonka kan nog niet antwoorden of de paddle komt al weer neer.
De laatste 10 klappen zijn een stuk sneller na elkaar.
Bij elke klap zakt ze iets verder ineen en de tranen lopen over haar wangen.
Na de laatste klap krijgt ze een dikke knuffel van Pauline.
“Ga maar in de hoek staan met je handen achter je hoofd,” zegt ze.
Ilonka doet wat er gevraagd word en zegt niets, haar dominante houding is gebroken voor nu. Haar billen gloeien en doen echt pijn, ze weet dat dit wel een weekje zichtbaar zou blijven. Stiekem is het wel een goed gevoel om eens goed straf te krijgen, ze immers soms best streng. Maar ze schaamt zich kapot, ze wilde het immers zelf en heeft zich laten inpalmen door Pauline.
Na tien minuten komt Pauline weer bij Ilonka.
“Trek je kleren maar aan,” zegt ze, “en trouwens, de volgende keer als er iets in dan studentenhuis gebeurd, stuur je mij maar langs, ik heb immers nog een appeltje te schillen met de dames daar.”
|
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?