| Gepost op donderdag 27 november 2014 - 12:55 pm: | 
|
|
Zo meisje, dus jij wilt een sub worden...
“Zo meisje, dus jij wilt een sub worden?”
Mijn woordenvloed staakt. Mijn adem stokt voor een moment. Voelde ik me net nog ontspannen en behoorlijk zeker van mijn zaak, nu maakt een onbestendig gevoel zich meester van me. De sfeer tussen ons verandert op het moment dat hij de woorden uitspreekt. Er hangt iets in de lucht. Hij heeft de toon gezet, de regie genomen.
Ik haal een teug adem, klaar om mijn verhaal te vervolgen.
"Eh, ja. Maar..."
Zijn wijsvinger op mijn lippen gebiedt me te zwijgen.
Woedend word ik, als hij dit plagend doet als ik teveel door het voetbal heen klets, maar nu richt ik mijn blik als vanzelf omlaag. Langzaam heft hij mijn kin met zijn duim weer op.
“Ik zal je vertellen wat ik wil, Lisa.”
*
Dat was gisteravond. Vandaag sta ik in de keuken één van zijn lievelingsgerechten te bereiden: spaghetti met gekruide gehaktballetjes in tomatensaus. De saus pruttelt op een laag vuurtje en ik zet ondertussen het water op voor de pasta.
De tafel is gedekt voor één persoon, precies zoals hij me opdroeg. Ik draag een nauwsluitend blauw jurkje van stretch stof waar mijn borsten en billen mooi in uitkomen. Daaronder een roomwit, kanten lingeriesetje van Aubade.
Blote voeten.
Net als ik een scheutje bouillon in de pan giet, stapt Rolf de keuken in. Mijn handen rusten op het aanrecht als hij vlak achter me komt staan. Ik duw mijn billen iets naar achteren, subtiel tegen zijn kruis aan.
"Heel goed, meisje...", gromt hij in mijn oor, tevreden dat ik aan zijn onuitgesproken wens voldoe.
Een kreun ontsnapt uit mijn mond als zijn grote handen met kracht bezit van me nemen. Mijn borsten en heupen omvatten, langs mijn flanken glijden en hun grip verstevigen rond mijn billen. Een hand glijdt naar boven, langs mijn ruggengraat, eindigt in een vuist in mijn haar. Ik moet mijn evenwicht bewaren als Rolf mijn hoofd naar zich toe trekt en me kust. Mijn knieën knikken onder zijn ruwe begeerte. Zijn handen verdwijnen onder het kookschort, stropen mijn jurkje omhoog en het slipje van mijn billen.
Kort verdwijnt zijn hand tussen mijn benen.
“Tsss... Geil, geil, geil sletje dat je bent. Ik ben nog niet eens met je begonnen en je bent al helemaal nat.”
Ik sidder onder zijn woorden en duw mezelf tegen zijn hand aan, maar hij trekt zich terug.
"Geduld, Lisa..." Hij bijt even gemeen in mijn oorlel en ik kan een kreetje niet onderdrukken. "Geduld."
Met zijn vuist in mijn haar begeleidt hij me naar de muur, zet me er met mijn handen tegenaan.
“Dit is voorlopig je plek. Als je iets moet doen, in de pan roeren of de pasta afgieten, dan mag dat, maar daarna ga je hier weer staan, begrepen?" Een paar harde klappen op mijn billen vergezellen zijn opdracht.
Ik ken Rolf lang en goed genoeg om te weten dat ik hem op deze momenten maar beter heel nauwkeurig kan gehoorzamen. Dat een liefdevol, verleidelijk samenzijn als dit, kan veranderen in een pijnlijke strafsessie als ik besluit er een spelletje - of erger, een wedstrijdje - van te maken. Hoe zou ik trouwens niet kunnen gehoorzamen? Ik houd ervan als hij is zoals nu. Zo streng, zo onbeschroomd. Als hij neemt wat hem toekomt.
Rolf neemt plaats aan de eettafel. Vandaar heeft hij mooi uitzicht op de keuken. En op mij, staand tegen de muur, jurkje opgestroopt, met mijn slipje net boven mijn knieën.
Het is vernederend en opwindend tegelijk.
