| Gepost op zondag 29 juni 2014 - 10:06 am: | 
|
|
De straf van professor Miroljub
Il castello nascoste deel 2, De straf van professor Miroljub
Hoofdstuk 4 Nadja, Stana en professor Miroljub
Het is al tien uur in de ochtend geweest toen Stana wakker werd van een hard gebonk op de voordeur van haar kamer op de Universiteit van Tuzla. Het duizelde nog in haar hoofd. Er was zoveel gebeurt in een dergelijk korte periode. De herinneringen van de avond daarvoor komen terug. Ze gaat trouwen met haar geliefde en ze is geen maagd meer en…`bonk bonk`. Weer wordt er hard op de voordeur geslagen. Rustig gaat ze op de rand van haar bed zitten en meteen voelt ze haar gevoelige billen. Ze wordt zich pijnlijk bewust dat ze niet alleen hadden geneukt die avond, maar dat Janek haar ook stevig op haar mooie ronde billen had geslagen. Wat had dat een pijn gedaan, maar mijn God, wat was ze ook onwaarschijnlijk geil geweest.
Bonk Bonk…..
"Hé Stana?" Het is de stem van Nadja.
"Ja, ja, ik kom er al aan" en Stana loopt, nog steeds diep in gedachten verzonken, naar de deur en haalt hem van het slot. Nadja kijkt Stana met haar grote ogen kwaad aan.
"Weet je wel hoe laat het is? Over een uur hebben wij onze voordracht bij professor Miroljub." Nog steeds enigszins beduusd kijkt Stana naar Nadja.
"ja, natuurlijk, je hebt gelijk…ehhh sorry!"
"Gaat het wel goed met je Stana? Ben je ziek of zo." Zegt ze al een stuk vriendelijker nu ze Stana zo aantreft. En voordat Stana iets kan antwoorden loopt Nadja al naar het kleine keukentje.
"Ik zal wel een kopje thee voor je zetten en ga jij maar even zitten."
Stana gaat voorzichtig op haar zere billen zitten. Een traan welt op in haar ogen. Nadja kijkt haar bezorgt aan.
"Stana, ik wil nu dat je verteld wat er is, zo ken ik je helemaal niet. Dit is niets voor jou om zo'n belangrijke afspraak te vergeten." Stana kijkt Nadja voorzichtig aan.
"Ik ben zo gelukkig zegt ze dan zacht." En meer tranen wellen op. Haar ogen worden rood van kleur. En nog een keer zegt ze.
"Ik ben zo gelukkig, ik ga trouwen Nadja, snottert ze. Janek heeft mij gisteren bij het meer van Jazero Modrac ten huwelijk gevraagd." De toch al grote ogen van Nadja sperren zich nu nog verder open en een geweldige glimlach verschijnt op haar gezicht.
"Je gaat trouwen…..ohh meid, van harte gefeliciteerd." En Nadja omhelst Stana innig.
Stana die zich nu weer herpakt verteld vrolijk wat de avond daarvoor zich heeft afgespeeld. Hoe ze in de mooie Alfa Romeo naar het meer waren gereden. Janek een picknick mand had meegenomen met lekker eten en drinken en dat de romanticus haar, omringd met kaarsjes ten huwelijk had gevraagd. Dat ze natuurlijk "ja" had gezegd, en daarna nog heerlijk hadden gevreeën. Dat Janek haar ook stevig op haar billen had geslagen had ze maar verzwegen. Ondanks dat dat ze Nadja volledig vertrouwde, ze twee handen op één buik zijn, ging dat vooralsnog een stapje te ver voor haar.
Door alle emotie waren ze beide de tijd vergeten.
"Shit zegt Nadja, het is al elf uur geweest, we moesten om elf uur onze presentatie voordragen aan de professor."
"En we zijn vergeten onze laatste voorbereiding te doen", zegt Stana zachtjes.
Zo snel Stana kan hijst ze zich in het school uniform, en haasten ze zich naar het kantoor van de professor. Het is inmiddels bijna half twaalf als ze bij de secretaresse van de professor aankomen. De secretaresse kijkt de twee dames alles behalve vriendelijk aan.
"Jullie zijn te laat!" zegt ze met een norse toon. Dit stemt de professor niet vrolijk. De secretaresse staat op en geeft Nadja een aanwijsstok.
