Gepost op dinsdag 24 april 2012 - 03:06 pm: |
|
|
Openhartigheid wordt op prijs gesteld, maar evengoed gestraft.
Mijn vrouw is aimabel en prettig gezelschap. Dat vind niet alleen ik maar dat vinden velen. Ze heeft dan ook nogal wat vriendinnen. Vrienden ook, die sta ik oogluikend toe, maar vooral vriendinnen. Smaak heeft mijn vrouw ook, anders was ze ook niet mijn vrouw geweest natuurlijk. De vriendinnen van mijn vrouw zijn dan ook over het algemeen prima te pruimen. Leuke meiden, open, sportief, opgeruimd. Het is dan ook altijd prettig als er eens eentje komt logeren. Gelukkig geschiedt dat ook met enige regelmaat met als gevolg dat ik mij nog wel eens mag wentelen in aangenaam vrouwelijk gezelschap. Ik heb het maar getroffen, ik ben het met u eens. Het afgelopen weekend was Astrid bij ons. Een jonge dertiger, afgestudeerd in antropologie en psychologie, wetenschappen die zich ook wel in míjn belangstelling kunnen verheugen. Strak in het vel, geproportioneerd zoals onze Schepper het ongetwijfeld oorspronkelijk bedoeld heeft. Humorvol en altijd met zin in wat het leven haar die dag allemaal weer te bieden heeft. Een weldaad om naar te kijken, een genoegen om bij te verkeren. Ze was bij ons omdat ze de volgende ochtend vroeg in het vliegtuig naar Bolivia zou stappen en wij nu eenmaal aangenaam dicht bij de luchthaven wonen. Buiten dat vond ze het natuurlijk ook leuk om even bij te kletsen met mijn vrouw. Mijn enkele opmerking tussendoor werd beleefd beantwoord maar eigenlijk werd ik gedoogd. Ze moesten bijpraten en dat is een serieuze aangelegenheid in de wereld van de vrouw. En nee, dat zegt niets over de vraag of ze je wel lief vinden. Je daalt alleen af naar de status van jengelend kind. Die worden ook tegemoet gekomen, zijn zelfs lief, maar niettemin stoorzenders. Gelukkig kunnen vrouwen meer dingen tegelijk, dus kunnen ze het handelen. Dat is het, je wordt gehandeld. Menig man gaat dan al snel in de slaapkamer naar voetbal kijken en dan is iedereen blij en tevreden. Maar ik hou niet van voetbal en mag bovendien graag kijken naar de serieuze wijze waarop vrouwen hun informatieachterstand wegwerken. Je moet vooral niet naar de inhoud luisteren. Dan word je gek want alles wordt eindeloos herkauwd. Nee, het is slechts de vorm die aangenaam verpozen biedt. Voor mij althans. Ik leer er veel van. Ze zijn vroegere studiegenotes. Ze zijn elkaar wat uit het oog verloren maar waren indertijd heel intiem. Onlangs waren ze elkaar op een congres tegengekomen wat ze bijzonder leuk hadden gevonden en zo was de afspraak tot stand gekomen. We keuvelden gezellig tot een uur of elf, tot ze vrij plotseling haar kortgerokte benen naast elkaar zette en zei: 'Kom, ik ga naar boven. Ik wil nog even lekker masturberen en daarna gauw gaan slapen want morgen begint de hele lange dag erg vroeg.' Ik voelde de blik van mijn vrouw zich op mij richten terwijl ik trachtte mijn gezicht in de plooi te houden. Wat nog niet mee viel. Ik slaagde er ondertussen ook nog in niet naar Astrids kruis te kijken toen ze opstond maar haar fraaie derrière die zich naar de gang begaf kon ik niet weerstaan. Met geen mogelijkheid. Mijn vrouw grijnsde inmiddels breder dan de Cheshire Cat. 'Nou, dan weet je waar je je gedachten het komende uur moet hebben he? Ja, een uur toch wel, wij vrouwen nemen voor zoiets bij voorkeur ruim de tijd.' 'Ik, hoe.....' 'Wat is ze toch lekker spontaan en open he? Dát maakte dat ze me ooit opviel. Want voor zover je dat mocht denken: ik wist hier natuurlijk niets van. Zo is ze gewoon. Overigens toch fijn dat je de wellevendheid had om haar niet 'spontaan' aan te bieden haar behulpzaam te zijn omdat het een schande zou zijn als zo’n fraaie dame zich alleen zou moeten behelpen.. Dan zou ik me beslist enorm geschaamd hebben.' En met die woorden verliet ze de kamer. Ze ging waarschijnlijk even haar mail checken of zo en liet mij achter, alleen met mijn draaikolk van gedachten. Was ik een cynicus geweest dan zou ik toch wel hebben vermoed dat die opmerking van onze visite zo niet afgesproken dan toch op z'n minst wel erg welkom was geweest. Het kwam in elk geval wel heel goed uit want ik heb de laatste tijd vaker 'hoofdpijn' dan mijn vrouw en ze komt dus wat tekort. En ze zou geen vrouw zijn als ze dan niet wat listen zou gaan verzinnen. Ik had er genoeg