| Gepost op zaterdag 20 november 2004 - 01:55 pm: | 
|
| Onvrede: Cliëntes M. en A. gevolgd
Eindelijk Geveld
een verhaal van Marny
Ik merk dat er iets niet helemaal in de haak is als mijn normale hartslag van 68 stijgt naar de 110 slagen per minuut. Ik begin een beetje te zweten. Ik lig op mijn rug met mijn knieën aan weerszijden van mijn hoofd en mijn billen in de lucht. De brandweerman is bezig een grote brandslang in mijn darmen te duwen. Als het hem gelukt is zet hij me overeind en komt achter me staan. Hij pakt mijn borsten vast en als hij daarin knijpt gaat automatisch mijn mond wagenwijd open. Er komt een grote waterstraal uit. Hoe harder hij knijpt, hoe krachtiger de straal. Als hij in mijn linkerborst knijpt gaat mijn hoofd naar links en als hij in mijn rechterborst knijpt gaat mijn hoofd naar rechts. De brandweerman heeft nog niet in de gaten dat hoe harder hij knijpt des te hoger het vuur oplaait. Mijn hart klopt nu in het razende tempo van 180 slagen per minuut.
Dan komt het onderbewustzijn ineens tot leven en ik realiseer me dat het water steenkoud is. Een ijzige kreet ontsnapt aan mijn lippen en ik schreeuw het uit.
….
Badend in het zweet word ik wakker. Ik lig uitgestrekt in mijn bed, mijn handen en voeten gebonden. Mijn meester ligt op zijn zij liefdevol naar me te kijken en wrijft zachtjes over mijn naakte buik.
“Nachtmerrie schat?“ vraagt hij vriendelijk.
“Ahhhhhhh.” Meer komt er niet langs mijn stembanden en als even later de rillingen over mijn rug lopen weet ik dat ik geveld ben door de eerste griepgolf.
Ik neem me één ding steevast voor: ik ga niet meer naar doktoren, het risico dat ze je doorsturen naar psychologen is veel te groot. Eerst was ik gewoon een geile masochiste, na het bezoek aan de psychologen heb ik ineens last van nachtmerries.
Dank u wel, heren psychologen J en R, dank u wel.
Verdachte Praktijken
een verhaal van Anima
De laatste dagen gaat het niet echt goed met me. De hele tijd loop ik te dromen, de eenvoudigste dingen lukken me niet zonder te klunzen en mijn geheugen is een zeef. Meer nog, vaak weet ik niet meer of iets een droom of een echte herinnering is. Mijn geest is niet meer van mij.
Wanneer de ‘herinnering’ over grote, roze draken gaat, is het natuurlijk duidelijk, die dingen bestaan niet, dus betreft het een droom. Maar zo vaak zijn er gebeurtenissen die ik uit mijn geheugen opdiep, heel normale zaken, zoals bijvoorbeeld het tegekomen van een kennis in de winkel, en dat blijkt dan helemaal niet gebeurd te zijn. Erg vervelend.
Mijn leven lijkt niet meer ‘echt’, alsof elke houvast verdwenen is.
Wanneer is dit alles begonnen? Toen ik terug thuiskwam na dat bezoek aan de psycholoog wist ik dat er iets niet helemaal in de haak was. Tenminste, dat denk ik, want ik heb hier wel zijn visitekaartje liggen, er is de afspraak die in m’n agenda staat, maar wie zegt er dat ik nu niet aan het dromen ben?
Het gespin van de kat op mijn schoot klinkt echt, mijn benen nemen onmiskenbaar de vibraties van dat spinnende wezen weer, de wijn waar ik aan nip, smaakt ook zoals verwacht, maar toch…
Kleine zweetdruppeltjes parelen over m’n rug. Angst. De waxinelichtjes geven de hele kamer een spookachtige gloed. Ik wil…moet..even niet meer alleen zijn.
Op automatische piloot toets ik het nummer van mijn vriendin M in.