"Deze moet ik aan jullie geven dames, de professor vroeg hier expliciet om." Stana en Nadja kijken elkaar aan, wat moet de professor toch met een aanwijsstok. Deze werd alleen gebruikt in de college zalen om zaken op het grote bord aan te wijzen.
"En nu naar binnen dames, en bied de stok aan de professor aan." De secretaresse zei dit met een ietwat te sarcastische toon. Een vreemd duister gevoel was merkbaar en Stana en Nadja gingen met een unheimisch gevoel de deur door naar het kantoor van de professor.
De kamer van de professor was zeer ruim, hij zat achter een groot houten bureau een dossier door te lezen. Hij kijkt niet op, maar blijft geconcentreerd met zijn werk bezig. Aan de wand hangen allerlei eretitels en oude foto's van hoogwaardigheid bekleders die de professor een hand schudden. Een grote kast vol met boeken doet vermoeden dat de professor erg geleerd moet zijn. De grote ramen aan de lange zijde geven een mooi uitzicht over het park waar eeuwen oude bomen staan en lange beuken hagen die mooi in vorm zijn gesnoeid. Achter het bureau van de professor hangt een groot schilderij. Een statige nors kijkend man in een militair uniform staat er op afgebeeld. De enorme rits met medailles maakt het dat hij wel belangrijk zal zijn geweest. Naast het schilderij is nog een deur. Privé staat op het bordje, en daaronder ` niet storen`.
Het zonlicht valt door het bovenste deel van de ramen waar mooi glas en lood in zit verwerkt. De gele en rode kleuren schijnen op de mooie kersenhouten vloer van de kamer. Stana en Nadja staan naast elkaar voor het bureau te wachten. De lange blonde haren van Stana zitten nog wat warrig, en het rokje van het standaard school uniform zit vol met kreukels. In de haast is ze vergeten om de plooien mooi glad te strijken, iets wat van elke leerling verplicht wordt geacht dagelijks te doen. De universiteit staat bekend als een van de beste in het land, maar ook een van de strengste.
Na ruim tien minuten kijkt de professor op van zijn bureau. Hij legt zijn mooie Mont Blanc vulpen evenwijdig aan het dossier neer, en kijkt de dames één voor één doordringend aan.
" Hoe is het mogelijk dat twee van mijn favoriete studenten mij een half uur laten wachten?" zegt hij op een doordringende toon.
" Een half uur!" zegt hij nogmaals.
"Deze afspraak staat al maanden in jullie agenda, en vandaag moeten jullie de belangrijkste presentatie van het jaar aan mij voordragen! God staat mij bij als ik jullie vandaag daarvoor zal straffen." en hij heft zijn handen op naar de hemel.
Stana en Nadja staan geschrokken voor het bureau. Beide zijn ze voorbeeld studenten met prima cijfers en een toonloze inzet. Dit hadden ze totaal niet verwacht.
"Maar Professor Miroljub" stottert Stana. " Het is mijn schuld dat we te laat zijn." Maar de professor is totaal niet onder de indruk en onderbreekt Stana die graag nog wat meer had willen zeggen.
" Mond dicht!" zegt hij met verheven toon.
"Ik heb niet om commentaar gevraagd. Nu wil ik eerst jullie presentatie horen en zien, begin maar." "Oh ja Nadja, die aanwijsstok leg maar netjes op mijn bureau neer, die hebben we straks pas nodig!"
De presentatie verliep niet zo best, normaal voelen de dames elkaar haarfijn aan, maar alles ging nu met hakkelen en stotteren gepaard. En de lastige vragen van de professor maakte het er niet makkelijker op. Na een half uur had de professor het dan ook wel gezien.
" Stop maar dames, dit is echt onder de maat. Te laat komen en dan deze schijn vertoning, het is werkelijk niet te geloven."
"Ik had jullie erg hoog zitten, had mij verheugd op jullie presentatie, maar jullie zijn diep gezonken."
De professor staat rustig op uit zijn mooi beklede leren stoel. Hij is onlangs 57 jaar geworden, maar ziet er nog en stuk jonger uit. Hij heeft een mooi strak donkerblauw pak aan met een champagne kleurige blouse. Het bovenste knoopje heeft hij open staan. Zijn brede torso tekent mooi af in het pak. Zilverkleurige manchetknopen met een donkerblauwe edelsteen maken het geheel af. Hij loopt om zijn bureau heen en gaat achter Stana en Nadja staan.
" Wat zie jij er belabberd uit Stana."