voorbij zien komen en omdat ik nu eenmaal van haar hou ben ik er ook niet zelden 'in getrapt'. Maar geen der listen was ooit zo origineel en werkzaam als deze. Maar ik ben geen cynicus dus die gedachte kwam niet eens in me op. Niet direct althans. Ondertussen waren we allebei gewoon geil geworden van die masturberende vrouw op onze logeerkamer, mijn vrouw net zo goed als ik. Ik had de rest van de avond de tekenen net zo goed bij haar gezien als zij bij mij. Het was wel een grappige pas-de-deux geweest eigenlijk. Een soort paringsdans zelfs. We wilden het voor elkaar niet toegeven en amuseerden ons tegelijkertijd met de opwinding die we bij de ander zagen. Leuk hoor. Van mij mag ze nog eens logeren. Later, toen ik mijn vrouw achterna ging, naar bed, ontving ze me met zo'n alwetende en begrijpende glimlach die voor vrouwen is gereserveerd. 'Je ziet er verhit uit, schatje. Je piemeltje mag wel pijnlijk zijn na die erectie van een paar uur. Maar ik vind het toch knap en lief van je dat je niet zelf met je plasser bent gaan spelen. Kom maar gauw bij me, dan zal ik eens kijken hoe ik je prettig en klantvriendelijk van alle ongemakken kan verlossen, hihi.' Zelf had ze niet veel aan maar met mijn kleding maakte ze ook korte metten. Mijn al zo lang kloppende lul was inmiddels dieprood, bijna paars. Even keek ze er naar en toen keek ze me verleidelijk aan. 'Hoe zullen we eens beginnen? Zal ik eerst even proeven?' Wat ze daarna met haar mond deed was voor mij slechts korte tijd te weerstaan. Maar de nacht was nog lang genoeg, dus dat gaf niet zo. Uiteraard moesten we net zo discreet zijn als zij van hiernaast. We hadden haar niet gehoord dus zouden wij ons ook als twee egeltjes moeten gedragen. Niet dat dat erg was, want dan duurt het allemaal zo lekker lang. De volgende ochtend bracht ik Astrid al voor dag en dauw naar het vliegveld. Geen punt, ik ben toch vroeg wakker en bovendien stelde het me in staat nog even in haar gezelschap te verkeren. We babbelden er lustig op los en ik koesterde me in haar subtiele geur. Ik ben er niet goed in, ruik ook heel slecht, maar dit geurtje was aangenaam, fruitig en zeker niet indringend. Van zware parfums krijg ik het benauwd, maar dit was voor mij zo’n geur waarbij ik dacht: eigenlijk ruik ik niet veel en toch is het aangenaam. Misschien als ik haar straks goede reis zou zoenen, misschien zou ik dan wat beter achter haar welgeschapen oortje kunnen ruiken. Uiteraard bood die geur mij de afleiding die ik bitter nodig had om niet te gaan mijmeren over die rechterhand van haar en wat die gisteravond had gedaan. Mijn fantasie gaat soms totaal met me op de loop en dit was zeer zeker zo’n moment. Als ik niet uitkeek zou ik in no time met een bult in mijn broek zitten. Had ik maar een spijkerbroek aangetrokken, die houdt tenminste door zijn stugheid nog wat tegen, maar nee, het was zomers en aangenaam dus ik droeg zo’n dunne, witte, ruim zittende broek. En nog zonder onderbroek ook, want alle egaal witte hadden in de was gezeten. Er was werkelijk niets nodig om me volkomen onmogelijk te maken. Had ze al iets in de gaten dan liet ze het zeker niet blijken. Integendeel, ze leek in mijn gezelschap volkomen ontspannen. Zo ontspannen zelfs dat ze niet strak meer lette op hoe ze zat en haar rokje steeds meer op liet kruipen. Daarmee maakte ze het onmogelijk nog langer haar kant op te kijken. Ondanks mijn enigszins gevorderde leeftijd weet ik nog altijd niet precies hoe het zit. Bij mannen is het eenvoudig. Een man ziet als hij een vrouw ziet niet alleen de persoon maar zeer zeker ook het lichaam. Hij scant het, beoordeelt het op ‘bruikbaarheid’. Elke man doet dat, of hij het nou ontkent of niet. Het is een oerdrift en heeft veel te maken met het voortbestaan van de soort. Breedheupige vrouwtjes zijn beter in de voortplanting want brengen makkelijker kinderen ter wereld. Dat soort afwegingen. Alleen zijn de criteria van de moderne man iets gevarieerder geworden. Er zijn wel verschillen in het hoe: er zijn geile, onbeschaamde blikken, er zijn genietende blikken, er zijn vrijwel onbewuste blikken. Maar kijken doet de man, het is een tweede natuur. Mits het niet te goor wordt is dat ook niet erg. Vrouwen weten het, houden er rekening mee, gebruiken het soms zelfs. Vrouwen daarentegen zijn niet zulke kijkers. Ze zien alles aan een