“Hallo met M.”, klinkt het flauwtjes. De griep zegt ze, gaat wel weer over.
Dat ze geen dokter wil raadplegen, verbaast me.
“Maar eh An, wat is er met jou aan de hand? Je klinkt bepaald niet normaal.” Wat is ze toch een schat, zelf ziek en toch nog zo bezorgd.
“Ik zit wat in de knoop denk ik…sinds een week of wat lijkt alles wat ik doe een droom, en soms is het dat ook, en ik weet niet meer wat ik…”
“Rustig maar. Sinds een week zeg je, wat is er toen gebeurd?”
“Het was de twaalfde, toen jij en ik een afspraak hadden bij de psycholoog, sindsdien voel ik me niet meer de oude.” Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. “Dat weet ik nog niet trouwens, hoe is het bij jou verlopen?”
“Oh, wel goed hoor An, op een paar zeer bizarre dromen na…ik geloof niet dat ze me daar nog terugzieo. Maar vertel eens, wat is er dan gebeurd dat je je zo vreemd voelt sindsdien?”
“Nou…hij, hij veroorloofde zich handelingen die zijn reputatie zouden kunnen schaden…nou ja, hij heeft me…geslagen en zo.”
“Geslagen? Wat zef je daar? Zoiets kan je toch niet zomaar laten gebeuren, zelfs niet als je zoiets privé met alle plezier ondergaat! We spannen gewoon een proces in tegen die vent en..”
“Nee M… Je weet dat het dan in de openbaarheid komt wat ik op het werk deed, en trouwens…ik vond het ook helemaal niet zo erg, denk ik, wel lekker eigenlijk. Meer nog, misschien had ik het wel nodig. “
“Hahaha, het is toch niet te geloven, sturen ze je naar de psycholoog om de oorzaak van je zogenaamde afwijkende seksuele voorkeur te achterhalen en je zo te ‘genezen’ en daar wordt je vuurtje alleen maar hoger opgestookt. Ach, niks aan de hand dan toch? Maar zeg eens, welke van de twee psychologen was het? Vast niet die De Man hé?”
“Nee, maar…hoe weet jij dat?”
“Een wilde gok, laten we maar zeggen, ik ben bij beiden op consultatie geweest…en laten we het er maar op houden dat…dat ik die De Man niet zo gauw zoiets zie doen. Een lieverdje, die slaat geen patiëntes, die doet andere dingen.”, besloot ze grijnzend.
Altijd hetzelfde met haar. Ze was zo een van die vrouwen met een uitstraling om u tegen te zeggen. Als je niet beter wist en zag hoe ze die mannen zonder moeite bijna liet kruipen, zou je zeggen dat ze dominant was…maar ik wist wel beter, ze was zo sub als maar zijn kan.
“M…ik herinner me plots iets, denk ik.”
“Nou, vertel op dan.”
“Toen hij mijn billen rood geslagen had, wou hij nog enkele dingen van me weten, zaken waarop ik absoluut niet wenste te antwoorden. En ik geloof dat hij me toen..nou ja, dat hij me verdoofd heeft of zo.”
“Alsof je door die heerlijke spanking al niet verdoofd genoeg was”, lacht ze.
“Nee M, ik meen het. Hij had me al vastgegespt voordat hij me sloeg, omdat ik natuurlijk tegenstribbelde, dus ik kon me niet meer verzetten toen ik voelde hoe hij een dun voorwerp bij me ingebracht...anaal...en hoe er een vloeistof in me gespoten werd. Meteen voelde ik me heel erg moe en slap worden, en toen…ja, dat weet ik dus niet meer. Het volgende wat ik me herinner, is dat ik doodop terug naar huis strompelde. En sindsdien zit ik dus met dat probleem.”
“An, ik weet niet hoe, want ik heb ook geen zin meer in een consultatie, maar die heren zijn nog niet klaar met ons!”
Opklaring Gevraagd
een verhaal van Anima
Geachte heer R.,
Mijn schrijven betreft de consultatie van twaalf november of beter gezegd de gevolgen die ik daarvan ondervind. Hopend dat u me kan helpen, of minstens enkele elementen kan opklaren, zet ik voor u de zaak uiteen.