"Je haren staan alle kanten in en je rok is gekreukt, wat is er toch met jou gebeurt." Stana staat stijf van de zenuwen, weet niet wat ze moet zeggen of doen. De priemende ogen van de professor achter in haar rug maken het dat ze zich nog ongemakkelijker voelt. Ook Nadja heeft het niet breed en kijkt recht voor zich uit naar het bureau waar de aanwijsstok ligt. `Die hebben we later nodig`, denkt ze terug aan de woorden van de professor. Wat zou hij daarmee bedoelen? Maar weldra komt het antwoord.
"Wel dames, zoals al eerder gemeld kan ik dit niet ongestraft voorbij laten gaan. Volg mij maar, dan gaan we naar het strafkamertje hiernaast". Stana en Nadja wilden protesteren, maar de strenge blik van de professor zei voldoende, protesteren had nu geen zin.
De professor maakt de deur van de privé kamer open en loopt naar binnen, Stana en Nadja volgen hem op gepaste afstand. In het midden van de kamer staat een lange tafel van massief mahonie hout. Aan de lange zijden van de tafel zijn lange leren riemen bevestigd alsook aan de vier mooi bewerkte poten. Aan de muur hangen lijsten met spreuken zoals `als de geest gewillig is, is het lichaam zwak` en `God straft en wreekt, Waar hij niet spreekt.` De kamer is een stuk donkerder dan de kamer van de professor. Het ronde raam zorgt voor een diffuus licht. Het raam is gemaakt van glas en lood en gebrandschilderd glas. Het laat een afbeelding van Jezus aan het kruis zien. De littekens van de geseling en de doornenkrans zijn met veel detail geschilderd. De blik van Jezus heeft iets berustens. De mooie kleuren geel, rood en groen van het raam geven de kamer iets geheimzinnigs.
De professor staat met de aanwijsstok in zijn hand en maakt een paar zwiepende bewegingen. Stana en Nadja kijken elkaar verschrikt aan…..ze zouden toch niet met die aanwijsstok gestraft gaan worden. Ze kijken de professor met grote smekende ogen aan. Maar de professor is hier niet van onder de indruk.
"Zo dames, normaal gesproken zou ik jullie niet alleen een stevige straf geven, maar zouden jullie ook een dikke onvoldoende krijgen voor jullie presentatie. Maar omdat jullie het hele jaar hebben laten zien dat jullie het beste willen, zal ik jullie alleen een straf geven, en mogen jullie de presentatie volgende week opnieuw doen." De professor loopt rustig om de tafel heen en gaat aan de kopse kant staan. Dan vervolgt hij.
"De straf dames, jullie gaan beide dadelijk met je buik op deze tafel liggen, ik maak jullie dan vast met deze mooie leren riemen, en ik zal jullie beide vierentwintig keer op jullie blote billen slaan met deze aanwijsstok." De professor zij dit zonder verdere emotie. Vierentwintig stokslagen dacht Stana, ze vond de vier klappen met de twijg al veel, hoe moest ze dit in hemelsnaam doorstaan.
"Wel Nadja, kom jij maar aan deze kant van de tafel staan, doe je slipje uit en kom voorover liggen op de tafel." Nadja loopt schoorvoetend naar de professor en twijfelt of ze haar slipje wel uit moet doen.
"Komt er nog wat van Nadja, of moet ik de straf wat zwaarder voor je maken!" Voorzichtig stapt Nadja uit haar slipje en gaat ze voorover op de gladde tafel liggen. De tafel voelt koud aan, en een rilling loopt over haar rug. De professor maakt haar bovenlichaam met de lange leren riem vast aan de tafel, en haar enkels worden met de kleinere leren riemen aan de tafelpoten vast gemaakt. Ze kan nu geen kant meer op. De professor drapeert het korte rokje omhoog zodat Nadja haar mooie billen nu helemaal naakt tentoon stelt. De professor kijkt goedkeurend naar de prachtige billen van deze 19 jarige en ziet tussen haar benen haar mooie spleetje. Nadja voelt zich helemaal vernederd en voelt de ogen van de professor achter in haar billen priemen. Stana ondergaat het zelfde lot en moet aan de andere kant plaatsnemen. Stana voelt zich echter helemaal ongelukkig, wat zal de professor wel denken van die strepen die nog duidelijk zichtbaar zijn op haar billen. Heel even denkt ze aan de geweldige avond die ze samen met Janek heeft gehad maar ook hoe beroerd de situatie nu is.