*
Het eten is klaar. Ik schep de spaghetti op een bord en loop naar de tafel. Rolf heeft ondertussen een kussentje op de grond naast zijn stoel gelegd. Altijd een gentleman, zelfs - of juist? - op momenten als dit. Met een vingerknip gebaart hij me plaats te nemen. Ik krijg geen verdere instructies, dus ik neem de mooiste houding aan die ik maar kan bedenken: op mijn knieën, buik in, borsten vooruit. Mijn handen kruis ik achter mijn rug, mijn ogen sla ik neer. Hoofd recht – daar zit mijn trots. Rolf zegt niks, wat erop duidt dat hij tevreden is.
“Ik zou er wel een glaasje wijn bij lusten...”
In alle opwinding ben ik de wijn vergeten. Snel sta ik op om een glas uit de kast te pakken.
“Schenk voor jezelf ook maar een glas in.”
Als de twee glazen gevuld op tafel staan neem ik mijn positie weer in. Van onder mijn wimpers tuur ik stiekem naar mijn man.
“Is de spaghetti lekker, Rolf?” Ik kan het niet nalaten te vragen.
“Heerlijk! – oh, je mag trouwens even een theedoek pakken. Een schone.”
Nieuwsgierig - en me bewust van de geveinsde nonchalante toon in zijn opdracht - sta ik weer op. Even later zit ik weer op mijn kussentje. Rolf pakt mijn glas wijn van tafel en instinctief reik ik mijn hand om het aan te pakken. Meteen trekt hij het glas terug en heft zijn vinger naar me op.
"Handen op je rug. Waag het niet om nogmaals uit positie te komen zonder mijn toestemming."
Zijn waarschuwende blik ontgaat me niet en snel verdwijnen mijn handen weer op mijn rug. Met de theedoek in zijn hand heft Rolf mijn kin een stukje op en houdt het glas bij mijn lippen. Ik kan zo net een klein slokje nemen. Terwijl hij mijn kin stevig vasthoudt schept hij een hap spaghetti op zijn lepel. Ik moet me uitstrekken om erbij te kunnen, open mijn mond en laat me door hem voeren.
Terwijl ik de eerste - toch wel grote - hap wegslik, trekt Rolf mijn jurkje met korte rukjes omhoog, tot boven mijn borsten. Mij bh gaat omlaag, mijn slipje uit.
“Benen spreiden, Lisa.”
Ik zie mezelf zitten, betwijfel of het er nog heel charmant uitziet allemaal. Rolf pakt mijn glas en brengt het opnieuw naar mijn mond. Met zijn vingers sprenkelt hij wat wijn over mijn borsten. Hij omvat mijn natte tepels en knijpt er gemeen in. Twee vingers glijden bij me naar binnen, beroeren mijn clitje. Ik heb niet veel nodig, maar het is me nog niet gegund. Het verbaast me hoe opgewonden ik ben. Ik zit ongemakkelijk, de schaamte neemt toe, maar blijkbaar geldt dat ook voor de opwinding.
Een tweede hap voor Lisa. Zo groot neem ik mijn happen zelf nooit - ik vind het geen gezicht, iemand die een veel te volle mond probeert weg te kauwen. Het staat inhalig en weinig elegant. Met een mond vol spaghetti en gehakt ben ik nu toch de klos. Gegeneerd wend ik mijn gezicht naar beneden.
Rolf heft mijn kin weer op. "Dit was de positie, liefje - ik wil je kunnen zien."
De derde hap is nog groter, past niet in mijn mond. Rolf smeert de restanten van de saus uit over mijn mond en kin en meteen daarna volgt een (te) grote slok wijn. De theedoek is niet bedoeld om mijn gezicht mee schoon te vegen, realiseer ik me, maar om te voorkomen dat mijn kleding besmeurd raakt.
Een scheut wijn loopt over mijn borsten via mijn navel naar beneden. Het eerste protestkreetje ontsnapt uit mijn mond, maar wordt gesmoord door een nieuwe dosis opwinding als zijn hand tussen mijn benen verdwijnt.
"Ik doe met je wat ik wil, Lisa. En ik wil met je spelen."
Er ontstaat een patroon. Ik ben de controle kwijt. Daar zit ik, half ontkleed, mijn gezicht besmeurd met tomatensaus, nat van de witte wijn, op mijn knieën met gespreide benen. Mijn tepels doen pijn, mijn kutje druipt. Rolf is onverbiddelijk, geeft me geen enkele ruimte.
Hij doet 't erom, realiseer ik me. Mij pak je niet door me pijn te doen, of door heel erg boos te worden. Mij pak je door me mijn troef te ontnemen, mijn elegantie en vrouwelijkheid te tarten, op de proef te stellen. Pas dan voel ik me naakt. Kwetsbaar. Zodra ik me dit realiseer maakt een nieuwe kracht zich meester van me.