Ik ben de patiënte die door haar baas verplicht werd bij u op consultatie te komen en die door u wel zeer doortastend behandeld werd.
Ik begrijp dat u als deskundig psycholoog weet waarmee u bezig bent, maar zou toch graag geïnformeerd worden over het hoe en het waarom van sommige ‘zaken’.
Een onbehaaglijk gevoel bekruipt mij wanneer ik eraan terugdenk hoe u mijn weerspannigheid aanpakte, en wat u nadien mogelijk met mij gedaan heeft. ‘Mogelijk’ ja, want sindsdien ontbreken er stukken uit mijn geheugen en heb ik moeite werkelijkheid en droom uit elkaar te houden. Dit levert enorm genante en vervelende situaties op, zowel op het werk als privé. Tevens word ik ’s nachts geplaagd door de meest perverse dromen.
Vergeeft u mij deze hoogst ongepaste vraag, maar klopt het dat u mij op een bepaald moment verdoofd dan wel rectaal medicatie toegediend hebt?.
Dit lijkt me cruciaal, omdat het vanaf dat moment lijkt te zijn dat er zich veranderingen voor begonnen te doen.
Ook verbaas ik me erover hoe u leek te genieten toen u me in dat cafeetje onzeker zag zijn, en van hoe ik later tegenstribbelde. Ja, ik zou zelfs durven zeggen dat u opgewonden was. Is dit slechts mijn fantasie, of beleefde u het echt zo? Het spijt me dat ik zo direct moet zijn, maar ook dit is belangrijke informatie omdat ik zelf wil weten hoe erg het gesteld is met mijn aangetaste realiteitsbesef.
Verder wil ik u erop attent maken dat ik u geenszins onterecht wil beschuldigen. Mijn toestand van de afgelopen week zou misschien wel als ‘labiel’ kunnen gedefinieerd worden, en dus doe ik dit relaas vanuit mijn perceptie.
Ik hoop ten zeerste dat u me verder kunt helpen. Uiteraard kunt u op mijn discretie rekenen.
Hoogachtend,
An Weys.
Roze Staartjes
een verhaal van Marny
Oh, nee, dat had je nou niet moeten schrijven Anima, dat van dat staartje. Toen ik rillend mijn bed weer indook duurde het niet lang of allerlei soorten staartjes trokken aan mijn netvlies voorbij. Die roze muizenstaartjes was voor de hand liggend want dat had ik nog maar net gelezen, maar toen de roze olifantenstaartjes voorbij kwamen wist ik zeker dat het foute boel was.
“Jouw schuld,” bijt ik mijn meester toe.
Hij kijkt me met grote ogen verbijsterd aan: “Hoezo, míjn schuld, wat heb ík nou weer gedaan.”
“Als jíj me die kuisheidsgordel niet had omgedaan,
was ík nooit zo geil geworden,
had ík niet naar de huisarts gehoeven,
had híj me niet naar de psychologen hoeven sturen,
hadden zíj geen psychoanalyse hoeven uitvoeren,
had Ánima niet over roze muizen geschreven en
had ík nu niet over roze olifanten hoeven dromen.”
Hij trekt me overeind en ik kijk naar zijn kruis, als ik zijn staartje zie komt er een glimlach op mijn lippen.
“Mag ik wel even met jóuw staartje spelen?” vraag ik liefjes, dan hoef ik daar tenminste niet over te dromen.
+++++
De droom is (dus) een psychose, met alle ongerijmdheden, waanvoorstellingen en zinsbegoochelingen van dien.
+++++
Sigmund Freud
Draken met staarten en nissen zonder muizen
een verhaal van Anima
Marny, het waren roze draken waarvan je in combinatie met het staartje een roze knaagdier gemaakt hebt. Die koorts ook hé...