De professor ziet de mooie evenwijdige strepen op de billen van Stana staan en zegt.
"Zo jonge dame, het is niet de eerste keer dat iemand je straft zie ik, iemand anders is mij al voor geweest."
Nadja kijkt Stana vol ongeloof recht in de ogen.
"Stana, wat is er gebeurt? Over welke straf heeft hij het?"
"Nu niet Nadja, nu niet." Zegt Stana diep ongelukkig, en haar eerste tranen wellen nu al op.
De professor neemt schuin achter Nadja plaats en zwiept expres nog een aantal keer door de lucht met zijn aanwijsstok. Nadja protesteert nog en smeekt om het niet te doen, dat ze voortaan altijd op tijd zal zijn, maar een harde klap interrumpeert haar pleidooi.
"kletss", de aanwijsstok land op haar billen. Auuw, ze probeert haar billen weg te draaien maar die liggen goed vast aan de tafel. De brede leren riem geeft niet mee.
"kletss", een tweede klap volgt. Auuw, Een gloeiend gevoel gaat door haar billen heen. Nadja kijkt Stana aan, en haar handen die ze voor zich heeft grijpen de handen van Stana vast.
"kletss", en daar gaat de volgende klap. Een langgerekte kreun volgt. Nadja knijpt hard in de handen van Stana, en Stana knijpt terug, en zo vinden ze steun bij elkaar. Stana kijkt Nadja diep in de ogen en ziet haar pijn, ziet dat ze lijdt. Bij elke klap knijp Nadja de ogen even dicht, probeert ze de pijn te verdringen. Maar aanwijsstok is venijnig en kent geen genade.
"kletss….klatss…..kletss, "De tranen staan bij Nadja in de ogen, haar grote donkere ogen zijn rood omrand. Stana heeft medelijden met haar, het was haar fout, zij was te laat, zij alleen had deze straf moeten ondergaan, waarom luisterde de professor toch niet naar haar. De billen van Nadja staan inmiddels in vuur en vlam. De pijn is scherp en het lijkt erop alsof haar huid doormidden scheurt alsof er bloed over haar dansende billen loopt. Lijn voor lijn tekenen de strepen zich af op de prachtige billen, en vormen samen een kunstwerk. Mooie rode strepen evenwijdig aan elkaar met daartussen licht bruine lijnen van haar getinte huid.
"Kletsss!"
"Zo dat was de vierentwintigste en laatste klap Nadja, nu krijg je je rust en zal ik Stana onder handen nemen." De professor kijkt nog een keer goed naar de mooie billen van Nadja en is trots op zichzelf. De precisie waarmee de strepen de billen markeren doen hem goed, vakwerk is het. Hij heeft het rustig aan gedaan bij Nadja wetende dat niet zij, maar Stana de echte schuldige is, en daar zal het er dan ook minder rustig aan toe gaan.
Ook Stana heeft twee prachtige billen, de billen van een jonge volwassen vrouw. Ohw wat staat ze er hier toch gewillig bij denkt de professor als hij naar de mooie vervaagde strepen op haar billen kijkt en haar kale kutje duidelijk ziet. Haar lange benen staan mooi gespreid, vast gemaakt aan de tafelpoten. Haar kontje wordt een beetje naar boven geduwd omdat de brede leren riem om haar middel haar rug wat hol maakt. Hij voelt een stevige erectie opkomen. Het liefste zou hij deze dame na het straffen stevig willen nemen, maar dat is natuurlijk not done. Wellicht dat hij na deze strafsessie nog even wat tijd voor zichzelf neemt om zijn lul nog even stevig te verwennen met in gedachten dit mooie tafereel.
De professor neemt plaats achter Stana en ook nu zwaait hij de aanwijsstok een paar keer vervaarlijk door de lucht. De aanwijsstok maakt daarbij een zwiepend geluid. Het zwiepende geluid windt hem extra op, en zijn lul duwt nu ongemakkelijk tegen zijn boxershort aan. Het voorvocht maakt zijn boxershort wat vochtig, en zijn eikel die nu bloot tegen het stof aan wrijft hitst hem nog verder op. Godverdomme, wat zal hij haar geselen, en zijn geiligheid maakt het stukje sadist nu echt in hem los. Ze zal het voelen wie hier de baas is, de slet zal het weten.