man: of zijn kleren netjes zijn, of er haar uit zijn oren groeit, alle, werkelijk alle details. Het lichaam zien ze niet, althans niet de ‘bruikbaarheid’. Daar is bij een vrouw meer voor nodig om daar belangstelling voor te krijgen. Desmond Morris heeft het al eens begrijpelijk uit te doeken gedaan. Mannen willen hun zaad zoveel mogelijk verspreiden. Ze kunnen meer dan eens per dag en hoe meer ze van hun sterke genen op de wereld achterlaten hoe beter het is. In de dierenwereld zie je dan ook vaak dat een mannetje heel wat meer dan één vrouwtje ‘in bezit neemt’. De monniken hebben dat er bij de mens in het verleden uit geramd want dat was zondig en zo maar eigenlijk is dat de natuurlijke gang van zaken. Vrouwen daarentegen hebben in principe maar één eitje per maand en hun dracht duurt ook nog eens negen maanden. Wel, dan is het duidelijk dat je zuinig moet zijn met de keuze van je partner. Alleen de beste komt in aanmerking en dat kun je niet aan de buitenkant zien. Je moet hem eerst goed leren kennen. Dat is ook mijn theorie, maar ik ben geen vrouw, dus hoe zou ik het precies kunnen weten? Want was het maar zo simpel. Want stel nu ook eens dat ze zich lekker wil voelen in haar kleding? Uiteraard zal ze nooit toegeven dat ze zich verleidelijk kleedt om de mannetjes uit te dagen maar volgens mij registreert ze wel haarscherp welk effect het op alle mannen binnen een straal van honderd meter heeft. Weet ze zelfs eerder dan die mannen of er lichamelijke reacties zullen komen en zo ja, welke. Ook dat is uiteraard kijken en bekeken worden. Gecompliceerd, inderdaad. Dus ja, ze kunnen schijnbaar onwetend half in hun onderbroek zitten en dat ook rustig lang en overtuigend volhouden. Maar ik geloof het eerlijk gezegd geen seconde. Een wezen dat al op tien meter afstand registreert dat er een miniem en ook nog eens overbodig knoopje aan je shirt mist kan niet de spanning missen die het lichaam van een man krijgt als hij iets potentieel opwindends signaleert. Dat bestaat gewoon niet. Als het je werkelijk niet interesseert sta je er anders. Heel anders. En dat ziet een vrouw. Uiteraard kon ik dat allemaal niet tegen Astrid zeggen. Ik kon haar ook niet vragen wat decenter te gaan zitten. Ooit ben ik zo dom geweest dat aan een aankomende en zeer veelbelovende vriendin te vragen. Toen kreeg ik de ‘viezerik-zit-je-soms-naar-mijn-kruis-te-loeren’-blik en heeft de verkering geen minuut meer geduurd. Je kletst je daar ook niet meer uit. Je kunt wel zeggen dat je het nog niet gezien hebt, dat graag zo wilt houden en het daarom vraagt maar hoon is dan je deel. Want als je het nog niet gezien hebt, hoe weet je het dan? En daarna ben je dan een viezerik en ook nog eens een lafaard want je bent te schijterig om het toe te geven. Waaraan dan niet wordt toegevoegd dat je daarmee grondig afvalt als kandidaat om genen mee uit te wisselen maar dat hoeft ook niet. Dat zie je wel aan de manier waarop ze weg loopt. Maar goed, het was druk op de weg en dus had ik een goed excuus om niet meer naar haar te kijken. Maar ik zou geen man zijn geweest als ik niet met mijn ooghoek had geprobeerd waar te nemen wat ik eigenlijk niet wilde zien. Wij mannen hebben onszelf gewoon niet in de hand en zijn nog primitief ook. Hoewel ik het nooit expliciet aan een vrouw zal toegeven hebben ze wel gelijk als ze dat zeggen. Door de filevorming en vertraging waren we maar op het nippertje op tijd. Alles moest op een holletje en er was ook niet veel tijd meer om achter haar oor te ruiken. Jammer maar misschien ook wel goed. Er waren teveel plekken op dat lichaam waar mijn handen heen zouden kunnen dwalen. Teveel en veel te mooi. ‘s Avonds zat ik met mijn vrouw aan de koffie. Mozart zachtjes op de achtergrond, de tuindeuren nog een eindje open en de poes opgevouwen voor de kachel. Waar poezen toch al niet zo slim zijn spant deze wel de kroon. Ooit heeft ze ontdekt dat het aangenaam is voor de kachel en sindsdien ligt ze daar vaak. En met een gezich`›@ `›@ `&@ "@ È›@ €›@ @ €›@ wel eens uitgelegd dat de kans daarop in juni niet groot is maar ze leek niet overtuigd. En ergens heb ik ook wel een zwak voor een wezen dat met zoveel volhardend positivisme een goede afloop verwacht. We zaten al een tijdje naast ons afkoelende tweede kopje toen mijn vrouw zei: “Voor de draad er maar mee.” “Hoezo?” “Je