Gepost op maandag 22 november 2004 - 03:10 pm: |
|
| Psychologen Reacties
Onjuistheden verspreid een verhaal van Rein 22-11-2004 Beste Anima, Mogelijk ben je gaan hallucineren door je griep. Want je gooit informatie over het prettig verlopen consult het publiek in, die onjuist is: "verdovende middelen rectaal toegebracht". Het ging om puur leidingwater van goede qualiteit! Ondanks jouw griep weet je nog prima te internetten; weet je bedrijfsarts dat? Ik hoop, dat hij zwaait met de mattenklopper! Strenge groet, R. Geschokt een verhaal van Rein Die klotetelefoon ook altijd. Ben je net even lekker aan het analyseren.... 'Ja, met Rein.' 'Neemt u me niet kwalijk meneer, maar ik heb de heer Jan de Man voor u aan de lijn. Hij klinkt nogal opgewonden....' 'Verbind maar door. Met Rein.' 'Ja Rein, met Jan hier. Heb je de krant gelezen?' 'Ja. Ik neem aan dat je dat artikeltje over dat onderzoekje bedoelt?' 'Artikeltje? Onderzoekje? Ben je gek geworden? Ze maken je helemaal naar de knoppen! En ik ben ook nog betrokken, straks staat de politie hier op de stoep. Hoe moet dit, Rein? Ik word hier erg zenuwachtig van....!!!! 'Helemaal niet nodig, beste Jan, ik heb alles onder controle. Die vrouwen hebben helemaal geen klacht ingediend al is het me een raadsel hoe de Inspectie hier bij betrokken is geraakt. Maar bij mijn weten hangen hier geen camera's dus er valt helemaal niets te bewijzen, zeker als die twee niet meewerken. En vertrouw maar op mij, ze zúllen ook niet meewerken. Ik denk dat ze nu een beetje in de war zijn maar ze zullen zeker terugkomen. Leer mij die subjes kennen, zelfs de subjes met haar op de tanden. Vroeg of laat houden ze het niet meer en dan staan ze hier weer voor me, met hun broekje in hun handen, hahaha. Als dat gebeurt, ik moet eigenlijk zeggen: wanneer dat gebeurt zal ik je hier uitnodigen en zullen wij ons gezamenlijk sessie met ze hebben.' 'Zou het echt, Rein?' 'Zeker, Jan, daar durf ik mijn potentie onder te verwedden en die is niet gering, haha, maar dat geheel terzijde.' 'Mag ik er werkelijk een keer bij zijn, Rein? Ik, eeeh, dat vind ik wel heel bijzonder, ahum.' 'Laat me eens raden, je wordt alweer geil van dat loeder. Laat me je één advies geven, jongen: niet meer rukken, bewaar je energie voor dat komende feestje. Dan zal ik je laten zien hoe die vrouw eigenlijk behandeld wil worden. Niks geen stille aanbidding, nee, ze wil slaag, ze wil haar kont rood en gloeiend, dat wil ze!' '........' 'Ben je flauwgevallen, jongen?' 'I..i...ik b...bel je nog wel, Rein. Ik moet even gaan liggen.' Behandeling een verhaal van Janneman Ik heb u een vreselijk verhaal te vertellen. Ik ben werkelijk diep geschokt door wat ik heb meegemaakt, in mijn eigen praktijkruimte heb móeten meemaken. Ik ben nu toch enkele jaren therapeut maar niets heeft mij ooit kunnen voorbereiden op het werkelijk ongeremde libido van de vrouw die u inmiddels hebt leren kennen als M – zelfs mijn grondige opleiding niet. Ik was in eerste instantie totaal verslagen over de innerlijke strijd die deze arme vrouw dagelijks wel moet ondervinden. Ik voorzag ook eigenlijk niet haar daarin bij te kunnen staan, haar te kunnen helpen, haar te genezen zelfs wellicht. Het vrat aan mij dat dit te beklagen schepsel dagelijks deze demonen zou moeten bevechten. Maar … tot mijn onuitsprekelijke schaamte moet ik u bekennen dat de demon mij inmiddels ook te grazen heeft genomen, sterker: dat ik zelfs niet meer zeker weet of het wel een demon is. Zij, die vrouw, dat geile lijf, die uitzinnig liederlijke geest, ze heeft me te pakken gekregen. Koos ik na de eerste ontmoeting met haar nog voor zelfbevlekking, voor onanie, voor die door mij eigenlijk zo verfoeide handeling, inmiddels wordt mijn geest beheerst door beelden van vrouwen die ik in bezit neem, vrouwen die ik kastijd, vrouwen die kronkelen onder mijn slagen, hun benen wijd gespreid, hun sappen vloeiend. Het laat me niet meer los, het beheerst mijn gedachten. Ik kan er niet meer van werken, ik wil alleen nog maar … domineren, ja ik moet het toegeven. Ik kan geen vrouw meer ontmoeten zonder haar