Stana kijkt intussen Nadja aan, angstig, bang, maar ook met een stukje berusting. Alsof ze wil zeggen het is mij schuld, het is terecht dat ik wordt gestraft.
"kletsssss" met een harde zwiepende klap land de aanwijsstok op de billen van Stana. Haar adem wordt haar ontnomen, de impact van de klap is zo groot, dit kunnen haar hersenen niet verwerken. Alleen een langgerekte schreeuw komt uit haar mond, en dan is het even stil.
"klatsssss" een twee klap volgt. Haar billen schudden op en neer, een vuurrode streep dient zich meteen aan. De pijn is ongelofelijk. Het lijkt wel of haar huid door midden scheurt. De professor is weliswaar super geil, maar niet geheel emotieloos en ziet dat het wellicht net wat te hard gaat. De muren zijn goed geïsoleerd, maar dergelijk geschreeuw gaat misschien toch vragen oproepen. De volgende klappen gaan nog steeds stukken harder dan bij Nadja het geval was, maar net wat rustiger dan de eerste twee klappen. Stana kan ze nu beter opvangen, kan zich iets beter ontspannen, kan ze daardoor beter verwerken. Haar billen deinen beter in het ritme van de klappen mee, en doen zeer, heel zeer. Maar op de één of andere manier windt het haar ook op. Om zo gestraft te worden, er zo vernederend bij te liggen maar ook om je hartsvriendin bij elke klap in de ogen te mogen kijken, haar vast te kunnen houden. De klappen van de aanwijsstok dringen tot in het diepste van haar ziel door, het is pijn en lust die zich vermengen, die zorgen dat je los komt van jezelf, alsof je op een wolk zweeft door de ruimte en alles even los kunt laten. Het laat haar lipjes dan ook niet onberoerd. De eerste druppeltjes kut vocht lopen langs haar kale kutje langs haar been omlaag.
"Kletss" de twintigste slag raakt haar net onder haar billen en de professor ziet tot zijn verbazing het natte kutje van Stana. Zijn lul steigert hierdoor nog meer.
"Zachter slaan!" mompelt hij in zich zelf, "die slet wordt er gewoon geil van". En door de aanblik van die verrukkelijk mooie billen, die schitterende rode strepen die evenwijdig op de billen staan, die mooie natte kut. Nu komt de echte sadist bij de professor in hem boven drijven, geen genade meer! Een luide zwiep….
"Kletssss"en uit volle kracht laat hij de aanwijsstok weer op de vuurrode billen van Stana aankomen. Ik zal ze hebben denkt hij bij zichzelf, denkt hij met zijn stijve lul.
"kletss, klatss, kletsss, klatss" een serie van tien harde slagen die volgen. Stana schreeuwt het uit van de pijn,
"Genade, genade". En ook Nadja laat van zich horen als ze ziet dat de professor ook na de vierentwintigste slag door blijft slaan.
Zo plots als de professor aan de harde serie is begonnen, zo snel stopt hij ook weer. Na hijgend van zijn inspanning ziet hij Stana trillend op haar benen voor haar staan. Haar billen vuurrood, vol met diepe strepen met licht blauwe randen erom heen. Het enige geluid wat nu hoorbaar is is het gekreun van Stana en het na hijgen van de professor. Zijn voorhoofd is bezweet, zijn ogen kijken begerig. Nadja kijkt de professor kwaad aan. Hoe kon hij dit nu doen? De professor ziet dit en ontwijkt haar blik door achter haar te gaan staan en haar los te maken. Dan kijkt Nadja weer naar Stana die voorzichtig weer tot haar positieven komt. Stana kijkt in de bezorgde ogen van Nadja en glimlacht voorzichtig.
"We hebben het doorstaan Nadja, zegt ze rustig." De professor maakt nu ook Stana los. Hij weet dat hij een stap te ver is gegaan en gromt in zichzelf dat hij zijn zelfbeheersing niet had mogen verliezen. Maar tevens voelt hij dat zijn onderbroek helemaal plakt, het gezicht van die mooi rode billen, het geil dat uit haar kutje liep was uiteindelijk teveel geweest, zijn geile gevoelens waren aan de haal gegaan. Hij had zich niet kunnen beheersen, maar het was ohh zo fijn geweest.
Nadja en Stana wreven met hun handen over de gestrafte billen die nog flink nagloeiden. De professor was snel op zijn stoel gaan zitten zodat de meiden de natte plek op zijn kruis niet konden zien.