In elk geval wijt ik deze psychoses van je aan een ongewenst (?) neveneffect van de behandelingen van beide heren psycholoog, net zoals mijn aandoening overigens.
Ik vrees alleen dat wanneer we zo blijven klagen, we binnen een paar tellen weer op de sofa belanden voor verder onderzoek, dus stilte is misschien even geboden, of toch niet?
Trouwens, stoeipartijen met staartjes allerlei, zijn die niet uit den boze voor grieperige subjes?
Knuffel,
Anima.
P.S. Trouwens wel erg dat jij al het (opzoekings)werk van de heren moet verrichten. Die Freud ook weer hé.
een verhaal van Janneman
Inspectie onderzoekt psychologenpraktijk
Gooistad, 20 november 2004
Van één onzer verslaggevers
Hedenochtend heeft de Inspectie voor de Volksgezondheid via een persbericht gemeld dat er een onderzoek wordt ingesteld naar de psychologenpraktijk van drs.R in Gooistad. Nadere berichten over de aard van het onderzoek werden niet gegeven, maar naar verluidt zou de heer R minder conventionele behandelmethoden hebben toegepast bij de recente behandeling van een tweetal patiëntes. Om welke behandelmethodes het gaat en welke gevolgen de patiëntes er van hebben ondervonden wil de inspectie desgevraagd niet zeggen.
De heer R. was eveneens zeer kort in zijn commentaar aan ons. "Er is werkelijk niets gebeurd dat het belang van deze door mij zeer gerespecteerde patiëntes zou kunnen doen schaden, dat mag u van mij aannemen. De aard van hun klachten rechtvaardigden mijn aanpak naar mijn stellige overtuiging. Ik zie het onderzoek dan ook met het volste vertrouwen tegemoet. Nee, helaas doe ik geen uitspraken over de precieze aard van mijn behandeling, maar ik verzeker u dat deze in het belang van de beide dames is. Zo zij daar nu nog niet van overtuigd zijn - wat ik ten zeerste betwijfel - dan zullen zij dat in de zeer nabije toekomst zeker zijn."
Wij zijn er nog niet in geslaagd berichten bevestigd te krijgen als zouden de dames zijn gedrogeerd en zelfs 'getuchtigd', zoals een zegsman die verder anoniem wenst te blijven ons onthulde. Dit alarmerende gegeven kon ook niet door de beide patiëntes van commentaar worden voorzien. Wij zijn er in geslaagd beiden op te sporen, maar zij liggen beiden ziek te bed. Een verband met de behandeling van de heer R ligt voor de hand, maar een definitieve conclusie kan uit de thans beschikbare feiten nog niet worden getrokken.
Uiteraard zullen wij deze schokkende gebeurtenissen voor u op de voet volgen.
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
|
|
    
anima
Bevlogen lid
Inlognaam: Anima
Bericht Nummer: 49
Aangemeld: 08-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 november 2004 - 02:54 pm: |
|
Bizarre, koortsachtige kronkels... |
met andere woorden: zeer aangenaam om te lezen en erg inspirerend!
(Aan de heren: dit krijgt nog een staartje...)
Liefs,
Anima.
"Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."
| |
Marny
Bevlogen lid
Inlognaam: Marny
Bericht Nummer: 85
Aangemeld: 06-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 november 2004 - 02:38 pm: |
|
waanzinnig |
Beste Anima,
Een waanzinnig verhaal en uitstekend ingespeeld. Die interactie tussen ons wordt nog eens wat.
Ik ben echt ziek, dus mijn hersendraken hebben even de tijd nodig om bij te komen.
knuffie en een kuchie Marny
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
| |
anima
Bevlogen lid
Inlognaam: Anima
Bericht Nummer: 48
Aangemeld: 08-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 20 november 2004 - 02:49 pm: |
|
Koning griep is weer in het land... |
Marny,
Samen zweten dan maar, want ik begin ook al te kuchen, snuiten en hoesten.
Veel beterschap en een wederknuffel.
Anima.
"Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Onvrede: Cliëntes M. en A. gevolgd
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?