hebt nog geen stom woord gezegd dus je denkt. Vertel me wat je denkt, maak me deelgenoot.” Ik zweeg nog geruime tijd maar ze is in zulke gevallen geduldig. “Ik zit me af te vragen of ik iets gemist heb. Lang geleden besefte ik dat sommige vrouwen het leuk vinden een man een beetje in verwarring te brengen door te zeggen dat ze gaan of moeten plassen. Mannen schrikken daarvan want die zeggen dat zelf niet. Die moeten naar de wc. Maar vrouwen hebben er lol in die man achter te laten terwijl hij zich voorstelt hoe dat gaat daar achter die deur. Zeker niet altijd bewust, maar ergens dringt dat toch zijn hoofd binnen. Tenslotte gaat het om het gebruik van dat uniek-vrouwelijke lichaamsdeel en dat is altijd het centrum van het universum voor de man. Uiteraard zullen vrouwen dat ook weer niet toegeven. Welnee, ze zeggen gewoon wat ze gaan doen, zoals ze ook zouden zeggen dat ze hun handen gaan wassen. Kunnen zij het helpen dat die kerels nooit eens aan iets anders kunnen denken? Yeah, sure. Precies weten welk jurkje je moet aantrekken om verleidelijk te zijn, maar sjagrijnig worden als dat jurkje ook verleidelijk is op een moment dat het even niet uitkomt of de bedoeling was.” De blik van mijn vrouw werd een paar tinten te donker dus ik verlegde de koers enkele graden. “OK, aan dat gegeven ben ik langzaamaan gewend. Maar gisteravond ben ik een nieuwe dimensie binnen gegaan. ‘Ik wil nog even lekker masturberen.’ Zo maar, alsof het heel gewoon is.” “Als ik het niet dacht dat het nog steeds daar om ging. Waarschijnlijk heb je in de auto......nee zeg maar niets, ik weet al genoeg. Hihi, ik had je graag willen zien zweten. Astrid kennend heeft ze het je niet gemakkelijk gemaakt.” “Zie je wel, ik dacht het al wel..... Maar ik kan niet begrijpen dat jij het niet een uitzonderlijke uitspraak vindt.” “Niet echt nee. Iedereen doet het. Dan kun je er toch gewoon over praten?” “Mannen raken al verhit als een vrouw zegt dat ze gaat plassen. Van het soort beelden dat Astrid gister op mijn netvlies zette kan ik wel volkomen overstuur raken.” “Maar dat is toch jouw probleem? Dan mag zij dat toch wel zeggen? Ze wilde graag uit beleefdheid duidelijk maken waarom ze zo vroeg naar bed ging. Dat vind ik wel wellevend hoor.” Ze zat me te sarren, dat was duidelijk, maar ergens wilde ik eigenlijk wel gewoon kunnen zeggen: ja, je hebt gelijk, het is natuurlijk, dus vanwaar de opwinding? Maar die naakte vrouw, onder mijn dak, slechts enkele meters van mij verwijderd, die zichzelf tot opwinding bracht en die misschien wel zo’n vrouw was die zichzelf vier, vijf misschien wel zes keer kan opzwepen. Het was gewoon teveel. Een dun laagje zweet op dat slanke lichaam, beide tepels hard, één ervan tussen de vingers van haar linkerhand. De benen wijd en de rechterhand aan het werk, op en neer langs haar lippen, met heel veel aandacht voor dat kleine knopje dat zoveel genoegen kan verschaffen. En enkele malen met de billen loskomen van het bed en volkomen opgaan in de schokken van het orgasme, elk opvolgend orgasme nog weer krachtiger en uitputtender dan het vorige. En dan, uiteindelijk, als het klaar is, het laken tot de kin optrekken en wegdrijven in een heerlijke, voldane slaap. Zelden had iets me zo geil gemaakt. We hakketakten nog wat heen en weer. Zij begreep zogenaamd niet wat al die opwinding nou toch veroorzaakte en ik bleef maar proberen haar iets uit te leggen wat ze niet van plan was te gaan begrijpen. Het is een favoriet spelletje van ons, maar de ene keer neem ik het serieuzer dan de andere. En deze keer nam ik het heel erg serieus. Ze wachtte tot ik de wanhoop naderde en bracht toen de volgende slag toe. “Kijk schat, ik vond nog een brief van Astrid. Gericht aan jou. Fraai is dat: mijn vriendin, maar laat wat voor jou achter. Alsjeblieft, veel plezier er mee.” Ik opende de enveloppe, vouwde het vel papier open en zag een handgeschreven boodschap. Een keurig, echt vrouwelijk handschrift was het, merkte ik nog op. ‘Beste Paul, Te zeggen dat je je gezicht had moeten zien dekt totaal de lading niet van de lol die ik gister met jou heb gehad. Of eigenlijk is ‘met jou’ niet juist. Het was meer ‘ten koste van jou’. Maar een heerlijk genoegen wás het. Ik zou het zo weer over doen al zal ik wel mijn best moeten doen om weer iets soortgelijks te verzinnen dat even