"Zo zij hij, ik heb tijdens deze strafsessie nog even nagedacht over jullie presentatie, en gezien het verloop van het hele jaar, jullie inzet en verder goede cijfers wil ik jullie toch een acht geven". Nadja en Stana keken eerst elkaar wat ongelooflijk aan en toen de professor. Ondanks de pijn in hun billen verscheen er een glimlach op de gezichten, en was de pijn even op de achtergrond.
"Jullie kunnen nu gaan dames, en denk eraan, de volgende keer op tijd!" En de professor wijst ze de deur.
Ze lopen rechtstreeks naar de flat van Stana. Onderweg hebben ze het idee dat iedereen naar hen kijkt, of ze weten wat er zich zojuist bij de professor heeft afgespeeld. In de flat vallen ze elkaar in de armen en houden ze elkaar stevig vast. Ze zijn vol emotie. Het is een mengelmoes van blijdschap, verontwaardiging voor de straf en de pijn aan hun billen. Stana verontschuldigt zich meerdere keren bij Nadja, dat het toch haar schuld was. Nadja wimpelt deze weg, en houdt Stana nog steviger vast.
"Ik maak een kopje thee voor je" zegt Nadja, en loopt naar het kleine keukentje. Stana wil voorzichtig gaan zitten, maar haar billen doen nog zo zeer dat ze snel weer gaat staan. Nadja heeft dit gezien en zegt bezorgd.
"Ik zal je billen dadelijk wel inwrijven met een zalfje, dat zal de pijn wel verzachten."
"Ga maar alvast op het bed liggen, ik kom zo." Nadja komt met twee kopjes thee uit de keuken en zet die neer op de tafel. Ze ziet dat Stana al op haar buik op het bed ligt. Ze heeft haar kleren uit gedaan, en de gegeselde billen liggen al te wachten op de olie. Nadja krijgt de kriebels in haar buik om haar vriendin zo te zien liggen, volledig ontspannen, volledig naakt.
"Waar heb je ergens een zalfje liggen Stana?"
"Ik heb geen zalfje, maar wel massage olie, staat vooraan in het medicijn kastje." Nadja komt met het flesje olie terug de kamer in. Als ze het dopje van de fles draait komt de weelderige lavendel geur haar tegemoet. Beelden van de Franse Provence komen bij Nadja boven drijven. De grote paarse akkers op het heuvel landschap, en op de achtergrond het palais Saint-Firmin wat boven het dorpje Gordes uit toornt. Het was alweer een jaar geleden dat ze met haar ouders twee weken een heerlijke vakantie in het hartje van het Regionale Natuurpark de Luberdon had doorgebracht.
Voorzichtig schenkt ze wat olie op haar hand en verdeelt dit eerst op de onder rug van Stana. Zachtjes gaat ze van de onder rug naar de pijnlijke billen. Met haar zachte handen wrijft ze over de billen, van boven naar beneden en terug om dan weer via de zijkant van de billen naar de onder rug te gaan. Stana kreunt zachtjes van de pijn, maar niet alleen van de pijn. De zachte aanraking van Nadja laat haar niet onberoerd. Ook Nadja geniet van het mooie aanzicht. De mooie rondingen van Stana, de borsten die ze deels ziet liggen. De vaardige handen van Nadja gaan nu ook over de binnenkant van de billen langs haar kontgaatje naar haar dijbenen. Ze beroerd de lipjes van Stana net niet. Ze beweegt haar handen zo een tijdje op en neer en het kreunen van Stana neemt toe, elke keer als Nadja met haar vingers over haar kontgaatje gaat duwt Stana haar billen wat omhoog.
Nadja pakt opnieuw het flesje lavendelolie en schenkt de olie over de bovenkant van de rug zo naar beneden tot tussen haar billen. Nu worden niet alleen haar billen gemasseerd, maar ook haar rug en gaat ze rakelings langs de mooie borsten van Stana. Haar rug en billen glimmen nu van de olie. Het licht wat door het raam schijnt geeft een mooie schittering op de glanzende blanke huid.. Het aanzicht van de glimmende Stana maakt dat Nadja het niet droog houd in haar broekje. Nog een keer gaan haar vingers langs het kontgaatje van Stana die nu nog meer moeite doet haar billen verder in de lucht te steken. Nadja maakt kleine cirkeltjes om haar kontgaatje en duwt dan voorzichtig een klein stukje van haar vinger naar binnen. Een diepe zucht komt uit de mond van Stana.