Ik kan dit. Ik wil dit.
“Ja...”, fluister ik zachtjes.
“Ja? Wat ja?” Rolf is oprecht nieuwsgierig. Hij heeft immers geen directe vraag gesteld.
“Ja. Ik wil een sub worden.”
Ik meen het vanuit het diepst van mijn hart. Dat ik een spankee ben weten we allebei. Dat ik ernaar verlang om gegrepen, overmeesterd en gestraft te worden, is geen nieuws. Maar ik wil meer. Meer uitgedaagd worden, meer gepusht. Grenzen verkennen. Grenzen overschrijden. Ik wil wat hij wil. Ik wil zijn sub zijn.
Rolf zegt niets. Hij eet zijn bord leeg. Drinkt zijn wijn op. Het duurt allemaal tergend lang. Ik houd mijn blik gefixeerd op de tafelpoot. Na een tijdje voel ik zijn blik op me rusten. Eindelijk.
“Kijk me eens aan.”
Zijn gezicht verraadt niets. Kalm, zelfverzekerd. Rotsvast. Ik ben ongetwijfeld een open boek voor hem. Pas als de eerste tranen in mijn ogen staan glijdt zijn hand door mijn haar naar mijn nek. Hij trekt me omhoog, naar zich toe, en veegt mijn gezicht schoon met de theedoek. Dan kust hij me op mijn mond. Ontneemt me even de adem.
“Ik ben trots op je, kleine, vergeet dat nooit. Je mag nu naar de slaapkamer gaan. Kijk maar wat er op bed voor je klaarligt. Je weet wat je te doen staat. En daarna wacht je op me."
*
In de slaapkamer zie ik de pols- en enkelboeien liggen, naast twee kleine tepelklemmen, de strokenzweep en de cane. Ik slik even bij deze aankondiging van zijn plannen, van wat komen gaat. Snel veeg ik een restje rode saus van mijn gezicht en gesp de boeien vast. Ik neem plaats in de gewenste positie.
Precies zoals hij dat wil.
En ik wacht.
What you need is a big strong hand
To lift you to your higher ground
|
|
    
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 87
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 02 januari 2021 - 06:57 pm: |
|
een vergeten verhaal ... maar mooi! |
Wat een prachtig verhaal. Met zoveel ‘aanbevelingspictogrammen’. En geen enkele reactie noch review. Wat is hier aan de hand?
Het is zeker een bijzonder verhaal. “De wens een sub willen zijn,” dat is het motto van dit verhaal, de kern. Iets wat voor iedere sub anders is.
Voor Lisa is dat
"Elisa schreef:Mij pak je niet door me pijn te doen, of door heel erg boos te worden. Mij pak je door me mijn troef te ontnemen, mijn elegantie en vrouwelijkheid te tarten, op de proef te stellen. Pas dan voel ik me naakt. Kwetsbaar.
Ik vind dat zó mooi en invoelbaar. Hoezeer dat ook voor mij anders is. En juist daarom is dit zo’n mooi verhaal. Iedere sub is anders en voor iedere sub geldt dat je daar naar op zoek moet zijn. De grens van je kwetsbaarheid, de grens die leidt naar overgave.
En het is je Dom die je daar naar toe leidt. Dat is het mooie: dat kun je niet zelf als sub. En juist dat maakt een Dom een goede dom: het vermogen om dat aan te voelen. En de wil om je daar naar toe te leiden.
Hoe je Dom dat zelf ervaart, ach dat doet het er niet toe. Want ook dat maakt een dom een goede dom: dat hij zichzelf hierin kan wegcijferen.
Of dat ook hier gebeurt vertelt het verhaal niet. Dat hoeft ook niet. Maar voor is het hier dus wèl zo. Mijn invulling....
Dan nog even die ‘aanbevelingspictogrammen’. Het zijn er drie: "intrigerend psychologisch", "goud", en "klavertje vier". Met die eerste twee ben ik het heel erg eens. Waarom het zo intrigerend psychologisch is heb ik al aangegeven. Het is inderdaad ook een 'gouden' verhaal: dit is waar sm over gaat. Maar dat klavertje vier, oftewel een verhaal om mee te beginnen? Nee, daar ben ik het niet mee eens. Daarvoor is het naar mijn gevoel wel echt (te?) heftig...
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
|
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?