effectief is. Morgen in de auto zal ik je laten zweten met mijn korte rokje en mijn zogenaamde onwetendheid over het opkruipen ervan (alsof een vrouw dat niet weet Paul, dacht je dat nou echt?) maar je geschokte reactie vandaag was echt onbetaalbaar. O, voor het geval je het je afvraagt (en dat doe je, als man) ik heb inderdaad heerlijk gemasturbeerd. Ik hoefde maar aan jouw niet te temmen erectie te denken om weer op stoom te komen. Hihi. En wees nou eens een eerlijk jongetje: heeft het je erg veel moeite gekost om mijn voorbeeld niet te volgen? Of is het je echt gelukt om te wachten tot Judith de druk van de ketel haalde? En was dat eigenlijk niet veel lekkerder? Dus: heb ik je niet een lekker vrijpartijtje met Judith bezorgd? Helaas hebben Judith en ik geen tijd om ons grapje uitgebreid te bespreken. Dat is jammer, maar het moment daarvoor komt vast nog. Je bent een fijne kerel Paul. Anders had ik dit ook niet gedaan. Heb jij er ook een beetje van genoten? Geef Judith maar een zoen van me. xxx Astrid’ Hierna bleef ik lang stil. Heel lang. Ik moest het eerst even goed tot me door laten dringen en alle ins en outs overdenken. Bovendien was ik stinkend jaloers op het vermogen van de vrouw om zoveel lol te hebben en er helemaal niets van te laten blijken. Ik hou van onderkoeld en ook van zelfbeheersing, dus ja, dit sprak aan. Ik had nog nooit ook maar een seconde die neiging gevoeld maar ik wist ineens zeker dat loeder Astrid niettemin bij mij over de knie zou gaan als ze hier geweest was. Het lef, om me zo te manipuleren en me er dan ook nog zo mee te sarren! Ja, dat zou toch wel een passende reactie zijn geweest. Daarna richtte ik mijn blik op mijn vrouw. Haar gezichtsuitdrukking veranderde zo ongeveer eens in de 0,1 seconde. Van alles kwam langs: genoegen, pret, voorzichtigheid, ongerustheid, nieuwsgierigheid en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar wat overheerste was pret met daar doorheen de voorzichtigheid. Wat zou ik gaan doen? Ik liet haar nog lang in onzekerheid maar liet niet na haar daarbij strak aan te kijken. Vorsend, boos zelfs. En dat terwijl ik al lang waardering begon te krijgen voor het spelletje van die twee. Maar Judith rekende op een reactie, dat was zo duidelijk als wat. Zoiets doe je niet voor niets. De meeste lol zit in de reactie. En ineens wist ik het. “Sta op en kom hier.” Ze deed het ook nog. Met haar handen op de rug kwam ze voor me staan. Keurig rechtop, de voeten iets uiteen, de blik naar de grond gericht. Ze kon er wel op geoefend hebben. Ik liet haar daar even staan. Ze stond vlakbij. Ik zou haar wel kunnen aanraken. Haar zwarte, eenvoudige jurkje liet haar figuur goed uitkomen. Jammer alleen dat haar ondergoed zich ook aftekende. Ik heb er een hekel aan als vrouwen zo in hun onderbroek lopen. En het hoeft ook niet meer. Er is genoeg te koop dat je niet ziet. Dat zou moeten veranderen in dit huis. “Ga eerst maar plassen.” Ze keek me kort maar zeer verwonderd aan maar deed toen wat ik haar zei. Daar was ik blij om want bij hevige inspanning of emotie ontsnapt haar wel eens een straaltje en aan dergelijk geklieder had ik geen zin. “Kom hier naast me staan” zei ik toen ze weer terug was. Dat deed ze gedwee en met mijn hand op haar nek en haar billen geleidde ik haar over mijn knie. Ze gleed er zo overheen. Het was zeker geen verrassing voor haar. Misschien had ze er zelfs wel op gehoopt, schoot me even door het hoofd. Ik legde mijn linkerhand op haar rug, om haar op haar plaats te houden. Mijn rechterhand legde ik op haar - in mijn ogen - nog altijd welgevormde billen. “Ik neem aan dat het je niet verbaast dat ik je voor je spelletje ga straffen. Ik heb je nog nooit gestraft, had ook niet gedacht dat ooit te zullen doen maar sommige acties kunnen niet worden genegeerd en dit is er één van. Ik verwacht dat je je straf accepteert zoals je mij er tussen genomen hebt: met een glimlach.” En met die woorden begon mijn hand zijn dans over haar billen. Ze werd al snel onrustig. Dat was ook niet vreemd want ik hield me niet in. Ik gaf haar stevig voor haar kont. Toen ik na een poosje vond dat ze wel een piepkleine rustpauze had verdiend - ze had nog geen kik gegeven - pakte ik de onderkant van haar jurkje en sloeg het over haar rug. De rare onderbroek kwam in zicht en het bleek nog een zwarte ook. Er