te willen onderwerpen. Zelfs mijn eigen vrouw heb ik al in haar tepels geknepen toen ik haar bij thuiskomst kuste. Ik krijg haar nu nog steeds niet te spreken, mijn schoonmoeder weigert haar te vragen aan de telefoon te komen en noemt mij een totaal ontspoorde pervert. En het ergste is nog dat ik haar niet alleen geen ongelijk kan geven maar dat het me eigenlijk totaal niet interesseert. Ja, ik denk nog steeds met mijn ballen, net zoals die eerste keer, maar inmiddels zijn het stalen ballen geworden. Maar laat ik bij het begin beginnen. In de afgelopen weken ben ik onder intensieve behandeling geweest van mijn confrère Rein. Hij leerde mij inzien dat M mij had betoverd en dat er maar één manier was om daar onderuit te komen. Hij maakte mij weerbaar, ja eigenlijk moet ik zeggen dat hij mij transformeerde van een gehypnotiseerde bange muis in een brullende leeuw, een leeuw die alles aan zou kunnen, een leeuw ook die in staat zou zijn M de behandeling te geven die ze nodig had. Ja, ook dat leerde hij me, M kon niet worden genezen, wilde ook niet worden genezen, maar moest uiteraard wel behandeld worden en wel op een voor dit geval zeer specifieke wijze. Rein weigerde categorisch die behandeling zelf te geven, hij meende dat ik dat niet alleen veel beter zou kunnen dan hij maar dat dat mijzelf ook zou laten inzien welke vulkaan er eigenlijk in mij leefde. Ik kan slechts buigen voor dat uitzonderlijk scherpe inzicht. Ik zal nooit meer twijfelen aan zijn oordeel. Lange gesprekken hebben we gevoerd en hij toonde mij een wereld waarvan ik nooit had gehoord. In eerste instantie maakte het me bang, verlegen, verbijsterd ook omdat ik er nooit van geweten had. Het schokte mij zelfs dat een eminent collega als Rein er kennelijk de weg in wist. Maar allengs leerde ik kennen, begrijpen, invoelen, waarderen zelfs. Rein was als de ervaren minnaar die zijn jonge geliefde inwijdt in de geneugten van het samenzijn. Hij was zacht, vaderlijk maar als het nodig was ook streng en veeleisend. Hij vertelde mij van zijn avonturen in deze wereld en ik kon slechts toehoren met stil ontzag. Maar steeds meer werkte hij ook toe naar onze patiënte en hij toonde mij haar denkwereld, Hij vertelde mij van zijn sessies met haar, hij toonde mij een brief die ze geschreven had. De eerste keer dat ik die las werd ik rood en wit tegelijk. Rood van schaamte, wit van erbarmen over deze getormenteerde vrouw. Maar Rein leerde mij inzien dat geen van beide emoties nodig waren. Uiteindelijk leidde hij mij door het behandelplan dat hij ontwikkeld had. Hij liet mij mijn schrik daarover overwinnen. Hij kreeg me niet alleen zover dat ik het omarmde, maar dat ik zelfs suggesties ter verbetering kon aandragen. Ik verzeker u, deze uitzonderlijk man verdient de Nobelprijs in de psychiatrische geneeskunde. Gezamenlijk nodigden wij de dames uit voor een sessie in mijn praktijk. Dames? Ja, ook patiënte A werd daar bij uitgenodigd, om redenen die u nog duidelijk zullen worden. En uitnodigen was het eigenlijk ook niet. Ze werden ontboden en er werd hun geen ontsnapping geboden. Ik zal u er zo snel mogelijk verslag van doen. Maar eerst moet ik mijn gedachten erover nog ordenen. U hoort het zo snel mogelijk. Maar het zal u schokken, ik waarschuw u maar vast. Bereid u voor. Niet panikeren, wel behandelen! een verhaal van Rein 22-11-2004 Beste Amice Janneman, Terug gekomen aan het eikenhouten bureau op mijn spreekkamer ontdek ik enige berichten van jou. Is er iets aan de hand? Een krante-artikel? De inspectie onderzoekt iets? Dat lijkt me geen probleem. Er valt niets te onderzoeken. Ik heb die mevrouw M. vooraf laten ondertekenen, dat ze accoord gaat met het onderzoek. Ik heb meer van dat soort verklaringen in mijn archief; ik zal je er binnenkort eentje opsturen. Dus Jan, niet paniekeren! Wat betreft het behandelplan heb je gelijk: de beide dames vragen om een flink pak slaag op hun blote kont. Heb jij die video nog in huis van Pacific Force, geheten "a good spanking a good cure!"? Kijk even, of we daar een voorbeeld aan kunnen nemen. Collegiale groet, Rein
|
|
|