"Ohhh Nadja, je maakt mij zo gek" kreunt Stana.
"Kunnen we dit wel doen" zegt ze met een klein beetje protest in haar stem.
"sshhhht" fluistert Nadja bij haar oor.
"Geniet maar meisje, dan geniet ik ook" en Nadja kust Stana zacht maar vol overgave op haar mond. Hun tongen verstrengelen, maken een dans op een wals van Bizet. De zachtheid van beide jonge dames, de tederheid maakt het tot een fantastisch schouwspel. Een schouwspel zonder publiek maar met veel passie. De vingers van Nadja glijden voorzichtig door het kale heuvellandschap, en beroeren de lipjes van Stana. Ze laat haar vinger stukje voor stukje in het grotje afdalen. Op en neer gaan haar vingers, in en uit. Dan stopt ze er plotseling mee.
"He Nadja, ga door, ik kom bijna klaar!"
"Even wachten meisje, ik doe eerst mijn kleren uit."
Nadja gaat nu achter Stana zitten, om voorzichtig met haar blote lichaam over het lichaam van Stana te glijden. Ze glijdt met haar borsten over de gevoelige billen van Stana, op en neer. Stana kreunt zachtjes, het voelt heerlijk om die mooie borsten van Nadja zo over haar billen te voelen glijden.
"Kom Stana, ga een op je knieën zitten, zo kan ik je niet genoeg verwennen." Stana luistert meteen en steekt haar billen hoog in de lucht. Nadja heeft nu een prachtig zicht op de magnifieke billen en begint haar kale kutje te likken, fel, met passie. Over haar lipjes, over haar clitje. Stana begint steeds harder te kreunen, het is zo ongelofelijk lekker. Nadja voelt dat het orgasme van Stana niet lang op zich laat wachten en stopt met likken. Ze streelt nu opnieuw haar billen en laat één vinger in haar kontgaatje glijden. In en uit, in en uit, het maakt een licht soppend geluid door alle olie. Het kreunen van Stana neemt weer toe, en Nadja begint opnieuw haar kutje te likken. Nu nog feller en sneller. Met cirkelende bewegingen gaat ze met haar tong over het clitje, haar vinger blijft intussen in en uit haar kontgaatje gaan. Elke keer als Nadja haar vinger naar binnen duwt, duwt Stana met kracht haar kontje tegen de vinger van Nadja aan, harder en harder. Het kreunen gaat over in een een diepe grom, gevolgd door een hees geluid. Voor een laatste keer duwt ze haar kontje tegen de vinger van Nadja aan. Nadja zuigt nog een laatste keer uit volle kracht aan haar clitje. Een explosie volgt, het kutsap druipt uit haar kutje op het bed, het orgasme is alles overweldigend, de zevende hemel is bereikt. Vermoeid gaat ze liggen, op haar zij in de foetus houding. Nadja komt tegen haar aan liggen en houd haar stevig vast. Daar liggen ze, lepeltje lepeltje. Helemaal vertrouwd met elkaar, samen in elkaars warmte. Dit is liefde voor altijd en eeuwig.
Wordt vervolgd
|
|
    
F.A.W. Malach
Bevlogen lid
Inlognaam: malach
Bericht Nummer: 104
Aangemeld: 08-2009
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 06 juli 2014 - 10:55 am: |
|
Een feest |
Eerlijk gezegd, ik keek reikhalzend uit naar het vervolg van Stana's avonturen, Stef. En al mijn verwachtingen werden ingelost, meer zelfs. Wat een schitterende opbouw. Die professor gaat nogal te keer, vooral de arme Stana moet het ontgelden, maar de hitsigheid druipt er vanaf. Bij elke klap voel je die man geiler worden.
En dan is er de ontlading en de rust achteraf, als de twee vriendinnen elkaar troosten en hun wonden likken, en al de rest erbij (grijns). Tongstrelingen vergelijken met een wals van Bizet, waar haal je het? Nou, ik vond het alleszins een feest, dit tweede deel. Het had van alles wat.Wauw!
Groetjes!
|
stefkes
Beginnend lid
Inlognaam: stefkes
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 06 juli 2014 - 06:10 pm: |
|
Reactie |
Beste Malach,
Dank je wel voor je fijne terugkoppeling. Het was ook leuk om het te schrijven.
Voor het derde deel moet je nog wel even wachten, maar komt wel weer.
Gr. Stefan
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?