gingen een paar dingen veranderen in dit huis, ik zei het al, en dit was er één van. Als ik naar een zwart gat wil kijken pak ik wel een sterrenkijker. Ik nam geen gas terug. Integendeel, ik deed er nog een tandje bij. De billen waren aangenaam roze geweest toen het rokje omhoog ging maar kleurden nu toch allengs rood. En ik begon er plezier in te krijgen. Het lijf van haar over mijn knie, aan mijn genade overgeleverd, het slaan van haar billen, de warmte van haar lichaam, de overgave, de tuchtiging, de macht, het waren allemaal dingen die voorbij kwamen. Ik vond het heerlijk. Het was de eerste keer maar het zou zeker niet de laatste keer zijn. Voor zover er in mijn achterhoofd nog gevraagd werd wat er zo verheffend is aan het slaan van je vrouw en of ik nou werkelijk zo primitief ben, wist mijn zelfbewuste ik haarscherp dat het weliswaar slaan is maar toch ook weer niet en dat primitieven hier verre van zouden moeten blijven. Met enige overdrijving dacht ik dat dit nog beter was dan sex. Je kunt gewoon niet inniger met elkaar bezig zijn. Tijd voor de derde trap. “Sta op.” Ze deed het en wreef haar billen. “Laat dat. Doe je onderbroek naar je knieën en doe dan je jurk zo ver omhoog dat je vanaf je middel naakt bent. Zo ja.” Ik liet haar even staan en bekeer haar op mijn gemak. Niet dat ik haar inmiddels niet exact kan uittekenen maar ik stelde me zo voor dat het toch ietwat ongemakkelijk moet zijn om zo in je blote kutje te moeten staan, ook al is het dan tegenover je man. Als om te benadrukken dat daar mijn aandacht lag deed ik of ik een pluisje van tussen haar lippen peuterde. Daarbij kwam ik ook wat verder tussen haar benen terecht en tot mijn verbazing (maar eigenlijk ook weer niet) produceerde ze zoveel vocht dat het wel een bron leek. Oeps, mijn meisje stond te genieten en niet zo’n klein beetje ook. Nou, dat kwam goed uit want het liet mij ook bepaald niet onberoerd. Ik begon bijzonder geil te worden en had haar het liefste hier en nu genomen, en ook nog ruig. Maar het was nog geen tijd voor pret. Er waren taken te vervullen, plichten zelfs. Dus hielp ik haar weer over mijn knie en streelde haar billen. Mijn andere hand kwam haar linkerborst tegen en ook die nam ik ter hand. Er zijn mindere activiteiten om de tijd door te brengen maar opnieuw riep ik mijzelf tot de orde. Het begin van een nieuw tijdperk moest worden aangeduid: ik beslis en jij luistert. Nou ja.....het zou nog wel even duren voordat ik dat hardop zou durven zeggen, maar een doel om na te streven is voor een mens toch nooit verkeerd. En met hernieuwd enthousiasme viel ik op haar billen aan. Toen ik even opzij keek om te zien of alles nog naar wens ging zag ik dat ze nogal een kleur had. Van de inspanning? Van schaamte? Van opwinding? Maar haar billen waren al flink roder en mijn regen van slagen voegde daar nog wel enkele tinten aan toe. Alle remmingen voorbij voelde ik zo af en toe even of er tekenen waren die er op wezen dat haar pret minder werd. Nou, ik kon niet zeggen dat ze natter werd want dat kon niet maar droger werd ze beslist ook niet. Ik ging wel tien minuten op die blote billen tekeer en in die tijd kun je heel wat slagen geven. Dus toen ik me dat bewust werd hield ik op en boog me naar haar hoofd. “Heb je je lesje geleerd?” “Ja Paul.” “O? En welk lesje is dat?” “Dat ik voortaan maar een beetje ondeugend hoef te zijn om van jou heerlijk op mijn billen te krijgen.” Niet helemaal wat ik in gedachten had maar wel moedig als je nog over de knie ligt met je blote billen aangeboden. “Dat is een openhartig maar ietwat brutaal antwoord. Je krijgt er daarom nog tien, maar daarin zal ik al mijn kracht leggen.” En dat deed ik. En bij twee zei ze al zachtjes ‘au’ maar bij tien was het volume hoog genoeg om de aandacht van de buren te trekken. Alleen lopen die tegen de tachtig en zijn zo doof als een kanon. Ik hielp haar overeind en nam haar in mijn armen. Ik kuste haar en die kus werd steeds inniger en uiteindelijk viel het nog niet mee om op tijd de slaapkamer te bereiken voordat de passie ons noodzaakte het dan maar op de trap te doen. We hadden in geen jaren zulke ruige, passionele en bevredigende sex gehad. Het ging maar door, we kregen er geen genoeg van. Toen we in bed uiteindelijk na een klein dommeltje en nog wat meer sex napraatten deed mijn vrouw mij een bekentenis. “Weet je” zei ze “je hebt vanavond een lang gekoesterde en diepe wens in vervulling laten gaan.” “Ik kreeg het in de gaten ja. Maar wat een onzin, waarom heb je dat dan niet veel eerder verteld?” “In het begin vond ik het raar van mezelf. Maar het verlangen bleef groeien. Het was zo’n ongelofelijk opwindende gedachte dat het me steeds meer bezig hield.” “Dat is geen antwoord op mijn vraag.” “Nee, dat klopt. Weet je, je bent gewoon een te fatsoenlijke kerel. Een man slaat zijn vrouw niet, wat een rare fratsen. Dat soort op zich te prijzen opvattingen. Ik heb genoeg gehint en gesuggereerd, neem dat maar van mij aan, maar het landde niet bij je. Ik heb van alles geprobeerd en het goed overdacht maar was er van overtuigd dat een ronduit gedaan verzoek van de hand zou worden gewezen.” “Ik kan me voorstellen dat je dat allemaal dacht. Ik kan zelfs begrijpen waaróm je dat dacht. Maar toch had je me moeten vertrouwen en het moeten vragen. Dan hadden we het er over kunnen hebben. Dan was ik je misschien wel ter wille geweest. Omdat ik van je hou bijvoorbeeld en vind dat als jij iets graag wilt dat ik dan moet nadenken over hoe ik je dat kan geven. Ik heb dit niet verdiend. Tot vanavond had ik nog nooit over deze dingen nagedacht en zie toch hoe ik me heb weten aan te passen.” “Ik heb wel gepraat maar niet met jou en dat spijt me verschrikkelijk. Ik heb erover met Astrid gepraat, telefonisch, toen jij een avond weg was. Ze had met me te doen en zei direct al dat we een list zouden moeten verzinnen. Dat is uiteindelijk het uitgevoerde plannetje geworden. Geen enkele garantie op succes natuurlijk, maar we hadden er wel een goed gevoel bij. En terecht, blijkt nu. En ik heb van je genoten. Van je verwarring, van je geilheid en van je aanpak. Vooral van het laatste.” En ik kreeg een dankbare, intense en eigenlijk gewoon geile tongzoen. Die ik natuurlijk gretig accepteerde, maar daarna gaf ik haar wel weer op haar kont omdat ze ons liefdesleven met een vriendin had besproken. Deze tweede ronde was gewoon op bed, terwijl ze op haar buik lag. Ook niet zo hard en zo veel maar ik zette wel een statement neer. Dat dacht ik althans, want toen ik haar aansprak op dat in het vertrouwen nemen van haar vriendin zei ze: “Je moest eens weten.......” Dus kwam er nog een derde ronde want dit soort opmerkingen kon ik toch niet over mijn kant laten gaan. Later bedacht ik dat het best eens zo kon zijn dat Judith nog niet erg onder de indruk was van mijn leiderscapaciteiten, noch van mijn orde en tucht, maar op dat moment meende ik dat ik toch wel aardig daadkrachtig optrad. In die derde ronde gaf ik ook enkele welgemikte tikken op haar kutje. Die leken aardig binnen te komen want pas daarna krulde ze zich tegen me op en zweeg. Het zag er bijzonder tevreden uit. Ik drukte mijn neus in haar krullen en bedacht hoeveel één zinnetje teweeg kan brengen. Maar het was ook wel een heel geil zinnetje. Toch? © Janneman maart 2012
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.
|
|
Jasmijn
Beginnend lid Inlognaam: jasmijn
Bericht Nummer: 8 Aangemeld: 06-2008
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op dinsdag 24 april 2012 - 06:44 pm: |
|
Grandioos! |
-Jasmijn wuift zichzelf koelte toe- Nou, Janneman, je hebt weer een meesterwerk afgeleverd. Prachtige zinnen, mooi verloop, de met Janneman-keurmerk bekroonde onverwachte wending en alsof het niet genoeg is, dan ook nog deze zin: 'Als ik naar een zwart gat wil kijken pak ik wel een sterrenkijker.' Hahahaa, grandioos. Het was weer genieten, dank je wel! kusje Jasmijn
|
Rem Jansen
Lid Inlognaam: ruh
Bericht Nummer: 12 Aangemeld: 10-2010
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op woensdag 25 april 2012 - 09:02 pm: |
|
herkenning |
In één woord "GEWELDIG" Veel herkenning voor mij en mijn lief. Rollen draaien en hup....zo toepasbaar zucht Komt er een vervolg
|
de schrijfster
Bevlogen lid Inlognaam: deschrijfster
Bericht Nummer: 67 Aangemeld: 05-2011
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op dinsdag 01 mei 2012 - 12:13 pm: |
|
Antwoord |
Helaas moet je reactie hier met meerdere woorden worden geschreven om het te mogen plaatsen. Ik wilde eigenlijk alleen zeggen: Ja! Ja, het was een geil zinnetje. (Maar dat kwam ook vooral omdat jij er zo'n geweldig verhaal omheen hebt geschreven!)
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 513 Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op donderdag 03 mei 2012 - 07:59 am: |
|
Dank |
Dames, heer, Dank voor de vriendelijke woorden. Sommige verhalen zou je zo willen beleven en dit is er één van. Het moet toch heerlijk zijn om zo geplaagd te worden.
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.
| |
Lot
Bevlogen lid Inlognaam: lot
Bericht Nummer: 65 Aangemeld: 04-2007
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op zaterdag 12 mei 2012 - 04:55 pm: |
|
Hardop |
Lieve Janneman, Hardop heb ik soms zitten lachen! Ik vond het een erg vermakelijk verhaal en heel beeldend: ik zag ze alledrie zo voor me. Gekkie. :-) Lot.
|
madelief
Nieuw lid Inlognaam: madelief
Bericht Nummer: 1 Aangemeld: 06-2014
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op zondag 08 juni 2014 - 11:28 pm: |
|
Graag meer |
Beste Janneman, Wat een geweldig verhaal. Als nieuweling op de site en in de materie heb ik de afgelopen weken een grote voorraad verhalen opgeslorpt; bij dit verhaal bleef (blijf ?) ik terugkomen. De man beschreven met humor en zelfspot; de vrouw met liefde. En de wijze waarop zíj hem bespeelt zodat hij in actie komt precies zoals zij wil, is ‘meester’lijk. Ben een softie dus de relatief zachte actie was inspirerend. Heel hartelijk dank. Ik zou zo graag een nieuw verhaal van je lezen... Madelief
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 555 Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op donderdag 12 juni 2014 - 09:32 pm: |
|
leuk |
Het is altijd fijn iets te horen over iets dat al weer een tijdje geleden geschreven is. Voor mij is dat dan ook weer een klein ontdekkingstochtje. Het klinkt vast vreemd maar ik heb niet zelden iets van: heb ík dat geschreven? Dank in elk geval voor je mooie woorden en je waardering. En wat je laatste verzuchting betreft: er staan er nog een paar op de site hoor. Of heb je die allemaal al gelezen? Tja, dan is het afwachten. Ik weet zelf ook niet wanneer de volgende komt....
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.
| |
stefkes
Nieuw lid Inlognaam: stefkes
Bericht Nummer: 2 Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op vrijdag 13 juni 2014 - 07:48 am: |
|
Humor, zelfspot en liefde |
Janneman, Wat geweldig geschreven. Toen ik het las dacht ik echt, shit, zo denkt een man inderdaad, altijd in beelden. Je verhalen waren en blijven bijzonder. Bijzonder goed wel te verstaan. Bedankt, Stefan
|
sasja
Nieuw lid Inlognaam: sasja
Bericht Nummer: 4 Aangemeld: 12-2011
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op vrijdag 13 juni 2014 - 10:44 am: |
|
Een verhaal om voor in te loggen. |
Hoi janneman, Ik moet bekennen zo'n persoon te zijn die in stilte mee leest en geniet en eigenlijk vergeet de mensen te laten weten hoe ik een verhaal vind. Maar dit verhaal heeft me zo laten lachen en genieten, ik moest gewoon mijn inlog gegevens opvragen en hier wat neerzetten. Wat een enorm goed getroffen verhaal. Je ziet de man denken en zweten en als hij het door heeft nog steeds even zweten op wat hij gaat doen. De manier waarop hij naar vrouwen kijkt, fantastisch getroffen. Als dit een biografie zou zijn geweest had het niet accurater gekund. Tijden geleden dat ik zo genoten heb van een verhaal! Ik wil je enorm bedanken voor deze big smile op mijn gezicht. Groetjes sasja
|
MisTique
Productief lid Inlognaam: mistique
Bericht Nummer: 35 Aangemeld: 05-2013
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op dinsdag 17 juni 2014 - 05:33 pm: |
|
Met glimlach gelezen |
Beste Janneman, Zoals mijn titel al zegt, ik heb je verhaal met glimlach gelezen. Eerst de wijze waarop je ons als lezer betrekt in de gedachtenwereld van een man, dan de herkenning van het soms uitermate listige gedrag van vrouwen en hoe je de hoofdpersoon daar zijn weg in liet zoeken, en dan het eind. Kortom, een geweldig verhaal en ik ben blij dat je het geplaatst hebt dus mijn oprechte dank daarvoor. Liefs MisTique
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 557 Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 (Waardeer!) | Gepost op vrijdag 20 juni 2014 - 10:46 pm: |
|
Dank |
Dank dames, heer voor jullie reactie. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik nog meer moet zeggen na zoveel lof. Ik ben heel erg blij dat er momenteel op de site zoveel gereageerd wordt. Dat is echt fantastisch. Als schrijver steek je vele uren in zo'n verhaal en als je op verzenden hebt gedrukt vreet je je nagels in één keer op omdat je zeker weet dat het deze keer toch echt helemaal niks is. En dan komt er geen reactie..... Verschrikkelijk. Vooral doorgaan!
Dit ZOU wel eens zeer kunnen gaan doen.... Maar alleen als je het lief vraagt.
| |
|